Στις δεκαετίες '80 και '90 ο θεσμός ΣΕΠ στα σχολεία υπολειτουργούσε, εκφυλισμένος σε προχειρότητες και κακοτεχνίες, επειδή υπήρχε ακόμα η δυνατότητα μιας μορφωτικής και εργασιακής ανοδικής κινητικότητας, εξαιτίας των τότε αναγκών εργασιακής απασχόλησης, που περιφρουρούσε η ώριμη απαίτηση του λαϊκού κινήματος. Η πορεία όμως της ευρωπαϊκής ενοποίησης και οι σύγχρονες κεφαλαιοκρατικές απαιτήσεις επέβαλαν την πιο μεθοδική και αποτελεσματική λειτουργία του θεσμού, έτσι ώστε να μπορεί να υπηρετήσει τους στόχους των σαρωτικών αναδιαρθρώσεων στους χώρους της οικονομίας και της εργασίας, μέσα από επιχορηγούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως το GR13, που συνοδεύτηκαν από τις μεταλλάξεις και τις αντιδραστικές τομές στα εκπαιδευτικά συστήματα (όπως οι Ν. 2525, 2640 στη χώρα μας).

Κατά συνέπεια, στις μέρες μας οι πειραματισμοί δεν έχουν λόγο ύπαρξης, εφόσον η ΟΝΕ αποτελεί υποταγή στις επιλογές του κεφαλαίου και στις ανάγκες της ΕΕ. Γι' αυτό και ο ΣΕΠ συμβάλλει στην αναπροσαρμογή της αγοράς στη χώρα μας και στην παγίωση του εκπαιδευτικού και εργασιακού μεσαίωνα της «νέας τάξης πραγμάτων», της ενιαίας αγοράς και της παγκοσμιοποίησης.

Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια παγίωσης και εμπέδωσης της εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης», μεγάλη προσοχή αποδίδεται στην εφαρμογή του ΣΕΠ στην Τρίτη Γυμνασίου και στην Πρώτη Τάξη ΕΛ, με ευρύτερο συντονισμό των υπευθύνων του ΣΕΠ και των διδασκόντων και επιδίωξη, παράλληλα με το ξεκοκάλισμα των κοινοτικών κονδυλίων στον τομέα αυτό από τους επιτήδειους, την ενίσχυση των ταξικών φραγμών και επιλογών στους μαθητές.

Η παραπληροφόρηση, η εξιδανικευμένη και περίτεχνη προβολή επαγγελμάτων χωρίς αντίκρισμα και ανέφικτων σπουδών έχει αποκλειστικό στόχο τη σύγχυση, τον αποκλεισμό, τον αποπροσανατολισμό και τη διαμόρφωση της αυριανής υποαπασχόλησης και όχι της μόνιμης εργασίας.

Πίσω από τους βαρύγδουπους τίτλους στα βιβλία «Σπουδές μετά το Γυμνάσιο 2001», «Σχέδια για το μέλλον μου» και «Ετοιμάζομαι για τη ζωή», πολύχρωμες εικόνες των σελίδων κινούνται σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, καθορίζοντας δραστηριότητες και αποφάσεις για τα παιδιά - θύματα της άμεσα μελλοντικής, ολοκληρωτικής κοινωνίας. Δεν αρκεί βέβαια ο κατακερματισμός της προσωπικότητας και της συνείδησής τους από τις εκπομπές των ΜΜΕ, τα πρότυπα βίας και τις χυδαίες αξίες του καταναλωτισμού και της αγοράς, που απ' αυτά βομβαρδίζονται καθημερινά, αλλά χρειάζεται και η απόλυτη προετοιμασία της νεολαίας να γίνει σύγχρονη Ιφιγένεια στο βωμό του κέρδους και στο θυσιαστήριο της αγοράς.

