Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν αφαιρέσετε το «σχέδιο Ανάν», όπου η διαφορά στις θέσεις τους ήταν μεν μικρή, αλλά υπαρκτή, στα υπόλοιπα θέματα, όσο κι αν ψάξετε, δε θα βρείτε την παραμικρή πολιτική διαφορά. Αλλωστε, η από κοινού (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) υπογραφή της επαίσχυντης Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που δίνει... αύξηση περίπου ένα ευρώ τη μέρα στους κατώτατους μισθούς εξαθλίωσης και πείνας, αποτελεί μια χαρακτηριστική απόδειξη της σύμπλευσής τους. Οπως ακριβώς γινόταν και πριν από τις βουλευτικές εκλογές, όταν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στη θέση της αντιπολίτευσης...

Μπορεί ο κ. Τίμος Χριστοδούλου, διευθύνων σύμβουλος των «Ελληνικών Πετρελαίων» (ΕΛΠΕ), στην προχτεσινή του συνέντευξη Τύπου, να επιχείρησε την υποβάθμιση των τεράστιων κερδών των διυλιστηρίων και την επίρριψη των ευθυνών για τις ανατιμήσεις της βενζίνης στους άλλους εμπλεκομένους στο κύκλωμα των καυσίμων (πρατήρια κλπ.), αλλά, ταυτόχρονα, έδωσε και ορισμένα αποκαλυπτικά στοιχεία.

Για παράδειγμα, τα δυο διυλιστήρια (ΕΛΠΕ - Λάτσης και «Μότορ Οϊλ») πουλάνε σήμερα τη βενζίνη σε αυξημένες τιμές, για τη λαϊκή κατανάλωση, αλλά το μαζούτ - που αποτελεί και το κύριο βιομηχανικό καύσιμο - το πουλάνε στην τιμή των 145 ευρώ/τόνο, ενώ το 2002 είχε 149 ευρώ/τόνο. Παρ' όλ' αυτά - όπως παραδέχτηκε και ο κ. Χριστοδούλου - υπάρχει ήδη μια γενικευμένη τάση ανατιμήσεων των προϊόντων, με πρόσχημα τις τιμές των καυσίμων.

Με άλλα λόγια, ελέω «ελεύθερης αγοράς» και της γενικότερης πολιτικής των πρώην και νυν κυβερνώντων, τόσο οι μεγάλοι όμιλοι διύλισης και εμπορίας του πετρελαίου, όσο και οι λοιπές μεγάλες βιομηχανικές και άλλες επιχειρήσεις, βρήκαν την ευκαιρία και επιδίδονται στο τόσο προσφιλές τους σπορ της καταλήστευσης των εργαζομένων.

Αρκετοί αρθρογράφοι και αναλυτές γράφουν ή μιλούν για την ελληνική οικονομία ή γι' αυτή της ΕΕ, λες και ο κινητήριος μοχλός τους είναι οι κοινωνικές ανάγκες. Τίποτε το ψευδέστερον. Στον καπιταλισμό ο κινητήριος μοχλός βρίσκεται στο κέρδος. Αλλωστε, δε χρειάζονται ειδικές γνώσεις, για να γίνει αυτό αντιληπτό. Η ύπαρξη ή όχι του καπιταλιστικού κέρδους και μάλιστα σε ανταγωνιστικά ποσοστά, είναι ο παράγοντας, που κυρίως καθορίζει την ίδρυση, λειτουργία και το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τη «μετακόμισή» τους σε άλλες χώρες, την τιμή των προϊόντων, το ύψος του μεροκάματου και των μισθών, τις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες δουλιάς κλπ., κλπ. Επομένως, το βιοτικό επίπεδο του λαού, την ανεργία, το επίπεδο της Υγείας και της Παιδείας κλπ., κλπ..

Γι' αυτό και λέμε, τίποτε το ψευδέστερον. Οχι μόνον δεν είναι οι κοινωνικές ανάγκες ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας, αλλά το αντίθετο συμβαίνει. Οι τελευταίες συνθλίβονται στις Συμπληγάδες του καπιταλιστικού κέρδους και των «νόμων της ελεύθερης αγοράς». Και, μάλιστα, επειδή στην εποχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης - δηλαδή, του σύγχρονου ιμπεριαλισμού - υπέρτατος κανόνας είναι ο εντεινόμενος συνεχώς καπιταλιστικός ανταγωνισμός, οι λαϊκές ανάγκες συνθλίβονται συνεχώς και περισσότερο. Τάση, η οποία θα δυναμώνει συνεχώς, μέχρι ο λαός κάθε χώρας να πάρει την υπόθεση της ζωής του στα δικά του χέρια.

