Πιστός στο ρόλο του, να αποπροσανατολίζει το λαϊκό κίνημα σε «άσφαιρα» αιτήματα - στο πλαίσιο πάντα του πολιτικού καταμερισμού του αστικού συστήματος - εμφανίστηκε για ακόμη μία φορά ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, κατά τη διάρκεια των συναντήσεων που πραγματοποίησε με ροδακινοπαραγωγούς της Πέλλας και της Ημαθίας. Τι διαπίστωσε λοιπόν εκεί; Οτι οι ροδακινοπαραγωγοί «βρίσκονται σε απόγνωση», ότι επίσης, «έχουν πέσει οι εξαγωγές», πώς «οι τιμές πώλησης παραμένουν ίδιες, εδώ και πάρα πολλά χρόνια» αλλά και ότι «το κόστος παραγωγής έχει ανέβει». Ακόμη, ότι «παράγουν και πουλάνε κάτω από το κόστος». Ακριβώς δηλαδή τις ίδιες διαπιστώσεις που κάνει και το ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμη και η κυβέρνηση της ΝΔ. Εκεί που ταυτίζεται απόλυτα με το ΠΑΣΟΚ - και διαφοροποιείται προσωρινά από την ΝΔ - είναι στη... φοβερή διαπίστωση, ότι «η κυβέρνηση είναι απούσα και θα έπρεπε να βρίσκεται δίπλα στους παραγωγούς». Προσωρινή διαφοροποίηση από τη ΝΔ, διότι αν ήταν εκείνη αξιωματική αντιπολίτευση - όπως ήταν πριν από λίγα χρόνια - τότε η απόλυτη ταύτιση θα ήταν και μαζί της. Αφού λοιπόν διαπιστώνει τα αυτονόητα, βρίσκει και την αιτία του προβλήματος: «Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο για τη στήριξη της αγροτικής οικονομίας και στην ΕΕ δε διεκδικούμε τη ριζική αναδιάρθρωση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής».

Εκεί είναι λοιπόν το πρόβλημα για τον ΣΥΝ, εκεί προσπαθεί να στρέψει τη μικρομεσαία αγροτιά. Στην «αδιαφορία» και την «ανικανότητα» της κυβέρνησης της ΝΔ να συντάξει εθνικό σχέδιο για τη γεωργία και να διεκδικήσει τη ριζική αναδιάρθρωση της ΚΑΠ. Γνωρίζει ο πρόεδρος του ΣΥΝ ότι «εθνικό σχέδιο» υπήρχε και υπάρχει, είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, με κεντρική επιλογή τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια και το ξεκλήρισμα των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Από αυτό το «εθνικό σχέδιο» - το σχέδιο δηλαδή των ευρωμονοπωλίων - πηγάζουν τα προβλήματα που βιώνει η μικρομεσαία αγροτιά στο σύνολό της, από αυτό ακριβώς το σχέδιο ξεκινά η καταλήστευση της αγροτιάς από τους εμποροβιομήχανους. Από την ίδια τη φύση δηλαδή της ΕΕ, που ο ΣΥΝ καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να πείσει την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, ότι μπορεί να έρθει σε... αντίφαση με τον ίδιο της τον εαυτό, αρκεί να υπάρξει κάποια άλλη, «ικανή» και με «ενδιαφέρον για τα λαϊκά προβλήματα» κυβέρνηση. Προσπάθειες που στοχεύουν στη δικαίωση του εκμεταλλευτικού συστήματος, στον αφοπλισμό του κινήματος της μικρομεσαίας αγροτιάς και συνολικά του λαϊκού κινήματος, εν τέλη στην ευκολότερη εφαρμογή, από την όποια κυβέρνηση, της αντεργατικής - αντιαγροτικής πολιτικής.

