Στην Ολομέλεια της Βουλής συζητήθηκε την Παρασκευή η Επίκαιρη Επερώτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, για την Πρόταση Νόμου 513 συνδικαλιστικών οργανώσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που η κυβέρνηση αρνείται να φέρει για συζήτηση στη Βουλή από τον Οκτώβρη του 2016.

Απαντώντας στην Επερώτηση, η υπουργός Εργασίας και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν επανέλαβαν μόνο την άρνηση της κυβέρνησης να συζητήσει την Πρόταση Νόμου, επικαλούμενοι προκλητικά «προβλήματα συνταγματικότητας», «νομικές ασάφειες» και χαρακτηρίζοντας «ευχολόγιο» τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων, αλλά επιχείρησαν και να κρύψουν τις ευθύνες της κυβέρνησης για τη διατήρηση και επέκταση του αντεργατικού πλαισίου, παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα για όσα ζουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς και επιχειρώντας να πείσουν ότι η ανάκτηση των απωλειών και τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων μπορούν τάχα να συνυπάρξουν με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση έναντι του κεφαλαίου.

Η υποκρισία ξεχείλισε και στις τοποθετήσεις της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, που έκαναν ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για το «φόνο» και το μνημονιακό αντεργατικό πλαίσιο, στη διαμόρφωση του οποίου πρωτοστάτησαν. Σε χυδαίο αντικομμουνισμό, που απαντήθηκε άμεσα από τους βουλευτές του ΚΚΕ, κατέφυγε η Χρυσή Αυγή.

Από την πλευρά του ΚΚΕ, ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπας, επεσήμανε κατά την ομιλία του στη συζήτηση ότι «το ΚΚΕ στηρίζει και θα συνεχίσει να στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων για δουλειά και ζωή με δικαιώματα». Παράλληλα, οι βουλευτές του ΚΚΕ ξεκαθάρισαν ότι μόνη «καθαρή» διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι ο αγώνας για Συμβάσεις, για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, για κατάργηση των μνημονιακών νόμων.

Eurokinissi

Κι όπως άλλωστε συνηθίζετε, πριν από κάθε κατάθεση προηγείται και το γνωστό «μασάζ» στους κυβερνητικούς βουλευτές. Το λέτε βέβαια «ενημέρωση». Εμείς, το ξέρετε αυτό, δημόσια είπαμε ότι αυτό που περισσότερο σας χρειάζεται δεν είναι η ενημέρωση, είναι η εξάσκηση της μνήμης σας.

Ασκήσεις μνήμης χρειάζεστε κύριοι του κυβερνώντος κόμματος, γιατί από τα πολλά αντιλαϊκά πολυνομοσχέδια, έχετε χάσει το λογαριασμό πλέον.

Και μην αρχίσετε τα γνωστά ότι «αυτά είναι τα τελευταία δύσκολα μέτρα»! Ηδη οι διάφορες σατιρικές εκπομπές σάς έχουν βγάλει τις άπειρες φορές πλέον που την έχετε χρησιμοποιήσει αυτήν ακριβώς την έκφραση.

41 μήνες που είστε στην εξουσία, κάθε μήνα τα ίδια περίπου λέτε, για «το τέλος των δύσκολων μέτρων», για «το φως που έρχεται», «για να βγούμε από τη δύσκολη κατάσταση» κ.λπ...

Ομως, την ίδια στιγμή δεν λέτε ότι αυτά τα δύσκολα μέτρα είναι δύσκολα για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες και μόνο.

Δεν είναι δύσκολα για το κεφάλαιο, για τους λίγους, για τους εκπροσώπους τους, στους οποίους υποσχεθήκατε νέα προνόμια, νέες φοροελαφρύνσεις, νέα επενδυτικά πακέτα και ταυτόχρονα διατήρηση όλου του αντεργατικού οπλοστασίου.

Και για να μην θεωρηθείτε αδικημένοι, να πούμε ότι τις ίδιες δεσμεύσεις, έχει αναλάβει και η ΝΔ.

Η μόνη σας διαφορά είναι ο ακριβής τρόπος με τον οποίο θα ευεργετηθεί το κεφάλαιο.

Η διαφορά όμως του επικείμενου πολυνομοσχεδίου από τα προηγούμενα είναι ότι καταρρίπτει τους ισχυρισμούς σας περί «καθαρής εξόδου» απ' τα μνημόνια, περί δήθεν «μεταμνημονιακής εποχής».

Γιατί έτσι κι αλλιώς - είναι γνωστό αυτό τοις πάσι - περιλαμβάνει νέα μέτρα φτωχοποίησης του λαού, όπως η αύξηση του ΕΝΦΙΑ για τις λαϊκές οικογένειες, γεγονός που δεν έκρυψε ούτε ο υπουργός Οικονομικών.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά και τις μειώσεις σε συντάξεις και αφορολόγητο που ήδη έχετε ψηφίσει, καταλαβαίνει πως η «μεταμνημονιακή» εποχή περιλαμβάνει περίπου ό,τι και η μνημονιακή.

Μέτρα χωρίς τέλος για το λαό, για να διασφαλιστούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, για το οποίο και μόνο δουλεύετε, και μάλιστα αρκετά καλά, απ' ό,τι το ίδιο δηλώνει, οι εκπρόσωποί του δηλαδή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο διατηρεί και βαθαίνει το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, αλλά με τα διάφορα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης», «επιστροφής στην κανονικότητα», «διάχυσης των οφελών της ανάπτυξης σε όλη την κοινωνία» και άλλα τέτοια σχετικά, επιχειρεί μόνο να αφοπλίσει, να παγιδεύσει - θα λέγαμε - την εργατική τάξη, το λαό μας.

Από κοντά της πάει και η ΝΔ, που αυτά τα χρόνια, βέβαια, είδε να της παίρνουν το ψωμί από τα χέρια.

Το νομοθετικό αντεργατικό πλαίσιο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο το μονιμοποιεί διά της «κωδικοποίησής» του, δέσμευση που έχει αναλάβει από το 3ο μνημόνιο, αλλά και το επεκτείνει με μέτρα για τη γενίκευση της «ευελιξίας», τη σύνδεση μισθών - παραγωγικότητας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Σημαίνουν οι εργασιακοί χώροι να γίνουν γκέτο της εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι να φτάνουν τις 72 ώρες δουλειάς τη βδομάδα στα καράβια, στα νοσοκομεία, δουλειά χωρίς ΣΣΕ, καταστρατήγηση και όσων έχουν απομείνει.

Σημαίνουν το σακάτεμα δεκάδων κάθε βδομάδα εργαζομένων από την ανυπαρξία μέτρων υγείας - ασφάλειας και ελέγχων. Εχουμε τέσσερις σακατεμένους εργάτες στο ίδιο πλοίο μέσα σε λίγες μέρες στο Πέραμα!

Σημαίνουν επίσης δουλειά ήλιο με ήλιο, με δεκατέσσερις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις σε πεντάστερα ξενοδοχεία, για να πάρουμε άλλον τομέα της οικονομίας.

Δουλειά μέχρι εξάντλησης, με μισθό που φτάνει τα 500 ευρώ στα αεροδρόμια που δώσατε στη «Fraport».

Και ο κατάλογος είναι πάρα πολύ μακρύς!

