ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η άλλη όψη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα ελλείμματα είναι η άλλη όψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου του Κόμματος για το Ασφαλιστικό. Και δεν έμεινε μόνο στη διαπίστωση, αλλά έδωσε και συγκεκριμένα στοιχεία και παραδείγματα. Οι τράπεζες έχουν τεράστια κέρδη - σημείωσε - όπως και οι εφοπλιστές, αλλά τα αντίστοιχα ασφαλιστικά Ταμεία πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η κυβέρνηση της ΝΔ, για παράδειγμα, έφτασε στο σημείο να απαλλάξει τους εφοπλιστές των κρουαζιερόπλοιων από τις ασφαλιστικές εισφορές. Στο ΙΚΑ, η ετήσια απώλεια εσόδων, λόγω της εισφοροδιαφυγής, υπολογίζεται σε 1,8 δισ. ευρώ. Το Δημόσιο του οφείλει, από βεβαιωμένες οφειλές και χωρίς προσαυξήσεις, 4,1 δισ., ενώ οι ιδιώτες επιχειρηματίες οφείλουν άλλα 2,1 δισ. ευρώ. Πέρα απ' αυτά, σε πάνω από 20 δισ. ευρώ ανέρχονται οι απώλειες από τη μακρόχρονη ληστεία των αποθεματικών του Ιδρύματος.

Το ζήτημα δεν είναι ταμειακό. Ο πλούτος υπάρχει και το ζήτημα βρίσκεται στο ποιος τον συγκεντρώνει και ποιος τον χάνει. Ποιος παίρνει τον πλούτο από τον άλλον. Ο κρατικός προϋπολογισμός μιας πολιτικής που έρχεται σε σύγκρουση με την κερδοφορία του κεφαλαίου μπορεί να βρει χρήμα να δώσει στους εργαζόμενους.

Υπέρ πάντων ο «διάλογος»...

Τη στιγμή που το κεφάλαιο και η κυβέρνηση της ΝΔ εντείνουν την επίθεσή τους στις συλλογικές συμβάσεις και στα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα του συνόλου των εργαζομένων, η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΤΟΕ ζητά «διάλογο»... Σε δελτίο Τύπου της, σχετικά με τη χτεσινή συνάντηση που είχε με τον υπουργό Απασχόλησης, Σ. Τσιτουρίδη, εμφανίζει τις διαπραγματεύσεις για τη Συλλογική Σύμβαση, ως μέρος του «κοινωνικού διαλόγου», δηλαδή ως μέρος της διαδικασίας που προωθεί την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατή η εξεύρεση λύσεων που εξυπηρετούν και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εργαζομένων. «Διάλογο» ζητά και για το ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων, περιορίζοντας τις όποιες αντιδράσεις της σε νομικίστικες αιτιάσεις, προκειμένου να συγκαλύψει ότι η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση της ΝΔ αποτελεί τη συνέχεια αυτής του ΠΑΣΟΚ και έχει στόχο να εξυπηρετήσει την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, σε βάρος των εργαζομένων.

Οι μόνες διαφορές

Το περασμένο Σάββατο ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στα στελέχη της φοιτητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ότι οι θέσεις του κόμματός του, περί ιδιωτικών πανεπιστημίων και ιδιωτικοποίησης των υπαρχόντων δημοσίων, είναι «προοδευτικές» και «αριστερές»...

Χτες, το πρωί, ο Κων. Μητσοτάκης, μιλώντας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, υποστήριξε την ανάγκη των τομών και ρήξεων στο Ασφαλιστικό, με την παραπέρα αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων, κλπ., κλπ. Βέβαια, ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ δε χαρακτήρισε τις προτάσεις του «προοδευτικές» και «αριστερές». Αλλωστε, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει τέτοιους ...καημούς. Επανέλαβε, όμως, όλα όσα κινδυνολογικά, περί μεγάλων ελλειμμάτων, κλπ., λέει η κυβέρνηση. Στην ουσία, έβαλε την ανάγκη της ακόμη μεγαλύτερης προσαρμογής και υποταγής του Ασφαλιστικού στην ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Το ίδιο, δηλαδή, που είπε και ο Γ. Παπανδρέου το Σάββατο: «Οταν εμείς - σημείωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - αφήνουμε ανεξέλεγκτη την αγορά και κλείνουμε τα μάτια, ότι δεν υπάρχει αγορά, η αγορά επιβάλλεται».

