1821 Ανακηρύσσονται ανεξάρτητα κράτη η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα, η Νικαράγουα και το Σαλβαδόρ. Μια μέρα που συμβολίζει τον αγώνα των λαών της Λατινικής Αμερικής για την αποτίναξη των δεσμών της ισπανικής και πορτογαλικής αποικιοκρατίας.

1919 Συνέρχεται στη Λάρισα Πανθεσσαλική Αγροτική Σύσκεψη με θέμα την πάλη για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.

1935 Στη Γερμανία οι ναζί θεσπίζουν τους «νόμους της Νυρεμβέργης». Στους νόμους αυτούς στηρίχτηκε το πρόγραμμα θρησκευτικής και ρατσιστικής καταδίωξης. Ολοι οι Εβραίοι στερούνται την υπηκοότητά τους και ξαναζωντανεύουν τα γκέτο. Η σβάστικα γίνεται η εθνική σημαία της Γερμανίας.

1946 Ανακηρύσσεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας.

1947 Εντονη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Τμήματα του ΔΣΕ καταλαμβάνουν το Ροδολείβος στο Νομό Σερρών, ενώ τετρακόσιοι έφιπποι μπαίνουν στη Λιγύρα της Λαμίας.

1960 Στο σπήλαιο των Πετραλώνων, στη Χαλκιδική, ανακαλύπτεται κρανίο γυναίκας, που έζησε στην Παλαιολιθική Εποχή. Η χρονολόγηση του κρανίου αποτέλεσε αντικείμενο πολύχρονων μελετών.

1987 Η ΝΑΣΑ βρίσκεται στα όρια της νευρικής κρίσης. Νεαροί, που ασχολούνται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και ιδιαίτερα με το να εισέρχονται στα αρχεία κυβερνητικών και άλλων υπηρεσιών, ανακοινώνουν ότι κατάφεραν να εισχωρήσουν στα αρχεία της υπηρεσίας Διαστήματος των ΗΠΑ, όπου εγκατέστησαν ένα πρόγραμμα με την ονομασία «Δούρειος Ιππος».

ΥΓ: Με αφορμή το γιο της Ελλης Παππά, που φέρει το επώνυμο του Νίκου Μπελογιάννη και που - διά αυτού του λόγου και μόνο - η προσφορά του στον αντιΚΚΕδισμό αξιοποιείται συχνά πυκνά από τον «ΔΟΛ» και τα υπόλοιπα ΜΜΕ των εργολάβων, μια παρατήρηση:

Η λεβεντιά, η αξιοπρέπεια, η γενναιότητα, η μεγαλοσύνη, η ευπρέπεια και φυσικά η πολιτική οξύνοια είναι σαν την ευφυΐα: Δεν κληρονομούνται.

Αν οι συκοφαντίες, οι δικολαβισμοί, οι σοφιστείες, οι αστήρικτες καταγγελίες και η αναβίωση της χαφιεδολογίας (που υποτίθεται ότι την αποδοκιμάζει... αναπαράγοντάς την!) συνάδουν με το αγωνιστικό ήθος, είναι κάτι που έχει απαντηθεί από χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές που στάθηκαν όρθιοι και ακέραιοι. Μέχρι τέλους.

Με αφορμή πάντως το έσχατο πόνημα της Ελλης Παππά, έχουμε και το εξής φαινόμενο: Το «Δημοσιογραφικό Συγκρότημα Λαμπράκη» (ΔΟΛ) και οι εφημερίδες του, το «Βήμα» και τα «Νέα», έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση του Μπελογιάννη έναντι του... ΚΚΕ!

Το έργο «Ο καλός Μπελογιάννης και το κακό ΚΚΕ» είναι, έτσι κι αλλιώς, μια ρυπαρή εκδοχή του αντιΚΚΕδισμού. Ο Χαρίλαος Φλωράκης την περιέγραφε με σαφήνεια:

«Παινεύουν τους νεκρούς για να θάψουν τους ζωντανούς», όπως έλεγε.

Από τη στιγμή, όμως, που είναι ο «ΔΟΛ» εκείνος που ανέλαβε να «σκηνοθετήσει» τη νέα βερσιόν της χυδαίας παράστασης, θα έπρεπε να έχουν λάβει υπόψη τους οι επίγονοι του Λαμπράκη, ο Ψυχάρης, ο Καψής και οι λοιποί, ότι σ' αυτόν τον τόπο «και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε».

15 ΝΟΕΜΒΡΗ 1951.

Δυο μόλις μέρες πριν την ολοκλήρωση της πρώτης δίκης του Μπελογιάννη και των συντρόφων του και την απαγγελία της θανατικής καταδίκης.

Το «Βήμα» με αφορμή τον εντοπισμό από την Ασφάλεια των ασυρμάτων, υπό τον τίτλο «Προσοχή εις τα μέτρα επιείκειας», έγραφε στην πρώτη του σελίδα:

*

«Θεωρείται όμως ήδη ότι η αποκαλυφθείσα απόπειρα αναζωογονήσεως της κομμουνιστικής δράσεως εις το εσωτερικόν είναι σοβαρή και ότι ένα πλήθος κομμουνιστικών στελεχών και πρακτόρων μετείχαν εις αυτήν. Το νέον αυτό γεγονός (....) ειδοποιεί - σύμφωνα με το «Βήμα» - όπως τα μάτια της Ελληνικής Ασφαλείας είναι πάντοτε ανοικτά, είναι πάντοτε και άνευ αναπαύσεως εστραμμένα προς τον επίσης αδιάκοπον κίνδυνον (...).

Ευτυχώς - πανηγύριζε το «Βήμα» - και εις την περίπτωσιν αυτήν η Αστυνομία απέδειξεν ότι γνωρίζει καλά το έργο της και ότι εκτελεί την αποστολήν της με σύνεσιν και επιτυχίαν την οποία εκτιμά ολόκληρος ο ελληνικός λαός (...)».

*

Αυτά έγραφε το «Βήμα» όταν ο Μπελογιάννης ήταν ζωντανός.

Οτι αυτός και οι σύντροφοί του ήταν «πράκτορες».

Λογικό με βάση την «εκτίμηση» και τον «θαυμασμό» που δήλωνε ότι έτρεφε το «Βήμα» τόσο για την Ασφάλεια του μετεμφυλιακού κράτους, όσο και για το σκυλολόι των χαφιέδικων μηχανισμών του...

Ο Μπελογιάννης έχει ήδη ξεφτιλίσει τους στρατοδίκες του και τους πάτρωνές τους κατά τη διάρκεια της δεύτερης δίκης.

Αλλά το «Βήμα» έχει άλλη άποψη.

Εγραφε στην 3η σελίδα του και με κεφαλαία γράμματα:

*

«Εντός της εβδομάδος πιστεύεται ότι θα εκδοθή η απόφασις δια τους πράκτορας του ΚΚΕ».

*

Λίγες μέρες πριν την εκτέλεση του Μπελογιάννη, το «Βήμα» - πριν ακόμα την ανακοινώσουν επίσημα οι στρατοδίκες - είχε εκδώσει την ετυμηγορία: Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του ήταν «πράκτορες»...

Δύο μέρες πριν, ημέρα Κυριακή, μέρα που ακόμα και οι Γερμανοί δεν έκαναν εκτελέσεις, μέσα στη νύχτα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των αστών, το κράτος των γερμανοτσολιάδων που πλέον ντύθηκαν αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, το κράτος που υπηρετούσε και υπηρετεί το «Δημοσιογραφικό Συγκρότημα Λαμπράκη», είχε εκτελέσει τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του.

Το «Βήμα», στο πρώτο κιόλας φύλλο του μετά την εκτέλεση, από το κύριο άρθρο της πρώτης σελίδας υπό τον τίτλο «Εμπρός εις αυτήν την αλήθειαν», έγραφε:

*

«Μετά την εκτέλεσιν της Δικαστικής αποφάσεως διά τους κατασκόπους κομμουνιστάς (...) μικρός σάλος φαίνεται να επικρατή (...). Η εκτέλεσις όμως της αποφάσεως ήτο ένα πολύ σκληρόν και ανεπιθύμητον καθήκον και διά την Κυβέρνησιν (...). Ουδείς εις την Ελλάδα επιθυμεί την χύσιν και νέου αίματος εξ' αιτίας των Κομμουνιστικών επιθέσεων και μηχανορραφιών (...). Αλλά εφόσον αι επιθέσεις και αι μηχανορραφίαι και η κατασκοπεία συνεχίζονται, πώς είναι δυνατόν το Κράτος να παραιτηθή της υποχρεώσεώς του όπως προασπίση και προστατεύση τον Ελληνικόν λαόν;»

*

Με νωπό ακόμα το αίμα του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, δύο μέρες μετά την εκτέλεση, ο Μπελογιάννης -κατά το «Βήμα» - ήταν «κατάσκοπος». Η εκτέλεσή του δεν ήταν έγκλημα, αλλά «καθήκον» (!) της κυβέρνησης του Πλαστήρα. Η εκτέλεση του Μπελογιάννη δεν ήταν δολοφονία, αλλά «υποχρέωση» (!) του κράτους...

