INTIME NEWS

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για τη δημιουργία των πρωτογενών πλεονασμάτων για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, ύψους 2,4% για το 2024, 2,5% για το 2025 και 2,4% για τα έτη 2026 - 2028.

Πρόκειται για έναν προϋπολογισμό ο οποίος έρχεται να τσακίσει τον λαό με δισεκατομμύρια που θα πληρώσει σε φορολογία, «οροφές δαπανών» για τις λαϊκές ανάγκες και νέες θυσίες για να πληρώνονται τα ΝΑΤΟικά εξοπλιστικά προγράμματα και τα «πακέτα» στους επιχειρηματικούς ομίλους. Και βέβαια, σε πλήρη προσαρμογή με τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την «πολεμική οικονομία».

Αυτά τα πλεονάσματα και οι δυσβάσταχτοι φόροι που εξαϋλώνουν τα λαϊκά εισοδήματα, σε συνδυασμό με τους καθηλωμένους μισθούς και συντάξεις, είναι τα εχέγγυα του προϋπολογισμού για να συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, την ώρα που ο λαός θα βυθίζεται παραμέσα στη φτώχεια.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση κάνει το μαύρο άσπρο, περιγράφοντας μια σειρά από μέτρα που δήθεν ανακουφίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Ομως, στην πραγματικότητα, πρόκειται είτε για ρυθμίσεις που ευνοούν τους ομίλους είτε για μέτρα στη λογική δίνω ένα, παίρνω πίσω τρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσό των παρεμβάσεων αυτών το 2025 φτάνει τα 1,4 δισ. ευρώ, όταν το σύνολο των φορολογικών εσόδων θα εκτιναχθεί στα 68,7 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 2,4 δισ. παραπάνω από το 2024. Επιπλέον, το πρωτογενές πλεόνασμα το 2025 προβλέπεται να φτάσει τα 5,96 δισ. όταν στο Πρόγραμμα Σταθερότητας η πρόβλεψη έκανε λόγο για 5 δισ. ευρώ.

Ταυτόχρονα, οι αμοιβές των εργαζομένων θα αυξάνονται με μικρότερους ρυθμούς από τους ρυθμούς της αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ, δηλαδή όλο και μικρότερο κομμάτι από το ΑΕΠ θα πηγαίνει στους εργαζόμενους. Οσον αφορά τις κοινωνικές δαπάνες, αυτές θα παραμείνουν ουσιαστικά παγωμένες, το πολύ πολύ να καλύπτουν τον πληθωρισμό, κι ενώ οι δαπάνες ήδη δεν καλύπτουν τις υπάρχουσες ανάγκες και ελλείψεις. Αυτό, άλλωστε, προκύπτει από τον ρυθμό ετήσιας μεταβολής των καθαρών πρωτογενών δαπανών (3,7% για το 2025, από το εκτιμώμενο επίπεδο των πρωτογενών δαπανών του 2024, 3,6% για το 2026, 3,1% για το 2027 και 3,0% για το 2028). Δηλαδή, μεσοσταθμικά η ετήσια αύξηση θα είναι περίπου 3,5 δισ.

Ο προϋπολογισμός προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης στο 2,2% για φέτος (από 2,5% στο ΠΣΑ του Απρίλη) και 2,3% για το 2025 από 2,6% που προβλεπόταν στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Οι εξαγωγές αναμένεται να αυξηθούν κατά 4,1% και οι επενδύσεις κατά 8,4%. Ειδικότερα για τον επόμενο χρόνο, οι επενδύσεις θα αυξήσουν τη συνεισφορά τους στην πραγματική ανάπτυξη κατά 1,3%.

Οπως προείπαμε, στο προσχέδιο υπάρχουν και οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις, τις οποίες η κυβέρνηση παρουσιάζει ως εκείνες που θα ανακουφίσουν τα λαϊκά στρώματα. Κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, αναφέρουν τη «μείωση από 01.01.2025, κατά μία ποσοστιαία μονάδα, των ασφαλιστικών εισφορών» (η σωρευτική μείωσή τους από το 2019 ανέρχεται σε 5,4 ποσοστιαίες μονάδες, από 40,56% σε 35,16%). Βέβαια, αυτό το μέτρο είναι μία νέα γενναία απαλλαγή των ασφαλιστικών εισφορών για τις επιχειρήσεις, ενώ για τους εργαζόμενους ανοίγει νέες τρύπες στα Ταμεία, μειώνει επί της ουσίας τον μισθό τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις χάνουν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους από αυτήν την πενιχρή αύξηση, μέσω της μείωσης ή διακοπής επιδομάτων ή μέσω της διαφορετικής φορολογικής κλίμακας στην οποία μπαίνουν.

Επιπρόσθετα, στο προσχέδιο αναφέρεται η αύξηση των συντάξεων, που βέβαια αντιστοιχεί στο ποσό - ψίχουλο των 17 - 20 ευρώ στη μέση κύρια σύνταξη των 817 ευρώ. Δηλαδή, αύξηση 0,56 ή 0,66 ευρώ τη μέρα, την ώρα που καλπάζει η ακρίβεια: Μόνο οι υπέρογκες ανατιμήσεις δεκάδων φαρμάκων, ακόμα και μέχρι 448%, αφαίρεσαν το τελευταίο διάστημα άλλα 30 εκατ. ευρώ από την τσέπη των ασφαλισμένων, ένα μεγάλο μέρος των οποίων είναι συνταξιούχοι. Και όχι μόνο αυτό: Οσες από τις πενιχρές συντάξεις ξεπεράσουν έστω και λίγο το αφορολόγητο όριο των 9.200 ευρώ τον χρόνο με αυτές τις αυξήσεις, αμέσως θα φορολογηθούν και θα μειωθούν περισσότερο από την αύξηση που υποτίθεται θα γίνει!

Αναφέρεται ακόμα η αύξηση του κατώτατου μισθού που θα προσαρμοστεί από τα 830 ευρώ μεικτά φέτος σε 950 ευρώ το 2027 και ο μέσος μισθός στα 1.500 ευρώ το ίδιο έτος. Δηλαδή, οι μισθωτοί που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό θα συνεχίσουν να φυτοζωούν και να μην καλύπτουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες, ενώ περίπου 600.000 που είναι σε καθεστώς μερικής απασχόλησης διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας. Οσο για τον μέσο μισθό, αυτός φέτος συνεχίζει να είναι μικρότερος από το 2011 κατά 14,8%, ενώ το 2027 θα βρίσκεται λίγο πάνω από τον ονομαστικό μισθό του 2011 (!), με την αγοραστική αξία βέβαια να είναι σαφώς πολύ μικρότερη, αφού ο πληθωρισμός και η ακρίβεια που κατατρών τους εργατικούς μισθούς συνεχίζουν να «κάνουν τη δουλειά τους».