Οπως καταλαβαίνετε, το μόνο που δεν περνά απ' το μυαλό και των δύο είναι η σύγκρουση με την «αγορά» και τα μεγάλα συμφέροντα. Αντίθετα, είναι ορκισμένοι οπαδοί της εξυπηρέτησής τους. Οι μόνες διαφορές τους βρίσκονται, απλά και μόνο, στις μορφές διαχείρισης της ίδιας, στην ουσία, πολιτικής...

«Ενημερωτική συνέντευξη»...

Ο Μιγκέλ Τίνκερ Σάλας έχει γεννηθεί στη Βενεζουέλα, αλλά είναι Αμερικανός πολίτης, εδώ και πολλά χρόνια. Είναι, μάλιστα, καθηγητής ιστορίας στο Κολέγιο Πομόνα, στην Καλιφόρνια και στα πρόσφατα έργα του περιλαμβάνεται κι ένα βιβλίο που αναλύει την πολιτική της Βενεζουέλας από τότε που εξελέγη για πρώτη φορά στην προεδρία της χώρας ο Ούγο Τσάβες, το 1998. Τον προαναφερόμενο ακαδημαϊκό, λοιπόν, τον επισκέφθηκαν πρόσφατα δύο πράκτορες της αντιτρομοκρατικής μονάδας κρούσης, της οποίας ηγείται το FBI και τον ανέκριναν, σχετικά με τις επαφές του με την πρεσβεία της Βενεζουέλας. Η καταγγελία έγινε από τον ίδιο κι όπως δήλωσε στο «Ρόιτερ» «ο στόχος ήταν να τον εκφοβίσουν».

Το FBI δεν απάντησε ευθέως στις καταγγελίες του καθηγητή, αλλά παραδέχτηκε σε ανακοίνωσή του ότι είχε μια «ενημερωτική συνέντευξη», ενώ το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι δεν είναι πολιτική του να βάζει στο στόχαστρο ακαδημαϊκούς, που επικρίνουν την αμερικανική πολιτική. Τώρα, μάλιστα, τους πιστέψαμε...

Κίνημα για την Κοινωνική Ασφάλιση

Ο διάλογος για το Ασφαλιστικό, που θέλει να στήσει η κυβέρνηση, είναι προσχηματικός, στημένος και σημαδεμένος. Και όσοι προστρέχουν σ' αυτόν, το μόνο που κάνουν είναι να γυρίζουν το «μύλο» της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Να στηρίζουν στην πράξη την πολιτική της ΝΔ, όσα αναθέματα και αν της ρίχνουν στα λόγια. Γιατί μόνο πολιτικά τυφλοί ή υποκριτές δε βλέπουν πού θα οδηγήσει ένας τέτοιος διάλογος και σε τι αποσκοπεί. Χτες, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είπε τίποτα περισσότερο, απ' αυτά που κυβερνητικά στελέχη εννοούν χωρίς να τα κατονομάζουν.

Ομως, και αυτοί δεν κρύβουν λόγια. Οι δηλώσεις τους, το ιδεολογικό πλαίσιο που καλλιεργούν, τα διλήμματα που πλασάρουν φωνάζουν από μακριά. Εκβιάζουν, για άλλη μια φορά, τους εργαζόμενους, με τα «ελλείμματα», «τη βιωσιμότητα», το «δημογραφικό πρόβλημα». Πίσω από κάθε «δίλημμα», κρύβεται ένα ακόμα αντεργατικό μέτρο. Πίσω από τα ελλείμματα, η μείωση παραπέρα των συντάξεων. Κάτω από το «χαλί της βιωσιμότητας», κρύβουν την απόφασή τους να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Πίσω από την κουρτίνα του Δημογραφικού, η πρόθεσή τους να αναγκάσουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να συζητήσουν. Τίποτα να παζαρέψουν. Απολύτως τίποτα να δώσουν. Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν για την Κοινωνική Ασφάλιση. Τους χρωστούν και δε χρωστούν. Γι' αυτό τα ταξικά συνδικάτα απορρίπτουν απερίφραστα τον «κοινωνικό διάλογο». Δεν έβαλαν το κεφάλι των εργαζομένων στον ντορβά του Γιαννίτση και του Σημίτη δε θα το βάλουν ούτε στον ντορβά του Καραμανλή.

Τους εργαζόμενους ένα πράγμα πρέπει να τους απασχολεί: Πώς θα βελτιώσουν τη θέση τους. Πώς θα γίνουν καλύτερες οι συντάξεις τους. Πώς θα περιφρουρήσουν τα δικαιώματά τους. Πώς θα αναγκάσουν την κυβέρνηση, το κράτος και το κεφάλαιο να πληρώσουν για την Κοινωνική Ασφάλιση. Και αυτό δεν έγινε και δε θα γίνει ποτέ και πουθενά με κανέναν «διάλογο». Γινόταν και θα γίνει μόνο μέσα από την ταξική πάλη, τους κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Αυτό δείχνει η ιστορία, πρόσφατη και παλιά, αυτό επιβεβαιώνει και η ίδια η εμπειρία των εργαζομένων.

Αυτό που σήμερα χρειάζεται δεν είναι άλλος ένας γύρος απάτης και υποκριτικής συζήτησης, όπως αυτόν που εξυφαίνουν η κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο, με τη στήριξη της ομάδας των «προθύμων» σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αυτό που απαιτείται είναι ένα μεγάλο κίνημα αντίστασης, διεκδίκησης και αντεπίθεσης. Ενα κίνημα, που δε θα εκβιάζεται και δε θα τρομοκρατείται από τους χάρτινους τίγρεις, των κατά παραγγελία μελετών. Ενα κίνημα, που δε θα υποκύπτει στα διλήμματα που εκτοξεύουν τυχάρπαστοι σαλτιμπάγκοι και επαγγελματίες κατεδαφιστές της Κοινωνικής Ασφάλισης και των εργατικών δικαιωμάτων. Ενα κίνημα, που θα στέκεται με σταθερότητα και αποφασιστικότητα στο ύψος των περιστάσεων. Που θα μάχεται και θα διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν. Ενα κίνημα, που θα μάχεται για τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και με κριτήριο αυτά τα συμφέροντα θα βλέπει στο αύριο. Τη νέα γενιά που έρχεται και που της πετσοκόβουν χωρίς αιδώ όλα τα στοιχειώδη δικαιώματα.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα... διαγγελματικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΧΕΙ ΕΥΤΕΛΙΣΤΕΙ κάπως η έννοια του «πρωθυπουργικού διαγγέλματος», ή είναι μόνο δική μας εντύπωση; Δε θα έπρεπε το περιεχόμενο ενός τέτοιου διαγγέλματος - ασχέτως αν συμφωνεί κανείς ή όχι με το όποιο περιεχόμενό του - να έχει και κάποια ουσία;

Εκτός πια, αν αποτελεί πολιτική ουσία να δούμε - όπως χτες - τον Κώστα Καραμανλή να μας λέει ότι αισθάνεται αισιόδοξος και ότι όλα θα πάνε καλά. Αν δηλαδή ένας πρωθυπουργός ξυπνήσει το πρωί με κέφια πρέπει να κάνει και διάγγελμα;

Ο,τι και να κάνει πάντως η κυβέρνηση για να μας πείσει ότι η πραγματικότητα ...δεν υπάρχει, τη βεβαιώνουμε ότι θα αποτύχει. Ακόμη κι αν εμφανίσει ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο να κάνει πάρτι και να γλεντά, διαδηλώνοντας την αισιοδοξία του...

