Σάββατο 5 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Υποκρισία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η λέξη υποκρισία είναι αυτή που ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλη στη δίκη - παρωδία, που γίνεται τις μέρες αυτές με κατηγορούμενους τα μέλη του ΔΣ της ΔΕΚΑ για το χρηματιστηριακό σκάνδαλο της περιόδου 1999 - 2000. Υπάρχουν ευθύνες για το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες «μικροεπενδυτές» παρασύρθηκαν από τις Σειρήνες και κατέθεσαν τις αποταμιεύσεις τους στη χρηματιστηριακή φούσκα; Ασφαλώς και υπάρχουν. Εχουν ευθύνη και τα μέλη της ΔΕΚΑ που παραπέμπονται σε δίκη; Σίγουρα έχουν. Οι τελευταίοι, όμως - ας μας επιτραπεί η έκφραση - δεν είναι παρά τα «βαποράκια» της όλης ιστορίας. Οι ουσιαστικοί υπεύθυνοι, το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο επένδυσε πολιτικά - και κατά ορισμένους και οικονομικά - στην κερδοσκοπική φούσκα, η Τράπεζα της Ελλάδας, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι μεγαλομέτοχοι των εισηγμένων εταιριών, που αρπάξανε τρισεκατομμύρια πουλώντας αέρα κοπανιστό, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, εντύπων και ηλεκτρονικών που τις μέρες του «χρυσού πυρετού» λειτούργησε ως χειραγωγός της κοινής γνώμης, δε βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Το αστικό σύστημα βρήκε τους τρόπους να επουλώσει τις πληγές του, απαλλάσσοντας από κάθε ευθύνη τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Κι όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, θυσιάζεται κι ένα «μαύρο πρόβατο», για να εξιλεωθούν και να συγκαλυφτούν τα ανομήματα των υπολοίπων.

Αυτοί ξέρουν...

Ο παρακάτω διάλογος - σύμφωνα με τα χτεσινά «Νέα», που τον δημοσιεύουν - έγινε προχτές σε διάδρομο της Βουλής, όταν οι Νίκος Χριστοδουλάκης και Γιώργος Φλωρίδης, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έπεσαν πάνω στον Στ. Μάνο, ανεξάρτητο βουλευτή, που εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επειδή, λοιπόν, είναι αρκετά αποκαλυπτικός τον δημοσιεύουμε αυτούσιο:

«ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Επίκεινται ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την τιτλοποίηση...

ΜΑΝΟΣ: Και τι θα γίνει;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι δε θα επιβάλει φόρους...

ΜΑΝΟΣ: Οπότε;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Οπότε η μόνη λύση είναι να γίνεις ξανά εσύ υπουργός Οικονομίας...

ΜΑΝΟΣ: Γιατί;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Γιατί μόνο εσύ γνωρίζεις πώς μπορείς να επιβάλεις αυθεντική πολιτική λιτότητας του τύπου 1990 - '93.

ΜΑΝΟΣ: Εγώ θα δεχόμουν μόνο αν έρθετε κι εσείς να κάνετε τη δουλιά...

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Εντάξει, γιατί εσείς οι νεοφιλελεύθεροι είσαστε όλο λόγια, ενώ εμείς ξέρουμε να κάνουμε τη δουλιά...».

Τα σχόλια δικά σας...

Προς κ. Δ. Οικονόμου

Πρωινή ζώνη της ΝΕΤ

Αγαπητέ κύριε, σας πληροφορούμε ότι οι όροι «κρατικοποίηση», «κοινωνικοποίηση», «κοινωνικός έλεγχος» απασχολούν τη διεθνή βιβλιογραφία, τους πολιτικούς και οικονομολόγους, αλλά και τους απλούς πολίτες, τουλάχιστον τους τελευταίους δύο αιώνες. Γύρω από τα θέματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού - δημοκρατικού σχεδιασμού της οικονομίας έχουν γραφτεί δεκάδες και εκατοντάδες βιβλία, θετικά ή αρνητικά, σημαντικοί άνθρωποι έχουν αναλώσει πολύ φαιά ουσία και έχουν αφιερώσει πολλές εργατοώρες, για να υπερασπίσουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης ή να το απορρίψουν. Θα σας συμβουλεύαμε, λοιπόν, άλλη φορά, να μη συμπεριφερθείτε με τον ειρωνικό τρόπο που συμπεριφερθήκατε στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, όταν εξέθεσε τις προτάσεις του Κόμματός του για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Η ειρωνεία, απλώς, προδίδει το μέγεθος της άγνοιάς σας για τόσο κρίσιμα οικονομικά και πολιτικά μεγέθη, τα οποία συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της επιστημονικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.

Περιβάλλον και ανταγωνιστικότητα

Είναι επικίνδυνοι! Για τους Ελληνες μεγαλοβιομήχανους ο λόγος... Που δεν τους αρκεί η μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους σκλάβους... Αλλά είναι σοβαρή απειλή ακόμη και για τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε. Γιατί μόνο σαν απειλή μπορεί να εκληφθεί η απαίτησή τους ώστε τα όποια μέτρα ληφθούν μελλοντικά για την προστασία του περιβάλλοντος να μην είναι αρνητικά για την «ανταγωνιστικότητα»!

Το «αίτημα» συμπεριλαμβάνεται στο συνέδριο που διοργανώνουν για την «ανταγωνιστικότητα», αλλά πρόφτασαν να το ζητήσουν και από την - πρόθυμη να ακούει τέτοιες προτάσεις - Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την οποία ζήτησαν να μη δεσμευτεί στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Περιβάλλον στο Μόντρεαλ, με τρόπο που να θίγεται η «ανταγωνιστικότητα» της ΕΕ!

Πρεσβεύουν δηλαδή μια οικολογία «καθώς πρέπει» και ...«ανταγωνιστική», με βασικό κριτήριο τη διαφύλαξη του επιχειρηματικού κέρδους. Αυτό ακριβώς το κριτήριο που κυριάρχησε μέχρι σήμερα και έχει οδηγήσει τον πλανήτη στο σημερινό χάλι.

Το γεγονός ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος θα πλήξει τελικά και τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες και τα παιδιά τους, δείχνει απλώς την αδίστακτη φύση του μεγάλου κεφαλαίου. Στο μεταξύ είναι πιθανό να «ποντάρουν» στη δυνατότητά τους να εξασφαλίσουν καταφύγιο στους τελευταίους «πνεύμονες», όπου κι αν βρίσκονται αυτοί. Λογικό...

Οι σκανδιναβικές... αναζητήσεις του Λαφοντέν

Υπέρ του σκανδιναβικού μοντέλου τάχτηκε ο Οσκαρ Λαφοντέν (συμμετείχε στο συνέδριο του ΚΕΑ), σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Οπως υποστήριξε, το μοντέλο αυτό «συνδυάζει την ανάπτυξη με την κοινωνική προστασία»... Δε γνωρίζουμε από πού ακριβώς αντλεί τις πληροφορίες του ο Γερμανός πολιτικός...

Εμείς απλώς θα υπενθυμίσουμε ότι στην ίδια εφημερίδα, είχε δημοσιευτεί άρθρο τακτικού της συνεργάτη, ο οποίος κατήγγειλε το ακόλουθο γεγονός: Η γνωστή εταιρία «Βόλβο», η σημαία και το βαρύ πυροβολικό του σουηδικού καπιταλισμού, είχε συνάψει μέσα στο 2005 συμφωνία με γερμανικό γραφείο ενοικίασης εργαζομένων, το οποίο και της προμήθευσε 400 Σλοβένους εργάτες, με αμοιβή ...1 ευρώ ημερησίως. Στην προκειμένη περίπτωση, ο όρος «εργάτης» μάλλον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η λέξη «δούλος» ταιριάζει περισσότερο. Το αναφέρουμε αυτό, για να επισημάνουμε ότι σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου, δεν υπάρχουν πλέον «υγειονομικές ζώνες» για τους εργαζόμενους.

Πέραν τούτων, η προσέγγιση Λαφοντέν για το «σκανδιναβικό μοντέλο» αποκαλύπτει και τα όρια του ...πολιτικού του ριζοσπαστισμού. Δεν επιθυμεί ο άνθρωπος ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Τη διαχείρισή του επιθυμεί με διαφορετικούς, ίσως, από τους σημερινούς, όρους. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης προβάλλει και ως σημαίνον στέλεχος του ΚΕΑ, αναδεικνύονται προφανώς και τα όρια του ριζοσπαστισμού και του νέου ...ευρωπαϊκού πολιτικού φορέα. Αυτά τα όρια μπορούν και φτάνουν μέχρι το ...σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο όμως εκθειάζουν και σκληροί νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι επίσης παρουσιάζουν τη Φινλανδία - μαζί με την Ιρλανδία - σαν πρότυπα ανάπτυξης...

Από την άποψη αυτή «πολιτογραφούνται» και ως μια χρυσή - μελλοντική ίσως - εφεδρεία, η οποία θα είναι έτοιμη να ενεργοποιηθεί, αν τα σημερινά πολιτικά σχήματα σκαλώσουν. Και τέτοιες «αριστερές» πολιτικές δυνάμεις στις σημερινές συνθήκες, όπου το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα και κλυδωνισμούς, ίσως στο βάθος του χρόνου αποδειχθούν πολύτιμες... Πολύτιμες οπωσδήποτε, όχι για την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης, πολύτιμες, φυσικά, για το μεγάλο κεφάλαιο και τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος.

Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί να διαδραματίζεται στο παρελθόν, τόσο επί ελληνικού, όσο και επί ευρωπαϊκού εδάφους. Υπάρχει ήδη συσσωρευμένη εμπειρία για το πώς πολιτικοί σχηματισμοί με θολά «αριστερά» αιτήματα («ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»!) μετατρέπονται εν μια νυκτί σε σκληρούς διαχειριστές των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι στο τέλος των εργασιών του συνεδρίου τους, στόλισαν τις «ροζ» αναζητήσεις τους και με τον Υμνο της Διεθνούς...


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Τα συνήθη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να παραιτηθεί ούτε ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι σωστό να χαλάμε τις συνήθειες της πολιτικής μας ζωής.

Ετσι λοιπόν τη σκυτάλη πήρε ο Αχιλλέας Καραμανλής, και η όλη υπόθεση (ακόμα και λόγω επωνύμου αν το πάρει κανείς) μπερδεύεται με τον πρωθυπουργό. «Πεδίο δόξης λαμπρόν» φυσικά για το ΠΑΣΟΚ, που ευτυχεί όταν βρίσκει να επικρίνει χωρίς να αναφέρεται σε πραγματικά προβλήματα του κόσμου.

Μάλλον ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να έχει μπει πλέον σε σοβαρούς πολιτειακούς προβληματισμούς στην κατεύθυνση της... κατάργησης του κοινοβουλευτισμού και κυρίως της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, που τόσο τον ταλαιπωρεί.

Εξυπακούεται φυσικά ότι η κίνηση του Αχιλλέα Καραμανλή απασχόλησε ως πρώτη είδηση όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Το ότι την ίδια ώρα στο Κοινοβούλιο συζητούνταν Επερώτηση του ΚΚΕ για τον πολιτισμό, δεν εκτιμήθηκε ως... σοβαρό θέμα.

Αλλωστε είναι γνωστό, πως στα ιδιωτικά (αλλά πολλές φορές και στα κρατικά, δυστυχώς) κανάλια δεν έχουν θέση ούτε το ΚΚΕ, ούτε φυσικά ο πολιτισμός. Είναι αμφότερα ασύμβατα με τα ζητούμενα και τις επιδιώξεις τους.

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ μέλλον στα σίγουρα τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο Παρίσι και στη Γαλλία. Τα αίτια των εξεγέρσεων τα καταλαβαίνουμε όλοι και σίγουρα μόνο πολύ συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές μπορούν να ευθύνονται για τη δημιουργία γκέτο της φτώχειας και της καταπίεσης.

Μόνο που η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ήδη δώσει το στίγμα της για την κατάσταση: «Πολιτική Ασφάλειας», αυτό είναι το σύνθημα και δε σημαίνει τίποτε άλλο από βία και καταστολή όπως κι αν αυτή «μεταμφιεστεί».

Βλέπετε, αυτοί που προσπαθούν να κάνουν την Ευρώπη ένα τεράστιο στρατόπεδο με συρματοπλέγματα, που θα κρατούν δήθεν έξω την ανέχεια, δεν μπορεί παρά να έχουν στρατοκρατικές προσεγγίσεις και για το εσωτερικό του στρατοπέδου.


Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ξετινάζουν» τους αγρότες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να «ξετινάξει» στην κυριολεξία τους μικρομεσαίους αγρότες βάλθηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση προκειμένου να φέρει σε πέρας τις προσταγές των πολυεθνικών που εκπροσωπεί στα μεγάλα παζάρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ).

Τα όσα συμβαίνουν και σχεδιάζονται αυτή την περίοδο σε ΕΕ και ΠΟΕ ουδεμία σχέση έχουν με τα συμφέροντα των αγροτών, όχι μόνο των χωρών - μελών της Ενωσης, αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Βέβαια, η ΕΕ μπρος στα παζάρια για τις μεγάλες παγκοσμιοποιημένες μπίζνες, δίνει ξανά τα ρέστα της σε βάρος των αγροτών και της αγροτικής παραγωγής. Ο πρόεδρος της Κομισιόν βγαίνει και προτείνει νέες μειώσεις από το 2009 των ήδη πετσοκομμένων αγροτικών επιδοτήσεων. Κι έτσι εκτίθενται όσοι προπαγάνδιζαν πως δε θα γίνουν άλλες περικοπές στις αγροτικές επιδοτήσεις μέχρι το 2013, κάνοντας τώρα πως... διαμαρτύρονται. Από την άλλη ο επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ έκανε νέα βελτιωμένη προσφορά στον ΠΟΕ για ακόμα μεγαλύτερη μείωση των εισαγωγικών δασμών, πράγμα που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερες εισαγωγές στην ΕΕ - επομένως και στην Ελλάδα - με ακόμα πιο χαμηλές τιμές. Είναι φανερό πως όλα αυτά που έγιναν, γίνονται και θα γίνουν, στο όνομα της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, μόνον αρνητικές συνέπειες θα έχουν για τους Ελληνες παραγωγούς και την ελληνική ύπαιθρο. Αυτή είναι η αλήθεια, παρά τις όποιες ψευτο- δικαιολογίες και προπαγανδιστικές κορόνες σερβίρουν οι θιασώτες της ΕΕ και του ΠΟΕ.

Δημαγωγία

Το «σίριαλ» του λαϊκού εμπαιγμού από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της ακρίβειας συνεχίζεται. Εξεγέρθηκε χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου επειδή η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» τον κατηγόρησε ότι έκανε «μακιγιάζ» σε τιμές προϊόντων που είχε αγοράσει πριν δύο μήνες και τις είχε δημοσιοποιήσει. Ο υφυπουργός έκανε νέες τιμοληψίες για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά του, στα ίδια σούπερ μάρκετ που έκανε τις αγορές, αλλά και σε άλλα για να δείξει το εύρος των τιμών!

Η ΠΑΣΟΚικής έμπνευσης «έρευνα αγοράς» αξιοποιείται τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ με τον ίδιο σκοπό: Να «αποδείξει» στους ταλαιπωρημένους από την ακρίβεια εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα ότι έχουν ...επιλογή. ΄Η, με άλλα λόγια, ότι δεν είναι ακριβά τα τρόφιμα και τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αλλά ότι οι ίδιοι ψωνίζουν από ακριβά καταστήματα!

Οταν, όμως, το χρήμα φτάνει και περισσεύει, τότε περισσεύει και η κοροϊδία. Οταν μετράς τα τελευταία ευρώ για να πάρεις ψωμί είναι διαφορετικά τα πράγματα. Αυτό είναι που δεν μπορούν να καταλάβουν οι «πρασινογάλαζοι» που κόπτονται δήθεν για την ακρίβεια, για να κερδίσουν όσο γίνεται περισσότερα «κουπόνια δώρων» από τα «ταμεία» της πολιτικής δημαγωγίας.

Κανονική κοροϊδία

Σχετικά με τα κυριότερα λάθη της σοσιαλδημοκρατίας ρωτήθηκε ο Φ. Μπερτινότι, πρόεδρος του ΚΕΑ, για να απαντήσει πως είναι κυρίως «το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πίστεψε πως η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση θα αποτελούσε μια προοδευτική εξέλιξη... Θεώρησαν ότι θα αρκούσε να βάλουν κάποιους κανόνες στην παγκοσμιοποίηση... Στην πραγματικότητα αυτή η αντιμετώπιση ήταν πολύ μεγάλο λάθος... Αυτό που πρέπει να μπει στη συζήτηση δεν είναι οι κανόνες, αλλά η ίδια η φύση αυτής της διαδικασίας».

Προφανώς, μας δουλεύουν κανονικότατα στο ΚΕΑ! Δηλαδή, αυτοί τι αντιπροτείνουν; Θεσμούς, ρυθμίσεις, νόμους και πρωτοβουλίες των ...θεσμών. Τη φύση του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος, του ιμπεριαλισμού - και ας τον βαφτίζουν όπως θέλουν - πουθενά δεν τη βάζουν σε συζήτηση. Αλλά είναι φανερό το σχέδιο του ΚΕΑ. Επιχειρούν να καλύψουν το κενό που άφησε η κλασική σοσιαλδημοκρατία (που τάσσεται πλέον απροκάλυπτα με το κεφάλαιο) μπας και καταφέρουν να αποκτήσουν κάποια θεσούλα στις κυβερνήσεις των χωρών τους. Σε συνεργασία, βέβαια, με τη σοσιαλδημοκρατία, την οποία κριτικάρουν. Οσα δε φτάνει η αλεπού...

Οι... ανθρωπιστές

«Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δώσουν στην Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα πληροφορίες για την κατάσταση των κρατούμενων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στην αμερικανική βάση στο Γκουαντάναμο στην Κούβα, σύμφωνα με έγγραφο που εξασφάλισε σήμερα το Γαλλικό Πρακτορείο».

Η παραπάνω είδηση, που μεταδόθηκε από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, κάνοντας το γύρο του κόσμου, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική καθώς φανερώνει τον κυνικό τρόπο με τον οποίο η αμερικανική κυβέρνηση γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τόσο τον ΟΗΕ όσο και τα ανθρώπινα δικαιώματα για το οποία υποτίθεται πως κόπτεται ο Τζ. Μπους. Ποιος δε θυμάται, την «ευαισθησία» των Αμερικανών - και όχι μόνο - που είχαν ξεσηκώσει σάλο για την παραβίαση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ κλπ,. επειδή οι γυναίκες φορούσαν μπούργκα...

Κι όμως, η είδηση αυτή, πέρασε απαρατήρητη από τη μεγάλη πλειοψηφία των ραδιοτηλεοπτικών καναλιών της χώρας μας. Ετσι ή αλλιώς, όμως, είναι γεγονός κι έρχεται να αφαιρέσει τα όποια εναπομείναντα επιχειρήματα όλων εκείνων - από κυβερνήτες χωρών και ηγεσίες ή στελέχη πολιτικών κομμάτων μέχρι απλούς πολίτες - που εκθείαζαν τις ΗΠΑ και τους κυβερνήτες τους, σαν τους μεγαλύτερους υπερασπιστές και υπέρμαχους των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Καμιά εμπιστοσύνη

Στην αντίθετη κατεύθυνση από τα εργατικά συμφέροντα και τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα κινείται και το νέο πλαίσιο αιτημάτων, που έθεσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του 2006. Και βέβαια απόδειξη αυτού δεν είναι μόνο το μίζερο ποσοστό αυξήσεων που ζητάει η ΓΣΕΕ για τους κατώτερους μισθούς και τα μεροκάματα. Που ας σημειωθεί, ακόμα και αν ικανοποιηθεί από τους εργοδότες, σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζει το εξευτελιστικό τους επίπεδο, που σήμερα είναι μόλις 591 ευρώ και 26,4 αντίστοιχα. Είναι επιπλέον το γεγονός ότι όλη η στρατηγική και η τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, παρά τις «αγωνιστικές κορόνες της», δεν ισχυροποιεί τις εργατικές διεκδικήσεις, αλλά τις υπονομεύει. Ισχυροποιεί τους βιομηχάνους και το κεφάλαιο και όχι τους εργάτες και τους αγώνες τους.

Αραγε ποιον εξυπηρετεί ο ισχυρισμός που διατυπώνει η ΓΣΕΕ, και μάλιστα μέσα στο κείμενο της καταγγελίας της Σύμβασης ότι το πρόβλημα είναι πως οι ασκούμενες πολιτικές δεν είναι αποτέλεσμα σύνθεσης, ώστε να έχουν την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση; Ποιον βοηθάει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όταν θεωρεί κεντρική της επιδίωξη την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, η οποία μάλιστα είναι προϋπόθεση για την αύξηση της απασχόλησης; Μήπως αυτά δεν ευαγγελίζονται η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ; Αυτό το χαβά δεν παίζουν το ΠΑΣΟΚ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, με όλα τα επιτροπάτα τους;

Είκοσι πέντε χρόνια μετά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση (τότε ΕΟΚ) η ΓΣΕΕ, όπως άλλωστε και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, συνεχίζει να πλασάρει το μύθο του «ευρωπαϊκού παραδείσου». Αυτήν και μόνο αυτήν την αξία έχει το περίφημο σύνθημα - στόχος της ΓΣΕΕ, για σύγκλιση των εργατικών μισθών με τους μισθούς των 15 χωρών της ΕΕ! Λες και δεν υπάρχει πλέον η εμπειρία. Και όλα αυτά, όταν η Στρατηγική της Λισαβόνας - την οποία υιοθετεί η ΓΣΕΕ - όχι μόνο σαρώνει ό,τι κατακτήσεις είχαν οι εργάτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και βαθαίνει ακόμα περισσότερο τις ανισότητες, μεταξύ χωρών, περιφερειών και εργαζομένων σε αυτές. Η θεωρία της σύγκλισης δεν είναι μόνο έωλη, είναι και επικίνδυνη, αφού συσκοτίζει τον πραγματικό ένοχο για την κατάσταση της εργατικής τάξης, που είναι η γενικότερη πολιτική της ΕΕ.

Και βέβαια δεν μπορεί να υπάρξει καμιά εμπιστοσύνη σε αυτή την πλειοψηφία, όταν από τη μια καταγγέλλει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και από την άλλη σπεύδει να πάρει μέρος στις λεγόμενες «επιτροπές διευθέτησης» που θα εφαρμόσουν αυτόν ακριβώς το νόμο. Καμιά εμπιστοσύνη σ' αυτούς που, ενώ δήθεν ουρλιάζουν για το διαχωρισμό των εργαζομένων σε νέους και παλιούς, έκαναν ό,τι έκαναν στον ΟΤΕ... Οταν αποδέχονται την ισχύ των αντιασφαλιστικών νόμων που με τον πιο επίσημο και σκληρό τρόπο επιβάλλουν τέτοιους διαχωρισμούς. Το πλαίσιο που κατέθεσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό είναι βαθιά εχθρικό προς τα συμφέροντα των εργαζομένων. Συμφέροντα που βρίσκουν επάξια εκπροσώπηση στις διεκδικήσεις του ΠΑΜΕ, που με το συλλαλητήριο στις 12 Νοέμβρη δείχνει και το δρόμο που αυτές μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