Οπως προαναφέραμε, ο προϋπολογισμός του 2025 προβλέπει έως και ...πλεονάσματα των ματωμένων πλεονασμάτων της τάξης των 7 δισ. σε 4 χρόνια! Αυτά θα πληρώσουν με τους έμμεσους και άμεσους φόρους τα λαϊκά στρώματα, με την κυβέρνηση να παρουσιάζει ως μειώσεις όσα τους παίρνει διπλά από την άλλη τσέπη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το πρώτο οκτάμηνο του 2024 τα νοικοκυριά έχουν πληρώσει σε κάθε λογής φόρους ένα υπέρογκο ποσό, που ξεπερνά τα 40 δισ. ευρώ. Το ματωμένο πλεόνασμα διαμορφώθηκε στα 7,567 δισ. ευρώ. Δηλαδή η υπέρβαση στον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος ξεπέρασε τα 4,2 δισ. ευρώ! Μόνο τα έσοδα από τον ΦΠΑ άγγιξαν τα 17 δισ. ευρώ. Η φοροαφαίμαξη συνεχίζεται και κλιμακώνεται «κανονικά και με τον νόμο». Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Μέσα σε μια τετραετία (2020 - 2023) ο φόρος εισοδήματος αυξήθηκε κατά 41% (!), σε εντελώς αντίθετη πορεία με την κατρακύλα του λαϊκού εισοδήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αύξηση των φόρων είναι 4 φορές μεγαλύτερη από την υποτιθέμενη αύξηση του μεικτού εισοδήματος (περίπου 11%) την οποία παρουσιάζει η κυβέρνηση για την ίδια περίοδο, με πολλές στατιστικές αλχημείες και μαγειρέματα.

Ως αποτέλεσμα, μόνο το πρώτο 5μηνο του έτους οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοικοκυριών έχουν ξεπεράσει τα 3,053 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 22% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους. Πάνω από τη μισή Ελλάδα και συγκεκριμένα 4.253.031 φορολογούμενοι έχουν οφειλές προς την εφορία, σε 2.134.014 ανθρώπους κρέμεται από πάνω τους η δαμόκλειος σπάθη των κατασχέσεων και σε πάνω από 1,5 εκατομμύριο (1.525.162) από αυτούς έχουν επιβληθεί τέτοια μέτρα.

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2025 - ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ 2025 - 2028: «Ματωμένα» πλεονάσματα και μπαράζ φοροεπέλασης

ΚΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ: «Γεωστρατηγική προτεραιότητα» για την ΕΕ και το ντόπιο κεφάλαιο

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ Η ΕΕ: Πακτωλός χρημάτων για την πολεμική βιομηχανία και την ενεργητική συστράτευση των λαών

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ «ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ»: Σήμα περαιτέρω κλιμάκωσης των αντιλαϊκών ανατροπών

«Νέα ώθηση» για «να διατηρηθούν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, καθώς και τα συμφέροντα ασφαλείας της ΕΕ (...) σε ένα όλο και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον» προβλέπει η στρατηγική της ιμπεριαλιστικής ένωσης για το κέρας της Αφρικής

Συγκεκριμένα, η Σύνοδος εξετάζει θέματα γνωστά και αναμενόμενα, όπως την «Επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας», την κατάσταση στη Γεωργία, τις «Σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ» και την «Κατάσταση στη Μέση Ανατολή». Εστιάζει ωστόσο και στο Κέρας της Αφρικής, με μπούσουλα τα Συμπεράσματα του Συμβουλίου της ΕΕ, της 10/5/21, με τίτλο «Το Κέρας της Αφρικής: γεωστρατηγική προτεραιότητα για την ΕΕ».

Το κείμενο ήρθε σε «επικαιροποίηση» αντίστοιχων κειμένων της 14/11/11, της 26/10/15 και 30/6/20, αποτυπώνοντας τα διαχρονικά συμφέροντα των ευρωενωσιακών ομίλων στην περιοχή. Καλύπτει τις οκτώ χώρες της (Τζιμπουτί, Ερυθραία, Αιθιοπία, Κένυα, Ουγκάντα, Σομαλία, Νότιο Σουδάν, Σουδάν), καθώς και περιφερειακούς οργανισμούς, «στο πλαίσιο της ευρύτερης γειτονίας, συμπεριλαμβανομένων της Ερυθράς Θάλασσας και του Δυτικού Ινδικού Ωκεανού».

Εξαρχής τονίζει ότι «το Κέρας της Αφρικής αποτελεί περιοχή στρατηγικής σημασίας, με την οποία η Ευρώπη διατηρεί μακροχρόνιους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς», με την ΕΕ «προσηλωμένη στην εμβάθυνση της στρατηγικής και εταιρικής της σχέσης με την περιοχή», με «στόχο», μεταξύ άλλων, και τη «στήριξη» της «οικονομικής μεγέθυνσης».

Εξ ου και επιχειρείται να δοθεί «νέα ώθηση στη σχέση αυτή και να διατηρηθούν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, καθώς και τα συμφέροντα ασφαλείας της ΕΕ. Η στρατηγική αυτή αποσκοπεί στην ενίσχυση της εταιρικής σχέσης της ΕΕ με τις χώρες του Κέρατος της Αφρικής και στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της προβολής της ΕΕ σε ένα όλο και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον». Προκύπτουν δε ως ζητήματα προς διαχείριση «ο ανταγωνισμός για την εξουσία και τους φυσικούς πόρους, ο βίαιος εξτρεμισμός, ο διεθνοποιημένος ανταγωνισμός για επιρροή».

Πατώντας στο γεγονός ότι υπάρχουν «ισχυρές πολιτικές, οικονομικές και εμπορικές σχέσεις» με χώρες της περιοχής, ξεκαθαρίζεται από τότε, πολύ πριν «ανακαλύψουν» τους Χούθι, ότι «η ΕΕ θα συνεχίσει να στηρίζει την ασφάλεια στη θάλασσα, χρησιμοποιώντας τη ναυτική διπλωματία ως εργαλείο για την ενθάρρυνση της συνεργασίας και των συνεργειών μεταξύ περιφερειακών παραγόντων. Στο πλαίσιο αυτό, η εντολή της επιχείρησης ATALANTA, η οποία συνιστά βασική ναυτική δύναμη στην περιοχή, αναθεωρήθηκε και επεκτάθηκε περαιτέρω για να στηρίξει τη δέσμευση της ΕΕ στη Νότια Ερυθρά Θάλασσα και στον Δυτικό Ινδικό Ωκεανό», τονίζουν.

