Δηλώνουν πως ψάχνουν γιατρικό για τη γάγγραινα. Μάταιος ο κόπος, κάλπικη η προσπάθειά τους. Το σάπιο σύστημα που υπερασπίζουν απειλεί να σαπίσει τα πάντα γύρω του για να επεκταθεί αυτό. Είναι όρος για την επιβίωση των καπιταλιστών η εξαθλίωση - καταστροφή μεγάλων μαζών εργατικής δύναμης.

Αυτή η πληγή έχει κακοφορμίσει τόσο που μόνη λύση είναι η εξαφάνισή της από το χάρτη της ιστορικής εξέλιξης. Μόνο που δεν εξαφανίζεται χωρίς την εξαφάνιση του πληγιασμένου σώματος.

Οι καπιταλιστές γνωρίζουν πως είναι αναγκαστική για το σύστημά τους η οικονομική κρίση και πως μέσα απ' αυτήν το σύστημα βγαίνει πάντα αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Ακόμα και μεταξύ των καπιταλιστών.

Γνωρίζουν, όμως, επίσης, πως εκεί στην προσπάθεια να γίνει η τούμπα, να ξαναπάρει δηλαδή μπροστά η μηχανή της υψηλής κερδοφορίας, δεν εξελίσσονται πάντα όλα ομαλά. Κι αυτήν την ιστορική - κατ' αυτούς - ανωμαλία που απειλεί να μην τους επιτρέψει να βγουν ξανά στον αφρό προσπαθούν να αποφύγουν. Με μελέτες και αναλύσεις για διάφορες μορφές διαχείρισης έτσι που και η πίτα των κερδών να αυξάνει και τα σκυλιά να νομίζουν πως χορταίνουν.

Αυτό που ανησυχεί τους καπιταλιστές όπου Γης, δεν είναι διαφορετικό απ' αυτό που ανησυχεί και τους ντόπιους υπερασπιστές του συστήματος. Εδώ, για έναν επιπλέον λόγο: Εδώ υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα, εδώ δεν μπόρεσαν - παρά τις τόσες και τόσες προσπάθειες - να επιφέρουν συντριπτικό χτύπημα στο εργατικό κίνημα. Εδώ, σ' ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού, ειδικά μέσα στην εργατική τάξη και τα φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα, όχι μόνο παραμένει ζωντανή η συνείδηση για τη βασική αντίθεση «κεφάλαιο - εργασία» (σαν ανειρήνευτη πάλη που δεν μπορεί να λήξει παρά μόνο με την επικράτηση του κόσμου της δουλειάς μέσα από την ανατροπή του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής), αλλά και υπάρχουν ισχυρά δείγματα πως αναπτύσσεται παραπέρα - ισχυροποιείται η ταξική συνείδηση που οδηγεί σε όλο και πιο αποφασιστικούς - στοχοπροσηλωμένους αγώνες.

Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα, εκτός από το μαστίγιο της οικονομικής εξαθλίωσης που γονατίζει συνειδήσεις, επανεμφανίζεται με κάθε ευκαιρία και το καρότο της δήθεν αμφισβήτησης, που όχι τυχαία αφήνει πάντα στο απυρόβλητο το σύστημα. Οταν το 1985 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέβαλε το πάγωμα μισθών, διάφοροι του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκαν «διαφοροποιημένοι», σαν π.χ. τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο. Οταν μάντρωσαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ξαναέγιναν «όλον ΠΑΣΟΚ». Το έργο έχει παιχτεί από τότε αρκετές φορές και με επιτυχία. Ετσι επιχειρείται και σήμερα. Τώρα, δήθεν ενάντια στο μνημόνιο. Αφήνοντας στο απυρόβλητο την ίδια την κυβερνητική πολιτική που πριν να υπάρξει το μνημόνιο περιείχε όσα προβλέπει το μνημόνιο και άλλα τόσα. Την ώρα που ο ίδιος ο Παπανδρέου δηλώνει πως δεν περίμενε το μνημόνιο, αλλά είχε εξαγγείλει προεκλογικά όσα σήμερα εφαρμόζει, οι «διαμαρτυρόμενοι» από το κόμμα του κάνουν πως δεν κατάλαβαν. Γιατί μετέχουν με πλήρη συνείδηση σε ένα αστικό κόμμα κι έχουν πλήρη επίγνωση της αποστολής τους να ευνουχίσουν όποιες αντιστάσεις υπάρχουν στο λαϊκό κίνημα.

