Κάτω από τα πιο εύηχα λόγια, προσπάθησε να κρύψει ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, τη νέα άγρια επίθεση που ετοιμάζει η κυβέρνηση στο δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση. Μιλώντας, προχτές Κυριακή, στην Κεντρική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ, επιχείρησε να παραπλανήσει το λαό για τους στόχους και για τις συνέπειες των όποιων αλλαγών στο σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Ας αναλογιστούν οι εργαζόμενοι: Γιατί αλλάζει η κυβέρνηση, τώρα, το σύστημα πρόσβασης; Μήπως παίρνει κάποια φιλολαϊκά μέτρα για να φτιάξει το «προφίλ» της; Απαντάμε κατηγορηματικά «όχι». Γιατί, και να ήθελε (που δε θέλει, όμως) να κάνει φιλολαϊκές αλλαγές, δε θα μπορούσε, αφού δεσμεύεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και συμφωνίες. Ο πραγματικός σκοπός των αλλαγών είναι να προσαρμοστεί και το σύστημα πρόσβασης, στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που ήδη εφαρμόζονται στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Αυτό εννοεί και ο πρωθυπουργός όταν λέει: «Συνεχίζουμε τη μεταρρυθμιστική στρατηγική (...) σε όλες τις βαθμίδες». Είναι συνέχεια της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής, των ίδιων σκληρών νόμων που έχουμε δει μέχρι τώρα.

Λέει, ακόμα, ο πρωθυπουργός: «Δεν μπορεί το μέλλον των παιδιών να κρίνεται μέσα στις 15 μέρες μιας εξεταστικής περιόδου». Αυτό σημαίνει ότι θα πολλαπλασιαστούν τα ταξικά φίλτρα επιλογής και μέσα στο Λύκειο και μέσα στα ΑΕΙ. Ετσι, το σύστημα πρόσβασης θα γίνει πιο σκληρό, ελιτίστικο και ανταγωνιστικό. Ολο και περισσότεροι νέοι θα αποθαρρύνονται να συνεχίσουν τις σπουδές και θα στρέφονται στα θρανία τής - επί πληρωμής και χαμηλού επιπέδου - κατάρτισης. Εξάλλου, η κυβέρνηση μιλάει για το Λύκειο, αλλά δε λέει κουβέντα για το πόσοι καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι το Λύκειο, δε λέει κουβέντα για κατάργηση του ταξικού και ανισότιμου διπλού σχολικού δικτύου (γενικά - τεχνικά σχολεία), δε λέει κουβέντα για δημιουργία δημόσιων και δωρεάν υψηλού επιπέδου επαγγελματικών σχολών μετά το Λύκειο, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των μαγαζιών, τύπου ΙΕΚ, ΚΕΣ κ.ο.κ. Είναι φανερό ότι οι λαϊκές οικογένειες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από την «αναμόρφωση του Λυκείου» και την «αλλαγή του εξεταστικού».

Γι' αυτό και δεν πρέπει να παραπλανηθούν από τις υποσχέσεις ότι, τάχα, η κυβέρνηση θέλει για τα παιδιά: «Να απαλλαγούν από το άγχος του σημερινού συστήματος. Να αποκτήσουν ευρύτερη μόρφωση. Να έχουν πιο πολλές ευκαιρίες στο δρόμο τους. Να μην παράγουμε άνεργους πτυχιούχους». Αφού το σύστημα θα είναι πιο σκληρό κι ανταγωνιστικό, τα παιδιά και οι οικογένειές τους δεν πρόκειται να απαλλαγούν από το άγχος. Οσο οι κυβερνήσεις θα είναι προσηλωμένες στο άρμα της ΕΕ και των υπόλοιπων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, η μεγάλη μάζα των νέων δε θα αποκτά ευρύτερη μόρφωση, αλλά μόνο τις ψευτοδεξιότητες που θα χρειάζονται για μια πρόσκαιρη απασχόληση. Οι ψευτο-«ευκαιρίες», που τους τάζει ότι θα βρίσκουν στο δρόμο τους, δεν είναι τίποτε άλλο από ομολογία ότι δε θα έχουν εξασφαλισμένα δικαιώματα στη μόρφωση και τη δουλειά. Οσο για τους άνεργους πτυχιούχους... γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ανεργία (για πτυχιούχους και μη) δεν μπορεί να εξαλειφθεί παρά μόνο σε μια κοινωνία με κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής.