Τετάρτη 12 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τη γλίτωσαν από ... «θαύμα»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ευτυχώς - και μάλλον από «θαύμα» - το ατύχημα με τον εκτροχιασμό της αμαξοστοιχίας «Ιντερσίτι» της γραμμής Αθηνών - Θεσσαλονίκης λίγα χιλιόμετρα πριν από το σταθμό της Λάρισας, που σημειώθηκε λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, αυτή τη φορά δεν είχε ανθρώπινα θύματα, αλλά μόνο τραυματίες.

Αν όμως συνεχιστεί η κατάσταση που επικρατεί στον ΟΣΕ, όπως επισημαίνουν οι εργαζόμενοι, και αν δε ληφθούν μέτρα, τότε θα είναι δύσκολο να αποφύγουμε τραγωδίες, ακόμη και σ' αυτό το πιο ασφαλές - υποτίθεται - μέσο μαζικής μεταφοράς.

Τη στιγμή που τα τρένα σε άλλες χώρες τρέχουν σχεδόν με... υπερηχητικές ταχύτητες, στη χώρα μας δεν υπάρχει λειτουργία τηλεδιοίκησης και φωτοσήμανσης, παρά μόνο στα 200 από τα 2.200 χιλιόμετρα του σιδηροδρομικού δικτύου. Υπάρχουν χιλιάδες αφύλακτες ισόπεδες διαβάσεις, αιτία για δεκάδες τροχαία ατυχήματα. Παράλληλα, και με βάση το οργανόγραμμα του ΟΣΕ, τα οργανικά κενά σε εργαζόμενους ξεπερνούν τις 2.000!

Η απαξίωση του σιδηροδρόμου την τελευταία 20ετία, από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, φτάνει στο αποκορύφωμά της, παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν δήθεν για τον εκσυγχρονισμό του...

Διαφημιστική καρικατούρα της πρόληψης

Με το σύνθημα «ρίξε βάρος στο παιδί» το υπουργείο Υγείας ξεκινά μια εκστρατεία πρόληψης για την παιδική παχυσαρκία και χτες έγινε εκδήλωση με κουστωδία υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης. Ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος αναφέρθηκε στην «κοινωνία, που τείνει να ξεχάσει τη βαθύτατα παιδευτική αξία του οικογενειακού τραπεζιού για τη μετάδοση υπεύθυνων στάσεων ζωής από τα πρώτα παιδικά βήματα». Ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Χατζηδάκης περιέγραψε τους «στολισμένους» με υλικά της καμπάνιας συρμούς του μετρό και των τρόλεϊ. Ο υφυπουργός Παιδείας Ανδρέας Λυκουρέντζος είπε ότι έβγαλε μια ακόμα υπουργική απόφαση που ζητά την αυστηρή εφαρμογή της... προηγούμενης απόφασης για τα κυλικεία. Κι ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης αναφέρθηκε σε κάποιες παρεμβάσεις που θα αναπληρώσουν τις παλιές αλάνες ούτως ώστε η άθληση να γίνει στοιχείο της καθημερινής δραστηριότητας των νέων.

Παχιά λόγια χωρίς αντίκρισμα. Με γονείς που κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και με παιδιά που παρακολουθούν δύο και τρία φροντιστήρια για να ξεπεράσουν τους σκοπέλους της Παιδείας, πώς να στρωθεί τραπέζι στην οικογένεια; Οσοι συρμοί κι αν στολιστούν με αφίσες και όσες αυλές κι αν ανοίξουν στα σχολεία είναι κενό γράμμα σε συνθήκες εμπορευματοποίησης των πάντων. Θα πάρουν μέτρα ανάπτυξης του σχολικού αθλητισμού; Θα αναλάβουν ευθύνη για τη διατροφή στο σχολείο; Γιατί με περικοπές στα κονδύλια για την εκπαίδευση και υπουργικές αποφάσεις για έλεγχο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τίποτα δε γίνεται. Επιπλέον, το γεγονός και μόνο ότι η όλη δραστηριότητα περιορίζεται σε μια καμπάνια δε συνιστά πρόληψη.

