Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι μίλησε ο Μ. Χρυσοχοΐδης σε εκδήλωση του τομέα ΕΒΕ του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη.

Το εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχει ακόμη τομέας ΕΒΕ στο ΠΑΣΟΚ, μετά τη λυσσαλέα επίθεση που έχει εξαπολύσει στον κλάδο η κυβέρνηση του μνημονίου.

Κατά τα άλλα, ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας είχε κάποιο δίκιο, όταν είπε στους συγκεντρωμένους ότι «θα ήταν υπερβολή να σας καταθέσω σήμερα εξειδικευμένες προτάσεις ή σχέδια για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι περισσότεροι ήδη γνωρίζετε τι έχει κάνει η σημερινή κυβέρνηση».

Αλλά τι να πει στους ΕΒΕ για το μέλλον τους; Να τους κακοκαρδίσει τέτοια μέρα;

Υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα. Ο νέος υπουργός είναι άνθρωπος της δράσης. Πρώτα θα ρίξει τις τιμές, μετά θα διασφαλίσει τη χρηματοδότηση των ΕΒΕ από τις τράπεζες, στη συνέχεια θα χαράξει πολιτικές παραγωγικής ανόρθωσης, θα διορθώσει τα «κακώς κείμενα» στην επαγγελματική στέγη, θα προωθήσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα - σε συνεργασία πάντα με το αρμόδιο υπουργείο - θα εξασφαλίσει ασφάλιση - περίθαλψη - σύνταξη και μετά από όλα αυτά... οι ΕΒΕ θα ξυπνήσουν από το όνειρο φθινοπωρινής νυκτός...

Οι φτωχοί αγρότες χρόνο με το χρόνο βρίσκονται σε όλο και πιο δυσχερή θέση εξαιτίας της εφαρμογής της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Είτε με ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, είτε με ΝΔ, το πράγμα δεν αλλάζει και η αγροτιά οδηγείται με πιο γοργούς ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα, ενώ οι εμποροβιομήχανοι και τα μονοπώλια αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι τιμές στα αγροτικά προϊόντα συνεχίζουν να κατρακυλούν και σε αρκετές περιπτώσεις δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής, το οποίο όλο και αυξάνεται. Παράλληλα, οι επιδοτήσεις μειώνονται χρόνο με το χρόνο και το κακό αυτό θα συνεχιστεί και στο επόμενο διάστημα.

Η κατάρτιση του νέου κοινοτικού προϋπολογισμού για το διάστημα 2013 - 2020 και η επικείμενη αναθεώρηση της ΚΑΠ είναι σίγουρο ότι θα πετσοκόψουν τις αγροτικές επιδοτήσεις και το μάρμαρο θα πληρώσουν πολύ ακριβά οι φτωχοί αγρότες. Η μόνη προοπτική για τους μικρομεσαίους αγρότες βρίσκεται στην ανάπτυξη του κοινωνικοπολιτικού αγώνα για άλλη πολιτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων συνολικά. Πολιτική που προϋποθέτει ανασύνταξη, ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, με ουσιαστική και σταθερή λειτουργία των αγροτικών συλλόγων, δυνάμωμα της ΠΑΣΥ και που στο στόχαστρό της θα έχει τη σύγκρουση και την ανατροπή της ΚΑΠ.

Παράλληλα, απαιτείται να αγωνιστούν από κοινού οι μικρομεσαίοι αγρότες με το ταξικό κίνημα της εργατικής τάξης και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στην κατεύθυνση της συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου, που θα μάχεται για την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής και την προοπτική μιας διαφορετικής οργάνωσης της αγροτικής οικονομίας, που θα προωθεί την ολόπλευρη αγροτική ανάπτυξη, με τον παραγωγικό συνεταιρισμό για τους μικροπαραγωγούς, που θα λειτουργεί δίπλα στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις.

«Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον της κοινωνίας. Με την πρωτοβουλία μας αυτή απαλλάσσουμε τον Ελληνα φορολογούμενο από το άγος του χρέους και των ελλειμμάτων του ΟΣΕ που φθάνουν σε δυσθεώρητα ύψη. Το συσσωρευμένο χρέος του ΟΣΕ ξεπερνά τα 10,7 δισ. ευρώ και το ετησίως παραγόμενο έλλειμμα είναι πάνω από ένα δισ. ευρώ... Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι ένα δισεκατομμύριο είναι το σύνολο του ποσού που διέθετε το ελληνικό δημόσιο για το λεγόμενο δώρο των Χριστουγέννων που έχει περικοπεί». Πρόκειται για χαρακτηριστικό απόσπασμα από την προχτεσινή συνέντευξη Τύπου του υπουργού Μεταφορών Δ. Ρέππα για την «εξυγίανση και αναδιάρθρωση», δηλαδή τη διάλυση του ΟΣΕ. Τι σας θυμίζουν όλα αυτά; Την επιχειρηματολογία της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ, όταν έβαζε λουκέτο στην «Ολυμπιακή». Εν χορώ η γαλάζια διακυβέρνηση ωρυόταν για τα αβάσταχτα χρέη της ΟΑ, ενώ υποσχόταν ότι με το κλείσιμό της θα εξοικονομούνταν πόροι για την Παιδεία και την Υγεία... Οι γκεμπελίστικες μέθοδοι εξαπάτησης της κοινής γνώμης παραμένουν οι ίδιες, αλλά οι εργαζόμενοι έχουν συσσωρευμένη πείρα, για να εγκαταλείψουν μαζικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.

Κατά βάθος δεν πρόκειται για αντιφατικές δηλώσεις. Εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της αστικής τάξης στη Ρωσία. Από τη μια, να καπηλευτούν την ένδοξη Ιστορία της Σοβιετικής Ενωσης, με όσα επιτεύγματα και κατακτήσεις είχε, που και σήμερα εξακολουθεί να έχει επίδραση στο ρωσικό λαό, και, από την άλλη, να κρύψουν τις σημερινές τους ευθύνες, για το ότι μια μειοψηφία πλουτοκρατών ζει σε βάρος του λαού, με τα φαινόμενα φτώχειας να πολλαπλασιάζονται. Πρόσφατα, μάλιστα, ανακοινώθηκε ότι θα αυξηθούν και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, που ισχύουν σήμερα, και το εξοργιστικό στοιχείο ότι το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες έχει πέσει στα 60 χρόνια. Την ίδια στιγμή, οι καπιταλιστές της Ρωσίας μπαίνουν ενεργά στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, ενώ και ο λεγόμενος «αντιτρομοκρατικός» αγώνας, με αξιοποίηση των υπαρκτών αποσχιστικών τάσεων όπως οι συγκρούσεις με Τσετσένους ισλαμιστές, χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση του λαού.