Στο σημερινό 4σέλιδο «ΝΕΟΛΑΙΑ» μπορούμε να βρούμε:

-- Μικρό αφιέρωμα στον Σωτήρη Πέτρουλα με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δολοφονία του.

-- Πλούσιο σε δράσεις και ενδιαφέρον πολιτικό - πολιτιστικό διήμερο πραγματοποίησαν οι Οργανώσεις Γερμανίας της ΚΝΕ.

-- Το πρόγραμμα εκδηλώσεων στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ.

-- Πολιτιστικές προτάσεις.

Στις 22 Ιούλη του 1977, ο «Ριζοσπάστης» φιλοξένησε συνέντευξη με τη μητέρα του Σωτήρη Πέτρουλα, που μεταξύ άλλων διηγήθηκε για το γιο της το παρακάτω περιστατικό:

«Πήγε σε νυχτερινή σχολή και συγχρόνως εργαζόταν. Κάθε χρόνο βραβεύονταν τρεις σπουδαστές, ο Σωτήρης έπαιρνε το πρώτο βραβείο. Μια χρονιά θυμάμαι "το έχασε". Τους βάλανε έκθεση με θέμα ενάντια στους αντάρτες. Τότε ο γιος μου πήρε την πρωτοβουλία να μη γράψει και τον ακολούθησαν όλα τα παιδιά. Αυτό εξαγρίωσε τον καθηγητή που στο τέλος της χρονιάς τού είπε, "Αν και είσαι πρώτος, θα πάρεις φέτος το δεύτερο βραβείο, γιατί μου έκανες ανταρσία". Και ο Σωτήρης του είχε απαντήσει κάπως έτσι: "Δε χρειάζομαι το βραβείο. Θέλω να ζήσουμε όλοι αδελφωμένοι σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ετσι θα προχωρήσω"».

Παρευρέθηκε επίσης και κατέθεσε λουλούδια στο μνημείο η συγγραφέας Δήμητρα Πέτρουλα, συγγενής του δολοφονημένου Σωτήρη, που απευθυνόμενη στους συγκεντρωμένους, τόνισε μεταξύ άλλων ότι πραγματικός αριστερός είναι αυτός που πολεμά τον ταξικό αντίπαλο, όχι αυτός που συνεργάζεται μαζί του, αλλά και ότι τη λέξη «σύντροφος» δεν ταιριάζει να τη λένε αυτοί που συνεργάζονται με τον ταξικό αντίπαλο, γιατί αυτή η λέξη σημαίνει πατέρας, μάνα, αδερφή...

Ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός από τον Θοδωρή Κωτσαντή, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέα του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΕΙ της ΚΝΕ. Στο χαιρετισμό του, ο Θ. Κωτσαντής τόνισε:

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε τον Σωτήρη Πέτρουλα, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ), που δολοφονήθηκε πριν από ακριβώς 50 χρόνια, κατά τη διάρκεια των λαϊκών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλη του 1965, την περίοδο που έμεινε γνωστή ως "Ιουλιανά".

Στις 21 Ιούλη, γίνεται μεγάλη συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, κυρίως από φοιτητές και οικοδόμους. Οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και έστριψαν στη Σταδίου. Στο ύψος της οδού Χρ. Λαδά, εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, βρίσκουν τις αύρες των Σωμάτων Ασφαλείας και στημένα οδοφράγματα από σίδερο και καταιγισμό από καπνογόνα. Η Αστυνομία χτυπάει αδίστακτα. Ο απολογισμός είναι αμέτρητοι τραυματίες και ανάμεσά τους ένας νεκρός. Ο 23χρονος φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (ΑΣΟΕΕ) και στέλεχος της ΔΝΛ, Σωτήρης Πέτρουλας. Η κηδεία του μετατράπηκε σε συλλαλητήριο για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Η οικογένειά του ήταν οικογένεια κομμουνιστών πρωτοπόρων αγωνιστών, που έδρασαν στις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Συνολικά 31 ήταν τα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα που δολοφονήθηκαν την επταετία '43-'50. Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ο μοναδικός Πέτρουλας που θάφτηκε, οι υπόλοιποι χώθηκαν σε λάκκους.

Γεννήθηκε το 1942, στην Οίτυλο της Μάνης, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου υποχρεώθηκε να καταφύγει η οικογένειά του το 1946, για να γλιτώσει από τις αντικομμουνιστικές συμμορίες που δρούσαν στο πλευρό του αστικού κράτους.

Ο Σωτήρης ήταν πάντα πρώτος στο σχολείο, στη δουλειά και στον αγώνα. Από πολύ νωρίς, οργανώνεται στο προοδευτικό κίνημα και αναδεικνύεται σε βασικό του στέλεχος.

Δούλευε βοηθός λογιστή. Πήγε στην Ανώτατη Εμπορική χωρίς φροντιστήριο, με υποτροφία και συνέχισε να φοιτά με υποτροφία. Είχε ζήλο για τη μόρφωση. Μελετούσε καθετί που έπεφτε στα χέρια του. Τον ίδιο ζήλο είχε και για τον αγώνα. Οπως έγραψε κάποτε ο ίδιος: "Δεν υπάρχει για τον αγωνιστή διάκριση μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής ζωής. Δεν μπορούμε συνεπώς να λέμε: Αυτές τις ώρες αφιερώνω στο άτομό μου, αυτές στον αγώνα. Ατομο και αγώνας έγινε αδιάσπαστη ενότητα, τόσο που αφαίρεση του αγώνα σημαίνει αφαίρεση της ζωής μας". Αυτό τον κανόνα φρόντιζε να εφαρμόζει πάντα, στη διάρκεια της ολιγόχρονης ζωής του.

Αυτός ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας. Από το παράδειγμα το δικό του και χιλιάδων ακόμα αγωνιστών, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε στον πρωτοπόρο αγώνα για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

Γιατί τα όνειρα και τα θέλω μας κατακτιούνται στην πράξη, με μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες, μαζί με τον εργαζόμενο λαό.

Γιατί ο συμβιβασμός και η απάθεια δε μας ταιριάζει.

Γιατί τίποτα ποτέ δε χαρίστηκε, όλα κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες, αίμα και θυσίες.

Δεσμευόμαστε και από τη σημερινή εκδήλωση ότι το επόμενο διάστημα θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την αγωνιστική αναζωογόνηση του Φοιτητικού Συλλόγου της ΑΣΟΕΕ, που έχει πάρει το όνομα "Σωτήρης Πέτρουλας", που σήμερα βρίσκεται σε πλήρη διάλυση.

Τιμάμε τον Σωτήρη Πέτρουλα και όλους όσους έπεσαν στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση. Τους δίνουμε όρκο τιμής, πως η θυσία τους δεν πήγε χαμένη. Είμαστε εδώ, συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε, μέχρι την ώρα που θα δικαιωθούν τελικά οι θυσίες τους, γιατί αυτός ο κόσμος όχι μόνο πρέπει, αλλά μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει.

Το νέο που έχουμε ανάγκη, βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα για τη ζωή που χάνουμε, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

Το επαναλαμβάνουμε ξανά, με κάθε ευκαιρία. Τους αγωνιστές του λαού μας τους τιμάμε κάθε μέρα με τις επιλογές και τον αγώνα μας, κόντρα σε κάθε δυσκολία και τραβώντας πάντα μπροστά. Κάνοντας την ΚΝΕ πιο μαζική και γερή Οργάνωση, την καρδιά και το νου της νεολαίας. Στεριώνοντας μέσα στη νεολαία τη Λαϊκή Συμμαχία, διαδίδοντας πλατιά το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, την ακλόνητη πίστη μας στο δίκιο και τη δύναμη της εργατικής τάξης. Ετσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, έτσι τιμάμε τον Σωτήρη Πέτρουλα».

Ο Μίκης Θεοδωράκης, την παραμονή της κηδείας του, έγραψε τους πρώτους στίχους του τραγουδιού «Σωτήρης Πέτρουλας», που μελοποίησε αργότερα. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στους δίσκους του Μίκη Θεοδωράκη «Ο εχθρός λαός» (με τραγούδια από την ομώνυμη παράσταση του 1975) και «Της Εξορίας».

Σωτήρη Πέτρουλα,

σε πήρε ο Λαμπράκης, σε πήρε η Λευτεριά

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε

Σωτήρη Πέτρουλα,

αηδόνι και λιοντάρι, βουνό και ξαστεριά

Σωτήρη Πέτρουλα,

οδήγα το λαό σου οδήγα μας μπροστά

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε.

Από την κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα

***

«Ξαναθυμάμαι τώρα χωρίς να το θέλω, ριγώντας πάλι, τις ώρες που σκοτώθηκε ο Σωτήρης.

Τα χρόνια που είχανε περάσει απ' τα τραγικά γεγονότα των δικώνε μου, ήτανε πολλά. Είχανε σχεδόν πάψει να ματώνουνε οι πληγές της ψυχής μου. Βέβαια ποτέ, μα ποτέ, δεν ησύχαζα και δε συμμεριζόμουνα την αισιοδοξία του Αντώνη μου, γιατί ήξερα πως ακόμα "αυτοί" είχανε την εξουσία στην πατρίδα μου. Ο σκοτωμός του Σωτήρη όμως με συγκλόνισε, με ξαναμάτωσε. "Αυτοί", πάλι... Πάλι μας σκοτώσανε άλλον ένα Πέτρουλα, άλλον ένα Σωτήρη. Και πάλι κανένας τους δεν τιμωρήθηκε. Ακριβώς, όπως τότε. Θυμάμαι πώς έκανε ο αδερφός μου ο Αντώνης μόλις έμαθε για το σκοτωμό του παλικαριού μας. Αλαφιασμένος, αγαναχτισμένος, θυμωμένος και συνάμα συντριμμένος απ' την ξαφνική συμφορά, να τρέχει μαζί με το συχωρεμένο το Μαντηλαρά και το Γιαννόπουλο στο νεκροτομείο να βρει το πτώμα του Σωτήρη. Κι αφού το βρήκε, να καθιστά υπεύθυνο τον περιβόητο Καψάσκη μην τυχόν κι "εξαφανιστεί" το πτώμα. Βλέπεις, ο αδερφός μου ήξερε τα συστήματα "αυτωνώνε". Τον έρημο τον Αντώνη μου! Οσο είχε να κάνει με τον Καψάσκη και τους όμοιούς του, καλά τα 'χε καταφέρει. Επρεπε όμως να πάει αυτός και κανένας άλλος το μαύρο νέο στη μάνα και στον πατέρα του Σωτήρη.

Το πρωτότυπο μιας φωτογραφίας - ντοκουμέντου παραδόθηκε στο Αρχείο του ΚΚΕ. Είναι η φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγα λεπτά μετά το χτύπημα του Σωτήρη Πέτρουλα στη διάρκεια των «Ιουλιανών». Ο δημοσιογράφος, τότε, της «Αθηναϊκής» Γιώργος Κουτλίδης, που κάλυπτε την πορεία, μεταφέρει στα χέρια του τον τραυματισμένο από δακρυγόνο Σωτήρη Πέτρουλα

Αλήθεια, πώς να πάει; Πώς να πει στους γονιούς πως ο γιος τους, ο λεβέντης τους, ο φοιτητής με τα γαλάζια μάτια, ο Σωτήρης τους, ο Σωτήρης μας, δε ζούσε πια; Πήρε τον Πάγκαλο μαζί κι έναν άλλονε και κίνησε μέσα στη νύχτα για το σπίτι του Σωτήρη. Η μάνα του παλικαριού ούτε που υποψιάστηκε πως τα αίματα στα ρούχα του Αντώνη μου ήτανε του γιου της. Κι ο αδερφός μου βουβάθηκε, δεν της είπε τίποτα για το σκοτωμό. Της είπε πως ο Σωτήρης χτυπήθηκε κι ήτανε στο νοσοκομείο. Στον πατέρα του Σωτήρη μόνο κάποια στιγμή μπόρεσε να ψιθυρίσει την αλήθεια. Η μάνα το 'μαθε μέσα στα γραφεία της ασφάλειας. Γιατί η ασφάλεια είχε πολύ ανησυχήσει μήπως με το σκοτωμό του Σωτήρη γίνουνε κι άλλες διαδηλώσεις και περισσότερες φασαρίες και κάτι τέτοιο δε συνέφερε. Ητανε, βλέπεις, να γυρίσει κι ο βασιλιάς ο Κωνσταντίνος την επόμενη μέρα απ' τις θερινές του διακοπές στην Κέρκυρα, πίσω στην Αθήνα, κι έπρεπε να επικρατεί ηρεμία!

Μόλις μάθανε, λοιπόν, πως ο Σωτήρης σκοτώθηκε στη διαδήλωση, φωνάξανε τους δόλιους γονιούς και τους τάζανε λαγούς με πετραχήλια, για να εξασφαλίσουνε τη σιωπή τους και την άδειά τους να τονε θάψουνε χωρίς να πάρει είδηση ο πολύς κόσμος.

