1848 Κυκλοφορεί το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος». Το πρώτο προγραμματικό κείμενο του επιστημονικού κομμουνισμού και το πρώτο Πρόγραμμα μιας διεθνούς κομμουνιστικής οργάνωσης, όπου για πρώτη φορά αναπτύχθηκαν συστηματικά και ολοκληρωμένα όλα τα συστατικά μέρη της θεωρίας του Μαρξ και του Ενγκελς. «Στο έργο αυτό - έγραψε ο Λένιν - διατυπώνεται με μεγαλοφυή καθαρότητα και λαμπρότητα η καινούρια κοσμοθεωρία, ο συνεπής υλισμός που αγκαλιάζει και τον τομέα της κοινωνικής ζωής, η διαλεκτική, σαν η πιο ολόπλευρη και βαθιά θεωρία για την εξέλιξη, η θεωρία για την ταξική πάλη και για τον κοσμοϊστορικό επαναστατικό ρόλο του προλεταριάτου να δημιουργήσει την καινούρια κομμουνιστική κοινωνία».

Το Μανιφέστο τελειώνει με ένα φλογερό κάλεσμα των εργατών όλου του κόσμου στον αγώνα για το γκρέμισμα του καπιταλισμού και για τη νίκη του κομμουνισμού: «Οι κυρίαρχες τάξεις ας τρέμουν μπροστά στην κομμουνιστική επανάσταση! Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους. Αλλά θα κερδίσουν όλο τον κόσμο. ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ»!

Η έκδοση του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος», όπου ο μαρξισμός για πρώτη φορά παρουσιάζεται σαν μια ενιαία συστηματική κοσμοθεωρία, ήταν ένα γεγονός τεράστιας ιστορικής σημασίας. Στο έργο αυτό συνοψίζεται η ανάπτυξη του μαρξισμού από τα 1840 έως τα 1850. Η γέννηση του μαρξισμού - της καινούριας επαναστατικής κοσμοθεωρίας - ήταν μια πραγματική επανάσταση στην εξέλιξη της επιστήμης και στην ιστορία της κοινωνικής σκέψης.

Μπαχαλοκώσταινα...

Χτες συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από την ημερομηνία ίδρυσης της ηρωικής ΕΠΟΝ. Ποια ήταν η ΕΠΟΝ; Η στήλη παραμερίζει. Και θυμάται μέσα από την πένα ενός μεγάλου αγωνιστή και δασκάλου, του Νίκου Καραντηνού. Εγραφε ο Νίκος σε ένα άρθρο του στον «Ρ», στις 29/2/2004 υπό τον τίτλο «Η ΕΠΟΝ - ρίζωσε στην καρδιά της νεολαίας»:

*

«ΛΙΓΕΣ μέρες πριν αρχίσει στο δικαστήριο η δίκη που είχε οργανώσει η κυβέρνηση των δοσιλόγων για να διαλύσει την ΕΠΟΝ (...) στο ''Ριζοσπάστη'' ο Κώστας Καραγιώργης, διευθυντής της εφημερίδας, μ' ένα κύριο άρθρο του έδινε στους αναγνώστες ένα πανόραμα για την πλούσια δράση, που είχε αναπτύξει η ΕΠΟΝ.

''...ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο και τα Γυμνάσια και τ' άλλα σχολειά ως τα εργοστάσια και τα γραφεία η ΕΠΟΝ ήταν ο εθνικός άξονας, που συγκέντρωσε γύρω του μαχητικά τη νεολαία των πόλεων. Αλλά και στην ύπαιθρο είναι ζήτημα αν υπάρχει και το πιο καθυστερημένο, το πιο απομακρυσμένο χωριό σε όλη την Ελλάδα, που να μην είχε φθάσει η πνοή της ΕΠΟΝ (...)''.

ΗΤΑΝ ο Κ. Βάρναλης, που μίλησε με τούτα τα λόγια: (...) ''Σαν παλιός δάσκαλος, που έζησα τα καλύτερά μου χρόνια με τα παιδιά, σαν αριστερός λογοτέχνης, που έδωσα ό,τι καλύτερο μπορούσα για το ξύπνημα και το φωτισμό του λαού μας, χαιρετίζω τα νιάτα της Ελλάδας, τα καλύτερα νιάτα της Ελλάδας, αυτά που ψήθηκαν στον αγώνα, αυτά που ένιωσαν το χρέος τους στα χρόνια της φασιστικής τυραννίας κι έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία του λαού μαζί με τους μεγάλους...''.

Ο ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ για την ΕΠΟΝ γράφει: ''...Ο αγωνιστικός πυρετός που είχε κυριέψει τη νεότητα ήταν φαινόμενο καταπληκτικό, τόσο ηθικά, όσο και ψυχολογικά. Ηταν συναγερμός ψυχών. Ποτέ η ελληνική νεολαία δεν είχε φτάσει σε τέτοια ηθικά ύψη, ούτε στις πιο ένδοξες εποχές της ελληνικής ιστορίας, μια ηθική μέθη, ένα ηρωικό πάθος, μια πρωτόφαντη περιφρόνηση του θανάτου κι ανήκουστη τόλμη την εμψύχωνε. Μα οι θυσίες ποτέ δεν πάνε χαμένες. Του λαού το αίμα είναι σαν τα δόντια του μυθικού δράκοντα, όπου θα σπαρθεί, από κάθε σταγόνα του θα γεννιούνται γίγαντες...".

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κοζάνης Ιωακείμ θα πει τα παρακάτω λόγια για την ΕΠΟΝ και τους ΕΠΟΝίτες: ''...ο νους μας στρέφεται στοργικά προς την αγωνιζόμενην διά μίαν νέαν Ελλάδα νεολαία μας. Ενθυμούμαι τους ηρωικούς αγώνες της ΕΠΟΝ εις τον ημιτελή ακόμα εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα για μια ζωή ευγενέστερη και ευτυχέστερη μέσα εις το πλαίσιον της παγκόσμιας νεολαίας. Κάποτε, όταν θα δικαιωθούν οι αγώνες του λαού μας, δεν θα υπάρχουν παιδιά που να μη λάμπουν από υγεία, χαρά, πολιτισμό και επάρκεια σε όλα...''».

«Πετάει - πετάει ο Αχμέρ Ριζάι»!

(Του Γιάννη Δερμεντζόγλου - από τον «Ελεύθερο Τύπο»)

Εχουν γεμίσει τον τόπο με ρουφιανοκάμερες και τα τηλέφωνα με κοριούς. Για να εντοπίζουν, λένε, τους υπόπτους...

Στέλνουν χαφιέδες και ασφαλίτες να παρακολουθούν «ό,τι αναπνέει», από τις συνελεύσεις των συνδικαλιστικών σωματείων μέχρι τις κινητοποιήσεις εργατών και φοιτητών. Για λόγους τήρησης της τάξης, λένε...

Εχουν υπογράψει ό,τι «τρομοσυμφωνία» υπάρχει και έχουν ενσωματώσει στο εσωτερικό δίκαιο ό,τι «τρομονόμο» τούς έχει έρθει από ΗΠΑ και ΕΕ. Για λόγους ασφαλείας, λένε...

Κατά τα λοιπά, έχουν μια (μικρή...) δυσκολία με την εποπτεία στο προαύλιο των φυλακών (υψίστης ασφαλείας...) του Κορυδαλλού.

*

Το μπάχαλο, η αχρηστία τους, η ανικανότητά τους, είναι η μία όψη. Η άλλη όψη είναι ο προσανατολισμός του συστήματός τους. Ιδιο το νόμισμα.

Στη μια του πλευρά απεικονίζεται η αποδεδειγμένη ικανότητά τους να χρησιμοποιούν μεθόδους «ζαρντινιέρας» κατά διαδηλωτών και να εντοπίζουν εν ριπή οφθαλμού όποιον κάνει την αποκοτιά να φοράει ...«πράσινα παπούτσια».

Στην άλλη πλευρά αποτυπώνεται η αδιαφορία τους να φέρουν σε πέρας την αποστολή για την οποία - υποτίθεται - υπάρχουν: Αν είσαι Πάσσαρης ή πληρωμένο κάθαρμα σαν αυτούς που χτύπησαν την Κωνσταντίνα Κούνεβα, μάλλον δεν έχεις πολλούς λόγους για να ανησυχείς. Αν είσαι κουκουλοφόρος, επίσης. Αντίθετα, αν είσαι ναυτεργάτης, αγρότης, φοιτητής, μαθητής, τότε ακόμα κι αν δε σε «τσιμπήσει» ο λιμενικός, θα σε «βουτήξει» ο ΜΑΤατζής, κι αν ξεφύγεις κι απ' αυτόν, τότε η «υπηρεσία» έχει φροντίσει να φτάσεις με κάποιο τρόπο στο «αγροτοδικείο» ή στο «μαθητοδικείο»...

*

Το γεγονός ότι «έτσι είναι το σύστημα», δίνει και την απάντηση στο ερώτημα που θέτουν κάποιοι: «Πότε τέλος πάντων παραιτείται ένας πολιτικός;».

Οχι, βέβαια, ότι στην ημετέρα «Παλαιοκώσταινα», τη διάδοχο της «ψωροκώσταινας», θα άλλαζαν και πολλά πράγματα με μια παραίτηση πολιτικού προσώπου. Αλλωστε, δεν είναι θέμα προσώπου αλλά πολιτικής. Που δείχνει το μέγεθος της φαιδρότητας της πορτοκαλέας που αναφύεται στον έρμο τούτο τόπο.

Κατά τα λοιπά ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης είναι μόλις 40 ημερών υπουργός, τι να φταίει ο άνθρωπος, λένε ορισμένοι. Μπας, όμως, φταίνε οι προκάτοχοί του, ο κ. Παπαληγούρας ή ο κ. Χατζηγάκης; Αν δεν κάνουμε λάθος, ως επιτυχημένοι μετακινήθηκαν στα υπουργεία Ναυτιλίας και Γεωργίας. Αρα; Τόμπολα!

*

Αφού κανείς από τους κυβερνώντες, καμιά κυβέρνηση, δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της ούτε για τραγωδίες όπως εκείνη με το χαμό του παλικαριού κατά την ομηρία του λεωφορείου, ή για δολοφονίες όπως του 15χρονου Καλτεζά, του 15χρονου Γρηγορόπουλου, του 17χρονου Σερβόπουλου, των πισώπλατα χτυπημένων Τσιγγανόπουλων, τους θανάτους των μεταναστών. Αφού κανείς δεν παραιτείται όταν βασανίζονται κρατούμενοι στο τμήμα Ομονοίας, ή απάγονται Πακιστανοί, ή όταν οι φυλακές είναι το πλέον ασφαλές (!) κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, τότε πώς είναι δυνατόν να αναμένεται ανάληψη πολιτικής ευθύνης για μια ...μικροαπόδραση, που στο φινάλε, τι είναι, ένα «πλημμεληματάκι είναι», που έλεγε χτες και ένας τηλεπαραθυράτος...

Φυσικά, με αφορμή το «πλημμεληματάκι», θα διαπιστώσετε ότι στους δρόμους ανά την επικράτεια θα γίνει (ξεκίνησε ήδη) της αστυνομοκρατίας το κάγκελο. Λόγω «ανθρωποκυνηγητού», βλέπετε... Οσο για την ένταση των ανθρωποβόρων μέτρων, εντός των φυλακών, για όσους κρατούμενους δεν έχουν πρόσβαση στο άβατο της διαφθοράς και στις εταιρείες ενοικίασης ελικοπτέρων, είναι η άλλη «παράπλευρη» συνέπεια.

*

Το συμπέρασμα είναι ότι αυτό το απολύτως διάτρητο σύστημα σε ό,τι έχει να κάνει ακόμα και με τα στοιχειώδη από την άποψη της παροχής υπηρεσιών στον πολίτη, αλλά ανατριχιαστικά επαρκές και «ετοιμοπόλεμο» όταν βάλλει κατά του «εχθρού λαού», ούτε παραιτείται, ούτε «εκσυγχρονίζεται», ούτε «επανιδρύεται». Πολύ απλά, η μόνη «γιατρειά» που παίρνει, είναι η ανατροπή του. Ξεκινώντας από αυτούς που το υπηρετούν, διαχρονικά και δικομματικά.