Με μια ομιλία, που στα συγκεκριμένα της σημεία απευθυνόταν σχεδόν αποκλειστικά προς τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου και περιείχε νέες υποσχέσεις και δεσμεύσεις για ακόμα μεγαλύτερη στήριξη και οικονομικά κίνητρα, ο Κ. Καραμανλής ήταν ξεκάθαρος σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους: Αυτοί πρέπει να υποταχθούν άνευ όρων στις διαδικασίες των αναδιαρθρώσεων. Να δεχτούν την παραπέρα υπονόμευση του βιοτικού τους επιπέδου. Να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι μόνο στο βαθμό που θα συνεχίσει απρόσκοπτα η ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, είναι δυνατόν στο μέλλον να... δουν μια άσπρη μέρα. Παράλληλα σηματοδότησε τη γενίκευση του αντιδραστικού μοντέλου του ΟΤΕ (κατάργηση μονιμότητας, πετσόκομμα συνταξιοδοτικού κλπ) που αποφασίστηκε από κοινού με το ΠΑΣΟΚ για όλες τις ΔΕΚΟ, προανάγγειλε την οριστική επίθεση κατά του κοινωνικο-ασφαλιστικού των εργαζομένων για την επόμενη τετραετία και... ευχήθηκε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας και της ακρίβειας. Κατά τ' άλλα ο πρωθυπουργός διέψευσε ακόμα και τους πιο συγκρατημένους οπαδούς του ίδιου του κόμματός του, αφού με την ομιλία του δεν εξαγγέλθηκε το παραμικρό... «φιλολαϊκό» μέτρο, έστω και από εκείνα τα «ψίχουλα» που κατά καιρούς ανακοινώνονται για «ειδικές κατηγορίες», με μοναδικό στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων.

Για να στηρίξει τη λογική των «αλλαγών» και των «μεταρρυθμίσεων», που κατά τη γνώμη της κυβέρνησης πρέπει να γίνουν, ο πρωθυπουργός παρουσίασε ως δεδομένη «αλήθεια που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις», το πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και την απελευθέρωση των αγορών. Τις δυσμενείς επιπτώσεις που υπάρχουν για τους λαούς από αυτές τις επιλογές του κεφαλαίου τις θεώρησε σαν «ένα το κρατούμενο», ενώ επιχείρησε να διασκεδάσει τις λαϊκές αντιδράσεις που συνοδεύουν τις αντιδραστικές αλλαγές που γίνονται, λέγοντας ότι «σε κάθε ιστορική περίοδο μεγάλων αλλαγών, εμφανίζεται ο φόβος στο καινούριο και ο σκεπτικισμός για τα πιθανά προβλήματα». Εκείνο πάντως που αποτελεί «οδηγό» για την κυβερνητική πορεία είναι ότι «η ΕΕ, μπροστά στις ανάγκες των καιρών και τις απαιτήσεις των πολιτών της, αναγνώρισε έμπρακτα, αναθεωρώντας τη Στρατηγική της Λισαβόνας, ότι χρειάζεται ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης». Κι όταν, βέβαια, κυβέρνηση και ΕΕ κάνουν λόγο για ανάπτυξη, εννοούν όλο το φάσμα των μέτρων και των πολιτικών που απαιτούνται για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και της περιβόητης ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματιών. Παράλληλα, δεν παρέλειψε να εκτοξεύσει και τους γνωστούς εκβιασμούς - απειλή προς τους εργαζόμενους, υποστηρίζοντας ότι «χώρες που δεν είδαν ή δε βρήκαν το δρόμο αυτό, χώρες που δεν τόλμησαν, ως τώρα, έμειναν πίσω και αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα».

Σαν κεντρικά προβλήματα που απασχολούν την οικονομία και τη χώρα, όπου και όπως είπε η Ελλάδα «έμεινε ουραγός μεταξύ των εταίρων της», ο πρωθυπουργός αναμάσησε τα γνωστά ζητήματα των οικονομικών δεικτών που αφορούν την ανταγωνιστικότητα, την εξάρτηση από το πετρέλαιο, τις εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων, το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, το κατά κεφαλήν εισόδημα, τις περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες, την ανεργία, τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Εκείνο που βεβαίως δεν είπε είναι ότι με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της ΟΝΕ, εκτός από το κύριο ότι δηλαδή η αντιμετώπιση παρόμοιων ζητημάτων από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου αναπαράγει και διευρύνει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα της φτώχειας και της ανέχειας για τα λαϊκά στρώματα, στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης οδηγεί -όπως δείχνουν και τα πραγματικά αποτελέσματα - σε συνεχή αναπαραγωγή και της χειροτέρευσης των ίδιων των δεικτών.

Ο Κ. Καραμανλής, θέλοντας να δείξει σταθερότητα στη διατύπωση των κυβερνητικών στόχων επανέλαβε και με τη χτεσινή του ομιλία, ότι «κεντρικοί άξονες της κυβερνητικής πολιτικής» είναι «η επανίδρυση του Κράτους και η ανθρωποκεντρική ανάπτυξη». Ο καθένας καταλαβαίνει ότι ο προσδιορισμός αυτή τη φορά του στόχου της ανάπτυξης ως... ανθρωποκεντρική, σκοπό έχει να αποπροσανατολίσει, όπως και μερικοί άλλοι με συνθήματα του τύπου «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» και να δημιουργήσει την αίσθηση ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν στόχοι που θα στηρίζουν τον εργαζόμενο, επιδιώκοντας την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και σε συνθήκες που τον παραγόμενο από την κοινωνία πλούτο τον καρπώνονται οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο Κ. Καραμανλής έκανε αρκετές φορές λόγο για «στρατηγική αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων» που θα επιτευχθούν «με τη στήριξη της κοινωνίας», ωστόσο όταν έφτασε η ώρα του απολογισμού του κυβερνητικού έργου, χωρίς να πει την παραμικρή κουβέντα για τη λαϊκή αντίσταση που συνάντησαν οι επιλογές της κυβέρνησης, απαρίθμησε μέτρα, που στοχεύουν αποκλειστικά στην ενίσχυση του κεφαλαίου, όπως:

• Μείωση έως και 10 ποσοστιαίες μονάδες, στους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων.
• Αυξημένα κίνητρα, για νέες επενδύσεις, μέσα από ένα σύγχρονο αναπτυξιακό νόμο.
• Απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των βιομηχανικών επιχειρήσεων.
• Νέες βιομηχανικές περιοχές και αναβάθμιση εκείνων που υπήρχαν.
• Περισσότερα από 30 μέτρα για τη στήριξη των ΜΜΕ.
• Αναθεώρηση των 25 προγραμμάτων του Γ' ΚΠΣ, ένταξη του εμπορίου και των υπηρεσιών στις χρηματοδοτούμενες δράσεις και υπερδιπλασιασμός στους ρυθμούς απορρόφησης.
• Δημοπράτηση (μέσα στο 2005) μόνον από το ΥΠΕΧΩΔΕ έργων έξι (6) δισ. ευρώ.

Σαν θετικά μέτρα παρουσίασε βεβαίως και τις ακραία αντιλαϊκές - αντιδραστικές ρυθμίσεις που επέβαλε η κυβέρνηση και τις οποίες φυσικά εμφάνισε με εντελώς ψευδή χαρακτηριστικά. Ετσι:

• Την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, που θίγει εκατοντάδες χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους και μικρούς ΕΒΕ, την παρουσίασε ως «τομές για να ανθίσει ακόμη περισσότερο το εμπόριο στον τόπο μας».
• Το νόμο για την ακόμα πιο αντιδραστική διευθέτηση του χρόνου εργασίας τον εμφάνισε ως «ρυθμίσεις για την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις».
• Την υπονόμευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων τη χαρακτήρισε «λύση στο Ασφαλιστικό πρόβλημα των Τραπεζών».
• Την επαίσχυντη ρύθμιση για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ τη σέρβιρε σαν «συμφωνία με τους εργαζόμενους, για την εξυγίανση του ΟΤΕ».

-- «Αποκρατικοποιήσεις - ιδιωτικοποιήσεις»: Προανήγγειλε τη συνέχιση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων με τη μερική ή ολική εκποίηση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τα λιμάνια, την Εμπορική και Αγροτική Τράπεζα κλπ.

-- «Ενιαίο πλαίσιο για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)». Πρόκειται για μηχανισμό που διευκολύνει την επιβολή του «λιγότερου κράτους», με την ανάθεση έργων υποδομής, δραστηριοτήτων και υπηρεσιών (Υγείας - Παιδείας - Πρόνοιας κλπ) στη ληστρική εκμετάλλευση του μεγάλου κεφαλαίου και οδηγούν στην παραπέρα υποβάθμιση του «κοινωνικού» ρόλου του κράτους.

-- «Εξυγίανση και νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΔΕΚΟ», Με τον όρο «εξυγίανση», ο πρωθυπουργός εννοεί την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ, αλλά και την κατάργηση του όποιου κοινωνικού ρόλου έχει απομείνει στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Προσδιορίζοντας το περιεχόμενο των σχεδιαζόμενων «μεταρρυθμίσεων», είπε πως αυτές θα έχουν «πρότυπο» τη συμφωνία «ντροπής» που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση με τη «γαλαζοπράσινη» συνδικαλιστική ηγεσία στον ΟΤΕ, η οποία εκτός από την απόλυση πάνω από 1.000 εργαζομένων προβλέπει επίσης την κατάργηση της μονιμότητας και άλλα που αποσκοπούν στην ενίσχυση των κερδών των μεγαλομετόχων του Οργανισμού. Πρόσθεσε μάλιστα, ότι «το πρότυπο του ΟΤΕ αποτελεί μία σημαντική αφετηρία» και διαβεβαίωσε για «σταδιακή προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στο εσωτερικό τους προς εκείνες του ιδιωτικού τομέα», που θα αφορούν... μόνον «τις εργασιακές σχέσεις εκείνων που προσλαμβάνονται εφεξής»!

-- «Απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου», καθώς και άλλα μέτρα, που πριμοδοτούν με γενναία κίνητρα τους ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες να μειώσουν την πετρελαϊκή εξάρτηση της χώρας.

-- «Κατάρτιση εθνικού χωροταξικού σχεδίου» (για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τον Τουρισμό, τη Βιομηχανία, τους Ορεινούς Ογκους και τον Παράκτιο Χώρο) ώστε «να ξέρει κάθε επενδυτής πού και σε τι μπορεί να επενδύσει. Χωρίς καθυστερήσεις και αβεβαιότητες».

-- «Αναμόρφωση των κινήτρων (του Ν. 89 του '67)». Πρόκειται για ένα νόμο της χούντας που ψηφίστηκε το 1967 και έδινε αποικιοκρατικού χαρακτήρα προνόμια και στο παρασιτικό κεφάλαιο (εφοπλιστές κλπ). Προδιαγράφοντας την κατεύθυνση της «αναμόρφωσης» του συγκεκριμένου χουντικού νόμου, ο πρωθυπουργός είπε πως θα επιδιώκει την «ενθάρρυνση αλλοδαπών, αλλά και εγχώριων επιχειρήσεων», που παρέχουν υπηρεσίες, αποκλειστικά και μόνον εκτός συνόρων και έχουν την έδρα τους στη χώρα μας.

-- «Διευκόλυνση της ίδρυσης και της διακοπής λειτουργίας των επιχειρήσεων». Πρόκειται για το νέο πλαίσιο που εισάγεται σε επίπεδο ΕΕ και στοχεύει στην ενίσχυση της επιχειρηματικής κινητικότητας και την αναμόρφωση του Πτωχευτικού Δίκαιου, σύμφωνα με τις αξιώσεις των εργοδοτικών φορέων.

-- «Θεσμικό πλαίσιο για την αξιολόγηση των επιπτώσεων των νόμων για την Ανταγωνιστικότητα και την Ανάπτυξη».

-- «Αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας». Η κυβέρνηση εδώ ακολουθεί κατά γράμμα την πολιτική που είχε πρωτοδρομολογήσει το ΠΑΣΟΚ, για το ξεκοκάλισμα της ακίνητης περιουσίας η οποία παραδίνεται σε διάφορα οικονομικά συμφέροντα και μεγάλες τεχνικές εταιρίες. Ιδιαίτερη έμφαση, όπως είναι κατανοητό, δίδεται στις... «συμπράξεις» με τον ιδιωτικό τομέα. Ηδη, προχωρούν πέντε (5) διεθνείς διαγωνισμοί από την εταιρία «Ολυμπιακά Ακίνητα» καθώς και άλλοι οκτώ (8) από την «Εταιρία Τουριστικής Ανάπτυξης», για αξιοποίηση των ακινήτων τους.

-- «Συγκράτηση των καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου και φραγμός στις σπατάλες». Στα πλαίσια της ασκούμενης πολιτικής καταναλωτικές δαπάνες νοούνται όλες οι δαπάνες που θα μπορούσαν να γίνουν από κάποιους άλλους και τώρα τις επωμίζεται το Δημόσιο. Από αυτή την άποψη ο συγκεκριμένος άξονας ισοδυναμεί με παραπέρα ψαλίδισμα δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, όπως είναι οι δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, τις συντάξεις κοκ.

-- «Διάλογος σε βάθος χρόνου για το Ασφαλιστικό». Εδώ ο Κ. Καραμανλής ανοίγει ένα σημαντικό τομέα για το κεφάλαιο, στον οποίο όμως έχει αναλάβει προσωπική δέσμευση να μη θίξει, σε αυτή την τετραετία, συνολικά όρια ηλικίας, ύψος συντάξεων και εισφορών. Ετσι μιλά για την ανάγκη «να προετοιμαστούν έγκαιρα οι λύσεις που απαιτούνται και να διασφαλιστεί (πέραν της επόμενης δεκαετίας) η βιωσιμότητα του συστήματος».

-- «Δραστική αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής των οικονομικά ισχυρών».

-- «Προετοιμάζεται, για να εφαρμοστεί, από το 2007, σταδιακή μείωση των συντελεστών φορολογίας για τα φυσικά πρόσωπα». Πρόκειται για την υπόσχεση, αύξησης των αφορολόγητων ορίων, που έχει δοθεί προς τους φορολογούμενους, αλλά δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί.

-- «Περιφερειακή αναδιάρθρωση, ενόψει του επόμενου ΚΠΣ».