Συμπόρευση με αντιλαϊκές επιλογές

Ο λόγος για τους δημάρχους που συγκεντρώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου για να επικυρώσουν την απόφαση του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) για κινητοποιήσεις, που ξεκινούν αύριο Πέμπτη, με συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος. Η γενικότερη αίσθηση ήταν ότι «αν μαζευτούμε λίγοι, καλύτερα να μην πάμε».

Αίσθηση που έχει να κάνει όχι μόνο με τη στάση της ΚΕΔΚΕ τα τελευταία χρόνια, η οποία αντί για τη σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική επιλέγει τη συμπόρευση. Είναι ακριβώς αυτή η συμπόρευση σε αντιλαϊκές πολιτικές που οδηγεί σήμερα τους δημάρχους να δηλώνουν αδυναμία να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζόμενους και τους δημότες. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική ταύτιση με τη μέχρι τώρα ασκούμενη πολιτική που δεν επέτρεψε και πάλι στην προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσία της ΚΕΔΚΕ να διαμορφώσει ένα διεκδικητικό πλαίσιο που θα δίνει λύσεις στα προβλήματα και δε θα ψάχνει για ασπιρίνες προσωρινής ανακούφισης των δημοτικών ταμείων.

Αντί η ΚΕΔΚΕ να διεκδικήσει τη σημαντική αύξηση της κρατικής επιχορήγησης και όλα τα χρωστούμενα και παρακρατηθέντα από το «κεντρικό» κράτος, ζητά φορολογική εξουσία για να λύσει το οικονομικό της πρόβλημα, δηλαδή ζητά για μια ακόμη φορά από τους δημότες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Οπως έκαναν για παράδειγμα οι δήμαρχοι των παραπάνω κομμάτων με τους κρατικούς παιδικούς σταθμούς τους οποίους ανέλαβαν πρόθυμα χωρίς καν να έχουν εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους, για να επιβάλουν κατόπιν τροφεία, σε πολλές φορές ίδια με αυτά των ιδιωτικών παιδικών σταθμών.

Αγώνας με προοπτική

Η πλούσια εμπειρία των εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων από τους αγώνες για την περιφρούρηση δικαιωμάτων και κατακτήσεών τους αλλά και τη βελτίωση της θέσης τους, προσφέρεται για πολύτιμα συμπεράσματα που αφορούν στους σημερινούς αγώνες και την προοπτική τους. Ολα αυτά τα χρόνια έγιναν αγώνες σε πολλούς κλάδους. Εγιναν και πανεργατικές κινητοποιήσεις. Εξάλλου, δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, καθώς η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι είναι λυσσαλέα και καθολική. Οι αγώνες έβαλαν εμπόδια ή καθυστέρησαν, στον μικρότερο ή στον μεγαλύτερο βαθμό, την προωθούμενη αντιλαϊκή πολιτική. Και είναι θετικό. Ομως, ως εκεί. Γιατί δεν ήταν αντίστοιχοι της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις της πλουτοκρατίας και οι πολιτικοί τους εκφραστές, στην εργατική τάξη και στα λαϊκά εισοδήματα, με την εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ευθύνη γι' αυτό έχουν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που αναγκάζονταν να αναγγέλλουν κινητοποιήσεις, αλλά για να οδηγούν σε ανώδυνους για το σύστημα δρόμους την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων.

Οι αγώνες ανεξάρτητα από αυτά καθ' αυτά τα άμεσα αποτελέσματά τους πρόσφεραν αρκετή πείρα. Εφεραν στην επιφάνεια αυτό που απαιτούν οι συνθήκες. Ανέδειξαν την αναγκαιότητα για ενιαία αντεπίθεση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων που ζουν τις συνέπειες της ίδιας επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου που και ενιαία είναι και συντεταγμένη. Ανέδειξαν τα όρια που έχουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που προέρχονται από τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη συμπόρευση του ΣΥΝ. Ορια που δεν είναι άσχετα και με τον ρόλο τους, που είναι η χειραγώγηση, η εκτόνωση και τελικά η διαχείριση της αγανάκτησης που έτσι κι αλλιώς υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους. Εξάλλου είναι οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις που έβαλαν πλάτη στο πέρασμα των ιδιωτικοποιήσεων, (π.χ. ΔΕΗ, ΟΤΕ), αλλά και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στις εργασιακές σχέσεις (μερική απασχόληση) και στο ασφαλιστικό (νόμος Ρέππα).

Οι αγώνες έφεραν στην ημερήσια διάταξη την ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της συνδικαλιστικής ταχτικής που παγιδεύει τους εργαζόμενους στην υπεράσπιση των επιμέρους ζητημάτων και ρίχνει νερό στο μύλο του «διαίρει και βασίλευε», ενώ ενισχύει και τη διάσπαση των εργαζομένων σε «ρετιρέ» και «υπόγεια». Χαρακτηριστική περίπτωση και η στάση συνδικαλιστών στο χώρο της ΔΕΗ, οι οποίοι περιορίζουν την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων του χώρου στην υπεράσπιση του δικού τους ταμείου αδιαφορώντας για τη γενικευμένη αντιασφαλιστική επίθεση.

Το πιο χρήσιμο που προσφέρουν αυτοί οι αγώνες, είναι η συμβολή τους στην ωρίμανση της αναγκαιότητας για παραπέρα πολιτικοποίηση των συνδικαλιστικών αγώνων των εργαζομένων, ως τη μόνη προϋπόθεση ώστε να είναι αποτελεσματικοί αλλά και για να υπάρχει προοπτική. Η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων δείχνει τον κρίκο που συνδέει το σήμερα με το μέλλον, το δρόμο της αντεπίθεσης και της ενιαίας πάλης. Την αναγκαιότητα κάθε πρόβλημα κάθε κλάδου να γίνεται υπόθεση ολόκληρης της εργατικής τάξης. Διαφορετικά οι όποιοι επιμέρους αγώνες δε θα έχουν αποτελέσματα, θα οδηγούν προς τα πίσω. Και ταυτόχρονα να βάλλουν ευθέως στον πυρήνα της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής της άρχουσας τάξης από ταξικές θέσεις. Ταυτόχρονα πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι μαζί με τους ταξικούς αγώνες η πάλη πρέπει να φτάνει ως το πολιτικό επίπεδο. Σε ρότα ανατροπής αυτής της πολιτικής, σε πορεία διεκδίκησης της λαϊκής εξουσίας.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Νομοσχέδιο αντιασφαλιστικής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ» το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, μας δήλωσε περιχαρής χτες η Φάνη Πετραλιά. Φαίνεται, η τακτική τους τώρα είναι να μας λένε τι «δεν είναι» ο νόμος τους.

Γιατί αυτό που όντως «είναι» πώς να μπορέσουν να το υποστηρίξουν ακόμη και στους πιο φανατικούς ψηφοφόρους τους;

Ισως έχει και δίκιο η υπουργός. Το νομοσχέδιο περικόπτει απλώς ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι εισπράξεις θα ...γίνουν αργότερα από άλλους, που το περιμένουν πώς και πώς.

Οπως, για παράδειγμα, οι εργοδότες, που «γλιτώνουν» τα βαρίδια της Ασφάλισης και, φυσικά, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, προς τις οποίες σπρώχνεται ο κόσμος.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ο «κοινωνικός αυτοματισμός» δίνει και παίρνει, μια και οι κυβερνώντες προσπαθούν - όχι και τόσο έξυπνα - να σπρώξουν τον έναν εναντίον του άλλου.

Λες και δεν καταλαβαίνει η ελληνική κοινωνία τι ρόλο παίζουν διάφοροι «ευαίσθητοι», που ανησυχούν για την απεργία στη ΔΕΗ σήμερα ή την απεργία κάποιου άλλου κλάδου αύριο.

Μία είναι η πολιτική που καταδυναστεύει τους πάντες, εργαζόμενους, συνταξιούχους, επαγγελματίες και δεν πρόκειται με τέτοια «κολπάκια» να κρυφτεί.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ (ακόμη) δεν κατάλαβε, το Συντονιστικό Οργανο του ΠΑΣΟΚ - που συνεδρίασε χτες - μπήκε στον κόπο να μας ξεκαθαρίσει τη θέση τους για το Ασφαλιστικό.

Η κυβέρνηση, λένε, καταργεί δικαιώματα των εργαζομένων χωρίς εγγυήσεις ότι θα λύσει το πρόβλημα των Ταμείων.

Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ λέει «ναι» στην κατάργηση δικαιωμάτων, αρκεί να την κάνει μια ...δική τους κυβέρνηση που μπορεί να εγγυηθεί οτιδήποτε.

Οσο κι αν προσπαθούν να καλύψουν την αλήθεια πίσω από αντικυβερνητικές κορόνες, δυστυχώς (γι' αυτούς) η πραγματική τους πολιτική δεν κρύβεται με τίποτε.


Γρηγοριάδης Κώστας

Η αλήθεια σε κώδικα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η διαπιστωμένη, από όλες τις δημοσκοπήσεις, συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης των δύο κομμάτων, που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 34 χρόνια, σε συνδυασμό με τη συνεχή "μετανάστευση" ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως μετά την εκλογή του κ. Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝ, είναι υγιές και ελπιδοφόρο πολιτικό φαινόμενο... Σε αυτή τη συγκυρία η προσφορά του Αλέξη Τσίπρα είναι σημαντική. Εγινε "ανάχωμα", ώστε οι απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ, κυρίως να βρουν στέγη σε ένα προοδευτικό κόμμα - μόνιμη ή προσωρινή - και να μη λοξοδρομήσουν σε περιθωριακές κινήσεις ή στην πολιτική αδρανοποίηση». Πρόκειται για εκτιμήσεις άρθρου του Γ. Ρωμαίου στο «Βήμα» με τίτλο «το "ανάχωμα" Τσίπρα». Εμείς θα του βάζαμε έναν τίτλο κάπως διαφορετικό του τύπου: «Το ταξικό ένστικτο γράφει την αλήθεια σε κώδικα». Δηλαδή ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ και παλιός δημοσιογράφος του Συγκροτήματος, με ανακούφιση που δεν κρύβεται, ομολογεί την προσφορά «αναχώματος του Τσίπρα», που δίνει στέγη στους απογοητευμένους του ΠΑΣΟΚ. Από εκεί και πέρα φυσικά αρχίζει να μιλάει σε «κώδικα», διότι το ανάχωμα δεν μπαίνει για να μη λοξοδρομήσουν σε περιθωριακές ομάδες, ούτε γιατί φοβούνται την πολιτική αδρανοποίηση. Το ανάχωμα μπαίνει για να μη ριζοσπαστικοποιηθεί πραγματικά η δυσαρέσκεια του λαού που έχει συσσωρευτεί από τα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Για να μη διεκδικήσει ο λαός μαζί με την αμφισβήτηση του δικομματισμού και ουσιαστική, ριζική αλλαγή πολιτικής. Για να παγιδευτεί στην ίδια κατεύθυνση πολιτικής ίσως με καινούριο όνομα ή πρόσωπα. Αυτά ομολογεί με «κώδικα» ο έμπειρος πολιτικός και δημοσιογράφος, μόνο που όταν τα λέμε εμείς χωρίς κώδικα και με τον πιο άμεσο ειλικρινή τρόπο είμαστε «απροσάρμοστοι». Ποτέ δε θα προσαρμοστούμε στα μέτρα τους και τα σχέδιά τους.

Οι καλύτεροι σύμμαχοι της κυβέρνησης

Μεγαλύτερη βοήθεια από αυτή που της πρόσφεραν για να περάσει τα αντιασφαλιστικά μέτρα δεν περίμενε η κυβέρνηση από τους ιδιοκτήτες των καναλιών. Από την πρώτη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το νομοσχέδιο, αφού πέρασαν «στα γρήγορα» τις διατάξεις του που σαρώνουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, έστρεψαν τα πυρά τους κατά των απεργών σε ΔΕΗ, ΟΤΑ, Τράπεζα της Ελλάδας, κ.α., αναδεικνύοντας σε πρώτο πλάνο «τα προβλήματα» που προκαλούνται από τις απεργίες, φτάνοντας στο σημείο να τους χρεώσουν και θανάτους λόγω διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος! Εφάρμοσαν στην πράξη τη θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού, φέρνοντας σε αντιπαράθεση με τους απεργούς άλλες «κοινωνικές ομάδες», χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό γνωστούς «εγκάθετους» της κυβέρνησης στο ΕΒΕΑ και στα εμπορικά επιμελητήρια... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση έχει φροντίσει εδώ και χρόνια να «μπουκώσει» τους καναλάρχες με πλήθος χαριστικές διατάξεις, ενώ στηρίζει και τις ευρύτερες επιχειρηματικές επιδιώξεις τους. Οι μεγαλοεκδότες δεν είναι βέβαια «αχάριστοι», αλλά ταυτόχρονα δεν ξεχνούν τα συνολικότερα συμφέροντα της τάξης τους...

