ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα θέλουν τριψήφια

Γρηγοριάδης Κώστας

Στις 140 ανέρχονται οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα, που δραστηριοποιούνται στο χώρο παραγωγής, εμπορίας και διανομής φαρμάκων, εργαστηριακού - ιατρικού εξοπλισμού και αναλωσίμων και, σύμφωνα με σχετική έρευνα της «Hellastat», παρουσίασαν το 2004 αύξηση των εσόδων τους κατά 14%. Κι αν αυτό δε σας εντυπωσιάζει, τότε σημειώστε, ότι η αύξηση της κερδοφορίας τους ανήλθε στο 28,8%. Με άλλα λόγια, η αύξηση των κερδών τους ήταν περίπου 12 φορές μεγαλύτερη από τις αυξήσεις - ψίχουλα, που πήραν οι εργαζόμενοι φέτος και περίπου 9 φορές μεγαλύτερη του επίσημου πληθωρισμού. Κι αν νομίζετε ότι τα προηγούμενα χρόνια κέρδιζαν πολύ λιγότερα και, τέλος πάντων, τους πήγε καλά το 2004, πάλι κάνετε λάθος. Στην τετραετία 2001 έως 2004 είχαν μέσο ρυθμό αύξησης των κερδών, που έφτασε στο 39,5%!

Και, βέβαια, μάλλον, είναι περιττό να σημειώσουμε, ότι οι προκλητικότατες αυτές ετήσιες και αλλεπάλληλες αυξήσεις των κερδών δεν προήλθαν από... τα λαχεία ή το Λότο, αλλά από τις τσέπες των εργαζομένων, είτε οι τελευταίοι πλήρωσαν άμεσα είτε έμμεσα μέσω των ασφαλιστικών τους Ταμείων.

Κατά τ' άλλα, προχτές, ο πρόεδρος του ΣΕΒ απένειμε εύσημα στην κυβέρνηση για τα αντεργατικά μέτρα που πρόσφατα εξήγγειλε και ζήτησε ακόμη περισσότερα, ώστε να προωθηθεί περισσότερο αποτελεσματικά η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Προφανώς, οι άνθρωποι θέλουν τριψήφια ποσοστά αύξησης κερδών. Τα διψήφια δεν τους φτάνουν...

Απελπιστικά μονότονες...

Καλά θα κάνουν, όλοι εκείνοι, που οργανώνουν και συμμετέχουν στα διάφορα συνέδρια, σεμινάρια, συσκέψεις κλπ., με θέμα τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, αν θέλουν να διατηρήσουν και κάποιο ενδιαφέρον στις συζητήσεις τους, να έχουν ετοιμάσει κάποιον από πριν να διαφωνήσει, έστω και στο ελάχιστο. Διότι, τέτοια ομοφωνία πια «για την αναγκαιότητα της νέας ΚΑΠ», από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και τους καρεκλοκένταυρους των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ καταντάει βαρετή. Ειδικά τώρα τελευταία που ο κ. Τζανέτος της ΠΑΣΕΓΕΣ έχει σταματήσει να «κατακεραυνώνει» το... «σοβιετικό μοντέλο» στην ελληνική γεωργία, που υποτίθεται ότι ακολουθούνταν μέχρι σήμερα (!!!), οι αναμεταξύ τους κουβέντες γίνονται απελπιστικά μονότονες...

Τα αμερικανικά...

Ενα τεράστιο δίκτυο φυλακών ασφαλείας στις οποίες οι κρατούμενοι κρατούνται επ' αόριστο χωρίς ποτέ να τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες, όπου τους αρνούνται οποιαδήποτε πρόσβαση σε νομική υπεράσπιση ή επαφή με τις οικογένειές τους, όπου τρομοκρατούνται από ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους και υπόκεινται σε κακομεταχείριση, ισοδύναμη μόνο με τα πιο σκληρά βασανιστήρια, ακόμη και σε σεξουαλική ταπείνωση...

Η περιγραφή σίγουρα φέρνει στο νου τις αποκαλύψεις για τις συνθήκες και τα βασανιστήρια που λαμβάνουν χώρα στο Γκουαντάναμο, τη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ της Βαγδάτης ή του Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν, αλλά ταιριάζει απόλυτα και στις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές και τα κρατητήρια, εντός της αμερικανικής επικράτειας. Δεκάδες χιλιάδες οικονομικοί πρόσφυγες κρατούνται σ' αυτές τις άθλιες συνθήκες από τη US Immigrations and Customs Enforcement (ICE), το ειδικό τμήμα δίωξης του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας.

Κατά τ' άλλα, ο Τζ. Μπους θέλει να «εξάγει δημοκρατία» σε όλο τον πλανήτη και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκδίδει κάθε χρόνο μια έκθεση, όπου κρίνει και βαθμολογεί τις άλλες χώρες στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων...

... Αμπού Γκράιμπ

Το προαναφερόμενο λοιπόν ειδικό τμήμα δίωξης του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας (US Immigrations and Customs Enforcement-ICE), μόνο κατά το έτος 2004 απέλασε 198.000 οικονομικούς πρόσφυγες, ενώ σύμφωνα με τους «Νιου Γιορκ Τάιμς» τουλάχιστον 22.814 μετανάστες δεινοπαθούν εντός των αμερικανικών φυλακών. Σύμφωνα με όσα έχει γράψει η αμερικανική εφημερίδα είναι στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες - συνήθως μαζί με ισοβίτες ή βαρυποινίτες - και αντιμετωπίζουν καθημερινή λεκτική ταπείνωση, άρνηση ιατρικής φροντίδας καθώς και ξυλοδαρμούς, απομόνωση, ψυχολογικά βασανιστήρια χωρίς φυσικά να γνωρίζουν γιατί κρατούνται, εάν και πότε θα απελευθερωθούν ή θα απελαθούν.

Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε, ότι όλ' αυτά γίνονται στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και για την υπεράσπιση του «αμερικανικού τρόπου ζωής», ενώ, την ίδια στιγμή, οι κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού συνεχίζουν την προβολή των ΗΠΑ, ως της «μεγαλύτερης χώρας της δημοκρατίας και της ελευθερίας»...

Γαλοπούλες με σαλμονέλα...

Από τις 29 του Νοέμβρη που εισήχθησαν από τον Καναδά οι γαλοπούλες με τη σαλμονέλα τόσο ο φορέας ο επιφορτισμένος με τη διαδικασία ελέγχου της ασφάλειας των εισαγόμενων προϊόντων - στην προκειμένη περίπτωση η Διεύθυνση Κτηνιατρικής Υπηρεσίας της Νομαρχίας της Αθήνας - όσο και ο επιχειρηματίας για λογαριασμό του οποίου έγινε η εισαγωγή - η αλυσίδα σούπερ μάρκετ «Αφοί Βερόπουλοι» - τυπικά έκαναν ο καθένας «τη δουλιά του». Ο πρώτος έκανε κανονικά, λέει, ελέγχους και ο δεύτερος πούλησε κανονικά, λέει, το εμπόρευμά του. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν ότι 16.000 περίπου κιλά γαλοπούλας με σαλμονέλα καταναλώθηκαν τις ημέρες των Χριστουγέννων.

Οσο και να φαίνεται προκλητική και ακραία η εικόνα όπως περιγράφεται, είναι μόνο το... φυσιολογικό αποτέλεσμα της πολιτικής των ανύπαρκτων ελέγχων γύρω από την καταλληλότητα των τροφίμων. Και εκείνοι οι οποίοι τη θεσμοθετούν προκειμένου να «κουκουλώσουν» την ανυπαρξία ελέγχου, έχουν δημιουργήσει ένα δαιδαλώδη, χωρίς σαφείς αρμοδιότητες και όρια, μηχανισμό. Ετσι, αντί για ουσιαστικούς και αποτελεσματικούς ελέγχους στην κατεύθυνση της διασφάλισης της καταλληλότητας των προϊόντων που διακινούνται από τα ράφια των καταστημάτων, οι εμπλεκόμενοι εξαντλούνται σε αλληλοκατηγορίες και σε προσπάθειες μετάθεσης ευθυνών από τη Νομαρχία στο υπουργείο, από το υπουργείο στις υπηρεσίες, από τις υπηρεσίες στους επιχειρηματίες κ.ο.κ.

