Η Ρωσία έχει προαναγγείλει ότι δεν θα συνεχίσει να συμμετέχει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) με αποστολές κοσμοναυτών και μεταφορά εφοδίων με τα σκάφη «Προγκρές», όταν τερματιστεί μέσα στα επόμενα χρόνια ο προβλεπόμενες χρόνος λειτουργίας του σταθμού τον Δεκέμβρη του 2024, καθώς προτίθεται να κατασκευάσει δικό της, ρωσικό τροχιακό σταθμό. Αυτό δεν εμπόδισε τους δύο Ρώσους κοσμοναύτες που βρίσκονται αυτήν την περίοδο στον ΔΔΣ να πραγματοποιήσουν επτάωρο (!) διαστημικό περίπατο, με κύριο αντικείμενο την προετοιμασία για την αντικατάσταση ενός από τα ρωσικά τμήματα του σταθμού, του «Πιρς», με ένα καινούριο, το «Ναούκα» («Επιστήμη»), που θα εκτοξευθεί σύντομα. Η σύνδεση του «Ναούκα» ως συστατικού στοιχείου του ΔΔΣ ήταν άλλωστε μια από τις συμβατικές υποχρεώσεις της Ρωσίας και θα είχε γίνει πριν από αρκετά χρόνια, αν δεν είχαν υπάρξει αλλεπάλληλες αναβολές.

Οι δύο Ρώσοι κοσμοναύτες, Ολέγκ Νοβίτσκι και Πιοτρ Ντουμπρόφ, μηχανικοί πτήσης της 65ης αποστολής στον ΔΔΣ, αποσύνδεσαν όλα τα εξωτερικά μηχανικά μέρη, που συνέδεαν το «Πιρς» με τον υπόλοιπο σταθμό, μετακίνησαν εργαλεία, που χρησιμοποιούνται για τους διαστημικούς περιπάτους, μεταξύ τους και έναν ρωσικό τηλεσκοπικό γερανό και αναδιέταξαν τις κεραίες, ώστε το «Πρις» να μπορεί να αποσυνδεθεί και να πέσει στην ατμόσφαιρα για να καταστραφεί. Παράλληλα, αντικατέστησαν έναν ρυθμιστή ροής στο γειτονικό, επίσης ρωσικό τμήμα «Ζάρια» και τον έσπρωξαν για να καεί στην ατμόσφαιρα και αντικατέστησαν βιολογικά και άλλα πειραματικά δείγματα στο εξωτερικό άλλων ρωσικών τμημάτων του ΔΔΣ.

Εκτός από καταγραφές εντυπωσιακών φαινομένων, αυτές οι φωτογραφίες βοηθούν τους επιστήμονες να καταλάβουν τον μηχανισμό σχηματισμού νεφών στον Αρη, αλλά και γιατί τα συγκεκριμένα είναι διαφορετικά από τα άλλα που έχουν παρατηρηθεί. Τα πρώιμα σύννεφα σχηματίζονται σε ύψος μεγαλύτερο από το τυπικό. Τα συνήθη αρειανά νέφη κινούνται σε ύψος όχι μεγαλύτερο των 60 χιλιομέτρων και αποτελούνται από παγοκρυστάλλους νερού. Αλλά τα σύννεφα που φωτογράφισε το «Curiosity» ήταν σε μεγαλύτερο ύψος, εκεί που η θερμοκρασία είναι ακόμη πιο χαμηλή, τόσο χαμηλή, ώστε το διοξείδιο του άνθρακα να στερεοποιείται και να σχηματίζει κρυστάλλους ξηρού πάγου. Χρειάζεται περισσότερη ανάλυση, ώστε να προσδιοριστεί το ύψος των νεφών και να μπορέσουν οι επιστήμονες να καταλήξουν ποιες από τις φωτογραφίες δείχνουν σύννεφα συνήθων παγοκρυστάλλων και ποιες σύννεφα κρυστάλλων ξηρού πάγου.

