Παπαγεωργίου Βασίλης

Χτες, ο νυν υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης, μιλώντας στον ρ/σ «Σκάι» αναφέρθηκε σε μια οικονομία 25-30% «η οποία δε θα γυρίσει πίσω στον κρατικό κορβανά, αλλά θα γίνει επένδυση στο χώρο της Υγείας για να καλυφθούν τα κενά».

Σίγουρα, στα νοσοκομεία γίνονται «θάματα και πράματα», όπως και σε όλο το δημόσιο τομέα. Η ταυτότητα των επιχειρημάτων, όμως, του πρώην και νυν υπουργού καταδεικνύει και την ταυτότητα των πολιτικών τους, που στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους από το κόστος της δημόσιας Υγείας, είτε περικόπτοντας τις σχετικές δαπάνες είτε φορτώνοντας τα βάρη στα ασφαλιστικά ταμεία και στους ίδιους τους χρήστες των υπηρεσιών Υγείας.

Πρόκειται για μια επανεπένδυση... πολιτικής που βλάπτει πολύ σοβαρά το (εναπομείναν) δημόσιο σύστημα Υγείας.

Οτι το ΚΚΕ δε συναλλάσσεται με τη ΝΔ, το διευκρινίσατε - μετά από σχετική παρέμβαση - στο χτεσινό φύλλο σας. Επιμένετε ωστόσο, στο δεύτερο σχόλιό σας, ότι το ΚΚΕ συνδιαλέγεται με τη ΝΔ, προκειμένου να υπάρξει «κάποιας μορφής συνεργασία», όπως λέτε, αναφερόμενοι στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που θα γίνουν!!

Τα κόλπα της Ρηγίλλης είναι γνωστά. Οπως και η τακτική του πες, πες, κάτι θα μείνει... Τα ίδια έκανε και πριν από χρόνια. Και τότε διοχέτευε στους δημοσιογράφους ψεύδη. Μόνον που οι τελευταίοι οφείλουν να διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους. Οταν δεν το κάνουν αυτό και τις δημοσιεύουν αβασάνιστα, τότε λέγονται «παπαγαλάκια».

Κυρίως όμως οφείλετε να γνωρίζετε, ότι το ΚΚΕ δεν κάνει υπογείως το παραμικρό. Εάν κρίνετε την πρακτική του ΚΚΕ εξ ιδίων (δηλαδή από την πρακτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε ακόμη βαρύτερα. Λάβετε τα μέτρα σας. Και η Ρηγίλλης ομοίως.

Μπορεί η πολυδιαφημισμένη «ισχυρή Ελλάδα» να μην είναι και τόσο ««ισχυρή» όπως την εμφάνισε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αν συνυπολογιστούν και τα κρυφά δημοσιονομικά ελλείμματα - που προέκυψαν από τη «δημοσιονομική απογραφή» - τα οποία αξιοποιούνται δεόντως από την κυβέρνηση της ΝΔ, για τη συνέχιση των αντιλαϊκών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, σε «γαλάζια» παραλλαγή. Ομως, με βάση τους ισολογισμούς των 1.920 μεγαλύτερων εμπορικών και εισαγωγικών επιχειρήσεων, η Ελλάδα έγινε πράγματι πιο «ισχυρή», αφού τα κέρδη τους - όπως τα κατέγραψε σχετική έρευνα της Stat Bank - αυξήθηκαν το 2003, συγκριτικά με το 2002, κατά 29,4%.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι το ποσοστό αύξησης των κερδών των μεγάλων εισαγωγικών και εμπορικών επιχειρήσεων είναι σχεδόν ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΟ της ονομαστικής αύξησης των μισθών και συντάξεων, αλλά και του επίσημου ρυθμού αύξησης του πληθωρισμού και υπερτριπλάσιο του ποσοστού αύξησης του τζίρου τους (9%), αποδεικνύονται πόσο κάλπικα είναι τα επιχειρήματα που προβάλλονται από διάφορους - αρμόδιους και αναρμόδιους - ότι τάχα «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό» και άρα χρειάζεται συνέχιση των αντιλαϊκών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας.

Και ενώ, τα ίδια στοιχεία μαρτυρούν τα τεράστια περιθώρια που υπήρχαν και υπάρχουν για την αντιμετώπιση της ακρίβειας (πληθωρισμού) και των όποιων κρατικών ελλειμμάτων, με τη συμπίεση των περιθωρίων κέρδους και την αύξηση της φορολογίας των κερδών, η κυβέρνηση της ΝΔ κινείται στην αντίθετη - με τα συμφέροντα του λαού - κατεύθυνση.

Αδιάψευστος μάρτυρας το γεγονός ότι ενώ διατηρεί - και σε ορισμένες περιπτώσεις διευρύνει - την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων, παράλληλα με την παραπέρα μείωση της φορολογίας των κερδών, την ίδια ώρα επικαλείται τις «αντοχές της οικονομίας», για να αρνηθεί την εφαρμογή εισοδηματικής και φορολογικής πολιτικής, που θα έδινε μια ανάσα στα πλατιά λαϊκά στρώματα και θα ενίσχυε την αγοραστική τους δύναμη.