Για τον ελληνικής καταγωγής συνταγματάρχη του αμερικανικού στρατού, Τόμας Πάπας, που ήταν διοικητής της 205ης Ταξιαρχίας Αντικατασκοπίας, στην ευθύνης της οποίας βρίσκονταν και οι ανακριτές της διαβόητης φυλακής Αμπου Γκράιμπ στο Ιράκ, έχουμε ξαναγράψει. Προχτές, η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσίευσε μέρος της ένορκης κατάθεσής του στην ομάδα των αξιωματικών, που διερευνά την υπόθεση των βασανιστηρίων, όπου ο συνταγματάρχης παραδέχεται ότι σε «ορισμένες περιπτώσεις» δόθηκαν οδηγίες στους στρατονόμους, να γυμνώνουν τους κρατούμενος και να τους αλυσοδένουν πριν από την κανονική ανάκριση.

Για την ύπαρξη ή όχι ανάλογων οδηγιών από τους ανωτέρους του, ο Τ. Πάπας δε λέει τίποτε -τουλάχιστον, στο δημοσιευμένο μέρος της κατάθεσής του. Απ' ό,τι φαίνεται κι ενώ, χτες στη Βαγδάτη, έγινε η πρώτη δίκη ενός χαμηλόβαθμου Αμερικανού στρατιώτη, που μετείχε στα βασανιστήρια, η διερεύνηση της όλης υπόθεσης από τις αμερικανικές αρχές, το πολύ, να φτάσει μέχρι το βαθμό του συνταγματάρχη. Οι στρατηγοί, το Αμερικανικό Πεντάγωνο, η ΣΙΑ, ο Ράμσφελντ και ο Τζ. Μπους δεν ήξεραν τίποτε...

Κινδυνεύει, να αποδεχτεί πως αυτά, που γίνονται εκεί καθημερινά είναι δυνατόν, να γίνονται... Πότε θα πυροβοληθεί κάποιος πεντάχρονος «τρομοκράτης», πότε κάποια έγκυος γυναίκα, που αρνείται, να της γκρεμίσουν το σπίτι, πότε κάποια διαδηλώτρια «θα σαρωθεί» από την μπουλντόζα, γιατί τόλμησε να σταθεί ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό, που σημάδευε παιδιά, που έπαιζαν παρακάτω...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν κρίνουμε από την πρόσφατη τακτική που ακολούθησαν στο θέμα του Κυπριακού, κάθε άλλο παρά διστάζουν σε τέτοιες πρακτικές, όπως ακριβώς και οι ελληνικές κυβερνήσεις καθόλου δε διστάζουν να συναινούν.

ΩΡΑΙΑ, μας τα είπε χτες ο Γιώργος Σουφλιάς, περί του ότι το υπουργείο του δε «χαμπαριάζει» από πιέσεις εργολάβων και κατασκευαστικών εταιριών. Ομως, δεν καταλάβαμε σε ποιον ακριβώς απευθυνόταν...

Αν απευθυνόταν στον κόσμο, γιατί, άραγε, ένιωσε την ανάγκη να δώσει τέτοιες διαβεβαιώσεις; Εκτός κι αν απευθυνόταν στους ...χώρους εκείνους, που η ΝΔ είχε δώσει υποσχέσεις και τώρα επείγονται για την υλοποίηση. Οπως φαίνεται, μάλλον η δεύτερη εκδοχή είναι η αληθινή.

Επίσης πληροφορηθήκαμε ότι μπορεί προεκλογικά οι συμβάσεις που συμφώνησε με εργολάβους το ΠΑΣΟΚ να ήταν, κατά τη ΝΔ, «κατάπτυστες» και «αδιαφανείς», όμως τώρα μετατρέπονται σε συμβάσεις, που αναγκαστικά πρέπει να υλοποιηθούν, αλλιώς θα καθυστερήσουν τα έργα. Φαίνεται ότι ...άλλαξε η οπτική γωνία του πράγματος.

ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΕΣ για «εν υπνώσει» πυρήνες της «Αλ Κάιντα» ακούμε πολλές τελευταία από διάφορες πλευρές. Αναρωτιόμαστε, όμως, σε τι θα εμποδίσουν τις φοβερές και τρομερές αυτές πιθανολογούμενες «σκοτεινές δυνάμεις» οι προσπάθειες περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων που επιχειρούνται.

Μπορεί η αναγωγή των ιδιωτικών εταιριών ασφαλείας σε ...προνομιακό συνεργάτη των αστυνομικών αρχών να εμποδίσει την «παγκόσμια τρομοκρατία» για την οποία μας μιλάνε... Μάλλον θεωρούν ότι εμείς είμαστε «εν υπνώσει».

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Αναφερόμαστε, σ' εκείνα τα λαϊκά στρώματα που ψήφισαν ΝΔ, είτε για να φύγει το ΠΑΣΟΚ από τη διακυβέρνηση της χώρας, είτε προσδοκώντας μια «νέα οικονομική πολιτική» και βελτίωση της θέσης τους, είτε και για τα δυο. Τα πράγματα είναι πλέον αρκετά καθαρά, η «ίδια και χειρότερη γεύση» είναι αδιαμφισβήτητη και επομένως ας πράξουν ανάλογα.

