1912 Στη ναυμαχία της Ελλης, το θωρηκτό «Αβέρωφ» κατατροπώνει τον τουρκικό στόλο, που κρύβεται στα Στενά. Την ίδια μέρα, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο ξεκινούν συζητήσεις στο Λονδίνο, με σκοπό τη λήξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου.

1919 Πεθαίνει ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ.

1962 Νέφος, που σκεπάζει το Λονδίνο, προκαλεί το θάνατο 55 ατόμων από δηλητηρίαση.

1971. Νέος πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν ξεσπά μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Μπανγκλαντές.

1999. Στο Σιάτλ των ΗΠΑ, ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι επί μέρες διαδηλώνουν κατά της «παγκοσμιοποίησης», λήγει χωρίς να καταλήξει σε κάποια συμφωνία η Σύνοδος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στην οποία μετείχαν εκπρόσωποι από 135 χώρες.

Δυο μέρες πριν, είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της ελληνικής πλουτοκρατίας για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.

Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας ενάντια στα σχέδια της αντίδρασης, το συλλαλητήριο με αίτημα την ομαλότητα και την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών, μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και προετοιμασίας διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγεται στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.

Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και, σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφύλακες και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, στρέφουν τα τανκς εναντίον του λαού.

*

Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. Το πανό ξεδιπλώνεται:

«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ».

Η πλουτοκρατία ξαναχτυπά. Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά. Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών και τα εγγλέζικα βόλια.

Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ξεκίνησε. Ο λαός διάλεξε τα όπλα.

Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στην ντόπια πλουτοκρατία και τους Εγγλέζους συμμάχους της.

Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.

Για 33 μέρες, η Αθήνα γράφει τις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας της.

«Μικρός λαός και πολεμά χωρίς σπαθιά και βόλια» μια αυτοκρατορία που βομβαρδίζει από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του '44 έγινε - από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα - το ορόσημο: Από τη μια, ο λαός. Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του.

«Αλληλεγγύη», «δημοκρατία», «αλλαγή κατεύθυνσης» και κυρίως «επανίδρυση» της ΕΕ! Ιδού ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός σύμφωνα με την «Αυγή» της περασμένης Κυριακής...

Το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές τότε - όπως πάντα... άλλωστε - δεν ήταν παρά «δογματικοί» και «κολλημένοι», που μιλούσαν για την «ΕΟΚ των μονοπωλίων».

*

Δεν μπορούσαν - το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές - να αντιληφθούν αυτά που αντιλαμβανόταν η... «ανανεωτική Αριστερά»: Οτι, δηλαδή, η ΕΟΚ των πολυεθνικών, η οικοδομημένη πάνω στο καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ανισομετρίας, αυτός ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός, το υπερεθνικό όργανο του κεφαλαίου και των συμφερόντων του, θα γινόταν - όπως έλεγε η... «ανανέωση» - ένα «κοινό σπίτι για τους εργαζόμενους»!

Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι το ΝΑΤΟ, από παγκόσμιος καουμπόης και γκάγκστερ, με λίγη... καλή διάθεση, θα γίνει «περιστέρι ειρήνης» και φυσιολατρικός όμιλος...

***

Δέκα χρόνια αργότερα, «έσκασε» η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εκεί να δείτε τι έγινε!

Το κεφάλαιο της Ευρώπης οικοδομούσε, στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, το χάρτη των «ελευθεριών» του, δηλαδή το χάρτη της ισοπεδωτικής για τους λαούς ασυδοσίας του, αλλά εκείνοι, οι... «ανανεωτές», το είχαν κάνει σημαία τους!

*

Οσο για το ΚΚΕ, παρέμενε πάλι «δογματικό» και «κολλημένο»... Σε βαθμό, μάλιστα, που η «ανανέωση» είχε εκνευριστεί!

Ψηφίζοντας υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το 1992, ο τότε εκπρόσωπος του Συνασπισμού, Λεωνίδας Κύρκος, επεξηγούσε στη Βουλή τη θετική ψήφο του κόμματός του επιτιθέμενος στο ΚΚΕ με τα παρακάτω λόγια:

«Επειδή όμως ακούστηκε και από την παλαιοημερολογίτικη πλευρά του αριστερού κινήματος, που είναι αμετακίνητα προσδεδεμένη στο χτες, μία πρόκληση προς τις ζωντανές δυνάμεις του Κοινοβουλίου και τις ζωντανές δυνάμεις της Αριστεράς, να τροποποιήσουν τη στάση τους και να συνταχθούν "κατά", θα ήθελα να πω ότι εγώ σαν αριστερός πολίτης θα ψηφίσω το Μάαστριχτ»...

