ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αυταπάτες και ψευδαισθήσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν πιστέψουμε τα όσα γράφει χτες η «Αυγή», σχετικά με την πρώτη ημέρα των εργασιών του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, το σύνθημα «να αλλάξουμε τον κόσμο», το οποίο αποτελούσε και τον χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο της εφημερίδας, μεταφράζεται σ' έναν μελλοντικό κόσμο - «νέο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» το ονομάζει η εφημερίδα - όπου εργαζόμενοι και κεφαλαιοκράτες θα συμβιώνουν αρμονικά, με τους πρώτους να απολαμβάνουν όλα όσα απαιτούν οι εκάστοτε ανάγκες και τους καρπούς του μόχθου τους. Και δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία, βέβαια, ότι οι εργαζόμενοι οποιασδήποτε χώρας δε θα είχαν καμιά αντίρρηση να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά είμαστε απολύτως σίγουροι ότι δε θα βρουν πουθενά κεφαλαιοκράτες που θα συμφωνήσουν στο ενδεχόμενο αυτό. Κι όχι μόνο δε θα συμφωνούν, αλλά θα απαιτούν και θα επιβάλλουν - όπως το κάνουν και σήμερα - να μεγαλώνει συνεχώς ο βαθμός εκμετάλλευσης και το ξεζούμισμα των εργαζομένων, να πετσοκόβονται τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και να γκρεμίζονται οι όποιες λαϊκές κατακτήσεις, ώστε να μεγιστοποιούν τα επιχειρηματικά κέρδη τους και να αντεπεξέρχονται στον συνεχώς αυξανόμενο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Με άλλα λόγια, με αυταπάτες και ψευδαισθήσεις δεν «αλλάζει ο κόσμος», ούτε χτίζεται κάποιο «νέο κοινωνικό μοντέλο». Αντίθετα, προσφέρονται υπηρεσίες στη διαιώνιση του σύγχρονου καπιταλιστικού και βαθιά εκμεταλλευτικού συστήματος.

Το ταγάρι...

Συνήθως κυκλοφορεί μ' ένα αμπέχονο κι ένα ταγάρι. Μέχρι εκεί, όμως. Τίποτε άλλο. Συνήθως, το ταγάρι της περιέχει ωμό ή λιγότερο ωμό αντικομμουνισμό. Ανάλογα την περίσταση. Για τη δημοσιογράφο Βένα Γεωργακοπούλου της «Ελευθεροτυπίας» γίνεται ο λόγος.

Θα πει κάποιος, ίσως, ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς μ' αυτούς που χωρίς ντροπή υπερηφανεύονται ότι ίδρωσαν να ξεφορτωθούν το στρατευμένο θέατρο, να γίνουν σκεπτικιστές και μπλαζέ σαν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, να κάνουν λίγη τέχνη για την τέχνη, βρε αδελφέ... Δε λένε, βέβαια, αν περηφανεύονται γι' αυτό που «έχτισαν» στη θέση αυτού που ξεφορτώθηκαν. Αλλά αυτή είναι η δημοκρατία όλων αυτών που ταυτίζουν το σοσιαλισμό με τον «χιτλερικό εφιάλτη», ενώ για «το φονικό» των Αμερικανών δεν κάνουνε «κουβέντα»...

Ποιοι απειλούν το άσυλο;

Τεράστια ερωτήματα προκαλεί πρόσφατη δήλωση του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), Θάνου Βερέμη, σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο. Είπε, λοιπόν, ο κ. Βερέμης: «Εχει παραβιαστεί από άτομα που δεν έχουν σχέση και δε λέω μόνο τους βάνδαλους που μπαίνουν και τα σπάνε και κλέβουν τους κομπιούτερ και τους πουλάνε στο Μοναστηράκι και τους ξαναγοράζει το Πανεπιστήμιο μετά, δε λέω γι' αυτούς. Υπάρχει και μια μόνιμη κατάλυση από κάποια άτομα που δεν είναι γνωστοί φοιτητές, δεν τους ξέρει κανένας»!

Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι η αστυνομία μπορεί κάλλιστα να πιάσει εκτός του χώρου του πανεπιστημίου έναν κλέφτη που βγαίνει από το ίδρυμα με έναν υπολογιστή στο χέρι και φυσικά, γι' αυτό δε χρειάζεται καμιά αλλαγή στο νόμο περί ασύλου! Ομως, τι εννοεί ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ με τον όρο «μόνιμη κατάλυση»; Ποιους φωτογραφίζει με τον όρο «φοιτητές που δεν τους ξέρει κανένας»; Επιτέλους, ας το πει καθαρά: Το πρόβλημά του είναι οι φορείς του νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος, που έχουν δικαίωμα λόγου, παρουσίας και δράσης μέσα στο πανεπιστήμιο; Του περνάει, αλήθεια, καμιά φορά απ' το μυαλό του, ότι τα πανεπιστήμια δεν είναι ιδιοκτησία, ούτε δική του, ούτε αυτών που εκπροσωπεί; Μήπως του διαφεύγει ότι έχουν χτιστεί, λειτουργούν και συντηρούνται με το μόχθο του λαού, των «φοιτητών που δεν τους ξέρει κανένας»;

Ούτε λόγος για την ουσία

Συμφωνούν στην πάταξη των φαινομένων χορήγησης πλαστών πτυχίων από ιδιωτικά ΤΕΕ, η ΟΙΕΛΕ και η Πανελλήνια Ενωση Ιδιωτικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, οπότε η ιδιωτική εκπαίδευση μπορεί να συνεχίσει να επιτελεί τον «κοινωνικό της ρόλο» τον οποίο οι εκπρόσωποι της ένωσης ιδιοκτητών σημειώνουν με κάθε ευκαιρία...!

Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών ΤΕΕ κάλεσαν να διερευνηθούν οι καταγγελίες της ΟΙΕΛΕ για ορισμένα ΤΕΕ της περιφέρειας που χορηγούσαν πτυχία με υψηλές βαθμολογίες και εικονική φοίτηση έναντι αδράς αμοιβής και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, προσθέτοντας ότι τέτοια κρούσματα δεν πρέπει να θίγουν την «αξιοπιστία» όλων των ιδιωτικών ΤΕΕ. Στην πραγματικότητα, φαινόμενα σαν αυτά που κατήγγειλε η ΟΙΕΛΕ, είναι αποτέλεσμα τόσο της ανάγκης κάποιων «απασχολήσιμων» να συλλέγουν χαρτιά με κάθε τρόπο προκειμένου να εξασφαλίσουν δουλιά, όσο και της ύπαρξης της ιδιωτικής παιδείας, μέσα από την οποία γίνεται ένα εμπόριο ελπίδας σε βάρος χιλιάδων νέων που αγοράζουν μισο-κατάρτιση. Αλλά για την ουσία, ούτε η ΟΙΕΛΕ, ούτε βέβαια το υπουργείο Παιδείας και οι ιδιοκτήτες των σχολών δεν αρθρώνουν λέξη...

Ευτυχείς στην ουτοπία τους

Αν υπήρχε σε κανέναν η απορία για το πώς μετριέται η απήχηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, πρέπει να του λύθηκε χτες από τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνο, ο οποίος καυχήθηκε πως «είναι τόση η απήχηση του Φόρουμ ώστε οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, η ίδια η κυβέρνηση, η οποία έχει ένα συντηρητικό προσανατολισμό, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο κινείται σε μεγάλο βαθμό στα πλαίσια των συναινέσεων του νεοφιλελευθερισμού, δεν έχουν ασκήσει ουδεμία κριτική στο Φόρουμ»!

Η απήχηση του Φόρουμ λοιπόν - κατά τον Αλ. Αλαβάνο - είναι αντιστρόφως ανάλογη της κριτικής που του ασκείται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μεγάλη, δηλαδή, αφού η κριτική απέναντί του από τις συγκεκριμένες δυνάμεις είναι ανύπαρκτη. Η λογική βέβαια άλλα υποδεικνύει. Ερμηνεύει την απουσία κριτικής από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ ως απόδειξη πως η δράση του δεν τους ενοχλεί και τη σιωπή τους ως έμμεση ομολογία πως αυτή ωθεί σε ενσωμάτωση στο σύστημα που και τα ίδια υπηρετούν. Τι είδους κριτική εξάλλου θα μπορούσε να κάνει το ΠΑΣΟΚ στο Φόρουμ, το οποίο στηρίζουν ποικιλοτρόπως κορυφαία του στελέχη, όπως ο κ. Πολυζωγόπουλος;