Να ποιο είναι το πρότυπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης: Το σιδερόφραχτο γκέτο των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά, εκεί όπου διαφημίζουν, ως συγκριτικό πλεονέκτημα στους εφοπλιστές, στους ομίλους, στα μονοπώλια, τα προκλητικά συνθήματα που οδηγούν σε απαγόρευση των απεργιών και της συνδικαλιστικής δράσης και διεκδίκησης! «Free Strike» το λένε τώρα...

Εχετε βαριές ευθύνες σαν κυβέρνηση, γιατί όχι μόνο διατηρήσατε τις αντεργατικές διατάξεις που χτυπούν τη συνδικαλιστική δράση, αλλά ψηφίσατε και νέες, αποθρασύνοντας τους εργοδότες και άλλους μηχανισμούς.

Είναι αληθινό ρεκόρ να βγουν μέσα σε τρεις μέρες, με απίστευτη ταχύτητα, πέντε απεργιακές αποφάσεις «παράνομες», με σαθρές και αστείες αιτιολογίες.

Να ποιο είναι το μυστικό για την ανταγωνιστικότητα, για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, που η κυβέρνηση φυλάει σαν κόρη οφθαλμού.

Με αυτά πρέπει να αναμετρηθούν οι εργαζόμενοι, βάζοντας μπροστά τις δικές τους ανάγκες.

Το ΚΚΕ είναι στο πλευρό τους με συνέπεια. Η οργάνωση, η αλληλεγγύη, η συλλογική δράση είναι μεγάλα όπλα στα χέρια των εργαζομένων, ικανά να ακυρώσουν τα εμπόδια στον δίκαιο αγώνα τους.

Ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις, μέσα από τις γραμμές του ταξικού κινήματος, των συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, με σχέδιο για κλιμάκωση της πάλης.

Καθαρή έξοδος από τα μνημόνια και γενικότερα για τους εργαζομένους σημαίνει μόνο κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων. Αναπλήρωση οικονομικών απωλειών, ικανοποίηση των πραγματικά σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Γι' αυτό και είναι δίκαιη η πρόταση των πάνω από 500 Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση με επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.

Δύο ολόκληρα χρόνια δεν μπήκατε στον κόπο να τη φέρετε ούτε για συζήτηση.

Αναγκαστήκαμε να καταθέσουμε αυτήν την Επίκαιρη Επερώτηση που συζητιέται σήμερα, έστω για να τη μάθουν οι εργαζόμενοι μέσα από αυτές τις σύντομες τοποθετήσεις.

Είναι και η σημερινή συζήτηση μια μορφή στήριξης του αγώνα πολλών κλάδων, γιατί μαθαίνουν από πρώτο χέρι ποιος είναι μαζί τους και ποιος είναι απέναντι. Μπορούν να πάρουν χρήσιμες αποφάσεις για τη συνέχεια.

Είναι σημαντικοί πραγματικά οι αγώνες των εργαζομένων αυτό το διάστημα σε μια σειρά χώρους, σε μια σειρά κλάδους.

Αξίζει να αναφερθούμε στον αγώνα που έδωσαν τις τελευταίες μέρες οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά για την υπογραφή ΣΣΕ, αλλά και με αιτήματα για την προστασία της υγείας και της ζωής τους στη δουλειά, με θετικά αποτελέσματα από ό,τι φαίνεται - θα δούμε μέχρι τέλους, μέχρι στιγμής τουλάχιστον είναι θετικά - κι αυτό έγινε κατορθωτό χάρη στην ενότητα και τον αγώνα τους, την μαζική τους συμμετοχή στην απεργία και τη μεγάλη λαϊκή συμπαράσταση που είχαν, από συναδέλφους τους απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό.

Επίσης, στον επίμονο αγώνα των οικοδόμων και την επιτυχία της υπογραφής - τελικά - Σύμβασης στα μεγαλύτερα εργοτάξια της Αττικής.

Στον απεργιακό αγώνα της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών για να σπάσει η αδιαλλαξία του ΣΕΒ.

Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, με πολύμηνες και πολύμορφες κινητοποιήσεις.

Στα Ξενοδοχεία, στον Επισιτισμό, στις Τηλεπικοινωνίες, στις Αστικές Συγκοινωνίες, στο Εμπόριο για τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.

Το ΚΚΕ στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις αυτούς τους δίκαιους αγώνες για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, με αξιοπρέπεια, με Συλλογικές Συμβάσεις.

Για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές. Για να ζήσουν τα νέα παιδιά, να πάψουν να ζουν πλέον ως σύγχρονοι δούλοι.

Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΕΦΚΑ, από τις αρχές του 2017 τρεις στους δέκα εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα είναι μερικώς απασχολούμενοι και λαμβάνουν μόλις 389,65 ευρώ μεικτά!

Με άλλα λόγια, αφού αφαιρεθούν οι εργατικές εισφορές, ο καθαρός μισθός ανέρχεται σε 326 ευρώ!

Με αυτά τα ψίχουλα αμείβονται κάθε μήνα - όποτε τα βρουν - 636.424 εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά.

Εσείς, κυρία Αχτσιόγλου, αλήθεια, μπορείτε να ζήσετε με 326 ευρώ το μήνα;

Οι νόμοι που ψηφίστηκαν από το 2011 ουσιαστικά κατήργησαν κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις.

Ενα μεγάλο μέρος των εργαζομένων εργάζεται με ατομική σύμβαση και η πλειοψηφία αυτών αμείβονται με μισθούς γύρω από τα κατώτερα όρια.

Το ποσοστό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που καλύπτονται από ΣΣΕ δεν ξεπερνά το 10%, ενώ ο κατώτερος μισθός καθορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, που τον έχει ρίξει στα τάρταρα, στα 586 ευρώ μεικτά και στα 511 ευρώ για τους νέους κάτω των 25.

Να σταθούμε όμως εδώ λίγο παραπάνω.

Ο κατώτερος μισθός και ο τρόπος καθορισμού του χρησιμοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις, από το 2010 μέχρι σήμερα, από εργαλείο προστασίας των χαμηλόμισθων (τον ελάχιστο μισθό δηλαδή) σε επιταχυντή της γενικευμένης μείωσης μισθών στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.

Μετατράπηκε σε επιταχυντή της μείωσης του μέσου μισθού, που ήταν και είναι ο κύριος στόχος για το κεφάλαιο και τους περίφημους «θεσμούς».

Αυτός ο μηχανισμός συμπίεσης του μέσου μισθού παραμένει αναλλοίωτος, για να κάνει τη δουλειά του και τα επόμενα χρόνια.

Εσείς, που μιλάτε για επαναφορά ελεύθερων διαπραγματεύσεων, θα επαναφέρετε, αλήθεια, τον τρόπο καθορισμού του βασικού μισθού που ίσχυε πριν τις αντεργατικές διατάξεις της περιόδου 2010 - 2014;

Μην κοροϊδεύετε, γιατί αυτό που έχετε δεσμευτεί και περιλαμβάνεται στο «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησής σας, το σχέδιο το περίφημο «της δικής σας ιδιοκτησίας», όπως το διαφημίζετε, είναι η εφαρμογή του νόμου του κ. Βρούτση το 2013!

Ο οποίος ορίζει πως πάλι με κυβερνητική απόφαση θα καθορίζεται ο βασικός μισθός.

Φυσικά, με τα γνωστά παραμύθια, μετά από «κοινωνικό διάλογο» με τους εταίρους, δηλαδή τον ΣΕΒ και τη ΓΣΕΕ, που και τώρα τα 500 ευρώ υπογράφουν και είναι οι καλύτεροι εταίροι της κυβέρνησής σας.

