Δηλαδή, αν ήταν λογικά και αντικειμενικά δυνατό στις σημερινές συνθήκες, να μην παρέμβει η κυβέρνηση, τότε δε θα υπήρχαν προβλήματα και η συγκεκριμένη ή κάποια άλλη, παρόμοια συγχώνευση, θα γίνονταν προς όφελος των εργαζομένων; Υπάρχει και η ελάχιστη δυνατότητα, δηλαδή, να ωφεληθούν οι εργαζόμενοι από την όποια περίπτωση, που αποφασίζουν οι καπιταλιστές να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με ολοφάνερο και διακηρυγμένο στόχο την παραπέρα ενίσχυση της κερδοφορίας και της θέσης τους στο μεταξύ τους σκληρό ανταγωνισμό;
Είμαστε σίγουροι, πως δεν υπάρχει καμία τέτοια δυνατότητα. Και μη μας πουν ότι εννοούσαν την ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών. Εκτός των άλλων, για να κάνεις αποτελεσματικά κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη σωστή και ταξική ανάλυση του γεγονότος και όχι να πελαγοδρομείς σε αυταπάτες.
Θυμάστε τις επικρίσεις του Τζ. Μπους, στην περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας του, προς τον τότε πρόεδρο Μπ. Κλίντον, αλλά και τον αντίπαλό του, Αλ Γκορ, ότι έχουν επεκτείνει τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, σε άλλες χώρες; Θυμάστε, τις διάφορες περισπούδαστες αναλύσεις και άρθρα, περί αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και σοβαρής μείωσης των ανά τον κόσμο αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων;
Ορίστε, τώρα και η πραγματικότητα. Πριν από τις 11 Σεπτέμβρη ο αμερικανικός στρατός ήταν παρών σε περίπου 140 χώρες, σύμφωνα με τα στοιχεία Αμερικανών αναλυτών. Τέσσερις μήνες μετά και με πρόσχημα την αντιτρομοκρατική εκστρατεία βρίσκεται εγκαταστημένος σε περίπου 160 χώρες και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Την ίδια στιγμή, το «Ασοσιέιτεντ Πρες» μεταδίδει έγγραφο του αμερικανικού Πενταγώνου, σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ έχουν ζωτικά συμφέροντα σε όλη την υφήλιο, πλην της Αφρικής. «Συνολικά, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία παγκοσμίως είναι η μεγαλύτερη όλης της αμερικανικής ιστορίας» εκτιμά ο στρατιωτικός αναλυτής Τζον Πάικ.
Εμείς σημειώνουμε μόνο το εξής: Οσο επεκτείνεται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για την ειρήνη και την ασφάλεια σε όλο τον κόσμο.
Η παραπάνω κυβερνητική προσπάθεια δε θα μπορούσε να εκδηλωθεί, χωρίς να υπάρχει και το κερασάκι στην τούρτα, που δεν είναι άλλο από το άνοιγμα της αγκάλης του ΠΑΣΟΚ στην Αριστερά... Κάθε φορά, όμως, που ο Κ. Λαλιώτης ενδύεται το γνωστό «φουρό» τού «συνομιλητή της Αριστεράς», είναι πασίδηλο ότι έχει το βλέμμα του στραμμένο στο πώς θα μπει φραγμός σε κινήσεις που οριοθετούνται στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής. Το πρόβλημα του κ. Λαλιώτη εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι δυνάμεις που αναδεικνύουν την ταυτότητα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική της ΝΔ και υπάρχουν και εμπνέουν.
