«Οσο και να επιχείρησαν τα γαλλικά ΜΜΕ να χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις. Οσο και να προσπάθησαν οι δυο "μονομάχοι" (σ.σ. Σιράκ και Ζοσπέν) να κρύψουν τα προαναφερόμενα, με θεατρινίστικες "διαφωνίες" και "λεξιμαχίες", η "συγκατοίκηση" και οι συνέπειες της πολιτικής της δεν ξεχνιούνται. Και διακινδυνεύουμε την πρόβλεψη ότι αυτό θα εκφραστεί και στο εκλογικό αποτέλεσμα. Οπως θα εκφραστεί - δυστυχώς - και το γεγονός της ανύπαρκτης ουσιαστικά, στη γαλλική πολιτική σκηνή, πραγματικά αριστερής και φιλολαϊκής διεξόδου». Αυτά έγραφε η στήλη την περασμένη Παρασκευή, σχετικά με τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και τα αποτελέσματα της Κυριακής τη δικαίωσαν πλήρως. Τα δύο τρίτα περίπου των Γάλλων ψηφοφόρων έριξαν μαύρο στον Σιράκ και τον Ζοσπέν, οι οποίοι, ως άθροισμα, πήραν μόνο το 35-36% των ψήφων. Ο τρίτος ένοικος της «συγκατοίκησης», ο Ρομπέρ Υ, υποψήφιος του ΚΚΓ, ήρθε ενδέκατος, παίρνοντας το 3,4% των ψήφων, που αποτελεί και το μικρότερο ποσοστό στην ιστορία του ΚΚΓ. Την ίδια στιγμή, ο ακροδεξιός Ζαν-Μαρί Λεπέν ξεπερνούσε το 17%, περνώντας στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ενώ δύο τροτσκιστές υποψήφιοι (η Αρλέτ Λαγκιγιέ και ο Ολιβιέ Μπεζανσενό) έπαιρναν συνολικά περίπου 11%.
Ας ελπίσουμε ότι οι Γάλλοι κομμουνιστές θα βρουν τη δύναμη να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα και διδάγματα και να προχωρήσουν αποφασιστικά στην τόσο αναγκαία επανατοποθέτηση του ιστορικού ΚΚΓ στις ράγες του μαρξισμού - λενινισμού.
... οι ευθύνες
Συγκλονισμένοι δηλώνουν υπουργοί, διάφοροι βουλευτές και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με τα εκλογικά αποτελέσματα της Γαλλίας και, ιδιαίτερα, με την άνοδο του Λεπέν και μιλάνε περί «πολιτικής αφασίας», «απαξίωσης της δημοκρατίας», «ενίσχυσης των ακροδεξιών αντιλήψεων και τάσεων», κλπ., κλπ. Η βασική αιτία, όμως, για όλ' αυτά και διάφορα άλλα παρόμοια δε βρίσκεται στη δήθεν πολυδιάσπαση της Αριστεράς, όπως λένε. Οι βασικές και κύριες ευθύνες βαραίνουν το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική του. Ευθύνες έχει, επίσης, και το ΚΚΓ, το οποίο όχι μόνο δεν αντιπάλεψε ουσιαστικά την πολιτική αυτή, αλλά συμμετείχε και στην κυβέρνηση της χώρας. Αυτή την κυβερνητική πολιτική αποδοκίμασαν και καταδίκασαν οι Γάλλοι εργαζόμενοι, αφού τη δοκίμασαν και γνώρισαν τις συνέπειές της, τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ας μην προσπαθούν, επομένως, οι εδώ ομοϊδεάτες των Γάλλων σοσιαλιστών, να βρουν εξιλαστήρια θύματα και ψεύτικες δικαιολογίες. Ας μην προσπαθούν, να συσκοτίσουν την αλήθεια και την ουσία των γενικότερων συμπερασμάτων, που αναδείχνονται από τα εκλογικά αποτελέσματα της Γαλλίας. Με άλλα λόγια, ας μην επιχειρούν να ρίξουν αλλού τις ευθύνες για την άνοδο, που παρουσιάζει η ΝΔ στις δημοσκοπήσεις. Η τελευταία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής του.
