ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σαν αυτοκτονία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γράψτε κάτι ρε παιδιά, γιατί θα μας τρελάνει εντελώς ο δικομματισμός, μας είπε η φωνή στο τηλέφωνο και αφού δήλωσε ονοματεπώνυμο και αναγνώστης του «Ρ», ζήτησε να τον ακούσουμε για δυο λεπτά. Μεταφέρουμε τα όσα μας είπε:

Εχω έναν γνωστό, χρόνια τώρα, που ψήφιζε συστηματικά ΠΑΣΟΚ και μόνιμα κουβεντιάζαμε και διαφωνούσαμε. Εδώ και αρκετό καιρό, όμως, το σκεφτόταν πολύ και με την εξέλιξη Μάνου - Ανδριανόπουλου το αποφάσισε τελικά να ρίξει μαύρο στον Γ. Παπανδρέου. Ηρθε, λοιπόν και τι μου λέει; Πρέπει να φύγουν. Αποφάσισα να ψηφίσω ΝΔ. Μα, του λέω, συμφωνείς με αυτά που λέει ο Καραμανλής; Δε βλέπεις, πως την ίδια πολιτική έχει κι αυτός; Ετσι είναι, μου απάντησε, αλλά πρέπει να φύγει η «χολέρα». Αυτοί δεν έχουν ιερό και όσιο. Του 'πα πολλά, σε τίποτε δεν είχε κάποια ουσιαστική αντίρρηση, αλλά η απόφασή του να εκδικηθεί αυτούς που τον έσερναν και τον κορόιδευαν τόσα χρόνια ήταν ακόμη μεγαλύτερη και του 'χε θολώσει το μυαλό. Το μόνο που τον κλόνισε ήταν το γεγονός, πως η ΝΔ, έτσι κι αλλιώς, προπορεύεται και μάλλον βγαίνει κυβέρνηση, όπως δείχνουν και τα γκάλοπ.

Και ο αναγνώστης μας κατέληξε: Γράψτε κάτι, ρε παιδιά. Είναι κρίμα, είναι έγκλημα, μεροκαματιάρηδες άνθρωποι να δίνουν τη δύναμη της ψήφου τους στην ίδια και χειρότερη δεξιά πολιτική, για να εκδικηθούν τη δεξιά μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ. Σαν αυτοκτονία, τη βλέπω εγώ...

Η ... νέα δημοκρατία του ΠΑΣΟΚ

Η υποκρισία, είναι γνωστό, ότι αποτελεί δεύτερη φύση των κυβερνητικών στελεχών και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά. Ο υπουργός Παιδείας Π. Ευθυμίου, σε ραδιοφωνική συνέντευξη, αναφερόμενος στη λεγόμενη «τηλεοπτική αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών» ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε: «Νομίζω πως όλοι έχουμε συνείδηση ότι καλούμαστε να εκλέξουμε μεταξύ δύο υποψηφίων πρωθυπουργών, δύο κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία». Προηγουμένως, είχε ψελλίσει κάτι περί «σεβασμού της φωνής όλων των κομμάτων» και «ίσου χρόνου», που δήθεν εξασφαλίστηκε κοινή συναινέσει στη διακομματική επιτροπή. Αυτή είναι η ...ποιότητα της δημοκρατίας και του «νέου ύφους» της ...νέας Δημοκρατικής Παράταξης.

Βγάλτε συμπέρασμα

Πάμπολλες είναι οι καθημερινές τηλεοπτικές συζητήσεις, τα τηλεοπτικά «παράθυρα», κλπ., κλπ και είναι πλέον δύσκολο να παρακολουθηθούν, όχι μόνον από τους απλούς πολίτες, αλλά και από ανθρώπους, που ξοδεύουν πολύ χρόνο για το σκοπό αυτό. Από τις προχτεσινές παρουσίες, πάντως, ξεχωρίσαμε δύο: Στο ένα κανάλι (ΜΕΓΚΑ) ήταν ο Γ. Παπανδρέου, που ξανάπε τις γνωστές του γενικολογίες και «μοίρασε» συνθήματα και αόριστες υποσχέσεις περί ανατροπής, κλπ., κλπ. Κάποια στιγμή, όμως, ρωτήθηκε εάν θα συμπεριλάβει τους Μάνο, Ανδριανόπουλο, στην επόμενη κυβέρνηση της χώρας, στο ενδεχόμενο νίκης του ΠΑΣΟΚ (συγνώμη της Δημοκρατικής Παράταξης, ο Γ. Π. δεν είπε ούτε μια φορά τη λέξη ΠΑΣΟΚ) και, βέβαια, ο Γ. Π. δεν απέκλεισε κάτι τέτοιο.

