Τρίτη 21 Σεπτέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Να πληρώσουν για τα ατέλειωτα ψέματα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Επτά ψέματα», καταλόγισε στο ΠΑΣΟΚ ο Α. Σαμαράς, αλλά καθόλου δεν υστέρησε ο ίδιος στο σπορ των κατά συρροήν ψεμάτων στο οποίο επιδίδονται συνειδητά και καθ' έξιν οι ηγέτες των αστικών κομμάτων. Στην ίδια ομιλία που αποκάλυπτε τα «επτά ψέματα» του πρωθυπουργού (σ.σ. σιγά το κατόρθωμα), στην ίδια ομιλία παρέθετε με μεγάλη άνεση τα δικά του μεγάλα ψέματα. Το πρώτο και πιο τερατώδες ήταν η φράση του «στηρίζουμε τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους». Και αυτό, όταν την ίδια στιγμή επαναβεβαίωνε τη δέσμευσή του για υλοποίηση του μνημονίου ισοβίως (μέχρι να το επιτρέψουν οι αγορές, μέσω spreads, είπε, πράγμα που είναι το ίδιο...), όταν δεν είπε ούτε μία λέξη για τη σφαγή των μισθών και των συντάξεων, των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, κ.ο.κ. Το άλλο μεγάλο ψέμα της ΝΔ είναι ότι μέσω της ενίσχυσης των επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητας θα υπάρξει έξοδος από την κρίση. Πρόκειται για βάναυση διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Στην κρίση οδήγησε ακριβώς αυτή η πολιτική, δηλαδή η πολιτική που τα έδινε όλα στις επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο και ταυτόχρονα σάρωνε τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα. Μεγάλο ψέμα επίσης του Α. Σαμαρά ήταν ότι το χρέος της χώρας οφείλεται στο ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις «δανείζονταν για να κάνουν κοινωνική πολιτική». Η αλήθεια είναι ότι δανείζονταν, για να πληρώνουν τα θαλασσοδάνεια των επιχειρήσεων, τα ατέλειωτα πακέτα διάσωσης τα εξοπλιστικά προγράμματα, κ.ο.κ. Τα ψέματά τους δεν έχουν τελειωμό. Είναι καιρός να πληρώσουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και γι' αυτά...

Σαθρό επιχείρημα

«Με βλέπετε εμένα να έκανα αυτήν την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας ή τη ΝΔ;». Με αυτό το ρητορικό ερώτημα απάντησε ο Α. Σαμαράς στην ερώτηση αν το κόμμα του θα ψήφιζε το μνημόνιο στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ επέλεγε τη διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 28, παράγραφος 2 του Συντάγματος για την επικύρωσή του, δηλαδή με 180 ψήφους, επειδή πρόκειται για σύμβαση που εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα σε υπερεθνικούς οργανισμούς. Ο «φίλος του», πλέον, πρόεδρος του ΣΕΛΠΕ, Θ. Βάρδας, είχε υποστηρίξει ότι η ΝΔ θα ψήφιζε το μνημόνιο αν απαιτούνταν 180 ψήφοι. Και βέβαια έλεγε την αλήθεια (σ.σ. δεν είναι τυχαίο ότι ήταν πάντα παρών στις συναντήσεις του Α. Σαμαρά με την τρόικα...). Το επιχείρημα που επικαλέστηκε ο πρόεδρος της ΝΔ είναι σαθρό. Η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, έχουν πολλές φορές ψηφίσει υπέρ της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε υπερεθνικούς οργανισμούς. Για να μην πάμε μακριά, έχουν υπερψηφίσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας (πρώην «ευρωσύνταγμα») που καταργεί το βέτο και εκχωρεί εθνική κυριαρχία στα όργανα της ΕΕ. Εχουν ψηφίσει υπέρ της νέας δομής του ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο κ.ο.κ. Εχουν εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Αλλωστε γι' αυτό ακριβώς το λόγο και τα δύο κόμματα έχουν ψηφίσει το άρθρο 28, παράγραφος 2 του Συντάγματος...

Μαλώνουν για το ποιος είναι πιο βάρβαρος!

Την «πατρότητα» των αντιλαϊκών θέσεων και προτάσεων της ΝΔ διεκδικεί ο ΛΑ.Ο.Σ., ο πρόεδρος του οποίου, μιλώντας χτες στο «Κανάλι 1», δήλωσε ότι όσα είπε ο Α. Σαμαράς στη ΔΕΘ ήταν προϊόν «αντιγραφής θέσεων και προτάσεων που έχω προτείνει εγώ στη Βουλή εδώ και μήνες», προσθέτοντας ότι, κατά τα λοιπά, ο πρόεδρος της ΝΔ «δεν έχει τη στόφα του ηγέτη, τη δύναμη και την απαιτούμενη τόλμη, κανείς δεν εμπιστεύεται τις επιλογές του». Θυμίζουμε ότι τις προάλλες ήταν τα στελέχη της ΝΔ που έριζαν για την πατρότητα των «αναπτυξιακών μέτρων» που προωθεί η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι αυτά περιέχονται στο «μείγμα Σαμαρά» για δήθεν έξοδο από την κρίση. Με λίγα λόγια, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος έχει προτείνει, στηρίξει και εφαρμόσει τα πιο βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού! Είναι και αυτός ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να τους αφήσουν σε χλωρό κλαρί και με την ψήφο τους στις 7 του Νοέμβρη.

Το παιχνίδι είναι σικέ

Να κρύψουν τους πραγματικούς ενόχους για τα λαϊκά προβλήματα και - κυρίως - την πραγματική διέξοδο απ' αυτά, τρέχουν ο ένας μετά τον άλλο οι «ανεξάρτητοι», ή οι δήθεν διαφωνούντες με το κόμμα τους και την πολιτική του υποψήφιοι, που ξεπηδούν μπροστά στις εκλογές για την Τοπική Διοίκηση. Αλλοι, ζητώντας απ' το λαό να τους ψηφίσει και να δηλώσει πως «το μνημόνιο είναι λάθος», όπως κάνει ο υποψήφιος με το ΣΥΝ Αλ. Μητρόπουλος ζητώντας τάχα αναδιαπραγμάτευση, λες και αυτό θα είναι σε όφελος του λαού, αλλά κρύβοντας το βαθιά ταξικό (αντεργατικό και άρα σωστό από την πλευρά των συμφερόντων του κεφαλαίου) χαρακτήρα του μνημονίου. Αλλοι, αναζητώντας «εναλλακτική έξοδο από την κρίση», όπως η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη, αλλά συνδέοντας την «εναλλακτικότητά» τους με αιτήματα όπως η μείωση της φορολογίας ως μέσο διεξόδου από την κρίση, άρα ενίσχυσης του κεφαλαίου και συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ. Αλλοι, δηλώνοντας έτοιμοι να υπερασπιστούν τις αγωνίες του λαού, όπως ο Γ. Δημαράς, αλλά και ομολογώντας ευθαρσώς ότι αν τους προτιμούσε το ΠΑΣΟΚ θα έτρεχαν να καταθέσουν υποψηφιότητα μαζί του. Ετσι, «ξαφνικά», ο εργάτης βλέπει «ομοϊδεάτες» και «συναγωνιστές», δηλαδή ανθρώπους στελέχη των ίδιων κομμάτων, τώρα να «διαφωνούν» και μάλιστα για το δικό του το καλό...

Αυτοί οι υποψήφιοι, εμφανίζονται ή τους εμφανίζουν πάντα όταν οι δυσκολίες χειραγώγησης στην αστική πολιτική μεγαλώνουν. Και τώρα που μεγαλώνει η λαϊκή οργή για τις συνέπειες της κρίσης και της διαχείρισής της στα πλαίσια της πολιτικής ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, κάνουν τα πάντα για να εκφράσουν τάχα αντίθεση στις αντιλαϊκές συνέπειες της κρίσης χρησιμοποποιώντας τα ίδια «υλικά» με αυτά που διαχειρίζονται οι αστοί τη σύγχρονη πραγματικότητα σε όφελός τους. Το κόλπο είναι παλιό. Από τη μια, στελέχη των αστικών κομμάτων, λένε ότι πάνε κόντρα στην κομματική τους ηγεσία, και από την άλλη προβάλλουν πολιτική στα πλαίσια της ΕΕ, με τη λογική δώστε κάτι και στο λαό για να μη λιμοκτονήσει. Δηλαδή, ασπίδα προστασίας για να αμβλύνουν κοινωνικές αντιθέσεις προκειμένου να προστατεύσουν το σύστημα από τη λαϊκή οργή και τη μετατροπή της σε συνειδητή αμφισβήτηση.

Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει σήμερα περισσότερη ανάγκη παρά ποτέ να αποτρέψει τους εργαζόμενους και το λαό από το να εκδηλώσουν στην κάλπη την αγανάκτησή τους για την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, με τρόπο ριζοσπαστικό. Και τέτοιος είναι μόνο η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που στηρίζει το ΚΚΕ. Υπάρχει ακόμη ένα ζήτημα, ο δεύτερος γύρος των εκλογών. Τότε που οι «ανεξάρτητοι» θα ταχθούν με το κόμμα τους, ή το κόμμα τους με αυτούς, προκειμένου οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι που δήθεν το καταψήφισαν αφού ψήφισαν τους αντάρτες, θα ξαναεπιστρέψουν στη στρούγκα της πολιτικής με την οποία διαφωνούν, αλλά οι «αντάρτες» θα τους έχουν υφαρπάξει την ψήφο. Απάτη δηλαδή.

Να λοιπόν γιατί το παιχνίδι είναι σικέ. Ο λαός έχει κάθε συμφέρον να δει πίσω από το παραβάν που του στήνουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, θέλοντας να του κλέψουν την ψήφο. Δεν υπάρχουν «ανεξάρτητοι». Ολοι είναι εξαρτημένοι. Και όλοι εκτός από τους υποψήφιους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που λένε ανοιχτά ότι είναι με το ΚΚΕ, όλοι μα όλοι οι υπόλοιποι είναι με το σύστημα.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Διαρκής «επικαιροποίηση» των απαιτήσεων του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέσα από την επικαιροποίηση του μνημονίου να «συμπληρωθεί» αυτό με «αναπτυξιακά» μέτρα και να περάσουν και όλες οι «διαρθρωτικές αλλαγές». Αυτή τη μέθοδο, που ήδη την υλοποιεί η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα, προτείνει ο ΣΕΒ προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα αδιέξοδα και η υστέρηση που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στην υλοποίηση των στόχων. «Το μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά δεν είναι ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο και χρειάζεται πολλά άλλα πράγματα ακόμα, και μάλιστα και το μνημόνιο αυτό καθαυτό χρειάζεται επικαιροποίηση, δηλαδή αν δείτε ορισμένα από τα μέτρα για το 2011, δεν είναι πλέον ρεαλιστικά, πρέπει η κυβέρνηση να προτείνει άλλα ισοδυνάμου αποτελέσματος», είπε χαρακτηριστικά (στο «Βήμα FM») ο επικεφαλής του ΙΟΒΕ, Γ. Στουρνάρας, υποδεικνύοντας μάλιστα ως νέο πεδίον δόξης «το τρίγωνο της γνώσης: Την παιδεία, την έρευνα, τα πανεπιστήμια». Οπως είπε, το αρχικό κείμενο του μνημονίου «αφήνει πάρα πολλά πράγματα ανοιχτά». Και αυτό ακριβώς θέλουν να κάνουν με τις συνεχείς επικαιροποιήσεις του: Να ενσωματώσουν σε αυτό όλες τις διαρθρωτικές αντεργατικές - αντιλαϊκές αλλαγές, που ήθελαν να κάνουν τις περασμένες δεκαετίες και να τις περάσουν με το πιστόλι στον κρόταφο του λαού, δηλαδή κάτω από την τρομοκρατία της πτώχευσης και της χρεοκοπίας.


Γρηγοριάδης Κώστας

Να τους χτυπήσουν εκεί που πονάνε

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οργανωμένο χαρακτήρα προσλαμβάνει ολοένα και περισσότερο η άνωθεν (από κυβέρνηση και ΜΜΕ) πριμοδότηση της αποχής στις επικείμενες εκλογές. Δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο ότι πληθαίνουν οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες που «δείχνουν» ότι η μεγάλη απογοήτευση και δυσαρέσκεια που επικρατεί στις λαϊκές μάζες μετατρέπεται σε αποχή και σε οριστική (!) απομάκρυνση από (όλα) τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για ενθάρρυνση αυτής της τάσης, καθώς την εμφανίζουν ως αποκρυσταλλωμένη κατάσταση, που δεν πρόκειται να αλλάξει με τίποτα μπροστά στις κάλπες. Πολύ βέβαια θα βόλευε το σύστημα αυτή η αντίδραση: Η αηδία και η οργή που καθόλα δικαιολογημένα αισθάνεται η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να εξαντλούνταν στην αδιέξοδη και ανώδυνη στάση της αποχής. Αυτό που τους πονάει είναι να πάνε στις εκλογές και να μαυρίσουν τα κόμματα της αστικής τάξης, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ. Πολύ περισσότερο όμως τους πονάει αν υπερψηφιστεί το ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Οι απογοητευμένοι δεν πρέπει να τους κάνουν τη χάρη και να επιλέξουν την αποχή. Πρέπει να χτυπήσουν τους υπαίτιους για τα σημερινά δεινά του λαού, εκεί που πονάνε.

