Η απαξίωση και η υποχρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου έχει σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνο για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και για την ανθρώπινη ζωή..., όπως αποδείχτηκε πρόσφατα με το θάνατο του 16χρονου νέου στο προαύλιο σχολείου στους Αμπελόκηπους στη Θεσσαλονίκη. Οι κακοτεχνίες στην κατασκευή των εστιών του χάντμπολ του προαύλιου χώρου του σχολείου και η έλλειψη πάσης φύσεως ασφάλειας στο χώρο έγιναν η αιτία να χάσει τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος.

Ο άτυχος νέος από τη Βουλγαρία έχασε τη ζωή του το περασμένο Σάββατο καθώς έπαιζε ποδόσφαιρο στο προαύλιο του 7ου Δημοτικού Σχολείου Αμπελοκήπων στη Θεσσαλονίκη, όταν μία από τις φορητές εστίες χάντμπολ του σχολείου τον καταπλάκωσε τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Ο άτυχος νέος μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Τα αίτια του δυστυχήματος οφείλονται σε κακοτεχνία της κατασκευής του χάντμπολ σύμφωνα με την οικογένεια του άτυχου παιδιού, ενώ γεμάτος κυνισμό ο δήμαρχος Αμπελόκηπων, Λάζαρος Κυρίζογλου (πρόσκειται στη ΝΔ), σε δήλωσή του επέρριψε ευθύνες στο 16χρονο νέο που έκανε μονόζυγο στην εστία του χάντμπολ.

Για το άτυχο συμβάν η πρόεδρος της Ενωσης Γονέων Αμπελόκηπων, Σοφία Τσοπανοπούλου, δήλωσε στο «Ρ» ότι το πρόβλημα της σχολικής στέγης είναι από τα σημαντικότερα που απασχολούν όλους τους δήμους της Θεσσαλονίκης. «Τα σχολεία μας - υπογράμμισε - δεν είναι εκπαιδευτικοί χώροι. Είναι εγκαταστάσεις που απλά στεγάζονται σε αυτά μαθητές και δάσκαλοι. Είναι χώροι κακοσυντηρημένοι με παμπάλαια και επικίνδυνα υλικά. Δεν είναι ελκυστικοί και μελετημένοι για παιδιά και γι' αυτό πολλές φορές συμβαίνουν ατυχήματα». Αναφορικά με τη μομφή του δημάρχου Αμπελοκήπων για την παραβίαση της περίφραξης του σχολείου από τον άτυχο νέο, η πρόεδρος της Ενωσης Γονέων διατύπωσε την άποψη πως εφόσον δεν υπάρχουν χώροι παιχνιδιού και άθλησης για παιδιά, θα μπορούσαν να διατίθενται γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό κατάλληλα διαμορφωμένοι προαύλιοι χώροι που θα φυλάσσονται και θα επιτηρούνται από σχολικούς φύλακες. Οσο για το συμβάν σημείωσε ότι πιθανότατα να οφείλεται σε κακοτεχνίες.

Στο οξυμένο πρόβλημα της σχολικής στέγης που αντιμετωπίζει ο Νομός Ηρακλείου λόγω της υποχρηματοδότησης, έρχεται να προστεθεί και το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών.

Συγκεκριμένα, οι 5.500 χιλιάδες μαθητές στα σχολεία του Νομού Ηρακλείου είναι αβέβαιο για το αν και με ποιο τρόπο θα μεταφέρονται στο σχολείο τους, αφού το ΚΤΕΛ δεν έχει ακόμα εξοφληθεί από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση για την περασμένη σχολική χρονιά. Αβέβαιη είναι όμως και η χρηματοδότηση για τις ανάγκες του σχολικού έτους που ξεκινάει σε λίγες ημέρες.

Το χρέος στα ΚΤΕΛ (σύμπραξη ιδιωτών) από την προηγούμενη χρονιά ανέρχεται στα 1.375.000 ευρώ, ενώ για να καλυφθούν οι ανάγκες της νέας χρονιάς, σύμφωνα με την προσφορά του μοναδικού μειοδότη (ΚΤΕΛ) και την πρόταση της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας - Πολιτισμού - Νέας Γενιάς και Κοινωνικής Αλληλεγγύης να κηρυχτεί ως ανάδοχος του έργου, πρέπει να εγκριθεί από το υπουργείο Παιδείας επιπλέον το ποσό των 2.723.150 ευρώ, το οποίο και ζητούν.