***
Ο Κ. Σημίτης δεν τόλμησε να «ενοχλήσει» τον Πρόεδρο Μπους, θέτοντας στη συνάντησή τους, στο Λευκό Οίκο, τις απαράδεκτες αξιώσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, αλλά και τις «γκρίζες ζώνες» που οι ΗΠΑ επισημοποιούν με τους χάρτες τους. Αντίθετα, ο Μπ. Ετζεβίτ δεν είχε κανένα πρόβλημα να θέσει... θέμα Αιγαίου στον Μπους! Οπως είπε ο ίδιος μετά τη συνάντηση: «Εξέφρασα στον Πρόεδρο την ελπίδα ότι ίσως να είναι πιθανό να βρούμε ένα συμβιβασμό μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας στο Αιγαίο και ότι είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα του Αιγαίου και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να επιλυθεί»! Και μόνο το γεγονός ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει «τον αέρα» να θέτει ευθέως θέμα Αιγαίου στον Αμερικανό Πρόεδρο, δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι θεωρεί προκαταβολικά πως δε θα συναντήσει «αρνητικό κλίμα» (κομψή έκφραση) από το συνομιλητή του. Τα συμπεράσματα δικά σας. Ομως, από πού προκύπτει η εκτίμηση που εξέφρασε χτες ο Κ. Σημίτης ότι «η επίσκεψη στην Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε την ενισχυμένη θέση της χώρας μας»;
Για τους υφυπουργούς Μεταφορών και Εργασίας μιλάμε, κ.κ. Σπύρο Βούγια και Ροβέρτο Σπυρόπουλο, που έδωσαν «ρέστα» κοινωνικής ευαισθησίας χτες στη Βουλή.
Τον πρώτο (πρώην στέλεχος του ΣΥΝ) τον ρώτησε το ΚΚΕ, γιατί αυξήθηκε κατά 50% το εισιτήριο στα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης και μόνο που δε σήκωσε το φρύδι, απορώντας για την ερώτηση. «Μα είναι ποσό τώρα 50 δραχμές αύξηση;» αναρωτήθηκε κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια.
Κι όμως, υφυπουργέ μου, τι να κάνουμε, υπάρχουν και άνθρωποι που τις μετράνε τις 5.000 δραχμές το μήνα (ή 14,67 ευρώ) ιδίως όταν παίρνουν σύνταξη 100.000 και 150.000 δραχμές ή τον κατώτερο μισθό!
Ο δεύτερος, πρώην συνδικαλιστικό στέλεχος, όταν του ζητήθηκε να πει ναι στο αίτημα των συνταξιούχων για επίδομα θέρμανσης 100.000 δραχμών ανακάλυψε ότι «δεν έχουν καθηλωθεί οι συντάξεις» και τέλος πάντων δεν καταλαβαίνει το αίτημα!
Τι να πει κανείς! Υποθέτουμε, θα χαίρεται ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Λαλιώτης, για τα ανοίγματα που έχει κάνει το κόμμα του προς τις «προοδευτικές δυνάμεις».
Α, ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΙΞΑΜΕ, αυτή η δήλωση του Λαλιώτη περί ξεπεράσματος της «δυσπιστίας ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις» είναι μάλλον ξεπερασμένη.
Οποιος θέλει να λέγεται στοιχειωδώς προοδευτικός δεν έχει καμιά «δυσπιστία» απέναντι στην πολιτική, στις προθέσεις και στους στόχους αυτής της κυβέρνησης. Είναι απόλυτα βεβαίως και περί τινος πρόκειται και πού το πάνε.
Οταν, μάλιστα, αυτές οι δηλώσεις γίνονται σε περίοδο κατάρτισης ψηφοδελτίων για τις δημοτικές εκλογές τότε μάλλον μπορεί να μιλά κανείς για αποδέκτες μειωμένης αντίληψης, εκτός πια αν κάποιοι δε θέλουν να καταλάβουν τι γίνεται...
Προς ΝΕΑ: Σχεδόν δισέλιδο ρεπορτάζ είχατε χτες για τη συζήτηση στη Βουλή που αφορούσε στην πορεία των Ολυμπιακών έργων. Και μαθαίνουμε από το ρεπορτάζ σου ότι εκεί μίλησαν μόνο ο Σημίτης και ο Καραμανλής.
Καλά μωρέ λεβέντες κανένας άλλος δεν πήρε το λόγο; Δεν είχατε μήπως την είδηση; Μα, οι αρμόδιοι συντάκτες σας εκεί ήταν (αφού άλλωστε υπογράφουν το «ρεπορτάζ» της Βουλής) ενώ και από το κρατικό κανάλι μεταδόθηκε ολόκληρη η συζήτηση, άρα την είδατε κι εσείς (το διευθυντικόν προσωπικόν)!
Ενα μεγάλο εύγε σας λοιπόν, αστέρες της «δημοσιογραφίας»!
Οπως καταλαβαίνετε, το γεγονός πως αρκετοί από τους προαναφερόμενους είχαν στην κατοχή τους μετοχές της «Ενρον», αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, τις οποίες φρόντισαν να πουλήσουν, «κατάλληλα» προειδοποιημένοι, πριν η εταιρία κηρύξει πτώχευση, είναι αποκλειστικά και μόνον η κορυφή του παγόβουνου.
