Γρηγοριάδης Κώστας

Διαβάστε τι αναφέρεται σε πρόσφατη έρευνα της πολυεθνικής: «Αναλόγως του εύρους της εκλογικής νίκης θα υπάρξει και η δυνατότητα προώθησης μεγαλύτερων μεταρρυθμίσεων εκ μέρους του καθενός από τους αντίπαλους συνασπισμούς, αλλά οι μεταρρυθμίσεις είναι πιθανότερες - σύμφωνα με την προσωπική εκτίμηση παρατηρητών - με μία κεντροαριστερή κυβέρνηση μετεκλογικώς, επειδή ακριβώς ο Ρομάνο Πρόντι κρίνεται έμπειρος μετά τη θητεία στην Επιτροπή των Βρυξελλών και, νωρίτερα, στην πρωθυπουργία της Ιταλίας κατά την ένταξη της χώρας του στην Ευρωζώνη». Θυμίζουμε ότι ο Ρ. Πρόντι πρωθυπούργευσε από το 1996 έως το 1998 και διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής των Βρυξελλών από το 1999 έως το 2004.

Μάλιστα, ως πιθανότεροι τομείς μεταρρύθμισης, εφόσον εκλεγεί ο συνασπισμός του κ. Πρόντι, αναφέρονται στην έρευνα της «Μούντις» η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών της Ιταλίας μέσω της πάταξης των πολύ μεγάλων ελλειμμάτων και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ιταλικών εξαγωγών, που υποχωρούν κατά τα τελευταία έτη. Αν οι προαναφερόμενοι τομείς σας θυμίζουν ανάλογες εγχώριες καταστάσεις, δεν κάνετε λάθος. Οπως δε θα κάνετε λάθος αν προεξοφλήσετε τον αντεργατικό χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων (διάβαζε: καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών).

Μπορεί οι επίσημες ανακοινώσεις των τραπεζών για τα οικονομικά στοιχεία της περασμένης χρονιάς να αναμένονται τις αμέσως επόμενες βδομάδες, αλλά οι τραπεζίτες και οι διάφοροι μεγαλομέτοχοι τρίβουν ήδη τα χέρια απ' τη χαρά τους. Και δεν έχουν άδικο, αφού, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία, οι εγχώριες τράπεζες σημείωσαν νέα ρεκόρ υπερκερδών τη χρονιά που πέρασε. Μάλιστα, όπως προβλέπει σε σχετική έκθεσή της η «Μέριλ Λιντς», ο εγχώριος τραπεζικός κλάδος αναμένεται να σημειώσει διπλάσια αύξηση κερδών, έναντι του αντίστοιχου μέσου όρου του ευρωπαϊκού.

Και να σκεφθείτε ότι μιλάμε για την περσινή χρονιά, οπότε δεν ίσχυαν ακόμη τα τελευταία φιλομονοπωλιακά μέτρα της κυβέρνησης, η επέκταση των αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών, κλπ., κλπ. Φανταστείτε πού θα φτάσουν τα ήδη τεράστια τραπεζικά υπερκέρδη εάν -όπως λέει ο υπουργός Οικονομίας - ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η ανταγωνιστικότητα των τραπεζών...

Ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της ΠΓ Γραμματείας του ΣΥΝ, έστειλε επιστολή προς το «Ρ» στην οποία αναφέρει: «Σε σημερινό (σ.σ. χτεσινό) σχόλιο της εφημερίδας σας, σχετικά με το συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ (σελ. 12), αναφέρει ότι στην ομιλία μου ως εκπρόσωπος του ΣΥΝ "τάχτηκα στα λόγια υπέρ του δημόσιου συστήματος υγείας, για να το αναιρέσω στη συνέχεια λέγοντας ότι όσοι έχουν να πληρώσουν να το κάνουν, αποδεχόμενος έτσι την επιχειρηματική δραστηριότητα"! Επειδή το σχόλιο του αρθρογράφου σας δε λέει την αλήθεια (η μόνη δικαιολογία είναι να παράκουσε λόγω της έντασης που υπήρχε στην αίθουσα), παρακαλώ να διορθώσετε την ανακρίβεια προς αποκατάσταση της αλήθειας. Σας στέλνω προς τούτο και το χθεσινό δελτίο Τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα μετά την ομιλία μου. Ελπίζω να ανταποκριθείτε στη δημοσιογραφική δεοντολογία»...

Ακούσαμε πολύ καλά αυτά που είπε ο Γιάννης Τόλιος και παραθέτουμε το απομαγνητοφωνημένο κείμενο απ' το σημείο της ομιλίας που στηρίχτηκε το ρεπορτάζ: «Για το ΣΥΝ μονόδρομος είναι: Εισοδηματική πολιτική που να παίρνει υπόψιν τις αυξήσεις, που θα υπολογίζεται ο πληθωρισμός και ένα μέρος από την πραγματική αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Δημόσιο, δωρεάν σύστημα υγείας για όλους. Αμεση δημιουργία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Φτηνά για όσους έχουν ανάγκη. Οχι για όσους έχουν να πληρώσουν».

Αλλά και στο «στρογγυλεμένο» δελτίο Τύπου του ΣΥΝ αναφέρεται: «Χρειάζεται διπλασιασμός δημοσίων δαπανών (στο 5,5% του ΑΕΠ) με στόχο τη δωρεάν κάλυψη όσων έχουν ανάγκη υγειονομικής φροντίδας, την παροχή δωρεάν φαρμάκων σε ασφαλισμένους με χαμηλά εισοδήματα».

Οταν λέμε, όμως, «δωρεάν σύστημα υγείας για όλους» σημαίνει τα εξής: Οτι δεν πληρώνει κανένας - ούτε τα ταμεία ούτε οι άρρωστοι ανεξαρτήτως εισοδήματος - για καμιά υπηρεσία υγείας και για κανένα φάρμακο. Ολα αυτά παρέχονται δωρεάν και αυτό μπορεί να γίνει μόνον από ένα κρατικό σύστημα υγείας που δεν έχει σκοπό τα έσοδα και κατ' επέκταση το κέρδος.

Τα άλλα είναι άλλοθι και αιτιολογίες για πολιτικές λογικές που δέχονται την επιχειρηματική δραστηριότητα, είτε αυτή ασκείται απ' το δημόσιο είτε απ' τον ιδιωτικό τομέα.

Κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει με τη λογική της εκτέλεσης δημοσίων έργων, που θα είναι «μιας χρήσης». Ολοι, επίσης, καταλαβαίνουμε πλέον καλά ότι για την κατασκευή των Δημοσίων Εργων υπεύθυνες είναι οι κυβερνήσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική των οποίων τα δημόσια έργα που αναλαμβάνουν οι μεγαλοκατασκευαστές γίνονται η πιο σίγουρη πηγή κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων στον κατασκευαστικό κλάδο. Μια πολιτική, που πάει να βγάλει εντελώς εκτός δημοσίου ελέγχου τα δημόσια έργα, με τις περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης» και τις «Συμπράξεις» Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Και εκείνος που θα κληθεί να πληρώσει πάλι τα σπασμένα αυτής της πολιτικής είναι ο ίδιος που ταλαιπωρείται και από την ανεπάρκεια της Εγνατίας και των άλλων έργων, δηλαδή ο ελληνικός λαός!

Γρηγοριάδης Κώστας

Δυστυχώς, όσο πιο πολύ μιλάνε, τόσο πιο πολύ μπερδεύονται (μεταξύ τους) και, βέβαια, μπερδεύουν και τον κόσμο που ακούει, έχοντας μπλέξει τις «δικαστικές» και τις «αστυνομικές» έρευνες, τα λογισμικά, που πότε «διαβάζονται» και πότε όχι, κλπ. Κι όλ' αυτά, χωρίς να λένε, φυσικά, κουβέντα για την ουσία: Το ποιος έκανε τις υποκλοπές.

Το μόνο καλό στην όλη υπόθεση είναι πως οι τσαπατσουλιές στους χειρισμούς, οι επιμέρους πληροφορίες που εμφανίζονται με το σταγονόμετρο και, γενικώς, η συμπεριφορά τους βοηθάει όσους προσέχουν να βγάζουν τα συμπεράσματά τους.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ του Γιώργου Παπανδρέου, που ζήτησε «να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια» για τις υποκλοπές, επιτρέψτε μας να έχουμε τις επιφυλάξεις μας. Φυσικά, μια δήλωση ...δεν κοστίζει και τίποτε, πλην, όμως, αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνειά της.

Για παράδειγμα, όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ζητά να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια, το εννοεί πραγματικά; Εάν ναι, τότε, μπορεί να ξεκινήσει με όσα γνωρίζει ο ίδιος κι όταν φτάσει στο Μάρτη του 2004, ας δώσει το λόγο στον Κ. Καραμανλή για τη συνέχεια.

Οι διάφοροι μηχανισμοί υποκλοπών και παρακολουθήσεων, γενικότερα, έχουν μεγάλη ιστορία στη χώρα μας και δεν είναι νέο φρούτο. Αλλωστε, την περισσότερη δουλιά, τα 30 τελευταία χρόνια, για τη θεσμοθέτησή τους, την οργάνωση και τη διασύνδεση με αυτούς άλλων χωρών, κλπ., κλπ., την έχουν κάνει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ...

ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΑ κριτήρια θα λειτουργήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα μετά τη συνταγματική αναθεώρηση, δήλωσε η υπουργός Παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου. Θα έχει τους λόγους της, φαίνεται, για να είναι τόσο σίγουρη σχετικά με την αλλαγή του σχετικού άρθρου του Συντάγματος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα όσα βλέπουν τις μέρες αυτές τη δημοσιότητα, σχετικά με υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ή παρακολουθήσεις γενικότερα. Τα όσα πολύ περισσότερα γίνονται - όπως καταλαβαίνει ο καθένας - χωρίς να δημοσιοποιούνται, έχουν την αφετηρία τους στο ποιοι έχουν την εξουσία (πολιτική - κρατική, οικονομική - επιχειρηματική, κλπ.) και, επομένως, τις σχετικές δυνατότητες και πώς χρησιμοποιούν αυτή την εξουσία. Με άλλα λόγια, ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι και επιδιώξεις τους, τι συμφέροντα εξυπηρετούν, ποιους θεωρούν αντιπάλους και εχθρούς τους, κλπ. Εσείς τι λέτε, οι «έχοντες και κατέχοντες» την εξουσία της χώρας έχουν ως πρώτιστο στόχο τους τη διασφάλιση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων;

Μια ανάγνωση να κάνει κάποιος στους «τρομονόμους», τις σχετικές με παρακολουθήσεις αποφάσεις και οδηγίες της Ευρωένωσης, τις ανάλογες συμφωνίες της χώρας μας με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, είναι αρκετή, για να καταλάβει ότι κάθε λογής μυστικές και παραμυστικές υπηρεσίες, διάφοροι μηχανισμοί και παρακλάδια, ιδιωτικές και «κρατικές» τηλεπικοινωνιακές εταιρίες κλπ., κλπ. αποτελούν ένα πραγματικό κουβάρι. Τα όσα ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες αποτελούν ουσιαστικά μια μικρή λεπτομέρεια του κουβαριού αυτού. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, βέβαια, ότι κανείς δεν πιστεύει στο ενδεχόμενο να βρεθεί κάποια άκρη και να ξετυλιχτεί το προαναφερόμενο κουβάρι. Αλλωστε, η κυβέρνηση ήταν και είναι σαφής. Απ' τη μια, αποκάλυψε τη «λεπτομέρεια» του κουβαριού κι από την άλλη... έκανε μήνυση σε αγνώστους, ενώ, σε όλους τους τόνους και με διάφορους τρόπους, προεξόφλησε την αποτυχία των όποιων παραπέρα ερευνών των αρμοδίων αρχών. Και σε ό,τι μας αφορά, βέβαια, δεν περιμέναμε μια διαφορετική στάση από τους κυβερνώντες. Οι κάθε λογής παρακολουθήσεις, το θεσμικό τους πλαίσιο, οι αντίστοιχες υπηρεσίες, οι ανάλογες διαπλοκές και διασυνδέσεις κλπ. αποτελούν ένα βασικό τομέα του κατασταλτικού μηχανισμού, ένα βασικό μοχλό προστασίας της εξουσίας των «εχόντων και κατεχόντων». Εξακολουθούν, όμως, να παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα: Γιατί η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τη «λεπτομέρεια»; Υποχρεώθηκε να το κάνει ή κρύβονται κάποιες άλλες επιδιώξεις πίσω από την ενέργειά της;

Τελικά, τα 60 τετραγωνικά μέτρα που έθετε το σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης ως προϋπόθεση για την αδειοδότηση εγκαταστάσεων, όπου θα ψήνεται κατεψυγμένο ψωμί, έγιναν 40 στο τελικό νομοσχέδιο που κατέθεσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας στη Βουλή. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έκανε άλλο ένα βήμα πίσω από τους αρχικούς - επουσιώδεις σε κάθε περίπτωση - περιορισμούς που έθετε, κάτω από την πίεση των αρτοβιομηχάνων. Το γεγονός, τώρα, ότι οι τελευταίοι εμφανίζονται και πάλι δυσαρεστημένοι και - επικαλούμενοι τους νόμους της ΕΕ - ζητούν την άρση όλων των περιορισμών στη δραστηριότητά τους, δεν αναιρεί την ουσία και με άλλα λόγια, ότι νομιμοποιούνται οι μέθοδοι επέκτασης των «Κατσέληδων», των «Βενέτηδων» και των μεγάλων σούπερ μάρκετ σε βάρος των παραδοσιακών βιοτεχνών αρτοποιών.

Από το κακό στο χειρότερο πηγαίνει ο προσανατολισμός του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν τα βασικά στοιχεία του προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2007, τον οποίο παρουσίασε προχτές ο Λευκός Οίκος. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, οι αμυντικές (διάβαζε: πολεμικές) δαπάνες θα σημειώσουν αύξηση κατά 6,9%, σε σύγκριση με την προηγούμενη χρήση και οι αφορώσες την εσωτερική ασφάλεια (δυνάμεις καταστολής κλπ.) αύξηση κατά 3,3%, ενώ εντυπωσιακή προβάλλει στο νέο ομοσπονδιακό προϋπολογισμό η αύξηση (12,2%) των δαπανών για τις εξωτερικές σχέσεις των ΗΠΑ.

Από την άλλη, μειώνονται δραστικά οι δαπάνες για τον τομέα της γεωργίας κατά 6,5%, για την παιδεία κατά 3,8%, για την υγεία κατά 2,3%, για τη λειτουργία της ομοσπονδιακής δικαιοσύνης κατά 7,2% και για τις μεταφορές κατά 9,4%. Δε νομίζουμε πως χρειάζεται να συμπληρώσουμε το παραμικρό σχετικά με τα όσα συνεπάγεται ο προσανατολισμός αυτός. Τα νούμερα «μιλάνε» από μόνα τους...

Είναι η πολιτική που ικανοποιεί την απαίτηση του αδηφάγου κεφαλαίου για διείσδυση σ' όλους τους τομείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, που θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά υποχρέωση του κράτους χωρίς καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως είναι ο τομέας της Υγείας, βασικό δικαίωμα όλων.

Το αποτέλεσμα ήταν οι ανάγκες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα, να καλύπτονται σε μικρότερο βαθμό και με χειρότερο τρόπο από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, η υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, σε συνδυασμό με την απουσία υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας, υγιεινής και ασφάλειας, έχουν μετατρέψει το δημόσιο σύστημα σε προθάλαμο των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων.

Το δικαίωμα του εργαζομένου σε πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας (τις οποίες εξάλλου έχει χρυσοπληρώσει με τις ασφαλιστικές του εισφορές και τους φόρους) έχει καταργηθεί προ πολλού. Και μόνο το γεγονός ότι το 48% των συνολικών δαπανών για την υγεία στη χώρα μας είναι δαπάνες ιδιωτικές (απ' τις τσέπες των εργαζομένων) δείχνει ότι έχει ενισχυθεί κατακόρυφα η εμπορευματοποίηση της παροχής υπηρεσιών Υγείας, και μάλιστα έχουν μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα.

Και όλα αυτά, την ώρα που βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη η επίθεση κατά των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με τη σαφή πρόθεση κυβέρνησης και εργοδοτών να κόψουν κάθε δίχτυ ασφαλείας.

Το ότι η πρόσφατη ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Υγεία υποβαθμίστηκε και αποσιωπήθηκε από τα αστικά μέσα ενημέρωσης δείχνει και το βαθμό ενόχλησης των επιχειρηματικών συμφερόντων και των πολιτικών τους υπαλλήλων. Γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη της πάλης και της αλλαγής των συσχετισμών σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο για να γίνουν η δουλιά, η Υγεία, η Παιδεία, δικαιώματα εξασφαλισμένα από την κοινωνία, στις συνθήκες μιας λαϊκής οικονομίας με λαϊκή εξουσία.