Οταν η προηγούμενη κυβέρνηση ανακοίνωνε με τυμπανοκρουσίες τη σύσταση του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων και τον παρουσίαζε σαν την πανάκεια για τα προβλήματα που σχετίζονταν με την ασφάλεια των τροφίμων, εμείς σε αντίθεση με το κλίμα που επιχειρούνταν να διαμορφωθεί επισημαίναμε ότι ο ΕΦΕΤ δε θα ήταν ούτε ενιαίος ούτε φορέας ουσιαστικού ελέγχου. Αποδεικνύεται σήμερα με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι φορείς που λειτουργούν στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, λειτουργούν ως τροχονόμοι επιχειρηματικών συμφερόντων.

Στις σύγχρονες συνθήκες είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσει ο καθένας μας ότι το κυνήγι του πολυπόθητου, για το κεφάλαιο, κέρδους δεν αφήνει στους επιχειρηματίες κανένα περιθώριο να έχουν ως προτεραιότητα την υγεία των καταναλωτών που αγοράζουν τα προϊόντα τους. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η ιστορία με τις γαλοπούλες, όπως και εκείνη με τα μέλια και με τα χαλασμένα γιαούρτια, ή με τη χρωστική ουσία στα σνακ που απευθύνονται σε παιδιά, δεν είναι οι μοναδικές. Είναι μόνο αυτές που για διάφορους λόγους έγιναν γνωστές. Μόνο αφελής μπορεί να είναι όποιος πιστεύει ότι σήμερα πληρούνται οι κανόνες καταλληλότητας των προϊόντων που καταναλώνουμε. Στις σημερινές συνθήκες ισοδυναμεί με ωμή εξαπάτηση ο ισχυρισμός ότι είναι δυνατό οι κυβερνήσεις που υποκλίνονται μπροστά στα επιχειρηματικά κέρδη να επιβάλουν τους κανόνες που απαιτούνται ώστε ο καθένας να νιώθει ασφάλεια πως τα τρόφιμα που καταναλώνει είναι τουλάχιστον ακίνδυνα για την υγεία του. Για να γίνει κάτι τέτοιο, απαιτείται πολιτική που θα έρχεται σε ρήξη με τα συμφέροντα εκείνων που για την εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους δε διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των εργαζομένων και των παιδιών τους.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Τα... περήφανα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ αρέσει να μας δουλεύουν εκεί στο υπουργείο Ανάπτυξης. Ο υφυπουργός Γ. Παπαθανασίου βγήκε και δήλωσε υπερήφανος για το γεγονός, ότι οι παραγγελίες του Ελληνικού Στρατού εκτελούνται από ελληνικές κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις, δείγμα του πόσο η επίσημη πολιτεία σκέφτεται και στηρίζει τον κλάδο.

Σαφής κοροϊδία - λέμε εμείς - για έναν πολύπαθο κλάδο εργαζομένων, όπου οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη, με τους εργαζόμενους να μένουν στο δρόμο χωρίς στοιχειώδη προστασία, ενώ οι επιδοτήσεις προκειμένου, οι επιχειρήσεις να μεταναστεύουν αλλού, δίνουν και παίρνουν.

Για να μη θυμηθούμε δηλαδή και την ιστορία του κλάδου τα τελευταία 30 χρόνια, όπου το ίδιο στην ουσία παραμύθι επαναλαμβάνεται: Βιομήχανοι που επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για να κλείσουν στη συνέχεια τις εταιρίες, ή ακόμη και εταιρίες που αγοράστηκαν από το κράτος για να «εξυγιανθούν» - δηλαδή, να φορτωθούν τα χρέη των πρώην ιδιοκτητών τους στον κρατικό προϋπολογισμό και, επομένως, στο λαό - και να παραδοθούν στη συνέχεια σε άλλους «φερέλπιδες» αετονύχηδες.

Θα συμβουλεύαμε τους κυβερνώντες, ότι η σιωπή είναι προτιμότερη στη συγκεκριμένη περίπτωση...

ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι δεν πάει καλά με την Επερώτηση για την Υγεία που κατέθεσε στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ άλλων αναρωτιέται και αγωνιά για το αν και πότε «θα καταργηθούν τα απογευματινά ιατρεία» σημειώνοντας, ότι «ο κόσμος περιμένει»!

Οχι πώς δεν είναι ενδιαφέρον το ερώτημα, πλην όμως τον εν λόγω θεσμό (που είναι φυσικά σε βάρος των ασφαλισμένων, αφού πληρώνουν από την τσέπη τους) τον έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με ένα νομοσχέδιο που είχε προκαλέσει την αγανάκτηση του κόσμου.

Να υποθέσουμε ότι τώρα το ΠΑΣΟΚ αγχώνεται για το αν θα καταργηθεί ο νόμος του; Επαψε, να περηφανεύεται για το θεσμό των «απογευματινών ιατρείων», όπως έκανε όταν ήταν κυβέρνηση;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ή, μήπως, «ανακάλυψε», ότι τα «απογευματινά ιατρεία» - εκτός των άλλων - προωθούν την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και τη μεταφορά του κόστους στις τσέπες των εργαζομένων και θέλει να υποδηλώσει την υποτιθέμενη αντίθεσή του στην πολιτική αυτή..;

«Απόστημα» είναι η πολιτική τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Απόστημα που κατά καιρούς θα σκάει», χαρακτήρισε ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνσταντόπουλος την κατάσταση που επικρατεί στα ιδρύματα - αποθήκες ψυχών που λειτουργούν τα λεγόμενα φιλανθρωπικά σωματεία σε όλη την Ελλάδα, με αφορμή τις αποκαλύψεις για το Ασυλο Ανιάτων στην Κυψέλη. Ενα ακόμα «απόστημα» έσκασε χτες με τις αποκαλύψεις ότι στο ίδρυμα «Αγιος Παντελεήμονας» στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο νοσηλεύονται άτομα με άνοια, νοητική υστέρηση και κινητικές αναπηρίες, τρεις γέροντες που πάσχουν από αλτσχάιμερ βρέθηκαν με κομμένο τμήμα του αυτιού τους!

Και πράγματι, το τελευταίο διάστημα, βγαίνουν με τον πλέον ανατριχιαστικό τρόπο στην επιφάνεια τα αποτελέσματα της προωθούμενης για χρόνια τώρα αντιλαϊκής πολιτικής εμπορευματοποίησης και διάλυσης των δημοσίων δομών πρόνοιας, της παράδοσης του ευαίσθητου αυτού τομέα στους «φιλανθρώπους» και κάθε λογής κερδοσκόπους, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οσο για τις όποιες δηλώσεις δήθεν ευαισθησίας των κυβερνώντων, αποτελούν απροκάλυπτη προσπάθεια κοροϊδίας, αφού είναι οι ίδιοι άνθρωποι που προωθούν την οριστική διάλυση των όποιων στοιχειωδών δομών πρόνοιας και ειδικής αγωγής έχουν καταφέρει να επιβιώσουν της γαλαζοπράσινης επέλασης. Οι ίδιοι άνθρωποι προωθούν την παραπέρα παράδοση αυτών και άλλων ευαίσθητων τομέων στους ιδιώτες, τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και τους κάθε είδους «φιλανθρώπους».

Ο Μπασιάκος και η σαλμονέλα

Πολύς ντόρος έγινε τις τελευταίες μέρες για τους 16 περίπου τόνους μολυσμένης από σαλμονέλα γαλοπούλας που μας σέρβιραν στο πιάτο οι αρμόδιοι... ελεγκτικοί φορείς τα περασμένα Χριστούγεννα. Πάντως, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Εάυγ. Μπασιάκος σε προχτεσινοβραδινή τηλεοπτική του δήλωση... έβαλε στη θέση τους όλους εκείνους που πάνε να... τρομοκρατήσουν τους καταναλωτές. Επικαλούμενος τις απόψεις των κτηνιάτρων - συμβούλων του, είπε, με κάθε σοβαρότητα ότι «αν οι γαλοπούλες έβρασαν, τότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από τη σαλμονέλα....», προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να καλύψει την ανυπαρξία ουσιαστικών υγειονομικών ελέγχων.

Πραγματικά, αφοπλιστική δήλωση, δε βρίσκετε;

ΣΥΝδιαχείριση... της ΚΑΠ

Στο χτεσινό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής η εκπρόσωπος του ΣΥΝ βουλευτής Ασ. Ξηροτύρη, αφού έκανε κάποιες εύλογες επισημάνσεις για το τι σημαίνει η νέα ΚΑΠ, πρότεινε τη μέγιστη σύνδεση των επιδοτήσεων, για να μην υπάρξει εγκατάλειψη της παραγωγής...

Στην ουσία, όμως, η πρόταση αυτή αποτελεί την έκφραση μιας λογικής αποδοχής και συνδιαχείρισης των ολέθριων αποφάσεων της νέας ΚΑΠ. Γιατί, είτε υπάρξει σύνδεση είτε αποσύνδεση, στο περιβάλλον που διαμορφώνεται με τις σχετικές αρνητικές αποφάσεις της νέας ΚΑΠ και τις επιταγές του ΠΟΕ, οι μικρομεσαίοι αγρότες δε θα μπορέσουν να σταθούν στην αγροτική παραγωγή. Θα οδηγηθούν στο να λαμβάνουν για όσο καιρό θέλει η ΕΕ «κολοβές» επιδοτήσεις, που στην πράξη θα είναι ψευτο-επιδόματα ανεργίας. Η νέα ΚΑΠ έχει συγκεκριμένους στόχους. Επιδιώκει τη συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών, ώστε να παράγουν με τις «ανταγωνιστικές», τριτοκοσμικές τιμές, που απαιτούν και διαμορφώνουν οι πολυεθνικές των ΗΠΑ και της ΕΕ. Και, βέβαια, όλ' αυτά με ευρω-προϋπολογισμό μικρότερων επιδοτήσεων (είτε συνδεδεμένων, είτε αποσυνδεδεμένων) που θα είναι, όμως, ικανοποιητικές, αφού θα μοιράζονται σε ελάχιστους μεγαλοαγρότες.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη

Καπιταλισμός και ανάπτυξή του σημαίνει, πρώτα και κύρια, οι λίγοι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί ακόμη περισσότεροι και φτωχότεροι. Φροντίζουν γι' αυτό οι κάθε λογής πολιτικοί εκπρόσωποι των κεφαλαιοκρατών. Ολ' αυτά, βέβαια, είναι γνωστά, αλλά μερικές φορές οι αριθμοί είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικοί.

Το 2002 στις ΗΠΑ - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - η κοινωνική ομάδα που παρουσίασε τη μεγαλύτερη αύξηση εσόδων, σε σύγκριση με το 1980, ήταν το πλουσιότερο 0,1% του πληθυσμού, δηλαδή 145.000 άνθρωποι. Οι τελευταίοι είχαν το 2002 δυόμισι φορές μεγαλύτερα εισοδήματα, απ' ό,τι το 1980. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν πτόησε τον Πρόεδρο Μπους και πήρε μέτρα, ώστε να γίνουν ακόμη πλουσιότεροι. Θεσμοθέτησε, λοιπόν, μια σειρά φορολογικές απαλλαγές, από τις οποίες το 53% αφορά στο πλουσιότερο 10% των Αμερικανών, ενώ ένα άλλο 15% απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτούς τους 145.000 «υπερπλουσίους» που αναφέραμε παραπάνω. Ετσι, οι 400 φορολογούμενοι με τα υψηλότερα εισοδήματα (87 εκατ. δολάρια ετησίως) πληρώνουν φόρο εισοδήματος, περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλειας ίσο με αυτό που πληρώνουν άτομα με εισόδημα 50.000-75.000 δολάρια ετησίως! Κι όλ' αυτά χάρη της ανάπτυξης, βέβαια...