Γιατί να διαφωνήσουν και να επικρίνουν μια συνάντηση - κατά τον Αλ. Αλαβάνο - διαφορετικών δυνάμεων, με όχι κοινό προσανατολισμό αλλά με στόχο «μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια συνεργασία που θα στηρίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη, στη δημοκρατία και στις ελευθερίες»; Τι είδους συνεργασία είναι αυτή; Και πού θα στοχεύει; Μια απάντηση δίνει το σύνθημα-θέση του ΣΥΝ, και όχι μόνο, «ο άνθρωπος πάνω απ' τα κέρδη», κι αυτή είναι: Στον εξωραϊσμό της υπάρχουσας κοινωνικής πραγματικότητας, στον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού. Μια ουτοπία, δηλαδή, που στο κυνήγι της θέλουν να μαντρώσουν λαϊκές δυνάμεις.

Γιατί να αντιπαλέψουν δυνάμεις που θεωρούν «πρόκληση» το να «απαντήσουμε με προγραμματικές θέσεις στα ζητήματα των συνθηκών λειτουργίας της ΕΕ, σε ζητήματα που έχουν σχέση με τον προϋπολογισμό της, με το κοινωνικό κράτος, με μια παγκόσμια πολιτική διπλωματίας και ειρήνης»; Ε, αυτή την πρόκληση τη μοιράζονται και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Κανένα πρόβλημα δεν έχει ο απανταχού αστικός πολιτικός κόσμος με συναντήσεις που η πολυχρωμία τους συναγωνίζεται την πολυλογία τους επί του γενικού και αορίστου, ώστε να χάνεται από τα μάτια κάθε καλοπροαίρετου η ενσωμάτωση και ο συμβιβασμός τους με την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, που δεν εξανθρωπίζεται, μόνο ανατρέπεται. Τον αστικό πολιτικό κόσμο τον φοβίζει το συγκεκριμένο. Η συνάντηση δυνάμεων στην κατεύθυνση της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης. Κάθε τι που συσκοτίζει αυτή την προοπτική, που εμποδίζει το λαό να τη διακρίνει και να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητά της, είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο απ' αυτόν.

Αν πρέπει, λοιπόν, οπωσδήποτε για κάτι να λυπάται ο Αλ. Αλαβάνος - που εξέφρασε λύπη επειδή το ΚΚΕ είναι «η μόνη δύναμη η οποία όχι μόνο κάνει κριτική στο Φόρουμ αλλά έχει προχωρήσει σε μια ακραία παρουσίασή του» - ας λυπηθεί για τα όσα καταμαρτυρεί στο Φόρουμ η σιωπή της ΝΔ και η στήριξή του απ' το ΠΑΣΟΚ.

Bάσω NΙΕΡΡΗ

Τα ιδιωτικοποιημένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ κάνει ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης και δίνει συνεντεύξεις στο «Ρόιτερς» και σε άλλα διεθνή μέσα και πρακτορεία για το ποιες εταιρίες και δραστηριότητες του δημοσίου ή του ευρύτερου δημοσίου τομέα θα ιδιωτικοποιήσει η κυβέρνηση.

Αυτά ...στο εξωτερικό πρέπει να τα γνωρίζουν. Εμάς, τι μας αφορά; Επειδή δηλαδή αυτές οι επιχειρήσεις φτιάχτηκαν με τα χρήματα και τις θυσίες του ελληνικού λαού, υποτίθεται για να τον εξυπηρετούν, σημαίνει ότι πρέπει να έχει και λόγο για το τι θα απογίνουν. Οχι, βέβαια...

Αντιθέτως, όλοι αισθανόμαστε πολύ καλά βλέποντας έναν υπουργό να συμπεριφέρεται ως κάτοχος πάγκου λαϊκής αγοράς, διαλαλώντας το πόσο «φρέσκια», «καλή» και «αποδοτική» είναι η πραμάτεια του.

Μόνο που πρέπει να καταλάβουν, ίσως, οι κυβερνώντες ότι οι λεγόμενες ΔΕΚΟ δεν είναι ντομάτες και κολοκυθάκια. Και ούτε η δημόσια περιουσία και τα δικαιώματα χιλιάδων εργαζομένων μπορούν να δίνονται «με το κιλό»...