Θα επαναφέρετε - σας ρωτάμε - το μισθό όπως ήταν πριν από την απόφαση του 2012, δηλαδή στα 751 ευρώ;

Θα καταργήσετε τον άθλιο διαχωρισμό παλιών και νέων εργαζομένων;

Τα πραγματικά ερωτήματα είναι αυτά. Τα υπόλοιπα και στη γνωστή λογική τού «σιγά - σιγά θα βγούμε στο φως από το τούνελ», είναι για να ξεγελάτε μόνο μικρά παιδιά.

Επαναλαμβάνω: Ο στόχος σας είναι η παραπέρα συμπίεση του μέσου μισθού.

Η παραπέρα αύξηση της «ευελιξίας», με το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, με την εκτίναξη της εκμετάλλευσης, με τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και άλλες τέτοιες μορφές.

Οι 700 και παραπάνω μνημονιακοί νόμοι είναι πλέον και δική σας ιδιοκτησία, και έχετε δεσμευτεί μάλιστα να φέρετε και άλλους.

Αυτό δείχνουν και τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πριν 3 μήνες, τα οποία καταγράφουν νέα μείωση κατά 2,2% στον μέσο μισθό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα μεταξύ 2016 - 2017.

Συνολικά, η μείωση αυτά τα χρόνια ξεπερνά το 20%.

Ομως, η πιο άσχημη κατάσταση, κυριολεκτικά εξοργιστική, είναι αυτό που συμβαίνει με τα νέα παιδιά.

Ειδικά οι νέοι εργαζόμενοι κατά κανόνα δουλεύουν χωρίς να έχουν γνωρίσει ΣΣΕ.

Μεγάλο κομμάτι τους ξεκινά από τα ψίχουλα του κατώτερου μισθού και σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζει προγενέστερους μισθούς.

Τσακίζει κόκαλα η πανσπερμία των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης.

Κι έχουμε και την κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας να καμώνονται με θράσος τον «προστάτη» δήθεν των εργασιακών δικαιωμάτων, να επαναλαμβάνουν τα παραμύθια περί «επιστροφής στην κανονικότητα» μετά την «έξοδο από τα μνημόνια», την ίδια ώρα που στην πραγματικότητα ρίχνουν την εργατική τάξη ακόμα πιο βαθιά μέσα στην εργασιακή ζούγκλα.

Οι εργοδοτικές ενώσεις ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, Ενωση Εφοπλιστών, Ενωση Τραπεζιτών, μιλούν πολύ καθαρά σε σχέση με σας που υλοποιείτε κατά γράμμα τις επιταγές τους.

Οχι μόνο θεωρούν τις κλαδικές Συμβάσεις και τους κλαδικούς μισθούς εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητά τους και στις επενδύσεις τους, αλλά προωθούν και μια σχεδιασμένη προπαγάνδα με στόχο την ενοχοποίηση - ως αιτία, λέει, της καπιταλιστικής κρίσης - των δικαιωμάτων που υπήρχαν και είχαν κατακτήσει με αίμα οι εργαζόμενοι, με μεγάλες θυσίες, με σκληρούς αγώνες, και προβάλλουν το σύνθημα «καμιά επιστροφή σ' αυτό το παρελθόν».

Οχι, κύριοι, δεν φταίνε οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για την οικονομική κρίση και την πολιτική σας.

Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του είναι «μανούλες» στο να κρύβουν ότι οι μόνοι υπεύθυνοι για την κρίση είναι αυτοί, με το σύστημά τους, με την ασύδοτη κερδοφορία τους.

Είναι η δική τους εξουσία και το κράτος τους που είναι διεφθαρμένο, είναι τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους απ' το ξεζούμισμα των εργαζομένων που δεν μπορούν να τα επενδύσουν παραγωγικά με ικανοποιητικό ποσοστό καπιταλιστικού κέρδους, και γι' αυτό χρειάζονται απαξίωση των παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη βέβαια την εργατική δύναμη.

Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε όσα αποτελούν βασικό αίτημα, πυρήνα των αιτημάτων του εργατικού κινήματος, των σωματείων.

Είμαστε σίγουροι ότι το εντελώς αντίθετο θα πράξει, υλοποιώντας μόνο τις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ.

Οι δηλώσεις τόσο της υπουργού Εργασίας όσο και άλλων κυβερνητικών στελεχών δείχνουν μόνο το μέγεθος της κοροϊδίας που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι.

Είναι εμφανές πως δεν υπάρχει πουθενά ξεκάθαρη τοποθέτηση πως η κυβέρνηση θα αφήσει ελεύθερη τη διαπραγμάτευση για το ύψος του βασικού μισθού και όσων προβλέπονται από αυτόν.

Η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται για ουσιαστική αύξηση του κατώτερου μισθού, πόσο μάλλον για το αίτημα των εργαζομένων για επαναφορά του στα 751 ευρώ. Οι δηλώσεις είναι ξεκάθαρες: Αναφέρονται σε κάποια «σταδιακή αύξηση» και με «συμβολική», μάλιστα, σημασία! Δηλαδή, ουσιαστικά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην κοροϊδευόμαστε και εδώ μέσα, για προεκλογική προπαγάνδα! Λίγα ευρώ αύξηση στον κατώτερο μισθό, στάχτη στα μάτια του λαού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από το 2019 θα πάρετε από την τσέπη των εργαζομένων, που πληρώνονται με το βασικό μισθό, 70 ευρώ με την εφαρμογή του νόμου για το αφορολόγητο. Σαν την καλύβα του Χότζα το κάνετε!

Σε καμία δήλωση ή κυβερνητικό σχέδιο δεν γίνεται αναφορά στον άθλιο διαχωρισμό με βάση την ηλικία, το πιο χαμηλό όριο μισθού με τον οποίο ξεκινά δηλαδή ένας νέος εργαζόμενος να πληρώνεται.

Η πρόταση των 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι σαφής, χωρίς «παραθυράκια».

Την καταθέτουμε εκ νέου, ώστε να γίνει νόμος του κράτος και η κάθε πολιτική δύναμη να τοποθετηθεί με βάση αυτήν την πρόταση.

Πρωτοστατούμε, επιμένουμε στην οργάνωση της πάλης, στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Γιατί εδώ βρίσκεται η ελπίδα! Τίποτα δεν χαρίστηκε από κανέναν!

Ολα κατακτήθηκαν με σκληρούς ταξικούς αγώνες, με πολλές θυσίες. Από τον καναπέ και με τη μοιρολατρία δεν αλλάζει τίποτα.

Ούτε με τη λογική του μικρότερου κακού, εναποθέτοντας ελπίδες σε επίδοξους σωτήρες, σε κυβερνητικές εναλλαγές των ίδιων διαχειριστών της αστικής εξουσίας.

Αυτή η λογική, τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο χρεοκόπησε, τη δοκιμάσαμε και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε μια στοιχειώδη ανακούφιση δεν έφερε στα πιεστικά, συσσωρευμένα λαϊκά προβλήματα.

Τώρα, λοιπόν, πρέπει να ανασυνταχθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Να βάλει μπροστά τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, τις δίκαιες διεκδικήσεις τους.

Να απαλλαγεί από τους ανθρώπους της εργοδοσίας μέσα στα σωματεία, να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Να παλέψει για την κάλυψη των τεράστιων οικονομικών απωλειών, να διεκδικήσει την ικανοποίηση σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

Με το σημερινό επίπεδο, άλλωστε, της ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογικής εφαρμογής στην παραγωγή, αντί να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος, ο ανθρώπινος κόπος, αντί να απελευθερώνεται ο κοινωνικός χρόνος για τον εργαζόμενο, το 8ωρο έγινε 10ωρο, ακόμα και 12ωρο, η ανεργία μαστίζει σχεδόν τον μισό ικανό προς εργασία πληθυσμό της χώρας.

Προβάλλεται ως σύγχρονο και καινοτόμο να μην υπάρχει κοινωνική και οικογενειακή ζωή, να μην υπάρχει ούτε μια Κυριακή ελεύθερη.

Απ' όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής φανερώνεται ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης που υπερασπίζεστε έχει σαπίσει μέχρι το μεδούλι.

Οι εργαζόμενοι μπορούν μέσα από κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα τους να συγκεντρώνουν δυνάμεις, να οικοδομούν τη δική τους συμμαχία, τη δική τους ενότητα, να βάλουν πλώρη για την ανατροπή, τελικά, αυτής της βαρβαρότητας.

Αυτή η βαρβαρότητα που ζούμε δεν είναι μονόδρομος.

Κανένας συμβιβασμός, λέμε εμείς, με τα ψίχουλα και τη χαμοζωή.

Στο τέλος, η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός θα τα καταφέρει, θα βγει νικητής. Χωρίς εσάς όμως, και κυρίως κόντρα σε εσάς και τις αντιλαϊκές πολιτικές σας.

«Η πρόταση των 513 συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι σαφής, δεν παρερμηνεύεται, δεν έχει "παραθυράκια". Την καταθέτουμε με την απαίτηση να γίνει συζήτηση και διεκδικούμε να γίνει νόμος του κράτους. Θα την παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις μαζί με τους εργαζόμενους», διεμήνυσε ο εισηγητής του ΚΚΕ στη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης, Χρήστος Κατσώτης, επισημαίνοντας ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έχει καταθέσει από τον Οκτώβρη του 2016 την πρόταση νόμου των 513 Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Συνδικάτων από όλη τη χώρα, η οποία έμεινε κλεισμένη στα συρτάρια της κυβέρνησης, ενώ καμία τοποθέτηση δεν υπήρξε και από τα άλλα αστικά κόμματα.

«Παρά την επεξεργασμένη κυβερνητική προπαγάνδα - πρόσθεσε - έχουν προ πολλού αποκαλυφθεί οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης, για σημαντικά ζητήματα της εργατικής τάξης και κάθε λαϊκής οικογένειας, όπως οι ΣΣΕ, ο κατώτερος μισθός και μεροκάματο, ο 13ος και ο 14ος μισθός και σύνταξη, ο ημερήσιος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, γιατί αυτά είναι που κύρια καθορίζουν την τιμή της εργατικής δύναμης, το επίπεδο ζωής της εργατικής τάξης και των οικογενειών της, την προοπτική ιδιαίτερα των νέων», επισήμανε ο Χρ. Κατσώτης, προσθέτοντας ότι το πετσόκομμά τους είναι και ο «οδικός χάρτης» της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων γιατί η αύξηση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητάς τους «δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν αυξηθεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων».

Εξάλλου, όπως επισήμανε, σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του «έχουν πάρει μέτρα και έχουν καταφέρει μεγάλα πλήγματα σε ό,τι έχει κατακτήσει το κίνημα της εργατικής τάξης με σκληρούς αγώνες».

Οπως σημείωσε, «το ένα μετά το άλλο τα κόμματα που κυβέρνησαν ή και συμμετείχαν σε κυβέρνηση από το 2010 και μετά, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, επιδίωξαν να υλοποιήσουν όλο το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο, να νομοθετήσουν και άλλες αντεργατικές επιλογές των επιχειρηματικών ομίλων», βλέποντας την καπιταλιστική κρίση ως ευκαιρία για την επιτάχυνση των ανατροπών σε βάρος των εργαζομένων, ενοχοποιώντας τις κατακτήσεις τους, ενώ τώρα τα μέτρα από την κυβέρνηση, με τη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων, παίρνονται στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Η κυβέρνηση, «που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά», ανέφερε, διατηρεί και ενισχύει το αντεργατικό πλαίσιο, έχει αναλάβει τη βρώμικη δουλειά και φτάνει να χτυπήσει με νόμο ακόμα και το δικαίωμα στην απεργία.

Αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, σημείωσε, «εδώ είναι η πρόταση νόμου που, όπως διαπιστώσατε, στηρίζεται στην επαναφορά του νόμου 1876/90. Φέρτε τη για συζήτηση και βάλτε την να ψηφιστεί, να γίνει νόμος του κράτους». Οπως επισήμανε, η κυβέρνηση κοροϊδεύοντας τους εργαζόμενους με τα περί επαναφοράς των ΣΣΕ «προσπαθεί να κρύψει την πραγματική της δέσμευση, η οποία αποτυπώνεται στο "αναπτυξιακό της σχέδιο", σχέδιο δικής της ιδιοκτησίας, όπως λέει. Σε αυτό, για παράδειγμα, προβλέπεται η εφαρμογή του νόμου Βρούτση του 2013 για τον καθορισμό του κατώτερου μισθού! Απλά δεν το αναφέρατε για να μη φανεί ότι κάνατε ιδιοκτησία σας το νόμο Βρούτση, δηλαδή ο ένας συνεχίζει από εκεί που το άφησε ο άλλος».

Ο Χρήστος Κατσώτης, καταθέτοντας στοιχεία που δείχνουν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε: «Το 2017 οι εθνικές ή τοπικές κλαδικές ΣΣΕ εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά ολιγάριθμες, ενώ για 8η χρονιά οι επιχειρησιακές ΣΣΕ υπερτερούν συντριπτικά.

Αντίθετα, ο αριθμός των επιχειρησιακών ΣΣΕ ανέρχεται σε 318, αντιπροσωπεύοντας το 95,21% του συνόλου των ΣΣΕ. Στην πρόταση νόμου των συνδικάτων το αίτημα είναι σαφές: Να καταργηθούν οι απαράδεκτες "ενώσεις προσώπων"! Δώστε απάντηση. Θα τις καταργήσετε;

Οι εργοδότες δεν εφαρμόζουν σε αρκετές περιπτώσεις και κλαδικές που έχουν υπογραφεί και με μειώσεις πάνω από 15%.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τουρισμός, όπου η κλαδική Σύμβαση Εργασίας εφαρμόζεται σε 90 από τα 10.000 ξενοδοχεία του κλάδου, ο οποίος γνωρίζει τεράστια έκρηξη αφίξεων, πάνω από 30 εκατ. τουρίστες. Εκρηξη κερδών, από τη μία, και, από την άλλη, φτώχεια, μισθοί πείνας, ανασφάλιστη εργασία, εργαζόμενοι να κοιμούνται σε κοντέινερ, ή ακόμα χειρότερα σε πρόχειρες παράγκες και το ύπαιθρο, όπως οι εργάτες γης».

«Τα αιτήματα των εργαζομένων περιμένουν απάντηση», επισήμανε ο Χρ. Κατσώτης, θέτοντας στην κυβέρνηση τα αιτήματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων για επαναφορά του μισθού όπως ήταν πριν από την ΠΥΣ του 2012, δηλαδή στα 751 ευρώ, την κατάργηση του άθλιου διαχωρισμού παλιών και νέων εργαζομένων, την επαναφορά του θεσμικού πλαισίου για τις ΣΣΕ «όπως ήταν, χωρίς "παραθυράκια", όπως αυτό που ανακοινώσατε για την αντιπροσωπευτικότητα των κλαδικών Συμβάσεων», την επαναφορά της υποχρεωτικότητας και επεκτασιμότητας χωρίς κόλπα, εξαιρέσεις, αστερίσκους, την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού για το Δημόσιο, της 13ης και 14ης σύνταξης, την κατάργηση των εργολαβιών και όχι τη διαιώνισή τους, την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με σταθερό ημερήσιο χρόνο, με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με 35ωρο - 5ήμερο.

«Δεν υπάρχει χώρος για άλλες αυταπάτες», τόνισε. «Οι εργαζόμενοι κρατούν την υπόθεση της ζωής τους στα δικά τους χέρια. Μόνο με τον αγώνα τους, αγώνα σκληρό, επίμονο, συλλογικό, οργανωμένο, προσανατολισμένο ταξικά και απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων από τα σωματεία τους μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους», σημείωσε κλείνοντας την ομιλία του ο εισηγητής του ΚΚΕ.

Σαν ευκαιρία για «καβγά» για το ποιος έκανε... το λιγότερο κακό στους εργαζόμενους εξέλαβαν την Επίκαιρη Επερώτηση του ΚΚΕ οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, απορρίπτοντας ωστόσο διά της σιωπής την πρόταση νόμου των 513 συνδικαλιστικών οργανώσεων για την επαναφορά των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, δείχνοντας ότι είναι στην ίδια μεριά με το κεφάλαιο.

Ο εισηγητής της ΝΔ Γ. Βρούτσης επεχείρησε να φορτώσει όλο το αντεργατικό πλαίσιο των τελευταίων ετών, στο οποίο πρωτοστάτησε η ΝΔ, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που το επεκτείνει παραπέρα, κατηγορώντας την για «ιδεοληψίες» και ότι «δεν έπραξε όσα έπρεπε για να μην φέρει πρόσθετα βάρη στο λαό», τα οποία παρουσίασε ως αποτέλεσμα της ανικανότητας και αναποτελεσματικότητάς της. Κι αυτό, όταν είναι γνωστό ότι οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχτισαν πάνω στο προηγούμενο αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το διατήρησαν στο ακέραιο και όσα μέτρα έφεραν επιπλέον, ήρθαν ως επιταγή του κεφαλαίου για παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης, στο πλαίσιο που αποδέχεται και υπηρετεί και η ΝΔ. Μάλιστα, ο Βρούτσης δεν δίστασε, κάνοντας το μαύρο άσπρο, να παρουσιάσει τους σχετικούς νόμους της ΝΔ και του ίδιου προσωπικά επί θητείας του στο υπουργείο Εργασίας ως... προστασία των εργαζομένων!

Εκ μέρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο εισηγητής Ανδ. Λοβέρδος, επίσης υπερασπίστηκε το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο και τα πεπραγμένα των προηγούμενων κυβερνήσεων, με κορμό τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, απευθύνοντας ταυτόχρονα κατηγορίες κατά της κυβέρνησης ότι όσα επακολούθησαν, δεν ήταν λόγω επιταγών του κεφαλαίου, αλλά ελέω της «αναποτελεσματικότητάς» της. Ταυτόχρονα, σε χαρακτηριστική σύμπλευση με την κυβέρνηση και τη ΝΔ, απέφυγε οποιαδήποτε δέσμευση για αναπλήρωση των απωλειών που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια.

Eurokinissi

Τόνισε ότι «από πουθενά δεν προκύπτει ότι θα αφήσετε ελεύθερη τη διαπραγμάτευση για το ύψος του βασικού μισθού! Απεναντίας, θα αξιοποιήσετε έναν μηχανισμό που συνδέει τις όποιες αλλαγές στην αγορά εργασίας με τις επιπτώσεις στην ανάπτυξη, τις εξελίξεις στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα».

Οπως σημείωσε, πρόκειται για έναν μηχανισμό που είχε συγκεκριμένα αποτελέσματα: «Με βάση τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, ο μέσος μεικτός μισθός σε πάνω από 2,14 εκατομμύρια εργαζόμενους έπεσε ακόμη και το 2017, από 949 που ήταν, σε 927 ευρώ καθαρά... Σήμερα, πάνω από 630 χιλιάδες εργαζόμενοι με μερική απασχόληση παίρνουν μισθό 326 ευρώ (...) Μια άλλη πλευρά αυτού του μηχανισμού αφορά την ηλικιακή ομάδα 15 - 24. Οι εργαζόμενοι αυτοί αμείβονται με βασικό μισθό 510,95 ευρώ μεικτά το μήνα ή με 429,19 ευρώ καθαρά! Τα θετικά ισοζύγια που καταγράφονται (περισσότερες προσλήψεις από απολύσεις) οφείλονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία στις προσλήψεις εργαζομένων 15 - 24 ετών. Να λοιπόν ένας ακόμη τρόπος να ρίχνετε τον μέσο μισθό».

Πρόσθεσε ότι για να επιτευχθεί ο στόχος για μείωση του μέσου μισθού, η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τον ΟΑΕΔ από οργανισμό για την προστασία των ανέργων σε οργανισμό στην υπηρεσία των επιχειρήσεων.

Καταλήγοντας σημείωσε: «Το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της αποκατάστασης συγκροτημένων δικαιωμάτων, ήταν και παραμένει ένα μεγάλο μέτωπο ταξικής αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και τις δυνάμεις που το υπηρετούν και δεν αποτελεί ζήτημα διαβούλευσης και μάλιστα προτάσσοντας ως κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία, όπως και η κυβέρνησή σας υποστηρίζει».

Ο Γ. Λαμπρούλης ανέδειξε το πώς η κλιμάκωση της επίθεσης έχει αντίκτυπο σε όλες τις πλευρές της ζωής και ιδιαίτερα στην υγεία και την ασφάλεια της εργατικής τάξης. «Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι εκπτώσεις στα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου για εξοικονόμηση κεφαλαίων, η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η απελευθέρωση του ωραρίου και η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου ανάλογα με τις επιδιώξεις και τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, η εργοδοτική αυθαιρεσία, συνδυασμένα με την απελευθέρωση των απολύσεων, συνδέονται άμεσα με την επιβάρυνση της έκθεσης στον επαγγελματικό κίνδυνο», τόνισε.

Πρόκειται για μέτρα που «αποδεικνύουν πως η καπιταλιστική ανάπτυξη (...) οδηγεί συνεχώς στη σχετική επιδείνωση των όρων προστασίας της υγιεινής και της ασφάλειας των εργαζομένων, αποδεικνύουν πως εμποδίζει την ολόπλευρη αξιοποίηση των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων για την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, κυρίως αποδεικνύουν πως η προστασία της ζωής του εργάτη ποτέ δεν θα συμβαδίσει με την προστασία των κερδών των λίγων».

Υπογράμμισε πως «για το ΚΚΕ, αλλά και για το ταξικό κίνημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία η ανάδειξη των συνεπειών της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην υγεία των εργαζομένων, η διεκδίκηση μέτρων πρόληψης και προστασίας από τον επαγγελματικό κίνδυνο, η αποκάλυψη της ουσιαστικής αιτίας για την επιβάρυνση της υγείας, που δεν είναι η φύση της εργασίας, όπως επικαλούνται οι απολογητές και τα κόμματα που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά ο προσανατολισμός της παραγωγής για τη διασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας».

Ο Γ. Δελής υπογράμμισε ότι ΣΣΕ δεν είναι μόνο ο μισθός, αλλά και οι εργασιακές σχέσεις και τα ωράρια, σ' αυτές υπάρχουν θέματα Κοινωνικής Ασφάλισης εκτός από τα συνταξιοδοτικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα, καθώς επίσης και ζητήματα ασφάλειας και υγιεινής στην εργασία και γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να αναφωνήσουν «περασμένα - ξεχασμένα».

«Με λίγα λόγια, όλοι εκείνοι οι όροι με τους οποίους πωλείται η εργατική δύναμη στους αγοραστές της, τους καπιταλιστές», σημείωσε, για να αναδείξει τη σημασία των ΣΣΕ για τους εργαζόμενους, αλλά και για το κεφάλαιο, καθώς ανάλογα με το περιεχόμενο αυτών των συμβάσεων αυξάνεται ή μειώνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων και άρα και τα κέρδη του.

Γι' αυτό και τα συντριπτικά πλήγματα που τους κατάφεραν με την κατάργηση των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών, την επέκταση των ατομικών συμβάσεων, τον περιορισμό της μετενέργειας, τις "ενώσεις προσώπων", που σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ΣΣΕ φτιάχνουν όλο και πιο πολύ συμβάσεις επιχειρησιακές στα μέτρα των εργοδοτών.

Αλλωστε, όπως σημείωσε, «η στρατηγική του ΣΕΒ στο ζήτημα αυτό είναι δεδομένη, ταξικά προσδιορισμένη από τη μεριά του και επίσημα διακηρυγμένη: Καμία επιστροφή στο προ κρίσης καθεστώς των ΣΣΕ τονίζοντας τη "σημασία ενός ευέλικτου και αποτελεσματικού μείγματος συλλογικών διαπραγματεύσεων" - ούτε καν τη λέξη συμβάσεις δεν χρησιμοποιεί (...) Και αυτήν ακριβώς τη στρατηγική υπηρετεί τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ μεθοδικά και ύπουλα, κι ας προσπαθεί να το κρύψει πίσω από λόγια παχιά. Γιατί την ώρα που φλυαρεί για την επεκτασιμότητα των κλαδικών Συμβάσεων, η κυβέρνηση προσθέτει αμέσως και την προϋπόθεση της λεγόμενης αντιπροσωπευτικότητας με την καθιέρωση "μηχανισμού μέτρησης", που θα μετράει αν οι εργοδότες που υπογράφουν κλαδική ΣΣΕ απασχολούν το 51% των εργαζομένων στο σύνολο του κλάδου».

Ο Γ. Γκιόκας, αφού υπενθύμισε τις κάλπικες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε πως «ερχόμαστε στο σήμερα, όπου πάλι η κυβέρνηση προσπαθεί να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους στο ζήτημα αυτό για να στηρίξει το παραμύθι της μεταμνημονιακής δήθεν εποχής και της καθαρής εξόδου».

Για τον κατώτατο μισθό σημείωσε ότι η κυβέρνηση δεν μιλά για επαναφορά, αλλά για αύξηση, με κρατική παρέμβαση, όπως αυτή στη μεταμνημονιακή Πορτογαλία, δηλαδή 80 λεπτά τη μέρα, που πολλαπλάσια θα τα πάρει πίσω με τη μείωση του αφορολόγητου, την αύξηση του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση στα καύσιμα κ.ά.

Κατήγγειλε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο η παράνομη εργασία που ανθεί, αλλά και η νόμιμη, καθώς το νομοθετικό τερατούργημα που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις, θωρακίζει την εργοδοτική ασυδοσία και εκμετάλλευση. Και έφερε ως απόδειξη την κλιμάκωση της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, τη «βιομηχανία» διώξεων σε βάρος συνδικαλιστών, πρωτοπόρων εργατών, αγωνιστών, με τελευταίο παράδειγμα το λιμάνι του Πειραιά. Που ωστόσο - τόνισε - «έχει και μια άλλη ανάγνωση ότι οι εργαζόμενοι, με τον αγώνα τους, την οργάνωσή τους, μπορούν να ξεπεράσουν εμπόδια, να επιβάλουν κάποια θετικά μέτρα υπέρ τους και αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν για να ανατραπεί αυτή η πολιτική».

Ο Μ. Συντυχάκης αναφέρθηκε διεξοδικά στην κατάσταση που επικρατεί στους κλάδους του Τουρισμού και του Εμπορίου, σημειώνοντας: «Οι όποιες κλαδικές Συμβάσεις έχουν πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων, παρακάμπτονται στην πράξη από τις πολλαπλές ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, όπως των ενοικιαζόμενων ή εργολαβικών εργαζομένων, των συμβάσεων μιας μέρας, λίγων ημερών, τα 4ωρα, τους εξτρατζήδες (...) με αυτά τα όπλα οι ξενοδόχοι προσαρμόζουν το προσωπικό, τον αριθμό και τη σύνθεση των εργαζομένων ακόμα και από μέρα σε μέρα. Η ευελιξία βασιλεύει στα χλιδάτα ξενοδοχεία της χώρας».

Αναφέρθηκε ακόμα στο ξεζούμισμα των σπουδαστών στο όνομα της πρακτικής άσκησης, στην κατάργηση του ωραρίου, στην ασταμάτητη δουλειά χωρίς ρεπό, στις απειλές για απόλυση όταν υπάρχουν αντιδράσεις, κι όλα αυτά ενώ οι ξενοδόχοι το 2017 μοιράστηκαν 41 εκατομμύρια ευρώ ανά μέρα!

Αντίστοιχη η εικόνα στο Εμπόριο, όπου επίσης έχουν γενικευτεί όλες οι μορφές ελαστικών σχέσεων εργασίας, με επέκταση της εργάσιμης μέρας με άθλιους μισθούς, που ξεκινούν από 180 και 200 ευρώ, με κατάργηση της Κυριακής αργίας, με απελευθερωμένα ωράρια λειτουργίας καταστημάτων, διευθέτηση χρόνου εργασίας κ.ά., συνθήκες που «χτυπούν στην καρδιά τη ζωή του εμποροϋπαλλήλου, της εργατικής οικογένειας».

Τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» και του ΣΕΠΕ αποτυπώνουν τη ζοφερή εικόνα. Πάνω απ' το 50% των προσλήψεων τα έτη 2014 - '15 - '16 είναι με μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, οι προσλήψεις πλήρους απασχόλησης μειώθηκαν από 79% το 2009 σε 45% το 2016, ενώ οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές το 2009 ήταν στο 21% του συνόλου των προλήψεων, το 2016 ανήλθαν στο 55%. Η μετατροπή ατομικών συμβάσεων από πλήρη σε μερική εργασία το διάστημα 2009 - 2016 αυξήθηκε κατά 202%, ενώ η μονομερής μετατροπή των Συμβάσεων απ' τον εργοδότη αυξήθηκε κατά 790%!

Επιβεβαιώνοντας το ρόλο του μαντρόσκυλου του κεφαλαίου, η ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή όχι μόνο απέφυγε να απαντήσει αν συμφωνεί με την επαναφορά των ΣΣΕ, όπως προβλέπει η πρόταση νόμου των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά έβαλε και τον βουλευτή της Ηλ. Παναγιώταρο να ...«καθαρίσει» απέναντι στο ΚΚΕ επειδή έφερε στη Βουλή τη σχετική πρόταση, η οποία βέβαια δεν αρέσει στα αφεντικά της ναζιστικής οργάνωσης. Ετσι, στη διάρκεια της Επίκαιρης Επερώτησης του Κόμματος, ο Ηλ. Παναγιώταρος επιδόθηκε σε αντικομμουνιστικό ντελίριο και ανέσυρε διάφορα «μπαγιάτικα κουλούρια» περί «Ριζοσπάστη», «902» κ.ο.κ.

Πληρωμένη απάντηση στους φασίστες της Χρυσής Αυγής έδωσε ο Χρ. Κατσώτης, τονίζοντας στη δευτερολογία του ότι «κάποιοι χρυσαυγίτες στο λιμάνι του Πειραιά, που πρόσφεραν μέχρι τώρα τις υπηρεσίες τους ως απεργοσπάστες, αυτήν τη φορά δεν τα κατάφεραν γιατί οι εργαζόμενοι δεν το επέτρεψαν. Δεν επέτρεψαν στα τσιράκια των εργοδοτών, στους δουλέμπορους, στους μαχαιροβγάλτες να εμποδίσουν τον αγώνα τους. Αυτά, σε σχέση με όσα είπε εδώ η εγκληματική οργάνωση των χρυσαυγιτών».

Απαντώντας στα παραμύθια της κυβέρνησης περί επαναφοράς ΣΣΕ, κ.ο.κ., που είχε αναπτύξει νωρίτερα η υπουργός Εργασίας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος ανέδειξε με συγκεκριμένο τρόπο το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας και προκλητικότητας απέναντι στους εργαζόμενους.

Οπως τόνισε, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ανέστρεψε έστω και κατ' ελάχιστο την κατάσταση που παρέλαβε από τις προηγούμενες αντιλαϊκές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά «επιτάχυνε αυτή την πορεία προς το δυσμενέστερο», με τον ΣΕΒ να τις απονέμει τα εύσημα στο τελευταίο δελτίο του, όπου διαπιστώνει ότι αυξήθηκε ακόμα περισσότερο η ευελιξία στην αγορά εργασίας και μάλιστα με ιδιαίτερη άνοδο τα έτη 2016, 2017, 2018.

«Είναι ψευδές το γεγονός ότι οι περισσότερες προσλήψεις γίνονται με τη μορφή της μερικής απασχόλησης;», ρώτησε, και πρόσθεσε πως ακόμα και με τα λεφτά των εργαζομένων για θέσεις εργασίας διαφόρων προγραμμάτων κατάρτισης και επανακατάρτισης, η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τους κεφαλαιοκράτες για να απασχολούν φτηνούς εργαζόμενους.

Αναφέρθηκε στην εντατικοποίηση της εργασίας, που αποτυπώνουν και οι ρυθμοί αύξησης των νεκρών εργατών στους τόπους δουλειάς, ακόμα και στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως είναι τα εργατικά θανατηφόρα ατυχήματα, για παράδειγμα, στους εργαζόμενους των δήμων.

Οσο για τους μισθούς, επισήμανε ότι ο μέσος μισθός το 2017 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μειώθηκε κατά 2,7%, «που ο μέσος μισθός είναι στο κύριο στόχαστρο του κεφαλαίου γιατί ο ΟΟΣΑ τον θεωρεί τον βασικό δείκτη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας μιας οικονομίας».

Τόνισε ότι πρωτοπόρα είναι η κυβέρνηση και στις διώξεις και απολύσεις συνδικαλιστών, ενώ με νόμο ξηλώνει περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία. Εφερε ως παράδειγμα την απεργία των λιμενεργατών στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά, που μέσα σε 4 μέρες κηρύχτηκαν παράνομες 5 απεργίες. «Εδώ η ταξική Δικαιοσύνη δεν έχει ούτε γραφειοκρατία ούτε χρονοτριβή όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων», είπε.

Ο Ν. Καραθανασόπουλος συνεχίζοντας να κάνει «φύλλο και φτερό» το τάχα ...«φιλεργατικό προφίλ» που προσπάθησε να φιλοτεχνήσει λίγο πριν η υπουργός Εργασίας, σημείωσε ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί για τον κατώτερο μισθό τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, του λεγόμενου νόμου Βρούτση, και ανέφερε τα όσα περιγράφονται στη σελίδα 17 του «αναπτυξιακού σχεδίου» της κυβέρνησης, ότι ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται ανάλογα με τις αντοχές της αγοράς, δηλαδή τις ορέξεις των εργοδοτών. Οπως σημείωσε, «η κυβέρνηση φτάνει στο αίσχος να λέει στο ίδιο κείμενο ότι για να μειωθεί η ανεργία θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί για να βρουν περισσότεροι απασχόληση. Βάζει δηλαδή σε κίνηση τον "κοινωνικό αυτοματισμό" προτρέποντας τους ανέργους να είναι στο πλευρό των εργοδοτών στη μείωση των μισθών για να βρουν και αυτοί δουλειά».

Σε σχέση δε με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ, για την οποία διαρκώς κομπάζει η κυβέρνηση, ο Ν. Καραθανασόπουλος αναρωτήθηκε αν αυτό μπορεί «να γίνει με τη διατήρηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, του απαράδεκτου καθεστώτος των "ενώσεων προσώπων" ή με το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας».

«Είναι φανερό, κατέληξε, ότι τα μέτρα που παίρνετε και υλοποιείτε έχουν κριτήριο πώς θα θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα και την καπιταλιστική κερδοφορία και σε αυτό θυσιάζετε τα εργασιακά δικαιώματα». «Στον ίδιο θεό πιστεύετε με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνο δεν αντιστρέφετε την πορεία, αλλά επιβαρύνετε ακόμα περισσότερο τη θέση της εργατικής τάξης απέναντι στους κεφαλαιοκράτες».

Στη δευτερολογία του, σχολιάζοντας τις αναφορές της υπουργού Εργασίας περί αντισυνταγματικότητας των διατάξεων της πρότασης νόμου των συνδικαλιστικών οργανώσεων, την κάλεσε να απαντήσει ποιο από τα άρθρα είναι αντισυνταγματικό: «Το άρθρο 1 που προβλέπει ότι οι ΣΣΕ δεσμεύουν όλους τους εργαζόμενους και όλους τους εργοδότες είτε είναι μέλη είτε όχι των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ή το άρθρο 5 για την εφαρμογή της πιο ευνοϊκής ρύθμισης για τους εργαζόμενους, ότι μέχρι να υπογραφεί η νέα ΣΣΕ ισχύει η παλαιότερη, ή είναι αντισυνταγματική η διάταξη που λέει ότι επανέρχονται όλες οι ΣΣΕ που ίσχυαν έως τις 29 Φλεβάρη του 2012;».

«Χλευάσατε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ - σημείωσε - γιατί έχετε κάνει κτήμα σας το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων», όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, το οποίο η σημερινή κυβέρνηση ενισχύει με νέα μέτρα.

Απαντώντας στην υπουργό Εργασίας, στη δευτερολογία του, ο εισηγητής του ΚΚΕ, Χρ. Κατσώτης, τόνισε μεταξύ άλλων ότι «είναι τέτοια η στροφή σας που κρίνετε αντισυνταγματικά όσα δικαιώματα είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι και τα καταργήσατε με το επιχείρημα της κρίσης, εσείς και όλοι οι προηγούμενοι», ενώ «συνταγματικά» για την κυβέρνηση είναι τα κείμενα της τρόικας.

Ειδικότερα ανέφερε: «Είπατε ότι η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων άρχισε πριν από τα μνημόνια και αυτό ήταν απόφαση των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Γιατί όλα αυτά τα μέτρα ήταν αποφάσεις της ΕΕ, η οποία ήταν και παραμένει κορόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ και όταν π.χ. ξηλώνονταν οι ΣΣΕ, ο ευρωβουλευτής του Συνασπισμού τότε, ο κ. Παπαδημούλης, ψήφιζε λευκό και σήμερα εσείς προωθείτε αυτό το ξήλωμα. Γι' αυτό λέμε ότι αυτήν την περίοδο αποτελείτε την πιο χρήσιμη πολιτική δύναμη για την αστική τάξη για την ικανοποίηση των αναγκών της».

«Η συμβολή σας - συνέχισε - στη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι μεγάλη (...) Τα πράγματα είναι καθαρά: Είπατε ότι δεν θα επαναφέρετε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, αρνείστε δηλαδή αυτό το αίτημα της εργατικής τάξης, είπατε ότι δεν θα καταργήσετε τον υποκατώτατο μισθό των 511 ευρώ, αυτήν την αθλιότητα που χώρισε τους εργαζόμενους σε νέους και παλιούς (...) Είπατε ότι δεν θα επαναφέρετε το θεσμικό πλαίσιο των ΣΣΕ και μάλιστα με το θέμα της αντισυνταγματικότητας ουσιαστικά αυτό που λέμε να επανέλθει ο 1876 του '90 είπατε όχι, είναι αντισυνταγματικό».

«Ηδη προχωράτε στην επόμενη φάση, όπου μέσα απ' το θεσμικό πλαίσιο που θα κάνετε για τις ΣΣΕ θα καθορίζεται ο κατώτερος μισθός πάλι υπό την εποπτεία των "θεσμών", της τρόικας, του κεφαλαίου. Αυτοί θα αποφασίζουν πόσο θα είναι, που να διασφαλίζει την κερδοφορία τους, πάλι ΣΣΕ θα είναι, υπό την αίρεση του αν αντέχει η οικονομία, ο κλάδος κ.ο.κ.», σημείωσε.

Eurokinissi

Μεταξύ άλλων, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, και τα άλλα κυβερνητικά στελέχη που τοποθετήθηκαν, έκαναν λόγο για «ευχολόγιο», «προβλήματα αντισυνταγματικότητας» και «ασάφειες», για «πολιτικό κείμενο», που «δεν είναι μια πρόταση νόμου στην πραγματικότητα», νομίζοντας ότι έτσι θα ξεμπερδέψουν με την πρόταση νόμου που υπογράφουν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Στο γνωστό μοτίβο της «δίκαιης ανάπτυξης», που τάχα θα φέρει ανάκτηση δικαιωμάτων των εργαζομένων, η υπουργός παρουσίασε με θριαμβευτικό ύφος το «σχέδιο για την εργασία» ως μέρος του συνολικότερου «αναπτυξιακού σχεδίου» της κυβέρνησης, κάνοντας λόγο για «επαναφορά» των Συλλογικών Συμβάσεων, όταν διατηρείται άθικτος και στη «μεταμνημονιακή περίοδο» όλος ο πυρήνας του αντεργατικού οπλοστασίου που διαμορφώθηκε από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις προς όφελος του κεφαλαίου.

Η υπουργός Εργασίας παρουσίασε την επαναφορά των αρχών της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ και της ευνοϊκότερης ρύθμισης ως τετελεσμένο γεγονός, ενώ ισχυρίστηκε ότι «το μέτωπο των δυνάμεων που δεν ήθελαν να επανέλθουν οι ΣΣΕ έχει παραδεχτεί ότι έχει ηττηθεί». Μόνο που ακριβώς για τα κέρδη αυτών που παρουσιάζει ως... «ηττημένους», δηλαδή για χάρη του μεγάλου κεφαλαίου, η κυβέρνηση αρνείται την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, διατηρεί το αίσχος του υποκατώτατου μισθού, προωθεί την εφαρμογή του αντεργατικού νομικού πλαισίου, βάσει του οποίου ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται μόνιμα με απόφαση του αστικού κράτους (νόμος Βρούτση), προσθέτει προϋποθέσεις που εμποδίζουν την επεκτασιμότητα των ΣΣΕ, διατηρεί την άθλια φάμπρικα των «ενώσεων προσώπων», μέσω των οποίων υπογράφονται συμβάσεις μείωσης μισθών και δικαιωμάτων κ.ο.κ.

Για όλα τα παραπάνω ασφαλώς η υπουργός δεν είπε ούτε λέξη, ωστόσο στο έδαφος αυτής της «εργασιακής ζούγκλας» μίλησε για «επαναφορά» των Συλλογικών Συμβάσεων και ενίσχυση της «διαπραγματευτικής θέσης» των εργαζομένων...

Επιχειρώντας, εξάλλου, να κρύψει τον ταξικό χαρακτήρα της αντεργατικής πολιτικής και τον ρόλο της κυβέρνησης στην κλιμάκωσή της, η Ε. Αχτσιόγλου επιχείρησε ξανά να αναβιώσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δυνάμεων που υπηρετούν την ίδια στρατηγική: Μίλησε έτσι για «μοντέλο της φθηνής και της πλήρως απροστάτευτης, της εντελώς επισφαλούς εργασίας», το οποίο χρέωσε στη ΝΔ, αναφέροντας επίσης ότι «εφαρμόστηκε και απέτυχε», καθώς δεν βελτίωσε την «ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Αντιπαρέβαλε σε αυτό το κυβερνητικό «σχέδιο», στο πλαίσιο του οποίου «η ενίσχυση και η προστασία της εργασίας αποτελούν βασικό πυρήνα για την ανάπτυξη», ενώ σημείωσε πως στο πλαίσιο του «αναπτυξιακού σχεδίου» η προστασία της εργασίας «δεν αποτελεί έναν πυλώνα του κοινωνικού κράτους, αλλά αποτελεί βασικό στοιχείο επίτευξης της ανάπτυξης».

Να σημειωθεί, εξάλλου, ότι μετά τον ΣΕΒ, την ΕΕ, το ΔΝΤ... ρόλο ένθερμου υπερασπιστή των επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων ανέλαβε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Γρ. Στογιαννίδης. Την ώρα που, όπως επιβεβαιώνουν και τα επίσημα στοιχεία, χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν δει όλα τα τελευταία χρόνια τις αξιώσεις της εργοδοσίας για χτύπημα μισθών και δικαιωμάτων να γίνονται πράξη μέσα από επιχειρησιακές συμβάσεις, που πολλές φορές μάλιστα υπογράφουν ως «εκπρόσωποί» τους στελέχη της εργοδοσίας, οι «ενώσεις προσώπων» που διατηρεί η κυβέρνηση, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε τον... ανήξερο, ισχυριζόμενος ότι «δεν ξέρει τι εικόνα έχει το ΚΚΕ» για αυτήν την πρακτική...