Η εξέλιξη των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε βιολογικά είδη, που μοιάζουν με μια πρώτη ματιά παράταιρα, αν όχι παράδοξα. Μάλλον σ' αυτήν την κατηγορία εντάσσεται το πράσινο θαλάσσιο μαλάκιο, που είναι κατά ένα μέρος ζώο και κατά ένα μέρος φυτό, αφού έχει την ικανότητα να παράγει χλωροφύλλη και να τη χρησιμοποιεί για να τρέφεται μέσω φωτοσύνθεσης!

Πρόκειται για το είδος Elysia chlorotica (Ελίζια κλορότικα) που φαίνεται ότι έχει «κλέψει» τα γονίδια για την παραγωγή χλωροφύλλης, από τα φύκη (άλγες) που τρώει όταν είναι διαθέσιμα. Ζει στα αλμυρά έλη της Νέας Αγγλίας και του Καναδά και εκτός από τα γονίδια «κλέβει» από τα φύκη και τα κυτταρικά οργανίδια που ονομάζονται χλωροπλάστες. Σε αυτά τα οργανίδια γίνεται στα φυτά η σύνθεση θρεπτικών ουσιών από νερό και διοξείδιο του άνθρακα με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας (φωτοσύνθεση).

Οι ερευνητές συνέλεξαν αρκετά μαλάκια και τα έβαλαν σε ενυδρεία χωρίς τροφή επί μήνες. Ολα τα ζώα - φυτά τα οποία φωτίζονταν επί 12 ώρες την ημέρα έζησαν κανονικά και υγιή χωρίς να φάνε οτιδήποτε! Είναι προφανές το πλεονέκτημα που έχει η Ελίζια κλορότικα όταν βρεθεί σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου τροφή.

Για να είναι βέβαιοι ότι τα μαλάκια παράγουν τη χλωροφύλλη και δεν την παίρνουν έτοιμη από τα φύκη, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα ραδιενεργό δείκτη. Αποδείχτηκε ότι όχι μόνο την παράγουν, αλλά μεταφέρουν γενετικά την ικανότητα αυτή στους απογόνους τους. Για να μπορέσουν όμως αυτοί να την αξιοποιήσουν πρέπει πρώτα να φάνε αρκετά φύκη, ώστε να δεσμεύσουν τους χλωροπλάστες τους, αφού το είδος τους δεν έχει αποκτήσει ακόμα τα απαραίτητα γονίδια για να παράγει αυτά τα κυτταρικά οργανίδια.

Η μεταφορά γονιδίων μεταξύ βακτηρίων είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Εδώ όμως δεν πρόκειται για βακτήρια. Οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να κατανοήσουν τον ακριβή μηχανισμό, μέσω του οποίου έγινε η μεταφορά γενετικού υλικού από έναν απλό μικροοργανισμό, όπως είναι η άλγη, προς έναν πολύ πιο σύνθετο, όπως είναι η Ελίζια κλορότικα.

Την τελευταία αποστολή του ολοκληρώνει αυτές τις μέρες το αμερικανικό Διαστημικό Λεωφορείο «Ατλαντίς», πριν τον παροπλισμό του, μαζί με τα άλλα δύο εναπομένοντα «λεωφορεία», έως το τέλος του 2010. Σκοπός της αποστολής προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) είναι πέρα από τη μεταφορά εφοδίων, η τοποθέτηση σε τροχιά και σύνδεση στον τροχιακό σταθμό του ρωσικού Μικρού Ερευνητικού Τμήματος - 1 (MRM-1). Η νέα επέκταση του σταθμού θα παρέχει επιπλέον αποθηκευτικό χώρο και μια ακόμα (την τέταρτη) θύρα σύνδεσης ρωσικών διαστημοπλοίων Σογιούζ και Προγκρές. Το MRM-1, ή Ρασβιέτ (Αυγή) στα Ρωσικά, θα συνδεθεί στη θύρα του ρωσικού τμήματος Ζάρια, του ΔΔΣ, που βλέπει προς τη Γη.

Το MRM-1 θα φιλοξενήσει πολλά επιστημονικά πειράματα στον τομέα της βιολογίας και βιοτεχνολογίας, αλλά και της ρευστομηχανικής. Διαθέτει έξι σταθμούς εργασίας, ειδικό αεροστεγή θάλαμο για το χειρισμό βιολογικών υλικών με ασφάλεια για τους κοσμοναύτες και δύο εκκολαπτήρια. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του ρωσικού διαστημικού προγράμματος, το νέο τμήμα θα διευρύνει σημαντικά τις δυνατότητες πραγματοποίησης επιστημονικής έρευνας στο ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ.

Στο πλάι του MRM-1 είναι τοποθετημένα ανταλλακτικά για τον Ευρωπαϊκό Ρομποτικό Βραχίονα (ERA) που όταν τοποθετηθεί το Δεκέμβρη του 2011 στον ΔΔΣ, θα αποτελέσει το δεύτερο «έξυπνο» ρομποτικό βραχίονα του σταθμού, μετά τον καναδικό Canadarm-2, που χρησιμοποιείται από το προσωπικό του σταθμού εδώ και 10 χρόνια. Ο ERA θα εξυπηρετεί το ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ - στο οποίο και θα συνδεθεί - έτσι ώστε να αποφεύγονται επικίνδυνοι διαστημικοί περίπατοι για λόγους συντήρησης ή τοποθέτησης ογκωδών πειραμάτων στο διαστημικό κενό. Ο ρομποτικός βραχίονας θα μπορεί να «περπατάει» στο εξωτερικό του σταθμού, ώστε να παίρνει την καταλληλότερη θέση για τους απαραίτητους χειρισμούς φορτίων που θα πραγματοποιεί. Ο ERA αποτελείται από δύο ευέλικτα άκρα, με όλα τα τμήματά τους: καρπό, βραχίονα και αγκώνα, που και τα δύο μπορούν να λειτουργήσουν είτε ως χέρι, είτε ως βάση στήριξης. Η μεταφορά του ERA στο ΔΔΣ το 2011 θα γίνει με ένα ρωσικό πύραυλο Πρότον. Με την ίδια εκτόξευση θα γίνει και η μεταφορά του Τμήματος Εργαστηρίου Πολλών Χρήσεων (MLM), του τελευταίου ρωσικού τμήματος που προβλέπει το σχέδιο κατασκευής του ΔΔΣ. Από την πλευρά του, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έχει σχεδιάσει και κατασκευάσει περισσότερο από το ένα τρίτο του κατοικήσιμου χώρου του ΔΔΣ.

Το «Ατλαντίς» εκτοξεύτηκε, για πρώτη φορά το 1985 και ανάμεσα στις αποστολές του ξεχωρίζουν η μεταφορά σε τροχιά των διαστημοσυσκευών Μαγγελάνος (με τελικό προορισμό την Αφροδίτη), Γαλιλαίος (με προορισμό το Δία), η τελευταία επισκευή στο διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ (2009) και κυρίως η πρώτη σύνδεση Διαστημικού Λεωφορείου με τον σοβιετικής κατασκευής, ρωσικό διαστημικό σταθμό Μιρ (1995). Ανάμεσα στις αποστολές αυτές εκτέλεσε και αρκετές για στρατιωτικούς λόγους, για τις οποίες, βεβαίως, δεν έχουν δοθεί συγκεκριμένες πληροφορίες από τις αμερικανικές αρχές.