Η χτεσινή επίθεση στο ταξικό κίνημα από τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής με άμεση κυβερνητική εντολή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είχε προαναγγελθεί, καθώς η κυβέρνηση γνωρίζει πως όλο και περισσότερο θα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ταξικό κίνημα, με το σύνολο των λαϊκών δυνάμεων που συνειδητοποιούν πως όχι μόνο δεν έχουν τέλος τα βάσανα, αλλά βρίσκονται απέναντι σε μια συνολική επίθεση, με στόχο το τσάκισμα των δικαιωμάτων για την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.

Οσο ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων αυξάνεται, όσο οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και όσο η ανάκαμψη του ενός γίνεται βραχνάς για τα κέρδη του άλλου, τόσο η επίθεση στην εργατική τάξη θα γίνεται πιο έντονη.

Η επίδειξη δύναμης στις ταξικές δυνάμεις δεν είναι απλή συνέχεια του χτυπήματος στο Μετρό και της απαγόρευσης στους αγρότες να συγκεντρωθούν εκεί που θέλουν. Είναι στοχευμένη επίθεση σ' αυτούς που οι καπιταλιστές αναγνωρίζουν σαν πραγματικό αντίπαλο. Γελιούνται, βέβαια, αν πιστεύουν ότι έτσι θα γονατίσουν τους απροσκύνητους, αυτό όμως δεν τους αποτρέπει από το να επιχειρήσουν ξανά τέτοια χτυπήματα.

Οπως και να 'χει το χτεσινό χτύπημα συνιστά ποιοτικό βήμα στην καταστολή.

Η συγχορδία της αστικής προπαγάνδας κλιμάκωσε καιρό πριν τη φιλολογία περί βίας και ανοιχτά πλέον παρουσιάζει το εργατικό κίνημα σαν το πραγματικό πρόβλημα για την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών. Κρύβουν έτσι το γεγονός ότι η καπιταλιστική κρίση καταστρέφει κεφάλαια είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει απέναντι ισχυρό εργατικό κίνημα.

Επιχειρώντας χτύπημα στο ταξικό κίνημα θέλουν να προλάβουν εκείνη τη συνείδηση που αναπτύσσεται ενάντια στις ίδιες τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Η αστική τάξη, δηλαδή, δεν ξεχνά στιγμή ποιος είναι ο αντίπαλος που απειλεί την ιδιοκτησία και την εξουσία της. Στην κλιμάκωση της επίθεσής της αξιοποιεί κάθε πρόσφορο - άτιμο μέσο. Διόλου τυχαίο ότι χτες πριν ακόμα χτυπήσουν τα ΜΑΤ είχε οργιάσει ηλεκτρονικά όλο το χαφιεδολόι που το τελευταίο διάστημα έχει βγει στον ιντερνετικό αφρό, για να αποδείξει στην εργατική τάξη πως εχθρός της δεν είναι οι καπιταλιστές αλλά οι κομμουνιστές.

Στην πολυεπίπεδη επίθεση η απάντηση δίνεται ήδη στο δρόμο. Δεν φτάνει. Ο βαθμός οργάνωσης πρέπει να ανέβει. Και πρέπει να ανέβει με όρους εντονότατης ταξικής αντιπαράθεσης, δηλαδή έτσι ακριβώς που μόνο οι κομμουνιστές ξέρουν να οργανώνουν αυτήν τη μάχη.

Με κομμουνιστική συνείδηση, δηλαδή, κάνοντας πράξη όχι γενικά κι αόριστα το δίκιο του εργάτη αλλά οργανώνοντας την πάλη συγκεκριμένα έτσι που να υπηρετεί το δικαίωμα της εργατικής τάξης να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της. Εκεί κρίνονται όλα.

