Τρίτη 2 Οχτώβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι ... δυνάμεις της εργασίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανίερος ο ΣΕΒ για το Ασφαλιστικό και τη μοίρα των «παιδιών μας», ανίερος και ως προς τις «δυνάμεις της εργασίας» που κατ' αυτόν είναι οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι. Ωραία «σούπα». Πετάνε ένα «δυνάμεις της εργασίας» για να δείξουν τι; Οτι όλοι είμαστε από την ίδια πλευρά;

Μπα; Μήπως μοιραζόμαστε και τα κέρδη; Ο βιομήχανος «δουλεύει» για το κότερο, τη βίλα, τα αυτοκίνητα και την ονειρεμένη ζωή και τα τελευταία μόνο χρόνια είδε τα κέρδη του να αυξάνονται κατά δεκάδες φορές. Είναι ο βασικός κερδισμένος της συνεχόμενης «ανάπτυξης».

Το άλλο σκέλος των «δυνάμεων της εργασίας», ο παραγωγός του πλούτου που καρπώνονται οι κεφαλαιοκράτες, έφτασε να θεωρεί απλησίαστη και τη λαϊκή αγορά, δεν μπορεί να γεμίσει το ρεζερβουάρ του και μαραζώνει αναλογιζόμενος το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του. Οσο για τους 35άρηδες - 40άρηδες, τους οποίους λένε ότι στοχεύουν τα επερχόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα, εκεί να δεις φρίκη...

Που όλοι τους έχουν πάθει παράκρουση καθώς δεν μπορούν πια να φτιάξουν με τους μισθούς τους ούτε κοτέτσι. Και που στηρίζονται διαρκώς στους γονείς τους για τα νοίκια, τις δόσεις του στεγαστικού, ακόμη και το φαΐ... Ακου «δυνάμεις της εργασίας, εργοδότες και εργαζόμενοι»...

Σκέφτονται τα παιδιά

Βαθιά ...συναισθηματική ήταν - μεταξύ άλλων - η τοποθέτηση του ΣΕΒ για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, τις οποίες και «χειροκρότησε», βεβαίως. Κύριο χαρακτηριστικό της παρέμβασής του ήταν να «βάλει πλάτη» στα αντιασφαλιστικά κυβερνητικά σχέδια. Κι αφού έχει γεμίσει το χαρτί με αναφορές του τύπου ότι η Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να στηρίζει την ανάπτυξη, αρχίζει το ...μελόδραμα.

Αν δεν αναδιαρθρώσουμε το Ασφαλιστικό, τα παιδιά μας - λένε - θα δουλεύουν πολύ περισσότερο για τη δική μας σύνταξη και τα εγγόνια μας ακόμη περισσότερο χωρίς τα παιδιά μας να μπορούν να πάρουν σύνταξη... Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.

Μόνο ένας κυνικός μεγαλοβιομήχανος θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια ανίερη εξίσωση. Να βάλει στην ίδια μοίρα τα παιδιά τα δικά του με τα δικά μας παιδιά. Το παιδί που κοιτάνε πώς να το πετάξουν από το σχολείο, με το παιδί που από την κούνια του ακόμη του ετοιμάζουν βαλίτσες για τα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ώστε να αναλάβει τις δουλιές του μπαμπά ή ό,τι άλλο θέλει...

Εκ των υστέρων στο Χαλάνδρι...

Στον καταυλισμό των Τσιγγάνων του Χαλανδρίου βρίσκεται από χτες μια κινητή ιατρική μονάδα του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) για να ελέγξει - μετά τα κρούσματα της φυματίωσης - τον πληθυσμό με μαντού. Ο έλεγχος, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΕΕΛΠΝΟ, «θα διαρκέσει μέχρι την κάλυψη όλου του πληθυσμού και τον εντοπισμό της αιτίας της μόλυνσης από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης στον εν λόγω καταυλισμό». Μετά από τον επανέλεγχο των μαντού - σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ - που θα ολοκληρωθεί εντός 48-72 ωρών, οι χρήζοντες περαιτέρω διερεύνησης θα παραπεμφθούν για επιπλέον εξετάσεις (ακτινογραφίες κ.ά.).

