Μεγάλη μέρα η χτεσινή, καθώς η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση μετέφεραν στο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ την ανησυχία τους για την τουρκική προκλητικότητα και τις αμφισβητήσεις στην περιοχή. Αλήθεια, τι προσπαθούν να μας πουν; Οτι τόσες μέρες που το τουρκικό γεωτρύπανο αλωνίζει στην κυπριακή ΑΟΖ, η ΕΕ δεν ξέρει τίποτα; Δεν έχουν ακούσει οι ηγέτες της ΕΕ για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, για τα τετελεσμένα που προσπαθεί να δημιουργήσει σε Ανατ. Μεσόγειο και Αιγαίο; Μήπως δεν έχουν ακούσει τίποτα και για την τουρκική κατοχή στην Κύπρο; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εξωραΐσει το ρόλο της ΕΕ σε ό,τι αφορά τη στάση της απέναντι στις προκλήσεις της Τουρκίας. Ο λαός όμως έχει πείρα και μπορεί να καταλάβει την κοροϊδία. Πριν από 15 χρόνια, του έλεγαν ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θα βοηθήσει στην επίλυση του Κυπριακού, προς όφελος του κυπριακού λαού και σε βάρος των επιδιώξεων της Τουρκίας, ενώ σήμερα παγιοποιείται ολοένα και περισσότερο η προοπτική της διχοτόμησης.

Τα ίδια έλεγαν τα κόμματα και στην Ελλάδα, για την ΕΕ που «εγγυάται» τάχα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, επειδή «τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ». Στην πραγματικότητα, όμως, οι θέσεις της ΕΕ για τα Ελληνοτουρκικά ήταν πάντα συνάρτηση του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και των ιδιαίτερων συμφερόντων που έχουν ισχυρά κράτη - μέλη με την Τουρκία. Ας αφήσουν λοιπόν το παραμύθι ότι «ενημερώνουν» την ΕΕ για να στριμώξουν τάχα την Τουρκία. Το έργο το έχει ξαναδεί ο λαός και κανένα «happy end» δεν έχει να περιμένει από την ενεργότερη εμπλοκή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στις εξελίξεις που κλιμακώνονται επικίνδυνα σε Ανατ. Μεσόγειο και κυπριακή ΑΟΖ.

Σε αισχρό ξέπλυμα της ΕΕ προχώρησε χτες εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Κατρούγκαλος, για την περιλάλητη «Μέρα της Ευρώπης». Και τι δεν είπε για το δρόμο που άνοιξαν «οι μεγάλοι οραματιστές της ευρωπαϊκής ιδέας, θεμελιώνοντας την αλληλεγγύη και τον διάλογο ως σταθερές μορφές συνεργασίας» και «οδήγησε στην υλοποίηση του πλέον επιτυχημένου μοντέλου ειρηνικής συμπόρευσης κρατών στην ιστορία της ανθρωπότητας: Την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Διαδικασία που συνετέλεσε στην εδραίωση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της προστασίας των ατομικών και δικαιωμάτων ως πυλώνων του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού». Ολα αυτά στην ΕΕ που έχει ως επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό, όπου σε μια σειρά από κράτη - μέλη υμνούν τους συνεργάτες των ναζί, διώκοντας την κομμουνιστική ιδεολογία. Στην ΕΕ της Σένγκεν, του ασύλληπτου φακελώματος εκατομμυρίων ανθρώπων με βιομετρικά δεδομένα. Στην ήπειρο - φρούριο, των κλειστών συνόρων, που καθημερινά άνθρωποι θαλασσοπνίγονται, ενώ αρμάδες της ΕΕ, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, περιπολούν στη Μεσόγειο προς «αποτροπή» μεταναστευτικών ροών, εξετάζοντας παραπέρα ενίσχυση της διαβόητης Frontex και ετοιμάζοντας ακόμα και πλωτά στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες. Επομένως, αν κάποιος έχει λόγους να γιορτάζει τη σημερινή «Μέρα της Ευρώπης» αυτός είναι το κεφάλαιο και σε καμιά περίπτωση οι λαοί.