Θυμίζουμε, η «ATALANTA», επιχείρηση της ΕΕ από το 2008, επιτηρεί με πολεμικά πλοία τις ακτές της Σομαλίας και το Κέρας της Αφρικής. Καθώς ωστόσο οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων εντείνονται, από τις 19/2 φέτος η ΕΕ πρόσθεσε και έτερη επιχείρηση στην ίδια πάνω - κάτω περιοχή, την «ASPIDES», με την ελληνική κυβέρνηση να σπεύδει να αναλάβει εξαρχής την εν όρμω διοίκησή της (με επικεφαλής Ελληνα υποναύαρχο) στο Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ) στη Λάρισα, δείγμα της πρεμούρας της ντόπιας πλουτοκρατίας να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά μέσα από την ανάληψη ρόλων και αποστολών κυριολεκτικά όπου Γης.

Επιπρόσθετα, έχοντας τη συναίνεση των άλλων αστικών κομμάτων και μορφωμάτων, έστειλε διαδοχικά τις φρεγάτες «Υδρα», «Ψαρά» και τώρα «Σπέτσαι» να περιπολούν στον Κόλπο του Αντεν, βάζοντας τα πληρώματα να εμπλέκονται με πυρά εναντίον UAV, πυραύλων ή ό,τι άλλο εξαπολύουν οι Χούθι κατά εμπορικών πλοίων «δυτικών» συμφερόντων. Κάνοντας, στο μεταξύ, και το επόμενο βήμα στην εμπλοκή, κίνησε διαδικασίες ώστε από τις 2/11 φέτος Ελληνας αρχιπλοίαρχος παρέλαβε καθήκοντα εν πλω διοικητή της «ΑSPIDES» στην Ερυθρά.

Τι ετοιμάζουν για παραπέρα; Διαβαθμισμένο έγγραφο του υπουργείου Αμυνας που αποκάλυψε το προηγούμενο Σάββατο ο «Ριζοσπάστης», σημειώνει ότι «στην ΕΕ υφίστανται διεργασίες για τη διερεύνηση του μέλλοντος των επιχειρήσεών της στον ΒΔ Ινδικό Ωκεανό, και στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται η πιθανότητα συγχώνευσης των επιχειρήσεων ATALANTA και ASPIDES».

Σύμφωνα με το έγγραφο, αποφάσεις θα παρθούν το β' εξάμηνο του 2025, οπότε αναμένεται «να συγχρονιστεί η Ενδιάμεση Στρατηγική Αξιολόγηση της ATΑLANTA με τη Στρατηγική Αναθεώρηση της ASPIDES». Θυμίζουμε, η «περιοχή επιχειρήσεων» της «ASPIDES» περιλαμβάνει Ερυθρά Θάλασσα, Κόλπο του Αντεν, Αραβική Θάλασσα, Θάλασσα του Ομάν, Περσικό Κόλπο και ΒΔ Ινδικό Ωκεανό. Αν προστεθεί και η ζώνη της «ATALANTA», οι ευρωενωσιακοί θα απλώνουν πολεμικά τους πλοία και αεροσκάφη επιτήρησης σχεδόν σε ολόκληρη την ακτογραμμή της Ανατολικής Αφρικής.

Σε τι πλαίσιο; «Αποτιμάται», διαβάζουμε παρακάτω στο έγγραφο, «ότι η επιχείρηση EURONAVFOR ASPIDES αποτελεί κύριο στοιχείο και μέσο της ευρωπαϊκής παρουσίας στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, στην οποία δραστηριοποιούνται δρώντες σε παγκόσμιο επίπεδο, η οποία θα μονοπωλήσει την απαίτηση παρουσίας ναυτικών δυνάμεων στο προσεχές διάστημα», τουλάχιστον «μέχρι να ολοκληρωθεί η αποσόβηση της απειλής των Χούθι στην παγκόσμια ναυσιπλοΐα».

Η «απειλή» των οποίων βέβαια μόνο ως πρόσχημα μπορεί να θεωρηθεί για την πολεμική προπαρασκευή των ευρωενωσιακών. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ίδιο έγγραφο καταγράφεται η «πρόταση» των Γάλλων στην εξέλιξη της επιχείρησης όχι απλά να αναλάβουν την εν πλω διοίκηση, αλλά και να διαθέσουν τις εγκαταστάσεις τους στο Αμπου Ντάμπι για να εγκατασταθεί εκεί ο εν πλω διοικητής και το επιτελείο του.

Σημειωτέον, από τη βάση τους εκεί, οι Γάλλοι ηγούνται ήδη άλλης πολυεθνικής επιχείρησης, της «EMASOH», στα Στενά του Ορμούζ, με αντικείμενο «την ασφαλή και ελεύθερη διέλευση των εμπορικών πλοίων σε Περσικό Κόλπο, Στενά του Ορμούζ και Κόλπο του Ομάν», επιχείρηση που ξεκίνησε το 2020, στα νότια του Ιράν.

Σε αυτό το φόντο, άλλωστε, το 2021 η κυβέρνηση έστειλε τη φρεγάτα «Υδρα» στο Αμπου Ντάμπι, όπου και εκτέλεσε συνεκπαιδεύσεις με πλοία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των ΗΠΑ, ενώ συμμετείχε - για πρώτη φορά - σε ρόλο υποστήριξης («associated support») στην πολυεθνική αποστολή.

Γιατί παιδιά του λαού στέλνονται σε όλο το τόξο από το Τζιμπουτί και τη Σομαλία μέχρι το Ομάν και τα ΗΑΕ, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα; Διαβάζουμε στο έγγραφο του ΥΠΕΘΑ:

«Η στήριξη της ελληνικής παρουσίας έχει πολλαπλά αντισταθμιστικά οφέλη, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο (βλ. σχέσεις Ελλάδος - Ινδίας, υπό πρίσμα παρουσίας στην περιοχή). Δυναμικά υφίσταται ένα πλήθος επιλογών, τις οποίες δύναται να εκμεταλλευτεί η χώρα μας σε πολιτικό επίπεδο, λόγος για τον οποίο απαιτείται η ανάλογη στήριξη των ημέτερων συμμετεχουσών δυνάμεων (κόστος κυρίως)».

Κόστος που θα φορτωθεί ο ελληνικός λαός. Κόστος δυσβάσταχτο, εφόσον ακόμα και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις η τρίμηνη ανάπτυξη μιας ελληνικής φρεγάτας στην περιοχή φτάνει ή και υπερβαίνει σε κόστος τα 3 εκατ. ευρώ, ενώ άλλοι παράγοντες έχουν μιλήσει ακόμα και για 500.000 ευρώ τη μέρα.

Πακτωλός χρημάτων σε κάθε περίπτωση, για να φυλάνε καράβια των εφοπλιστών, όπως φάνηκε και από το πρόσφατο περιστατικό με τη φρεγάτα «Ψαρά» να παρέχει συνοδεία και κάλυψη στο χτυπημένο δεξαμενόπλοιο «SOUNION». Οπως επίσης για να διασφαλίσουν την κίνηση στους εμπορευματικούς τους λιμένες. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Ν. Δένδιας, μιλώντας πρόσφατα στον Ροταριανό Ομιλο Αθηνών, έλεγε ότι «η αχρήστευση των λιμανιών μας ως κόμβων λοτζίστικς είναι πολύ μεγάλη ζημιά», προφανώς για τους εγχώριους ομίλους της διαμετακόμισης.

Αλλωστε και στα προαναφερόμενα ευρωενωσιακά Συμπεράσματα τονίζεται ότι «η περιοχή του Κέρατος της Αφρικής αντιπροσωπεύει μια τεράστια και δυναμική αγορά με μεγάλες δυνατότητες», όπου «η ΕΕ θα συνεχίσει να στηρίζει την επιχειρηματικότητα» και «τα επιχειρηματικά δίκτυα», «θα συνεχίσει να προάγει την περιφερειακή οικονομική ολοκλήρωση και συνεργασία», ώστε να «δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες για ξένες επενδύσεις και ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, μεταξύ άλλων από την ΕΕ».

Ιδιαίτερη αναφορά έκαναν, δε, στο Τζιμπουτί: «Η ΕΕ στηρίζει τη θετική συμβολή του Τζιμπουτί στην ειρήνη, την ασφάλεια και την περιφερειακή συνεργασία στην περιοχή του Κέρατος της Αφρικής συμπεριλαμβανομένης της Ερυθράς Θάλασσας, για παράδειγμα μέσω της φιλοξενίας του κόμβου υλικοτεχνικής υποστήριξης της επιχείρησης ATALANTA και της στρατιωτικής παρουσίας των κρατών - μελών της ΕΕ».

Σημειωτέον, το Τζιμπουτί είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που φιλοξενεί ταυτόχρονα στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ (το Camp Lemonnier από το 2002) και της Κίνας (από το 2017). Φιλοξενεί επίσης τη μοναδική στρατιωτική εγκατάσταση της Ιαπωνίας εκτός των συνόρων της, τη γαλλική υπερπόντια ναυτική βάση «Heron» (μία από τις μεγαλύτερες βάσεις των Γάλλων, όπου φιλοξενούνται επίσης γερμανικά και ισπανικά ένοπλα αποσπάσματα), την ιταλική στρατιωτική βάση «Amedeo Guillet», χώρια τα πλοία της «ASPIDES» (ανάμεσά τους και οι ελληνικές φρεγάτες) συν όποια άλλα ελλιμενίζονται εκεί για υποστήριξη, π.χ. τα πολεμικά της υπό αμερικανική ηγεσία επιχείρησης «Prosperity Guardian».

Δυνάμεις που απλώνονται πάνω στους ανταγωνιστικούς διαύλους του κινεζικού «Δρόμου του μεταξιού» και του ευρωατλαντικού IMEC (σύνδεσης Ινδίας - ΕΕ), με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται από τη σώρευση τόσων πάνοπλων δυνάμεων σε μια ζώνη όπου οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου λυσσομανάνε.

Διόλου τυχαία, ήδη από τα Συμπεράσματα του 2021 στην ΕΕ τόνιζαν ότι «γενικότερα, η περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας παραμένει ζωτικής σημασίας για την ΕΕ λόγω της σημασίας της για τη σταθερότητα του Κέρατος της Αφρικής, καθώς και ως αρτηρία εμπορίου και συνδεσιμότητας. Η σταθερότητα και η ελευθερία της ναυσιπλοΐας πρέπει να διαφυλαχθούν και αποτελούν θέμα κοινού ενδιαφέροντος με την περιοχή».

Ξεκαθαριζόταν επίσης ότι «επεκτείνοντας την ισχύουσα δέσμευση της ΕΕ για την Ερυθρά Θάλασσα (...) και υπό το πρίσμα των εξελίξεων κατά μήκος των ακτών της ανατολικής Αφρικής (...) η ΕΕ θα ενισχύσει περαιτέρω την ολοκληρωμένη προσέγγισή της όσον αφορά τα παρακείμενα ύδατα του Δυτικού Ινδικού Ωκεανού. Η ΕΕ θα επιδιώξει να αντιμετωπίσει κοινές προκλήσεις και να δημιουργήσει συνέργειες (...) αξιοποιώντας την επιχείρηση ATALANTA και, κατά περίπτωση, τη στρατιωτική παρουσία των κρατών μελών της ΕΕ στην περιοχή». Αρα και την ελληνική, με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για παιδιά του λαού, που στέλνονται σε ζώνη πυρός να υπηρετήσουν συμφέροντα ξένα προς την Αμυνα της πατρίδας.

Φυλλάδιο με οδηγίες σε περίπτωση πολέμου μοίρασε η σουηδική κυβέρνηση σε 5 εκατ. νοικοκυριά

Το απόσπασμα αυτό προέρχεται από τη συμβουλευτική έκθεση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που συνέταξε ο Σάουλι Νιινίστο, πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας, με τίτλο: «Ασφαλέστερα Μαζί - Ενίσχυση της Πολιτικής και Στρατιωτικής Ετοιμότητας και Ετοιμότητας της Ευρώπης».