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ. Ποιος, τελικά, θα σχηματίσει τον αριθμό και θα πάρει τα επίμαχα τηλέφωνα που ανακάλυψε η ΑΔΑΕ ερευνώντας για τις υποκλοπές (και είναι τηλέφωνα του Μέριλαντ και συγκεκριμένα της περιοχής όπου εδρεύει η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ);

Θα το κάνει ο Β. Μεϊμαράκης, θα το κάνει η Ντόρα Μπακογιάννη, θα το κάνει ο Βύρωνας Πολύδωρας ή κάποιος εισαγγελέας; Πάντως, ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ κ. Λαμπρινόπουλος δήλωσε ότι ...δε σηκώνει το ακουστικό του.

Κι εδώ που τα λέμε, θα ήταν μάλλον αστεία μια συνομιλία με δηλώσεις του τύπου «γεια σας, πήραμε να δούμε αν τελικά εσείς είστε που παρακολουθούσατε τα τηλέφωνα του Ελληνα πρωθυπουργού»!

Είναι προφανές ότι συνεχίζεται ...προκλητικό το δούλεμα σε αυτή την υπόθεση. Και μάλλον οι «συμβατικές υποχρεώσεις» προς τις ΗΠΑ, που επικαλούνται κατά καιρούς οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν αφορούν μόνο στη χορήγηση της βάσης της Σούδας...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι διαφωνίες του Μ. Κεφαλογιάννη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ακόμη κι αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς τα όσα διέψευσε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, εύκολα καταλαβαίνει ότι δε διαφωνεί καθόλου με την πολιτική, που έχουν ακολουθήσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Δε διαφωνεί καθόλου με την πολιτική του ξεζουμίσματος των εργαζομένων και του λαού και της μοιρασιάς του παραγόμενου πλούτου στους «έχοντες και κατέχοντες». Οι όποιες διαφωνίες και καταγγελίες του έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με τον τρόπο της μοιρασιάς στους όποιους κεφαλαιοκράτες. Αλλωστε, αν διαφωνούσε με το ξεζούμισμα των εργαζομένων, θα διαφωνούσε με τη βαθιά αντιλαϊκή φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, με την «απελευθέρωση» της αγοράς - συμπεριλαμβανομένων των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών - και όσα αυτή συνεπάγεται (ακρίβεια, κλπ.), με τη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων και τις εξευτελιστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, με τα πλουσιοπάροχα και συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα προνόμια και «δώρα» προς τους κάθε λογής κεφαλαιοκράτες, όπως οι φοροαπαλλαγές, οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, τα «κίνητρα», οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, κλπ., κλπ. Ο Μ. Κεφαλογιάννης, όχι μόνο δε διαφωνεί με όλ' αυτά, αλλά είναι και θερμός οπαδός αυτής της πολιτικής. Πιστεύει, όμως, ότι η κυβέρνηση δεν παίζει σωστά το ρόλο του τροχονόμου. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά, που λέει αυτά τα πράγματα. Μέχρι και βιβλίο έχει γράψει σχετικά. Και πάντα, στρέφεται εναντίον συγκεκριμένων κεφαλαιοκρατών. Ολως ...τυχαίως, οι τελευταίοι αποτελούν το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», που λέει και ο Γ. Τράγκας...

Κυκλοφοριακά... «σχέδια επί χάρτου»

Ηταν φθινόπωρο του 2004, όταν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών ανακοίνωσε το «Νέο Συγκοινωνιακό Χάρτη της Αθήνας», που θα ανακούφιζε τα τέσσερα και πλέον εκατομμύρια των κατοίκων του Λεκανοπεδίου από το βραχνά του κυκλοφοριακού.