Για ποια ενότητα

H νέα επίθεση που ξεδιπλώνεται ενάντια στους τραπεζοϋπάλληλους, οι τελευταίες εξελίξεις στον ΟΤΕ, τα σχέδια της κυβέρνησης για το εργασιακό, το ωράριο, οι δημόσιες τοποθετήσεις του ΣΕΒ, αναδεικνύουν και πάλι την ανάγκη οι εργαζόμενοι, ενωμένοι να δώσουν τη μάχη τους. Για τους κομμουνιστές, για τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ενότητα των εργαζομένων, η όσο γίνεται πιο πλατιά ταξική τους συσπείρωση, η κοινή δράση για να αντιστέκονται στις επιθέσεις του κεφαλαίου, ήταν και παραμένει αξίωμα. Είναι η πεμπτουσία της καθημερινής τους δράσης, μέσα στους χώρους δουλιάς και έξω απ' αυτούς.

Αν κάποιοι ενδιαφέρονται περισσότερο απ' όλους για την ενότητα της εργατικής τάξης, αυτοί είναι πρωτίστως οι κομμουνιστές, που στο πρόσωπό της βλέπουν εκείνη τη δύναμη που μπορεί και πρέπει να φτάσει τον αγώνα της μέχρι το τέλος, μέχρι την απελευθέρωση όλης της κοινωνίας από το καθεστώς της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Γι' αυτό, όταν το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του επιχειρούν να διασπάσουν την εργατική τάξη, όταν τεμαχίζουν τους εργαζόμενους, οι ταξικές δυνάμεις είναι αυτές που με συνέπεια αντιστέκονται, αναδεικνύοντας το κύριο, αυτά που ενώνουν τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα, από επάγγελμα, μισθό, ή ταμείο ασφάλισης.

Ταυτόχρονα, οι κομμουνιστές κάνουν καθαρό, ότι η «ενότητα της εργατικής τάξης» δεν είναι ένα άδειο πουκάμισο, ούτε σημαία ευκαιρίας για να τη σηκώνει όποιος θέλει και όποτε τον βολεύει. Εχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και συγκεκριμένους στόχους. Μπορεί, π.χ. σήμερα να αποτελέσει βάση ενότητας, απέναντι στα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης, ο νόμος Ρέππα που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ πριν 3 χρόνια, όπως καλεί τους εργαζόμενους η ΓΣΕΕ, αλλά και η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ; Μπορεί δηλαδή, απέναντι στα μέτρα της ΝΔ, οι εργαζόμενοι να αντιτάξουν το πλαίσιο εκείνο που έθεσε το ΠΑΣΟΚ, πάνω στο οποίο στηρίζονται και εξειδικεύουν παραπέρα σήμερα; 'Η μπορεί η βάση αντιπαράθεσης απέναντι σε ένα νομοσχέδιο, που θα χειροτερεύει τους νόμους της ΝΔ της περιόδου 1990-1993, να είναι η υπεράσπιση του νόμου Σιούφα; Μπορεί σήμερα η βάση ενότητας, να είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ο σεβασμός στα κέρδη τους, ο ισχυρισμός ότι η ανάπτυξη και η ισχυροποίηση του κεφαλαίου θα είναι ευεργετικά για τους εργαζόμενους, όπως μας καλεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;

Εμείς απαντάμε καθαρά: Μια τέτοια «ενότητα» είναι βούτυρο στην πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Μια τέτοια «ενότητα» οδηγεί όλο και πιο βαθιά στον εξανδραποδισμό των εργαζομένων. Βοηθάει τα αφεντικά και όχι τους εργαζόμενους. Βυθίζει ταυτόχρονα στην ενσωμάτωση και την ανυποληψία όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Τέτοια ενότητα η εργατική τάξη δεν τη χρειάζεται. Κάνει ζημιά και μόνο ζημιά στα ταξικά της συμφέροντα, στα σημερινά και τα μακροπρόθεσμα. Αντίθετα οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από την «ενότητα» που ενισχύει τους αγώνες τους. Που έχει καθαρό ποιοι είναι οι αντίπαλοι και οι εχθροί της εργατικής τάξης. Ενότητα που δεν καλλιεργεί αυταπάτες ότι «μπορούμε με τους τραπεζίτες να βρούμε μια λύση». Ενότητα που δε θα κάνει βήμα πίσω από τις κατακτήσεις, που δε θα χαρίζει ούτε ένα ευρώ στους τραπεζίτες και στο κεφάλαιο και θα διεκδικεί τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.