Ενδεικτικό είναι δημοσίευμα του «Reuters» μέσα στη βδομάδα το οποίο, επικαλούμενο ανώνυμες πηγές με γνώση του σχεδίου, αναφέρει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει θέσει ως αποστολή να περιορίσει το παγκόσμιο δίκτυο στρατηγικών λιμένων της Κίνας και στο πλαίσιο αυτό έχει βάλει στο μάτι και το λιμάνι του Πειραιά, όπου το κινεζικό μονοπώλιο κατέχει το πλειοψηφικό μετοχικό κεφάλαιο.

Οπως σημειώνεται, «η επιχείρηση αυτή αποτελεί μέρος της πιο φιλόδοξης προσπάθειας επέκτασης της ναυτιλιακής επιρροής των ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1970, και έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσει τους αυξανόμενους φόβους στην Ουάσιγκτον ότι θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση έναντι της Κίνας σε περίπτωση σύγκρουσης, καθώς Αμερικανοί αξιωματούχοι θεωρούν πως ο στόλος εμπορικής ναυτιλίας των ΗΠΑ δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένος προκειμένου να παρέχει υλικοτεχνική υποστήριξη σε ενδεχόμενο πολέμου, και πως η εξάρτηση των ΗΠΑ από ξένα πλοία και λιμάνια είναι υπερβολική».

Με βάση τα όσα καταγράφονται, οι επιλογές που εξετάζει ο Λευκός Οίκος προκειμένου να απλώσει η αμερικανική παρουσία σε νευραλγικά λιμάνια, περιορίζοντας την κινεζική δραστηριότητα, περιλαμβάνουν την υποστήριξη ιδιωτικών αμερικανικών ή δυτικών εταιρειών για την αγορά κινεζικών μεριδίων στα λιμάνια αυτά. Οι πηγές που επικαλείται το «Reuters», ωστόσο, δεν ανέφεραν καμία συγκεκριμένη εταιρεία, εκτός από την προτεινόμενη συμφωνία της «BlackRock» για την αγορά των λιμενικών περιουσιακών στοιχείων της «CK Hutchison» του Χονγκ Κονγκ σε 23 χώρες, μεταξύ αυτών των περιουσιακών στοιχείων και της Διώρυγας του Παναμά.

Υπενθυμίζεται ότι μόλις τον περασμένο Μάρτη δύο λιμάνια στη Διώρυγα του Παναμά που ανήκαν στη «CK Hutchison» πέρασαν στη διαχείριση της αμερικανικής «BlackRock», η οποία εξαγόρασε το 90% του κινεζικού ομίλου, με φόντο τις αμερικανικές απειλές ακόμα και για στρατιωτική κατάληψη της Διώρυγας, στον έλεγχο της οποίας - άρα και σ' αυτόν της διεθνούς ναυσιπλοΐας - έχουν διεισδύσει ισχυρά κινεζικά κεφάλαια.

Στο πλαίσιο αυτό, το λιμάνι του Πειραιά φέρεται να είναι ένα από όσα μπαίνουν στο επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος, αφού σύμφωνα με το δημοσίευμα οι ΗΠΑ σκοπεύουν να «εξετάσουν» τα κινεζικά συμφέροντα και εκεί. «Είναι ένας κεντρικός κόμβος στην εμπορική διαδρομή που συνδέει την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Η COSCO, ένας από τους μεγαλύτερους λιμενικούς και ναυτιλιακούς ομίλους της Κίνας, κατέχει το 67% των μετοχών της εταιρείας του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς», επισημαίνεται στο άρθρο, που προσθέτει ότι πηγή κοντά σε Κινέζους επενδυτές που ασχολούνται με την ελληνική ναυτιλία δηλώνει πως «ορισμένοι Κινέζοι επενδυτές ανησυχούν ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να θέλει να στοχοποιήσει τις δραστηριότητες της COSCO στην Ελλάδα».

Ολα αυτά την ώρα που οι ΗΠΑ έχουν ήδη βάλει στο στόχαστρο την COSCO, καθώς τον Γενάρη το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας την πρόσθεσε στη μαύρη λίστα του με τις εταιρείες που έχουν δεσμούς με τις Ενοπλες Δυνάμεις της Κίνας. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ενώ ο εν λόγω χαρακτηρισμός δεν συνεπάγεται άμεσες απαγορεύσεις σε αμερικανικές εταιρείες να συνεργάζονται με όσες περιλαμβάνονται στον κατάλογο, μπορεί να λειτουργήσει ως ένδειξη ότι εξετάζονται περαιτέρω ενέργειες.

Φυσικά, το «διακαές» ενδιαφέρον τόσο των ΗΠΑ όσο και της Κίνας για το λιμάνι του Πειραιά δεν είναι καθόλου τυχαίο, ιδίως στην παρούσα συγκυρία, αν λάβει κανείς υπόψη τα αμερικανικά σχέδια - τα οποία συνυπογράφει και η αστική τάξη της χώρας μας - για τον νέο εμπορικό δρόμο IMEC, από την Ινδία έως την Ευρώπη μέσω Ισραήλ με απόληξη το λιμάνι του Πειραιά, τον οποίο προωθούν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και χώρες του Κόλπου, ανταγωνιστικά προς τον «Δρόμο του Μεταξιού» που χαράσσει η Κίνα στην ίδια περιοχή. Πρόκειται για τα ίδια δολοφονικά σχέδια για χάρη των οποίων ο παλαιστινιακός λαός σήμερα αφανίζεται από το κράτος - μακελάρη Ισραήλ, με τις ευλογίες και τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε το δημοσίευμα της «Καθημερινής» τον Μάη όπου σημειωνόταν ότι στόχος της κυβέρνησης Τραμπ είναι να τεθούν υπό έλεγχο ως πύλες εισόδου προς την Ευρώπη τα ελληνικά λιμάνια, και ότι η νέα πρέσβης των ΗΠΑ στη χώρα μας, Κίμπερλι Γκιλφόιλ, καθώς και ο επιτετραμμένος Τζος Χακ καταφτάνουν με μια πολύ συγκεκριμένη αποστολή: Να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από την επιρροή αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, να περιοριστεί άμεσα η κινεζική επιρροή και να στηθούν αναχώματα στην επέκτασή της, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις υποδομές.

