ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Μαύρες» συναλλαγές

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί την περασμένη Πέμπτη, η ΕΣΗΕΑ, να είχε κηρύξει απεργία, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την «Καθημερινή» να έχει ρεπορτάζ από την αίθουσα του δικαστηρίου όπου εκδικαζόταν η αγωγή του βουλευτή της ΝΔ Αρη Σπηλιωτόπουλου κατά του ραδιοσταθμού «Φλας» και των δημοσιογράφων Ν. Κακαουνάκη, Θ. Αναστασιάδη και Βαγγ. Περρή. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, λοιπόν, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο δικηγόρος του βουλευτή ρώτησε το δημοσιογράφο Νάσο Αθανασίου το εξής καταπληκτικό: Αν γνώριζε κάτι περί αιτήματος του Θ. Αναστασιάδη να συναντήσει τον πρόεδρο της ΝΔ Κ. Καραμανλή για να του δώσει την προεκλογική στήριξή του, κάτι που έχει καταθέσει ενόρκως ο επικοινωνιακός σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ, Περ. Πυλίδης. Σύμφωνα με την κατάθεση του τελευταίου ο Κ. Καραμανλής είχε δεχτεί, παρουσία του Αρ. Σπηλιωτόπουλου, τον Θ. Αναστασιάδη το 1997, στο γραφείο του στην οδό Πλουτάρχου, χωρίς όμως η συνάντηση αυτή να φέρει κάποια αποτελέσματα, επειδή ο δημοσιογράφος, σύμφωνα με άλλη κατάθεση, ζήτησε σημαντικότατο ποσό για τις υπηρεσίες του προς τον πρόεδρο και το κόμμα της ΝΔ. Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΥΓ: Αλήθεια αυτές τις συναλλαγές δεν τις βλέπει η ΕΣΗΕΑ;

Να τον κρίνουν οι αγρότες

Ολο «οικειότητες» αλλά και υποδείξεις και νουθεσίες ήταν ο Ν. Κακαουνάκης στη διάρκεια της συνέντευξης που είχε στην εκπομπή του (στο «Φλας») με τον αγροτοσυνδικαλιστή της ΝΔ Αθ. Νασίκα. «Πρέπει να πείσετε τους αγρότες να διεκδικούν ό,τι επιτρέπουν οι κανονισμοί της ΕΕ», έλεγε ο «καθοδηγητής» δημοσιογράφος και ο συνομιλητής του δε διαφωνούσε. «Τι θέλετε να 'ρθείτε στην Αθήνα; Να ταλαιπωρήσετε και τους Αθηναίους;»(!), ήταν άλλη δήθεν αφελής απορία του Ν. Κακαουνάκη, ο οποίος ταυτόχρονα είχε το θράσος να δηλώνει «είμαι με τους αγρότες»! Τον παραδίδουμε στην περιφρόνηση των αγροτών, οι οποίοι έχουν πάρα πολλούς λόγους να μετρούν, ειδικά τώρα, τους φίλους και τους «προστάτες» τους.

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Περίπου 24.000 εργαζόμενοι, ανά τον κόσμο, δούλευαν στη μεγάλη αμερικανική ενεργειακή εταιρία «ΕΝΡΟΝ», η οποία κήρυξε πτώχευση πριν λίγο καιρό. Απ' αυτούς, οι 11.000 περίπου δεν έχασαν μόνο τη δουλιά τους, αλλά και την όποια ασφαλιστική - συνταξιοδοτική προστασία και παροχή, καθώς τις είχαν συνδέσει με την τύχη της εταιρίας και της μετοχής της. Το γνωστό και ως σχέδιο 401(k) της έβδομης μεγαλύτερης επιχείρησης των ΗΠΑ, είχε αποθεματικά ύψους 1 δισ. δολαρίων, εκ των οποίων τα 500 με 600 εκατομμύρια είχαν επενδυθεί στη μετοχή τής εν λόγω εταιρίας. Οταν λοιπόν η «ΕΝΡΟΝ» κατέρρευσε, μαζί με τη μετοχή της κατέρρευσε και το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα αφήνοντας απροστάτευτους χιλιάδες ανθρώπους.

Το προαναφερόμενο σύστημα, βέβαια, είναι αρκετά συνηθισμένο στις ΗΠΑ, αλλά και σε άλλες χώρες (π.χ. Καναδάς, Αυστραλία), ενώ, τελευταία, προωθείται και στην Ευρώπη. Ειδικά, στις ΗΠΑ μεγάλο μέρος των λεγομένων επιχειρηματικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων επενδύουν τις εργασιακές εισφορές και τα περιουσιακά τους στοιχεία στη μετοχή των αντίστοιχων εταιριών. Με άλλα λόγια, δηλαδή, η όποια ασφαλιστική και συνταξιοδοτική παροχή εξαρτάται από την πορεία της αντίστοιχης επιχείρησης. Κι αν η τελευταία πτωχεύσει, τότε, κλάφτα Χαράλαμπε...

ΥΓ: Αφιερώνουμε τα παραπάνω στην προετοιμαζόμενη από την ΕΕ κοινοτική οδηγία, σχετικά με τα «επαγγελματικά ασφαλιστικά ταμεία», όπως και στους αντίστοιχους σχεδιασμούς των εγχώριων «κοινωνικών εταίρων». Δηλαδή, στην ευρωπαϊκή εκδοχή των αμερικανικών συστημάτων, τύπου «ΕΝΡΟΝ».

Αδιάφθορη κοροϊδία

Η μία (εξ)απάτη(ση) μετά την άλλη και όπου βγάλει. Αυτή είναι στην πραγματικότητα η συνταγή του ΠΑΣΟΚ για την πάταξη της διαφθοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση του Κ. Σκανδαλίδη για τη δημιουργία ενός νέου οργάνου «σούπερ αδιάφθορων», οι οποίοι θα ελέγχουν τους... νυν αδιάφθορους, που η ίδια η κυβέρνηση Σημίτη έχει διορίσει στα «ανεξάρτητα» όργανα που έχει συγκροτήσει (ελεγκτές δημόσιας διοίκησης, ΣΔΟΕ, Συνήγορος του Πολίτη, κ.ο.κ.). Οι «υπεραδιάφθοροι» λοιπόν θα είναι τόσο πολύ αδιάφθοροι που θα διορίζονται και θα ελέγχονται από την κυβέρνηση. Δηλαδή από την «κορυφή» της διαφθοράς. Στην καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, οι υπεραδιάφθοροι θα χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν τα αντιδραστικά μέτρα της κυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση.

Τα... αναπτυξιακά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕΓΑΛΕΣ βιασύνες έχουν πιάσει τους κυβερνώντες σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις. Μιας εβδομάδας διορία έχουν δώσει στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπως είπε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αλέξανδρος Καλαφάτης, ενώ για την «Ολυμπιακή» «ψάχνουν» βιαστικά αν ο υποψήφιος αγοραστής στέκει καλά οικονομικώς.

Οπως καταλαβαίνετε, η ...ανάπτυξη της χώρας καλά κρατεί, το ίδιο και οι περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές» της κυβέρνησης Σημίτη. Ασχετο αν και στις δυο περιπτώσεις και η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται και οι θέσεις εργασίας «πάνε περίπατο».

Κατά τα άλλα πάντως μας διαφημίζουν την κοινωνική τους πολιτική και γι' αυτό μας διάλεξαν και «κοινωνικά ευαίσθητο» στέλεχός τους για το Δήμο Αθήνας. Τον Χρήστο Παπουτσή που υπήρξε και (θεωρητικά τουλάχιστον) «διαφωνών» ένα φεγγάρι.