Πήξαμε στους...

«ανεξάρτητους»!

16 ΝΟΕΜΒΡΗ 1951.

Ανήμερα της ανακοίνωσης της καταδικαστικής εναντίον του Μπελογιάννη ποινής στην πρώτη του δίκη.

Το «Βήμα», από την πρώτη του σελίδα - στο άρθρο «γραμμής» της εφημερίδας με τίτλο «Μελετημένη και προσεκτική» - ανέφερε:

*

«(...) ο Κομμουνισμός (δεν) εσταμάτησε την φανερήν και μυστικήν δράσιν του κατά της Ελλάδος (...) ο εχθρός εξακολουθεί να υφίσταται (...) η δράσις του εναντίον της χώρας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται (...) η αποκάλυψις της νέας Κομμουνιστικής συνωμοσίας κατά την στιγμήν που έγινε, ήλθε λίαν επικαίρως να υπομνήση εις την Κυβέρνησιν ότι η λήψις των ειρηνευτικών μέτρων πρέπει να είναι ΠΟΛΥ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ και ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ, αμετανόητα ώστε να μη δυνηθούν να επωφεληθούν αυτής στοιχεία και τα οποία απελευθερωμένα δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν την Κυβερνητικήν επιείκειαν παρά μόνον διά την προσφοράν και νέων φανατικών υπηρεσιών εις εκείνους που τους προστάζουν και τους τροφοδοτούν έξωθεν».

*

Αυτά έγραφε το «Βήμα».

Και τα έγραφε όταν το κράτος των εκτελεστικών αποσπασμάτων είχε διατυπώσει ήδη το πρώτο «επί σκοπόν» εναντίον του Μπελογιάννη.

Μάλιστα το «Βήμα», με αυστηρό ύφος, με εκείνο το ύφος της πλουτοκρατίας, που λίγο αργότερα θα το δανειζόταν ακόμα και ο Αμερικανός γκαουλάιτερ, ο πρέσβης Πιουριφόι (σ.σ.: τέτοιος τίτλος ...«τιμής» για το «Βήμα»), έσπευδε να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση του Πλαστήρα (και να προαναγγείλει) ότι οι εξαγγελίες της περί «μέτρων ειρήνευσης» θα έμεναν κενό γράμμα.

Αλλωστε, το «Βήμα» ήταν σαφές: Ο Κομμουνισμός ήτο «εχθρός κατά της Ελλάδος» και διέθετε «αμετανόητους» (σαν τον Μπελογιάννη) που λάμβαναν («πράκτορες» καθώς ήταν) «προσταγές έξωθεν»...

Από τον ελληνικό Τύπο αναγγέλλεται η απόφαση για την καταδίκη του Μπελογιάννη σε θάνατο. Είναι η ημέρα που το «Βήμα» έχει επιπλέον λόγους να πανηγυρίζει.

Στην 4η σελίδα του «Βήματος» δεσπόζει ρεπορτάζ με το εξής διθυραμβικό ανακοινωθέν:

*

«ΕΝΗΡΓΗΘΗΣΑΝ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑ. ΑΡΤΙΟΝ ΔΙΚΤΥΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΟΝΑ ΧΡΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΙΣΗΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑΣ»

*

Το «Βήμα», λοιπόν, ήταν από τους πρώτους - αν όχι ο πρώτος δημοσιογραφικός τηλεβόας του καθεστώτος των στρατοδικείων - που διακίνησε για λογαριασμό της Ασφάλειας, του παλατιού, της αμερικανικής πρεσβείας και φυσικά της ελληνικής άρχουσας τάξης, τη θεωρία των «κατασκόπων» κομμουνιστών.

Στο ίδιο άρθρο ήταν που το «Βήμα» δεν έκρυβε την ικανοποίησή του για τις συλλήψεις των Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενου και Η. Αργυριάδη, που λίγους μήνες αργότερα έπεφταν νεκροί, δίπλα στον Μπελογιάννη...