Αν και προκλητικά ανιστόρητο, αφού παραλληλίζει τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία με την επαναστατημένη Ρωσία του Λένιν στις αρχές του 20ού αιώνα, το απόσπασμα και συνολικά η έκθεση αντανακλούν τις ανησυχίες της ηγεσίας της ΕΕ, σε συνθήκες όξυνσης της ιμπεριαλιστικής διαπάλης παγκόσμια και κλιμάκωσης του πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία.

Στον πυρήνα της έκθεσης βρίσκεται η ανάγκη να προετοιμαστεί η ΕΕ για «ενδεχόμενες απειλές», σημειώνοντας ότι «η ετοιμότητα για σοκ, διαταραχές και κρίσεις ενωσιακής κλίμακας και μεγάλου αντίκτυπου απαιτεί υψηλότερο επίπεδο μακροπρόθεσμων επενδύσεων στο πλαίσιο της ΕΕ».

Αν και προκρίνει τις στρατιωτικές απειλές (π.χ. υβριδικές εκστρατείες, ανταγωνισμός για τις πρώτες ύλες κ.τ.λ.), προσθέτει τον κίνδυνο από «ακραία καιρικά φαινόμενα, πανδημία και μετανάστευση», συνδέοντας ακόμα πιο στενά την Πολιτική Προστασία με τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της πολεμοκάπηλης ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Για την αντιμετώπιση όλων των παραπάνω, η έκθεση προτείνει την «ανάπτυξη ενός κεντρικού επιχειρησιακού "κόμβου" κρίσης εντός της Επιτροπής για τη διευκόλυνση του διατομεακού συντονισμού και της επίγνωσης της κατάστασης». Οπώς σημειώνει, μάλιστα, «ο κόμβος θα πρέπει να βασίζεται σταθερά στο υφιστάμενο Κέντρο Συντονισμού Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών (ERCC), λειτουργώντας ως πλατφόρμα σύνδεσης με τις σχετικές τομεακές ρυθμίσεις».

Κι επειδή η πολεμική οικονομία της ΕΕ «δουλεύει» σε «φουλ» ρυθμούς, ο Νιινίστο - μετά τον Ντράγκι - ζητάει κι αυτός κατακόρυφη αύξηση των πολεμικών δαπανών, τουλάχιστον στο 20% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ, ώστε αυτός «να συμβάλει στην ετοιμότητα της ΕΕ για την ασφάλεια και την αντιμετώπιση κρίσεων».

Μια νέα φάση αιματηρών θυσιών (ακόμα και της ίδιας τους της ζωής) και τεράστιων κινδύνων ανοίγεται μπροστά στους λαούς...

Ενα από τα βασικά ζητήματα που πραγματεύεται η έκθεση, είναι η προετοιμασία του λαού για τις επερχόμενες κρίσεις, αφήνοντας ξεκάθαρα να φανεί ότι μιλάει για πολεμική προετοιμασία.

Δεν περιορίζεται μάλιστα στην «παθητική» ενημέρωση ή στην «ψυχολογική» προετοιμασία του λαού, αλλά προτείνει μέτρα ενεργητικής συστράτευσης, με τη συμμετοχή σωματείων, φορέων, εθελοντικών οργανώσεων, που θα συμβάλλουν στην κινητοποίηση λαϊκών δυνάμεων την ώρα της κρίσης, κάτω από τα «λάβαρα» της αστικής τάξης και του κράτους της.

Αναφέρει συγκεκριμένα η έκθεση για την «ατομική ετοιμότητα»: «Με βάση τις τρέχουσες εργασίες στο πλαίσιο του προγράμματος "PreparEU", η ΕΕ θα πρέπει να επιδιώξει να διασφαλίσει ότι τα νοικοκυριά σε ολόκληρη την ΕΕ είναι προετοιμασμένα για ελάχιστη 72ωρη βασική αυτάρκεια σε διάφορους τύπους έκτακτης ανάγκης και λαμβάνοντας υπόψη τις εθνικές διαφορές (π.χ. παρέχοντας κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη δημιουργία αποθεμάτων, τις εκκενώσεις, την πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες ή τη σχολική εκπαίδευση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης κ.λπ.)».

Και συνεχίζει: «Συμμετοχή οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, συνδικάτων και εργοδοτών για την ενίσχυση της ετοιμότητας σε διάφορα κοινωνικά στρώματα. Αυτοί οι φορείς θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να χρησιμοποιήσουν τα δίκτυά τους για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να λάβουν επαληθευμένες και αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με την ετοιμότητα και να μάθουν τις απαραίτητες δεξιότητες για να βελτιώσουν το δικό τους επίπεδο ετοιμότητας σε διάφορα πλαίσια, συμπεριλαμβανομένων των χώρων εργασίας.

(...) Η ενεργός συμμετοχή των πολιτών στην ετοιμότητα για την αντιμετώπιση κρίσεων ξεκινά με την αύξηση της ευαισθητοποίησής τους όσον αφορά τους κινδύνους και τις απειλές. Αυτό πρέπει να συνοδεύεται από προσοχή στην ψυχολογική ανθεκτικότητα των πολιτών, την ψυχική ευημερία και τη μακροπρόθεσμη ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αυξημένο κίνδυνο και αστάθεια».

Στην πανστρατιά που κηρύσσει η έκθεση, κάνει ξεχωριστή αναφορά στη νεολαία και στον ρόλο του «εθελοντισμού», επιβεβαιώνοντας ότι τα αστικά επιτελεία ρίχνουν μεγάλο βάρος στη χειραγώγηση των νεανικών συνειδήσεων για τη συστράτευσή τους στους εγκληματικούς σκοπούς της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, με τον μανδύα μάλιστα της «εθελοντικής προσφοράς» στη διαχείριση φυσικών καταστροφών.

Αναφέρεται σχετικά: «Για να αντιμετωπιστούν οι υπάρχουσες ελλείψεις στον εθελοντικό τομέα και για να συνεχίσουν να εμπλέκουν τους πολίτες σε ενεργό εθελοντισμό από νεαρή ηλικία, οι εθελοντικές οργανώσεις χρειάζονται επίσης πόρους. Ειδικότερα, υπάρχει η ευκαιρία να συνδεθούν οι ανησυχίες των νέων για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής με θετική δράση για την ευρύτερη κοινωνική ανθεκτικότητα.