Η δομή των αρειανών νεφών φαίνεται καλύτερα στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τις κάμερες πλοήγησης του «Curiosity», αλλά είναι οι έγχρωμες φωτογραφίες από την κάμερα στον εξερευνητικό βραχίονα εκείνες που λάμπουν - στην κυριολεξία. Φωτογραφημένοι μόλις μετά το ηλιοβασίλεμα, οι παγοκρύσταλλοι συλλαμβάνουν το φως που εξασθενεί και έτσι φαίνονται να λάμπουν στο υπόβαθρο του ουρανού που σκουραίνει. Αυτά τα σύννεφα γίνονται πιο λαμπρά όσο αυξάνεται το πλήθος των παγοκρυστάλλων που περιέχουν, αλλά γίνονται πιο σκούρα όταν η θέση του Ηλιου στον ουρανό πέσει κάτω από το επίπεδό τους. Αυτό είναι μόνο ένα από τα χρήσιμα στοιχεία για τον προσδιορισμό του ύψους, όπου βρίσκονται τα σύννεφα.

Τα ιριδίζοντα σύννεφα οφείλονται στο γεγονός ότι όλοι οι παγοκρύσταλλοι έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος, προκαλώντας ίδια διάθλαση κάθε χρώματος του φωτός. Αυτό συνήθως συμβαίνει λίγο αφότου σχηματιστούν με τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης (εξ ου και το ίδιο μέγεθος των παγοκρυστάλλων). Οπως σημειώνει ο Μαρκ Λέμον, ειδικός σε θέματα ατμόσφαιρας του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών στο Μπόλντερ του Κολοράντο, πρόκειται για τα πιο χρωματιστά πράγματα που μπορεί να δει κανείς στον κόκκινο πλανήτη και είναι ορατά και με γυμνό μάτι. Κατά τ' άλλα, κυριαρχεί το πορτοκαλοκόκκινο χρώμα της σκουριάς στην επιφάνεια του πλανήτη.

Στο μεταξύ, το ρόβερ «Perseverance» συμπλήρωσε 100 μέρες παραμονής στην επιφάνεια του Αρη. Ηδη έχει στείλει στη Γη εκατοντάδες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης της περιοχής που εξερευνά και των λεπτομερειών του εδάφους που αξίζουν μεγαλύτερης διερεύνησης. Σύντομα πρόκειται να αρχίσει και τη λήψη δειγμάτων εδάφους, που θα τοποθετήσει σε φιαλίδια, τα οποία θα συλλέξει μελλοντική αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Την ίδια χρονική περίοδο, το ελικοπτεράκι «Ingenuity» της αποστολής του «Perseverance» πραγματοποίησε αρκετές πτήσεις με επιτυχία. Στην έκτη απ' αυτές, όπου θα διήνυε τη μεγαλύτερη οριζόντια απόσταση (150 μέτρα) κινούμενο σε ύψος 10 μέτρων πάνω από το έδαφος, το λογισμικό του έπεσε σε βρόχο επανάληψης, με αποτέλεσμα για λίγο να κάνει περίεργες κινήσεις μπρος πίσω πάνω από ένα σημείο του εδάφους, αλλά τελικά κατάφερε να προσεδαφιστεί. Η ομάδα ελέγχου της NASA κατέληξε ότι το πρόβλημα οφειλόταν στη μη αποθήκευση μιας φωτογραφίας από την κάμερα πλοήγησης του ελικοπτέρου, που βγάζει 30 φωτογραφίες ανά δευτερόλεπτο, με αποτέλεσμα όλες οι επόμενες να πάρουν λάθος χρόνο λήψης. Η συσκευή χρησιμοποιεί τις προηγούμενες φωτογραφίες, ώστε να βρει κοινά στοιχεία του εδάφους με την τρέχουσα, για να προσαρμόσει την πορεία του, με δυνατότητα 500 διορθώσεων ανά δευτερόλεπτο. Η τροφοδοσία του αλγορίθμου με χρονικά λαθεμένα στοιχεία προκάλεσε αυτό το μπρος πίσω, που βρισκόταν όμως μέσα στα όρια, που είχαν προβλεφθεί στο λογισμικό για απρόβλεπτους παράγοντες κι έτσι το ελικοπτεράκι κατάφερε αυτόματα να προσεδαφιστεί (δεν είναι δυνατός ο τηλεχειρισμός του λόγω του χρόνου, που απαιτούν τα ραδιοκύματα για να διανύσουν την απόσταση Γης - Αρη).