1878 Γεννιέται ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης.

1897 Η κυβέρνηση ζητά τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Οι Μεγάλες Δυνάμεις «ανταποκρίθηκαν» στο κάλεσμα της ελληνικής άρχουσας τάξης, οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και στην Ελλάδα επιβλήθηκαν υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις. Η αποπληρωμή τους επέφερε τον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ), με τη μορφή «οικονομικής βοήθειας».

1905 Γεννιέται ο λαϊκός συνθέτης Μάρκος Βαμβακάρης.

1910 Οι σιγαροποιοί του Πειραιά κατέρχονται σε απεργία. Πιστεύοντας ότι η εισαγωγή των μηχανών στη σιγαροβιομηχανία ευθύνεται για τα προβλήματά τους, οι απεργοί προβαίνουν σε καταστροφές μηχανολογικού υλικού.

1910 Ολοκληρώνεται στο Βελιγράδι η πρώτη Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη. Ηταν η πρώτη απόπειρα του νεαρού τότε σοσιαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια για συντονισμό δράσης στις χώρες της περιοχής.

1940 Αρχίζει η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στο δυτικό μέτωπο. Τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν σε Ολλανδία, Βέλγιο και εν συνεχεία στη Γαλλία. Η Ολλανδία συνθηκολογεί μετά από μόλις 4 μέρες, ενώ το Βέλγιο μετά από 2 βδομάδες.

1940 Στη Μ. Βρετανία παραιτείται η κυβέρνηση Τσάμπερλεν και στη θέση της συγκροτείται κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Ου. Τσόρτσιλ.

1943 Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ. Ο Κ. Λαζαρίδης ήταν μέλος του ΚΚΕ από το 1920. Καπνεργάτης στο επάγγελμα μετείχε ενεργά στους συνδικαλιστικούς αγώνες της εποχής του. Διετέλεσε Γραμματέας της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδας καθώς και μέλος της Γραμματείας της Ενωτικής ΓΣΕΕ. Η μεταξική δικτατορία τον έκλεισε στην Ακροναυπλία το 1937. Οταν οι Γερμανοί τού πρότειναν να τον εξαγοράσουν και να σώσει τη ζωή του εκείνος τους απάντησε: «Πέστε στα κτήνη ότι οι κομμουνιστές δεν πουλιούνται, μα πεθαίνουν για το Κόμμα τους και τον λαό τους».

1944 Εκτελούνται 92 κομμουνιστές (μεταξύ αυτών και πολλοί παλιοί εξόριστοι που η μεταξική δικτατορία είχε παραδώσει στους κατακτητές) στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκ των οποίων οι 10 ήταν γυναίκες.

1945 Παρά την άγρια τρομοκρατία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τιμούν την Πρωτομαγιά (που μεταφέρθηκε για τις 10/5) με γενική πανελλαδική απεργία. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά πραγματοποιούν μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Στάδιο. Στις κερκίδες οι εργάτες σχηματίζουν με τα σώματά τους τα τρία γράμματα: Κ-Κ-Ε.

1947 Το Κογκρέσο των ΗΠΑ εγκρίνει το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου Χάρι Τρούμαν για παροχή βοήθειας σε Ελλάδα, Τουρκία και Ιράν, προκειμένου να «αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο».

1956 Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εκτελούν δι' απαγχονισμού τα στελέχη του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Γενική απεργία στην Κύπρο.

1980 Ο Γεώργιος Ράλλης ορκίζεται πρωθυπουργός, διαδεχόμενος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που έχει εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

1982 Πεθαίνει ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας Πέτερ Βάις.

1981 Ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν εκλέγεται Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

1994 Στην Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ορκίζεται πρωθυπουργός της κυβέρνησης συμμαχίας, στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες της «Εθνικής Συμμαχίας» για πρώτη φορά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.