Οι επιπτώσεις των ανατροπών της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης ολοένα και γίνονται πιο αισθητές στην σημερινή καπιταλιστική Ρωσία. Η εφαρμογή κατά γράμμα των προωθούμενων στις άλλες καπιταλιστικές χώρες πολιτικών μαζικών απολύσεων - με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης - αλλά και η εφαρμογή των λεγόμενων ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της μείωσης του μισθού και του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου στην αυτοκινητοβιομηχανία «ΑΦΤΟΒΑΖ» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η επιχείρηση αυτή που εδρεύει στην πόλη Τολιάττι της Σαμάρας είναι τυπικά τουλάχιστον κρατική και προετοιμάζει δεκάδες χιλιάδες απολύσεις ώστε να είναι έτοιμη και «απαλλαγμένη» από τους «περιττούς εργαζόμενους» για το ξεπούλημά της σε ιδιώτες. Αμεση ωστόσο ήταν η αντίδραση χιλιάδων εργατών που συμμετείχαν σε προειδοποιητική διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του ξεπουλήματος της επιχείρησης, απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι απολύσεις, να μη μειωθεί ο μισθός αλλά και να μην εφαρμοστούν τα αντεργατικά μέτρα στις εργασιακές σχέσεις. Η ανάγκη της πάλης για την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό και άμεσο εργατικό έλεγχο, έρχεται ξανά επιτακτικά στο προσκήνιο.

Σ' αυτό το βιβλίο καταχωρήθηκαν τα άρθρα και οι ανταποκρίσεις του Ιλία Ερενμπουργκ, που γράφτηκαν απ' αυτόν στα χρόνια του Πατριωτικού Πολέμου για τον Τύπο του εξωτερικού. Το βιβλίο είναι αναμφίβολα ενδιαφέρον για τον σύγχρονο αναγνώστη, γιατί είναι το χρονικό της αντρειοσύνης του σοβιετικού λαού, γραμμένο πάνω στα νωπά ίχνη των γεγονότων. Σήμερα, στις μέρες που επιχειρείται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, τα άρθρα του Ερενμπουργκ γραμμένα με το μοναδικό του ύφος αποδείχνουν με τον πιο πειστικό τρόπο τον καθοριστικό ρόλο του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού στον πόλεμο. Ταυτόχρονα, αποδείχνεται πως η καταστροφή της μεγαλύτερης πολεμικής δύναμης που είχε μέχρι τότε γνωρίσει ο κόσμος από τον Κόκκινο Στρατό έγινε δυνατή επειδή είχε προηγηθεί η Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Ενα χρήσιμο βιβλίο, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους που επιχειρούν να τους δηλητηριάσουν με τις σύγχρονες ιδεοληψίες του ιμπεριαλισμού. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Ρώσος πρωθυπουργός επιχείρησε να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Μόσχα, αλλά και στο ρόλο του στρατηγικού συμμάχου της Τουρκίας, την οποία χαρακτήρισε «πολύ μεγάλο διαμετακομιστικό κέντρο για την περιοχή». Πράγμα που φαίνεται να ενόχλησε και την κυβέρνηση της ΝΔ που θέλει η χώρα για λογαριασμό του κεφαλαίου να παίξει αντίστοιχο ρόλο. Από ό,τι φαίνεται η «ενεργειακή παρτίδα σκάκι» στην περιοχή έχει ανοίξει για τα καλά και ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός προοιωνίζεται κακά μαντάτα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και η άρχουσα τάξη προσπαθεί σε όλα αυτά να έχει σύμμαχο τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό και τους βομβαρδίζει με το επιχείρημα ότι για τα λαϊκά προβλήματα ευθύνονται οι μετανάστες. Γι' αυτό κάθε τέτοια επιχείρηση που μαντρώνει ανθρώπους εμφανίζεται από τα αστικά ΜΜΕ ως «καθαρισμός» από τα «σκουπίδια» (σ.σ. αυτό δεν το λένε το εννοούν όμως). Οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση. Πρέπει μαζί με τους μετανάστες να παλέψουν ενάντια στον κοινό εχθρό, στην εξουσία των μονοπωλίων και τον ιμπεριαλισμό, που ευθύνεται και για τα λαϊκά προβλήματα και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες. Με αγώνα κοινό να καθαρίσουν την κοινωνία από τα «σκουπίδια» της πολιτικής που τους επιφυλάσσει ένα τραγικό μέλλον, γι αυτούς και τα παιδιά τους.