Αποκαλυπτική των διεργασιών γύρω από τα ελληνικά λιμάνια και μια σειρά ακόμα υποδομές είναι η Σύνοδος «Athens International Investor Summit» (AIIS) που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, με θέμα «Επενδύοντας στην Καινοτομία και στις Υποδομές ως Οδηγούς Ανάπτυξης» («Investing in Innovation and Infrastructure as Drivers of Growth»), και στην οποία ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού διαφήμισε την «πραμάτεια» της χώρας σε «διεθνείς επενδυτές», ανακοίνωσε την ίδρυση του «Ελληνικού Ταμείου Καινοτομίας και Υποδομών» (HIIF), του οποίου την υλοποίηση «στήριξε» η προαναφερθείσα εταιρεία «BlackRock», που εξαγόρασε τα λιμάνια του Παναμά...

Θυμίζουμε ακόμα ότι τα ζητήματα των ναυπηγοεπισκευαστικών και λιμενικών υποδομών, όπως και αυτά των υποδομών logistics, βρέθηκαν ψηλά και την περασμένη βδομάδα στην επίσκεψη του Νταγκ Μπέργκαμ, επικεφαλής του «Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας» του Λευκού Οίκου, στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Με τον Μπέργκαμ ο υπουργός Ναυτιλίας Β. Κικίλιας είχε συνάντηση και χτες στην Ουάσιγκτον (βλέπε σχετικό θέμα).

Σύμφωνα με άλλες πηγές, ως εναλλακτική για τον διάδρομο IMEC οι ΗΠΑ καλοβλέπουν και το λιμάνι του Βόλου, έχοντας ήδη κάνει επαφές με μέλη της ελληνικής κυβέρνησης.

Μόλις πριν λίγες μέρες ο βουλευτής Μαγνησίας της Νέας Δημοκρατίας, Χ. Τριαντόπουλος, και ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του Υπερταμείου, Πάνος Σταμπουλίδης, έσφιγγαν τα χέρια ομονοώντας στο «νέο στρατηγικό σχέδιο» για το λιμάνι του Βόλου, που ως έναν από τους βασικούς άξονες θέτει «την προώθηση μεγάλων επενδυτικών παρεμβάσεων στις υποδομές και, σε μεταγενέστερο στάδιο, την προσέλκυση διεθνών επενδυτών, με στόχο να μετατραπεί το λιμάνι σε διαμετακομιστικό κόμβο με διεθνή εμβέλεια».

Θυμίζουμε πως έχει προηγηθεί η ματαίωση του προηγούμενου διαγωνισμού για τον λιμένα Βόλου, για «λόγους δημόσιου συμφέροντος», όπου είχε ανακηρυχθεί προτιμητέος επενδυτής ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), με προσφορά 51 εκατ. ευρώ.

Παρά το γεγονός ότι η προσφορά του ΟΛΘ ήταν πολύ μεγαλύτερη από την ανταγωνίστρια κοινοπραξία, το έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση του λιμανιού στο Βόλο, ως κρίκου στην αλυσίδα στρατηγικών λιμανιών που αποτελούν σταυροδρόμι κρίσιμων ενεργειακών και εμπορικών δρόμων, ανέτρεψε τα πλάνα του Ιβάν Σαββίδη, που με όχημα τον ΟΛΘ πλειοδότησε για το λιμάνι, ενώ έχει προσφύγει και στη Δικαιοσύνη, με την εκδίκαση της υπόθεσης να έχει προγραμματιστεί για τις 7 Οκτώβρη στο ΣτΕ.

Είναι φανερό ότι μέσα στη μέγγενη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στους οποίους η ελληνική αστική τάξη - που επιχειρεί κι αυτή να αναβαθμίσει τον ρόλο της - και τα κόμματα της είναι χωμένοι μέχρι τα μπούνια, κρίσιμες υποδομές στρατηγικής σημασίας αποτελούν το «μήλον της Εριδος» για τους καπιταλιστές, που «κονταροχτυπιούνται» για να εδραιώσουν την παρουσία και την εκμετάλλευσή τους σε αυτά. Οι κίνδυνοι για τον ελληνικό λαό μεγαλώνουν από την όξυνση των ανταγωνισμών και το πολεμικό γαϊτανάκι που εξυφαίνεται σε όλα τα επίπεδα. Ο λαός, οι εργαζόμενοι στα λιμάνια και παντού, η νεολαία, είναι αυτοί που καλούνται για μια ακόμα φορά να πληρώσουν το μάρμαρο των ιμπεριαλιστικών παζαρεμάτων και ανταγωνισμών.

Τώρα είναι η ώρα ο λαός να βγει μαχητικά μπροστά, για να ...βουλιάξει στον πάτο της θάλασσας τα επικίνδυνα σχέδιά τους! Με αγώνα που στο στόχαστρό του θα βάζει το καπιταλιστικό κέρδος, που αποτελεί την πηγή των μεγάλων κινδύνων. Στον δρόμο της αντεπίθεσης για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί μόνο με την κατάργηση του κέρδους, σε συνθήκες εργατικής εξουσίας, τα λιμάνια και μια σειρά ακόμα κρίσιμες υποδομές θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη των λαϊκών αναγκών και για αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους άλλους λαούς, και όχι για να πλουτίζουν μια χούφτα παράσιτα από την εκμετάλλευσή τους.

• ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΛΙΜΑΝΙΩΝ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ: Οπου λιμάνι ...και ανταγωνισμός
• ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: «Ροή» μεγάλων ανταγωνισμών, με εκβιασμούς, τελεσίγραφα και νέες κυρώσεις
• ΤΟΥΡΚΙΑ: Διεκδικεί ρόλο «ασφαλούς και αξιόπιστου» παρόχου Ενέργειας

Συνολικές εισαγωγές LNG σε ΕΕ και Βρετανία

Η κίνηση αυτή συνοδεύτηκε από νέες δηλώσεις και παρεμβάσεις τόσο από την Κομισιόν όσο και από υπουργούς της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που πιέζουν για επίσπευση του χρονοδιαγράμματος «απεξάρτησης» της ΕΕ από τη ρωσική Ενέργεια. Η επιμονή των Αμερικανών βασίζεται στο γεγονός ότι παρά τις τυμπανοκρουσίες για τη δυναμική προώθηση της «απεξάρτησης» και παρά την αύξηση των εισαγωγών πανάκριβου LNG από χώρες όπως οι ΗΠΑ και το Κατάρ, με βάση τα στοιχεία η ευρωπαϊκή αγορά συνεχίζει να αγοράζει μεγάλες ποσότητες φτηνότερου ρωσικού φυσικού αερίου. Κομβικό ρόλο στην αντιπαράθεση αυτή για την ενεργειακή κυριαρχία αναλαμβάνει η Ελλάδα, ως «πύλη εισόδου» της αμερικανικής Ενέργειας στις αγορές της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η εμπλοκή στους ανταγωνισμούς για τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας είναι μεγάλη, καθώς παρότι οι καραβιές με το αμερικανικό LNG μεταφερόμενες από το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο έχουν αυξηθεί, το ρωσικό αέριο συνεχίζει να διατηρεί σημαντικό κομμάτι της «πίτας».

Μηνιαίες εισαγωγές φυσικού αερίου μέσω «TurkStream»

«Είμαι έτοιμος να επιβάλω σημαντικές κυρώσεις στη Ρωσία όταν όλα τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ συμφωνήσουν και αρχίσουν να κάνουν το ίδιο, και όταν όλα τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ σταματήσουν να αγοράζουν πετρέλαιο από τη Ρωσία», ανέφερε σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και συνέχισε: «Οπως γνωρίζετε, η δέσμευση του ΝΑΤΟ για ΝΙΚΗ είναι πολύ μικρότερη από 100%, και η αγορά ρωσικού πετρελαίου από ορισμένους είναι συγκλονιστική! Αυτό αποδυναμώνει σημαντικά τη διαπραγματευτική μας θέση και τη διαπραγματευτική μας δύναμη έναντι της Ρωσίας. Εν πάση περιπτώσει, είμαι έτοιμος να "προχωρήσω" όταν είστε έτοιμοι. Απλά πείτε μου πότε». Επίσης πρότεινε την επιβολή δασμών 50% - 100% σε κινεζικά προϊόντα, οι οποίοι όπως είπε «θα αρθούν μετά το τέλος του πολέμου ανάμεσα στη Ρωσία και στην Ουκρανία».

Η Κομισιόν είχε προτείνει ήδη από τον Ιούνη ένα πρόγραμμα πλήρους διακοπής των εισαγωγών ρωσικής Ενέργειας την 1η Γενάρη 2028. Παράλληλα υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Ιούλη φον ντερ Λάιεν και Τραμπ κατέληξαν σε συμφωνία ΕΕ - ΗΠΑ, με βασικό στοιχείο τη δέσμευση για αγορά, από την ΕΕ, αμερικανικών ενεργειακών προϊόντων αξίας 750 δισ. δολαρίων εντός των επόμενων τριών ετών. Η συμφωνία περιλαμβάνει επίσης δεσμεύσεις της ΕΕ για επενδύσεις ευρωπαϊκών εταιρειών, ύψους 600 δισ. δολαρίων, σε διάφορους κλάδους της αμερικανικής βιομηχανίας. Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ θα επιβάλουν δασμούς έως 15% στο μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών της ΕΕ, αντί για 30% όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί.

Συνολικές εισαγωγές ρωσικών ενεργειακών προϊόντων από την επιβολή κυρώσεων έως τον Αύγουστο του 2025

Το χρονοδιάγραμμα ωστόσο δεν φαίνεται να ικανοποιεί την αμερικανική πλευρά του ευρωατλαντικού μπλοκ, και η πίεση για επίσπευση είναι εμφανής. Ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας, Κρις Ράιτ, σε πρόσφατη επίσκεψή του στις Βρυξέλλες κάλεσε την ΕΕ να ολοκληρώσει την απεξάρτηση πριν το 2028. Στο ενεργειακό φόρουμ «Gastech», στο Μιλάνο, παρουσίασε σχέδια για αύξηση των εξαγωγών αμερικανικού LNG προς την Ευρώπη.

Μία μέρα μετά τις ανακοινώσεις περί «απόλυτης δέσμευσης στο χρονοδιάγραμμα», στις 16 Σεπτέμβρη, η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τραμπ. Μετά την ολοκλήρωσή της δήλωσε ότι η ΕΕ θα προτείνει «επιτάχυνση του τέλους στις εισαγωγές ρωσικών ορυκτών καυσίμων».

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, από το α' τρίμηνο του 2022, όταν επιβλήθηκαν οι πρώτες κυρώσεις μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έως το β' τρίμηνο του 2025, οι εξαγωγές της ΕΕ προς τη Ρωσία μειώθηκαν κατά 61%, ενώ οι εισαγωγές από τη Ρωσία κατέρρευσαν κατά 89%.

Ενεργειακές εξαγωγές της Ρωσίας τον Αύγουστο του 2025

Η συνολική εικόνα ωστόσο των ανταγωνισμών πάνω από τον ευρωπαϊκό χάρτη για την ενεργειακή κυριαρχία συμπληρώνεται από μερικούς ακόμα «αστερίσκους». Ενας από αυτούς είναι ο αποκαλούμενος «σκιώδης στόλος» που μεταφέρει ρωσική Ενέργεια, παρακάμπτοντας τις κυρώσεις. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ευρωατλαντικού επιτελείου «Atlantic Council», στα τέλη του 2022 ο «σκιώδης στόλος» αριθμούσε πάνω από 600 πλοία, εκ των οποίων τα 400 ήταν δεξαμενόπλοια μεταφοράς αργού πετρελαίου. Εκτοτε ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί, και εκτιμάται ότι μέχρι τον Δεκέμβρη του 2023 είχε φτάσει τα 1.100 έως 1.400 πλοία.¹

Ο έτερος «αστερίσκος» είναι η Τουρκία και ο ιδιαίτερος ρόλος που έχει αναλάβει ως κόμβος μεταφοράς Ενέργειας στην Ευρώπη. Η παράκαμψη των ευρωπαϊκών κυρώσεων στη Ρωσία μέσω Τουρκίας είναι μια δοκιμασμένη μέθοδος, που λειτούργησε από την προηγούμενη δεκαετία, όταν για παράδειγμα οι ευρωπαϊκές εξαγωγές φρούτων, λαχανικών και άλλων προϊόντων έφταναν στη ρωσική αγορά μέσω Τουρκίας. Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει το αντίστροφο με τη ρωσική Ενέργεια, που φτάνει στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω αγωγών και LNG.

Ακόμα και να εφαρμοστεί άμεσα η απόφαση της Κομισιόν για ολοκληρωτική παύση των εισαγωγών ρωσικής Ενέργειας, το αποτέλεσμά τους είναι αμφίβολο, καθώς δεν δεσμεύουν τη Τουρκία. Η Αγκυρα έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο αγοραστή ρωσικών πετρελαϊκών προϊόντων και στον τρίτο μεγαλύτερο αγοραστή ρωσικού πετρελαίου, άνθρακα και φυσικού αερίου μέσω αγωγών.

Ο αγωγός «TurkStream», ο οποίος διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα προς την Τουρκία και συνεχίζει προς τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, αντιπροσωπεύει το σύνολο των εναπομεινασών εξαγωγών του κολοσσού της «Gazprom» προς την EE. Το πρώτο τρίμηνο του 2025 οι όγκοι που διακινήθηκαν μέσω του ευρωπαϊκού τμήματος του «TurkStream» αυξήθηκαν κατά 16% σε ετήσια βάση, φτάνοντας τα 4,5 δισ. κυβικά μέτρα.

Από την έναρξη λειτουργίας του «TurkStream», περισσότερα από 63 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου έχουν φτάσει στην ΕΕ, τροφοδοτώντας με φυσικό αέριο την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Βοσνία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία. Αυτές οι ροές οφείλονται στις σημαντικές εκπτώσεις της «Gazprom». Με βάση τα τελωνειακά στοιχεία της ΕΕ, το ρωσικό αέριο που πωλήθηκε σε αγοραστές της ΕΕ μέσω του «TurkStream» το 2024 είχε τιμή 13% - 15% χαμηλότερη από τις εναλλακτικές επιλογές.

Η παρακολούθηση της προέλευσης των ροών αερίου είναι εξαιρετικά δύσκολη για την ΕΕ, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί η προέλευση των μορίων. Στο μεταξύ, οι συμβάσεις προμήθειας είναι εμπιστευτικές και το καύσιμο συχνά περνά από διάφορους μεσάζοντες πριν φτάσει στον προορισμό του.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με μια πολύπλοκη συμφωνία που υπογράφηκε το 2023, η βουλγαρική εταιρεία ενέργειας «Bulgargaz» μπορεί να παραγγείλει φορτία LNG σε τουρκικούς τερματικούς σταθμούς, τα οποία στη συνέχεια παραδίδονται στην τουρκική κρατική εταιρεία BOTAS πριν επιστραφούν στην «Bulgargaz» στα σύνορα της ΕΕ, χωρίς να μπορεί να γίνει έλεγχος στο ίδιο το φυσικό αέριο για την προέλευσή του και αν «αναμειγνύεται» με άλλες προμήθειες ενδιάμεσα.

Οι εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου μέσω αγωγών στην Τουρκία αυξήθηκαν κατά 20,5% σε ετήσια βάση, φτάνοντας λίγο κάτω από τα 10 δισ. κυβικά μέτρα το διάστημα Γενάρης - Μάης, σύμφωνα με στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενεργειακής Αγοράς της Τουρκίας.

Σύμφωνα με την ανάλυση των ρωσικών εξαγωγών μέσα από μια σειρά διαφορετικές πηγές δεδομένων, το «Center for Research on Energy and Clean Air» (CREA) παρουσιάζει στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ο ανταγωνισμός για την ενεργειακή κυριαρχία παραμένει ισχυρός.

«Οι εξαγωγές ορυκτών καυσίμων της Ρωσίας παραμένουν σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωμένες, με την Κίνα να κυριαρχεί στις αγορές άνθρακα και αργού πετρελαίου, την Τουρκία να κυριαρχεί στις αγορές πετρελαϊκών προϊόντων και την ΕΕ να παραμένει ο μεγαλύτερος αγοραστής LNG και αερίου μέσω αγωγών», αναφέρει το δελτίο Αυγούστου του CREA.²

Συγκεκριμένα, από την επιβολή των ευρωπαϊκών κυρώσεων της 5ης Δεκέμβρη 2022 μέχρι τα τέλη Αυγούστου του 2025 η συνολική εικόνα έχει ως εξής:

- Ανθρακας: Η Κίνα αγόρασε το 44% του συνόλου των εξαγωγών άνθρακα της Ρωσίας, ενώ η Ινδία (20%) και η Τουρκία (11%) συμπληρώνουν τη λίστα των μεγαλύτερων αγοραστών.

- Αργό πετρέλαιο: Η Κίνα αγόρασε το 47% των εξαγωγών αργού πετρελαίου της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την Ινδία (38%), την ΕΕ (6%) και την Τουρκία (6%).