Αλλα βλέπετε στο ...Κίνημα τέτοιες διαφωνίες επιλύονται δημιουργικά. Οπως και η για πολλοστή φορά... κριτική που άσκησε το Σαββατοκύριακο ο Θόδωρος Πάγκαλος. Σίγουρα, θα υπάρξει ένας ...γόνιμος διάλογος και η κυβερνητική πολιτική θα συνεχίσει ανενόχλητη την πορεία της.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, κι άλλοι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο δημόσιο εισάγονται με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών Κώστα Σκανδαλίδη! Ενα ευέλικτο λέει όργανο θα ελέγχει τα άλλα ευέλικτα ελεγκτικά όργανα της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι θέμα χρόνου υποθέτουμε και η θεσμοθέτηση ενός άλλου οργάνου ελέγχου του προηγούμενου ελεγκτικού οργάνου, που ελέγχει, κλπ., κλπ.

Πάντως, εντάξει, ο νέος υπουργός Εσωτερικών ...τηρεί την παράδοση. Ως γνωστόν, υποχρέωση όσων κατέχουν τη θέση είναι να υποσχεθούν πλήρη αλλαγή προς το καλύτερο στη δημόσια διοίκηση για όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Μένει απλά να διατηρηθεί και η ...υπόλοιπη παράδοση που λέει ότι μετά τις παχυλές εξαγγελίες το μόνο που γίνεται πράξη είναι η λήψη μέτρων για περιορισμό των αποδοχών των δημόσιων υπαλλήλων. Αμφιβάλετε μήπως;

Γρηγοριάδης Κώστας

Δίκη Μιλόσεβιτς...

Δικάζει» ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Αυτόν τον παραλογισμό βιώνει η ανθρωπότητα, τόσο με την υπόθεση της δίκης του Σλ. Μιλόσεβιτς, όσο και σχεδόν με κάθε ζήτημα που οι ιμπεριαλιστές έχουν βάλει στο στόχαστρο.

Ποιοι είναι αυτοί, που πάνε να δικάσουν τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη; Είναι αυτοί ακριβώς, που απροκάλυπτα και κυνικά σχεδίασαν και εκτέλεσαν το έγκλημα κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Είναι αυτοί, που εξαφάνισαν ολόκληρες περιοχές αμάχων, που χρησιμοποίησαν βόμβες διασποράς ντάλα μεσημέρι στις αγορές των πόλεων, που δε δίστασαν να χτυπήσουν νοσοκομεία, να δολοφονήσουν μικρά παιδιά.

Ερχονται τώρα αυτοί οι ίδιοι και στήνουν στο εδώλιο τον ηγέτη εκείνο, που δεν τους έκανε όλα τα χατίρια. Ξέρουν καλά πως το άδικο είναι ολοφάνερο και δεν το καταπίνει εύκολα ο κόσμος, αλλά είναι τέτοιος ο κυνισμός των δολοφόνων, που επενδύουν ακόμα και σ' αυτό το συναίσθημα. Οσο πιο ολοφάνερο το άδικο, τόσο πιο εύστοχα περνάει το μήνυμα του ιμπεριαλισμού πως σαν «παρταόλας» κάνει ό,τι θέλει και τιμωρεί εκείνον, που θα διανοηθεί να του προβάλει αντίσταση.

Με άλλα λόγια, στο ΝΑΤΟικό δικαστήριο της Χάγης η επιδίωξη είναι να μη δικαστεί μόνον ο Σλ. Μιλόσεβιτς, αλλά νοερά να «κάτσει στο σκαμνί» κάθε διάθεση στο κόσμο να αντισταθεί στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να αφομοιώσουν οι λαοί την υποταγή, ανεξάρτητα του δίκιου ή του άδικου. Αυτό είναι το ιμπεριαλιστικό στοίχημα, που θα τους διευκολύνει να μετατρέψουν σε πραγματικότητα τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Οσο οι λαοί δε λένε «σφάξε με ιμπεριαλισμέ μου να αγιάσω», τόσο η Νέα Τάξη μένει μόνο στα εγκληματικά μυαλά των ιμπεριαλιστών και δεν μπορούν να την εγκαταστήσουν.

Αρα το γεγονός ότι θέλουν να περάσουν το μήνυμα του πανίσχυρου τρομοκράτη, που κόβει και ράβει το δίκιο στα μέτρα του, αποκαλύπτει ταυτόχρονα και τη μόνιμη ανασφάλειά τους απέναντι στη λαϊκή αντίσταση. Μοιάζουν με τους απατεώνες, που, γραβατωμένοι και σοβαροφανείς, θέλουν να πουλήσουν σε σεισμόπληκτη περιοχή πολυκατοικία, που όλοι ξέρουν πως έχει σαθρά θεμέλια. Κάπως έτσι στέκονται τα σχέδιά τους, κάπως έτσι στέκεται ολόκληρο το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Δε φτάνει όμως, όπως αποδείχνεται, «να τους έχεις πάρει είδηση». Πρέπει να τους λες με κάθε τρόπο και μορφή πως «δεν αγοράζεις». Δε φτάνει να έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει τι επιδιώκει κάθε φορά ο ιμπεριαλισμός. Δε φτάνει ακόμα και να το καταγγέλλουμε. Χρειάζεται μαζική συντονισμένη πάλη για την ανατροπή των σχεδίων του. Χρειάζεται κάθε φορά να βρίσκει μπροστά του αυτό που πραγματικά φοβάται. Οι πολλές μικρές λαϊκές νίκες, που, αν δεν ανατρέπουν τα σχέδια, έστω τα καθυστερούν, ταυτόχρονα, αλλάζουν συσχετισμούς και φέρνουν πιο κοντά τη δυνατότητα συνολικής ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Πάγκαλος «από τα δεξιά»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ασφαλώς και δεν υπάρχει θέμα διαγραφής του Θ. Πάγκαλου, διαβεβαιώνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ξέρει τι λέει. Η κριτική που ασκεί ο πρώην υπουργός, μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως σκληρή και «αντιπολιτευτική» για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον Κ. Σημίτη, αλλά επί της ουσίας είναι ούλτρα δεξιά και αντιδραστική και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος του ΠΑΣΟΚ. Ποιο είναι το καινούριο σλόγκαν του Θ. Πάγκαλου; «Η χώρα δεν κυβερνάται»! Μα αυτό είναι το γνωστό επιχείρημα της ηγεσίας της ΝΔ, ακριβώς για να σπρώξει την κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα και σε πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και ταυτόχρονα να δείχνει ότι η κυβέρνηση είναι «ανίκανη», σε αντίθεση, όπως έμμεσα προκύπτει, από την ίδια. Αυτή είναι επί της ουσίας και η κριτική Πάγκαλου με τη διαφορά ότι ο πρώην υπουργός πασχίζει -και αυτό είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο- η «διέξοδος» να δοθεί από το ΠΑΣΟΚ. Με ή χωρίς τον Κ. Σημίτη και οπωσδήποτε με τον ίδιο. Γιατί αυτό είναι που «βουλώνει» το στόμα του Θ. Πάγκαλου: η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Πράγμα που συμβαίνει και με τους ομοϊδεάτες του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, όπως ο ίδιος διαπιστώνει.

ΥΓ: Οσο για το χάος στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ή στη μη εφαρμογή των νόμων για τον τζόγο συνειδητά ψεύδεται ο Θ. Πάγκαλος όταν λέει ότι τίποτα δε γίνεται και υπάρχει κακοδιοίκηση. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, φυσικά με ανταλλάγματα για την κυβέρνηση.