Δηλαδή, όσα θα έπρεπε να είχαν προηγηθεί έπονται, αποδεικνύοντας τη γύμνια της πρόληψης στη χώρα μας. Κι αν κρίνει κανείς απ' όσα ακούστηκαν στις προγραμματικές δηλώσεις απ' τον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, και τον υπουργό Υγείας, Δ. Αβραμόπουλο, η ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) θα είναι η νεκρανάσταση των δικτύων ΠΦΥ, που θέσπισε το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2519/1997 και δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Αλλωστε, σε στιλ «δικτύου» λειτουργούσαν το υπουργείο Υγείας, το ΚΕΕΛΠΝΟ και η Νομαρχία Αθηνών, που τώρα τσακώνονται για το ποιος έχει τις ευθύνες για το μη εμβολιασμό των παιδιών των Τσιγγάνων...

... και στον Πειραιά

Για άλλο ένα κρούσμα παραλυτικής, όπως το χαρακτηρίζει, λειτουργίας του απαξιωμένου Συστήματος Δημόσιας Υγείας, κάνει λόγο ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας, σε σχετική ανακοίνωση της νομαρχίας, με την οποία αποκαλύπτει ότι λειτουργεί, χωρίς άδεια από το 2006, το ακτινολογικό εργαστήριο του Νοσοκομείου Νίκαιας «Αγ. Παντελεήμων». Παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, αναφέρει η ανακοίνωση, για την ασφαλή λειτουργία του, η διοίκηση του νοσοκομείου δεν έχει συμμορφωθεί με αυτές και πως μόνο μετά από δικές του ενέργειες ο διευθυντής του εργαστηρίου ξεκίνησε τη διαδικασία αδειοδότησης.

Τη στιγμή, δηλαδή, που η λειτουργία του νοσοκομείου, εξαιτίας της πολιτικής που ακολούθησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρίσκεται σε οριακό σημείο λόγω της τεράστιας έλλειψης προσωπικού, της έλλειψης μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού, που το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών έχει δύο φορές εγκαινιαστεί αλλά ακόμα δεν έχει λειτουργήσει, ο νομάρχης «υψώνει τόνους» εκ του ασφαλούς, με αφορμή ένα τμήμα αμφισβητούμενης ορθής λειτουργίας του. Και δε λέει κουβέντα για το ποιες πολιτικές ευθύνονται και ποιοι βέβαια τις υπηρετούν για τη σημερινή συνολική κατάσταση των νοσοκομείων (κλειστά κρεβάτια λόγω έλλειψης προσωπικού, λίστες αναμονής, απογευματινά ιατρεία, έλλειψη αναγκαίων μηχανημάτων κ.ά.) που τα απαξιώνουν και εξαναγκάζουν τους ασφαλισμένους να στρέφονται στα ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα που θησαυρίζουν.

«Εκθέσεις ιδεών» και συγχωροχάρτια...

Συγχωροχάρτι στην αντιλαϊκή πολιτική, που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη και η οποία αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα, όπως άλλωστε προοιωνίζονται και οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, προσφέρουν με την αποπροσανατολιστική θέση που εξέφρασαν, κατά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή η κυβέρνηση δεν παρουσίασε προγραμματικές θέσεις αλλά «έκθεση ιδεών», θέση που υποστηρίχτηκε και από τον ΛΑ.Ο.Σ.

Η εκτίμηση αυτή, ότι η κυβέρνηση δεν έκανε συγκεκριμένες προγραμματικές δηλώσεις, πέρα από το ότι δε στέκει, γιατί οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, έστω και ως γενικόλογο κείμενο, έχουν σαφή ταξικά - αντιλαϊκά χαρακτηριστικά, είναι αποκαλυπτική της αντίληψης που έχουν τα κόμματα αυτά για την ασκούμενη πολιτική, αλλά και δείχνει ξεκάθαρα το είδος της αντιπολίτευσης που θα ασκήσουν. Μια αντιπολίτευση που δε θα αμφισβητεί και δε θα αντιπαλεύει την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής, αφού οι βασικές παραδοχές είναι κοινές, αλλά θα στέκει σε επιφανειακά ζητήματα και στο κατά πόσο η διαχείριση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική. Μια τέτοια αξιολόγηση της κυβερνητικής πολιτικής δεν είναι κάτι καινούριο. Να θυμίσουμε ότι στη διάρκεια της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, από το 2004 και μετά, όλη η αντιπολιτευτική πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ επικεντρωνόταν στα περί «μη κυβέρνησης» και «μη πρωθυπουργού», αφήνοντας έτσι άθικτη την αντιλαϊκή πολιτική που στο μεταξύ κάλπαζε.

