Το παράδειγμα του σκανδαλώδους ξεπουλήματος της «ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΪΑΣ», γνωστότερης ως «ΣΟΦΤΕΞ»είναι χαρακτηριστικό και επίκαιρο, καθώς οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στη διάλυσή της. Η ΣΟΦΤΕΞ είναι το όνομα της μεγαλύτερης, κάποτε, ελληνικής χαρτοβιομηχανίας της Ελλάδας. Μιας βιομηχανίας που κάλυπτε το 60% των αναγκών της ελληνικής αγοράς και το 40% των εξαγωγών, ενώ είχε σχεδιαστεί να καλύψει την παραγωγή δημοσιογραφικού χαρτιού σε όλη τη χώρα. Μια βιομηχανία που απασχολούσε 2.200 εργαζόμενους και διατηρούσε δεκάδες αποθήκες και άλλα τμήματα παραγωγής σε όλη τη χώρα.

Σήμερα η ΣΟΦΤΕΞ ανήκει στην κοινοπραξία «Λόκριτζ», με διευθύνοντα σύμβουλο τον Π. Φορλίν . Πριν τη δώσουν στον ιδιώτη, απέλυσαν 700 εργαζόμενους με την ψευδεπίγραφη μέθοδο των «οικειοθελών αποχωρήσεων», προκειμένου να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση. Τελικά φάνηκε ότι δεν ήταν αρκετοί, και απολύθηκαν άλλοι 300, προκειμένου το σύνολο των εργαζομένων να μην υπερβαίνει τους 1.275! Τους τελευταίους έξι μήνες έχει απολύσει παράνομα επτά εργαζόμενους, αφού έκλεισε αυθαίρετα τα δύο τμήματα παραγωγής χαρτοπετσέτας στη Λάρισα και στην Πάτρα. Τον Απρίλη, έθεσε σε διαθεσιμότητα διάρκειας ενός μήνα το σύνολο των εργαζομένων (430) του εργοστασίου της επιχείρησης στη Δράμα, ενώ -σύμφωνα με πληροφορίες- από μέρα σε μέρα αναμένεται να ξαναβγάλει τους εργαζόμενους της Δράμας σε δίμηνη διαθεσιμότητα και ένα μήνα υποχρεωτικής άδειας, εξέλιξη που σημαίνει και το κλείσιμο του εργοστασίου.

Την ίδια στιγμή, στα εργοστάσια της Αθήνας και του Μεγάλου Πεύκου, κλείνει διάφορα παραγωγικά τμήματα, με πρόσχημα τεχνοοικονομικούς λόγους. Στα οργανογράμματα όλων των τμημάτων είναι πλέον σαφές ότι προβλέπονται πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας από τις υπάρχουσες. Η φερόμενη ως «αναδιοργάνωση», θα επιφέρει πλήγμα στην απασχόληση σε όλα τα τμήματα, είτε με το πρόσχημα του πλεονάζοντος προσωπικού είτε με την αναγκαστική αλλαγή ειδικότητας. Τα λόγια του Πάολο Φορλίν είναι καταλύτης και χαρακτηριστικά για την κατάσταση που πρόκειται να ισχύσει από δω και πέρα στην επιχείρηση: «Είμαι υποχρεωμένος να έχω το εργοστάσιο ανοιχτό. Οχι να το λειτουργώ»!!!, δηλώνει, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι το κεφάλαιο είναι αδίστακτο. Βεβαίως, η κυβέρνηση φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τη συγκεκριμένη κατάσταση.

Από το παραπάνω παράδειγμα αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι η πάλαι ποτέ κραταιά χαρτοβιομηχανία της χώρας, μετά και την εφαρμογή των σχεδίων της αμερικανικής κοινοπραξίας - που σύμφωνα με την κυβέρνηση θα διασφάλιζε 1.275 θέσεις εργασίας - και αφού της χαρίστηκε μία επιχείρηση και μάλιστα με τεράστια «προίκα», οδηγείται στην πλήρη διάλυση, με πιθανό ακόμα και το ενδεχόμενο του «λουκέτου».

Σ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι της ΣΟΦΤΕΞ, για μια ακόμη φορά αγωνίζονται να ανατρέψουν έστω και αυτή τη στιγμή τη διάλυση της επιχείρησης. Το τελευταίο διάστημα, βρίσκονται σε διαρκείς πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, απαιτώντας, το άμεσο σταμάτημα της διάλυσης της επιχείρησης, την ανάκληση των απολύσεων και την επιστροφή της ΣΟΦΤΕΞ στο δημόσιο έλεγχο.