Δεν καμουφλάρεται η σύμπλευση

Από φαιδρότητα σε φαιδρότητα παραπαίει η «Δημοκρατική Αριστερά» στην προσπάθειά της και να δικαιολογήσει τη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ αλλά και να κρατήσει αποστάσεις ασφαλείας απ' αυτό ώστε να μην εισπράξει μέρος της λαϊκής οργής που προκαλεί η πολιτική του. Ετσι, σε συνέντευξή του στη «Real News» ο πρόεδρός της, Φ. Κουβέλης, ισχυρίστηκε ότι το κόμμα του επιλέγει «να προωθήσει πλατιές συνθέσεις στη βάση προγραμμάτων και φερέγγυων προσώπων (...) Προσδιορίζουμε την επιλογή μας για την Περιφέρεια Αττικής, με επικεφαλής τον Γρηγόρη Ψαριανό, με τα στοιχεία που αφορούν τις δικές μας πολιτικές θέσεις και διεκδικήσεις». Αρα, κατά τον Φ. Κουβέλη, άλλο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Αθήνας όπου και συνεργάζονται, άλλο στην Περιφέρεια όπου δεν συνεργάζονται, άλλες οι θέσεις και οι διεκδικήσεις του κόμματός του για το Δήμο άλλες για την Περιφέρεια. Αυτό προκύπτει απ' τη δήλωσή του αυτή. Ισχυρίστηκε ακόμα: «Υπάρχουν δυνάμεις που καλούν σε συσπειρώσεις εναντίον του μνημονίου. Η θέση μας για το μνημόνιο είναι ξεκάθαρη: Δεν το θέλουμε και το καταψηφίσαμε. Η απόκρουσή του όμως προϋποθέτει εναλλακτικές προτάσεις για την έξοδο από τις ασφυκτικές του ρυθμίσεις και όχι αφορισμούς». Δηλαδή, η «Δημοκρατική Αριστερά», λέει ο πρόεδρός της, διαφωνεί μεν με το μνημόνιο αλλά δεν το θέτει στο επίκεντρο αυτής της εκλογικής μάχης ή, καλύτερα, δεν το θέτει καθόλου ως θέμα, γιατί δεν μπορεί να συμφωνήσει με τις άλλες δυνάμεις στην εναλλακτική πρόταση για την έξοδο απ' τις ρυθμίσεις του μνημονίου... Μπορεί όμως να συνεργάζεται με το κόμμα που το εφαρμόζει όχι βεβαίως γιατί είναι αναγκασμένο αλλά γιατί η πολιτική του και η στρατηγική του εκφράζονται απολύτως απ' τις ρυθμίσεις του μνημονίου.

Γεγονός όμως παραμένει, ό,τι κι αν λένε, πως επέλεξαν τη συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ. Οχι για λόγους βεβαίως «φερεγγυότητας» προσώπων, αυτά είναι αστειότητες, αλλά γιατί αυτό επιτάσσει η ιδεολογική και πολιτική τους συγγένεια.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ξεσηκωμός ή εξαθλίωση

Η φράση «ο κόμπος φτάνει στο χτένι», είναι μικρή για να δηλώσει τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν χιλιάδες λαϊκές οικογένειες. Τα σχέδια της κυβέρνησης για αυξήσεις σε ρεύμα, ΦΠΑ και πετρέλαιο, ρίχνουν δυσβάσταχτο βάρος στο πενιχρό εισόδημα των εργαζομένων και βάζουν τους εργαζόμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, μπροστά στο πραγματικό δίλημμα των ημερών: Ξεσηκωμός ή εξαθλίωση.