Ουσιαστικά, με τη στάση τους αυτή απέναντι στην κυβέρνηση καλλιεργούν στις λαϊκές συνειδήσεις μια στάση αναμονής μέχρι, υποτίθεται, να φανούν οι κυβερνητικές προθέσεις και σχεδιασμοί. Η αντίληψη αυτή είναι απόρροια των στρατηγικών συγκλίσεων που υπάρχουν στους βασικούς πολιτικούς προσανατολισμούς, είτε αυτοί αφορούν στις πολιτικές που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση είτε από τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα που υπηρετούν τους σχεδιασμούς της ντόπιας και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας. Δείχνει και την εγγενή αδυναμία που έχουν να αντιπολιτευτούν στην ουσία της μια πολιτική που στο βάθος της υπάρχει σύγκλιση. Εκείνο, λοιπόν, που αναμένεται ως αντιπολίτευση από τα κόμματα αυτά είναι αντιπαραθέσεις γύρω από πρόσωπα και τεχνητές οξύνσεις, ώστε να υπάρχει μια επίφαση αντιπαράθεσης.

Ομως, οι κυβερνητικές προθέσεις ούτε κρυφές είναι αλλά ούτε και αμφιβολίες υπάρχουν για το αν θα επιχειρηθεί η εφαρμογή τους. Αυτές καταγράφηκαν και προεκλογικά και, κυρίως, η κυβερνητική πολιτική για τη νέα περίοδο είναι συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής της προηγούμενης περιόδου. Ούτε η κυβέρνηση είναι καινούρια ούτε η πολιτική που θα εφαρμόσει πρωτοφανέρωτη. Εξάλλου, κανείς δεν υπάρχει που να αμφιβάλλει για το τι θα κάνει η κυβέρνηση, π.χ., στο Ασφαλιστικό ή στα εργασιακά, στην εξωτερική πολιτική, κλπ.

Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, δεν έχουν περιθώρια να περιμένουν εξαγγελίες και διαλόγους συνυπευθυνότητας και συνδιαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής. Τώρα πια όλοι ξέρουν και τι σχεδιάζεται και, πολύ περισσότερο, βιώνουν ήδη αυτές τις πολιτικές που διαδοχικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εφαρμόζουν. Αυτό που απαιτούν οι καιροί δεν είναι απλά και μόνο να πουν «όχι» αλλά και να κάνουν ένα παραπέρα βήμα, να προβάλουν θέσεις και αιτήματα αντεπίθεσης. Το ζητούμενο δεν είναι μια συγκυριακή αντίθεση ενώπιον των αδιεξόδων, αλλά συνολική αμφισβήτηση μέχρις ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και ανάδειξη της αναγκαιότητας για μια λαϊκή εξουσία.

«Δημοκρατικά» και με ... «ευαισθησία»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δημοκρατικά» και με «ευαισθησία» λειτουργούν τα Σώματα Ασφαλείας στην Ελλάδα, κατά την κυβέρνηση. Αυτό ισχυρίστηκε την Κυριακή, στην ομιλία του στη Βουλή, ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Παυλόπουλος. Η λειτουργία αυτή, κατά τον υπουργό, κατευθύνεται τόσο προς το εσωτερικό τους όσο και προς την κοινωνία... Μάλιστα, πρόσθεσε ότι «θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των ακραίων συμπεριφορών και των κάθε είδους αντιπαλοτήτων και τη διαμόρφωση της αγαστής συνεργασίας τους προς την κοινωνία».

Αυτά υποστήριξε ο υπουργός, «ξεχνώντας» τα «κρούσματα» βασανιστηρίων με θύματα αλλοδαπούς, παλιότερα από αστυνομικούς του Τμήματος του Αγ. Παντελεήμονα και πιο πρόσφατα του Τμήματος της Ομόνοιας. Λησμόνησε, δε, τις επελάσεις ...συνεργασίας των ΜΑΤ στα μπλοκ των φοιτητών κατά τις πρόσφατες νεολαιίστικες κινητοποιήσεις, τις «ζαρντινιέρες» και τις σιδερογροθιές. Ολα αυτά είναι αποτελέσματα της αυταρχικής κυβερνητικής πολιτικής και όχι κάποιων θερμοκέφαλων που ενεργούν γιατί είναι ...κακά παιδιά. Μιας πολιτικής, που στέλνει διμοιρίες των ΜΑΤ σε διαδηλώσεις εργαζομένων, μιας πολιτικής που παρακολουθεί με κάμερες συλλαλητήρια, μιας πολιτικής που στέλνει αστυνομικούς της Ασφάλειας να παρακολουθούν συνελεύσεις σωματείων.


Γρηγοριάδης Κώστας

Στο δρόμο του «διαλόγου»

Γρηγοριάδης Κώστας

Τώρα που ανοίγουν όλα τα αντιλαϊκά μέτωπα ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι δε μετράνε απλά ποιοι είναι μαζί τους, αλλά και ποιοι μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση της πάλης και των αγώνων ή τους υπονομεύουν. Από αυτή την άποψη, πρέπει να αξιολογηθεί η χτεσινή δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ, η οποία στο «διά ταύτα» προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην κυβέρνηση, αφού καλλιεργεί σύγχυση για το χαρακτήρα της αντιασφαλιστικής επίθεσης και ταυτόχρονα λειτουργεί υπονομευτικά για την αγωνιστική απάντηση των εργαζομένων, αφού ακόμα «σκέφτεται» τη συμμετοχή στο «διάλογο». «Καλούμε την κυβέρνηση να παρουσιάσει τώρα την πλήρη ατζέντα και τις συγκεκριμένες προτάσεις της για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης», δηλώνει ο Γ. Παναγόπουλος, λες και δεν είναι αρκετά αυτά που είπε ο Κ. Καραμανλής και ο Β. Μαγγίνας στη Βουλή το τριήμερο. «Αλλιώς δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαλόγου και συναίνεσης, αλλά μόνο ο δρόμος των συγκρούσεων και των κοινωνικών αγώνων», καταλήγει ο «αγωνιστής» πρόεδρος. Οι εργαζόμενοι οφείλουν έγκαιρα να βγάλουν τα συμπεράσματά τους ώστε να ξέρουν πού μπορούν να στηριχτούν για να οργανώσουν το μέτωπο της αντίστασης.

«Φιλολαϊκές» προτάσεις

Μιλώντας για το Ασφαλιστικό στη Βουλή, ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Καρατζαφέρης τόνισε ότι η πρόταση του κόμματός του είναι να δουλεύουν οι εργαζόμενοι άνω των 60 ετών, μόνο τέσσερις ημέρες την εβδομάδα. Με άλλα λόγια, συμφωνεί όπως και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και πρωτοτυπεί στο να μην προσδιορίζει ανώτατο όριο. Επειδή, όμως, το ΛΑ.Ο.Σ. είναι κόμμα που ενδιαφέρεται για τα λαϊκά συμφέροντα, προτείνει τη μετατροπή του πενθήμερου σε τετραήμερο (χωρίς να διευκρινίσει βεβαίως αν θα πληρώνεται η πέμπτη μέρα).

Σωστή η σκέψη του κ. Καρατζαφέρη, αφού έτσι κι αλλιώς, η μια μέρα την εβδομάδα θα είναι απαραίτητη στους ηλικιωμένους εργαζόμενους για επισκέψεις σε γιατρούς, νοσοκομεία και τα συναφή. Με αυτή την έννοια, η πρότασή του θα ήταν πιο ολοκληρωμένη αν προέβλεπε τετραήμερη εβδομάδα εργασίας για τις ηλικίες 60-65, τριήμερη για τις ηλικίες 65-70 και διήμερη για τις ηλικίες 70-80, ενώ για πάνω από 80 ετών να υπάρχει και μπόνους μία μέρα ρεπό ανά δεκαπενθήμερο. Τέλος, για όσους δουλεύουν στη σκαλωσιά μετά τα 60, μόνο μια μέρα την εβδομάδα δουλιά και ίσως ...δωρεάν κηδεία.

Τουριστική οφθαλμαπάτη

Θα μπορούσε να είναι η παρουσίαση ενός επιχειρηματικού σχεδίου. Ωστόσο, ήταν η τοποθέτηση του υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις.

Συγκρατούμε: Την ανάγκη για «ευέλικτο θεσμικό πλαίσιο», ώστε να υλοποιηθούν επενδύσεις και να προσελκυστούν μεγάλα κεφάλαια. Την επίσπευση παράδοσης στους ιδιώτες των ΞΕΝΙΑ Θάσου, Τσαγκαράδας, Βυτίνας, Σκιάθου, του Καζίνο Κέρκυρας, των εκτάσεων σε Ανάβυσσο Αττικής και Αφάντο Ρόδου.

Οσο για τον εσωτερικό τουρισμό; Ο Α. Σπηλιωτόπουλος έκανε λόγο για κίνητρα ενίσχυσης των Ελλήνων επισκεπτών. Οπως ...την καλλιέργεια νέας συνείδησης διακοπών, που θα περιλαμβάνει «μεγαλύτερη διασπορά μέσα στο χρόνο των διακοπών των Ελλήνων».