Αδιόρθωτοι
Τη δεκαετία του '90 πανηγύριζαν, που οι 13 από τις 15 κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ ήταν «κεντροαριστερές». Σήμερα, σε όλες σχεδόν τις χώρες αυτές, έχουμε φαινόμενα ή έστω «σταγονίδια» αντίστοιχα εκείνων της Γαλλίας. «Θεωρείτε το φαινόμενο τυχαίο;», ρωτήσαμε χτες τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. «Κανένα φαινόμενο δεν είναι τυχαίο, σ' αυτό συμφωνώ μαζί σας», απάντησε ο Χρ. Πρωτόπαπας στο «Ρ», αλλά αμέσως μετά περιδινήθηκε επί μακρόν στα περί της «κεντροαριστεράς»... Συμπέρασμα; Ανεπίδεκτοι!
Απαράδεκτη σύνδεση
Απίθανο! Ρωτήθηκε ο Χρ. Πρωτόπαππας για το αίσθημα ανασφάλειας που υπάρχει στους πολίτες, γεγονός που δημιουργεί συμπεριφορές ανάλογες με αυτές στη Γαλλία, και κείνος προσπάθησε να αποδείξει πόσο «καλό» είναι το ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενος στην πολιτική του για τους ...λαθρομετανάστες! Αλήθεια, η τακτική της σύνδεσης, έστω και έμμεσα, των μεταναστών με το αίσθημα ανασφάλειας και την άνοδο της ακροδεξιάς είναι καινούρια - «εκσυγχρονιστική» - μέθοδος για την αντιμετώπιση του φασισμού;
Ο ψευτοδιάλογος
Αυτό κι αν είναι κοροϊδία: Με επίσημη ανακοίνωση, το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών καλεί τους «λοιπούς κοινωνικούς φορείς ή μεμονωμένα τους πολίτες, που επιθυμούν να υποβάλουν σχετικές προτάσεις για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, να τις αποστέλλουν στη γραμματεία κοινωνικού διαλόγου»(!). Κατάλαβαν, φαίνεται, ότι ο στημένος διάλογος δεν πείθει και τους γεννήθηκε η ανάγκη να τον ...πλατύνουν με ό,τι βρεθεί γύρω - γύρω... Τόσοι παρατρεχάμενοι, από δω και από κει, όλο και κάποιοι θα τσιμπήσουν.
Συνειρμοί για τη Γαλλία
Για άλλη μια φορά, ο καθένας με το μυαλό του «πιάνει τριάντα ένα...» κι ας κάηκε η ουσία της πολιτικής του, είτε είναι Γάλλος, είτε άλλος Ευρωπαίος, είτε από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Γι' αυτό συνεχίζουν να ακούγονται τα απίθανα επιχειρήματα, αλλά και άλλα πιο «καινούρια» στην εντύπωση, που στόχο έχουν να στείλουν τις συνειδήσεις στα κανάλια της διατήρησης και διαιώνισης του συστήματος με κάθε κόστος. Ετσι, για παράδειγμα, ακούμε ερμηνείες, όπως «κατακερματισμός της αριστεράς, επικοινωνιακά λάθη, παραμέληση επιμέρους προβλημάτων, όπως η εγκληματικότητα» κ.ά.
Και όμως, δεν έγινε και ούτε θα γίνει ποτέ, ο σκύλος να είναι χορτάτος, την ώρα που η πίτα μένει ανέγγιχτη. Δεν έγινε και ούτε θα γίνει ποτέ, να είναι ο ιμπεριαλισμός και τα μονοπώλια ευτυχισμένα από τη συγκυβέρνηση στη Γαλλία ή όπου αλλού και, ταυτόχρονα, να μη φουσκώνει η δυσαρέσκεια στις λαϊκές μάζες. Δε γίνεται, αν δεν ενεργείς έτσι που να ριζοσπαστικοποιούνται οι μάζες, να διοχετεύεται αυτή η δυσαρέσκεια μια ζωή σε «επικοινωνιακές τούμπες», που μπορεί να κερδίζουν κάποιο χρόνο, αλλά, αργά ή γρήγορα, δικαιώνεται το «μια του κλέφτη... τρεις και η κακιά του μοίρα». Κι αυτό γιατί, ό,τι κόλπα και αν εφεύρεις, δεν μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, αν δεν την αλλάξεις.
Υπάρχει μόνον ένας τρόπος να μπει σε διαδικασία αλλαγής η πραγματικότητα. Πρώτα απ' όλα, να το θέλεις αληθινά και όλη σου η πολιτική στάση να αντανακλά μια τέτοια διάθεση, έτσι που οι λαϊκές συνειδήσεις να προσανατολίζονται, όχι στις «έξυπνες» ραφές του συστήματος, αλλά στο αληθινό ξεπέρασμά του.
