Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτή είναι, όμως, η αλήθεια; Μήπως ό,τι έχουμε ζήσει τόσα χρόνια τώρα, με την «απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών», παραπέμπει ευθέως στο γνωστό παραμύθι του συγχωριανού του Χότζα, που δεν τον χώραγε το σπίτι του και αφού - κατόπιν συμβουλών του δεύτερου - το γέμισε με όλα τα ζώα του και κατάλαβε για τα καλά τι σημαίνει στριμωξίδι, του 'φτανε και του περίσσευε, όταν έβγαλε έξω μόνο τον γάιδαρο;

Αναρωτιόμαστε, επειδή, όταν ξεκίνησε η «απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών» - με άλλα λόγια, η είσοδος των ιδιωτικών εταιριών κινητής τηλεφωνίας - καθορίστηκαν τιμολόγια, που ήταν κατά πολύ υψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ, ενώ και ο ΟΤΕ προχώρησε σε δραστικότατες αυξήσεις στα τιμολόγια της σταθερής τηλεφωνίας. Αδιαμφισβήτητη απόδειξη, τόσο τα τεράστια κέρδη, που έχουν σωρεύσει οι προαναφερόμενες εταιρίες όλ' αυτά τα χρόνια, όσο και το γεγονός, πως συνεχίζουν να έχουν τεράστια κερδοφορία, παρότι τώρα προσφέρουν τζάμπα κινητά τηλέφωνα, ενώ, στην αρχή τα ακριβοπουλούσανε...

Δεν είναι η πρώτη φορά που δείχνει στην πράξη πώς αντιλαμβάνεται το ρόλο του εκπαιδευτικού λειτουργού και, κυρίως, του παιδαγωγού. Οπως και την εχθρότητά της σε οτιδήποτε προωθεί και ενισχύει τον αγωνιστικό προσανατολισμό των μαθητών, τις αναζητήσεις και αμφισβητήσεις τους. Για τη διευθύντρια του 3ου Γυμνασίου Ηλιούπολης μιλάμε. Στο παρελθόν μοίραζε αποβολές σε μαθητές που συμμετείχαν σε εκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Τις προάλλες ειδοποίησε την Αστυνομία, λέγοντας ότι διακινούνται παράνομα κομματικά υλικά, επειδή μέλη της ΚΝΕ έκαναν εξόρμηση με τον «Οδηγητή», έξω από το σχολείο.

Προφανώς, η κ. διευθύντρια δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι ποτέ και κανείς δεν μπόρεσε να φυλακίσει ή να εξοβελίσει τις ιδέες. Πόσο μάλλον, όταν ο συζητούμενος χώρος υποτίθεται πως διακονεί τη γνώση και τη μόρφωση και, την ίδια στιγμή, βρίθει προβλημάτων που ζητούν επιτακτικά απαντήσεις.

Είναι γνωστό ότι η ΔΑΠ πρωτοστατεί στην προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής στα ΑΕΙ, χρησιμοποιώντας πολλές φορές τη νοθεία, τους εκβιασμούς, τα ρουσφέτια και έχοντας γενικότερο στόχο τη χειραγώγηση των νεανικών συνειδήσεων. Δε γνωρίζαμε, όμως, ότι η δράση της αυτή ξεπερνά τα σύνορα της χώρας μας κι απλώνεται και στους συλλόγους του εξωτερικού.

Συγκεκριμένα, στο Σύλλογο Ελλήνων Φοιτητών Λονδίνου, η ΔΑΠ - που έχει την πλειοψηφία - καλεί τα μέλη του συλλόγου σε έκτακτες εκλογές, υποσχόμενη ότι μετά θα ακολουθήσει... Γιουροβίζιον πάρτι! Το έτερο δέλεαρ που προτείνει η ΔΑΠ στα μέλη του συλλόγου, προκειμένου να συμμετάσχουν στις έκτακτες εκλογές είναι... μια εκπτωτική κάρτα για τις ελληνικές επιχειρήσεις του Λονδίνου!

Το «δράμα» στην όλη υπόθεση είναι ότι ο Σύλλογος του Λονδίνου ιδρύθηκε την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα, με εντελώς διαφορετικές αξίες, θέσεις και οράματα και από το 1993 με την άνοδο της ΔΑΠ, καταργήθηκε κάθε έννοια δημοκρατίας και συνδικαλισμού, με αποτέλεσμα τη σημερινή κατάντια. Να σημειώσουμε, επίσης ότι τις έκτακτες εκλογές, τις προκήρυξε η ΔΑΠ «με το έτσι θέλω» και με στόχο την αλλαγή του καταστατικού...

Την αντιμετώπιση του ζητήματος των «αιωνίων φοιτητών», ως πρώτου στη λίστα των προβλημάτων, επαναβεβαίωσε τις προάλλες ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και καθηγητής, Θ. Βερέμης, σημειώνοντας ότι πρέπει να μπει ένα όριο δυο χρόνων, πέραν της προβλεπόμενης διάρκειας σπουδών.

Σημειώνουμε το γεγονός, γιατί αδυνατούμε να καταλάβουμε την εμμονή του. Ετσι κι αλλιώς, οι όποιοι εγγεγραμμένοι φοιτητές -πέραν των δύο χρόνων - έχουν απλά και μόνο το δικαίωμα να παρακολουθούν μαθήματα και να δίνουν εξετάσεις. Δε δικαιούνται βιβλία, ούτε μειωμένα εισιτήρια, ούτε σίτιση, ούτε τίποτε άλλο, ακόμη και με τα σημερινά ισχύοντα.

Είπε, όμως, ο Θ. Βερέμης ότι αυτό έχει να κάνει με την εικόνα των Πανεπιστημίων. Μάλλον, αντί της λέξης «εικόνα», θα 'πρεπε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «απόδοση», ώστε να ταιριάζει και με την προωθούμενη «αξιολόγηση». Απόδοση, η οποία θα εγγυάται στον όποιο επιχειρηματία να «επενδύσει» στο Πανεπιστήμιο ότι ο εκκολαπτόμενος εργαζόμενος όχι μόνο θα είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, αλλά θα του παραδίδεται και εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε γνώριζε ο Προκόπης Παυλόπουλος τι έκανε ο στενός συνεργάτης του, πού δούλευε και αν εμπλεκόταν με θέματα προσλήψεων. Οπως δε γνώριζε λίγο καιρό πριν και ο Πέτρος Δούκας, τι χειρισμό έκανε ο υπάλληλος του γραφείου του, που είχε προσφύγει για την κατάργηση του ΛΑΦΚΑ και απέσυρε την προσφυγή, λίγα λεπτά πριν αυτή δικαιωθεί..!

Τελικά, σε αυτές τις υποθέσεις το πιο τραγικό (ή τραγελαφικό αν προτιμάτε) δεν είναι όσα αποκαλύπτονται. Είναι το δίλημμα στο οποίο εξαναγκάζονται να μπουν οι πολιτικοί υπεύθυνοι: Ψεύτης ή ανόητος..;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μόνον αδικαιολόγητη δεν είναι η οργή εκείνων που έχουν περάσει από διαγωνισμούς και μένουν αδιόριστοι, των συμβασιούχων του Δημοσίου που απειλούνται με απόλυση ενώ εργάζονται σ' αυτό ακόμη και 20 χρόνια. Ακόμη και εκείνων που στριμώχνονται στα βουλευτικά ή υπουργικά γραφεία για ένα διορισμό και αισθάνονται άβολα...

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, όμως, υπάρχουν και κάποιοι που δε δικαιολογούνται να εξοργίζονται και να εμφανίζονται δημοσίως ως προασπιστές της διαφάνειας. Για τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλάμε, που μένουν άφωνοι μπροστά στις κάμερες, διαπιστώνοντας ότι γίνονται ρουσφέτια σ' αυτή τη χώρα!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τελικά, ο ανταγωνισμός της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι το «ποιος» χρησιμοποιεί το Δημόσιο για τις ρουσφετολογικές του ανάγκες και πρακτικές. Αλλα το ποιος κάνει τις «δουλιές» αυτές, πιο... καλά και πιο... μαστορικά, ώστε να μην τον ανακαλύπτουν!

Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητά να διαμορφωθεί το κατώτερο μεροκάματο στα 25,93 ευρώ και ο κατώτερος μισθός στα 581,8. Μα δεν ντρέπονται; Δεν καταλαβαίνουν, ότι εμπαίζουν κατάμουτρα τους εργαζόμενους και μόνον επειδή σκέφτηκαν, ότι θα τους ρίξουν «στάχτη στα μάτια» και θα κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, με 37 λεπτά τη μέρα. Δηλαδή, τι θα αγοράσουν και ποιες καθημερινές ανάγκες θα καλύψουν οι εργαζόμενοι με το... τεράστιο αυτό ποσό; Εάν, βέβαια, οι εργοδότες κάνουν τη χάρη στους «κοινωνικούς εταίρους» τους. Και σε αντίθετη περίπτωση, τι θα κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Θα καλέσει τους εργαζόμενους σε απεργία, για μια... αύξηση, που δε φτάνει ούτε για την αγορά μιας τσίχλας τη μέρα;

Πάντως, μπορεί οι γελοίοι ελιγμοί της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να προκαλούν την αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αφού ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τόσο τι έλεγαν και τι έκαναν οι ταξικές δυνάμεις, όσο και το πλαίσιο αιτημάτων που προτείνουν. Αφού αναδείχνουν και πάλι τις πραγματικές προκλήσεις που στέκουν μπροστά στους εργαζόμενους και τα σωματεία τους.

Απόλυτα δικαιολογημένα και εύστοχα η σχετική ανακοίνωση του ΠΑΜΕ σημείωνε, ανάμεσα σε άλλα: «Οταν πριν ένα χρόνο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνυπέγραφε με τον ΣΕΒ διετή δεσμά για τις αποδοχές των εργαζομένων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είχε ξεκάθαρα διαχωρίσει τη θέση του και είχε καταθέσει τις δικές του προτάσεις.

Τώρα, η λύση βρίσκεται στη διεκδίκηση κατώτερου μισθού 1.200 ευρώ, κατώτερης σύνταξης 960 ευρώ, απαίτηση για μονοετείς Συλλογικές Συμβάσεις, που θα ικανοποιούν τα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα της εργατικής τάξης στο επίπεδο που οι σύγχρονες ανάγκες επιβάλλουν. Ενα τέτοιο περιεχόμενο απαιτεί και τις αντίστοιχες μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του.

Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να προβάλουν τη διεκδικητική πλατφόρμα του ΠΑΜΕ και να συγκρουστούν με τον ΣΕΒ, με την κυβέρνηση, με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό».

Αυτός είναι σήμερα ο μόνος δρόμος που συμφέρει τους εργαζόμενους.

Το νέο υπερσύγχρονο εργοστάσιο της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας BMW εγκαινιάστηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο από τον Γερμανό καγκελάριο, Γκ. Σρέντερ. Μια από τις καινοτομίες του είναι η δυνατότητά του να λειτουργεί από 60 έως 130 ώρες τη βδομάδα, ώστε η παραγωγή του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της ζήτησης. Κι αν αναρωτιέστε, τι θα γίνεται στην περίπτωση αυτή με τους εργαζόμενους και τις βάρδιές τους, σας πληροφορούμε τα εξής:

Πρώτον, η γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία έχει εξασφαλισμένη τη σύμφωνη γνώμη, για «ευλύγιστα» ωράρια, τόσο της γερμανικής κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών, όσο και της ηγεσίας του συνδικάτου IG Metal. Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούσε ότι θα φτιάξει το εργοστάσιο σε άλλη χώρα... Δεύτερον, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο προσλαμβάνονται ήδη για δουλιά 38 ωρών τη βδομάδα, ενώ στα άλλα εργοστάσια της εταιρίας στη Βαυαρία δουλεύουν 35 ώρες. Τρίτον, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αποδεχτούν το διευθυντικό δικαίωμα της παραπέρα επέκτασης της εργασιακής βδομάδας και, μάλιστα, χωρίς να πληρώνονται οι υπερωρίες. Τέταρτον, η συμφωνία συμπεριλαμβάνει, επίσης, το δικαίωμα της εταιρίας να μεταφέρει εργάτες από το συγκεκριμένο εργοστάσιο σε όποιο άλλο θέλει, στα όρια της Γερμανίας. Πέμπτον, το νέο εργοστάσιο χτίστηκε στη Λειψία, όπου η ανεργία ξεπερνά το 22%. Για τις 5.500 θέσεις εργασίας έγιναν 150.000 αιτήσεις.

Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός και οι ...αξίες του, η «αγορά», η ανταγωνιστικότητα, η «απελευθέρωση» κλπ.

Εντυπωσιακή ήταν η κερδοφορία της μεγαλύτερης - και μιας από τις μεγαλύτερες στον κόσμο - γερμανικής τράπεζας «Ντόιτς Μπανκ» τον περασμένο χρόνο. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τη διοίκησή της, να ανακοινώσει την απόλυση 6.500 υπαλλήλων της. Βλέπετε, τόσο το συνεχές κυνήγι της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών, όσο και ο εντεινόμενος μονοπωλιακός ανταγωνισμός, δε χωρατεύουν και, κυρίως, δε λογαριάζουν στο παραμικρό τις ανάγκες των εργαζομένων, ούτε καν αυτή τη ζωή τους...