Για τον σκοπό αυτό, η ΕΕ θα πρέπει να διερευνήσει πρόσθετες ευκαιρίες εθελοντισμού για την ετοιμότητα σε περίπτωση κρίσης μέσω των υφιστάμενων προγραμμάτων της ΕΕ, όπως το Ευρωπαϊκό Σώμα Αλληλεγγύης, και να εντείνει την εξειδικευμένη δέσμευση με καθιερωμένα κινήματα νεολαίας για την ετοιμότητα σε περίπτωση κρίσης - για παράδειγμα, στο πλαίσιο του επερχόμενου συμβουλευτικού συμβουλίου νεολαίας που ανακοινώθηκε στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές (2024-2029)».

Τέλος, στοιχείο της εντατικής πολεμικής προετοιμασίας είναι και η αναφορά στην ανάγκη να γίνει επανεκτίμηση του εθελοντικού χαρακτήρα της στρατιωτικής θητείας από τα κράτη - μέλη, με την υποσημείωση ότι «αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη περισσότερες συγκρούσεις στον κόσμο από οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945».

Η έκθεση επαναλαμβάνει τις καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας σε σχέση με τους ανταγωνιστές της και τονίζει τη σημασία της πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη - μέλη για να καλυφθεί το κενό, με έμφαση στην παραγωγή «διπλής χρήσης», πολιτικού και στρατιωτικού χαρακτήρα.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, προτείνει «χαρτογράφηση των ικανοτήτων» των εργαζομένων στην ΕΕ, ώστε σε περιόδους κρίσης να μπορούν τα αστικά επιτελεία να ανακατευθύνουν γρήγορα την παραγωγή προς τις πολεμικές ανάγκες. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι χρειάζεται «περαιτέρω επιτάχυνση της διασυνοριακής αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων, ιδίως σε καταστάσεις κρίσης, ως μέσο διευκόλυνσης της κινητικότητας των επαγγελματιών, μεταξύ άλλων προς τις περιοχές που πλήττονται περισσότερο από την έλλειψη εργατικού δυναμικού».

Αλλά και «θέσπιση αποτελεσματικότερων διαδικασιών για την απόσπαση εργαζομένων, για παράδειγμα μέσω μιας "ηλεκτρονικής δήλωσης" σε επίπεδο ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να διευκολύνει την ταχεία αποστολή ή ανάπτυξη προσωπικού/μηχανικών συντήρησης για κρίσιμες υποδομές σε περίπτωση κρίσης».

Προτείνει επίσης την «κοινή χρήση» χρημάτων από την ΕΕ με στόχο να συνδυαστούν οι πολεμικοί εξοπλισμοί με την «πολιτική προστασία» και να αναβαθμιστεί το επίπεδο άμεσης συνεργασίας ανάμεσα στους διάφορους μηχανισμούς της ΕΕ, αλλά και των κρατών - μελών.

Συγκεκριμένα προτείνει τη συγκρότηση δυο νέων μηχανισμών: Ο πρώτος, για «Υπεράσπιση της Ευρώπης», «θα πρέπει να περιλαμβάνει συναφή μέσα αμυντικής βιομηχανίας και άλλα μέσα που σχετίζονται με την άμυνα ή διπλής χρήσης».

Ο δεύτερος, για τη «Διασφάλιση της Ευρώπης», «θα πρέπει να συνδυάζει όλα τα μέσα και τα προγράμματα που συνδέονται με την πολιτική ασφάλεια (π.χ. επιβολή του νόμου και διαχείριση των συνόρων), την πολιτική προστασία και άλλες υπηρεσίες αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, καθώς και τις σχετικές υποδομές ζωτικής σημασίας».

Για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η έκθεση βάζει στο επίκεντρο τη Ρωσία, σημειώνοντας ότι συνεχίζει τους πολεμικούς εξοπλισμούς και καταστρώνει σχέδια εναντίον της. Για την Κίνα αναφέρει ότι διεκδικεί κι αυτή να ενισχύσει τη θέση της στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και επαναφέρει το σενάριο να μετατοπίσουν οι ΗΠΑ τα στρατεύματά τους προς την Ανατολή, κάτι που θα σημαίνει ότι η ΕΕ πρέπει να ενισχύσει τους πολεμικούς εξοπλισμούς της για να μπορεί να υπερασπιστεί μόνη της τα συμφέροντά της.

Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα: «Η οικονομική και στρατιωτική άνοδος της Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό, η στρατιωτική επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ευρώπη και η στρατηγική σύγκλιση μεταξύ αυτών των δύο αυταρχικών δυνάμεων, αναδιαμορφώνει τις διεθνείς σχέσεις σε ολόκληρη την Ευρασία και σε όλο τον κόσμο - ακόμη και αν η πλειοψηφία των χωρών αρνείται να διασκεδάσει μια λογική μπλοκ και εμπλέκεται σε πολυεταιρικές συνεργασίες (...).

Ο δυνητικός οικονομικός αντίκτυπος και ο αντίκτυπος στην ασφάλεια από την κινεζική επίθεση κατά της Ταϊβάν ή στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα ήταν συγκλονιστικός για την Ευρώπη και τον κόσμο - ακόμη και σε σενάρια γκρίζας ζώνης στα οποία η Κίνα δεν θα κάνει πόλεμο, αλλά θα κλιμακώσει την επίθεση με τη λήψη αναγκαστικών μέτρων, όπως άλλες μορφές εξαναγκασμού, συμπεριλαμβανομένης της κατάληψης απομακρυσμένων νησιών, επιλεκτικές καραντίνες όπου η Κίνα περιορίζει την κυκλοφορία από και προς την Ταϊβάν (π.χ. "επιθεωρώντας" τα φορτία), ή ακόμη και έναν πλήρη αποκλεισμό».

Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, στην έκθεση «προτείνεται ενίσχυση του ρόλου των αποστολών και επιχειρήσεων ΚΠΑΑ της ΕΕ και της συντονισμένης ναυτικής παρουσίας για την ενίσχυση της αμοιβαίας ανθεκτικότητας, μεταξύ άλλων για τη διαφύλαξη των διεθνών ναυτιλιακών οδών και των υποδομών ζωτικής σημασίας».

Επιβεβαιώνει δηλαδή ότι η «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, που τίθεται ως στόχος, σημαίνει πρώτα απ' όλα μια πιο στρατιωτικοποιημένη ιμπεριαλιστική Ενωση, ικανή να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων της σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, με επεμβάσεις και πολέμους, που θα βυθίσουν τους λαούς της σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και καταστροφή.

Αυτήν τη ζοφερή προοπτική μόνο ο λαός μπορεί να την αποτρέψει, δυναμώνοντας την πάλη του σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης, περνώντας στην αντεπίθεση για την ανατροπή της ίδιας της εξουσίας της.