Η απάντηση πρέπει να δίνεται καθημερινά εκεί που τους πονάει: Στην επιτυχία της απεργίας των ναυτεργατών, στην επιτυχία της απεργίας στην Υγεία, με πολύ περισσότερους στο πλευρό των αγροτών. Στις κοινές διαδηλώσεις επιβατών και εργαζομένων στις μεταφορές. Στην ενίσχυση με κάθε μέσο και τρόπο της λαϊκής ενότητας και συμμαχίας σε κάθε μέτωπο που ανοίγεται. Μπροστά η μάχη για τη Συλλογική Σύμβαση, η μάχη για το εισόδημα, για την κατάργηση των φόρων. Μπροστά η μάχη για να μπαίνει κάθε δυνατό εμπόδιο στην εφαρμογή αυτής της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής, για να απονομιμοποιείται καθημερινά στις λαϊκές συνειδήσεις, για να ενισχύεται η ανυπακοή, να έρχεται πιο κοντά η ανατροπή.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΤΗΝΕΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΧΑΦΙΕΔΩΝ για κατασκευή προσχημάτων καταστολής των λαών

6 ΜΕΡΕΣ: Στο χειρουργείο ξανά οι συντάξεις

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Συντάξεις, το σχέδιο για νέες μειώσεις

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Τα παπαγαλάκια της κρίσης

ΕΘΝΟΣ: Ο νέος χάρτης για πανεπιστήμια και ΤΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ραβασάκια από εφορία σε 1 εκατ. μικροοφειλέτες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, διευκολύνσεις σε ευπαθείς ομάδες

Η ΕΛΛΑΔΑ: Ελληνοτουρκικά μυστήρια στο Κατάρ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Διαφωνίες σε καλό κλίμα

Η ΑΥΓΗ: Αναγέννηση της υπαίθρου για ανασυγκρότηση της χώρας

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: 2.000 επιχειρήσεις πήγαν στο πτωχευτικό άρθρο 99

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ελπίδες για θετική λύση στις τράπεζες

ΤΑ ΝΕΑ: Marfin: Δείχνουν δύο για τον εμπρησμό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Επενδυτής» ο Ερντογάν μέσω Κατάρ

«Η επιχειρούμενη κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα δώσει τη χαριστική βολή στο εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, με δεδομένο ότι αφορά εκατομμύρια εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αλλά και το σύνολο των μισθωτών, αφού ήδη η αντικατάσταση των κλαδικών με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις έχει αυξήσει στο έπακρο όσους πληρώνονται με τον κατώτατο μισθό και ακόμη χαμηλότερα (...) οι εξελίξεις με την ΕΓΣΣΕ θα συμπαρασύρουν και τις κλαδικές Συμβάσεις, αλλά και μια σειρά παροχές (επιδόματα μητρότητας, ανεργίας κ.τ.λ.) που αποτελούσαν στήριγμα για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Η επέκταση της περιστασιακής και ελαστικής απασχόλησης θα περιορίσει σε μερικές εκατοντάδες ευρώ το μήνα το εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων (...) Το μέγεθος του εγκλήματος γίνεται αντιληπτό αν σκεφτεί κανείς πως, παρά τη λυσσαλέα αυτή επίθεση σε μισθούς και Συμβάσεις, η φοροεπιδρομή δυναμώνει εξίσου λυσσαλέα (...) Την ώρα που οι επιχειρήσεις στηρίζονται με νέες φοροαπαλλαγές, ο εργαζόμενος βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται από το φόρο εισοδήματος, από την «εισφορά αλληλεγγύης», από το χαράτσι της ΔΕΗ, από τις νέες παρακρατήσεις στις συντάξεις, από, από, από.

Μάλιστα, όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μην έχει άνεργο, ίσως και περισσότερους από έναν. Ακόμα όμως κι αν σ' ένα σπίτι εξακολουθεί να μπαίνει μεροκάματο, η αύξηση της ανεργίας αξιοποιείται από το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις του για την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, την ένταση των εκβιασμών ώστε να γίνει αποδεκτή η κατάργηση των Συμβάσεων και η μετατροπή των μισθών σε επιδόματα. Δηλαδή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η ανεργία παρασέρνει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα ακόμα πιο βαθιά στον γκρεμό (...)

Μπροστά στην απεργία του Φλεβάρη, το ΠΑΜΕ καλεί σε σκληρή μάχη, για την ΕΓΣΣΕ, ενάντια στη φοροκαταιγίδα, για την υπεράσπιση των ανέργων. Είναι μια μάχη για την ίδια την επιβίωση του εργαζόμενου λαού. Ως τέτοια πρέπει να τη δώσουμε, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, με τα σωματεία αλλά και τους άλλους φορείς του μαζικού κινήματος, τις Λαϊκές Επιτροπές. Με την αποφασιστικότητα, την οργάνωση, την αυτοθυσία που απαιτεί η υπεράσπιση της ζωής της δικής μας και των παιδιών μας» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΠΡΟΑΓΓΕΛΙΑ: «Το σύστημα του συνδικαλισμού ήταν ό,τι πιο κοντινό διέθετε η χώρα προς τους θεσμούς σοβιετικού τύπου. Πρόκειται για κομμάτι του πιο σκληρού κατεστημένου. Η διάλυσή του, που διαφαίνεται, δείχνει την ανάγκη για μια νέα εκπροσώπηση, που θα στηρίζεται στη συναίνεση» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΑΞΙΩΣΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ: «Αντί να αποδεχθούν το αναγκαίο γενικό πλαίσιο περιορισμού της μισθολογικής δαπάνης και να εστιάσουν σε "δίκαιη εσωτερική κατανομή" (...) επέλεξαν μια εκτός χρόνου και τόπου μετωπική σύγκρουση (...) στον ίδιο περίπου πειρασμό φαίνεται ότι μπαίνουν και οι αγροτοσυνδικαλιστές» (στο ΕΘΝΟΣ).

ΚΑΙΑΔΑΣ ΕΔΩ: «Για λόγους οικονομίας πολλά νοσοκομεία δεν προσφέρουν πια στους ασθενείς τους κρέας και κοτόπουλο (...) οι διοικήσεις δεν έχουν τα απαραίτητα κονδύλια να αγοράσουν τα τρόφιμα (...) σε πολλές περιπτώσεις δανείζονται πρώτες ύλες από γειτονικά νοσοκομεία για να εξυπηρετηθούν οι ασθενείς (...) η κατάσταση είναι πλέον δραματική στο ΕΣΥ με τους ασθενείς να εξαντλούνται και εξαιτίας της λανθασμένης σίτισης να κρύβει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους» (στο capital).

ΚΑΙΑΔΑΣ ΚΙ ΕΚΕΙ: «Το μεγαλύτερο κύμα αστέγων μετά την εποχή της μεγάλης ύφεσης της δεκαετίας του 1930 αντιμετωπίζει η Νέα Υόρκη τον τελευταίο καιρό (...) υπάρχουν περίπου 48.000 άτομα που ζητούν άσυλο για τη νύχτα, μεταξύ αυτών όμως και περίπου 20.000 παιδιά, ίσως τον μεγαλύτερο αριθμό αστέγων παιδιών που έχει δει ποτέ η πόλη της Νέας Υόρκης (...) και ενώ άστεγος γίνεται κανείς λόγω φτώχειας και ανεργίας, στην Νέα Υόρκη κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο και οι εργαζόμενοι φτωχοί καθώς δεν υπάρχουν αρκετά σπίτια με προσιτά ενοίκια» (στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ: «Στο κίνδυνο μιας νέας ελληνικής χρεοκοπίας λόγω της αδύναμης ελληνικής οικονομίας, της εύθραυστης κοινωνικής σταθερότητας και του τεταμένου πολιτικού κλίματος αναφέρεται ο οίκος αξιολόγησης Moody's (...) περιγράφει το 2014 ως πολύ δύσκολο έτος και διατηρεί αποστάσεις από τις εκτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας» (στο ΒΗΜΑ).

Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: «Πέρυσι, η Κίνα είχε περισσότερους από 160 εκατομμύρια τόνους χάλυβα πλεόνασμα και της περίσσεψαν πάνω από 300 εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου (...) Το αλουμίνιο, που η μέση ημερήσια παραγωγή του στην Κίνα έσπασε το Δεκέμβρη το ρεκόρ των 58.800 μετρικών τόνων (...) βρίσκεται σε πορεία για να παρουσιάσει το μεγαλύτερο παγκόσμιο πλεόνασμά του από το 2009» (στο capital).