Κάθε νέα έρευνα πιστοποιεί ένα: το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και παράλληλα βεβαιώνει τη στοχοπροσηλωμένη επιδίωξη των καπιταλιστών να ξεπεράσουν την κρίση τσακίζοντας τους εργάτες.

Το γεγονός ότι αυτή η κρίση γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί με λέξεις που να κρύβουν τα χαρακτηριστικά της δεν μπορεί να καλύψει την ύπαρξή της.

Στην έκθεση του ΟΟΣΑ μιλάνε για «επιδείνωση των διεθνών οικονομικών προοπτικών» και εμφανίζουν την ανεργία απλά ως ένα άσχημο νέο.

Αποκαλύπτουν, όμως, και την ουσία της κρίσης και την επιδίωξή τους: Μιλάνε για την ανεργία των νέων, όχι για να καταγραφεί το γεγονός, αλλά για να αξιώσουν στο όνομα της ανεργίας των νέων την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος. Το μήνυμά τους είναι ένα: Δουλειά να 'ναι και με όποιους όρους να 'ναι. Αυτό το μήνυμα παπαγαλίζεται ήδη από μια σειρά πολιτικούς χώρους.

Ενα από τα στοιχεία που μαρτυρούν σε βάρος ποιων οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους θέλουν να ξεπεράσουν την κρίση είναι και η φορολογία. Οπου διαπιστώνεται στην πράξη πια πως για να ενισχυθεί το κεφάλαιο με κρατικούς πόρους, αυξάνονται κατακόρυφα οι φόροι στα λαϊκά στρώματα. Τα περί μέσου όρου πρόσθετης φορολόγησης στα 997 ευρώ είναι μια απάτη, καθώς βάζει στο ίδιο καζάνι ορισμένα υψηλά ποσά που καλούνται να καταβάλουν λίγοι, με τα ποσά που καλείται να πληρώσει η πλειοψηφία των φορολογουμένων. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι από τα μέχρι τώρα εκκαθαριστικά προκύπτει ότι εργάτες που έχουν συλλογική σύμβαση και να κατοχυρώνουν έναν ανθρώπινο μισθό μετά από 30 χρόνια δουλειάς, θα πληρώσουν από 3 και πάνω χιλιάρικα επιπλέον από τα αρκετά χιλιάρικα που έχουν ήδη προπληρώσει σαν παρακράτηση φόρου την ώρα που έπαιρναν το μισθό τους.

Πρόσθετα, τα στοιχεία γι' αυτούς που δεν θα κάνουν διακοπές μαρτυρούν την έκταση της πίεσης που ασκείται στο λαϊκό εισόδημα. Οταν 7 στους 10 δεν μπορούν να ξεμυτίσουν, οι μέσοι όροι στη φορολογία λένε παραμύθια.

Το πρόβλημα είναι χοντρό και προσφέρουν κακή υπηρεσία όσοι κρύβουν την αιτία: Οτι για να σηκώσουν κεφάλι τα μονοπώλια πρέπει να γονατίσουν όλοι οι άλλοι.

Η καταφυγή των αστών αναλυτών σε ψυχολογικούς όρους για να εξηγήσουν τι συμβαίνει στην κοινωνία, ενοχοποιεί τελικά τα θύματα, τους εργάτες, που παρουσιάζονται σαν άβουλα όντα και αδύναμα να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που όμως δεν είναι δικό τους, είναι συστημικό. Αυτό ακριβώς: ότι η καπιταλιστική κρίση δεν έχει να κάνει με την ψυχολογία, αλλά με τους σιδερένιους νόμους που τη διέπουν.

Η γνώση των νόμων της καπιταλιστικής οικονομίας και των συνεπειών τους για την εργατική τάξη, οπλίζει την εργατική τάξη και για το δρόμο που πρέπει να πάρει και για τα όπλα που πρέπει να χρησιμοποιήσει.

Η αστική τάξη πατάει στο γεγονός ότι ελέγχει τόσο την εκπροσώπηση των εργατών στα κορυφαία όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος όσο και ένα μεγάλο εύρος πολιτικών κομμάτων που ενώ εμφανίζονται ως αντιπολίτευση, στην ουσία είναι χρυσές εφεδρείες του συστήματος.

Απόδειξη; Οι θέσεις που διατύπωσε χτες το πρωί στη ΝΕΤ ο Τσίπρας αποδεχόμενος τις ιδιωτικοποιήσεις και η ομολογία ότι το κόμμα του ήταν το ισχυρό ανάχωμα για να μην είναι ανεξέλεγκτη η κοινωνική έκρηξη, είναι αποκαλυπτικές.

Μαρτυρούν ότι η εργατική τάξη μπλέκει άσχημα όταν αντί να πολεμά τον αντίπαλο ακουμπά ελπίδες σε διαχειριστές. Η καλλιέργεια της εντύπωσης ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα με εναλλαγές στην κυβερνητική εξουσία οδηγεί πιο βαθιά στην υποταγή.

Για την εργατική τάξη είναι ήδη υπερώριμος ο καιρός για να ανατρέπει καθημερινά τους συσχετισμούς, με την οργάνωσή της στα συνδικάτα, παλεύοντας για τη λύση των δικών της προβλημάτων, για την ικανοποίηση των αναγκών της, να ριζώνει τα φύτρα της δικής της εξουσίας.

Προοπτική που ήδη έχει δει η αστική τάξη και γι' αυτό προωθεί ένα δίκτυο δήθεν λαϊκής συμμετοχής, όπου διάφορες ΜΚΟ που καρπώνονται αφειδώς κρατικά και ευρωενωσιακά κονδύλια, καλούνται να λύνουν προβλήματα - υποχρεώσεις του κράτους, να αμβλύνουν την ταξική αντιπαράθεση, να εμποδίζουν την οργάνωση των εργατών ως τάξη ενάντια σε τάξη.

Οι καιροί μπροστά θα είναι δύσκολοι όχι μόνο γιατί βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, αλλά και γιατί η αστική τάξη προς το παρόν έχει ισχυρές εφεδρείες που λειτουργούν μέσα στο εργατικό κίνημα ενάντια στα εργατικά συμφέροντα.

Οι αναλύσεις που πυκνώνουν στην «ΑΥΓΗ» για το «ξεπερασμένο» της εργατικής εξουσίας, μαρτυρούν και τα όρια μέσα στα οποία θέλουν να στριμώξουν το εργατικό κίνημα, που παρά τα εκλογικά αποτελέσματα κρατά ψηλά τη σημαία της ταξικής απελευθέρωσης.

Για το ΚΚΕ, τους κομμουνιστές, τα καθήκοντα είναι μεγάλα. Αυτός όμως είναι και ο λόγος ύπαρξής τους. Να αγνοούν τους «μέσους όρους», να προβάλλουν τη θέση της μόνης τάξης που δικαιούται να είναι κυρίαρχη, αυτής που παράγει τον πλούτο και για τα συμφέροντα της οποίας και μόνο αξίζουν όλες οι θυσίες.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις 6 Μάη 2012 και 17 Ιούνη 2012

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η διαπραγμάτευση φέρνει τριβές

ΕΘΝΟΣ: Θηλιά 3 δισ. από την τρόικα στην κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ταραχή για 3 δισ. ευρώ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Γόρδιος δεσμός για τα μέτρα των 3 δισ.

ΑΥΡΙΑΝΗ: Το μαχαίρι στο λαιμό για μέτρα 3 δισ. ευρώ

ΤΑ ΝΕΑ: Ψυχρολουσία μετά τον καύσωνα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σε 9 δόσεις ο φόρος

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αντισυνταγματικές οι απολύσεις

Η ΑΥΓΗ: Αποκατάσταση μισθών τώρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τα 12 λάθη των φορολογικών δηλώσεων

Ο ΛΟΓΟΣ: Ποιοι δικαιούνται δελτία κοινωνικού τουρισμού

Η ΝΙΚΗ: Φέρτε στα μέτρα σας την πιστωτική σας κάρτα

«Οι τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών κατά τη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων αναδεικνύουν ότι σχεδιάζονται νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό και στις συντάξεις (...) ταυτόχρονα στο στόχαστρο μπαίνουν και τα κοινωνικά επιδόματα που θα συρρικνωθούν δραματικά με πρόσχημα τον "εξορθολογισμό" τους (...) τίθεται θέμα επιβίωσης για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και ασθενείς (...) Παράλληλα, κυβέρνηση και εργοδότες σε συμφωνία με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ανοίγουν και πάλι ζήτημα εργασιακών σχέσεων και συμβάσεων. Οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου δεν κρύβουν ότι επιδιώκουν να συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς, να τύχουν νέων απαλλαγών και επιδοτήσεων, να εξασφαλίσουν ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στην πλάτη των εργαζομένων (...) το νέο γαϊτανάκι των διαλόγων που στήθηκε, δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για τους εργάτες και τις εργάτριες. Και εδώ αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά ο καταστροφικός ρόλος της ΓΣΕΕ, που επί της ουσίας προπαγανδίζει και απαιτεί από τους εργάτες προσαρμογή στην πραγματικότητα, δηλαδή αποδοχή των όρων που υπαγορεύουν οι κεφαλαιοκράτες.

(...) πίσω από τα χαμόγελα και τους διαλόγους του ΣΕΒ, κρύβεται η ίδια διαχρονική επιδίωξη: Το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, η δραστική συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Για το κεφάλαιο δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να πετύχει την ανταγωνιστικότητα που θέλει, παρά να στείλει στα Τάρταρα την εργατική τάξη. Και όσοι τάζουν στους εργάτες ότι αυτή η ανταγωνιστικότητα μπορεί να έρθει και με άλλους "ενάρετους" τρόπους, ότι μπορεί να έχουν και το σκύλο (το κεφάλαιο) χορτάτο και την πίτα (μισθοί) ολόκληρη, τους παίζουν άσχημο παιχνίδι.

(...) η κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ταξική πάλη (...) μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την κυβερνητική πολιτική, συνολικά τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορούν οι εργάτες να κρατήσουν κάποια δικαιώματα, να πάρουν έστω μια ανάσα. Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Πόλεμο ταξικό, ανελέητο. Και στον πόλεμο απαντάς με πόλεμο. Με οργάνωση και ταξική αλληλεγγύη. Με καθαρή στρατηγική και στόχους. Αυτό το δρόμο δείχνει και πάλι στους εργάτες το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Σε αυτή την υπόθεση υποτάσσει όλες του τις δυνάμεις. Μόνο με έναν τέτοιο αγώνα υπάρχει ελπίδα» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΟΙ «ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ»: «Σε υψηλά επίπεδα θα παραμείνει η ανεργία στις ανεπτυγμένες χώρες (...) σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ (...) με τον αριθμό των ανέργων να διαμορφώνεται στα 48 εκατ., σηματοδοτώντας αύξηση κατά 15 εκατ. από τα τέλη του 2007. Η πρόσφατη επιδείνωση στις διεθνείς οικονομικές προοπτικές σηματοδότησε πολύ άσχημα νέα για την απασχόληση, αναφέρει ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού, Ανχελ Γκουρία (...) Παρά το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, ο διεθνής οργανισμός απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε θαρραλέες μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας (...) Οι οικονομολόγοι έχουν αναφερθεί στους περιορισμούς που υπάρχουν στα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων σε μία σειρά ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΧΑΡΑΤΣΩΜΑ: «Αυξημένο φόρο κατά περίπου 383% σε σχέση με πέρυσι καλούνται να καταβάλουν κατά μέσο όρο φέτος οι φορολογούμενοι μέσω των εκκαθαριστικών του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων. Οι επιβαρυντικές για τους φορολογούμενους αλλαγές (...) έχουν κάνει τα φετινά εκκαθαριστικά σημειώματα βαριά και ασήκωτα (...) ο μέσος φόρος ανά νοικοκυριό πέρυσι ήταν 206 ευρώ. Φέτος ο μέρος φόρος έχει αυξηθεί κατά 383% καθώς ανέρχεται στα 997 ευρώ» (στο capital.gr).

ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ: «Στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα θα παραμείνει φέτος το καλοκαίρι το 69% των Ελλήνων καθώς η οικονομική στενότητα δεν επιτρέπει για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού καλοκαιρινές διακοπές (...) μόλις για τέσσερις μέρες θα φύγει το 31% (...) ενώ οι δύο εβδομάδες αποτελούν πολυτέλεια στην οποία μόνο το 15% των καταναλωτών θα μπορέσει να έχει πρόσβαση (...) τα 3.000 ευρώ αγγίζει το ελάχιστο κόστος για διαμονή και διατροφή 15 ημερών μιας τετραμελούς οικογένειας σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΙΝΚΑ» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ: «Η απώλεια εμπιστοσύνης, μαζί με την ύφεση και την ανεργία, σκορπούν παγωνιά στο κοινωνικό σώμα. Το χειρότερο όλων δεν είναι ότι στέρεψαν τα νοικοκυριά από την έκτακτη φορολόγηση και την ύφεση, αλλά ότι στερεύουν η πίστη, η εμπιστοσύνη προς τις δυνάμεις της ηγεσίας και η αυτοπεποίθηση, δηλαδή η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της ίδιας της κοινωνίας να ανασχέσει την πτώση και να μπει σε τροχιά ανάκαμψης (...) το βαθύτερο πρόβλημα της χώρας πλέον υπερβαίνει τη δημοσιονομική ασθένεια, υπερβαίνει ακόμη και την ύφεση (...) η ακραία συνέπειά τους είναι ότι η κοινωνία χάνει την εμπιστοσύνη της στον εαυτό της» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).