ΚΙ ΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ γίνονται σχεδόν αστείοι με τα καμώματά τους, τι να πούμε και για το ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη του αγωνιούν μάταια σε τηλε-παράθυρα, εκπομπές και όπου αλλού βρεθούν, να «ντυθούν» φιλολαϊκό κόμμα. Δε γίνεται όμως, δεν «πιάνει».

Πώς να το κάνουμε, πρέπει να έχεις κάτι διαφορετικό να πεις και κάτι διαφορετικό να προτείνεις για να πείσεις έστω και τους πιο εύπιστους. Ιδίως σε πολίτες που θυμούνται πολύ καλά τι εστί διακυβέρνηση Σημίτη και Παπανδρέου.

Βλέπετε, το ΠΑΣΟΚ έχει διπλό και ελαφρώς αντιφατικό στόχο: Πρέπει να «φθείρει» τη Νέα Δημοκρατία (στο «στιλ», στο ύφος, στις λεπτομέρειες) χωρίς όμως να «φθείρει» και την πολιτική της. Οσα δηλαδή το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί να συμβούν και θα τα στηρίξει όταν χρειαστεί.

Α, ΟΧΙ, ΔΕΝ ΜΑΣ τα λέει καλά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τονίζοντας ότι ούτε η Αμερική δεν μπορεί να προστατευτεί από τις υποκλοπές, πόσο μάλλον η Ελλάδα. Από όσο θυμόμαστε οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει καμία συμφωνία, με βάση την οποία υπηρεσίες άλλης χώρας μπορούν να κάνουν επιχειρήσεις στο έδαφός της.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αντιθέτως η Ελλάδα έχει υπογράψει πάμπολλες τέτοιες συμφωνίες και το γνωρίζει πολύ καλά, τόσο ο σημερινός πρωθυπουργός όσο και ο προηγούμενος, μια και οι υπογραφές τους «κοσμούν» τις τελευταίες σελίδες τους...

Ο ... παραμύθος

Γρηγοριάδης Κώστας

Με μια πρόσφατη συνέντευξη της Ελλης Παππά ασχολείται ο αναγνώστης μας Τάσος Σεβαστιάδης απ' τα Γρεβενά και γράφει: «Ο άνθρωπος αγαπητή Ελλη, μπορεί να γίνει μύθος, αλλά επίσης και παραμύθος. Δεν είναι βέβαια τακτικό φαινόμενο να γίνεται κανείς από μεγάλος ΜΥΘΟΣ, σε μεγάλο Παραμυθά. Ομως, αραιά και πού, μπορεί να συμβεί και αυτό. Το αποδεικνύεις εσύ με τη συνέντευξή σου στο "ΕΨΙΛΟΝ" της "Ελευθεροτυπίας" στις 12-3-2006, τεύχος 778. Αναφέρεσαι σ' ένα σημείο για τις καταστάσεις που έζησες (και σε κάνανε μύθο στη δική μας συνείδηση) στην ερώτηση του Δημοσιογράφου: -- Σας δελέασαν ποτέ; Και συ λες τι σου λέγαν οι ασφαλίτες: -- Δεν σου ζητάμε να κάνεις καμία υποχώρηση. Αρκεί να δηλώσεις ένα πράγμα. Οτι το ΚΚΕ δεν είναι μαρξιστικό κόμμα!!!

Ξέρεις πολύ καλά, Ελλη ότι αυτό έφτανε για να χτυπήσουν ανεπανόρθωτα για τις τότε στιγμές το κόμμα. Και συ αρνήθηκες. Οπως και ο Μπελογιάννης που συχνά επικαλείσαι (μ' έναν τρόπο, ιδιοκτησιακό). Και μετά μισό περίπου αιώνα σε ρωτάει ο δημοσιογράφος της "Ελευθεροτυπίας".

Το ΚΚΕ είναι μαρξιστικό κόμμα; Και συ μ' έναν τρόπο Παπικού Καρδινάλιου και με καθαρότητα 24 καρατιών κατατροπώνεις τους πάντες! Τι Ζαχαριάδη - τι Κολιγιάννη - τι Φλωράκη - όλοι γεμάτοι κουσούρια που δεν ξέραν καν ανέκδοτα.

Σ' αντίθεση βέβαια μ' αυτούς, που στα γεράματά τους μάθαν όλου του κόσμου τα ανέκδοτα και τα ξεφουρνίζουν στην πιάτσα, γνωρίζοντας αναμφίβολα ότι στην ουσία απαντούν θετικά σήμερα στη δήλωση που κάποτε αρνήθηκαν να κάνουν».

Φροντίζει η κυβέρνηση...

Μια επανάληψη του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της αγοράς και το ρόλο των καταναλωτών ήταν η χτεσινή επετειακή δήλωση του πρωθυπουργού για την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή. Εξωραΐζοντας την πολιτική της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στους επιχειρηματίες και της θεσμοθέτησης να κερδοσκοπούν σε βάρος των εισοδημάτων των εργαζομένων όχι σπάνια και της υγείας τους, ο Κ. Καραμανλής επανέλαβε ότι για την κυβέρνηση η διασφάλιση των συμφερόντων των καταναλωτών μπορεί να περάσει μέσα από την «ελεύθερη αγορά» και τον «ανταγωνισμό» και, βέβαια, το «ρυθμιστικό» ρόλο των ίδιων των καταναλωτών. Και γι' αυτά, διαβεβαίωσε, φροντίζει η κυβέρνηση.

Σε ανάλογο μήκος κύματος, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, με μια μεγάλη δόση ψευτοαντιπαράθεσης με το ΠΑΣΟΚ, κινήθηκαν και οι δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης. Για «μαγική στατιστική» που αλλάζει αριθμούς, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, ενώ ο Γ. Παπαθανασίου ισχυρίστηκε ότι η ΝΔ «περιορίζει» το πρόβλημα της ακρίβειας που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, βεβαιώνοντας ότι θα συνεχίσει να... λύνει τα προβλήματα των καταναλωτών με τις πολιτικές που τα γεννούν και τα γιγαντώνουν, δηλαδή με το «άνοιγμα των αγορών» και την ενίσχυση του «ανταγωνισμού», όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Εν ολίγοις, μόνον ήσυχοι δεν μπορούν να νιώθουν οι καταναλωτές.

Η αριθμητική της ΕΣΕΕ...

Η κυβέρνηση δε θέτει θέμα κατάργησης της αργίας της Κυριακής, δηλώνει η πλειοψηφία της διοίκησης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, σε ανακοίνωση με την οποία διαψεύδει ότι έγινε ψηφοφορία για το θέμα στη συνεδρίαση του ΔΣ τη Δευτέρα.

Το αν έγινε ή όχι ψηφοφορία είναι βεβαίως ένα σοβαρό θέμα, όχι όμως και το κύριο. Το κύριο έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ΕΣΕΕ δε θεωρεί την εξαγγελθείσα πρόθεση της κυβέρνησης, για θεσμοθέτηση άλλων δυο εργάσιμων Κυριακών, ως κατάργηση της αργίας. Ούτε «υποψιάζεται» ότι την επόμενη φορά που θα γίνει... διάλογος, οι Κυριακές με ανοιχτά τα καταστήματα μπορεί να γίνουν ακόμη 2 ή 4.

Με απλά λόγια, η αριθμητική της ΕΣΕΕ είναι κάπως περίεργη και άκρως επικίνδυνη.

... και η αργία της Κυριακής

Η λογική της ΕΣΕΕ είναι όμως και κωμική, για να μην πούμε γελοία, γιατί με το ίδιο σκεπτικό δε θα παραδεχτούν την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, ακόμη και αν τα καταστήματα υποχρεώνονται να μείνουν κλειστά μόνο... μια Κυριακή το χρόνο!!!

Κάθε λογικός άνθρωπος βλέπει τις σκοπιμότητες. Αντί λοιπόν η ΕΣΕΕ να κατακεραυνώνει όποιον διαφωνεί με τα κουκουλώματα που επιδιώκει, ας κάνει κάτι πολύ απλό, αν μπορεί και αν θέλει: Ας λάβει μια απόφαση που θα δηλώνει ξανά - και μετά τις δηλώσεις του υπουργείου Ανάπτυξης περί του αντιθέτου - ότι δεν πρόκειται να δεχτεί να ανοίγουν τα καταστήματα καμία άλλη Κυριακή πέρα από τη μία το χρόνο που ισχύει και μέχρι σήμερα.

Σε κοινό βηματισμό

Σήμερα στις 11 το πρωί, το ταξικό εργατικό κίνημα συναντιέται στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στην πλατεία Συντάγματος, με το φιλειρηνικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και σε κοινό βηματισμό πορεύονται στην αμερικάνικη πρεσβεία, καταγγέλλοντας τόσο τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την εγκληματική επίθεση και κατοχή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, όσο και την ίδια τη γενικευμένη επίθεση του καπιταλισμού στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η ίδια μήτρα που γεννάει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τη νεοταξική βαρβαρότητα, γεννάει και την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην ίδια τη ζωή των εργαζομένων, στο μέλλον της νέας γενιάς. Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις - ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - που προωθούν στο εσωτερικό της χώρας τις «νέες» μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, που ανάγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαρκή λιτότητα σε ιδεολογία των εργαζομένων, που μετατρέπουν την κατάρα της ανεργίας σε ευλογία για την πλουτοκρατία, που εμπορευματικοποιούν τα δικαιώματα στην υγεία, την παιδεία και την αξιοπρεπή διαβίωση, είναι οι ίδιες αυτές δυνάμεις που στο εξωτερικό πεδίο στηρίζουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις χρησιμοποιούν για να κερδίσει η αστική τάξη της χώρας μια καλύτερη θέση στον νέο ιμπεριαλιστικό καταμερισμό.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας η υπόθεση της ειρήνης ήταν πάντα συνυφασμένη με τη ζωή των λαών, με τα δικαιώματα των εργαζομένων. Στις μέρες μας, όμως, που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα έχει μπει στην ημερήσια διάταξη και η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση επιβάλλεται διά πυρός και σιδήρου, η σύνδεση αυτή γίνεται ακόμα πιο αδιαχώριστη. Ετσι, ο αγώνας της εργατικής τάξης για διασφάλιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων της, για την κατάκτηση της θέσης που της ανήκει, είναι ταυτόχρονα και αγώνας για την ειρήνη με σαφή αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, καθώς εκεί, στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, βρίσκεται η ρίζα του κακού.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο Ιράκ, ταυτόχρονα με τις πολεμικές επιχειρήσεις, διεξάγεται και μια επιχείρηση λεηλασίας από τις πολυεθνικές εταιρίες των φυσικών πόρων της χώρας αυτής. Την ίδια ώρα δε είναι και ένας «ιδιωτικοποιημένος» πόλεμος, καθώς πολλές πλευρές του έχουν ανατεθεί κατευθείαν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις τις οποίες διευθύνουν πολιτικά στελέχη από τα ίδια ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στο πλαίσιο της σύμφυσης αυτής, που είναι απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος, παράγεται το δόγμα του προληπτικού πολέμου, που είναι η επίσημη στρατηγική των ΗΠΑ, των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παράγεται το όλο αυταρχικό σύμπλεγμα του «αντιτρομοκρατικού» πολέμου και η ρεβανσιστική επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Βρισκόμαστε ενώπιον μιας ενιαίας επίθεσης, με όλα τα μέσα, στρατιωτικά και πολιτικά, κατά των λαών, όπου στον πυρήνα της επίθεσης αυτής βρίσκονται οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για έναν ταξικό πόλεμο του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, το λαϊκό κίνημα, με μπροστάρη το ταξικό εργατικό κίνημα, έχει το ιστορικό καθήκον να αποκρούσει την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Αυτή η λαϊκή αντεπίθεση αποτελεί μονόδρομο για να ανοίξει μια άλλη προοπτική για το μέλλον.