Οπως όλα δείχνουν, λοιπόν, αντί τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης να λύνονται, συνεχώς επιδεινώνονται, λόγω της πολιτικής της υποχρηματοδότησης, διαχείρισης της φτώχειας, απαξίωσης και της ακόμα μεγαλύτερης υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Για το Νομό Ηρακλείου τόσο οι αρμόδιοι φορείς (Περιφέρεια, Νομαρχία) όσο και το υπουργείο Παιδείας γνωρίζουν πολύ καλά ότι ούτε τα 6 εκατομμύρια ευρώ κατά μέσο όρο που έδινε ετησίως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ούτε τα ψίχουλα των 3,5 εκατομμυρίων ευρώ που μόλις μετά βίας έδωσε για το σχολικό έτος 2004-2005 η κυβέρνηση της ΝΔ (το 1 εκατ. αφαιρέθηκε από τα κονδύλια που προσανατολίζονταν για τις σχολικές βιβλιοθήκες) δε φτάνουν.

Μόνο οι τρέχουσες ανάγκες φτάνουν τα 8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι βραχυπρόθεσμες υπολογίζονται στα 21 εκατομμύρια ευρώ. Και βέβαια δε μιλάμε για το σύνολο των αναγκών του νομού που το κόστος τους είναι ανυπολόγιστης αξίας και που σκόπιμα υπουργείο, περιφέρεια, νομαρχία δεν κάνουν λόγο γι' αυτά.

Ακάθεκτη προχωράει η κυβέρνηση της ΝΔ - παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις της - το «φύτεμα» σχολών ανά την Ελλάδα. Τελευταίο «φρούτο» η Σχολή Καλών Τεχνών που η υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε ότι θα ιδρυθεί στη Φλώρινα.

Και θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί μια Σχολή Καλών Τεχνών να στηθεί στη Φλώρινα. Μήπως θα φέρει την ανάπτυξη των τεχνών και της οικονομικής κατάστασης των κατοίκων της περιοχής; Μα και στην Ηπειρο, που χρόνια τώρα υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα, δεν άλλαξαν το γεγονός ότι παραμένει από τις φτωχότερες περιφέρειες της ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και σε πολλές ακόμα περιοχές της Ελλάδας όπου τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ δεν έφεραν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Αραγε, τι ενδιαφέρει περισσότερο τους κατοίκους της Φλώρινας το να έχουν δουλιές και να μένουν τα παιδιά τους στον τόπο τους ή το να «εισάγουν» μια χούφτα φοιτητές κάθε χρόνο; Επιπλέον, η φύση του συγκεκριμένου Τμήματος απαιτεί τη σύνδεση με μια υποδομή ανάπτυξης των τεχνών, κάτι που όχι μόνο δεν υπάρχει (κακώς), αλλά ακόμα χειρότερα δε βρίσκεται στα σχέδια της τωρινής, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης.

Μειώνονται οι μαθητές ανά τμήμα σε Γυμνάσια και Λύκεια, αλλά αυξάνονται στα Δημοτικά και την ίδια στιγμή το περιεχόμενο της εκπαίδευσης συνεχώς υποβαθμίζεται

Πρόκειται για ένα μέτρο που δεν μπορεί να εξασφαλίσει το επίπεδο ούτε της Δευτεροβάθμιας ούτε της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Γιατί είναι ένα κοινό πλαφόν - που μπορεί κιόλας πολύ απλά να ξεπεραστεί αν επιλεγούν πιο εύκολα θέματα στις εξετάσεις - που θα κόψει έναν αριθμό υποψηφίων από την Ανώτατη Εκπαίδευση χωρίς να βελτιώσει σε τίποτα το επίπεδο της μόρφωσης που παρέχει το Λύκειο.

Παράλληλα, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε χτες ότι μειώνεται ο ανώτατος αριθμός των μαθητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από 35 σε 30 ανά τμήμα και βαυκαλίζει ότι ικανοποίησε ένα πάγιο αίτημα των γονιών και των καθηγητών. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, δόθηκε εντολή στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα και να εγγράφονται πλέον 27 μαθητές σε κάθε τμήμα. Ο νόμος που ισχύει για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση δίνει το περιθώριο ακόμα και για 30 μαθητές ανά τμήμα, ωστόσο στην πλειοψηφία των σχολείων δεν τολμούσαν μέχρι τώρα να βάλουν παραπάνω από 20-22 μαθητές σε κάθε τμήμα, επειδή σ' αυτή την τρυφερή ηλικία έχει μεγάλη σημασία ο δάσκαλος να μπορεί να ασχοληθεί με κάθε μαθητή, να σκύψει πάνω από τις δυσκολίες και τις αδυναμίες του.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι κινήσεις του υπουργείου Παιδείας δεν ξεκινούν από καμιά «παιδαγωγική ευαισθησία» και σε καμιά περίπτωση δε βελτιώνουν την ποιότητα και το επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης.