Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και τα άσφαιρα πυρά που αντάλλαξαν χτες μεταξύ τους οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γύρω από τη φορολογική πολιτική. Ετσι, στις επικρίσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου - που με δηλώσεις κατηγόρησε την κυβέρνηση της ΝΔ ότι με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο ετοιμάζεται να κάνει ακόμη πιο αντιλαϊκή τη φορολογική της πολιτική - ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης κατηγόρησε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για «παραποίηση της πραγματικότητας».

Ετσι, ο επί των Οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ κατηγόρησε τον Γ. Παπανδρέου ότι «ξεχνά» πως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, στις οποίες μετείχε και ο ίδιος, «επέβαλαν 50 νέους φόρους», ότι «εκτίναξαν τη φορολογική επιβάρυνση ως ποσοστό του ΑΕΠ από 30,5% το 1993 στο 35,8% το 2003» κλπ.

Βέβαια, ο Γ. Αλογοσκούφης - όπως έκαναν οι επί των Οικονομικών υπουργοί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - απέφυγε να μιλήσει για την ...«ταμπακέρα». Δηλαδή, το όργιο φορολογικής λεηλασίας σε βάρος των εργαζομένων και των πλατιών στρωμάτων με τις εφαρμοζόμενες γαλαζοπράσινες πολιτικές λιτότητας.

Αντί άλλου σχολίου, εδώ ταιριάζει απόλυτα η γνωστή λαϊκή παροιμία «δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχερώνα»...

Δε γνωρίζουμε πόσοι επιβάτες προνόησαν να «κλείσουν» ακτοπλοϊκό εισιτήριο το χειμώνα για να ταξιδέψουν ...το καλοκαίρι. Δε γνωρίζουμε πόσοι επιχείρησαν - και τελικά κατάφεραν - να προμηθευτούν εισιτήριο 1-2 βδομάδες πριν από το ταξίδι τους.

Εκείνο που γνωρίζουμε από «πρώτο χέρι» είναι ότι γίναμε ακουσίως - πλην υποχρεωτικώς - «διακεκριμένοι» επιβάτες του «Blue Star Πάρος» για να ταξιδέψουμε στην «άγονη» Αστυπάλαια στις αρχές Ιούλη. Εμείς, βέβαια, θέλαμε να ταξιδέψουμε ως επιβάτες «οικονομικής κλάσης» (Γ΄ θέσης) και όχι «διακεκριμένης», που κοστίζει «ο κούκος αηδόνι». Από την εταιρεία, όμως, μας ενημέρωσαν ότι υπάρχουν διαθέσιμα εισιτήρια Γ΄ θέσης μόνο για τη μετάβαση, ενώ για την επιστροφή θα έπρεπε να ταξιδέψουμε υποχρεωτικά στη «διακεκριμένη θέση» επειδή ...είχαν εξαντληθεί τα εισιτήρια της Γ΄ θέσης.

Εικάζουμε ότι στη δική μας θέση θα βρέθηκαν και πολλοί άλλοι που επιδίωξαν να ταξιδέψουν στον ίδιο προορισμό, αναζητώντας εισιτήριο από τον περασμένο Ιούνη.

Δε φτάνει που τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι - έτσι κι αλλιώς - «φαρμάκι», οι εφοπλιστές με το κόλπο της «διακεκριμένης ασυδοσίας τους», επί της ουσίας μας υποχρεώνουν να ...τσοντάρουμε στην αύξηση των υπερκερδών τους.

Για τον Αλ. Αλαβάνο «το κίνημα για το άρθρο 16, το κίνημα για τις παραλίες που άνοιξε τις παραλίες και εξανάγκασε τους εισαγγελείς να ελέγχουν πια τη νομιμότητα όλων των νονών της νύχτας» συνιστούν «μεγάλες εξελίξεις και κατακτήσεις», κατά δήλωσή του στο ραδιόφωνο του «9.84» χτες. Για να λέμε βέβαια τα «σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη» θα μιλούσαμε για μεγάλη κατάκτηση αν διασφαλίζονταν ο δημόσιος, δωρεάν, ενιαίος χαρακτήρας μιας Παιδείας στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών ή η απόδοση των παραλιών στο λαό για χρήση με απομάκρυνση απ' αυτές κάθε είδους επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αυτού του είδους όμως οι κατακτήσεις, οι πραγματικά μεγάλες, θέλουν και κίνημα ισχυρό, ταξικά προσανατολισμένο. Οι μεγάλες κατακτήσεις, όπως ο πρόεδρος του ΣΥΝ τις εννοεί, συνάδουν απολύτως με την άποψή του για τα κινήματα και τις σύγχρονες μορφές οργάνωσης, όπως την εξέφρασε την Κυριακή σε συνέντευξή του στην «Αυγή». Κινήματα «αυτοοργανωμένα και αυθόρμητα όπως ο Μάης του '68», σύγχρονες μορφές οργάνωσης όπως αυτή του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ και έμπνευση από την οργάνωση των ΜΚΟ «όταν σε μια ανοιχτή μορφή οργάνωσης μπόρεσαν και συσπείρωσαν ένα πολύ πλατύ ανθρώπινο δυναμικό»! Μπορεί να μην του αρέσει, αλλά οι μεγάλες κατακτήσεις φέρουν τη σφραγίδα άλλου είδους κινημάτων...