Ενάμιση, λοιπόν, χρόνο μετά, από το βαρύγδουπο αυτό έργο, απέμεινε μόνον αυτό που σαφώς υπονοεί ο τίτλος του: Ενα ακόμη «σχέδιο επί χάρτου». Αλλωστε αυτό μαρτυρούν και τα νεότερα στοιχεία. Ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων αυξήθηκε κατά 15%, η μέση ταχύτητα στους βασικούς άξονες της πόλης μειώθηκε κατά 10%. Μια ματιά να ρίξει κανείς στην ολοκαίνουρια και «τσουχτερή» λόγω διοδίων Αττική Οδό - η οποία άρχισε να υποφέρει σε αρκετά της τμήματα από μποτιλιαρίσματα - αρκεί για να το διαπιστώσει. Και το χειρότερο; Η χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς παραμένει σταθερά στο 40%, αποδεικνύοντας ότι μόνον ελκυστικά δεν είναι...

Οσο επομένως συνεχίζεται η πολιτική πριμοδότησης της χρήσης του ΙΧ, όσο δεν προωθείται η αποφασιστική ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, με παράλληλη την προσφορά φθηνού κομίστρου προς τους εργαζόμενους ώστε να τα χρησιμοποιούν, όσο οι αστικές συγκοινωνίες δεν έχουν κοινωνικό χαρακτήρα και αντιμετωπίζονται με κριτήρια «ελεύθερης αγοράς», τόσο τα κυκλοφοριακά προβλήματα θα παραμένουν.

Το θέμα είναι ότι κυβερνήσεις σαν αυτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να πάρουν ουσιαστικά μέτρα.

Οι θεατρινισμοί της ΠΑΣΚΕ...

Το πρόγραμμα δράσης ήταν το κεντρικό θέμα της προχτεσινής συνεδρίασης του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ άσκησαν κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ για την αντιλαϊκή πολιτική της, όσο και στο ΠΑΣΟΚ για τη συνδρομή του σ' αυτή, όπως με τις δηλώσεις στελεχών του για το ασφαλιστικό.

Πώς ανταπάντησε η ΠΑΣΚΕ που έχει και την πλειοψηφία στη Διοίκηση της Ομοσπονδίας; «Ηταν θεατρινισμοί το άπλωμα του πανό για την Κοντολίζα Ράις στο Μέγαρο Μουσικής απ' το ΚΚΕ»! Βέβαια πήραν άμεσα την απάντηση από συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ: «Οι μόνοι δυσαρεστημένοι απ' το πανό ήταν η αμερικάνικη πρεσβεία και οι πράκτορές της»!

Ας έκαναν κι αυτοί ως συνδικάτο - έστω και θεατρινίστικα - μια τέτοια ενέργεια και, σίγουρα, θα μιλούσε ο κόσμος όλος, όπως έγινε με το πανό του ΚΚΕ. Αλλά πού ψυχή; Γιατί, πέρα από τον αναγκαίο πολιτικό προσανατολισμό, πρέπει να το λέει και η περδικούλα σου για τέτοιες αποκοτιές! Κι αυτοί, τον μεν πρώτο δεν τον έχουν, όσο για τη δεύτερη, την έχουν παραδώσει στους «κοινωνικούς διαλόγους» και στην «ταξική συναίνεση». Το πολύ, να πάνε για καμιά ομιλία σε κανένα «φόρουμ»!

... και η «συμβατική υποχρέωση» της ΔΑΚΕ

Αλλά και η ΔΑΚΕ στο προαναφερόμενο Γενικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) τήρησε τη «συμβατική υποχρέωσή» της στην υπεράσπιση τόσο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης όσο και της πρακτικής των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Ετσι, ο εκπρόσωπός της χαρακτήρισε μεγάλη επιτυχία της ΓΣΕΕ την υπογραφή διετούς σύμβασης και υποστήριξε ότι δεν είδε ποτέ τέτοιες κλαδικές συμβάσεις από συνδικάτα που δρουν μέσα απ' το ΠΑΜΕ. Επίσης, χαρακτήρισε φαιδρό το ΠΑΜΕ για το αίτημά του να χορηγείται σύνταξη στα 55 χρόνια στους άνδρες και στα 50 στις γυναίκες στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Προφανώς, όταν υπηρετεί κανείς τυφλά μια αντιλαϊκή πολιτική κλείνει τα μάτια, βλέπει ό,τι θέλει και λέει διάφορα, που δεν αξίζουν ούτε τα 77 λεπτά της ...αύξησης στο μεροκάματο που «πέτυχε» η ΓΣΕΕ.