Κυβερνητικότερο της κυβέρνησης

«Να μη στρέψουν οι συνδικαλιστές το λαό εναντίον τους» τιτλοφορείται δελτίο Τύπου του ΛΑΟΣ, όπου γράφουν ότι ναι μεν οι αγώνες των εργαζόμενων είναι σεβαστοί, «αλλά είναι ευθύνη των οργάνων τους - και κυρίως των συνδικαλιστών - ιδίως στο χώρο της κοινής ωφέλειας (ΟΤΕ - ΔΕΗ - ΕΥΔΑΠ - Μεταφορές - Υγεία - Καθαριότητα) να βρίσκουν τη "χρυσή τομή" και να ενεργούν έτσι ώστε να μην καταντά η κινητοποίησή τους κατάχρηση που πλήττει τελικά τα ευρύτερα λαϊκά στρωματά».

Και παρακάτω: «Αρρωστοι και ηλικιωμένοι χωρίς ρεύμα και χωρίς νοσοκομεία, μέσα στα σκουπίδια, δεν πρόκειται να αποτελέσουν "πολιορκητικό κριό" εναντίον της κυβέρνησης, όπως ίσως ελπίζουν οι οπαδοί τού "όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα...", για να πετύχουν τα αιτήματά τους... Μερικές φορές, και μια συμβολική κινητοποίηση είναι αρκετή, για να μην υποφέρει και στρέφεται εναντίον τους τελικά ο ίδιος ο λαός για τον οποίο διακηρύττουν ότι αγωνίζονται».

Δεν τα καταφέρνει μόνη της η ΝΔ και βγήκε το κόμμα Καρατζαφέρη μπας και συμμαζέψει την κατάσταση, προτείνοντας «χάπενινγκ» αντί αγώνα. Δε ζητά ενιαίο αγώνα όλων αλλά άσφαιρη διαμαρτυρία. Αποκαλύπτοντας ότι είναι κυβερνητικότερο της κυβέρνησης. Γι' αυτό και η ταχτική του, δηλαδή ο λαϊκισμός, είναι επικίνδυνη. Καραμπινάτο κόμμα του συστήματος είναι και ξέρει να το υπηρετεί καλά. Ας μην παραπλανώνται όσοι το νομίζουν ως αντιπολίτευση...

Οι «καταναλωτές»

Τα διαπιστευτήριά της ενόψει της εφαρμογής των κυβερνητικών διακηρύξεων για «ενίσχυση του καταναλωτικού κινήματος» σπεύδει να δώσει η ΕΚΠΟΙΖΩ προς τους κυβερνώντες, αφού με χτεσινή της ανακοίνωση επιχειρεί να βάλει πλάτες στον πόλεμο ενάντια στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Ετσι, τους καλεί, δήθεν αγανακτισμένα, να «σεβαστούν, επιτέλους, τους καταναλωτές» και καλεί όσους καταστράφηκαν οι συσκευές τους, να κάνουν έγγραφη καταγγελία για τις βλάβες που υπέστησαν έχοντας σύμμαχο την ΕΚΠΟΙΖΩ.

Εδώ κολλάει παραφρασμένη η λαϊκή ρήση: Αν οι εργαζόμενοι έχουν τέτοιους συμμάχους τι τους θέλουν τους εχθρούς! Συγχαρητήρια!

Τέτοιες καταναλωτικές οργανώσεις έχει κατά νου η κυβέρνηση όταν μιλάει για «αναβάθμιση του ρόλου του καταναλωτικού κινήματος». Ετσι για να κάνουν οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας καλά τη δουλειά τους κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα. Να γιατί τέτοιες οργανώσεις όχι μόνο δεν μπορούν να διεκδικήσουν τις πολιτικές που απαιτούνται και για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας και της λεηλασίας των εισοδημάτων των εργαζομένων, αλλά υπονομεύουν και τη διεκδικητική πάλη για τα συμφέροντά τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να μη λείψει κανείς

Το νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα της κυβέρνησης της ΝΔ επιβεβαιώνει με τον χειρότερο δυστυχώς τρόπο τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων βρίσκονται στο κέντρο της αντιλαϊκής επίθεσης ως απόρροια των γενικότερων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται με πυρήνα την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διαχρονικότητα αυτής της επίθεσης, από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, αρχίζοντας ακόμα από το 1990, αποδεικνύει ότι οι ανατροπές επιβάλλονται γιατί είναι αδήριτη αναγκαιότητα για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Ετσι όποιος θέλει πραγματικά να αντιπαλέψει τα αντιασφαλιστικά μέτρα, όποιος πραγματικά νοιάζεται για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, δεν αρκεί να τα καταδικάζει φραστικά. Το έκανε το ΠΑΣΟΚ για τη ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, το έκανε η ΝΔ για το ΠΑΣΟΚ, όταν και αυτή ήταν στην αντιπολίτευση. Δεν είχαν μάλιστα πρόβλημα ακόμα και να καταψηφίζουν τους σχετικούς νόμους. Και οι δύο όμως από τη στιγμή που έρχονταν στην κυβέρνηση εφάρμοζαν απαρέγκλιτα τους νόμους των προκατόχων τους. Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού και οι δύο είναι υπηρέτες της Στρατηγικής της ΟΝΕ, της Λισαβόνας κ.λ.π. Η διαπίστωση αυτή αφορά και στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ενώ στα λόγια εμφανίζεται να απορρίπτει τα κάθε φορά νομοθετήματα, την ίδια στιγμή υποκλίνεται στην ΕΕ, αποδέχεται τα ιδεολογήματα περί έλλειψης πόρων του συστήματος και ψάχνει να βρει «λύσεις», χωρίς να λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι λύσεις υπέρ των λαϊκών συμφερόντων έρχονται σε κάθετη αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Λύση υπέρ του λαού που δε θα συγκρούεται με τους μονοπωλιακούς ομίλους, με την εξουσία τους δεν μπορεί να υπάρξει.

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ταυτόχρονα και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή προειδοποίησαν, ότι οι ισχυρισμοί των κυβερνώντων, περί «ελλειμμάτων», για τα «ρετιρέ» και τις «αδικίες» του συστήματος, ήταν μόνο προπέτασμα καπνού. Το ΠΑΜΕ, έγκαιρα, από την προηγούμενη δεκαετία προειδοποίησε για την τακτική της «σαλαμοποίησης» που έντεχνα ακολούθησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και τότε και τώρα, με όλη τη δύναμη της φωνής του έλεγε ότι τα μέτρα κανέναν δεν αφήνουν στο απυρόβλητο. Και όσους δεν πιάνουν τα συγκεκριμένα μέτρα, θα τους χτυπήσει το επόμενο νομοθέτημα.

Στον αντίποδα ήταν η τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία ενταγμένη στο δικομματικό παιχνίδι καθόριζε τη στάση της ανάλογα με το ποιος ήταν στην κυβέρνηση. Και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ υπερασπίζεται τον νόμο Ρέππα, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Να γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν παρά να στηρίζονται μόνο στις ταξικές δυνάμεις. Στη δύναμη εκείνη που δεν ξεχωρίζει τους εργαζόμενους σε «νέους» και «παλιούς», σε «ρετιρέ» και «προνομιούχους». Μόνο η ενιαία πάλη της εργατικής τάξης, η κοινή δράση με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, με πλαίσιο που να ικανοποιεί όλες τους τις ανάγκες μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Ολοι στη δράση με το ΠΑΜΕ για την επιτυχία των κινητοποιήσεων. Να βουλιάξει ο τόπος από τη λαϊκή συμμετοχή, στη στάση εργασίας σήμερα, στα συλλαλητήρια αύριο, στην απεργία στις 19 του Μάρτη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