- Πετρελαϊκά προϊόντα: Η Τουρκία, ο μεγαλύτερος αγοραστής, αγόρασε το 26% των εξαγωγών πετρελαϊκών προϊόντων της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την Κίνα (13%), τη Βραζιλία (12%) και τη Σιγκαπούρη (7%).

- LNG: Η ΕΕ ήταν ο μεγαλύτερος αγοραστής, αγοράζοντας το 50% των εξαγωγών LNG της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την Κίνα (21%) και την Ιαπωνία (18%).

- Αέριο μέσω αγωγών: Η ΕΕ ήταν ο μεγαλύτερος αγοραστής, αγοράζοντας το 35% του αερίου μέσω αγωγών της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την Κίνα (30%) και την Τουρκία (28%).

Τον Αύγουστο του 2025:

- Η Τουρκία ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος εισαγωγέας ρωσικών ορυκτών καυσίμων, αντιπροσωπεύοντας το 21% (3 δισ. ευρώ) των εσόδων της Ρωσίας από τις εξαγωγές προς τους πέντε μεγαλύτερους αγοραστές της. Το αέριο που μεταφέρεται μέσω αγωγών αποτελούσε το μεγαλύτερο μερίδιο των εισαγωγών της Τουρκίας, με 39% (1,2 δισ. ευρώ), ακολουθούμενο από τα προϊόντα πετρελαίου με 34% (1 δισ. ευρώ), το αργό πετρέλαιο με 20% (596 εκατ. ευρώ) και τον άνθρακα με 7% (225 εκατ. ευρώ).

- Η ΕΕ ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος αγοραστής ρωσικών ορυκτών καυσίμων, αντιπροσωπεύοντας το 8% (1,2 δισ. ευρώ) των εσόδων της Ρωσίας από τις εξαγωγές προς τους πέντε μεγαλύτερους εισαγωγείς. Το μεγαλύτερο μέρος των εισαγωγών, 66% (773 εκατ. ευρώ), αφορούσε υγροποιημένο φυσικό αέριο και αέριο μέσω αγωγών, ακολουθούμενο από το αργό πετρέλαιο με 32% (379 εκατ. ευρώ).

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα αποτελεί βασική πύλη εισαγωγής αμερικανικού LNG στην ΕΕ, κάτι που αποδεικνύει τον στρατηγικό ρόλο της χώρας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και, βέβαια, το «υπόβαθρο» της εμπλοκής στα επικίνδυνα σχέδια τους, με την αστική τάξη της χώρας να προσδοκά μεγάλο κομμάτι από την «πίτα».

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΕΣΦΑ, μέχρι τον Αύγουστο 2025 οι εξαγωγές φυσικού αερίου της Ελλάδας αυξήθηκαν κατά 660% ενώ οι ποσότητες LNG αυξήθηκαν κατά 78%, με τις ΗΠΑ να αναδεικνύονται σε πρώτο προμηθευτή. Την ίδια ώρα, ωστόσο, παραμένουν υψηλές οι ποσότητες που φτάνουν μέσω Σιδηροκάστρου, το σημείο δηλαδή που το ελληνικό σύστημα συνδέεται με τον «TurkStream», ο οποίος μεταφέρει ρωσικό αέριο.

Κατανομή ανά πηγή (Γενάρης - Ιούλης 2025):

- LNG (Ρεβυθούσα και Αλεξανδρούπολη): 18,41 TWh - άνοδος 70,3% σε σχέση με πέρυσι, μερίδιο 44,5%.

- Ρωσικό αέριο μέσω Σιδηροκάστρου: 16,6 TWh - μείωση 21,2%, μερίδιο 40,1%.

- Αζέρικο αέριο μέσω TAP: 6,38 TWh - πτώση 11,2%, μερίδιο 15,4%.

Στο α' εξάμηνο του 2025 Σιδηρόκαστρο και Ρεβυθούσα αποτέλεσαν τις κύριες πύλες εισόδου φυσικού αερίου στη χώρα. Το Σιδηρόκαστρο κατέγραψε εισαγωγές 16,40 TWh, αύξηση 4,46% σε σχέση με το 2024, ενώ ο Τερματικός Σταθμός LNG της Ρεβυθούσας ενίσχυσε τον ρόλο του, με συνολική ποσότητα 14,62 TWh και αύξηση 58,91% σε σχέση με πέρυσι, παρά το γεγονός ότι παρέμεινε εκτός λειτουργίας κατά το διάστημα 22/4 - 11/5, λόγω προγραμματισμένων εργασιών αναβάθμισης.

Παραπομπές:

1. https://www.atlanticcouncil.org/in-depth-research-reports/issue-brief/russias-growing-dark-fleet-risks-for-the-global-maritime-order/

2. https://energyandcleanair.org/august-2025-monthly-analysis-of-russian-fossil-fuel-exports-and-sanctions/

Να διασφαλίσει τα αμερικανικά συμφέροντα έναντι των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών πόλων σπεύδει με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση της ΝΔ, εξέλιξη που επιβεβαιώνεται μέσα από μπαράζ επαφών. Μετά την επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΣ και επικεφαλής του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας του Λευκού Οίκου, Νταγκ Μπέργκαμ, στην Ελλάδα και τη συνάντησή του με τον Κυρ. Μητσοτάκη, προκειμένου να συζητήσουν σχετικά με τις περαιτέρω παραχωρήσεις στη ναυπηγική βιομηχανία προς όφελος των ΗΠΑ και σχετικά με τον ρόλο της Ελλάδας ως «πύλης εισόδου» των εξαγωγών αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) για μια σειρά αγορές, σειρά είχε χτες η συνάντηση του υπ. Ναυτιλίας Β. Κικίλια με τον Μπέργκαμ, στην Ουάσιγκτον, ώστε να προωθηθούν οι ευρωατλαντικοί ενεργειακοί σχεδιασμοί που αφορούν τα κέρδη ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων και του εγχώριου εφοπλιστικού κεφαλαίου και γιγαντώνουν τους κινδύνους για τον λαό.

Είναι χαρακτηριστικά όσα αναφέρονται στο σχετικό δελτίο Τύπου για τη συνάντηση του Κικίλια με τον Μπέργκαμ, που «ήταν απόλυτα προσανατολισμένη στην παραγωγή άμεσων αποτελεσμάτων και αποτέλεσε άλλο ένα ορόσημο στην εμβάθυνση της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ στον ναυπηγικό και ναυτιλιακό τομέα, όπου η ελληνόκτητη ναυτιλία, δεδομένης της πρωτοκαθεδρίας της, μπορεί να προσφέρει πολλά σε μία άκρως σημαντική συγκυρία για τη ναυπηγική βιομηχανία των ΗΠΑ. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε το κομβικό θέμα της παραγωγής LNG από την Αμερική, το οποίο, όπως υπογράμμισε ο Β. Κικίλιας, «μεταφέρει ο ελληνόκτητος στόλος - ο ισχυρότερος στόλος παγκοσμίως - με σταθερότητα, ασφάλεια και αξιοπιστία σε όλο τον κόσμο, σε συμμάχους και φίλους».

Τέλος, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Ουάσιγκτον ο Κικίλιας συναντήθηκε και με τον Τζόσουα Βολζ, αναπληρωτή βοηθό υπουργό Ενέργειας των ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας «τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει η θέση της Ελλάδας, η οποία βρίσκεται στο σταυροδρόμι σημαντικών γεωστρατηγικών ενεργειακών projects, όπως ο Κάθετος Διάδρομος».

Στο Μιλάνο ο Αλπ. Μπαϊρακτάρ συναντήθηκε και με τον Αμερικανό υπουργό Ενέργειας, Κρις Ράιτ, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «οι ενεργειακές σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ θα γίνουν ακόμα ισχυρότερες» και αναφέροντας αόριστα πως συζητήθηκαν περιθώρια περαιτέρω συνεργασίας για έρευνες πετρελαίου και αερίου, στο εμπόριο Ενέργειας, στην πυρηνική ενέργεια και στα κρίσιμα ορυκτά.

Να σημειωθεί ότι τον περασμένο Δεκέμβρη, σύμφωνα με τη μηνιαία έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, η Τουρκία βρέθηκε στην πρώτη θέση των χωρών - προορισμών για εξαγωγές αμερικανικού LNG, υποδεχόμενη το 17% των συνολικών εξαγωγών του συγκεκριμένου μήνα. Διατήρησε μάλιστα τη θέση αυτή τόσο τον Γενάρη (17%) όσο και τον Φλεβάρη (18%) φέτος, αναδεικνύοντας τον σημαντικό ρόλο που πλέον αναλαμβάνει στη διασφάλιση «εναλλακτικών» για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕ, το αέριο που εισάγεται στην επικράτειά της από τη Ρωσία έπεσε στο 18% το 2024 (από 41% το 2021), με το μεγαλύτερο μέρος του να έχει αντικατασταθεί με αμερικανικό LNG. Συγκεκριμένα, το LNG που εισήγαγε η ΕΕ το 2024 ήταν κατά 45% αμερικανικό.

Πριν μερικούς μήνες το δίκτυο «Middle East Forum» σημείωνε ότι τον περασμένο χειμώνα οι ΗΠΑ έγιναν ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής LNG της Τουρκίας και «σημαντικός παίκτης στη βιομηχανία αερίου της χώρας», ξεπερνώντας Ιράν και Αζερμπαϊτζάν, σε «μια ουσιαστική αναμόρφωση της ενεργειακής πολιτικής της Τουρκίας».

Συνεχίζοντας εξηγούσε ότι σκάφη ειδικευμένα στη μεταφορά LNG, με χωρητικότητα 170.000 κ.μ., μεταφέρουν «καύσιμο μέσω του Ατλαντικού και της Μεσογείου, σε ένα ταξίδι που διαρκεί 16-18 μέρες», για «να δέσουν στις πλωτές μονάδες αποθήκευσης και επαναεριοποίησης των υποδομών εισαγωγής στην Τουρκία».

Παρατηρούσε δε ότι «από την οπτική της Ουάσιγκτον η βιώσιμη στήριξη σε μακροπρόθεσμες εμπορικές συμφωνίες της Τουρκίας και στις υποδομές της σε LNG ενισχύει τις διμερείς οικονομικές συνδέσεις, στηρίζει την ενεργειακή αξιοπιστία του ΝΑΤΟ και αυξάνει την αμερικανική επιρροή σε μια στρατηγικά σημαντική περιοχή. Παραπέρα, οι εξαγωγές LNG μπορεί να αποκτήσουν δευτερεύουσα πρόσβαση σε αγορές στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, ακόμα και στην Ανατολική Ευρώπη, αν η Τουρκία μπορέσει να αναδειχθεί σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο».

Καταλήγοντας, υπενθύμιζε ότι οι ΗΠΑ αποτελούν πλέον έναν από τους βασικούς προμηθευτές LNG για Ευρώπη και Ασία και ότι τον περασμένο Φλεβάρη το 82% των εισαγωγών LNG στην Ευρώπη προήλθαν από τις ΗΠΑ, φτάνοντας το επίπεδο - ρεκόρ των 8,35 εκατ. τόνων.

AP

Η Τουρκία ενισχύει διαρκώς και τον «ενεργειακό στόλο» της (φωτ. γεωτρύπανο «Φατίχ»)

Ηταν οι μέρες που στην Αθήνα η κυβέρνηση και οι εταίροι της πανηγύριζαν για την «αναβάθμιση της χώρας», μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος της αμερικανικής «Chevron» για έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης. Αντίστοιχα πανηγύρια επιχειρήθηκε να στηθούν και με την επίσκεψη που έκανε στην Αθήνα ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ενεργειακής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, προκειμένου να εξετάσει πώς προχωρούν τα σχέδια της Ουάσιγκτον, για να αναδειχθεί συνολικά η Νοτιοανατολική Μεσόγειος ως «πύλη» εξαγωγής του αμερικανικού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου - LNG.

