Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν, όμως, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ έθεσαν έντονα το υπάρχον σήμερα, απαράδεκτο καθεστώς στην ΕΡΤ, όπου η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων εργάζεται με κάθε λογής συμβάσεις (τρίμηνες, τετράμηνες, εξάμηνες, κλπ.) και, πάντως, σε συνθήκες συνεχούς ανασφάλειας και αβεβαιότητας και με αμοιβές, που δεν επαρκούν για αξιοπρεπή διαβίωση, προτίμησε να σιωπήσει και να σημειώσει, ότι η Συλλογική Σύμβαση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, υπογράφτηκε σε χρόνο ρεκόρ. «Ξέχασε», όμως, να πει, ότι η προαναφερόμενη Σύμβαση αφορά το 2004 και υπογράφτηκε στις 23 του περασμένου μήνα. Με άλλα λόγια, έχει ήδη λήξει...

Πέρα από τα παραπάνω, πάντως, έγινε πολύ καθαρό στον χθεσινό «δημόσιο διάλογο», πως η κυβερνητική «διασφάλιση της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας των λειτουργών του Τύπου από κάθε είδους εξάρτηση» δε συμπεριλαμβάνει ούτε καν αξιοπρεπείς μισθούς, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και στοιχειώδη ασφάλεια της δουλιάς των δημοσιογράφων, έναντι των όποιων απειλών και διώξεων. Αναρωτιόμαστε τι περιλαμβάνει...

Περίεργη, αν μη τι άλλο, η θέση του εκπροσώπου του ΣΥΝ στο ζήτημα της δημοσιοποίησης ή μη των «λιστών» των δημοσιογράφων που απασχολούνται με οποιοδήποτε τρόπο στο δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οργανισμούς, τράπεζες κλπ. Ουσιαστικά συγκατένευσε στη μη δημοσιοποίησή τους, συμπλέοντας με τη θέση τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΠΑΣΟΚ. Και οι μονότονες μέχρι βαρεμάρας διακηρύξεις περί διαφάνειας και «μέγιστης δημοσιότητας» πού πήγαν; Πάντως, δεν πιστεύουμε ότι ο ΣΥΝ έχει να κρύψει κάτι ή να καλύψει κάποιους πολυθεσίτες δημοσιογράφους...

Είμαστε υπέρ του αποκλεισμού της δυνατότητας εκμαυλισμού των δημοσιογράφων, δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Θ. Κασίμης, στο δημόσιο διάλογο, που διοργάνωσε η κυβέρνηση, για τις σχέσεις των δημοσιογράφων με την πολιτική εξουσία. Ολως περιέργως, όμως, περιόρισε τη δυνατότητα αυτή αποκλειστικά και μόνο στην πολυθεσία των δημοσιογράφων στο Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Λες και όταν ο δημοσιογράφος αμείβεται από μια πηγή του Δημοσίου (Γραφείο Τύπου, σύμβουλος, κλπ., κλπ.) και όχι από περισσότερες, θα δυσκολεύεται λιγότερο να ασκήσει έλεγχο στην πολιτική εξουσία, όπως, υποτίθεται, ότι συνεπάγεται και επιβάλλει ο ρόλος του. Και, βέβαια, δεν είχε τίποτε να πει ο κ. Κασίμης, για τα όσα επίμονα έβαλαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ - αλλά και αρκετών Ενώσεων Συντακτών - σχετικά με το απαράδεκτο καθεστώς αμοιβών και εργασιακών σχέσεων, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, μέσα στο οποίο δουλεύει η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων, τόσο στα ιδιωτικά, όσο και στα κρατικά στα λόγια και κυβερνητικά στην πράξη ΜΜΕ.

Τι να πουν, άλλωστε, τόσο ο εκπρόσωπος της ΝΔ, όσο και αυτοί του ΠΑΣΟΚ. Δικό τους έργο και αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής είναι το απαράδεκτο αυτό καθεστώς. Και το 'χουν απόλυτη ανάγκη - εκτός των άλλων - για να βρίσκει πρόσφορο έδαφος η πολύμορφη και συστηματική επιχείρηση χειραγώγησης των δημοσιογράφων και της ενημέρωσης.

