Ωμοί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. «Αφού ψηφίσαμε μια φορά το μνημόνιο, τι χρειάζεται δεύτερη ψηφοφορία για εργασιακό και ασφαλιστικό;».

Και αυτονόητα - με δεδομένη την αυτογνωσία που έχουν όλοι τους για την αστική δημοκρατία και τους φερετζέδες της - η αρμόδια του σχετικού κοινοβουλευτικού έργου συμπληρώνει ότι «η ψήφος της Βουλής δεν έχει σημασία».

Δεν πρόκειται για ξεβράκωμα. Είναι, απλά, αποκατάσταση της αλήθειας από τους ίδιους τους εντεταλμένους να προωθήσουν πάση θυσία - ακόμα και με ρεζίλεμα του «αστικού κοινοβουλευτισμού» - τους πολύ υψηλούς στόχους του κεφαλαίου. Κοινώς: Είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται. Είναι πολλά, πάρα πολλά αυτά που προσδοκά η αστική τάξη να κερδίσει από το επιχειρούμενο σήμερα τσάκισμα των εργατών. Τόσο πολλά που δεν έχει κανένα πρόβλημα να ξεφτιλίσει κι ένα μέρος από το πολιτικό προσωπικό, αρκεί να γίνει Νόμος (υπέρτατος Νόμος) η άνευ ορίων και όρων εκμετάλλευση των εργατών.

Ας συντηρούν αυταπάτες διάφοροι άλλοι με τα περί «αναχωμάτων» που δήθεν διαθέτει η «δημοκρατία» εντός της. Είναι χαρακτηριστικός ο εκβιασμός μέσα από το κύριο άρθρο του «συγκροτήματος», που με ένα ψευτοδίλημμα υπενθυμίζει στους συνεταίρους ότι μαζί κυβερνούνε το καράβι.

Η απάντηση από τη σκοπιά του λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλη από το: Να ηττηθεί η εξουσία των καπιταλιστών. Να αλλάξει, δηλαδή, η τάξη στην εξουσία.

Τα χρηματικά ποσά που αναφέρονται στον πλούτο μιας χούφτας καπιταλιστών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ασύλληπτα, αναφέρονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια. Και καταγράφονται την ώρα που παγκόσμια μειώνεται το ΑΕΠ.

Αυτό ακριβώς είναι ένας από τους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το βάθεμα της δυστυχίας των πολλών που παράγουν (έξι δισ. ο πληθυσμός, μερικές χιλιάδες οι κηφήνες), είναι η βάση για την ευημερία των κερδών των λίγων, των όλο και πιο λίγων.

Αυτή η σχέση ανατρέπεται μόνο αν καταργηθεί η βάση της λειτουργίας αυτού του νόμου. Δηλαδή, οι ίδιες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής - εκμετάλλευσης.

Πίσω στα «δικά» μας, των μέσων ενημέρωσης: Μια βδομάδα έθαψαν την απεργία. Την παραμονή ανακοίνωσαν μόνο ένα κείμενο των εφοπλιστών που βεβαίωνε τους επιβάτες ότι θα γίνουν τα δρομολόγια, ότι δεν υπάρχει απεργία. Και χτες το έριξαν στην υπεράσπιση μιας δικαστικής απόφασης. Εστησαν σκηνικό «κλάματος και οργής» για τους καημένους τους νησιώτες (νοιάστηκαν οι βολεμένοι της Μυκόνου για τους πληβείους, οποία υποκρισία) που τον υπόλοιπο χρόνο τους έχουν εναποθέσει στις διαθέσεις των εφοπλιστών, δηλαδή συχνά πυκνά χωρίς καράβια. Οι Ικαριώτες το ζουν στο πετσί τους.

Τα κανάλια των εφοπλιστών, συνολικά του κεφαλαίου, παίρνουν άριστα στην ταξική συνέπεια.

Με τέτοια ακριβώς ταξική συνέπεια πρέπει να αντιμετωπίζονται από το σύνολο της εργατικής τάξης, ό,τι κι αν ψηφίζει ο καθένας, διατηρώντας διάφορες αυταπάτες περί του «δημοκρατικού παιχνιδιού».