Τα συλλαλητήρια, στις 23 Σεπτέμβρη, που συνδιοργανώνουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ, για να αποτραπούν οι αυξήσεις σε ρεύμα, πετρέλαιο θέρμανσης, ΦΠΑ, δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων. Το δρόμο της αντίστασης και της ανυπακοής, του αγώνα και της αντεπίθεσης. Το δρόμο του κοινού μετώπου πάλης, που καλούνται πλέον να ορθώσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, ενάντια στον οδοστρωτήρα της επιθετικότητας του μαύρου μετώπου κυβέρνησης - ΔΝΤ - κομμάτων του ευρωμονόδρομου και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Στη συντονισμένη και αμείωτη επίθεση που εξαπολύουν ενάντια στο λαό τα μονοπώλια κι οι υπηρέτες τους, ο λαός μπορεί να αντισταθεί και να απαντήσει μόνο με οργάνωση της αντιμονοπωλιακής του πάλης. Για την επιβίωση τη δική του, της οικογένειάς του, των παιδιών του. Να βάλουν εμπόδια στα σχέδια των κυβερνητικών επιτελείων, που με την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας θα εκτινάξουν την τιμή του ρεύματος ακόμη και κατά 66,7%. Με τη νέα φοροεπιδρομή θα εξανεμίσουν οριστικά το πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Με την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης και του πετρελαίου κίνησης θα παρασύρουν το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Για τούτο το λόγο η δράση του λαού, πρέπει να είναι συντονισμένη, όπως ακριβώς είναι συντονισμένη και η επίθεση που δέχεται. Με αιτήματα που να απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Να αξιοποιηθούν τα συλλαλητήρια στις 23 Σεπτέμβρη ως αγωνιστική αφετηρία για τη σφυρηλάτηση συντονισμένων, αντιμονοπωλιακών αγώνων των εργατών, αυτοαπασχολουμένων, φτωχομεσαίων αγροτών, γυναικών και νέων των λαϊκών στρωμάτων.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ, από κοινού σηκώνουν το «βάρος» της οργάνωσης του αγώνα. Το βάρος της ακατάπαυστης και διαρκώς αυξανόμενης - σε ποιότητα και ποσότητα - δουλειάς για την επιτυχία των συλλαλητηρίων. Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε συνδικάτο, να συζητηθεί, να γίνει παντού δουλειά, να μοιραστούν οι κοινές ανακοινώσεις, να εμπεδωθεί παντού πως στις 23 Σεπτέμβρη, δε δίνεται μια ακόμη μάχη. Είναι ένας αγώνας, σε συνθήκες ριζικά διαφορετικές, όπου ο λαός πρέπει να περάσει απ' τη θέση του «κυνηγημένου», στη θέση του «κυνηγού». Και καθένας, καθεμιά από τα λαϊκά στρώματα που βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται από τη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του πρέπει να πάρει τη θέση του σ' αυτό το μετερίζι.

Κάθε εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, φτωχός αγρότης, κάθε γυναίκα και νέος που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, έχουν χρέος να βρίσκονται εκεί, σε θέση μάχης και αντεπίθεσης, στα κοινά συλλαλητήρια, στον αγώνα. Να ακουστεί η βροντερή απάντηση. Να θεριέψει η φλόγα. «Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν' ανέβει ο ήλιος», όπως έλεγε κι ο ποιητής.

Καπηλείες

«Με τον Καλλικράτη οι τοπικές κοινωνίες αποκτούν πρωτόγνωρες δυνατότητες. Ποτέ πριν, με εξαίρεση ίσως την περίοδο 1942 - '43 στις περιοχές που ήλεγχε "η κυβέρνηση του βουνού", δεν απολάμβαναν τέτοιο βαθμό ελευθερίας από το ασφυκτικό χέρι του κεντρικού κράτους». Τάδε έφη (στον «Κόσμο του Επενδυτή») ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχ. Καρχιμάκης, ακριβώς για να επιβεβαιώσει ότι το ΠΑΣΟΚ δε σταματά να μαγαρίζει και να συκοφαντεί, εκτός από τις σοσιαλιστικές ιδέες, και τις πιο ηρωικές και ωραίες στιγμές του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.

Τα ... προσόντα

Αχτύπητα και πρωτότυπα τα προσόντα του Β. Κικίλια για το αξίωμα του περιφειάρχη Αττικής, σύμφωνα με τα όσα είπε ο Αντ. Σαμαράς από τη ΔΕΘ. Πρώτον, είναι νέος, δεύτερον, ότι είναι άξιος (σπούδαζε στην ιατρική, έπαιζε και στην Εθνική μπάσκετ, μας ενημέρωσε), τρίτον, έχει μέθοδο, εργατικότητα, είναι δυναμικός, έξυπνος και πειθαρχημένος. «Και να σας το πω στην αρχαία ελληνική γλώσσα, μπορεί να μην είναι "έμπειρος" αλλά είναι "έμπυρος", ο Κικίλιας. Εχει περάσει διά της πυράς», κατέληξε ο πρόεδρος της ΝΔ... Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά έχει ένα «μείον»: Θα εφαρμόσει στο ακέραιο το μνημόνιο και τον «Καλλικράτη»...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