Το αίτημα για μαζικό απεγκλωβισμό από τα αστικά κόμματα είχε την αξία του χτες. Σήμερα αναδεικνύεται και σε αυταξία καθώς κάθε εμπαιγμός έχει και τα όριά του. Αυτοί που σε κάθε στιγμή έχουν στηρίξει και στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική εμφανίζονται τώρα σαν η συνείδηση του ΠΑΣΟΚ που προσπαθούν να το επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο. Πιστεύουν πως απευθύνονται σε χάνους ή έχουν πράγματι μετρήσει τέτοιες ποσότητες ανάμεσα στον πληθυσμό; Κοντός ψαλμός η κάλπη. Ας μην περιμένουμε όμως. Είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που πρέπει να γίνουν:

Το αστικό πολιτικό σύστημα, οι καπιταλιστές, ψάχνουν να βρουν τους κατάλληλους τρόπους για να θωρακίσουν τα συμφέροντά τους και αυτά των καπιταλιστών και μέσω των εκλεγμένων στην Τοπική Διοίκηση. Και όλα αυτά, σε μια περίοδο που κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, διαλύοντας τη λαϊκή οικογένεια, προκειμένου να βγει αλώβητο το κεφάλαιο από την κρίση. Τους βολεύει, λοιπόν, να ρίξουν πολλές υποψηφιότητες, για να ανακόψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την οργή του κόσμου. Για να θολώσουν τα νερά (...) Οσοι υποψήφιοι κι αν εμφανιστούν από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τον ΛΑ.Ο.Σ. ή όσοι δήθεν «ανεξάρτητοι» κατέβουν και σε αυτές τις εκλογές, η ουσία δεν αλλάζει. Δύο γραμμές συγκρούονται στην κοινωνία, δύο γραμμές συγκρούονται και στις εκλογές. Το παράδειγμα της Ικαρίας, όπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν κοινό συνδυασμό ενάντια στο ΚΚΕ, το δείχνει πιο ανάγλυφα. Μία επιλογή έχουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Να ψηφίσουν ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ που στηρίζει το ΚΚΕ (οι επισημάνσεις στο χτεσινό ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ και αύξηση του κόστους η πολιτική της κυβέρνησης

ΤΟ ΒΗΜΑ: Φορο-αμνηστία από 400 ευρώ τον χρόνο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ολοι στην περαίωση

ΤΑ ΝΕΑ: «Πληρώστε και κάψτε τα βιβλία»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η κυβέρνηση συντηρεί τη μετρολογία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΜΑΣ «ΠΑΓΩΣΕ» από το Οσλο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τώρα τρέχουν για επενδύσεις

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΦΠΑ στενάζουν τα νοικοκυριά

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Συναγερμός για τα έσοδα

Η ΑΥΓΗ: Χάρη για δύο μήνες στους καταδικασμένους

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

ΕΘΝΟΣ: ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ για τη διαδοχική ασφάλιση

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «ΨΑΛΙΔΙ» και στη διαδοχική ασφάλιση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Κινδυνεύουν με λουκέτο τα ΚΕΠ

Η ΧΩΡΑ: Μας αφοπλίζουν

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΤΑΝ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΤΑΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

«Νέα δεδομένα και για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για τον ΣΥΝ διαμορφώνουν από χθες στην Περιφέρεια Αττικής οι επίσημες ανακοινώσεις ξεχωριστών υποψηφιοτήτων από τον ανεξάρτητο βουλευτή κ. Ι. Δημαρά και τον εργατολόγο κ. Αλ. Μητρόπουλο» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

«Σύμφωνα με τον κ. Μητρόπουλο (...) έχει τους εξής στόχους: να εκδηλωθεί η αντίθεση στο Μνημόνιο, να στηριχθεί το κοινωνικό κράτος και να μην εφαρμοστεί ο "Καλλικράτης" ως δημοσιονομικός βραχνάς όπως επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας» (το θέμα στο ΕΘΝΟΣ).

«Τρεις συλλογικότητες που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ (...) παρουσίασαν χτες την υποψηφιότητα (...) που είχε υποδείξει και η ΚΠΕ του ΣΥΝ» (το θέμα στην ΑΥΓΗ).

«Δεν είναι η πρώτη φορά που τα δύο μεγάλα κόμματα υποφέρουν από "αντάρτες" υποψήφιους (...) στο ΠΑΣΟΚ ο πειρασμός είναι μεγαλύτερος καθώς εκεί υπάρχει μεγάλο κομμάτι δυσαρεστημένων ψηφοφόρων τους οποίους όλοι θέλουν στην κάλπη τους. Ετσι στην Περιφέρεια Αττικής μπορεί να έχουμε ως και τρεις ΠΑΣΟΚογενείς υποψήφιους (...) το γεγονός έχει και μια δεύτερη ανάγνωση. Η ψήφος των δυσαρεστημένων ψηφοφορών του δεν θα κατευθυνθεί σε υποψήφιους άλλων κομμάτων. Θα αποτελέσουν, δηλαδή, ένα είδος αμορτισέρ» (το σχόλιο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ: «Περισσότερα από 34 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως είναι άνεργοι εκτιμά η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) η οποία συνδιοργανώνει με το ΔΝΤ την Συνδιάσκεψη του Οσλο με θέμα "Οι προκλήσεις της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής" (...) Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι πάνω από 60 εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να οδηγηθούν σε ακραίες συνθήκες φτώχειας στις χώρες με χαμηλά εισοδήματα, ως αποτέλεσμα της κρίσης (...) Εκτιμάται πως (...) η αυξανόμενη οικονομική αποδιάρθρωση και περιθωριοποίηση μπορεί να δυναμιτίσει την κοινωνική συνοχή (...) Ο επικεφαλής του ΔΝΤ επισήμανε ότι "όσο λιγοστεύει η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, οι άνθρωποι μπορούν να στραφούν σε μη-παραγωγικές ή και βίαιες δραστηριότητες, που πιθανόν να οδηγήσουν στην αστάθεια, την κατάρρευση της δημοκρατίας, ακόμα και στον πόλεμο» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥΣ: «Τρόπους για την πιο αποτελεσματική διαχείριση των κινδύνων που εγκυμονούνται για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος από την - αυξανόμενη σε συνθήκες κρίσης - ανεργία και φτώχεια, αναζήτησαν οι εκπρόσωποι των μεγάλων καπιταλιστικών οργανισμών, της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας και άλλοι που συμμετείχαν στη 13η Συνδιάσκεψη του Οσλο (...) Τα επίσημα στοιχεία για την καταγεγραμμένη ανεργία παγκόσμια, αποτελούν ισχυρή πηγή ανησυχίας για το κεφάλαιο, που θέλει να διαχειριστεί την κλιμακούμενη λαϊκή αγανάκτηση, να αποτρέψει τη ριζοσπαστικοποίησή της και πολύ περισσότερο την έκφρασή της σε πολιτικό επίπεδο (...) Τα στοιχεία είναι σκόπιμα υποτιμημένα και έχουν σαν βάση τα κριτήρια που βάζουν οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, καμιά σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες τους (...) Τις ανησυχίες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών επιτείνουν και οι εκτιμήσεις για αναιμική και βραχύχρονη ανάκαμψη από την κρίση, παρά την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν κλίμα ευφορίας για να πείσουν ότι οι θυσίες των λαών πιάνουν δήθεν τόπο» (το θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).