Περίπου την ίδια στιγμή, σε άλλο κανάλι (ΑΛΦΑ) ήταν ο Στ. Μάνος και σε ανάλογες ερωτήσεις, έδωσε τις εξής απαντήσεις: Με ρωτούν, εάν, συνεργαζόμενος με τον Γ. Παπανδρέου, έβαλα νερό στο κρασί μου. Απαντώ καθαρά και ξάστερα ότι δεν έβαλα καθόλου νερό στο κρασί μου. Εχω και σήμερα τις ίδιες απόψεις και θέσεις, που είχα και παλιότερα. Δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, δε θα γίνω ΠΑΣΟΚ. Δεν υποστηρίζω οτιδήποτε το σοσιαλιστικό.

Ας τα πάρουν υπόψη τους, όσοι εργαζόμενοι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, για να μην έρθει η δεξιά. Τούτη τη φορά, δε θα έχουν την παραμικρή δικαιολογία...

Αυθεντικά φιλολαϊκό το ΚΚΕ

Αντιγράφουμε το σχόλιο από τη στήλη «Ψιθυριστά και... άλλα» που δημοσιεύτηκε στο χτεσινό φύλλο της τοπικής εφημερίδας της Λάρισας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» κι έφερε τον τίτλο «Πειστική»:

«Παρότι δεν είναι της γυμναστικής ή του μόντελινγκ, αλλά κανονικός πολιτικός, η Αλέκα Παπαρήγα δείχνει να πείθει - όλο και περισσότερο κόσμο - με την προεκλογική τακτική που ακολουθεί.

Πολύ πιο έμπειρη πια η ΓΓ του ΚΚΕ και με άφθονο "βούτυρο στο ψωμί της" δημιουργεί μεθοδικά τις προϋποθέσεις να ξεκολλήσει το ΚΚΕ από τα επίπεδα του 5%. Δεν είναι καθόλου τυχαία τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων.

Αν το συνδυάσει κάποιος με όσα ακούγονται στα καφενεία, όταν η τηλεόραση δείχνει Αλέκα στις ειδήσεις. Με τεκμηριωμένα επιχειρήματα, άσχετα αν διαφωνεί κάποιος με την ιδεολογία του ΚΚΕ, πείθει ότι το κόμμα της είναι αυθεντικά φιλολαϊκό. Ταυτόχρονα, καταφέρνει να αποφεύγει τις προσωπικές επιθέσεις, να μιλάει και να επιτίθεται επί συγκεκριμένων πολιτικών. Αντιπροτείνοντας...».

Η «επιχειρηματικότητα»

Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση πως τα «οράματά» του αφορούν το λαό, αλλά δεν του βγαίνει με τίποτα. Λογικό, αφού όποτε αποφασίζει να μιλήσει για ζητήματα που αφορούν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, της οποίας θα ηγηθεί μετά τις εκλογές, αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές, τόσο το σκηνικό που σκιαγραφεί, σκοτεινιάζει για τους εργαζόμενους. Η τοποθέτηση της «επιχειρηματικότητας» στην κορωνίδα κάθε οικονομικού μέτρου της πολιτικής που επαγγέλλεται, όχι μόνο χαρακτηρίζει τον βαθιά αντιλαϊκό τους χαρακτήρα, αλλά προδιαγράφει γενικότερες και σημαντικές αλλαγές που θα επιχειρήσει για το επόμενο διάστημα η οικονομική ολιγαρχία με το πολιτικό της προσωπικό.

Οι προσανατολισμοί της «νέας επιχειρηματικότητας» και της «ανάγκης εξασφάλισης ενός πολύ καλού επιχειρηματικού κλίματος» δεν αποτελούν παρθενογενέσεις του νέου επιτελείου του ΠΑΣΟΚ. Παρόμοιες ήταν οι θέσεις του «καλύτερου πρωθυπουργού», ίδιες είναι και οι αντίστοιχες απόψεις που προβάλλει η ΝΔ. Εκείνο που διαφοροποιεί την ομάδα Παπανδρέου - Μάνου - Δαμανάκη είναι ο βαθμός της πρόκλησης. Η κυνικότητα. Η απροκάλυπτη περιφρόνηση για τις επιπτώσεις που επιφέρουν οι προτάσεις τους στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η ίδια η μεθοδολογία που ακολουθούν αφ' ενός για να επιβάλουν τις αντιδραστικές απόψεις τους στην κοινωνία, αφ' ετέρου για να εκβιάσουν τους ψηφοφόρους ενόψει των εκλογών.

Οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις για ένα ακόμα καλύτερο μέλλον που έδινε προχτές ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας σε ακροατήριο επιλεγμένων επιχειρηματιών και τραπεζιτών, ήταν σαφείς. Αφορούσαν αποκλειστικά δεσμεύσεις προς το συγκεκριμένο ακροατήριο, δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο και δεν ήταν καινοτομία του Γ. Παπανδρέου. Αυτό επιβάλλουν σε ολόκληρη την ΕΕ οι πολιτικές που από κοινού αποφασίζονται στις Βρυξέλλες. Αυτό θα ελέγχει, κάθε τόσο, η «ισχυρή ομάδα των 3», Γερμανία - Γαλλία - Βρετανία, που λειτουργεί και επίσημα πλέον ως θεματοφύλακας της οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτό το... ρυθμό χορεύουν οι εδώ κυβερνώντες με τα συνεταιράκια τους στην ΕΕ. Αυτό επιβάλλουν -όπως λένε οι διάφοροι Παπανδρέου - οι καιροί μας. Να ακυρωθεί πάραυτα ό,τι έχει σχέση με τη σημερινή θέση των εργαζομένων στις σύγχρονες κοινωνίες και να οικοδομηθεί ένα αντιδραστικό κατασκεύασμα που θα πορευτεί ως οδοστρωτήρας που θα συνθλίβει τα λαϊκά δικαιώματα προκειμένου να αυξάνεται η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Τα ζητήματα που αφορούν την οικονομική πολιτική, με την οποία θα έρθουν μετεκλογικά αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, είναι δεδομένα. Ανεξάρτητα αν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, οι κεντρικοί άξονες της οικονομικής πολιτικής θα είναι δεδομένοι. Θα πρόκειται για μια πολιτική όχι μόνο ίδια, αλλά πολύ χειρότερη από αυτή που αντιμετωπίσαμε όλα τα τελευταία χρόνια. Θα είναι μια πολιτική που θα επιχειρήσει, με λιτότητες, αντιλαϊκές ρυθμίσεις και σωρεία αντιδραστικών μέτρων, να στριμώξει ακόμα περισσότερο τα λαϊκά στρώματα. Με οποιαδήποτε ισχυρή κυβέρνηση του δικομματισμού, αυτό θα γίνει. Το μόνο που μπορεί να αμφισβητήσει μια τέτοια προοπτική είναι η τιμωρία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην κάλπη. Κι ακόμα κάτι εξίσου σημαντικό: Η αποφασιστική ενίσχυση των συνδυασμών του ΚΚΕ και των συνεργαζόμενων με τους κομμουνιστές!

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Τα παιδευτικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΤΑΝ Ο Γιώργος Παπανδρέου μιλάει για «χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από ιδιωτικούς φορείς», εννοεί ότι θα ψάξει να βρει επιχειρηματίες με αντίληψη «ευεργέτη του έθνους», που θα παράσχουν κονδύλια για το καλό της Παιδείας;

Επειδή το είδος σπανίζει και κάτι περισσότερο θα αναφέρεται σε πανεπιστήμια, που σιγά - σιγά (ίσως και ...ταχύτατα) θα μετατραπούν σε παραρτήματα πολυεθνικών. Αλλωστε, ουδείς επιχειρηματίας επενδύει, χωρίς να βγάλει κέρδος και, μάλιστα, μεγάλο.

Ηδη, έχουμε σαφή δείγματα, αφού, παρά την υποτιθέμενη συνταγματική ρύθμιση περί μη ιδιωτικής Παιδείας, δεν είναι λίγα τα πανεπιστήμια που έχουν εμπλακεί σε διαπλοκές με επιχειρήσεις. Και «τσάμπα» εξειδικευμένο δυναμικό παράσχουν και τα ερευνητικά προγράμματα δουλεύουν σε κατευθύνσεις άσχετες με την επιστήμη.