«Οι άνθρωποι που καταχρώνται τεράστια ποσά χρημάτων διαφεύγουν της Δικαιοσύνης ή καταδικάζονται σε ασήμαντες ποινές, ενώ ο κλέφτης που αρπάζει μια τσάντα στο μετρό καταδικάζεται σε έξι χρόνια φυλάκιση. Εχουμε ένα σύστημα Δικαιοσύνης δύο ταχυτήτων». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Γάλλο δικαστή Ερικ Χάλφσεν, που παραιτήθηκε προχτές και μίλησε έξω από τα δόντια σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα «Λε Παριζιέν». Ο Ερικ Χάλφσεν προΐστατο της ανακριτικής διαδικασίας σχετικά με τις καταγγελίες διαφθοράς εναντίον του Προέδρου Ζακ Σιράκ - όταν ο τελευταίος ήταν δήμαρχος Παρισιού - έως ότου απομακρύνθηκε από την υπόθεση.
Κάποτε πίστευα ότι η Δικαιοσύνη είναι ίδια για όλους, σημειώνει ο Ερικ Χάλφσεν και καταγγέλλει ότι οι προσπάθειές του να φθάσει στην αλήθεια υπονομεύονταν από διαδικαστικά τεχνάσματα, χειραγώγηση των ΜΜΕ εναντίον του και έλλειψη συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας, ενώ είχε διαπιστώσει ότι παρακολουθούνταν και όλες οι τηλεφωνικές συνομιλίες του καταγράφονταν.
Πιστεύει κανείς, άραγε, ότι μόνο στο Παρίσι συμβαίνουν όλ' αυτά..;
Οι χιλιάδες εργαζόμενοι της «Ενρον», όμως, δεν είχαν την ίδια τύχη με τους διάφορους κυβερνητικούς και άλλους αξιωματούχους. Οχι μόνο γιατί έχασαν τη δουλιά τους και βρέθηκαν στο δρόμο, από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε γιατί έχασαν τις οικονομίες τους, όσοι απ' αυτούς τις είχαν επενδύσει σε μετοχές της ραγδαία ανερχόμενης και ιδιαίτερα κερδοφόρας τα προηγούμενα χρόνια εταιρίας, μια και κανένας, βέβαια, δεν τους προειδοποίησε για την πρόσφατη κατάρρευση. Εχασαν και τις συντάξεις τους, όπως και τις όποιες ασφαλιστικές παροχές, κλπ., αφού σε μετοχές της «Ενρον» είχαν επενδύσει τα χρήματα του Ταμείου τους και τις εισφορές τους.
Ας πάρουν την περίπτωση υπόψη τους, όσοι στήνουν ευήκοο ους στις ανάλογες ρυθμίσεις, που εντατικά προετοιμάζει η κυβέρνηση.
Υ.Γ. Για να καταλάβετε, πόσο πλούτισαν μερικοί και πόσο φτώχυναν οι πολλοί, σημειώνουμε, ότι η τιμή της μετοχής της «Ενρον», τα τελευταία χρόνια, ξεκίνησε από μερικά δολάρια, για να φτάσει περίπου στα 100, στον κολοφώνα της δόξας της και να πέσει κάτω τους ενός δολαρίου λίγο πριν καταρρεύσει η εταιρία.
Τιμές στον Τούρκο
τον «Αττίλα»,
υποδοχή θερμή,
μεγάλη
και στο δικό μας,
τι ξεφτίλα,
τον εδεχτήκαν
σαν μπακάλη,
ο Τσένι του 'κλεισε
τη θύρα
«σιγά μη δω - είπε -
τον κλητήρα»
κι ο Μπους μια λέξη
του 'πε σκέτη
«λέγε, τι θέλεις
υπηρέτη;».
***
Τιμές στον Τούρκο
μουσαφίρη
και στο δικό μας
το Γιουνάνη,
περίπου του 'παν
«αϊ σιχτίρι»
τ' αφεντικά
οι Αμερικάνοι,
κι αντί να έχει
ο Κώστας φούρκα
από τη στάση
άλα Τούρκα,
περηφανεύεται
με ζέση
που ως τ' αυτιά
του βάλαν φέσι!