Πόρτο Αλέγκρε και ΣΥΝ

Θέλουμε να κάνει κριτική, να καταγγέλλει. Ούτε θελήσαμε ούτε επιδιώξαμε κάτι τέτοιο, με την έννοια της πολιτικής ή κομματικής σύγκλισης! Αυτή ήταν περίπου η απάντηση της αντιπροσωπείας του ΣΥΝ που βρέθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε, σε ερώτηση που δέχτηκε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, για το αν τελικά εκεί επιτεύχθηκε κάποια ευρύτερη σύγκλιση στα πλαίσια του «πολύχρωμου» κινήματος κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Απευκταία η προοπτική της ωρίμανσης αυτού του κινήματος, ως το βαθμό που θα θέτει σαφείς αντιιμπεριαλιστικούς στόχους! Απεναντίας, ευχής έργον για ορισμένους η διατήρησή του στο επίπεδο της διατύπωσης κάποιων μεταρρυθμιστικών προτάσεων, στα πλαίσια του συστήματος, για τις οποίες άλλωστε η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ εξέφρασε τη μεγάλη της ικανοποίηση. Βλέπετε οι «χύμα» καταστάσεις βοηθάνε τα μέγιστα στον αποπροσανατολισμό του λαού από την ανάγκη σύγκρουσης και ανατροπής ενός συστήματος που δε χωράει κανένα μερεμέτι. Χώρια, που για κάποιους, κατ' όνομα αριστερούς, το «χύμα» είναι από μόνο του μια εξαιρετικά βολική κατάσταση, γιατί στο συγκεκριμένο και σαφές, καίγονται...

Κάποτε δήλωσε «διευθυντής ορχήστρας». Μετά αυτοπροσδιορίστηκε ως «θεράπων ιατρός». Προχτές εθεάθη σε ρόλο «πυροσβέστη». Και χτες ένας νέος τίτλος προστέθηκε στο «παλ-μαρέ» του πρωθυπουργού: Είναι ένας «καπετάνιος» που «κρατάει πολύ καλά το τιμόνι», δήλωσε ο Χρ. Πρωτόπαππας για τον Κ.Σημίτη. `Η μήπως αντί για Σημίτης ή πρωθυπουργός, η προσφώνηση από τούδε και στο εξής θα είναι ο ...«μεγάλος τιμονιέρης»;

Πόλεμος...

Ξεκίνησε ως ένα αποκαλυπτικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ για τον παράνομο τζόγο και, ως πρώτο βήμα «έκαψε» τον Αλ. Χρυσανθακόπουλο, πρώην πλέον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Συνεχίστηκε με τον Σπ. Καρατζαφέρη, την ανάμειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας και τον γνωστό σε όλους θόρυβο και σάλο. Τη σκυτάλη μετά πήρε ο Ν. Κακαουνάκης και σε πέντε σελίδες του «Καρφιού» της Κυριακής δημοσιεύει τα όσα κυκλοφορούν μέρες τώρα στη δημοσιογραφική πιάτσα, για τον Κ. Στεφανόπουλο και την οικογένειά του - με στόχο, όπως λέει, «να τα κάψει»... - ανακατεύοντας ονομαστικά, επίσης, μια σειρά εκδότες και επιχειρηματίες (Γ. Κουρή, Γ. Τράγκα, Δ. Κοπελούζο, κλπ.). Στο μεταξύ, ο Σ. Κόκκαλης κατέθεσε αγωγή ύψους 2,25 δισ. δραχμών εναντίον της «Καθημερινής» του Ι. Αλαφούζου. Και έπεται συνέχεια...

Διαπραγμάτευση ερήμην των θυμάτων

Η σημερινή πρώτη συνάντηση ΓΣΕΕ - ΣΕΒ για τη διαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή της σύμβασης που τυπικά καθορίζει ποια θα είναι τα κατώτερα μεροκάματα και μισθοί, αλλά σαν τέτοια επηρεάζει στη συνέχεια το σύνολο των κλαδικών συμβάσεων, ακόμα περισσότερο, γενικά τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, θα μπορούσε να είναι μία σημαντική στιγμή για την εργατική τάξη της χώρας, αν... Αν η εργατική πλευρά δεν παρουσιαζόταν σ' αυτή τη διαπραγμάτευση με αιτήματα για τη διαχείριση της μιζέριας.

Ισχυριζόμαστε ότι η διαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ έχει τιναχτεί στον αέρα από την ίδια την ηγεσία της ΓΣΕΕ πριν ακόμα αρχίσει. Είναι καταδικασμένη -με τους όρους που πάει να διεξαχθεί- να είναι συζήτηση για το πώς θα υποταχθεί με μία ακόμα σύμβαση η εργατική τάξη στην ανάγκη του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. Καθώς η συζήτηση δεν έχει αφετηρία το πώς θα αντιμετωπιστεί η λιτότητα, δε γίνεται για το πώς θα καλυφτούν οι τρομακτικές ανάγκες στην εκπαίδευση των παιδιών, στη στέγαση των γονιών, αφήνει απ' έξω τους συνταξιούχους, που καλούνται να ζήσουν με ό,τι δίνει η κυβέρνηση, δεν ακουμπά το δράμα χιλιάδων νέων παιδιών που σακατεύονται ως άνεργοι πριν ακόμα μπουν στο χώρο παραγωγής.

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει απλά με το αν κάποιοι «πουλάνε» τα εργατικά συμφέροντα. Αφορά την ιδεολογική συμφωνία των δυνάμεων που βρίσκονται στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την αστική αντίληψη περί του τι είναι συμφέρον για τους εργαζόμενους. Μια αντίληψη που βάζει τα συνδικάτα να συζητούν με τους εργοδότες για την «ανάπτυξη» και εννοούν την καπιταλιστική, να συζητούν για την αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» και εννοούν το πώς πατώντας τους εργάτες θα αντιμετωπίσει μια μερίδα του κεφαλαίου την ανταγωνιστική της. Και που σ' αυτήν την αντίληψη υποτάσσονται τα πάντα, πριν απ' όλα τα μεροκάματα, με στόχο η τιμή της εργατικής δύναμης να μειώνεται διαρκώς. Η επίκληση των υψηλότερων ευρωπαϊκών μισθών είναι κλασική για το δρόμο αυτής της αντίληψης. Αν ήταν χαμηλότεροι οι ευρωπαϊκοί μισθοί, θα έπαυε η ανάγκη για ουσιαστικές αυξήσεις, αφού με το σημερινό μεροκάματο δύσκολα τα φέρνει πέρα ένας εργάτης;

Η εκτίμηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείχνουν καμιά εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ που στήριξε και στηρίζει τις πολιτικές λιτότητες και τα κέρδη του κεφαλαίου, που είναι συνυπεύθυνη για την καθήλωση μισθών και συντάξεων, είναι καίρια. Οπως και η έκκληση να μπουν νέες δυνάμεις στη δράση, να καταδικαστεί μαζικά η αντιλαϊκή πολιτική. Που σημαίνει στην πράξη ότι η απάντηση πρέπει να δίνεται καθημερινά μέσα από τη δράση των σωματείων, με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα παντού, με τη στήριξη των πρωτοβουλιών του ΠΑΜΕ. Ετσι που να οικοδομείται η πιο πλατιά εργατική - λαϊκή συσπείρωση, ένα ισχυρό κίνημα, ικανό να αντισταθεί και να διεκδικήσει ικανοποίηση αιτημάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες εργατικές ανάγκες. Η διαπραγμάτευση του επιπέδου της φτώχειας επιβάλλεται να σταματήσει.

Αγρότες

Ας μην πιστέψουν

οι ταγοί

πως τέλειωσε

η πάλη,

αυτοί οι αγρότες

που 'φυγαν,

που πήραν

θέση άλλη,

θ' αναγκαστούνε

γρήγορα

να βγουν στα «μπλόκα»