Αραγε, αυτή η αντίληψη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την Παιδεία γενικότερα τι να είναι: «Αριστερή»; «Κεντροαριστερή»; «Σοσιαλιστική»; «Κεντρώα»; «Κεντροδεξιά» ή «Νεοφιλελεύθερη»;

Ετσι που τα έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ, μάλλον είναι ...λίγο απ' όλα και, ανεξαρτήτως ποια από τις «συνιστώσες» του κυβερνώντος κόμματος τη σκέφθηκε, το βέβαιο είναι πως θα την πληρώσουν οι φοιτητές, οι καθηγητές, οι γονείς και η χώρα εν γένει. Μόνο το μεγάλο κεφάλαιο κερδίζει.

ΤΟ ΤΙ ακριβώς εννοεί η Νέα Δημοκρατία με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας που μας παρουσίασε, μάλλον ...μόνον αυτή το καταλαβαίνει. Δυστυχώς όμως, δεν μπόρεσε να βρει ακραίους νεοφιλελεύθερους, που να ανταγωνίζονται αυτούς του ΠΑΣΟΚ. Ηταν, μάλλον, πιο «κλασική» στις επιλογές της.

Οπως και να έχει πάντως, ο εντυπωσιασμός και το «στιλ» παραμένει ο στόχος αμφοτέρων και, φυσικά, σχεδόν δυο μόλις βδομάδες πριν από τις εκλογές μάλλον τα χειρότερα πρέπει να περιμένουμε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ δικομματικός ο δημόσιος διάλογος από την τηλεόραση, αφού το ΠΑΣΟΚ απέρριψε στη Διακομματική για τις εκλογές κάθε άλλη εκδοχή του πράγματος. Ούτε καν στον κόπο να βρουν μια καλή δικαιολογία μπήκανε...

Οι αιτιάσεις... .

Γρηγοριάδης Κώστας

Προφανώς, υποτιμά έως και περιφρονεί τη νοημοσύνη των αναγνωστών της «Αυγής», αλλά και γενικότερα όσων αισθάνονται αριστεροί, ο Στ. Πιτσιόρλας, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ. Επιχειρώντας να απαντήσει σε όσα είπε η Αλ. Παπαρήγα, προχτές, στα Γιάννενα, γράφει στη χτεσινή «Αυγή» και, μάλιστα, ξεκινώντας από την πρώτη της σελίδα: Πρώτον, «η κ. Παπαρήγα παραποιεί συνειδητά - δηλαδή ψεύδεται - τις θέσεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς», ισχυριζόμενη ότι «η απάντηση στο δικομματισμό δεν μπορεί να είναι μια συμμαχία που ενδιαφέρεται να διασφαλίσει συμμετοχή στη διαχείριση του συστήματος» και χρεώνοντας στο ΣΥΝ τέτοια λογική. Δεύτερον, αποτελεί αντίφαση με το προηγούμενο, «να μας κατηγορεί ότι δεν ξεκαθαρίζουμε το προγραμματικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα συγκροτηθεί η κυβέρνηση συνεργασίας της Αριστεράς». Τρίτον, από τις εκλογές της 7ης Μάρτη θα προκύψει κυβέρνηση είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ και όχι της αριστεράς. Επομένως, «το κρίσιμο θέμα είναι να υπάρξει μια ισχυρή αντίσταση στο δικομματικό νεοφιλελευθερισμό». Αυτό πρότεινε επανειλημμένα ο ΣΥΝ, αλλά το ΚΚΕ επανειλημμένα αρνήθηκε κλπ., κλπ. «Οταν έρθει η ώρα να διεκδικήσουμε την κυβέρνηση, τότε όντως θα πρέπει να συζητήσουμε το κυβερνητικό πρόγραμμα. Ομως, μάλλον, είμαστε μακριά απ' αυτό το σημείο».

Για να δούμε, λοιπόν, πόση αλήθεια περιέχεται στα παραπάνω.

... η αλήθεια...