Τι λένε οι κυβερνώντες, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, αλλά και οι υπόλοιποι οπαδοί του «ευρωμονόδρομου» και των νόμων της αγοράς; Λένε ή δε λένε ότι ο ανταγωνισμός λειτουργεί προς όφελος των εργαζομένων - καταναλωτών και γι' αυτό προχωρούν στη μια «απελευθέρωση» μετά την άλλη; Ετσι ακριβώς λένε...

Ξέρετε, ποιο θα είναι ένα από τα επόμενα βήματα «απελευθέρωσης», ώστε να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και να ωφεληθούν - υποτίθεται - οι καταναλωτές; Θα «απελευθερωθεί» η τιμή της οικονομικής θέσης της ακτοπλοΐας, όπου σήμερα ισχύει περιορισμός ανώτατης τιμής. Τουλάχιστον, το ενδεχόμενο αυτό άφησε ανοιχτό ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, σε προχτεσινές δηλώσεις του. Οπως είπε, όμως, αν τελικά αυτό υλοποιηθεί, θα γίνει σ' εκείνες τις ακτοπλοϊκές γραμμές, που υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ δυο - τριών εταιριών τουλάχιστον...

Εσείς, τι λέτε; Η ύπαρξη μέχρι σήμερα ανώτατης τιμής δεν άφησε τον ανταγωνισμό να κάνει φτηνότερα τα εισιτήρια της οικονομικής θέσης στην ακτοπλοΐα; Και θα γίνει αυτό, μόλις καταργηθεί το ανώτατο σήμερα όριο και καθορίζεται «ελεύθερα» η τιμή και της θέσης αυτής από τους εφοπλιστές;

Γρηγοριάδης Κώστας

Οχι πως με τη Νέα Δημοκρατία «αλλάξαμε περιβάλλον» (πολιτική Σημίτη έχουμε και πάλι με «γαλάζιο» περίβλημα), αλλά, όπως και να το κάνεις, είναι ανατριχιαστικό να σου μιλάνε οι ΠΑΣΟΚοι για το μέλλον.

Οσο για τον πρόεδρό τους, τον Γιώργο Παπανδρέου, παίρνει εκείνο το ...αθώο ύφος όταν τα λέει αυτά..! Κάπως σαν να ήρθε μετά από πολλά χρόνια σ' αυτήν τη χώρα, είδε το χάλι της και τώρα, ως άλλος Μεσσίας, οραματίζεται το μετασχηματισμό της.

Μόνον που είναι κάπως «νωπές» οι μνήμες της κυβέρνησης, στην οποία (αν δεν απατόμαστε) υπήρξε κεντρικός υπουργός και μέλος του υπουργικού συμβουλίου ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Τι να κάνουμε ...είναι «αξέχαστοι» οι άνθρωποι και, ιδιαίτερα, τα έργα και οι ημέρες τους.

ΟΛΟΕΝΑ και σε πιο δύσκολη θέση βρίσκεται η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που συνεχώς απολογείται για τις καταγγελίες για ωμή βία, βασανισμούς και, γενικότερα, διάφορες άθλιες συμπεριφορές αστυνομικών.

Ας μην τους κάνει καθόλου εντύπωση, όμως, κι ας περιμένουν και χειρότερα. Βλέπετε, όταν θρέφεις ένα τέτοιο «τέρας», όπως είναι οι διογκούμενοι μηχανισμοί καταστολής και οι αντίστοιχες λογικές τους, είναι θέμα χρόνου πότε θα «χτυπά» ανεξέλεγκτο οτιδήποτε βρει μπροστά του ...ακόμα και τα αφεντικά του.

Τώρα βέβαια, το ποιος είναι το αφεντικό σε όλο το δίκτυο αστυνόμευσης που στήνεται για τα καλά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ένα άλλο ερώτημα. Σίγουρα δεν το υπολογίζουν και τόσο το υπουργείο Δημόσιας Τάξης κι ας είναι το μόνο με τέτοιον τίτλο σε όλη την Ευρώπη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση προφυλάσσει και προστατεύει τους «δικούς της» δημοσιογράφους, τους υπηρέτες του συστήματος από τα «αδιάκριτα βλέμματα» του κόσμου, ενώ στη δεύτερη στιγματίζει και διαπομπεύει ανθρώπους που μοχθούν στα χωράφια τους, για να ζήσουν τις οικογένειές τους και να κρατηθούν στα χωριά τους. Συμπέρασμα; Η «γαλάζια διακυβέρνηση» φροντίζει να μην υστερεί σε τίποτα από τους εκσυγχρονιστές προκατόχους της, ούτε καν στις άθλιες συκοφαντικές και προβοκατόρικες μεθόδους. Ας πάει, λοιπόν, ο Κ. Καραμανλής ξανά στους αγρότες και ας τους πει, όπως το έλεγε προεκλογικά, ότι «εγώ θέλω να σας κοιτώ στα μάτια»...

Πολύ καλά κάνει ο εισαγγελέας και καλεί τις επόμενες μέρες να καταθέσουν, και μάλιστα με την ιδιότητα του υπόπτου, τους εκπροσώπους μιας σειράς μικρών τηλεοπτικών σταθμών, εταιριών τηλεπληροφόρησης και εταιριών παραγωγής, στο πλαίσιο της έρευνας, σχετικά με τα παράνομα τηλεπαιχνίδια 090. Αναρωτιόμαστε, όμως, εάν στον κατάλογο συμπεριλαμβάνονται και οι υπεύθυνοι του ΟΤΕ, αφού χωρίς τη δική του μεσολάβηση τίποτε από τα προαναφερόμενα δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Εκτός και ο ΟΤΕ έχει το προνόμιο να διαθέτει με το αζημίωτο γραμμές 090, γνωρίζοντας στην ουσία τη χρήση τους και, ταυτόχρονα, να μένει στο απυρόβλητο.

Αν δεν το γνωρίζετε, πάντως, σας πληροφορούμε ότι τα κέρδη του ΟΤΕ από τις γραμμές που διαθέτει για τηλεπαιχνίδια-απάτες ανέρχονται σε επτά εκατομμύρια ευρώ (2,38 δισ. δραχμές) ανά τρίμηνο. Οχι και λίγα, δηλαδή...

Τη βαθιά λύπη του για τα ναζιστικά εγκλήματα εξέφρασε ο Γερμανός καγκελάριος, Γκ. Σρέντερ, με αφορμή την 60ή επέτειο από την απελευθέρωση των τελευταίων έγκλειστων στο στρατόπεδο του Αουσβιτς από το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό. Και δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε την ειλικρίνεια των λόγων του, μόνον που, μοιραία, αναλογιζόμενοι την ηθική και πολιτική ευθύνη της χώρας του, αναρωτιόμαστε πώς εκδηλώνεται πρακτικά αυτή η μεταμέλεια. Αρκεί, άραγε, να εκφράζουμε τη λύπη μας, όταν 60 χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, επιχειρείται ενορχηστρωμένα και κατευθυνόμενα από τους ιμπεριαλιστές και τους λακέδες τους η συστηματική διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και, ιδιαίτερα, η απόκρυψη του ιστορικού ρόλου της Σοβιετικής Ενωσης στην ήττα του φασισμού; Προκειμένου για τη χώρα μας, επίσης, όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Γερμανίας και ο Γκ. Σρέντερ αρνούνται και να συζητήσουν την επιστροφή του κατοχικού δανείου, που επίσημα οι ναζί απέσπασαν από τη ρημαγμένη, τότε, Ελλάδα. Κάτι, που σταθερά και επίμονα διεκδικούν οι αντιστασιακοί - άλλο οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων που αποφεύγουν να πιέσουν σχετικά...

Μ' αυτά και μόνο τα δεδομένα, η θλίψη των κληρονόμων της ναζιστικής θηριωδίας, δυστυχώς, προβάλλει εντελώς υποκριτική. Και είναι υπόθεση των λαών να θάψουν οριστικά, πλέον, το ναζιστικό παρελθόν, παλεύοντας ενάντια στα σύγχρονα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα.

Σίγουρα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει τους δικούς του και ευνόητους στον καθένα λόγους, όταν λέει ότι δεν είναι απαραίτητοι οι διεθνείς παρατηρητές στις επικείμενες εκλογές του Ιράκ και «οι ίδιοι οι Ιρακινοί θα κρίνουν την εγκυρότητα των εκλογών», ενώ σε περιπτώσεις άλλων χωρών (π.χ. πρόσφατα στην Ουκρανία) έλεγε τα ακριβώς αντίθετα.

Σε τελευταία ανάλυση, όμως, έχει δίκιο. Πράγματι, δε χρειάζονται οι διεθνείς παρατηρητές. Δε χρειάζεται καν η διενέργεια των εκλογών, για να καταδειχτεί ο ολότελα προσχηματικός και νόθος χαρακτήρας τους. Το Ιράκ είναι μια χώρα, υπό ωμή στρατιωτική κατοχή. Αυτή ήταν η απάντηση και της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των Ιρακινών, σε δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιήσει αμερικανικές εταιρίες. Για ποιες εκλογές, επομένως, γίνεται λόγος; Για ποια ελευθερία γνώμης και ψήφου;

Οσο για τον ιρακινό λαό, δε θα κρίνει μόνον ή κυρίως την εγκυρότητα των εκλογών. Αυτή την έχει ήδη κρίνει. Ας είναι σίγουροι οι καρεκλοκένταυροι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι θα κρίνει, πρώτα και κύρια, την εισβολή και κατοχή της χώρας του, όπως και τα κάθε λογής εγκλήματα σε βάρος του και θα δώσει τελικά την πρέπουσα απάντηση.

Το Αουσβιτς έγινε σύμβολο και «ζωντανή» διδαχή για τις επόμενες γενιές, για το μείζον έγκλημα του φασισμού κατά της ανθρωπότητας.

Ο φασισμός στην εξουσία, όπως ορίστηκε από τον Γκιόργκι Ντιμιτρόφ, είναι η τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών δυνάμεων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που εγκαθιδρύεται με σκοπό τη διατήρηση του καπιταλιστικού καθεστώτος.

Στην ίδια κατηγορία, της προσπάθειας οικειοποίησης της Ιστορίας, ανήκει και η επιχείρηση να αποσιωπηθεί το γεγονός ότι μεταξύ των εκατομμυρίων θυμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν, εκτός των Εβραίων, κομμουνιστές, αντιφασίστες, δημοκράτες αγωνιστές.

Αυτή η αποσιώπηση συναρτάται με την επιδίωξη να διαγραφούν από την Ιστορία η ανεκτίμητη συμβολή των κομμουνιστών στην πάλη κατά του φασισμού και ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στη νίκη των λαών.

Σε καμιά περίπτωση, η κυβέρνηση Σαρόν και όσοι τη στηρίζουν, ή την υποστηρίζουν, δε νομιμοποιούνται να χρησιμοποιούν ως «άλλοθι» τα εκατομμύρια θύματα του φασισμού.

Αγώνας για να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, όπου αλλού βρίσκονται, για τον τερματισμό της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, για την αποτροπή των σχεδιαζόμενων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Ομως, και αγώνας για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, απέναντι στην αντεργατική επέλαση του κεφαλαίου. Αγώνας, που η κατεύθυνσή του πρέπει να έχει προοπτική την ανατροπή του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας που θα διαφεντεύουν οι λαοί.