Γιατί εδώ πια το κεφάλαιο έχει πετάξει τους φερετζέδες. Εδώ έχει πάψει κάθε πρόσχημα περί «ανεξάρτητης δημοσιογραφίας». Αυτοί που από τα μικρόφωνα του στούντιο ζητούσαν από τους νησιώτες να δείρουν τους απεργούς ναυτικούς είναι οι ίδιοι που με κάθε ευκαιρία καταγγέλλουν τους νησιώτες γιατί, δήθεν, δε συμβάλλουν στο κέρδος των τουριστικών εταιρειών.

Το γεγονός ότι όλοι, μα όλοι οι κεντρικοί αναλυτές των δελτίων στα αστικά κανάλια έκαναν γαργάρα το γιατί της απεργίας, και στέκονταν μόνο στο γιατί δεν εφαρμόζεται η δικαστική απόφαση από το Λιμενικό, δηλαδή, γιατί δε χτυπήθηκαν οι ναυτεργάτες, δηλώνει το συντονισμό στον κεντρικό στόχο: Να χτυπηθεί εδώ και τώρα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το άρθρο του Παπαχελά που χτυπάει καμπανάκι για τη στάση των δικαστών είναι επίσης ενδεικτικό για τα προβλήματα που έχει στο εσωτερικό της η αστική εξουσία.

Ολοι μαζί «ξεχνάνε» πως εδώ θίγονται τα άγια των αγίων και άρα ο αγώνας δεν μπορεί παρά να έχει και στις μορφές του χαρακτήρα που να αντιστοιχεί στο περιεχόμενο.

Με απλά λόγια η απάντηση δόθηκε από τους διαδηλωτές: «Καμία θυσία σήμερα δεν είναι μεγαλύτερη απ' όσα θα χάσουμε αν περάσουν αυτά τα μέτρα».

Αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν οι αστοί, ή, επειδή το καταλαβαίνουν γι' αυτό και λυσσάνε. Γιατί καταλαβαίνουν ότι οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα πέρα από τις αλυσίδες τους και άρα προτιμούν να τα δώσουν όλα για να κερδίσουν το δίκιο τους.

Ασχετο: Τι κακό κι αυτό που έπαθε το δελτίο του ΣΚΑΪ χτες το βράδυ... Είχαν στήσει σκηνικό για συνέχεια της προβοκάτσιας που επιχείρησαν το πρωί, αλλά οι απεργοί έφυγαν από το τηλεοπτικό πλάνο την ώρα που άρχιζε το δελτίο της η κυρία Σία τάδε. Κι έμεινε στο στούντιο μπουκάλα μια κυρία γνωστή ως «φως - νερό - τηλέφωνο» (από τα Γραφεία Τύπου που διαχειριζόταν - δηλαδή κονόμαγε - σε άλλες εποχές ) να προσπαθεί να εξηγήσει πως με τη χτεσινή απεργία έγιναν «πολλά κλικ απάνω στην παρανομία». Για να συμπληρώσει περίλυπη η διπλανή της: «Η δημοκρατία παρακολουθεί απαθής να ηττάται από μερικούς εντεταλμένους».

Βλέποντας το επίπεδο των αναλυτών τους κατανοείς και τα όρια του συστήματος. Που υπάρχει όσο μπορεί να κρατά τους εργάτες κάτω από την μπότα του, γιατί ...να τους πείσει, δεν μπορεί!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ στη λαιμητόμο των κερδών

ΤΑ ΝΕΑ: Εργασιακά: Αλλαγές - ανάσες. Ασφαλιστικό: Ποιοι γλιτώνουν

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πυρετός στις τράπεζες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αναδίπλωση από τη Moody's

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η κυβέρνηση ακροβατεί μεταξύ ΠΑΣΟΚ και τρόικας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Επιστολή - φωτιά για νέο ψαλίδι στις συντάξεις

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΛΛΑΓΕΣ ασπιρίνες για τα εργασιακά

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΗ ΣΑΒΟΥΡΑ το πολιτικό σύστημα για να μην καταρρεύσει

Η ΧΩΡΑ: Εκβιάζει η τρόικα για πιο σκληρό ασφαλιστικό

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Μπροστά για τη Νέα Ελλάδα της Ελπίδας»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΡΓΟ ΠΑΣΟΚ η στρατιά νεόπτωχων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΤΟΝ «ΑΕΡΑ» ΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΨΑΛΙΔΙΣΜΑ ΜΙΣΘΩΝ - ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΡΕΝΑ το ΠΑΣΟΚ

Η ΑΥΓΗ: Βράζει το ΠΑΣΟΚ

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΡΟΦΗ σε σχολές που δίνουν δουλειά