Και πιο ειδικά, τι έχει κανείς να πει για το βιβλίο με τίτλο «Σπουδές μετά το Γυμνάσιο», όταν αυτό αφιερώνει τρεισήμισι μόνο σελίδες για το Ενιαίο Λύκειο (14-17) και 31 για τα ΤΕΕ; Προσανατολίζει δηλαδή τα παιδιά στο μαζικό «σχολείο» - χωματερή του μέλλοντός τους, τη φτηνή κατάρτιση, την υπερεκμετάλλευσή τους και την ανεργία. Είναι ή δεν είναι εγκληματική και αντιεπιστημονική παραπληροφόρηση η θέση του βιβλίου «Ετοιμάζομαι για τη ζωή» στη σελίδα 87, όπου μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και εργοδότες θεωρούνται κατηγορίες εργαζομένων, χωρίς τα διακριτά στοιχεία των κοινωνικών τάξεων που ανήκουν; Είναι ή δεν είναι απάνθρωπες οι θέσεις του ίδιου βιβλίου στη σελίδα 88 που προβάλλουν τη μερική απασχόληση, εξωραΐζουν τις πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης της εργασίας στο σπίτι και της τηλεεργασίας, διαπιστώνοντας πως στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι τηλεργαζόμενοι είναι 1,25 εκατομμύρια, σε μια εποχή που η μόνιμη εργασία είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης και ζωής; Δεν είναι μύθος ότι στο πλαίσιο του ΣΕΠ στο Γυμνάσιο πραγματοποιούνται επισκέψεις στα ΤΕΕ, όπου καλούνται τα παιδιά να ακολουθήσουν συναρπαστική δήθεν καριέρα όπως το επάγγελμα του αθλητικογράφου και άλλα συναφή, τη στιγμή που μισοαγράμματα αποφοιτούν από τα Γυμνάσια και αποδεκατισμένα εξωθούνται από τα Λύκεια. Είναι απαράδεκτο η κληρονομικότητα να θεωρείται διαμορφωτικός παράγοντας ικανοτήτων, να καταγράφεται σαν υποδειγματική η επαγγελματική ιστορία και επιτυχία της Δέσποινας, του Στέλιου και του Στέφανου μέσα από ΤΕΕ, ΙΕΚ και άλλα ιδρύματα ανακύκλωσης των ανισοτήτων. Ακόμα είναι εξοργιστικό να καταγγέλλεται από τη μια η εκμετάλλευση των εργαζομένων ανηλίκων που προστατεύονται από τη Διεθνή Σύμβαση και στην ίδια παράγραφο της σελίδας 84 να τονίζεται ότι ο ανήλικος προσλαμβάνεται ως μαθητευόμενος και εφοδιάζεται με βιβλιάριο εργασίας από τους κατά τόπους επιθεωρητές της Εργασίας. Ποιες λύσεις προτείνονται για την προστασία των εργαζομένων ανηλίκων; Οι υπηρεσίες του ΟΑΕΔ ή μήπως οι προσλήψεις του ΑΣΕΠ, που στην προηγούμενη παράγραφο της ίδιας σελίδας 84 αναφέρονται; Αισθάνεται κανείς ντροπή, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του ΣΕΠ για την Πρώτη Τάξη Ενιαίου Λυκείου, όπου στη σελίδα 96 στον πίνακα 1, στους απασχολούμενους και τους ανέργους συγκαταλέγονται άνδρες και γυναίκες από 14 ετών και άνω. Ποια στα αλήθεια πρέπει να είναι η ηλικία εισόδου στην εργασία; Επιτρέπεται στην εποχή μας να διώχνουμε τα παιδιά από το σχολείο, πριν ακόμα συγκροτήσουν τις βάσεις για την ψυχική, βιολογική, κοινωνική τους ανάπτυξη; Και πώς θα διαπαιδαγωγήσουμε ανθρώπους με χαρακτήρα και κοινωνικές αξίες, όταν σαν πρότυπο επιτυχίας προβάλλεται το ατομικό κυνήγι σπουδών, επιμορφώσεων και σεμιναρίων, διά βίου εντός και εκτός Ελλάδας (βλ. σελ. 101 του βιβλίου); Και ακόμη πώς θα φτάσει ο μαθητής και η μαθήτρια σ' αυτά; Μέσα από τα ΤΕΕ μήπως ή μέσα από το κατατεμαχισμένο και αποστεωμένο, εξουθενωτικό πρόγραμμα του Ενιαίου απορριπτικού Λυκείου;

Εδώ και 18 χρόνια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο εξακολουθεί να ισχύει το καθεστώς της Διοικούσας Επιτροπής, η οποία διορίζεται από το υπουργείο Παιδείας αντί να υπάρξει εκλεγμένη Σύγκλητος. Επίσης, από την ημέρα της ίδρυσής του η έλλειψη κτιριακής και υλικοτεχνικής υποδομής είναι ένα ακόμα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

Οι φοιτητές του Πανεπιστημίου βρίσκονται σε διαρκή κινητοποίηση προκειμένου να δοθεί λύση πρωτίστως στα δύο αυτά βασικά ζητήματα. Και, προτείνουν για την επίλυση του προβλήματος να αξιοποιηθούν όλα τα κτίρια του Παλαιού Φρουρίου της πόλης, για να στεγαστούν τα τέσσερα τμήματα του Πανεπιστημίου και ταυτόχρονα απαιτούν την άμεση αυτονόμηση του Ιδρύματος με νομοθετική ρύθμιση.

Η ευθύνη των κυβερνήσεων και των τοπικών εκφραστών τους για την κρίση στην οποία έχει περιέλθει το Ιδρυμα, καταδεικνύει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, την πολιτική υποβάθμισης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, με σκοπό τη στενότερη και αποδοτικότερη υπαγωγή της στα μονοπωλιακά συμφέροντα. Οι φοιτητές δεν έχουν την αυταπάτη ότι αυτοί που δημιούργησαν και συντήρησαν το πρόβλημα τόσα χρόνια μπορούν να δρομολογήσουν τη λύση του ή ότι «η αυτονόμηση θα λύσει τα πάντα», γιατί η αλλαγή της διοίκησης δε σημαίνει και την αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής.

Συνεχίζουν τον αγώνα τους πολύμορφα, σε συντονισμό με μαζικούς φορείς. Η υπόθεση του Πανεπιστημίου αφορά όλο τον κερκυραϊκό λαό, τα ζητήματα της παιδείας αφορούν την κοινωνία ολόκληρη. Γι' αυτό και ο αγώνας είναι κοινός: φοιτητές, καθηγητές και πλήθος εργαζομένων συγκρότησαν τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα για το Πανεπιστήμιο.

Από τις μεγάλες κινητοποιήσεις φοιτητών και πανεπιστημιακών ενάντια στην υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης

Ετσι, από τις αρχές Δεκέμβρη ξεκίνησαν κινητοποιήσεις. Το Μεταφραστικό Τμήμα έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στη Διοικούσα Επιτροπή, διοργάνωσε μια πορεία διαμαρτυρίας και ξεκίνησε καταλήψεις από τις 17 Γενάρη, ενώ στις 22 Γενάρη μπήκε στη μάχη και το Τμήμα Ιστορίας με την έναρξη της δικής του κατάληψης. Πέρα από τις καταλήψεις οι φοιτητικοί σύλλογοι ακολουθούν διάφορες μορφές κινητοποίησης και στην προσπάθειά τους να γίνει το ζήτημα του Πανεπιστημίου υπόθεση όλου του κερκυραϊκού λαού πρωτοστάτησαν στη δημιουργία Συντονιστικής Επιτροπής Φορέων της Κέρκυρας.

Παράλληλα στον αγώνα μπαίνει και ο «Ενιαίος Σύλλογος Διδασκόντων "Πέτρος Βράιλας - Αρμένης"». Από κοινού φοιτητές και καθηγητές παλεύουν με το ίδιο διεκδικητικό πλαίσιο. Πιο συγκεκριμένα, απαιτούν την άμεση αυτονόμηση του Ιονίου Πανεπιστημίου, που σημαίνει την εκλογή αιρετών πρυτανικών αρχών, την άμεση δημοπράτηση του Βρετανικού Νοσοκομείου και την αξιοποίηση όλων των κτιρίων του Παλαιού Φρουρίου για τη στέγαση και των τεσσάρων τμημάτων του Ιονίου Πανεπιστημίου, επαρκές διοικητικό και διδακτικό προσωπικό, καθώς και υλικοτεχνικό εξοπλισμό για την καλύτερη δυνατή λειτουργία του Πανεπιστημίου.

Πριν από δέκα μέρες περίπου ο υπουργός Παιδείας κάλεσε για το συγκεκριμένο θέμα τη Διοικούσα Επιτροπή του Πανεπιστημίου και ταυτόχρονα οι φοιτητές πραγματοποίησαν στο υπουργείο παράσταση διαμαρτυρίας. Χωρίς να δεσμευτεί για ουσιαστική λύση στα χρόνια και υπαρκτά προβλήματα του ιδρύματος, ο υπουργός αρκέστηκε να καταφερθεί ενάντια στους αγωνιζόμενους φοιτητές, λέγοντας ότι «η κατάληψη είναι αδικαιολόγητη και όχι μόνο καθυστερεί επικίνδυνα το δρόμο προς την αυτονόμηση, αλλά έχει ήδη προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στο ίδιο το Πανεπιστήμιο, τους καθηγητές και τους φοιτητές του».

Την απάντηση παίρνει από τη συνέχιση του αγώνα φοιτητών, καθηγητών και όλου του λαού, που είναι αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν εάν δεν υπάρξει πραγματική λύση.

Τα ζητήματα της παιδείας αφορούν εκ των πραγμάτων όλο το λαό κι έτσι, μέσα από μια σημαντική κινητοποίηση και συσπείρωση τα προβλήματα του Ιονίου Πανεπιστημίου μετατράπηκαν σε στόχους διεκδίκησης και πάλης για την κερκυραϊκή κοινωνία. Οι αγωνιζόμενοι φοιτητές απευθύνθηκαν στους τοπικούς φορείς, που ευαισθητοποιήθηκαν και συγκροτήθηκε η «Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα για το πανεπιστήμιο».

Στη Συντονιστική Επιτροπή, που παλεύει τόσο για την άμεση επίλυση του κτιριακού προβλήματος του πανεπιστημίου όσο και για το θέμα την αυτονόμησης, που συνδέεται με την ίδια την ύπαρξη και παραπέρα ανάπτυξη του Ιδρύματος, συμμετέχουν: το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, η τοπική ΕΛΜΕ, η Ενωση Γονέων και Κηδεμόνων της πόλης και τα σωματεία Ξενοδοχοϋπαλλήλων, Οικοδόμων, Ναυτεργατών, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Λογιστών, ο Δήμος Μελιτειέων και ο Σύλλογος Μηχανικών. Φυσικά στην Επιτροπή συμμετέχουν και ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του πανεπιστημίου κι οι τέσσερις φοιτητικοί σύλλογοι.

«Στεγαστικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν όλες οι εκπαιδευτικές βαθμίδες στην Κέρκυρα, από την προσχολική παιδεία μέχρι και το πανεπιστήμιο», μας είπε χαρακτηριστικά η Σία Παππά, μέλος της διοίκησης της Ενωσης Γονέων και Κηδεμόνων Δήμου Κέρκυρας, σχετικά με τους λόγους που ώθησαν την Ενωση να συμμετάσχει στην πλατιά συσπείρωση φορέων για τα προβλήματα του πανεπιστημίου.

«Πρότασή μας - συνέχισε - είναι να κατασκευαστούν γύρω στα 10 σχολικά κτίρια για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να επισκευαστούν τα υπάρχοντα. Το κτίριο του 1ου ΤΕΕ στεγάζει πέντε εκπαιδευτικές μονάδες (ΤΕΕ, Ενιαία Λύκεια και ΙΕΚ), ενώ είχε κατασκευαστεί για να δέχεται 300 μαθητές! Οι φθορές είναι τεράστιες, καθώς μεγαλώνει το «φορτίο» και προστίθενται αίθουσες και τεχνητά χωρίσματα. Ακόμα, υπάρχουν πέντε σχολικά κτίρια, για τα οποία, οι μελέτες που έχει κάνει το τοπικό Παράρτημα του Τεχνικού Επιμελητηρίου, δείχνουν ότι χρειάζεται παραπέρα διερεύνηση σχετικά με την καταλληλότητά τους».

Σ' όλα αυτά τα προβλήματα προστίθεται και αυτό του πανεπιστημίου. Οπως είπε η Σ. Παππά, «το Ιστορικό του Τμήμα στεγάζεται σε κτίριο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πράγμα που αποτελεί πρόβλημα τόσο για το ίδιο το Τμήμα όσο και για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που τη "χτυπάει" επίσης το κτιριακό πρόβλημα». Και περνώντας στα αιτήματα, πρόσθεσε: «ζητάμε ένα μεγάλο κατασκευαστικό και επισκευαστικό πρόγραμμα για τα εκπαιδευτικά κτίρια και να στεγαστεί το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο Παλιό Φρούριο, όπως είναι και το αίτημα των φοιτητών».

Σχετικά με θέμα «ύπαρξης» του ίδιου του Πανεπιστημίου, σημείωσε ότι «18 χρόνια μετά την ίδρυσή του βρίσκεται σε κατάσταση στασιμότητας και υποβαθμίζεται. Αν μάλιστα εφαρμοστούν και οι διακηρύξεις περί αξιολόγησης, είναι αμφίβολο αν θα πληροί τα κριτήρια για να συνεχίσει να υπάρχει. Ζητάμε, λοιπόν, την αυτονόμηση του Ιδρύματος και όχι μόνο. Πιστεύουμε ότι το Πανεπιστήμιο προσφέρει στην κοινωνία της Κέρκυρας κι έτσι παλεύουμε, όχι μόνο για να υπάρξει αλλά και να αναπτυχθεί, τα επόμενα χρόνια. Να δημιουργηθούν κι άλλα τμήματα κλπ.».

Αυτή την απαίτηση της κερκυραϊκής κοινωνίας εξέφρασε και ο Ηλίας Κουφογιώργος, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Κέρκυρας: «Οι συνάδελφοι κι ο κόσμος όλος, θέλουν να υπάρχει το πανεπιστήμιο και να λειτουργήσει όπως πρέπει». Ετσι, «ως συνδικάτο ευαισθητοποιηθήκαμε, γιατί πρέπει η Κέρκυρα να έχει το δικό της πανεπιστήμιο, για δημόσια δωρεάν και ουσιαστική εκπαίδευση. Πρέπει να σταματήσει ο εμπαιγμός της κυβέρνησης και των άλλων κυβερνήσεων, που δεν αυτονομούν το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και δεν έχει τη δικιά του στέγη. Είναι απαράδεκτο ένα πανεπιστήμιο να μοιράζεται σε τέσσερα σημεία».

Η συσπείρωση που έχει επιτευχθεί για τη μαζική, συντονισμένη απαίτηση να δοθεί άμεση λύση σ' αυτά τα προβλήματα είναι ενδεικτική του πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της Παιδείας και να γίνονται υπόθεση όλου του λαού. «Η κερκυραϊκή κοινωνία, όλοι οι φορείς και τα θεσμοθετημένα όργανα, πρέπει να αγκαλιάσουν και να υποστηρίξουν έμπρακτα την υπόθεση του Ιονίου Πανεπιστημίου, ώστε επιτέλους η Κέρκυρα να αποκτήσει ένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα αντάξιο του τίτλου του, αλλά και της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς», σημειώνεται χαρακτηριστικά στο ψήφισμα της Συντονιστικής Επιτροπής, που καλεί και τους υπόλοιπους φορείς του νησιού, συνδικάτα, συλλόγους, κόμματα, βουλευτές και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να συμμετάσχουν στη Συντονιστική Επιτροπή, στον αγώνα για το πανεπιστήμιο.