Για την προστασία των ανέργων

Με αφορμή την τροπολογία που κατέθεσε πρόσφατα η κυβέρνηση σχετικά με τη συνταξιοδότηση των απολυμένων κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας, ξέσπασε ένα μπαράζ ανακοινώσεων και αντεγκλήσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΠΑΣΚΕ σε Ομοσπονδίες και σωματεία, που στο στόχαστρό τους έχουν τους χιλιάδες άνεργους και το δικαίωμά τους για ουσιαστική προστασία από το κράτος. Η τεχνητή αντιπαράθεση με τη ΝΔ είναι εκ του πονηρού. Τα κόμματα του κεφαλαίου και οι συνδικαλιστικές τους δυνάμεις επιχειρούν από κοινού να αθωώσουν την κυρίαρχη πολιτική που πετάει κατά χιλιάδες τους εργάτες στο δρόμο. Στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, να φέρουν αντιμέτωπους εργάτες με εργάτες.

Από τον Οκτώβρη του 2004 μέχρι τον ίδιο μήνα του 2005, από τα κλωστοϋφαντουργεία της Νάουσας («Τρικολάν», «Κλωστήρια Β΄», «Ολυμπιακή», «Παπαφιλίππου») απολύθηκαν περίπου 300 εργαζόμενοι, σε μια πόλη όπου η ανεργία αγγίζει το 50%. Η τροπολογία - αν τελικά εφαρμοστεί - καλύπτει μόλις τους μισούς, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, οι οποίοι βγαίνουν στη σύνταξη μετά από 26 τουλάχιστον χρόνια δουλιάς (7.500 ένσημα) και σε μια ηλικία (50 χρονών και πάνω) που είναι αδύνατο να βρουν δουλιά. Για τους υπόλοιπους απολυμένους, πολύ περισσότερο για τους χιλιάδες άνεργους, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πρόβλεψη από την πλευρά της κυβέρνησης.

Το μέτρο της συνταξιοδότησης δε χαρίστηκε στους απολυμένους. Ηταν το αποτέλεσμα των σκληρών αγώνων που έδωσαν όλο το προηγούμενο διάστημα, με πρωτοπόρες τις ταξικές δυνάμεις στο Εργατικό Κέντρο, απαιτώντας από τη σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση το αυτονόητο: να αναλάβουν την ουσιαστική προστασία τους, αφού η βαθιά αντεργατική πολιτική τους ευθύνεται για το γεγονός ότι έμειναν χωρίς δουλιά. Δε ζητιάνεψαν, δεν ικέτεψαν για ψίχουλα. Πάλεψαν με ένα ενιαίο πλαίσιο διεκδικήσεων που συντέλεσε στη μαζικότητα, στο πλάτεμα, στη διάρκεια και τελικά στην αποτελεσματικότητα του αγώνα τους.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τα αιτήματα και το συνεπή ταξικό αγώνα των απολυμένων, τη συμπόρευσή τους με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης. Γι' αυτό και προσπάθησαν πάμπολλες φορές να τους κοροϊδέψουν, να τους ξεστρατίσουν από το δρόμο της διεκδίκησης μέτρων που απαντούν στις πραγματικές ανάγκες τους. Οταν τα «προγράμματα κατάρτισης», η μερική απασχόληση και η παροχή νέων προνομίων στους εργοδότες πήραν την απάντηση που έπρεπε από το σύνολο των εργαζομένων και ανέργων, στριμωγμένοι υποχρεώθηκαν να ικανοποιήσουν ένα από τα αιτήματά τους, για να εκτονώσουν τη γενικευμένη αντίδραση.

Η κυβερνητική ρύθμιση αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό για τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και οι οικογένειές τους. Δείχνει ωστόσο ότι ο ταξικά προσανατολισμένος αγώνας είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει στην απόσπαση κατακτήσεων. Αυτό είναι το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουν εργαζόμενοι και άνεργοι. Και ενισχύοντας τον ταξικό πόλο συσπείρωσης στο συνδικαλιστικό κίνημα, να διεκδικήσουν μέτρα για την ουσιαστική προστασία των ανέργων. Ανάμεσά τους, επίδομα ανεργίας 1.050 ευρώ για όσο καιρό παραμένουν άνεργοι, να μετράνε σαν συντάξιμα τα χρόνια της ανεργίας, να έχουν πλήρη κάλυψη σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά.