ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «όχι» της αυταπάτης

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το "όχι" στο ευρωσύνταγμα σημαίνει "ναι" στην Ευρώπη και στην ελπίδα», έλεγε ο τίτλος χτεσινού δισέλιδου ρεπορτάζ της «Αυγής», από την προχτεσινή διεθνή συνάντηση, που διοργάνωσε ο ΣΥΝ, με θέμα την ευρωενωσιακή συνταγματική συνθήκη. Και δεν τον σημειώνουμε, επειδή αμφισβητούμε την ευστοχία του. Είμαστε σίγουροι, ότι αντανακλά το περιεχόμενο των θέσεων, που ανέπτυξε στη συνάντηση ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αναρωτιόμαστε, όμως, γιατί το «όχι» σημαίνει «"ναι" στην Ευρώπη και στην ελπίδα». Για παράδειγμα, ακόμη και εάν οι λαοί ορισμένων χωρών - μελών της ΕΕ πουν «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» και δε γίνει δυνατή η θεσμοθέτηση και εφαρμογή του, θα παραμείνουν σε ισχύ η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΟΝΕ και το ευρώ, η «στρατηγική της Λισαβόνας», το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Κοινή Αγροτική Πολιτική και οι υπόλοιπες αντιλαϊκές κοινές πολιτικές, ο ευρωστρατός, η Σένγκεν και τα διάφορα αντιδημοκρατικά μέτρα, κλπ., κλπ. Δηλαδή, όλα όσα συμπεριλαμβάνει σε μια ενιαία συνθήκη το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Και μη μας πουν ότι ο ΣΥΝ αντιτίθεται και σ' αυτά. Πρώτον, γιατί δεν είναι αντίθετος σ' όλ' αυτά και, μάλιστα, στα βασικά. Δεύτερον, γιατί είναι γνωστή η κατηγορηματική αντίθεσή του στη θέση του ΚΚΕ, για ενιαίο και διπλό «όχι», τόσο στο «ευρωσύνταγμα», όσο και στην ΕΕ. Και τρίτον, γιατί η προτεινόμενη από τον ΣΥΝ «Ευρώπη και ελπίδα» είναι η αυταπάτη μιας... εξανθρωπισμένης ΕΕ, όπου κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι θα ζουν ευτυχισμένοι, χωρίς εκμετάλλευση, ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις...

«Αυτός είναι με το ΣΕΒ»

To περιστατικό είναι πραγματικό και συνέβη, χτες, στη διάρκεια της μεγάλης πορείας των δυνάμεων του ΠΑΜΕ προς τη Βουλή. Ανενημέρωτος και, ίσως, λίγο αφελής συνταξιούχος, που βλέπει από το πεζοδρόμιο την πορεία, σχολιάζει με άλλους δύο: «Μπράβο κόσμο, η μισή πορεία στα Χαυτεία και η ουρά ακόμα βρίσκεται στη ΓΣΕΕ, στο Πεδίο του Αρεως». Την κουβέντα τους ακούει διαδηλωτής του ΠΑΜΕ, επίσης συνταξιούχος, που έχει κοντοσταθεί και τους λέει: «Ποια ΓΣΕΕ ρε παιδιά, από την Κάνιγγος ερχόμαστε. Στη ΓΣΕΕ δεν είναι εργάτες, αλλά οι ξεπουλημένοι». Η τελευταία επισήμανση, όμως, προκαλεί την αντίδραση του πρώτου: «Μα γιατί, ο Πολυζόπουλος είναι ενάντια στην κυβέρνηση»... Και η απάντηση του διαδηλωτή συνταξιούχου: «Βέβαια, αυτός είναι με το ΣΕΒ, εκεί δίνει λογαριασμό». Κι εκεί έληξε η κουβέντα...

Το δυνάμωμα των αγώνων...

«Οι δικαιολογημένες πικρίες και απογοητεύσεις για το σ. κ., για τη στάση πολλών ηγεσιών, για την εναλλαγή των ρόλων στον κυβερνητικό συνδικαλισμό να μην αφήσετε να οδηγήσουν στην αδράνεια, γιατί αυτό εξυπηρετεί τους εργοδότες και τις αντεργατικές κυβερνήσεις. Μετατρέψτε τη σε οργή και πάθος για το δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο». Αυτά έλεγε, ανάμεσα σε άλλα, η προχτεσινή ανακοίνωση της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Κι όποιος δε γνωρίζει τι έχει γίνει μέχρι σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, θα συμφωνούσε μαζί της. Και, βέβαια, οι εργάτες πρέπει να βάλουν στο περιθώριο κάθε τάση απογοήτευσης, οχαδερφισμού και μοιρολατρίας και να συμμετάσχουν μαζικά στο συνδικαλιστικό κίνημα και στους καθημερινούς αγώνες. Αλλο δρόμο δεν έχουν, μπροστά στην εντεινόμενη επίθεση κυβέρνησης και πλουτοκρατίας.

Αλίμονο, όμως, στους ίδιους και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας γενικότερα, αν δε βγουν τα ολοφάνερα συμπεράσματα και διδάγματα από τη μέχρι σήμερα πορεία. Αν συνεχιστεί η ίδια πορεία. Αν δε βάλουν στο περιθώριο τις λογικές και τακτικές της ταξικής συνεργασίας, της κοινωνικής συναίνεσης και του κυβερνητικο - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αν συνεχίσουν να εναποθέτουν τις όποιες ελπίδες τους στους φορείς των λογικών αυτών. Αν δεν τους καταδικάσουν και δεν αλλάξουν ριζικά το συσχετισμό δύναμης στα συνδικάτα και το συνδικαλιστικό κίνημα γενικότερα.

... και η αναντικατάστατη προϋπόθεση

Τίποτε δε λέει, βέβαια, για όλ' αυτά η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού φέρνει βαριές ευθύνες για τη μέχρι σήμερα πορεία διάβρωσης και υπονόμευσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αφού συνεχίζει να παίζει το ρόλο του «αριστερού» φύλλου συκής στις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, στις λογικές της ταξικής συνεργασίας και συναίνεσης.

Το «δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο» είναι αδιάσπαστα δεμένο σήμερα με την αποφασιστική ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού και ενότητας του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων, αλλά και την απαίτηση όλων όσα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, με τη διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής πορείας για τη χώρα, που δίνει προοπτική και δυναμική στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων. Το «δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο» είναι, ουσιαστικά, αδιάσπαστα δεμένο με την αποφασιστική ενίσχυση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Αυτή είναι η αλήθεια και όσες ηγεσίες την αρνούνται προσφέρουν κακές υπηρεσίες. Ετσι ήταν, όμως, πάντα τα πράγματα. Ο καθείς εφ' ω ετάχθη...

Πορεία μακριά και ενάντια στο λαό

Πριν «ανανεώσει» τα κορυφαία όργανα του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ με την εισαγωγή «νέων» προσώπων στο Πολιτικό Συμβούλιο, ο Γ. Παπανδρέου φρόντισε προχτές να παρουσιάσει την «αξιόπιστη πρόταση», η οποία θα είναι η «αιχμή του δόρατος» της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ για τους επόμενους μήνες και χρόνια. Μια πρόταση που απορρέει από τις πολιτικές θέσεις που επικυρώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο και δηλώνουν ξεκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ θα μείνει ταξικά πιστό σε μια πορεία μακριά και ενάντια στο λαό, στο πλευρό του μεγάλου κεφαλαίου και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Για τις ανάγκες της εξαπάτησης του λαού, αυτή η πρόταση παίρνει τον τίτλο «δημοκρατική οικονομική ανατροπή» και απαιτεί από τον εργαζόμενο και τον αγρότη να γίνουν «ανταγωνιστικοί», να προσαρμοστούν σε μια «μεταρρυθμιστική περίοδο» που σύμφωνα με τους «σοσιαλιστές» είναι «απαραίτητη για να είμαστε ανταγωνιστικοί μέσα στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον»!

Μετά τον «εκσυγχρονισμό» ήρθε, λοιπόν, η «ανατροπή» ακριβώς για να εμφυσήσει στο λαό την αντίληψη ότι η ανταγωνιστικότητα και η αποδοχή των νόμων της αγοράς, αποτελούν προσωπικό του «στοίχημα» και ότι η καλύτερη αφομοίωσή τους, θα του εξασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή». Η προώθηση, λοιπόν, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που αποτελούν στρατηγική επιλογή του μονοπωλιακού κεφαλαίου που θα του εξασφαλίσει άμεσα τη μεγιστοποίηση των κερδών του, το ΠΑΣΟΚ και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναλαμβάνει να τη φέρει σε πέρας. «Αντιπολιτευόμενο» σε εντελώς επουσιώδη ζητήματα την κυβέρνηση, βάζει ουσιαστικά πλάτη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ελληνικής πλουτοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ επισημαίνει ότι «χρειάζεται μια νέα γενιά διαρθρωτικών αλλαγών» και προσαρμογή των εργασιακών δομών, σχέσεων, χρόνου και είδους εργασίας, στις «νέες ευρωπαϊκές προοπτικές»! Με πρόσχημα την «πάταξη» της ανεργίας, το ΠΑΣΟΚ δηλώνει έτοιμο να στηρίξει κάθε κυβερνητική επιλογή που θα ελαστικοποιεί τις σχέσεις εργασίας, θα μειώνει το εργατικό κόστος, θα ελαχιστοποιεί τα εργασιακά δικαιώματα...

Οι αντιλαϊκές και αντεργατικές αλλαγές που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί ο Γ. Παπανδρέου να τις χρυσώσει με το χάπι της «νέας κοινωνικής συμφωνίας», που είναι έτοιμος να υπογράψει με το λαό, όταν έρθει στην εξουσία και να αποκαταστήσει, όπως ισχυρίζεται, τα «αδύναμα στρώματα» που είναι τα πρώτα θύματα της συντηρητικής πολιτικής της ΝΔ. Με αυτόν τον ψευδεπίγραφο τίτλο και ανακηρύσσοντας τη «σοσιαλδημοκρατία» σε καλύτερο διαχειριστή του συστήματος που μπορεί να «συνδυάσει τον ανταγωνισμό με την κοινωνική συνοχή», διεκδικεί την εξουσία, για να ...αποδείξει ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερη από αυτήν της ΝΔ. Οι πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ και οι δημόσιες τοποθετήσεις του Γ. Παπανδρέου επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες από τα λαϊκά στρώματα και ότι το μόνο που μπορεί να προσφέρει το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η συναίνεση και όχι η αντίθεση στην ασκούμενη από την κυβέρνηση αντιλαϊκή πολιτική. Η ανατροπή αυτής της πολιτικής, μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από τον απεγκλωβισμό του λαού απ' αυτή την πολιτική και τα κόμματα που τη στηρίζουν και τον οργανωμένο αγώνα του μέσα από τις γραμμές των συνεπών, ταξικών κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων του τόπου.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα... ανταγωνιστικά

Γρηγοριάδης Κώστας

TO ΣΚΕΦΘΗΚΑΝ καλά, εκεί στο υπουργείο Ανάπτυξης και δίνουν τέτοιες αρμοδιότητες στην Επιτροπή Ανταγωνισμού; Να μπορεί, λέει, να εισβάλλει ακόμη και σε σπίτια επιχειρηματιών, προκειμένου να ανακαλύψει αν υπάρχουν συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι»;

Τι θα κάνει, δηλαδή, η εν λόγω επιτροπή κ. Σιούφα, αν εισβάλλει σε κανένα σπίτι μεγαλοσχήμονα και τον βρει να γευματίζει με υπουργό της κυβέρνησης ή με κανένα πρωτοκλασάτο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας;

Αν θυμάστε, ο Κ. Καραμανλής απαγορεύει στα στελέχη του να βρίσκονται σε εστιατόρια και κότερα επιχειρηματιών. Για... σπίτια, όμως, δεν είπε τίποτε, μια και εκεί δε βρίσκονται σε δημόσια θέα.

Φυσικά τα παραπάνω ενδεχόμενα είναι αδύνατον να συμβούν. Οσο αδύνατο είναι μια «Επιτροπή Ανταγωνισμού» να ελέγξει την αγορά και το κυριότερο να πατάξει την ακρίβεια. Αλλωστε το... δεύτερο συστατικό της ονομασίας της και μόνο, αποδέχεται την πηγή του προβλήματος και υποδηλώνει το σεβασμό της σ' αυτή...

Και πέρα απ' αυτό, απ' ό,τι ακούμε (ρ/σ «Σκάι»), την περασμένη Παρασκευή το βράδυ έγινε μυστική σύσκεψη τριών κορυφαίων υπουργών (Οικονομίας, Ανάπτυξης και Αμυνας) με δύο Ελληνες μεγάλους επιχειρηματίες (Γερμανός και Μυτιληναίος) και με την παρουσία της πρωθυπουργικής συμβούλου για θέματα οικονομίας. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού πού ήταν..;

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΠΙΧΑΙΡΟΥΝ οι κυβερνώντες για την επιτυχή προώθηση του αιτήματος αύξησης των ευρωενωσιακών κονδυλίων από τον πρωθυπουργό στο ταξίδι του στις Βρυξέλλες. Αλλωστε κάτι πρέπει να βρουν να πουν, προκειμένου να κρύψουν το τι πραγματικά γίνεται εκεί.

Μόνο που (και αυτή τη φορά) παραλείπουν μια λεπτομέρεια. Τα χρήματα από την ΕΕ (ένα μέρος της ζημιάς, που έχει η χώρα από το ευρωενωσιακό σφιχταγκάλιασμα) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην Ελλάδα, παρά μόνο για ό,τι συμφωνούν οι Βρυξέλλες και μόνο στο βαθμό που αρπάξουν τη μερίδα του λέοντος οι πολυεθνικές και η πλουτοκρατία.

Ας μας απαντήσουν, επί παραδείγματι, στο ερώτημα το πόσα από τα χρήματα αυτά θα διατεθούν για έργα υποδομής στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, όπου η ανεργία καλπάζει και οι ανάγκες είναι τεράστιες;

Υποκριτές

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χτες, καυτηρίασαν τα ψίχουλα των αυξήσεων σε μεροκάματα και μισθούς, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την πορεία υποβάθμισης και υπονόμευσης της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, την ανεργία και τις απολύσεις. Μέχρι προχτές, έβαζαν την υπογραφή τους κάτω από τις Συλλογικές Συμβάσεις των αυξήσεων της ντροπής, που χτες καυτηρίασαν. Αναγνώριζαν την ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (δηλαδή, των εγχώριων επιχειρήσεων και επομένως της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών), έκαναν πλάτες στη μερική απασχόληση και συμφωνούσαν με τον αντιασφαλιστικό νόμο του Ρέππα. Κι αύριο, τα ίδια θα κάνουν πάλι ή, το πολύ πολύ, να σηκώσουν καιροσκοπικά τους τόνους ενάντια στα «γαλάζια» αντεργατικά μέτρα, ώστε να διευκολυνθεί η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία. Βλέπετε, δεν έχουν μόνον οι νυν κυβερνώντες την άποψη ότι η «γαλάζια» λιτότητα είναι... καλύτερη από την «πράσινη». Την ίδια άποψη έχει και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για τη δική της...

Οπως θα καταλάβατε, ο λόγος γίνεται για τις κυρίαρχες δυνάμεις στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Και τα σημειώνουμε, αποκλειστικά και μόνο, για να γίνει ακόμη περισσότερο χεροπιαστή η επιτακτική ανάγκη της αποφασιστικής ενίσχυσης του ΠΑΜΕ και της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για να ξανασηκωθεί στα πόδια του το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Για να έχουν αποτέλεσμα και προοπτική οι αγώνες των εργαζομένων.

Συντονισμένη επιχείρηση τρομοκράτησης

Στην υπηρεσία των εργοδοτών έθεσε χτες η κυβέρνηση τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της προκειμένου να συμβάλει στην επιχείρηση τρομοκράτησης των απεργών, ιδιαίτερα των οικονομικών μεταναστών. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που καταγράφηκε το πρωί στα Πετράλωνα, όπου οι οικοδόμοι της περιοχής, ανάμεσά τους και οι μετανάστες που πήραν μαζικά μέρος στην απεργία της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου τους, συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του Παραρτήματος λίγο πριν την κεντρική απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Κάνιγγος. Ενα αυτοκίνητο της συνοροφυλακής (με αριθμό κυκλοφορίας ΕΑ 18471) πάρκαρε έξω από το Παράρτημα και οι άνδρες της αστυνομίας επιχείρησαν να διενεργήσουν έλεγχο στους συγκεντρωμένους αλλοδαπούς απεργούς, σε μια προφανή απόπειρα τρομοκράτησής τους και αποτροπής της συμμετοχής τους στην απεργιακή συγκέντρωση.

Βέβαια, η οξυμένη αντίδραση των συνδικαλιστών οικοδόμων, αλλά και η αποφασιστική άρνηση των οικονομικών μεταναστών να υποκύψουν στις απειλές, έκοψε μονομιάς τον αέρα της αστυνομίας. Παραμένει το γεγονός, ωστόσο, ότι μπροστά στη δυναμική που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ, τα φαινόμενα τρομοκρατίας των εργαζομένων πυκνώνουν, τόσο από την πλευρά της εργοδοσίας, όσο και από την πλευρά της κυβέρνησης και των μηχανισμών καταστολής.

Στο πλευρό της εργοδοσίας

Επειδή ο «φόβος φυλάει τα έρμα», η εργοδοσία στην «Καραμολέγκος» φρόντισε από νωρίς το μεσημέρι της Τετάρτης να δρομολογήσει τα φορτηγά της στα σούπερ μάρκετ, φοβούμενη πιθανό μπλοκάρισμα από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, στα πλαίσια της χτεσινής 24ωρης απεργίας της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Τροφίμων και Ποτών. Βλέπετε, τα ταξικά Συνδικάτα της Αθήνας έχουν δημιουργήσει «παράδοση» στην ολονύκτια περιφρούρηση της απεργίας στις πύλες του εργοστασίου, μετά την τρομοκρατική απόλυση δυο μελών της Εργοστασιακής Επιτροπής και τις καταγγελίες των εργαζομένων για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στην επιχείρηση.

Αυτή τη φορά, η αναγγελία της χτεσινής απεργιακής κινητοποίησης ήταν αρκετή για να λάβει η εργοδοσία τα μέτρα της. Ανάμεσα στα άλλα, έμπασε την αστυνομία για μια ακόμη φορά στο προαύλιο του εργοστασίου. Μάλιστα, ο διοικητής του τοπικού αστυνομικού τμήματος, σε διατεταγμένη υπηρεσία, ανέλαβε εργολαβικά να υπερασπίσει τα συμφέροντα του Καραμολέγκου, ζητώντας τηλεφωνικά από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Τροφίμων και Ποτών Π. Τσιχλή πληροφορίες για τις «διαθέσεις» των Συνδικάτων τη μέρα της απεργίας! Ετσι, για να μην ξεχνιέται κανένας, σχετικά με τα συμφέροντα ποιων εξυπηρετούν οι κρατούντες και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τους...

Ας κρίνουν οι εργαζόμενοι

Κυριολεκτικά αηδία έχει καταντήσει αυτή η ιστορία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με τους ξυλοπόδαρους. Αφού τους περιέφεραν το προηγούμενο διάστημα στην Ερμού για να δώσουν... αγωνιστικό σόου, χτες, τους κουβάλησαν και στην κεντρική τους συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως και παρουσίασαν σκετς. Φαίνεται, ότι με αυτό τον τρόπο προσπάθησαν να δώσουν υλικό στις κάμερες αφού κάτω από την κεντρική εξέδρα δεν υπήρχαν ουσιαστικά εργαζόμενοι, πλην των 150 ταχυδρομικών και τους 200 του ΣΥΝ, που ήταν συντεταγμένοι πίσω από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Γέμισαν και πάλι το χώρο μπροστά από την εξέδρα με άδεια από κάτω πανό Ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ και των διαφόρων ΣΕΚ, Φόρουμ, Συμμαχίες, Γένοβες κ.ά. Τώρα, γιατί όταν ξεκίνησε η πορεία, ο Πολυζωγόπουλος και ο Παπασπύρου προχώραγαν μπροστά από το κεντρικό πανό, καμαρωτοί και χαμογελαστοί, ας το κρίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι!

Το Κιλελέρ του 2005

Η αγωνιστική τιμή που αξίζει στους ξεσηκωμένους κολίγους του 1910 δίνεται μεθαύριο από την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση στο Κιλελέρ. Στον τόπο όπου 95 χρόνια πριν οι κολίγοι της Θεσσαλίας, έδωσαν την ψυχή τους και τη ζωή τους, για να ανατρέψουν το καθεστώς των τσιφλικάδων, η ΠΑΣΥ διοργανώνει ένα πανελλαδικό παναγροτικό συλλαλητήριο, που αποτελεί τον καλύτερο φόρο τιμής. Η μαχόμενη αγροτιά αναμένεται να δώσει το μαζικό αγωνιστικό «παρών» της στην 95η επέτειο του Κιλελέρ που αποτελεί ένα ακόμα σταθμό για τη συνέχιση της αντίστασης και της πάλης μέχρι την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής.

Στα χρόνια που πέρασαν και μετά από σκληρούς αγώνες, η μικρομεσαία αγροτιά είχε κατακτήσεις που άλλαξαν σημαντικά τη ζωή της. Δεν απαλλάχτηκε όμως από την εκμετάλλευση των εμποροβιομηχάνων, των πολυεθνικών, του τραπεζικού κεφαλαίου και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους. Οι μικρομεσαίοι αγρότες καλούνται να συνεχίσουν τον αγώνα και πιο μαζικά να αντισταθούν στην ενδιάμεση αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και την επικείμενη συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Να αντισταθούν στις κυβερνήσεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική που στην πράξη επιταχύνει το ξεκλήρισμά τους και συγκεντρώνουν τη γη και την παραγωγή σε λίγους μεγαλοαγρότες, στους σύγχρονους «τσιφλικάδες». Να ξεφύγουν από τη δικομματική κοροϊδία που στην Ελλάδα του 2005 την εκφράζουν κυρίως η ΝΔ ως κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς πρέπει να ξεδιπλωθεί: Ενάντια στην εκμετάλλευση από τους εμποροβιομηχάνους και τις πολυεθνικές, που με τις πλάτες της κυβέρνησης και της ΕΕ αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα τους. Ενάντια στην τοκογλυφία του τραπεζικού κεφαλαίου, που επιδεινώνεται με την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και τις μαζικές κατασχέσεις των περιουσιακών τους στοιχείων. Ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, που ξεπουλάει στους ιδιώτες σημαντικές αγροτικές βιομηχανίες, που έγιναν με τον ιδρώτα και το μόχθο τους και μετατρέπει τους συνεταιρισμούς σε ανώνυμες εταιρίες των μεγαλοαγροτών και εμποροβιομηχάνων. Παράλληλα οφείλουν να αποκαλύψουν το διασπαστικό και υπονομευτικό ρόλο των ηγεσιών των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΣΥΔΑΣΕ, ΓΕΣΑΣΕ. Να αντισταθούν στους κοινοτικούς μηχανισμούς εκμαυλισμού των συνειδήσεών τους, στα «αγροτοδικεία» και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης και του κράτους.

Ο φετινός αγωνιστικός γιορτασμός του Κιλελέρ, εκτός από την υπόσχεση της συνέχισης του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς σηματοδοτεί και την αναγκαιότητα της κοινής πάλης με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Η αναγκαιότητα του δυναμώματος του παλλαϊκού αγώνα προβάλλει επιτακτικά. Αγρότες, εργάτες, επαγγελματοβιοτέχνες, άνεργοι, συνταξιούχοι και νεολαία, πρέπει να παλέψουν ενωμένοι για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, που πλήττει εξίσου βάρβαρα όλους τους. Κι όσον αφορά τους αγρότες, η ανατροπή αυτής της πολιτικής, επιβάλλει τη συνέχιση των αγώνων, για να επιτευχθεί η λαϊκή εξουσία και να αναδειχτεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός σε βασικό μοχλό ανάπτυξης της γεωργίας. Διαφορετικά οι μικρομεσαίοι αγρότες θα καταλήξουν ξεκληρισμένοι και άνεργοι ή «κολίγοι» των σύγχρονων «τσιφλικάδων» του 21ου αιώνα.