Οι χαροκαμένοι γονιοί δε δεχτήκανε καμιά συζήτηση με την ασφάλεια. Πήγανε μαζί με τον Αντώνη μου και τον Πάγκαλο στο νεκροτομείο ν' αναγνωρίσουνε το πτώμα του λεβέντη τους. Το πτώμα όμως το είχανε ήδη εξαφανίσει, όπως φοβότανε ο αδερφός μου. Ευτυχώς, πήγανε στο τμήμα της οδού Ομήρου κι ο αξιωματικός υπηρεσίας, ένας υπαστυνόμος, τους είπε πως αν θέλανε να προλάβουνε να τρέξουνε στο Τρίτο Νεκροταφείο.

Η Δήμητρα Πέτρουλα καταθέτει λουλούδια κατά τη χτεσινή εκδήλωση

Χωρίς ανάσα, ο πατέρας, η μάνα, ο Αντώνης κι ο Πάγκαλος τρέχουνε στο Τρίτο. Μπαίνουνε στο νεκροθάλαμο. Δυο μεγάλα φέρετρα κι ένα μικρό. Στο μεγαλύτερο μια γριούλα τόση δα. Στο μικρότερο, σίγουρα για παραπλάνηση, το παλικάρι μας με διπλωμένα τα γόνατα για να χωράει. Με το ίδιο ματωμένο σεντόνι που τόνε είχανε στο νεκροτομείο.

Ξέρω, πως ο περισσότερος κόσμος, για το σκοτωμό του Σωτήρη, αγανάχτησε, πόνεσε, έκλαψε. Ο Αντώνης μου όμως, εκτός από την αγανάχτηση και τον πόνο, είχε πάρει και απόφαση να δώσει μάχη και να πάρει τον νεκρό μας, αδιαφορώντας για τους κινδύνους. Ετρεμε η καρδιά μου, γιατί το 'ξερα. Δε χρειαζότανε να μου το πει. Το 'βλεπα στα μάτια του. Βεβαιώθηκε πως η μάνα, οι συγγενείς, οι Λαμπράκηδες, ο λαός της Κοκκινιάς, ο Θοδωράκης, φυλάγανε τον νεκρό μας στο Τρίτο κι αυτός με τον πατέρα του Σωτήρη και το Γιαννόπουλο τρέχανε όλο το πρωινό να μπορέσουνε να πάρουνε άδεια, να φέρουνε τον νεκρό πίσω στο νεκροτομείο, να τόνε δούνε δικοί μας ιατροδικαστές και ύστερα στο σπίτι για να τόνε στολίσουμε.

Οι ώρες περνάγανε. Αδεια δε δινότανε. Αλλοι κρυβόντουσαν κι άλλοι φοβόντουσαν ν' αναλάβουνε ευθύνες. Ο αδερφός μου αποφασισμένος πως αυτόνε τον νεκρό μας δε θα τους τόνε άφηνε. "Αυτοί" μπορεί ακόμα να μπορούσανε να σκοτώνουνε και να μένουνε ατιμώρητοι. Αλλά κι ο Αντώνης μου τώρα ήτανε λεύτερος να δώσει μάχη και να τους τόνε πάρει τον σκοτωμένο μας. Ετσι, κλείστηκε σ' ένα γραφείο πρόσωπο με πρόσωπο ο αδερφός μου με τον Καψάσκη. "Αν δεν τηλεφωνήσεις τώρα στον Τούμπα (υπουργός Δημόσιας Τάξης, το 1965) και δεν του ζητήσεις να μας δώσει τον νεκρό, δε θα βγεις κι εσύ ζωντανός από δω μέσα", είπε ο Αντώνης μου.

Αδερφέ μου, για ποιόνε απ' όλους τους νεκρούς μας πολεμούσες εκείνες τις ώρες; Για ποιόνε απ' όλους ή για όλους μαζί; Και, τελικά, το κατόρθωσες. Τους τόνε πήρες! Τόνε πήγες σπίτι του και τόνε στολίσανε γαμπρό και πέρασε η λαοθάλασσα και τόνε προσκύνησε και τον αποχαιρέτησε και τόνε σήκωσε ψηλά, μετέωρο στην αιωνιότητα.

Μας το χρωστάγανε. Αλήθεια, αδερφέ μου. Μας το χρωστάγανε "αυτοί". Ενανε. Ενανε τουλάχιστον απ' όλους αυτούς που μας είχανε σκοτώσει. Να τόνε πάρουμε. Να τόνε στολίσουμε. Να δει κι ο Χάρος ομορφιά, να δει αντρειοσύνη, να δει πως κι εμείς άνιφτο, αχτένιστο κι αστόλιστο δε θέλαμε κανένανε να του δώσουμε. Αλλά δεν το μπορέσαμε τότε, αδερφέ μου, για τους δικούς μας. Το μπορέσαμε όμως, το μπόρεσες για το Σωτήρη μας».

Στιγμιότυπα από το διήμερο των Οργανώσεων Εξωτερικού της ΚΝΕ στο Κρέφελντ της Γερμανίας

«Την ορμή μας την έχουμε απ' τους αιώνες - θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές!» ένα σύνθημα που ενέπνευσε το πλούσιο πρόγραμμα του διημέρου, αναδεικνύοντας τη μόνιμη και διαρκή σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων, ανεξάρτητα από τις εναλλαγές κυβερνήσεων στο πλαίσιο του εκμεταλλευτικού συστήματος, αυτόν της εργατικής τάξης και αυτόν των εκμεταλλευτών της.

Το φετινό διήμερο των Οργανώσεων Εξωτερικού της ΚΝΕ ήταν αφιερωμένο στα 195 χρόνια από τη γέννηση και 120 χρόνια από το θάνατο του κομμουνιστή επαναστάτη και φιλοσόφου Φρίντριχ Ενγκελς, που μαζί με τον Καρλ Μαρξ έδωσαν στην πρωτοπόρα επαναστατική τάξη τα όπλα να γίνει τάξη για τον εαυτό της, ώστε να φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή, την κοινωνική απελευθέρωση από την ταξική εκμετάλλευση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην προσπάθεια της Κομματικής Οργάνωσης για πλατιά διάδοση των θέσεων του Κόμματος στην εργατική τάξη κυκλοφόρησε έκδοση του Προγράμματος του Κόμματος μεταφρασμένη στα γερμανικά, που παρουσιάστηκε στο διήμερο από στέλεχος του ΚΚΕ. Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο από τους δεκάδες Γερμανούς και άλλους γερμανόφωνους επισκέπτες που συμμετείχαν στη συζήτηση.

Κατά τη διάρκεια του διημέρου, λειτουργούσαν στο χώρο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» καθώς κι έκθεση για το έργο του Ενγκελς και την επιστημονική θεμελίωση της κοσμοθεωρίας του ιστορικού υλισμού. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, ζωντανή και συγκινητική ήταν η ξενάγηση στις εκθέσεις αφιερωμένες στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, για την αντιφασιστική νίκη των λαών και τις γυναίκες στο ΔΣΕ, από τον Γιώργο Παπαδόπουλο, μαχητή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.

Παρουσιάστηκαν ακόμα εργασίες μαθητών από το Βερολίνο, το Μόναχο και τη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, για την ανωτερότητα του εκπαιδευτικού συστήματος στη ΓΛΔ, συγκρίνοντάς το με το σχολείο της ΕΕ, για τα ναρκωτικά - με την προβολή ταινίας μικρού μήκους που επιμελήθηκαν οι ίδιοι οι μαθητές - και για τη ζωή και τη δράση του κομμουνιστή επαναστάτη Ερνστ Τέλμαν, αντίστοιχα.

Κατασκηνωτές και επισκέπτες του Διημέρου παρακολούθησαν το μουσικοθεατρικό δρώμενο που είχαν προετοιμάσει μέλη και φίλοι της Οργάνωσης, βασισμένο σε ποιήματα του Μπρεχτ για τη «σύγκρουση των δύο κόσμων».

Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε εκ μέρους των Οργανώσεων εξωτερικού η Ζωή Πασχαλίδη, σημειώνοντας ότι αυτό που πριν 7 χρόνια ξεκίνησε σαν απλές εκδηλώσεις, σήμερα είναι ένα διήμερο με πλούτο εκδηλώσεων, ένα γεγονός που η ΚΝΕ φιλοδοξεί να απλώσει ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, να δεθεί με πολύ περισσότερους νέους σε πόλεις της Γερμανίας, με χώρους όπου δουλεύουν, σπουδάζουν, ζουν, συγκεντρώνονται νέοι μετανάστες και όχι μόνο.

Στην εκδήλωση απηύθυνε χαιρετισμό εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ) ο Jann Meier, μέλος του ΚΣ της Οργάνωσης, τονίζοντας τη μεγάλη χαρά της SDAJ που η ΚΝΕ κάνει κάθε χρόνο Διήμερο και δίνεται η ευκαιρία και στις δυο Οργανώσεις να έρθουν σε επαφή με πολλούς νέους της ίδιας κοσμοθεωρίας και παράλληλα δίνεται η ευκαιρία να ενισχυθεί η σχέση συνεργασίας SDAJ και ΚΝΕ. Ο Jann Meier σημείωσε πως οι εξελίξεις στην ΕΕ αντανακλούν τη διαπάλη μέσα σε αυτή, στην οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο η Γερμανία. Μια Γερμανία ωστόσο που αν και δεν έχει πληγεί από την κρίση, ο λαός της τις τελευταίες δεκαετίες έζησε και ζει έναν καταιγισμό μέτρων, όπου το γερμανικό κεφάλαιο πλουτίζει στις πλάτες των εργαζομένων. Τέλος, σημείωσε πως τα προβλήματα της ελληνικής και της γερμανικής εργατικής τάξης έχουν κοινή αιτία και δεν είναι άλλη από το καπιταλιστικό σύστημα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, αλλά και σε όλους όσοι το στηρίζουν είτε από την «αριστερά» ή αλλού.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Θανάσης Χαστάς, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ που τόνισε ότι η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία γενικεύοντας την πείρα της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων αποδεικνύει ότι οι επαναστάσεις είναι οι παντοδύναμοι κινητήρες της κοινωνικής προόδου, οι «ατμομηχανές της Ιστορίας», όπως τις χαρακτήριζε ο Μαρξ. Ενα κομμουνιστικό κόμμα πρώτ' απ' όλα θα πρέπει να καθοδηγείται, να εφαρμόζει δημιουργικά και να αναπτύσσει τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία να την εμπλουτίζει με τα διδάγματα της ταξικής πάλης. Γιατί χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη. Το Κόμμα να αναπτύσσει σταθερό ιδεολογικό μέτωπο στην αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό. Ετσι με πυξίδα τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, το ΚΚΕ ερμηνεύει την πραγματικότητα, στέκεται αταλάντευτα μαζί με την εργατική τάξη ενάντια στους καπιταλιστές, κρατάει σταθερή γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την εξουσία τους και τις ενώσεις τους. Υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε, ούτε αντιμετωπίζει με αμηχανία τις αντιφάσεις και τις διάφορες εμπλοκές, με τις οποίες εξελίσσονταν και εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις, καθώς έχει καθαρό ότι η βάση των αντιφάσεων αυτών δε βρίσκεται κυρίως στα διάφορα «ισοδύναμα» των αντιλαϊκών μέτρων. Κυρίως οφείλεται στις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν μέσα στην ΕΕ για το μείγμα αστικής διαχείρισης, στις διαφορετικές απόψεις για την ίδια την πορεία εξέλιξης της Ευρωζώνης, στις γεωστρατηγικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς ΕΕ - ΗΠΑ, στην πίεση για εξασφάλιση περισσότερων οικονομικών και πολιτικών εγγυήσεων από την ελληνική κυβέρνηση.

Ο Θανάσης Χαστάς επεσήμανε ότι το ΚΚΕ προειδοποίησε και προειδοποιεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα: Καμιά επανάπαυση, καμιά προσδοκία για ανάσα στο λαϊκό - εργατικό εισόδημα μέσα στην ΕΕ, στην εξουσία του κεφαλαίου, με κυβέρνηση που θα έχει είτε «δεξιό» είτε «αριστερό» πρόσημο. Επιπλέον αναφέρθηκε στην ιδιαίτερα σημαντική δουλειά που έγινε και συνεχίζει να γίνεται από τις Επιτροπές Αγώνα Μεταναστών, που συγκροτήθηκαν με πρωτοβουλία των μελών του ΚΚΕ, σε μια σειρά πόλεις της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Επιτροπές που αποτελούν στήριγμα για τους Ελληνες και άλλους μετανάστες, στις χώρες όπου βρέθηκαν για μια καλύτερη ζωή και ταυτόχρονα πυρήνα για την οργάνωση διεκδικητικών αγώνων. Τελειώνοντας υπογράμμισε ότι δεν αρκεί να μη χειροτερεύσει παραπάνω η ζωή μας, αλλά ότι στον 21ο αιώνα μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κρίσεις, πολέμους, εκμετάλλευση, ότι είναι αναγκαία και ρεαλιστική η προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, μιας κοινωνίας που τα κλειδιά της οικονομίας και η εξουσία θα βρίσκονται στα χέρια του λαού, εξασφαλίζοντας έτσι τον κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό στην οικονομία για την πιο πλατιά και διευρυνόμενη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για έναν κόσμο αντάξιο των δυνατοτήτων που μπορεί να παρέχει σήμερα η τεχνολογία και η επιστήμη, αντάξιο των ονείρων και των ανθρώπων.

