Διάφορες «προοδευτικές» και «αριστερές» φωνές προβάλλουν την άποψη ότι η ελληνική κυβέρνηση, στην οικονομία, υποτάσσεται στο ΔΝΤ. Οτι, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεν μπορεί να απευθύνεται στο λαό ζητώντας του να συναινέσει σε θυσίες για ένα καλύτερο αύριο, εφόσον οι θυσίες αυτές, σκληρές, απάνθρωπες, επιβάλλονται από το ΔΝΤ. Εδώ υπάρχουν πολλά ψέματα για να κρυφτεί η πραγματική αλήθεια. Γιατί η κυβέρνηση απευθύνεται στο λαό για στήριξη αυτών των μέτρων προκειμένου να βγει η οικονομία από την κρίση, τα ελλείμματα και τα χρέη ως «αναγκαίο κακό». Η πολιτική και τα μέτρα είναι προαποφασισμένα από την ΕΕ, πριν την προσφυγή στο μηχανισμό ΔΝΤ - ΕΕ, προσφυγή που επίσης αποφασίστηκε στην ΕΕ. Αστική κυβέρνηση που ζητά συναίνεση από το λαό για σκληρά μέτρα προκειμένου να έρθουν καλύτερες μέρες, ψεύδεται γιατί τα μέτρα είναι μόνιμα, επειδή το κεφάλαιο δεν έχει περιθώρια να κάνει παραχωρήσεις ακόμη και αν ξεπεραστεί η κρίση. Το «διά ταύτα» αυτής της άποψης, για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με έξοδο από την Ευρωζώνη, συσκοτίζει το γεγονός ότι έξοδος από την ΕΕ σε αντίθεση με τον αντιμονοπωλιακό δρόμο ανάπτυξης σημαίνει διαφορετικές αντιλαϊκές επιλογές υπέρ του κεφαλαίου. Η οικονομία δεν είναι ουδέτερη, αλλά καπιταλιστική.