Πρώτον, τα όσα είπε η Αλ. Παπαρήγα αποτελούν την καθαρή και ξάστερη αλήθεια για τις θέσεις του ΣΥΝ. Και οι αποδείξεις γι' αυτό είναι πάμπολλες. Αναφέρουμε μερικές: Πρώτον, η συνειδητή και ηθελημένη γενικολογία και ασάφεια του εκλογικού του προγράμματος, η οποία ενισχύει τα προαναφερόμενα και δεν αποτελεί, βέβαια, αντίφαση. Δεύτερον, το γεγονός πως ο κ. Πιτσιόρλας δεν τολμά να απαντήσει συγκεκριμένα στα όσα είπε η Αλ. Παπαρήγα, αλλά αρκείται στους αφορισμούς και τα υβρεολόγια. Εχει ή δεν έχει πολιτική πρόταση διεξόδου ο ΣΥΝ και τέλος πάντων ποια είναι αυτή; ΄Η, μήπως, περιμένει να διαμορφωθούν πρώτα οι αναγκαίοι συσχετισμοί και τότε θα την πει στο λαό; Την ψήφο του λαού σήμερα τη ζητά μόνο και μόνο με το «όχι»; Τρίτον, ο κ. Πιτσιόρλας ομολογεί σαφέστατα πως πρότειναν πολιτική συνεργασία με μόνη βάση το «Οχι στο δικομματικό νεοφιλελευθερισμό».

Πότε, όμως, έγινε μια πολιτική και εκλογική συνεργασία μεταξύ κομμάτων (και μάλιστα αριστερών) στη βάση αποκλειστικά και μόνον ενός «όχι» και χωρίς κανένα «ναι»; Είναι ή δεν είναι μια τέτοια συνεργασία καιροσκοπική και ψηφοθηρική; Ακόμη και εάν γίνονταν, θα διαλύονταν ή όχι την άλλη μέρα των εκλογών, αφού η κάθε συνιστώσα της συνεργασίας, δίπλα στο όποιο «όχι στο δικομματισμό» θα έβαζε - απόλυτα λογικά και δικαιολογημένα - και τη δική της πολιτική πρόταση διεξόδου;

... και οι πραγματικοί τους στόχοι

Οχι, δεν περιμένουμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, ούτε από τον κ. Πιτσιόρλα, ούτε από την ηγεσία του ΣΥΝ γενικότερα. Οχι γιατί δεν τις ξέρουν ή επειδή τα ακούν για πρώτη φορά. Επανειλημμένα το ΚΚΕ έχει βάλει τα ζητήματα αυτά. Και γνωρίζουν πολύ καλά τις απαντήσεις, όπως τις γνωρίζουν και οι απλοί αγωνιστές της αριστεράς. Αλλωστε, τα ζητήματα αυτά αποτελούν το αλφαβητάριο του κεφαλαίου των πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών, για την αριστερά. Αλλοι είναι οι λόγοι, που προσπερνούν τα ζητήματα αυτά, κάνοντας την «πάπια». Πρώτον, για να εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά το ευαίσθητο για τους αριστερούς ζήτημα της συνεργασίας και ενότητας. Και το κάνουν, παρότι δίνουν όπλα στο δικομματισμό, τον οποίο δήθεν αντιμάχονται. Δεύτερον, γιατί θέλουν να κρατούν στο σκοτάδι της ασάφειας την όποια πολιτική τους πρόταση διεξόδου. Και όχι μόνον αυτό, αλλά γιατί θέλουν - πάλι ψηφοθηρικά - να δημιουργούν την εντύπωση ότι η πρότασή τους αυτή βρίσκεται κοντά σ' αυτή του ΚΚΕ, είναι συγγενής με τη δική του.

Και την ίδια στιγμή, όποιος κουβεντιάσει με κάποιο στέλεχος του ΣΥΝ, εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι οι στόχοι τους είναι οι εξής: Πρώτον, η ανασύνθεση της Αριστεράς, με τη δραστική μείωση της δύναμης του ΚΚΕ και την ενίσχυση του ΣΥΝ, ώστε ο τελευταίος να αποκτήσει τον πρώτο ρόλο. Δεύτερον, η ανασύνθεση του «γενικότερου προοδευτικού χώρου» και η μη επίτευξη αυτοδύναμης κυβέρνησης, ώστε να γίνει δυνατή η συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, όπου ο ΣΥΝ υποτίθεται πως θα επιβάλει τους όρους του...