Αναφερόμαστε, ακόμη, σε όσους εργαζόμενους ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, μόνο και μόνο για να μην έρθει η... επάρατος, εγκλωβισμένοι στα γνωστά ψευτοδιλήμματα και παρότι καταδίκαζαν την πολιτική της απελθούσας κυβέρνησης. Οπως επίσης στους ψηφοφόρους, που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας βάση στις υποκριτικές και ψεύτικες διακηρύξεις της ηγεσίας του ΣΥΝ, περί ενότητας της Αριστεράς, κλπ. Κι ακόμη περισσότερο, όσοι συμφωνούσαν -στον έναν ή άλλο βαθμό- με τις θέσεις και προτάσεις του ΚΚΕ, αλλά προτίμησαν τελικά να δώσουν τη δύναμη της ψήφου τους σε κάποιο άλλο κόμμα, υποκύπτοντας σε αντιλήψεις του τύπου, περί «μικρότερου κακού», «ρεαλισμού» κλπ.

Πιστεύουμε, ότι όλοι οι εργαζόμενοι και πολύ περισσότερο οι προαναφερόμενες κατηγορίες έχουν χρέος, απέναντι στον εαυτό τους, πρώτα και κύρια, να ξανασκεφτούν τη στάση τους. Να ξαναζυγίσουν τα όσα έλεγε και λέει το ΚΚΕ, είτε για τη χώρα μας, είτε για τον ευρωσυνεταιρισμό της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας. Και εφόσον, δε συμφωνούν με την πολιτική, που γεννά ανεργία και κάθε λογής μερική απασχόληση, σκληρή μονόπλευρη λιτότητα και ακρίβεια, φτώχεια, ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τους πολλούς και τεράστια πλούτη για τους λίγους, να αδράξουν την ευκαιρία των ευρωεκλογών και να στείλουν μήνυμα αντίστασης, απειθαρχίας και ανυπακοής. Να δώσουν τη δύναμη της ψήφου τους στο ΚΚΕ. Το μόνο ελληνικό κόμμα, το οποίο, ακριβώς, επειδή είναι απαλλαγμένο από τη λογική του ευρωμονοδρόμου και τις όποιες ευρω-εξαρτήσεις και ευρω-αυταπάτες, μπορεί να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα λαϊκά συμφέροντα.

Μπορούν και πρέπει να στείλουν μήνυμα καταδίκης της ΕΕ και της αντιλαϊκής πολιτικής, που συναποφασίζουν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της. Να δώσουν τη δική τους συμβολή στο κίνημα των λαών της γηραιάς μας ηπείρου, για την οικοδόμηση μιας ριζικά διαφορετικής Ευρώπης, της ειρήνης, της ισότιμης συνεργασίας των χωρών και του σοσιαλισμού.

Το 'χουμε ξαναγράψει. Απ' όσα έχει πει η κυβέρνηση της ΝΔ -τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά - και τα ελάχιστα που έχει κάνει μέχρι σήμερα, σ' ένα και μόνο πράγμα διαφέρει απ' αυτά, που έλεγε και έκανε η απελθούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ: Στην εξαγγελία, περί νοικοκυρέματος, των δημοσίων οικονομικών, την εγκατάλειψη των λαθροχειριών και των ταχυδακτυλουργιών.

Διαβάστε τώρα κι ένα πρώτο δείγμα από την υποτιθέμενη εφαρμογή της εξαγγελίας. Τις προάλλες, ο υπουργός Οικονομίας παρουσίασε την εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου, για το τρέχον έτος. Σύμφωνα με αυτήν, ο ρυθμός ανάπτυξης θα επιβραδυνθεί στο 3,7% από 4,3% το 2003. Η ιδιωτική κατανάλωση θα αυξηθεί κατά 3,2% έναντι 3,5% τον περασμένο χρόνο. Οι ελληνικές εξαγωγές προβλέπεται να αυξηθούν κατά 4,8%, έναντι 5,8% το 2003. Τα έσοδα από τον τουρισμό αναμένεται να αυξηθούν κατά 4% έναντι 8% που προβλέπονταν το 2003.

Κι ενώ, όπως βλέπει ο καθένας, οι προαναφερόμενοι δείκτες είναι χειρότεροι από τους περσινούς. Ενώ, οι πάντες λένε, ότι με την ολοκλήρωση και μόνο των ολυμπιακών έργων, γύρω στους 60.000 με 70.000 εργαζόμενοι στον κατασκευαστικό τομέα θα βρεθούν χωρίς δουλιά το φθινόπωρο, η έκθεση του υπουργείου προβλέπει μείωση της ανεργίας...