Κυριακή 30 Αυγούστου 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κερδοφόρα ... κρίση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η οικονομική καπιταλιστική κρίση μπορεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, οι συνέπειές της για εκατομμύρια εργαζόμενους να είναι οδυνηρές, η ανεργία να καλπάζει σε δυσθεώρητα ύψη και η ανασφάλεια στα λαϊκά νοικοκυριά να έχει χτυπήσει κόκκινο, όμως ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι εξακολουθούν να εμφανίζουν υψηλή κερδοφορία.

Οχι πως θα ...έσταζε η ουρά του γαϊδάρου αν κάποιες χρονιές «έκλειναν» με ζημιές, αλλά είναι και αυτό ένα από τα στοιχεία που, στο τέλος, ίσως να αποτελέσουν κάποιο από τα χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης. Μια κρίση που ναι μεν οδήγησε σε σημαντικές ανακατατάξεις μέσα από εξαγορές και συγχωνεύσεις, μια κρίση που όπως εκτιμούν οι ειδικοί είναι ιδιαίτερα βαθιά, αλλά μια κρίση η οποία σημαδεύτηκε από την πλέον άγρια κρατική παρέμβαση για τη βίαιη μεταφορά πόρων προς την οικονομική ολιγαρχία.

Ετσι φαίνεται πως οι απολύσεις δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, η ελεγχόμενη υπολειτουργία χιλιάδων παραγωγικών μονάδων και - κυρίως - τα τόσα και τόσα τρισεκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό κορβανά που δόθηκαν για στήριξη στους επιχειρηματικούς κολοσσούς, απεικονίζονται τώρα στους ισολογισμούς που δημοσιεύουν τα διάφορα συγκροτήματα.

Το παράδειγμα με την «Κρεντί Αγκρικόλ», την τράπεζα-μαμά της Εμπορικής, είναι από τα ενδεικτικά. Πέρσι τέτοια εποχή, η τράπεζα έδειχνε να παραπαίει, έχοντας ανοίγματα που έφταναν τα 800 εκατομμύρια ευρώ στα λεγόμενα «τοξικά ομόλογα», αλλά όπως ανακοινώθηκε χτες «υπερδιπλασιάσθηκαν τα κέρδη της Credit Agricole στο δεύτερο τρίμηνο, υπερβαίνοντας τις προσδοκίες των αναλυτών της αγοράς» που έφτασαν φτάνοντας τα 201 εκατ. ευρώ...

Αλληλοσυμπληρούμενες πολιτικές...

Τι είναι, άραγε, πιο επικίνδυνο για την πυρόπληκτη Ηλεία; Η ουσιαστική εγκατάλειψη που βιώνουν οι πυρόπληκτες περιοχές από την κυβέρνηση της ΝΔ, ή το σχέδιο «ανασυγκρότησης και αναγέννησης» που έχει έτοιμο το ΠΑΣΟΚ και υπόσχεται ότι θα είναι από τα πρώτα νομοθετήματα που θα προωθήσει προς ψήφιση στη Βουλή, όταν αυτό έρθει στην κυβέρνηση; Για τα εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων που κατακάηκαν, τις περιουσίες που καταστράφηκαν και τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, εξαιτίας του... «στρατηγού ανέμου», φροντίζουν οι «ευεργέτες», οι «χορηγοί» και οι διάφορες εταιρείες, στο πλαίσιο της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης»... Για την «πραγματική» όμως ανασυγκρότηση των καμένων, θα φροντίσει το ΠΑΣΟΚ, όταν έρθει στην κυβέρνηση, όπως υποσχέθηκαν τα τοπικά του στελέχη, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν την περασμένη Τρίτη στον Πύργο. Το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως είχε παρουσιαστεί επίσημα, από τον πρόεδρό του, λίγο μόλις διάστημα μετά τις πυρκαγιές του 2007, προβλέπει ανάμεσα σε άλλα, τη δημιουργία ενός «πολυδύναμου πόλου ανάπτυξης» στο χώρο της Ηλείας, κοντά στην αρχαία Ολυμπία, που θα περιλαμβάνει διεθνή πανεπιστημιούπολη, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις κ.ά. Είχε δηλώσει ακόμη ότι στόχος του παραπάνω σχεδίου είναι να δώσει «ξανά νόημα και περιεχόμενο στην έννοια του Εθνικού Ευεργέτη»... Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η υλοποίηση του παραπάνω σχεδίου «περνάει» μέσα από τη μαζική αλλαγή χρήσεων γης στην Ηλεία, δηλαδή το οριστικό «θάψιμο» της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής και του περιβάλλοντος του νομού, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Με απλά λόγια, η σημερινή εγκατάλειψη της ΝΔ, αποτελεί την καλύτερη προετοιμασία, για την αυριανή «ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ...

Τα «επιτεύγματα» της αντεπανάστασης

Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας στη Ρωσία αυξήθηκε περισσότερο από 30%, φτάνοντας τα 24,5 εκατομμύρια. 'Η αλλιώς, πάντα επισήμως, το 17,4% του πληθυσμού ζει κάτω από όριο της φτώχειας αυτήν την περίοδο. Κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2008, ο ίδιος αριθμός άγγιζε τα 18,5 εκατομμύρια ανθρώπους, το 13,1% δηλαδή του πληθυσμού. Το ελάχιστο όριο διαβίωσης στη Ρωσία ήταν ανάμεσα στο Γενάρη και το Μάρτη του 2009 στα 5.083 ρούβλια (113 ευρώ), παρουσιάζοντας πτώση 8% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Εμείς να προσθέσουμε μόνο ότι οι τιμές στα βασικά προϊόντα σε Μόσχα και Πετρούπολη είναι ίδιες ή ακριβότερες με αυτές της Ελλάδας.

Αγοραπωλησίες όπλων...

Συμβαίνουν και αυτά... Δύο χώρες που υφίστανται εδώ και χρόνια τις ζοφερές συνέπειες άγριων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων αποφασίζουν να συνάψουν συμφωνίες αγοραπωλησίας όπλων. Ο λόγος για τη Σερβία και το Ιράκ, που αμφότερες σφυροκοπήθηκαν απ' τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τη δεκαετία του '90, και που τώρα υπογράφουν συμβόλαιο για την αγορά όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού ύψους 100 εκατ. δολαρίων.

Για την ιστορία, η (υπό φιλοαμερικανικής και φιλοευρωενωσιακής ηγεσίας) Σερβία θα είναι η χώρα που θα εξαγάγει τα όπλα...

Ούρσουλα Μιρουέ

Η επιδίωξη του πλουτισμού είναι θεμιτή όταν δε γνωρίζει όρια και ηθικές αναστολές; Ενα πανάρχαιο ερώτημα. Στην εποχή μας, η φύση του κοινωνικού συστήματος που κυριαρχεί επιβάλλει τον πλουτισμό, καθώς θεωρεί θετικό ό,τι φέρνει χρήματα, κοινωνική «καταξίωση», «επιτυχία», αδιαφορώντας για την καταστροφή ακριβώς της ανθρώπινης βάσης της «επιτυχίας», την «πελατεία» του «επιτυχημένου». Η κρατούσα ιδεολογία της αστικής τάξης υποβαθμίζει τον απλό εργαζόμενο στη θέση του νεροκουβαλητή του «επιτυχημένου» και, μάλιστα, τον ειρωνεύεται ως πολίτη β' κατηγορίας, ως «ηττημένο» της ζωής, ως ανίκανο «κορόιδο». Ο Μπαλζάκ έζησε και περιέγραψε τη μεταβατική εποχή ανάμεσα στο ξέφτισμα της παραδοσιακής φεουδαρχικής αριστοκρατίας και την άνοδο της νέας άρχουσας τάξης, της τάξης του χρήματος και των επιχειρήσεων, των καπιταλιστών. Στην περίοδο που εκτυλίσσεται η ιστορία της Ούρσουλα Μιρουέ, γύρω στα 1830, τα δύο φαινόμενα, η άνοδος και το ξέφτισμα, βρίσκονται αντιμέτωπα, αλλά και συντιθέμενα. Οι ήρωες ανήκουν και στις δύο κατηγορίες, αντιμάχονται μεταξύ τους, αλλά και συμπορεύονται. Ενας κλασικός Μπαλζάκ, αριστοτέχνης του ύφους, σφραγίζει με τη μαεστρία του την αγωνία της ζωής, νέων και ηλικιωμένων, και διατηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο έως την τελική λύση. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Αμπντέλ Αζίζ αλ Χακίμ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καθοριστικό ρόλο εντός και εκτός Ιράκ αναμένεται να διαδραματίσει ο θάνατος του Αμπντέλ Αζίζ αλ Χακίμ. Απόγονος μιας από τις πλέον ισχυρές, εξαιτίας των δεσμών της με το σιιτικό ανώτατο ιερατείο, οικογένειες του Ιράκ, ο 59χρονος Χακίμ ως σημαίνον στέλεχος της ισχυρότερης σιιτικής οργάνωσης «Ανώτατο Συμβούλιο για την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράκ» (που σήμερα πλέον ονομάζεται «Ανώτατο Ισλαμικό Συμβούλιο στο Ιράκ»), αντιτάχθηκε στον Σαντάμ, επί δύο δεκαετίες. Προστατευόμενος της Τεχεράνης, όπου ζούσε σχεδόν μόνιμα, δε δίστασε ν' αναδειχτεί σε καλό συνομιλητή και των ΗΠΑ, διευκολύνοντας την εισβολή με το να κρατήσει «αμέτοχο» το στρατιωτικό σκέλος της πολυμελούς οργάνωσής του. Τη διττή ιδιότητά του (συνομιλητής Τεχεράνης και Ουάσιγκτον) φέρεται να την αξιοποίησε, κατά βούληση, ουκ ολίγες φορές, πιέζοντας ή τη μία ή την άλλη πλευρά.

Ανέλαβε, συνολικά, την ηγεσία του Συμβουλίου μετά τη δολοφονία του χαρισματικού αδελφού του, Αγιατολάχ Μουχάμαντ Μπακρ αλ Χακίμ, τον Αύγουστο του 2003 στη Νατζάφ σε βομβιστική επίθεση, όπου σκοτώθηκαν και 100 υποστηρικτές του. Αν και δε θεωρούνταν γοητευτικός ρήτορας, οι κινήσεις του στην ιρακινή κατοχική πολιτική σκηνή αποτιμώνται ως εξαιρετικά προσοδοφόρες για την παράταξή του. Διατήρησε (και εν μέρει διατηρεί) το παραστρατιωτικό της σκέλος, μετέτρεψε τους δικούς του ενόπλους σε ραχοκοκαλιά των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας και διασφάλισε πλειοψηφική κυβερνητική και κοινοβουλευτική παρουσία, χωρίς, όμως, ο ίδιος να εκτεθεί ποτέ άμεσα και προσωπικά.

Αυτό, άλλωστε, τον κατέστησε έναν από τους σημαντικότερους πολιτικούς παίκτες στο Ιράκ. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η απώλειά του θρηνήθηκε εξίσου στην Τεχεράνη όσο και στη Βαγδάτη.


Ε. Μ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