«Οχι» στα ψευτοδιλήμματα

Η περίοδος δημοσιοποίησης των δημοσκοπήσεων τελείωσε. Απομένουν δυο βδομάδες μέχρι τις εκλογές, διάστημα στο οποίο αναμένεται να ενταθούν οι φήμες, οι διαδόσεις, τα ψευτοδιλήμματα του δικομματισμού. Οι πιέσεις του στα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να υφαρπάξει, για άλλη μια φορά, ψήφους. Το ΠΑΣΟΚ θα ζητά κουκιά επιτακτικά, για να μην έρθει η «επάρατη δεξιά» στην εξουσία. Την ίδια ώρα, ετοιμάζεται να υπουργοποιήσει τους Μάνο - Ανδριανόπουλο ή και να διατηρήσει στην κυβέρνηση τον ήδη υπουργοποιηθέντα Κοντογιαννόπουλο. Τρεις πολιτικούς, οι οποίοι στην τριετία 1990 - 1993, προκάλεσαν ξεσηκωμό ακόμα και στα γυμνάσια. Και πώς αλλιώς, αφού τους χρειάζεται, για να προωθήσει με «νέα ορμή» και «μεγαλύτερη αποφασιστικότητα» την αντιδραστικότατη πολιτική που η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» εφαρμόζει από το 1994 μέχρι σήμερα.

Η ΝΔ ζητά κουκιά «για να φύγει επιτέλους η χολέρα». Να καλύψει η ίδια το κενό και να εφαρμόσει ακριβώς την ίδια πολιτική. Την πολιτική που συναποφάσισαν στο πλαίσιο της ΕΕ, της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ. Την πολιτική που θα σωρεύει ακόμα μεγαλύτερο πλούτο στα θησαυροφυλάκια των ολίγων, επιδεινώνοντας τις συνθήκες ζωής των πολλών. Αλλωστε, μια ματιά στις προγραμματικές θέσεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και όσα έπραξαν τόσα χρόνια ως κυβερνήσεις, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Στα οικονομικά προγράμματά τους, τα βάρη σηκώνουν οι μικρομεσαίοι, μισθωτοί, αγρότες και χαμηλοσυνταξιούχοι. Το μεγάλο κεφάλαιο νομότυπα φοροαπαλλάσσεται και ποικιλότροπα ενισχύεται. Και οι δύο πίνουν νερό στο όνομα των ιδιωτικοποιήσεων, προωθώντας τες ακόμα και στο χώρο της εκπαίδευσης. Στο Ασφαλιστικό, η ΝΔ ψήφισε το διαβόητο νόμο Σιούφα, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση τον διατήρησε και τον συμπλήρωσε με τα πρόσφατα νομοθετικά εκτρώματα, που προβλέπουν αναγκαστική εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε μια σύνταξη πείνας. Στην εξωτερική πολιτική, π.χ. η Σούδα επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Σημίτη πρόσφερε τόσες εξυπηρετήσεις στους ιμπεριαλιστές, ώστε οι αντίστοιχες κυβερνήσεις Μπους (πατρός και υιού) έσπευσαν να δώσουν τα ανάλογα ευχαριστήρια.

Από κοντά κι ο ΣΥΝ, στη συνηθισμένη προεκλογική του κλάψα, αγωνιώντας για την είσοδό του στη Βουλή, πάνω από το οπωσδήποτε απαράδεκτο όριο του 3%. Μια κλάψα διανθισμένη με μπόλικες φιοριτούρες ενάντια στο δικομματισμό. Αλλά πάντα στα λόγια και μόνο προεκλογικά, γιατί στα βασικά (Μάαστριχτ, ΟΝΕ, διεύρυνση της ΕΕ, σύσταση του ιμπεριαλιστικού Ευρωστρατού, «Σχέδιο Ανάν» κ.ά.) συμφώνησε με το δικομματισμό, χύνοντας χολή ενάντια στο ΚΚΕ. Βλέπετε, τους χάλασε τη σούπα και δεν τους ακολούθησε στον κατήφορο.

Αυτοί ήταν και αυτοί είναι. Ιδιοι όντες, τα ίδια σχεδιάζουν για το μέλλον. Και την ψήφο που διεκδικούν, ως εντολή θα την εκλάβουν, για να συνεχίσουν, με πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα, να στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, ξένα και εγχώρια. Αυτά δε τα μονοπώλια, αποδεδειγμένα, μία και μόνη ψήφο φοβούνται. Την ενίσχυση του ΚΚΕ. Τη δύναμη, που με συνέπεια τα αντιμάχεται και υπερασπίζεται δεκαετίες τώρα τα λαϊκά δίκαια και συμφέροντα. Στις 7 του Μάρτη τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν το λόγο, απέναντι σε όσους τους εμπαίζουν προεκλογικά, για να τους εκμεταλλευτούν μετεκλογικά.