Με τον ίδιο στόχο, βέβαια, ο Μπέργκαμ, πριν την Αθήνα βρέθηκε κι αυτός στο Μιλάνο για να συμμετάσχει στην «Gastech 2025», όπου συν τοις άλλοις ήταν εισηγητής σε κοινό πάνελ με τον Μπαϊρακτάρ, με θέμα «η νέα επιταγή στην Ενέργεια: Ασφάλεια και Αξιοπιστία σε μια ταραγμένη παγκόσμια αγορά».

Η δε «Chevron» πραγματοποίησε συνάντηση στελεχών της με τον Μπαϊρακτάρ, στην οποία «εξετάστηκαν δυνατότητες συνεργασίας στον τομέα του LNG καθώς και στην έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων».

Ενώ, λοιπόν, οι ΗΠΑ αναζητούν αξιόπιστους «εταίρους», για να διευρύνουν τις ενεργειακές τους μπίζνες και μαζί να εδραιώσουν την γεωπολιτική τους ισχύ στην περιοχή, η Τουρκία υπέγραψε συμβόλαια για να παραλάβει:

• Από την εταιρεία «Hartree» με έδρα τη Βρετανία 600 εκατ. κ. μ. φυσικού αερίου, μέσα στην επόμενη διετία.
• Τον αμερικανικό παραγωγό LNG «Cheniere» 1,2 δισ. κ.μ. (bcm) μέσα σε μία χρονιά.
• Τη γερμανική «SEFE» 1,8 bcm μέσα στην επόμενη τριετία.
• Την ιαπωνική «JERA» 600 εκατομμύρια κ.μ. μέσα σε έναν χρόνο.
• Τη νορβηγική «Equinor» 1,5 bcm μέσα στην επόμενη τριετία.
• Την ολλανδο-βρετανική «BP» 4,8 bcm μέσα στην επόμενη τριετία.
• Την ιταλική «ENI» 1,5 bcm για μια τριετία.
• Την αμερικανική «Shell», 2,4 bcm μέσα σε μια τριετία.

Ακόμα, σύμφωνα με το ίδιο εκτενές ρεπορτάζ του πρακτορείου «Anadolu»:

• Υπογράφτηκε συμφωνία εμβάθυνσης της συνεργασίας ανάμεσα στην τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία «Botas» και την εταιρεία «Oman LNG», με στόχο «την ανάπτυξη της παραγωγικής ικανότητας LNG στο Ομάν, την επέκταση της συνεργασίας σε FSRU (σ.σ. πλωτές μονάδες αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG) και μεταφορείς LNG, αλλά και τη διερεύνηση πρόσθετων επιλογών αγοράς LNG».
• Συμφωνία υπογράφτηκε, επίσης, ανάμεσα στη «Botas» και την «PetroChina International», για εμβάθυνση συνεργασίας στο εμπόριο LNG, τη βελτιστοποίηση και την αποτελεσματική διαχείριση της μεταφοράς (υδρογονανθράκων) και κοινές προσπάθειες σε νέες αγορές.
• Σε συνάντηση με τον Ούγγρο ΥΠΕΞ, Π. Σιγιάρτο, ο Τούρκος υπουργός επισήμανε τη σημασία συμφωνιών που έχουν υπογραφεί τα τελευταία χρόνια για από κοινού έρευνες και παραγωγή Ενέργειας, το εμπόριο φυσικού αερίου αλλά και τη συνεργασία στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.

Τα παραπάνω «τρέχουν» σε μία περίοδο, που με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις «δυτικές» κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι ΗΠΑ εντείνουν την πίεση για επιτάχυνση στην ευρωπαϊκή «απεξάρτηση» από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες και για να αναβαθμίσουν τη θέση του αμερικανικού LNG στον ενεργειακό εφοδιασμό και της Ευρώπης.

Στις εν λόγω αναδιατάξεις, τα στοιχεία δείχνουν ότι η Αγκυρα αναλαμβάνει όλο και ενεργότερο ρόλο, την ίδια ώρα βέβαια που τα τελευταία χρόνια η Τουρκία αποτελεί τον βασικό κόμβο μέσω του οποίου η ρωσική Ενέργεια φτάνει στην ευρωπαϊκή αγορά, κυρίως με τον αγωγό «TurkStream» (βλ. περισσότερα γι' αυτό στις σελ. 20-21).

Τον περασμένο Μάρτη το αμερικανικό Ινστιτούτο Ανάλυσης Ενεργειακών και Χρηματοπιστωτικών Οικονομικών κατέταξε την Τουρκία στη 2η θέση στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά στη μεγαλύτερη ικανότητα επαναεριοποίησης LNG, η οποία έφτασε τα 51,3 bcm το 2024 (μόλις μία θέση πίσω από την Ισπανία, που είχε ετήσια ικανότητα 67,1 bcm). Αντιστοιχούσε, δηλαδή, μόνη της στο 15,3% της ενιαίας ικανότητας της Γηραιάς Ηπείρου.

Σήμερα, η Ισπανία διαθέτει 7 τερματικούς σταθμούς, ενώ ακολουθούν Τουρκία και Γαλλία με 5, Γερμανία και Ιταλία με 4.

Οπως τόνισε ο Μπαϊρακτάρ μιλώντας στη «Gastech 2025», η Τουρκία έχει επενδύσει ιδιαίτερα σε μονάδες επαναεριοποίησης, πενταπλασιάζοντάς τες μέσα στα τελευταία 7-8 χρόνια.

