1936 Μέσα στο πρώτο εικοσαήμερο του Απρίλη πιάστηκαν 198 Ελληνες αγωνιστές, 32 φυλακίστηκαν, 44 εκτοπίστηκαν, 34 βασανίστηκαν, 35 τραυματίστηκαν, ένας δολοφονήθηκε. Εγιναν 19 έρευνες, 470 κατασχέσεις και 15 απαγορεύσεις συγκεντρώσεων. Αυτά ήταν τα πρώτα αποτελέσματα της κυβέρνησης υπό τον Μεταξά (τον μετέπειτα δικτάτορα). Ο Μεταξάς είχε ορκιστεί από τον βασιλιά Γεώργιο υπουργός Στρατιωτικών στις 5 Μάρτη 1936 και μετά το θάνατο του πρωθυπουργού Δεμερτζή έγινε πρωθυπουργός, με την ανοχή του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Με την ενέργειά του αυτή, το Κόμμα των Φιλελευθέρων ακύρωσε το «Συμφωνητικό» με το Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ και Αγροτικό Κόμμα), το γνωστό «Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα».

1946 Μετά τις νόθες εκλογές της 31ης Μάρτη 1946, παραιτείται ο πρόεδρος του Κόμματος των Φιλελευθέρων, Θ. Σοφούλης, ο οποίος ως πρωθυπουργός διοργάνωσε και πραγματοποίησε, κατ' εντολήν των Βρετανών και των Αμερικανών, τις «εκλογές». Από την πρώτη κιόλας μέρα μετά τις εκλογές, οι παρακρατικές συμμορίες, σε στενή συνεργασία με τη Χωροφυλακή και τα μεταβατικά αποσπάσματα του στρατού, οργιάζουν στην ύπαιθρο.

«Κόκκινο χρυσό» αποκάλεσε τις φράουλες της Μανωλάδας, χτες ο πρωθυπουργός, επιδαψιλεύοντας δάφνες στους «πρωτοπόρους», όπως αποκάλεσε τους εκεί «τσιφλικάδες».

Θυμίζουμε ότι πρόκειται για τους ίδιους «τσιφλικάδες» που βγάζουν το «χρυσό» τους χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους της «ανθρωπιάς» απέναντι στους μετανάστες εργάτες γης.

Τα εύσημα που απέσπασαν, επομένως, από τον κ.Παπανδρέου, ας καταμετρηθούν ως μια επιπλέον σαφέστατη κυβερνητική τοποθέτηση απέναντι στο δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Δίλημμα που - ως γνωστόν - η απάντησή του βασανίζει τον κ. Παπανδρέου εξ απαλών ονύχων...

«Τα ψέματα τελειώσανε!»

(Πρωταπριλιά, σήμερα...)

Λόγος αξιωματικός.

Περισπούδαστος.

«Βαρύς» κι ασήκωτος μέσα στη σαρκοβόρα του κομψότητα.

Διατυπωμένος με ύφος θεατρικής «ανορθοδοξίας» για να καμουφλάρεται η κατακτητική του έπαρση.

Λόγος που υποδύεται την αυθεντία καταφεύγοντας στον ...αυθεντικό εξυπνακισμό.

Που η σχέση του με το «εμείς» είναι μόνο το «εμείς» της μεγαλειότητας, σε συσκευασία κοινωνικής (αυτο)κριτικής.

Ενας λόγος που για «λούφα και παραλλαγή» καμώνεται τη λογοτεχνική καλλιέργεια, ώστε να φιγουράρει σαν τάχα «αντικειμενικός».

Ενας λόγος που θέλει να ακτινοβολεί «ουδετερότητα», μοιράζοντας ευθύνες σε «όλους» - τι φινετσάτος τρόπος για να αθωώνεις τους πραγματικούς υπεύθυνους!

*

Ομως, ο πολιτικός λόγος - περί αυτού πρόκειται - ό,τι προσωπείο κι αν δανείζεται δεν μπορεί να είναι ποτέ αξιωματικός, αν θέλει να είναι έγκυρος. Οφείλει να είναι αποδεικτικός.

Η πολιτική είναι θεώρημα. Δεν είναι αξίωμα. Οφείλει να προσκομίζει αποδείξεις. Τεκμηρίωση.

Ο θεμιτός υποκειμενισμός τής άλφα ή της βήτα άποψης, για να είναι θεμιτός, πρέπει να εκπληρώνει μια εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση: Να οικοδομείται επί τη βάσει της αλήθειας.

Ολης της αλήθειας,κύριε των «Νέων».

Ειδάλλως - είτε μιλάει για την Κερατέα, είτε για τους φαρμακοποιούς, είτε για οτιδήποτε - ξεχειλίζει από εκείνη τη θλιβερή «ορθοδοξία», την κατοχυρωμένη είτε από τον καθ' έδρας καθεστωτικό στόμφο, είτε από την καρέκλα της εξουσίας με την οποία δικτυώνεται.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο κ. Λοβέρδος - ο φιλαλήθης - απέσπασε ένα ακόμα κομματάκι προβολής. Τσιμπολόγησε λίγη ακόμα δημοσιότητα. Κέρδισε μερικά επιπλέον ένσημα υπευθυνότητας από εκείνα τα αστραφτερά που αφειδώς προσφέρουν τα φερέφωνα του μνημονίου στα ΜΜΕ.

*

Ομως, είναι σε όλους γνωστό, ο κύριος υπουργός ουδέποτε καθοδηγήθηκε από ταπεινά ελατήρια. Το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η προσωπική του προβολή. Η θέση του ως εκ των σοβαρών της πολιτικής σκηνής είναι κατοχυρωμένη. Βασικά, εκείνο που τον κινητροδοτεί είναι η αγωνία του για τον τόπο. Επομένως, καλώντας την κυβέρνηση (στην οποία ανήκει) να πει όλη την αλήθεια στο λαό, και αφήνοντας έτσι υπονοούμενα ότι η οικονομική κατάσταση είναι «ακόμα πιο άσχημη απ' ό,τι εμφανίζεται», θέλησε να μας «ταρακουνήσει».

Ετσι οφείλουν να ενεργούν οι ταγοί του τόπου. Να είναι χρήσιμοι και όχι αρεστοί, όπως έλεγε κι ένας προηγούμενος. Κάτι σαν τη μέλισσα, δηλαδή, που πετάει γύρω από το κεφάλι σου και «βζιν - βζιν» δε σε αφήνει σε ησυχία. Αυτό έπραξε ο κ. Λοβέρδος. Γιατί, μάλλον, ο κύριος υπουργός (ο φιλαλήθης) διέγνωσε ότι αρχίζουμε να εφησυχάζουμε.

*

Αλλά - ας του το αναγνωρίσουμε κι αυτό - δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος υπουργός αναθέτει στον εαυτό του το βαρύ καθήκον της αφύπνισης του έθνους. Να σας θυμίσουμε ότι ο συγκεκριμένος κύριος διαθέτει το «κόπι ράιτ» εκείνου του μνημειώδους «δεν υπάρχει σάλιο». Φοβερής έμπνευσης σλόγκαν. Το οποίο αξιοποιήθηκε στο έπακρο από την καλή κυβέρνηση του υπουργού.

Θυμίζουμε, επίσης, ότι αφού το αφοπλιστικής ειλικρίνειας «δεν υπάρχει σάλιο» έγινε είδηση, έγινε ρεπορτάζ, έγινε καθημερινό ανάγνωσμα, έγινε προπαγάνδα εκβιασμού και βιασμού επί 24ώρου βάσεως, έγινε χειρουργικό σουβλί για τη λοβοτομή του «λαουτζίκου», αμέσως μετά η κυβέρνηση ήρθε και τοποθέτησε «ασάλιωτα» την ταφόπλακα στα ασφαλιστικά, εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα του λαού.

*

Τώρα ο κ. Λοβέρδος, με την εξειδίκευση που φαίνεται να έχει αποκτήσει ως «λαγός» της αντιλαϊκής αγριότητας, ξαναπαίζει το ρόλο του:

«Λαγός στο τετράγωνο»!

Οσονούπω, κι αφού ο «λαγός» έριξε το σπόρο, για να καλλιεργηθεί το έδαφος, θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα «ζωάκια της ζούγκλας». Μόνο που αυτά θα έρθουν καβάλα στον οδοστρωτήρα. Στο μεταξύ, το «πόπολο» μέσω της Λοβέρδειας προπαγάνδας θα έχει καθοδηγηθεί καταλλήλως:

Πρώτον, θα το έχουν φλομώσει ότι είναι «αναγκαίο» να φορτωθεί στην καμπούρα του «νέα μέτρα», και δεύτερον, ότι δε θα γίνει ανεκτό ούτε «κιχ» στα νέα αυτά μέτρα, καθότι είναι περισσότερο «αναγκαία» κι από τα προηγούμενα «αναγκαία» μέτρα.

«Αχνα», λοιπόν!

Δε βλέπετε ότι το «επιτάσσει» η οικονομική κατάσταση της πατρίδας; Η οποία είναι «χειρότερη» κι από ό,τι μας αποκαλύπτει η κυβέρνηση. Το βεβαιώνει κοτζάμ φιλαλήθης υπουργός!

*

Το έργο ξαναπαίχτηκε πριν από ένα σχεδόν χρόνο. Με επιτυχία πρέπει να παραδεχτούμε. Απόδειξη ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού βρέθηκε τότε αποσβολωμένο. Αφοπλίστηκε ακόμα και από την ελάχιστη ποσότητα σάλιου που χρειάζεται για να «φτύσεις» εκείνους που ξεπατώνουν - χωρίς σάλιο - μισθωτούς και συνταξιούχους, και την ίδια ώρα τους τρέχουν τα σάλια μπροστά σε βιομηχάνους, εφοπλιστές, εργολάβους και τραπεζίτες, τους οποίους έχουν μπουκώσει με καμιά εκατοστή δισεκατομμύρια σε «ενισχύσεις» και «εγγυήσεις».

Εκτοτε, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Και επειδή αναγνωρίζουμε το καθήκον να πούμε «όλη την αλήθεια» στην κυβέρνηση των Λοβέρδων, θα τους το αποκαλύψουμε: Οι σιελογόνοι αδένες των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των κατεστραμμένων βιοπαλαιστών και της «επικηρυγμένου» μέλλοντος νεολαίας, δουλεύουν, πλέον, στο φουλ.