Νωρίτερα το απόγευμα μεγάλη ήταν και η συμμετοχή στον αγώνα ποδοσφαίρου, όπου μικροί και μεγαλύτεροι κατασκηνωτές αναμέτρησαν τις δυνάμεις τους! Ενώ το βράδυ στο γλέντι με ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, μαζί Ελληνες και Γερμανοί παρευρισκόμενοι χόρευαν και τραγουδούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Το Διήμερο ολοκληρώθηκε με επίσκεψη στο σπίτι του Φρίντριχ Ενγκελς στο Βούπερταλ και ανανεώθηκε το ραντεβού για τις δραστηριότητες το επόμενο διάστημα ενάντια στη νέα αντεργατική αντιλαϊκή συμφωνία, το 3ο μνημόνιο, της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των υπόλοιπων αστικών δυνάμεων που τη στηρίζουν.

Οι τρεις καλλιτέχνες υπόσχονται στο κοινό μια πολύ όμορφη βραδιά αύριο Πέμπτη 23 Ιουλίου, στις 21.30, στο μαγικό χώρο του Εθνικού Αστεροσκοπείου, στην κορυφή του λόφου των Νυμφών στο Θησείο, μπροστά στο ιστορικό κτίριο Σίνα έργο του Θεόφιλου Χάνσεν, κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό και με υπέροχη θέα.

Πιο συγκεκριμένα, το επόμενο δεκαπενθήμερο θα πραγματοποιηθούν οι εξής εκδηλώσεις:

• Αύριο Πέμπτη, στην πλατεία Νεάπολης, στις 8 μ.μ., με ομιλητή τον Παναγιώτη Τσιτσιρίκη, μέλος του Τομεακού Γραφείου Βόλου του ΚΚΕ.
• Δευτέρα 27 Ιούλη, στην πλατεία Χρυσοχοΐδη, στις 8 μ.μ., με ομιλητή τον Αποστόλη Ριζόπουλο, μέλος του Τομεακού Γραφείου Βόλου του ΚΚΕ.
• Τετάρτη 29 Ιούλη, στο πάρκο Χιλιαδούς, στις 8 μ.μ., με ομιλητή τον Βασίλη Μεταξά, Γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Βόλου του ΚΚΕ.
• Δευτέρα 3 Αυγούστου, στο πάρκο Εθνικής Αντίστασης (Εθνικής Αντίστασης και Σπυρίδη), στις 8 μ.μ., με ομιλήτρια την Κωνσταντίνα Ρηγάκη, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Βόλου του ΚΚΕ.

Συσκέψεις για τις πολιτικές εξελίξεις, με στόχο οι νέοι να πουν το πραγματικό «ΟΧΙ» στη συμφωνία - μνημόνιο, που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και να αντιπαλέψουν στο δρόμο και τους χώρους δουλειάς τα μέτρα - φωτιά που περιέχει, πραγματοποιούν Οργανώσεις της ΚΝΕ στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Απευθύνουν κάλεσμα στους νέους να οργανωθούν, να περάσουν στην αντεπίθεση για να μην οδηγηθεί ο λαός στην ολοκληρωτική χρεοκοπία, να δυναμώσουν το εργατικό κίνημα, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για να απαλλαγεί οριστικά ο λαός από την εξουσία του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Τέτοιες συσκέψεις οργανώνουν:

Η Τομεακή Οργάνωση Δράμας, σήμερα Τετάρτη, στις 6 μ.μ., στο στέκι της Λαϊκής Επιτροπής. Θα μιλήσει ο Δημητριάδης Κώστας, μέλος του Τομεακού Συμβουλίου Δράμας.

Η Τομεακή Οργάνωση Εβρου, αύριο Πέμπτη, στις 7.30 μ.μ., στο καφέ elemento (έναντι ΚΤΕΛ). Θα μιλήσει η Δινδίνη Βάνα, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

«Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις... Μπρος, στο δρόμο έξω. Αγωνίσου! Κάνε πράξη την αλληλεγγύη».

Με σύνθημα τους στίχους αυτούς του Μπέρτολτ Μπρεχτ, πραγματοποιείται το Εργατικό Φεστιβάλ των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Χαλκίδα, αύριο Πέμπτη και την Παρασκευή 24 Ιούλη, στο Πάρκο Δέλτα στη Νεάπολη Χαλκίδας.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

Αύριο Πέμπτη, στις 6.30 μ.μ., επίσκεψη στο Τσιμεντάδικο Χαλκίδας, αλληλεγγύη στον αγώνα των απολυμένων εργατών για το δικαίωμα στη δουλειά.

Την Παρασκευή 24 Ιούλη:

- 7.30 μ.μ. Δημιουργική απασχόληση για παιδιά.

- 9.00 μ.μ. Δρώμενο για το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ.

- 9.15 μ.μ. Παρουσίαση χορών της Εύβοιας και του Πόντου από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μακρυκάπας «Τα Βάβουλα» και το Λαογραφικό Σύλλογο Παραλίας Αυλίδος.

- 9.45 μ.μ. Ομιλία από την Γιώτα Ταβουλάρη, στέλεχος του ΚΚΕ και πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο.

- 10.15 μ.μ. Αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι.

- 10.45 μ.μ. Λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα του Δημήτρη Παπαθανασίου και της Κωνσταντίνας Παπά.

Στο χώρο θα συγκεντρώνονται τρόφιμα και φάρμακα, θα λειτουργεί έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής» και έκθεση φωτογραφίας με αφιέρωμα στους εργατικούς αγώνες της περιοχής.

Από εκδήλωση στην αυλή του Στεκιού

Συγκεκριμένα οι ταινίες που θα προβληθούν είναι:

Την Τετάρτη 22/07, «Machuca» (2004) του Andres Wood.

Την Παρασκευή 24/07, «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» (2006) του Κεν Λόουτς.

Την Παρασκευή 31/07, «Ο επίμονος κηπουρός» (2005) του Φερνάντο Μεϊρέγιες.

Πρόγραμμα μαθημάτων και προβών

Κάθε Δευτέρα, 19.00 - 21.00: Μάθημα μπουζουκιού.

Κάθε Τρίτη, 19.00 - 21.30: Συγκρότημα της ΚΝΕ.

Κάθε Τετάρτη, 17.00 - 19.00: Λαϊκό - ρεμπέτικο σχήμα της ΚΝΕ.

Κάθε Τετάρτη, 18.00 - 21.00: Θεατρική ομάδα της ΚΝΕ.

Κάθε Πέμπτη, 17.00 - 19.00: Ροκ συγκρότημα της ΚΝΕ.

Κάθε Πέμπτη, 19.00 - 21.00: Ομάδα σύγχρονου χορού.

Κάθε Σάββατο, 12.00 - 15.00: Σχήμα Παραδοσιακής Μουσικής

Κάθε Πέμπτη 19.00 - 21.00, Σάββατο 9.00 - 12.00 και 18.00 - 21.00 και κάθε Κυριακή 18.00 - 21.00, το Στέκι θα είναι ανοιχτό για πρόβες καλλιτεχνικών ομάδων. Για τις ομάδες συλλογικής εργασίας και έρευνας, θα παραμένει ανοιχτό όλες τις μέρες και ώρες, κατόπιν συνεννόησης με την ομάδα του Στεκιού.

Για πληροφορίες, συμμετοχές και διευκρινίσεις, τα στοιχεία επικοινωνίας είναι:

e-mail: steki@kne.gr και τηλέφωνο: 210.8823.674 (από τις 10.00 έως τις 21.00).

Οσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στις πολιτιστικές ομάδες της ΚΝΕ, μπορούν είτε να δηλώσουν συμμετοχή στο e-mail και στο τηλέφωνο του Στεκιού, είτε να προσέλθουν στις πρόβες των ομάδων, τις αντίστοιχες μέρες και ώρες.

Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις δραστηριότητες.