«Κροίσοι μέσα από την κρίση βγήκαν πέρυσι οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου με τον αριθμό αλλά και την περιουσία τους να καταγράφουν αλματώδη άνοδο, παρότι ο πλανήτης βυθιζόταν στη μεγαλύτερη οικονομική ύφεση των τελευταίων δεκαετιών (...) η συνολική τους περιουσία "αβγάτισε" κατά 19% και έφτασε τα 39 τρισεκατομμύρια δολάρια (...) σε μια χρονιά που το παγκόσμιο ΑΕΠ υποχώρησε κατά 2% ενώ στην Ευρώπη μειώθηκε πάνω από 4% (...) τα 13,85 τρισ. δολάρια ανήκουν σε μόλις 90.000 παγκοσμίως που δεν ξεπερνούν το 0,9% του συνολικού αριθμού όσων χαρακτηρίζονται πλούσιοι» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Είναι πρωτοφανές ότι μεγάλος αριθμός Ελλήνων πιστεύει πως δεν θα κατορθώσει να ανταπεξέλθει σε απρόβλεπτη δαπάνη 1.000 ευρώ που μπορεί να παρουσιασθεί τον επόμενο χρόνο, ότι ίσως αναγκαστεί να αλλάξει σπίτι γιατί δεν θα μπορεί να πληρώνει τη δόση ή το ενοίκιο και δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι το επόμενο δωδεκάμηνο θα διατηρήσει τη σημερινή του εργασία. Και η υπόλοιπη Ευρώπη μη νομίζετε ότι τα βλέπει ρόδινα... Κάθε άλλο. Ενα σεβαστό ποσοστό Ευρωπαίων δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα με τα έξοδά του. Κι όμως η κοινή απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών είναι η σκληρή λιτότητα. Με άλλα λόγια περισσότερη φτώχεια» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Οι δικαστές βρίσκονται οι ίδιοι σήμερα σε αναβρασμό, καθώς βλέπουν το κράτος να τους μειώνει δραστικά τις αποδοχές τους χωρίς ταυτοχρόνως να κάνει τίποτα ουσιαστικό για να λύσει τα χρόνια προβλήματα υποδομής στην απονομή δικαιοσύνης. Είναι, λοιπόν, λογικό και ανθρώπινο ένα μέρος του σημαντικού αυτού κλάδου να θελήσει κάποια στιγμή να πάρει την "εκδίκησή" του. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με αποφάσεις που θα κρίνουν, σε πρώτο τουλάχιστον βαθμό, αντισυνταγματικές ρυθμίσεις που απορρέουν από το Μνημόνιο ή και συγκεκριμένες ενέργειες επιχειρήσεων με βάση το νέο εργασιακό πλαίσιο» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Σε μετωπική με το ΠΑΜΕ οι ακτοπλοϊκές εταιρίες (...) τις κινητοποιήσεις καταδικάζουν σε ανακοινώσεις τους τόσο ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας όσο και η Ενωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι δύο αυτές ενώσεις βρίσκονται σε μόνιμη αντιπαλότητα, για τη σημερινή απεργία έχουν υιοθετήσει κοινή στάση» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΨΗΦΟΥ: «Δεν πιστεύω ότι θα βρεθούν βουλευτές, αφού έχουμε ψηφίσει το μνημόνιο, που θα καταψηφίσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Εκτιμώ ότι 157 τουλάχιστον βουλευτές θα ψηφίσουμε το νομοσχέδιο για τα εργασιακά» (η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σοφία Γιαννακά / ΕΘΝΟΣ).

ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ: «Η Βουλή δεν έχει δικαίωμα να απορρίψει τον νόμο, η ψήφος των βουλευτών δεν έχει καμιά σημασία» (η Βάσω Παπανδρέου / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ: «Τι να την κάνουμε τη Βουλή; Το αν εγκρίνει ή όχι τις αποφάσεις μας είναι δευτερεύον ζήτημα, απαντά ούτε λίγο ούτε πολύ η κυβέρνηση. Μόνο που στις δημοκρατίες υπάρχουν αναχώματα» (από το κύριο άρθρο στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑ: «Η ευθύνη των βουλευτών, όχι μόνο της συμπολίτευσης, αλλά και της αντιπολίτευσης, είναι μεγάλη και ιστορική. Το δίλημμα ανάμεσα στα μέτρα και στην πτώχευση δεν μπορεί παρά να έχει την προφανή απάντηση» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).