Eurokinissi

Πυρετώδεις είναι οι διεργασίες στα επιτελεία της ΕΕ για να αναβαθμιστεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων (φωτ. από την πρόσφατη άτυπη Σύνοδο στη Βουδαπέστη)

Είχε προηγηθεί στις 8 Νοέμβρη, λίγα μόλις 24ωρα μετά την επικράτηση του Ντ. Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η άτυπη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στη Βουδαπέστη, που - παράλληλα με τη συνεδρίαση και της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας - καθόρισε άξονες πάνω στους οποίους τα ευρωενωσιακά επιτελεία θα χαράξουν τις προσπάθειες υπεράσπισης των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, σε συνθήκες αυξανόμενης συμπίεσης που γεννά ο εντεινόμενος ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και ενώ (όπως επανειλημμένα επισημαίνουν οι εκπρόσωποί τους) η μεγάλη απόσταση που τα χωρίζει από τους Αμερικανούς και Κινέζους ανταγωνιστές τους όχι μόνο διατηρείται αλλά και μεγαλώνει.

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Βουδαπέστη, και με οδηγό τις κατευθύνσεις της περιβόητης έκθεσης Ντράγκι, δόθηκε στη δημοσιότητα η «Δήλωση σχετικά με τη νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία για την Ανταγωνιστικότητα», στην οποία οι υπογράφοντες ηγέτες δήλωσαν ότι «αντιμέτωποι με νέα στοιχεία της γεωπολιτικής πραγματικότητας και τις οικονομικές και δημογραφικές προκλήσεις, εμείς, οι ηγέτες και οι ηγέτιδες της ΕΕ, είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε την κοινή οικονομική μας ευημερία και να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητά μας, καθιστώντας την ΕΕ την πρώτη κλιματικά ουδέτερη ήπειρο στον κόσμο και κατοχυρώνοντας την κυριαρχία, την ασφάλεια, την ανθεκτικότητα και την παγκόσμια επιρροή της ΕΕ».

Η Δήλωση της Βουδαπέστης προτάσσει χαρακτηριστικά την ανάγκη «να κλείσει στους τομείς της καινοτομίας και της παραγωγικότητας το κενό με τους διεθνείς ανταγωνιστές» της ΕΕ, θέτοντας σε προτεραιότητα μέτρα που θα ωφελήσουν την κερδοφορία ευρωπαϊκών μονοπωλίων στους κλάδους της Τεχνολογίας, της Ενέργειας και της «Αμυνας».

Με φόντο τους εντεινόμενους ανταγωνισμούς και την πολεμική προπαρασκευή, άλλωστε, η Δήλωση αναδεικνύει την ανάγκη να αυξηθούν η ετοιμότητα και οι ικανότητες στον τομέα της «Αμυνας» «σε τεχνολογικό και βιομηχανικό επίπεδο αντίστοιχα».

Μάλιστα, οι χώρες ζήτησαν από τον ύπατο εκπρόσωπο και την Κομισιόν να παρουσιάσουν «χωρίς καθυστέρηση αναπτυγμένες επιλογές για δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση. Θα αξιοποιήσουμε, επίσης, τη δυνατότητα της διαστημικής βιομηχανίας».

Ειδική αναφορά γίνεται, φυσικά, και στη συνέχιση της πολιτικής της «πράσινης και ψηφιακής μετάβασης» που έχουν ακριβοπληρώσει οι λαοί. Αναφέρεται μεταξύ άλλων στο ότι η ΕΕ επιδιώκει «να αναπτύξει μια ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική που θα εξασφαλίζει την ανάπτυξη μελλοντικών βασικών τεχνολογιών, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στη μετάβαση των παραδοσιακών βιομηχανιών».

Το τι θα πυροδοτήσουν τα παραπάνω για τον λαό κάθε ευρωπαϊκής χώρας το αποτυπώνουν σχεδιασμοί και επισημάνσεις που ήδη γίνονται.

«Οσο περισσότερο περιμένουμε, τόσο περισσότερα διλήμματα θα έχουμε», έσπευσε να τονίσει από την πλευρά του (στο «Κολέγιο της Γαλλίας») ο Μακρόν, καλώντας σε άμεση αξιοποίηση και εμπλουτισμό αντιλαϊκών κατευθύνσεων που τα ευρωενωσιακά επιτελεία επεξεργάζονται τα τελευταία χρόνια. Για να εξηγήσει τι εννοεί, έσπευσε να χαρακτηρίσει «ένα πραγματικό πρόβλημα για εμάς» το ότι «έχουμε ένα πιο γενναιόδωρο κοινωνικό μοντέλο» και «ένα μοντέλο ανάπτυξης που εδώ και 30 χρόνια έχει δημιουργήσει λιγότερο πλούτο κατά κεφαλήν απ' ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες...».

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της, βέβαια, όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν κλιμακώσει την αντιλαϊκή επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των λαών της Ευρώπης, στα μέτρα προστασίας των ανέργων και των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, έχουν επιταχύνει την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, ξηλώνουν συστηματικά ό,τι έχει απομείνει από το περιβόητο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος», το οποίο διαμορφώθηκε υπό την πίεση των λαϊκών αγώνων, σε άλλη φάση του καπιταλιστικού συστήματος στην Ευρώπη και με άλλο διεθνή συσχετισμό.

Ωστόσο, η υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων πιέζει για περαιτέρω ανατροπές.

Κυβερνήσεις και αστικά επιτελεία στην ΕΕ ήδη επεξεργάζονται τις επόμενες αντιλαϊκές ανατροπές, κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες των μονοπωλίων.

Στη Γαλλία, ο υπουργός Οικονομικών Αντ. Αρμάν «γκρίνιαξε» πρόσφατα κάνοντας λόγο για λιγότερες ώρες δουλειάς στη Γαλλία σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ισχυριζόμενος ότι αυτό «έχει ως απόρροια να υπάρχουν λιγότερα κονδύλια για προγράμματα Κοινωνικής Ασφάλισης, λιγότερα χρήματα για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών πολιτικών, λιγότερα φορολογικά έσοδα και, τελικά, λιγότερες θέσεις εργασίας και μικρότερη οικονομική ανάπτυξη». Υπογράμμισε ότι «ο στόχος πρέπει να είναι ηαύξηση του αριθμού των ωρών εργασίας κατά τη διάρκεια του έτους,για τη χρηματοδότηση του μοντέλου μας κοινωνικής προστασίας», αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι θα ήθελε «να μετριάσει την αύξηση των εισφορών στους χαμηλούς μισθούς». Επέμεινε δε ότι «η αύξηση του εργασιακού ωραρίου παραμένει ανεπαρκής στη Γαλλία».

Στην πεπατημένη των περιβόητων «επιτροπών σοφών» που συγκροτούνται για την προετοιμασία αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων», ο Αρμάν είπε ότι «τις επόμενες ημέρες» θα συγκληθεί μια «επιστημονική επιτροπή» η οποία έχει δημιουργηθεί για την αξιολόγηση των δεδομένων και των αλλαγών που απαιτεί η «τιθάσευση» του δημόσιου ελλείμματος στο 5% του ΑΕΠ το επόμενο έτος.

Ο δε προκάτοχός του, Ζ. Νταρμαμέν, τάχθηκε υπέρ της αναθεώρησης της 35ωρης εργάσιμης βδομάδας (που τυπικά ισχύει στη Γαλλία), δηλώνοντας ότι «η κατάσταση στη χώρα μας επιδεινώνεται από την άποψη των δημοσιονομικών δεικτών της, αλλά δεν είναι με την αύξηση των φόρων που θα αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην οικονομία μας» και προσθέτοντας: «Ας αναλάβουμε δύσκολες μεταρρυθμίσεις, σε τομείς όπως η επιδότηση των ανέργων. Ας δουλέψουμε περισσότερο, ας θέσουμε υπό αμφισβήτηση τις 35 ώρες».

Στη Γερμανία, εν αναμονή και των πρόωρων εκλογών, δρομολογούνται νέες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις», για παράδειγμα με συνέχιση ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση: SPD - Πράσινοι προώθησαν από κοινού στη Βουλή νομοσχέδιο για το Συνταξιοδοτικό - Ασφαλιστικό, μεταξύ άλλων με κατεύθυνση για περικοπές στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, «ευελιξία» στις ηλικίες συνταξιοδότησης, χαμηλότερες συντάξεις και μείωση σε κάθε είδους επιδόματα.

Την ίδια στιγμή, κολοσσοί όπως η «Volkswagen» προχωρούν σε «επείγουσες αλλαγές», αναδιαρθρώνοντας την παραγωγή σε μεγάλες μονάδες, με κλείσιμο εργοστασίων, απολύσεις ή μειώσεις μισθών, «πάγωμα» αυξήσεων κ.λπ. Η συγκεκριμένη αυτοκινητοβιομηχανία επικαλείται τον εντεινόμενο ανταγωνισμό από την Κίνα, ειδικά στην ηλεκτροκίνηση, επισημαίνοντας ότι «το κόστος εργασίας στα γερμανικά εργοστάσια είναι πλέον πολύ υψηλό» και αυτό «μειώνει την ανταγωνιστικότητα» του ομίλου...

Αντίστοιχα προσανατολίζονται και άλλα μονοπώλια, όπως ο γαλλικός όμιλος παραγωγής ελαστικών «Michelin», που βάζει «λουκέτο» στα εργοστάσια σε Σολέ και Βαν, απειλώντας να πετάξει στον δρόμο πάνω από 1.200 εργαζόμενους. Εξηγώντας τις επιλογές της, η εργοδοσία ανέφερε ότι «εξαντλήσαμε όλες τις δυνατότητες, κοιτάξαμε να δούμε αν θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τα εργαλεία παραγωγής, αν θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τον φόρτο εργασίας. Ομως το περιβάλλον της αγοράς συνέχισε να επιδεινώνεται» και έκανε λόγο για «δομική υποχώρηση της αγοράς ελαστικών φορτηγών» στην Ευρώπη, για να καταλήξει ότι «δεν μπορούμε πλέον να εξάγουμε ειρηνικά».

Σημειωτέον, η «Michelin» ήδη από το 2020 έκλεισε τις εγκαταστάσεις της στη Λα Ρος-σιρ-Γιον (στη Βεντ), ενώ μέχρι το 2025 ετοιμάζεται να κλείσει άλλα δύο εργοστάσια στη Γερμανία.

Την Τετάρτη συνεδρίασε και το Ευρωκοινοβούλιο, με θέμα τις σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ μετά την επανεκλογή Τραμπ στην αμερικανική προεδρία, με τον επικεφαλής της ευρωενωσιακής διπλωματίας Ζ. Μπορέλ να εκτιμά ότι «η επιστροφή του Τραμπ θα έχει συνέπειες που θα σημαδέψουν τις επόμενες δεκαετίες», αλλά και ότι «η Ευρώπη πρέπει να είναι προετοιμασμένη για τις συνέπειες», ζητώντας μέτρα ώστε να μπορέσουν οι Βρυξέλλες να απαντήσουν στα νέα δεδομένα «με γαλήνη, επαγρύπνηση και χωρίς να προκαλούν αίσθηση παράλυσης».

Την ίδια στιγμή ενδεικτικές είναι οι επισημάνσεις στις οποίες προχωρούν μια σειρά επικεφαλής Κεντρικών Τραπεζών ευρωπαϊκών κρατών, όπως αυτός της Κεντρικής Τράπεζας της Φινλανδίας, Ολι Ρεν, ο οποίος εκτίμησε πως «ένας νέος εμπορικός πόλεμος είναι το τελευταίο που χρειαζόμαστε σε μια συγκυρία γεωπολιτικής αντιπαλότητας, ιδίως μεταξύ συμμάχων». Ξεκαθάρισε βέβαια ότι «αν είναι να ξεκινήσει εμπορικός πόλεμοςη Ευρώπη πρέπει να μην είναι απροετοίμαστη, όπως το 2018», η δε Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) «να λειτουργήσει ως άγκυρα οικονομικής και νομισματικής σταθερότητας σε αυτό το ταραγμένο τοπίο».

Από την πλευρά του ο κεντρικός Τραπεζίτης της Αυστρίας, Ρ. Χόλτσμαν, υποστήριξε ότι μια συνέπεια της επιβολής νέων δασμών σε όλες τις εισαγωγές από την Ουάσιγκτον θα είναι ότι «τα αμερικανικά επιτόκια θα παραμείνουν σε υψηλότερα επίπεδα και ο πληθωρισμός θα είναι επίσης υψηλότερος», ασκώντας ανοδικές πιέσεις προς το δολάριο και τον πληθωρισμό της Ευρωζώνης.