Ταλαιπωρήθηκε η μαμά της, καρδιοχτύπησε ο μπαμπάς της και οι λοιποί συγγενείς και φίλοι, αλλά τελικά η νεαρά μάς αποζημίωσε με το παραπάνω. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν την πτόησαν και «έσκασε μύτη» στις 2 παρά κάτι το πρωί της περασμένης Κυριακής, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με τα 3.750 κιλά της και την πλούσια κόμη της! Ο «Ριζοσπάστης» καλωσορίζει στην οικογένειά του την κορούλα της συναδέλφου Γιάννας Στρεβίνα και εύχεται στην ίδια και τον σύντροφό της Νίκο ό,τι το καλύτερο για το μωράκι τους.

Το πρόβλημα είναι όμως ότι η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή γίνεται όταν οι εφοριακοί και οι εφορίες ...εφαρμόζουν το νόμο και όχι όταν τον παραβιάζουν.

Γιατί όταν η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει μείωση κατά 10% των φοροαπαλλαγών στις επιχειρήσεις, όταν πριμοδοτεί φορολογικά τις συγχωνεύσεις και όταν δίνει φορολογικά κίνητρα σε κάθε αγορά που κάνουν οι εφοπλιστές, είναι η ίδια η νομοθεσία που οδηγεί στην απώλεια των εσόδων του Δημοσίου.

Κι όταν νομοθετούν τέτοια πράγματα, κάπως πρέπει να ...καλύψουν το κενό. Κάπου εκεί αρχίζει ο δικός μας ρόλος. Μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν τη νύφη είτε με τους άμεσους είτε με τους έμμεσους φόρους.

Οσο για τους μικρομεσαίους, εκεί το υπουργείο Οικονομίας ζητά από τους φορολογικούς του μηχανισμούς να εξαντλήσουν το ...αστυνομικό τους δαιμόνιο και να βγάζουν «από τη μύγα ξίγκι» στραγγαλίζοντας τα μικρομάγαζα.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ να ...προσέχει τι λέει η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαρία Δαμανάκη, όταν ζητάει από τη Νέα Δημοκρατία να αποκαλύψει προεκλογικά και όχι μετεκλογικά τις θέσεις της για το Ασφαλιστικό.

Ομως δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο για ένα κόμμα που προσπάθησε να περάσει το «νόμο Γιαννίτση» και ενστερνίζεται όλες τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, που ζητούν συρρίκνωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Οπως καταλαβαίνετε, με αυτά τα δεδομένα, ούτε οι «μπλε» ούτε οι «πράσινοι» θα μας πουν την αλήθεια για το τι σχεδιάζουν. Το μόνο που θα κάνουν είναι να μιλάνε για «διαλόγους» που άνοιξαν ή θα ανοίξουν και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να κοροϊδέψουν τους ασφαλισμένους.

Ωστόσο, αυτό που θέλει η κυβέρνηση είναι το ...μετρητό, εάν ληφθούν υπόψη και τα μεγάλα προβλήματα στην πορεία του προϋπολογισμού.

Την ίδια ώρα, η μετανοούσα «αμαρτωλή» ΕΤΑ ετοιμάζεται πυρετωδώς να εκχωρήσει με τον έναν ή άλλον τρόπο «φιλέτα» του δημοσίου, μαρίνες, λιμένες, αλυκές (Αναβύσσου), Ξενία. Η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων ιδεολογικοποιείται και από αυτή την κυβέρνηση. Να «αξιοποιηθούν», να μην είναι το κράτος επιχειρηματίας. Ολα, λοιπόν, στους ιδιώτες που νομιμοποιούνται να βγάζουν τρελά κέρδη με την υποδομή που πλήρωσε ο ελληνικός λαός, αντί ευτελών ενοικίων και τιμημάτων.

Που και ευτελή να μην ήταν - τμήματα των εκτάσεων και της υποδομής είναι ανεκτίμητα εξάλλου - δε θα είχε μεγάλη διαφορά. Εκτάσεις, ακτές, λιμένες, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, το σύνολο της τουριστικής περιουσίας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να επωφεληθεί ο λαός και όχι οι «μπίζνεσμαν»...

«...πώς θα ζήσουμε τώρα πια χωρίς τη Σοβιετική Ενωση; Αποδεικνύεται ότι ζούμε... Οσον αφορά τα προβλήματα σχετικά με τις κοινωνικές, ιδεολογικές, πολιτισμικές επιπτώσεις της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, νομίζω πως αυτά αναδείχνονται από την ανέγερση του τείχους. Ισως ήταν σημαντικότερο σημείο καμπής η ανέγερση του τείχους, ως ένα σημείο συμβολικό, θα έλεγα του εκφυλισμού του παγκόσμιου σοσιαλιστικού εγχειρήματος...».

«Φαίνεται ότι η αντίληψη της διεθνούς επανάστασης είναι πιο κοντά στις σημερινές, στις μετά το '89, πραγματικότητες, από την αντίληψη του σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα...».

Ποιες από τις βασικές αξίες που εγκολπώθηκε η αριστερά παραμένουν ιδιαίτερα δραστικές σήμερα; «Σχεδόν όλες, κατά τη γνώμη μου, όταν μιλάμε για αξίες και όχι για στρατηγικές, όπως η δικτατορία του προλεταριάτου».

Τα διαπιστευτήριά του καταθέτει ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή» με θέμα «Η αριστερά μετά το '89». Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά. Αλλά αξίζει να καταγραφεί. Οπως και οι απόψεις του ότι η «αριστερά πρέπει να απογαλακτιστεί από την κληρονομιά της», να πάψει «να συζητά για το παρελθόν, είτε είναι αυτό πριν πέντε χρόνια είτε πριν σαράντα - πενήντα χρόνια»... Το παρελθόν διδάσκει και οι διδαχές του δεν αρέσουν καθόλου στον ΣΥΝ...

Με τη ζωή τους πλήρωσαν οι δύο χειριστές του πυροσβεστικού αεροπλάνου -που έπεσε χτες - τη μάχη με τις πυρκαγιές που καίνε απ' άκρη σ' άκρη τη χώρα ως συνέπεια της «εμπρηστικής» πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η οποία προωθεί τον αποχαρακτηρισμό δασών, την εμπορευματοποίηση της γης και την κερδοσκοπία στους φυσικούς πόρους.

Χτες το πρωί, στην εκπομπή της ΝΕΤ «Πρώτη Γραμμή» ο βουλευτής της ΝΔ Π. Καμένος εντόπισε τη ρίζα της έλλειψης αντιπυρικής πολιτικής: Είναι η έλλειψη εθελοντών, όπως στη Γαλλία, και πρότεινε να πάρει αγκαζέ τον - παραβρισκόμενο στην εκπομπή - Χρήστο Πρωτόπαππα του ΠΑΣΟΚ, να διαθέσουν δέκα μέρες και να πάνε να φυλάξουν βάρδιες στα δάση. Τους βολεύει να κρύβουν πίσω από τον εθελοντισμό τη φιλοεπιχειρηματική πολιτική τους.

Ετσι αγκαζέ εφάρμοσαν τη δασοκτόνα πολιτική που οδήγησε στις τεράστιες ελλείψεις στο Πυροσβεστικό Σώμα σε υλικά μέσα και προσωπικό, στην ανεπάρκεια εκπαίδευσης σε δασοπυρόσβεση και στην παντελή έλλειψη μέτρων πρόληψης, εξουθενώνοντας τους πυροσβέστες τόσο που να κινδυνεύουν ακόμα και μέχρι θανάτου. Και τώρα προσπαθούν να καλύψουν την εγκληματική τους πολιτική παραπλανώντας πως θα γίνει καλύτερη με τη «στράτευση» του εθελοντισμού. Τι να σου κάνουν οι εθελοντές όταν υπάρχουν οι νόμοι που κάνουν τα δάση οικόπεδα οπλίζοντας το χέρι των εμπρηστών;

«Θα ήθελα, πριν απ' όλα, να απευθυνθώ στους άνδρες και τις γυναίκες του Πυροσβεστικού Σώματος, που, καθημερινά, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και - όπως, δυστυχώς, αποδείχτηκε, προχθές, στην Κρήτη - διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή, δίνουν σκληρή μάχη στο μέτωπο των δασικών πυρκαγιών. Τους ευχαριστούμε για όλα όσα κάνουν. Είμαστε μαζί τους. Είμαστε δίπλα τους. Ο στόχος μας είναι κοινός: Η προστασία των δασών μας και του περιβάλλοντος, η διασφάλιση της ποιότητας ζωής όλων μας». Αυτά έλεγε πριν από μερικές μέρες, στις 13 Ιούλη, από το βήμα της ΚΕ της ΝΔ, ο Κ. Καραμανλής.

Τα ίδια περίπου επανέλαβε και χτες από το στρατόπεδο της ελληνικής δύναμης στο Σεράγεβο: «Είμαι βέβαιος ότι διερμηνεύω τα αισθήματα των Ελλήνων, λέγοντάς τους ένα μεγάλο "ευχαριστώ" για όλα όσα κάνουν, για όλα όσα διακυβεύουν, για όλα όσα θυσιάζουν, προκειμένου να προστατέψουν τον δασικό μας πλούτο». Ενδιάμεσα, η κυβέρνηση, και ο ίδιος, δεν έκανε τίποτα που να στηρίξει τους πυροσβέστες και τους πιλότους των αεροσκαφών. Τι κάνει η κυβέρνηση για να αποτρέψει την επόμενη «τραγωδία», δηλαδή το προδιαγεγραμμένο έγκλημα;