Δεν μπορείς να ποτίζεις τον εθνικισμό και μετά να πιστεύεις πως μπορείς να τον κλαδέψεις εγκαίρως σε «κεντροαριστερό βολικό σχήμα». Δεν μπορείς να συμφωνείς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και οι όποιες «διαφωνίες» να μην είναι τίποτα άλλο, παρά οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Δεν μπορείς ατιμώρητα να αλλοιώνεις τις συνειδήσεις των εργαζομένων ότι «προέχει η Γαλλία» και να πιστεύεις πως ελέγχεις την εξαγορά που ξεκίνησες. Δεν μπορείς να «χειρίζεσαι» μια ζωή τις αφορμές για τη λαϊκή δυσαρέσκεια (ανεργία, βιοτικό επίπεδο, παιδεία, υγεία κ.ά.) με μόνη έννοια να μην «σου τ' ανακατέψουν» οι λαϊκές κινητοποιήσεις και χάσεις το πρόσωπο του καταφερτζή στην αστική τάξη. Δεν μπορείς να ψάχνεσαι με επικοινωνιακά κόλπα και σύμβολα της στιγμής, για να καθορίσεις και να καθοριστείς στις εκλογές για το ποιος είναι «αριστερός» και «δεξιός», την ώρα που συγκυβερνούσες και στην πράξη έψαχνες και εσύ μαζί με τον κόσμο να βρεις τα «σύνορα», που ποτέ δεν υπερασπίστηκες.
Τώρα δεν είναι καιρός για «δάκρυα». Δεν ωφελούν τα «δάκρυα» της εκτόνωσης, που στοχεύουν στο να σπρώξουν, για άλλη μια φορά, τις λαϊκές συνειδήσεις στον καημό του να σωθούν με κάθε κόστος οι αυταπάτες του συστήματος. Τώρα είναι καιρός, που διαλέγεις πλευρά και εκεί μένεις...
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Τα εκλογικά
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΨΑΧΝΟΥΝ εναγωνίως, λένε, να βρουν πώς τους προέκυψε ο Ζαν Μαρί Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με 17% και κάτι. Για τους Γάλλους «κεντροαριστερούς» μιλάμε. Και το μόνο, που δεν τους περνάει από το μυαλό, είναι πως αυτοί οι ίδιοι του άνοιξαν την πόρτα...
Πάντως, δεν άφησαν στο ΠΑΣΟΚ τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Κι έτσι, άπαντα τα στελέχη του Κινήματος ανακάλυψαν τον κίνδυνο της αναβίωσης της άκρας Δεξιάς και μας καλούν να αντιδράσουμε, ψηφίζοντας Παπουτσή!
Και γιατί, ρε παιδιά, να μη γλιτώσουμε, τόσο από την όποια αναβίωση της άκρας Δεξιάς έχετε στο μυαλό σας, όσο και από τις υπαρκτές και καθημερινές εκδοχές της δεξιάς πολιτικής, που αντιμετωπίζουμε καθημερινά; Ναι, ναι, και την «πράσινη» εννοούμε και τη «γαλάζια» και τα όποια σχέδια για κεντροαριστεροδεξιές...
ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μας για μια ακόμα φορά στους υπεύθυνους των ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, που επέτυχαν να πανικοβάλουν τη χώρα ολόκληρη και να μας πείσουν ότι υπάρχει επιδημία μυοκαρδίτιδας.
Μάταια οι δυστυχείς γιατροί και επιστήμονες, που κλήθηκαν να δώσουν τα φώτα τους, προσπαθούσαν να δώσουν μια ρεαλιστική διάσταση της υπόθεσης. Η εντυπωσιοθηρία νίκησε κατά κράτος.
ΠΑΣΧΑ ΕΝΟΨΕΙ και οι τιμές άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους! Αμνοερίφια και οπωροκηπευτικά στα ύψη ενώ η κυβέρνηση λέει πως θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα με εισαγωγές. Μάλλον, στα οικονομικά επιτελεία θα είναι όντως βδομάδα των παθών αυτή που έρχεται.
Γρηγοριάδης Κώστας
Οχι τίποτε άλλο, μα πρέπει να ανακοινώσουν και πληθωρισμό σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα και είναι βέβαιο ότι για πολλοστή φορά οι αισιόδοξες προβλέψεις της κυβέρνησης θα πάνε περίπατο.
Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι η περίφημη εισοδηματική πολιτική του περίπου 2,5% σε κάτι τέτοιες εκτιμήσεις βασίστηκε και τώρα άπαντες καταλαβαίνουν πόσο «ρεαλιστική» ήταν.
Ισραηλινές βαρβαρότητες
Γρηγοριάδης Κώστας
«Λυπούμαστε που δε σκοτώσαμε περισσότερους τρομοκράτες». Η ανατριχιαστική αυτή δήλωση του ισραηλινού υπουργού Δικαιοσύνης Μέιρ Σιτρίτ, δεν προσθέτει τίποτα στη θηριωδία των ισραηλινών ταγμάτων του θανάτου. Απλώς επιβεβαιώνει ότι ο εξανδραποδισμός του παλαιστινιακού λαού ήταν ένα καλά οργανωμένο βάρβαρο σχέδιο, το οποίο ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας ανθρωποειδή και υπάνθρωποι όπως ο παραπάνω υπουργός. Δε δίστασε μάλιστα, απαντώντας στις καταγγελίες του απεσταλμένου του ΟΗΕ - ο οποίος είχε κάνει λόγο για «φρίκη πέρα από κάθε φαντασία» αντικρίζοντας το σφαγείο την Τζενίν - να του επιτεθεί ξεδιάντροπα: «Αν ενδιαφέρεται - ο Τ.Λάρσεν (σ.σ. ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ) - τόσο γι' αυτούς τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, δεν έχει παρά να πείσει τη χώρα του τη Νορβηγία, να τους ανοίξει τις πόρτες και να τους δεχτεί στο έδαφός της». Μάλιστα, με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ ο ίδιος ο Α. Σαρόν έδωσε προχτές εντολή σε όλα τα υπουργεία της ισραηλινής κυβέρνησης, «να διακόψουν οποιαδήποτε επαφή με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ Ρουντ Λάρσεν».
Η κατασκευή θέσεων και...
Η διπλανή φωτογραφία δημοσιεύτηκε στα χτεσινά «Νέα» και υποχρέωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ να αποστείλει στη Διεύθυνση της εφημερίδας την παρακάτω επιστολή:
«Προς "Τα Νέα"
κ. Π. Καψή
Κύριε Διευθυντά,
στο σημερινό φύλλο (22.04.02) της εφημερίδας "Τα Νέα", δημοσιεύετε φωτογραφία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα και μέσα στο πλαίσιο της φωτογραφίας το "Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, τι Λεπέν, τι Ζοσπέν...» (σελ. 4). Ολο το στήσιμο είναι τέτοιο, που μόνο μια εντύπωση δημιουργεί: Οτι το παραπάνω ειπώθηκε από την Αλέκα Παπαρήγα!
Περιττό, να υπογραμμιστεί η σκοπιμότητα του δημοσιεύματος που κατασκευάσατε. Για την εφημερίδα σας, και προκειμένου να ενημερώνονται σωστά οι αναγνώστες σας, είναι χρήσιμο και σκόπιμο να δημοσιεύετε όσα λέει το ΚΚΕ ή στελέχη του και όχι, φυσικά, όσα δε λέει.
Με τη βεβαιότητα ότι θα δημοσιευτεί η παρούσα στο ίδιο σημείο, που δημοσιεύσατε το σχετικό σας δημοσίευμα.
Ευχαριστούμε».
... συνεργασιών
Η προηγούμενη, όμως, δεν ήταν η μόνη επιστολή του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που έλαβαν χτες τα «Νέα». Ελαβαν, επίσης, και την παρακάτω:
«Κύριε διευθυντά,
Στη σελίδα 10 της εφημερίδας "Τα Νέα" (22.04.02) γράφεται: "Μάλιστα, η υποψηφιότητα του κ. Βασίλη Μπούτα στη Νομαρχία Καρδίτσας - την οποία κέρδισε στις προηγούμενες εκλογές η ΝΔ σε συνεργασία με το ΚΚΕ - ...».
Σας ενημερώνουμε, ότι ο Βαγγέλης (και όχι Βασίλης) Μπούτας ήταν υποψήφιος νομάρχης και στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές. Και, κυρίως, ότι καμιά συνεργασία δεν υπήρξε με τη ΝΔ. Ο συνδυασμός, που είχε επικεφαλής τον Βαγγέλη Μπούτα, έμεινε εκτός β΄ γύρου και κάλεσε τους ψηφοφόρους να εκφράσουν με όποιο τρόπο την αντίθεσή τους στους συνδυασμούς που συμμετείχαν.
Αυτά, προς ενημέρωση των αναγνωστών σας, και με τη βεβαιότητα ότι θα δημοσιεύσετε την παρούσα στο ίδιο σημείο του ρεπορτάζ.
Ευχαριστούμε.
Φορομπήχτες
Τα στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα ο «Ρ», στο φύλλο της Κυριακής, για τους φόρους που πληρώνουμε, είναι από κάθε άποψη εντυπωσιακά. Να αναγκάζονται οι σύγχρονες οικογένειες των εργαζομένων να δουλεύουν το μισό χρόνο μόνο και μόνο για να πληρώσουν τους διάφορους φόρους και τις υποχρεωτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι λίγο πράγμα. Είναι μια άνευ προηγουμένου πρόκληση, που αποκτά μάλιστα μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστούμε ότι το σχέδιο που έχει η κυβέρνηση στα σκαριά για την περιβόητη φορολογική μεταρρύθμιση προβλέπει την παραπέρα επιδείνωση αυτής της κατάστασης. Επιπρόσθετα αποκαλύπτει την υποκρισία των πολυδιαφημισμένων πολιτικών για το «δωρεάν» των υπηρεσιών που υποτίθεται πως προσφέρονται στους εργαζόμενους σε τομείς όπως της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας κ.α. Καθεμιά από αυτές τις υπηρεσίες τις χρυσοπληρώνουμε, χωρίς να απολαμβάνουμε ούτε ένα μικρό μέρος από αυτό που τελικά δικαιούμαστε.
Ο «Ρ», παρουσιάζοντας το θέμα της φορολογίας, αποκάλυψε ότι μια κλασική τετραμελής οικογένεια με φορολογητέο εισόδημα 7,6 εκατομμύρια δραχμές, πληρώνει πάνω από 3 εκατομμύρια για φόρους και εισφορές. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι αυτά τα ποσά όχι μόνο δεν τα παίρνουμε πίσω, με τη μορφή των «υπηρεσιών σε είδος», όπως αρέσκεται να λέει ο Κ. Σημίτης, αλλά αν κάνουμε το λογαριασμό, χρωστάνε στον καθένα μας μια ολόκληρη περιουσία. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι εύλογο: Πού πάνε τόσα εκατομμύρια που ο καθένας μας πληρώνει κάθε χρόνο; Πού πάνε τα τρισεκατομμύρια που όλοι μαζί καταθέτουμε στο δημόσιο κορβανά; Η απάντηση είναι απλή, αρκεί να μη διαφεύγει της προσοχής το εξής σημαντικό: Το φορολογικό σύστημα είναι ο κατ' εξοχήν μηχανισμός και ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία για την αναδιανομή των εισοδημάτων. Σε ό,τι αφορά δε στο σύστημα αυτό καθεαυτό, έχει αποδειχθεί πως είναι ένα σύστημα ακραία αντιλαϊκό, ένα σύστημα απροκάλυπτης φορο-ληστείας των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα τεράστια ποσά, που συστηματικά αποδίδονται - με διάφορους τρόπους - προς τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου.
Τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στον τομέα της φορολογίας, η σχέση ανάμεσα στους άμεσους και στους δυσβάστακτα έμμεσους και ειδικούς φόρους, η φορο-λεηλασία στην οποία υπόκεινται καθημερινά μισθωτοί, συνταξιούχοι και χιλιάδες μικροεπαγγελματίες και έμποροι, καθιστούν κάτι παραπάνω από αναγκαία τη φορολογική μεταρρύθμιση. Για την εξασφάλιση όμως ενός φορολογικού συστήματος πραγματικά κοινωνικά δίκαιου και κατανομής των φορολογικών βαρών πραγματικά ανάλογα με το βάρος που μπορεί να σηκώσει κάθε τάξη και κοινωνική ομάδα. Ενα φορολογικό σύστημα, δηλαδή, διαμετρικά αντίθετο με αυτό που ισχύει σήμερα και το οποίο δε θα έχει καμιά απολύτως σχέση με ό,τι μαγειρεύουν οι κυβερνώντες. Γιατί το μόνο που θα κάνουν αυτοί είναι να προετοιμάσουν ένα σύστημα ακόμα μεγαλύτερης φορολογικής επιβάρυνσης για τα λαϊκά στρώματα.
Feeds