«Χρησιμοποιούμε τερματικούς σταθμούς, για να μετατραπεί το LNG ξανά σε αέριο, να παραδοθεί στα σύνορα με Βουλγαρία και Ελλάδα και από εκεί στην ευρωπαϊκή αγορά. Με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκουμε να διασφαλίσουμε τον δικό μας ενεργειακό εφοδιασμό, παραδίδοντας ταυτόχρονα ουσιαστικούς όγκους αερίου στην Ευρώπη», επισήμανε ο Τούρκος υπουργός.

Η ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα είναι τέτοια που τον περασμένο Μάη, ο Μπαϊρακτάρ υπέγραψε στην Αγκυρα με τον ομόλογό του από την Αίγυπτο την αξιοποίηση τουρκικής FSRU για πρώτη φορά στο εξωτερικό, σε ένα βήμα που «ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στις ενεργειακές σχέσεις Τουρκίας - Αιγύπτου», όπως σχολίαζε τότε η τουρκική κυβέρνηση.

Η FSRU είναι ένα εξειδικευμένο θαλάσσιο σκάφος ή πλωτή εγκατάσταση, που έχει σχεδιαστεί για τη διαχείριση υγροποιημένου φυσικού αερίου. Αποθηκεύει το LNG σε κρυογονικές θερμοκρασίες (συνήθως γύρω στους -160°C) και το επαναεριοποιεί σε φυσικό αέριο για έγχυση στο δίκτυο μεταφοράς μιας χώρας.

Τέλος, η τουρκική εταιρεία «ΤΡΑO» υπέγραψε συμφωνία με την εταιρεία «Baker Hughes» με έδρα το Τέξας, για την υλοποίηση της «τρίτης φάσης» των στόχων παραγωγής στο ενεργειακό οικόπεδο «Sakarya», που βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα και στο οποίο η Αγκυρα ανακοίνωσε τον Μάη ότι εντοπίστηκε νέο σημαντικό κοίτασμα (ικανό - υποστηρίζει - να καλύψει «τις ανάγκες σε φυσικό αέριο των τουρκικών νοικοκυριών για 3,5 χρόνια», αφού εκτιμάται ότι περιέχει 75 bcm φυσικού αερίου).

Η συμφωνία αφορά την προμήθεια της ΤΡΑΟ με εξοπλισμό υποθαλάσσιας παραγωγής, που μέχρι το 2028 θα εκτοξεύσει την καθημερινή παραγωγή.

Την ενεργειακή της (και όχι μόνο) συνεργασία με την Τουρκία προτάσσει και η ιταλική κυβέρνηση, όπως επιβεβαίωσε και η πρόσφατη συνάντηση των δύο ΥΠΕΞ, Χ. Φιντάν και Αντ. Ταγιάνι, μετά την οποία ο πρώτος εξέφρασε ικανοποίηση ειδικά «με τη συνεργασία μας στον αμυντικό τομέα» και την πρόσφατη εξαγορά της «καθιερωμένης ιταλικής αεροδιαστημικής εταιρείας "Piaggio Aerospace"» από την τουρκική «Baykar».

Μάλιστα, ο Φιντάν επισήμανε τη «συμβολή» της Ρώμης, για να «ξεκολλήσουν» τα παζάρια, για να προμηθευτεί επιτέλους η Τουρκία με μαχητικά Eurofighter, σπεύδοντας όλο νόημα να υποστηρίξει: «Η ανάπτυξη της συνεργασίας μας σε αυτούς τους τομείς θα είναι πολύ επωφελής τόσο σε διμερές όσο και σε περιφερειακό επίπεδο».

Από τη μεριά του, το ιταλικό ΥΠΕΞ ανακοίνωσε ότι οι δύο αξιωματούχοι συζήτησαν και «επιχειρησιακές προτάσεις για την ενίσχυση της συνεργασίας» μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, για «περαιτέρω ανταλλαγή σχετικά με την ανάπτυξη κοινού οράματος στο ΝΑΤΟ, ειδικά για την ευθύνη της Συμμαχίας απέναντι στη νότια πτέρυγά της, περιλαμβανομένης της αντιμετώπισης απειλών, κινδύνων και ευκαιριών που ενυπάρχουν σε αυτό». Αλλά και για «διατήρηση διαρκούς διαλόγου στο πλαίσιο της συνεργασίας ΕΕ - Τουρκίας».

Υπενθυμίζεται ότι την 1η Αυγούστου Τουρκία και Ιταλία εγκαινίασαν μαζί με τη διορισμένη κυβέρνηση της (δυτικής) Λιβύης υπό τον Ντμπεϊμπά, νέο τριμερές σχήμα, όπου σύμφωνα με ρεπορτάζ «η οικονομική ατζέντα έγινε φυσικό συμπλήρωμα της γεωστρατηγικής εικόνας. Σε πρώτο πλάνο της Συνόδου βρέθηκαν κοινά σχέδια στους τομείς της Ενέργειας, του πετρελαίου και του αερίου, επενδύσεις σε λιμάνια, σχέδια για τις υποδομές και τη σύνδεση της Λιβύης με περιφερειακά σχέδια στη Μεσόγειο με όρους συνδεσιμότητας (...) Η εμπειρία της Τουρκίας σε Υποδομές και Κατασκευές, συνδυασμένες με τις ενεργειακές επενδύσεις της Ιταλίας μέσω της «ΕΝΙ», συνιστούν μια κρίσιμη ευκαιρία για συνεργασία στη διαδικασία ανοικοδόμησης της Λιβύης...».

Οπως εκτιμούν ήδη αναλυτές, «με όρους εφοδιαστικών διαδρομών, η μεταμόρφωση των λιμανιών της Λιβύης σε νέα γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και του εσωτερικού της Αφρικής ευθυγραμμίζεται με τα κοινά συμφέροντα των τριών χωρών», ενώ «η οικονομική ατζέντα συνδέεται άμεσα με την ατζέντα στα θέματα Μετανάστευσης και Ασφάλειας»...