Μάλιστα. Το πρόβλημά μας είναι ο χρόνος των διακοπών, και όχι η «διασπορά» των μισθών μας στα βενζινάδικα, στα αγγουράκια και στα φροντιστήρια, με αποτέλεσμα να μη μένει φράγκο για να πάμε πέρα από το χωριό μας (οι τυχεροί). Τώρα σώθηκαν και ο τουρισμός και οι ...τουρίστες. Ασε που υπάρχουν κάτι φάμπρικες (και μη), που όχι μόνο δε σε αφήνουν να φύγεις άλλο μήνα από τον Αύγουστο, αλλά σου τρώνε και την κανονική άδεια...

Ακρίβεια χωρίς ... εκπτώσεις

«Στο θέμα της ακρίβειας δεν κάνουμε εκπτώσεις»! Το είπε ο υπουργός Ανάπτυξης Χ. Φώλιας στη Βουλή και είναι ακριβής, ακριβέστατος στη διατύπωσή του. Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει τίποτα απολύτως για να υπάρξουν εκπτώσεις στην ακρίβεια.

Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε, και σ' αυτό το γήπεδο οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα αφεντικά τους έχουν τον πρώτο - και μάλλον το μοναδικό - λόγο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για την οργάνωση της αντεπίθεσης

Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ήταν άλλη μια απόδειξη, αλλά και επιβεβαίωση αυτού που και προεκλογικά έλεγε το ΚΚΕ, ότι τα λαϊκά στρώματα πρέπει να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα, να μην περιμένουν τα χειρότερα, αλλά να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου. Γιατί από τις ομιλίες τόσο του πρωθυπουργού όσο και από τις εξειδικεύσεις που έκαναν οι υπουργοί της κυβέρνησης διαφάνηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, ότι η επίθεση στο λαό θα συνεχιστεί και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση.

Τα φληναφήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως εκφράστηκαν από την ομιλία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, όσο και από στελέχη - βουλευτές που μίλησαν, περί του ότι «η κυβέρνηση δεν είπε τίποτε συγκεκριμένο» ή ότι «υπάρχει κρυφή ατζέντα», δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πέρα, όμως, απ' αυτό, επιχειρούν κάτι σημαντικότερο: Να κρύψουν την ολομέτωπη επίθεση που έρχεται και να αποκοιμίσουν το λαό. Και αυτό δε γίνεται για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο γιατί η πολύ συγκεκριμένη ατζέντα επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα είναι κοινή.

Ομως, για τα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι καθαρό ότι και συγκεκριμένα μέτρα ετοιμάζονται και ότι μόνο με την οργάνωση της πάλης μέσα από το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ριζοσπαστικό κίνημα της νέας γενιάς και των γυναικών, το αγωνιστικό κίνημα των φτωχών αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, μπορούν να ορθωθούν εμπόδια και να μπει φρένο. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που μίλησε με τη γλώσσα αυτής της πραγματικότητας που βοά. Για τις νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έρχονται στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, τα φορομπηχτικά μέτρα και την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων που θα ενισχύσουν παραπέρα την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Η ουσία της σημερινής αντιπαράθεσης, στις σύγχρονες συνθήκες διεξαγωγής της ταξικής πάλης, βρίσκεται σε αυτό που με έμφαση και καθαρότητα τόνισε το ΚΚΕ, μέσα από την ομιλία και τη δευτερολογία στη Βουλή της ΓΓ της ΚΕ Αλέκας Παπαρήγα: Οι εργαζόμενοι, ο λαός, για να αντιμετωπίσουν την πολιτική της ΝΔ, αλλά και συνολικά την κυρίαρχη πολιτική, πρέπει να αποφασίσουν να συγκρουστούν με ολόκληρη την αστική τάξη και όχι με κάποιους, δυο - τρεις, επιχειρηματίες, για να ωφελούνται οι άλλοι. Και γι' αυτό χρειάζεται και επιθετικότητα και πάλη αποτροπής από το λαό. Δηλαδή, αποτροπή των χειρότερων και, ταυτόχρονα, επιθετικότητα προς τα μπρος. Αλλιώς οι εργαζόμενοι θα βρεθούν κολλημένοι στον τοίχο.

Η οργάνωση του αγώνα από σήμερα είναι ο μοναδικός δρόμος για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μέσα στους τόπους δουλιάς, στη γειτονιά, στο σωματείο, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, παντού όπου υπάρχουν καταπιεζόμενοι που συνθλίβονται από την αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο. Αυτό είναι το χρέος, ώστε με όρους κινήματος να ανοίξει ο δρόμος που ο λαός θα επιβάλει τη δική του εξουσία.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