«Οχι μόνο δεν υπάρχει ανησυχία για την επίτευξη των στόχων (σ.σ. του κρατικού προϋπολογισμού), αλλά αντιθέτως, με δεδομένη και την πέρα από κάθε προσδοκία πορεία των εσόδων του ΕΦΚΑ, θα έχουμε εκ νέου δημοσιονομική υπεραπόδοση». Αυτά δήλωνε την περασμένη Κυριακή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος σε συνέντευξή του, κομπορρημονώντας για τις «επιτυχίες» της κυβερνητικής πολιτικής. Γιατί όμως χαίρονται τα κυβερνητικά στελέχη; Επειδή έγδαραν το λαό στους φόρους και τον έχουν γονατίσει; `Η μήπως χαίρονται γιατί φέτος - όπως λένε - ο ΕΦΚΑ θα έχει πλεόνασμα και έτσι εμμέσως θα στηρίξει τη «δημοσιονομική υπεραπόδοση» του κρατικού προϋπολογισμού; Το πλεόνασμα του ΕΦΚΑ είναι «παράγωγο» των περικοπών στις συντάξεις, της φτώχειας και της εξαθλίωσης για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, σε συνδυασμό με την αύξηση των εισφορών σε μεγάλο μέρος των σημερινών ασφαλισμένων. Επομένως, το πλεόνασμα του ΕΦΚΑ είναι «ματωμένο», όπως συνολικά τα πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού. Αυτό το άθλιο «έργο» κάνει σημαία της η κυβέρνηση, πανηγυρίζοντας για τις επιδόσεις της αντιλαϊκής πολιτικής της.

Επενδύσεις με «κοινωνικό αντίκρισμα» και όχι με «σημαία ευκαιρίας». Επενδύσεις με «κανόνες και με σεβασμό στους νόμους» και όχι «αρπαχτές». Ετσι απαντάει η κυβέρνηση στη φασαρία που «σηκώνεται» γύρω από την «αξιοποίηση» του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό και σε όσους την κατηγορούν ότι «διώχνει τις επενδύσεις». Συνεχίζει και μ' αυτόν τον τρόπο να χαράζει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε «υγιείς» και μη επιχειρήσεις, σε «καλούς» και «κακούς» καπιταλιστές, για να βγάλει λάδι συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης. Μήπως όμως οι νόμοι που η κυβέρνηση απαιτεί να γίνονται «σεβαστοί» από επενδυτές είναι φιλολαϊκοί; Μήπως είναι έξω από τους κανόνες του καπιταλισμού το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων στο όνομα των επενδύσεων; Κάθε άλλο! Η καταστροφή στον Σαρωνικό επιβεβαιώνει την εγκληματική φύση του καπιταλισμού για τους εργαζόμενους, το λαό, το περιβάλλον. Αυτός είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, όση φιλολογία κι αν αναπτύσσει η κυβέρνηση για το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν συγκρούονται οι «κανονικές» με τις «μη κανονικές» επενδύσεις, αφού όλες υπακούν στην «κανονικότητα» του κεφαλαίου: Εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», δουλειά με ημερομηνία λήξης, κρατικές επιδοτήσεις στο κεφάλαιο, έργα και υποδομές απλησίαστα για τα λαϊκά νοικοκυριά και πάει λέγοντας. Ετσι επιτυγχάνεται η μέγιστη κερδοφορία, που είναι το κίνητρο για κάθε επενδυτή.

Εχουμε ξαναγράψει για την αντικομμουνιστική «ημερίδα» με τίτλο «100 χρόνια από τον πρώτο ολοκληρωτισμό του Μπολσεβικισμού, επισκόπηση: Στόχευση και μαρτύρια του Ελληνισμού», που πραγματοποιήθηκε στην Καλλιθέα, στο πλαίσιο ποντιακού τριημέρου, το οποίο ολοκληρώθηκε την Κυριακή. Αν η είδηση την περασμένη βδομάδα ήταν ότι οι εκδηλώσεις αυτές χρηματοδοτήθηκαν από την τοπική δημοτική αρχή, που πρόσκειται στη ΝΔ, η είδηση σήμερα είναι ότι στη συγκεκριμένη εκδήλωση παραβρέθηκε και στέλεχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Πιο συγκεκριμένα, το «παρών» έδωσε ο γγ του υπουργείου Εσωτερικών Τζανέτος Φιλιππάκος. Το «πόρισμα» της «ημερίδας», μεταξύ άλλων, χαρακτήρισε την Οκτωβριανή Επανάσταση «πραξικόπημα» επειδή ανέτρεψε τον τσάρο! Οσο σοβαρές είναι αυτές οι ανιστόρητες προσεγγίσεις, άλλο τόσο σοβαρή ήταν και η «υπεράσπιση» του σοσιαλισμού από την κυβέρνηση πριν από λίγο καιρό, με αφορμή το αντικομμουνιστικό συνέδριο της ΕΕ στο Ταλίν...

1897 Γεννιέται ο μεγάλος Γάλλος κομμουνιστής ποιητής και πεζογράφος Λουί Αραγκόν, ο οποίος είχε σταθεί ενεργά στο πλευρό των Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων την περίοδο μετά τον εμφύλιο. Οταν το 1980 επισκέφτηκε την Αθήνα, ο Αραγκόν είχε δηλώσει σχετικά: «Νιώθω μεγάλη συγκίνηση γιατί αυτή τη στιγμή είμαι μαζί σας. Οταν επισκέπτομαι τις διάφορες χώρες δέχομαι εθιμοτυπικές επισκέψεις. Η δική σας όμως δεν είναι τέτοια. Ημουν και θα είμαι πάντα στο πλευρό του ΚΚΕ». Μεταξύ των αγωνιστών υπέρ των οποίων πρωτοστάτησε για την απελευθέρωσή τους ο Αραγκόν ήταν και ο Γιάννης Ρίτσος.

1915 Ο ιμπεριαλιστικός συνασπισμός της Αντάντ αποβιβάζει αγγλογαλλικά στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη.

1926 Εγκαινιάζεται η πρώτη Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης.

1929 Στο Λονδίνο υπογράφεται πρωτόκολλο για την αποκατάσταση των βρετανοσοβιετικών διπλωματικών σχέσεων, που είχαν διακοπεί από τη Βρετανία στις 27/5/1927.

1935 Τα στρατεύματα της φασιστικής Ιταλίας εισβάλλουν στην Αβησσυνία (Αιθιοπία). Αρχίζει ο ιταλοαβησσυνιακός πόλεμος, ο οποίος θα λήξει το Μάη του 1936 με νίκη της Ιταλίας.

1936 Γεννιέται ο Αμερικανός συνθέτης Στιβ Ράιχ, πρωτοπόρος της μινιμαλιστικής μουσικής.

1943 Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής καταστρέφουν το χωριό Λυγγιάδες Ιωαννίνων και δολοφονούν 82 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

1945 Γεννιέται ο μεγάλος Σοβιετικός αθλητής του τριπλούν Βίκτορ Σανέγιεφ.

1965 Το Ενωμένο Κόμμα της Κουβανικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης μετονομάζεται σε Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας.

1966 Αρχίζει στο Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Τελικά στις 30/12/1966 το δικαστήριο καταδίκασε τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη σε 11 και 8,5 χρόνια φυλάκιση αντίστοιχα, ενώ άλλοι 9 καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από 3 έως 15 μήνες. Μετά την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1967 αποφυλακίστηκαν όλοι.

1966 Μια παλιά ιστορία, τόσο ...νέα. Διαστάσεις σκανδάλου παίρνει η ψηφοθηρική παρέμβαση πολιτικών στα ποδοσφαιρικά. Ο υπουργός Δημοσίων Εργων, Κ. Μακρής, απειλεί με παραίτηση αν δεν προβιβαστεί (παράτυπα) στην Α' Εθνική ο ΟΦΗ, ο υπουργός Βιομηχανίας, Ι. Γκλαβάνης, απαιτεί από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία να παραμείνει στην Α' Εθνική η Νίκη Βόλου (αν και υποβιβάστηκε), ενώ ο υπουργός Ανευ Χαρτοφυλακίου, Τ. Δρούλιας, εκδηλώνει «ζωηρό ενδιαφέρον» για την τύχη του Παναιγιάλειου...

1972 Πενήντα τέσσερις πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού με έκκλησή τους προς τη Διεθνή Επιτροπή Νομικών και τη Διεθνή Αμνηστία καταγγέλλουν ότι η Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία συνεχίζει να χρησιμοποιεί βασανιστήρια εναντίον των κρατουμένων.

1979 Αυτοκτονεί ο φιλόσοφος Νίκος Πουλαντζάς.