*

Επί του ιδίου ζητήματος, τοποθετήθηκε χρόνια αργότερα ο κ. Τσίπρας - και συγκεκριμένα λίγο πριν αρχίσουν οι επίτροποι των Βρυξελλών τα «κουράγιο Ελληνες»...

Και ως «αριστερός πολίτης», που θα 'λεγε και ο Κύρκος, όταν ρωτήθηκε γιατί ψηφίσατε το Μάαστριχτ και τι λέτε σήμερα, ο κ. Τσίπρας απάντησε (7/1/2008):

«Το ζήτημα για εμάς τότε ήταν αν θα ήμασταν αρνητικοί ή αν θα ήμασταν "ανεκτικοί" στην ολοκλήρωση της Ευρώπης (...). Επιλέξαμε το δεύτερο δρόμο».

*

Βλέπετε; Το κεφάλαιο δημιουργούσε τους όρους για την ολοκληρωτική του εφόρμηση εναντίον λαϊκών εισοδημάτων, δικαιωμάτων και κατακτήσεων, αλλά η ...«ανανέωση» συνιστούσε «ανεκτικότητα» απέναντι στο θείο δώρο της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»!

Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι το ΔΝΤ από παγκόσμιος τοκογλύφος, όταν ...«ολοκληρωθεί», θα μετατραπεί σε ...φιλόπτωχο ταμείο.

***

Κάπως έτσι κύλησαν τα χρόνια, περάσαμε από τα πανηγύρια της δεκαετίας του '90 για την «κεντροαριστερή στροφή της ΕΕ» και μετά από τα «φιλολαϊκά» (υπέρ μονοπωλίων) ανδραγαθήματα των Ντ' Αλέμα, Σρέντερ, Ζοσπέν κ.ο.κ., φτάσαμε στο σήμερα.

*

Τι γίνεται, λοιπόν, σήμερα, που

η Ελλάδα της ΕΟΚ,

η Ελλάδα του Μάαστριχτ,

η Ελλάδα του ευρώ,

η Ελλάδα της (κατά τα 2/3 βρυξελλιώτικης) τρόικας,

η Ελλάδα, τελικά, της ΕΕ,

είναι η Ελλάδα της βαρβαρότητας, της φτώχειας, της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης;

Α, απαντά η «ανανέωση»: Τώρα, λέει, χρειάζεται η... «επανίδρυση» της ΕΕ!!!

*

Για ποιας ΕΕ την «επανίδρυση» μιλούν; Μα αυτής της ΕΕ που περιγράψαμε!

Και ποιοι ζητούν από το λαό να βάλει ακόμα βαθύτερα το κεφάλι του μέσα στο στόμα του λύκου, του ίδιου λύκου που τον κατατρώει πάνω από τριάντα χρόνια, και να ζήσει με τις νέες αυταπάτες ότι ο λύκος θα... «επανιδρυθεί»;

Μα, φυσικά, η «Αριστερά της ανανέωσης», η οποία στα διαλείμματα των θεωριών της περί «αλλαγής κατεύθυνσης» της ΕΕ, απευθύνει μύδρους κατά του ΚΚΕ

- που δίνει τη μάχη της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της λαϊκής εξουσίας, και της μονομερούς διαγραφής του χρέους -

και απευθύνει μύδρους επειδή «το ΚΚΕ αρνείται την ενότητα»,

δηλαδή αρνείται να υπηρετήσει τους δυνάστες του λαού, αρνείται να προδώσει τη στρατηγική της ανατροπής της καπιταλιστικής κόλασης και δεν εννοεί να παίξει το παιχνίδι της πλουτοκρατίας, παραδίδοντας το λαό βορά στον «αριστερό» δρόμο της «επανίδρυσης» των κρεματορίων της ΕΕ!

Συγκυβέρνηση

Δ-ε-ήμιων!