Ολια Λαζαρίδου |
Ο ποιητής αφήνει το φως και ανιχνεύει το σκοτάδι. Ενδύεται το προσωπείο του ιερομόναχου και κοιτάζει στα μάτια το Κακό, χωρίς να το φοβάται. Το Κακό εδώ δεν είναι ο απέναντι, είναι ανάμεσά μας, μέσα μας. Η παράσταση με την ανάδειξη του Λόγου του ποιητή, όπως ενσαρκώνεται από την ερμηνεία της Ολιας Λαζαρίδου, ανασύρει στην επιφάνεια κρυμμένες πτυχές του έργου. Το κείμενο της παράστασης στηρίχθηκε στην εκδοτική πρόταση του Δημήτρη Δημηρούλη «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» (Εκδ. Μεταίχμιο, 2008) και στο έργο Διονυσίου Σολωμού Απαντα. Πρόλογος-Αναλύσεις Ελλης Αλεξίου (Εκδ. Μέρμηγκας). «Το έργο συντίθεται από δύο διαπλεκόμενα θέματα: τη σκληρή και ανήθικη συμπεριφορά της Γυναίκας και τη δύσκολη ζωή των γυναικών του Μεσολογγίου, που βιώνουν την προσφυγιά και τη ζητιανιά στο νησί στο οποία κατέφυγαν για να γλιτώσουν από τους Τούρκους. Ο ιερομόναχος Διονύσιος περιγράφει με απροκάλυπτη απέχθεια τον χαρακτήρα της Γυναίκας της Ζάκυθος και στιγματίζει τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τις Μεσολογγίτισσες. Μιλά για τη μοχθηρή ψυχή της και για το αβυσσαλέο μίσος της απέναντι στην Επανάσταση. Ταυτόχρονα, οραματίζεται και τη μελλοντική τιμωρία της» σημειώνει ο Δημήτρης Δημηρούλης.
«Αγαμέμνων» από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης |
Γλυκερία |
Μαρίζα Κωχ |
Η εμπειρία της παράστασης Κήπος Στάχτες |