Στην ουσία, η αλλαγή της κυβέρνησης, αλλά όχι και της πολιτικής, κάνει επίκαιρη τη λαϊκή παροιμία «Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να είστε βέβαιοι ότι δε θα πρόκειται για κανένα ...κονδυλιάκι και πολύ αμφιβάλλουν εκείνοι που ξέρουν, αν το συνολικό ποσό που θ' ακούσουμε, θα είναι και το πραγματικό, μια και πολλά από τα έξοδα ...ακόμη τρέχουν.

Το πρόβλημα, πάντως, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι ...κανείς δεν «κερνάει» τον ελληνικό λαό. Αντιθέτως, ο Ελληνας φορολογούμενος «κερνάει», και τα υπερκέρδη των εταιριών, και το περίφημο κόστος ασφάλειας, και ό,τι άλλου είδους πανωπροίκια θα μας προκύψουν.

Οσο για τα Ολυμπιακά Εργα και την περίφημη αθλητική υποδομή, η Φ. Πετραλιά έσπευσε να τονίσει ότι δε θα πουληθούν. Απλά, θα ...παραχωρηθούν για τα επόμενα 250 χρόνια, υποθέτουμε, για να τηρείται «το γράμμα» των δεσμεύσεων.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης δεν προχωράει με γοργούς ρυθμούς - κατά τον Θοδωρή Ρουσόπουλο - επειδή η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδια στη Βουλή, «κατόπιν σοβαρής μελέτης»!

Θα το πιστεύαμε, εάν τουλάχιστον σε δύο νομοσχέδια δεν είχαμε διαπιστώσει το ...σύνηθες φαινόμενο των άσχετων τροπολογιών, που μόνο σοβαρή μελέτη του πράγματος δε δείχνει. Το αντίθετο, μάλιστα. Βιασύνη και «μπαλώματα»...

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, μια κυβέρνηση δεν κρίνεται (αν θέλει κανείς να της ασκήσει σοβαρή κριτική) κυρίως από τον ...όγκο ή τη συχνότητα των νομοσχεδίων της, αλλά από το περιεχόμενό τους. Κι εδώ, δυστυχώς, η ΝΔ δεν μπορεί να είναι υπερήφανη.

Ομως, για να λέμε και όλη την αλήθεια, η υπάρχουσα νομοθεσία κάθε άλλο παρά εμποδίζει ή αντιστρατεύεται την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής. Μια χαρά ταιριάζουν οι νόμοι της προηγούμενης κυβέρνησης, με την πολιτική της σημερινής.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και τα υπόλοιπα βασικά ντοκουμέντα της ΕΕ, οι νόμοι της αγοράς και ο ανταγωνισμός, το ευρώ και οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» της δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, κλπ., κλπ. - με άλλα λόγια, όσα εμπεριέχονται στο «ευρωσύνταγμα» - απαντούν στις εσωτερικές ανάγκες ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλισμού και δεν αποτελούν τη συνέπεια μιας συγκυριακής δήθεν κυριαρχίας κάποιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών δυνάμεων. Πολιτική διαχείριση του ευρωενωσιακού ή και του όποιου άλλου σύγχρονου καπιταλισμού, που θα συνδυάζει αρμονικά την κυριαρχία των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου, από τη μια, και από την άλλη, θα «κατοχυρώσει και θα διευρύνει τα ατομικά, συλλογικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών», δεν υπάρχει. Και η πίτα στο ταψί, και ο σκύλος χορτάτος, δε γίνεται, λέει ο λαός μας. Ας σταματήσουν, επομένως, να καλλιεργούν αυταπάτες και να εξωραΐζουν την ευρωένωση των μονοπωλίων.

Την ώρα που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ θα έχουν ήδη ολοκληρωθεί και ανάλογα με το αποτέλεσμά τους, θα έχουν αρχίσει οι αντίστοιχες αναλύσεις σχετικά με την από δω και πέρα πορεία της υπερατλαντικής δύναμης και την πολύμορφη επίδρασή της στις παγκόσμιες εξελίξεις. Αλλωστε, η προεκλογική καλλιέργεια ενός κλίματος θρίλερ και μάχης στήθος με στήθος πρέπει να έχει την ανάλογη συνέχειά της. Και στην περίπτωση επανεκλογής του Τζορτζ Μπους, θα 'ναι εύκολη η δουλιά των αναλυτών. Τα πράγματα θα συνεχίσουν όπως και μέχρι σήμερα. Αναρωτιόμαστε, όμως, τι θα λένε, στην περίπτωση εκλογής του Τζον Κέρι. Θα συνεχίσουν, άραγε, να μοιράζουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ή θ' αρχίσουν να τα «μαζεύουν», αφού οι πάντες γνωρίζουν, ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια..;

Η συμμετοχή στις προηγούμενες αμερικανικές προεδρικές εκλογές είχε φτάσει στο 47% του συνόλου του εκλογικού σώματος. Κι όπως θυμάστε, ο Τζ. Μπους είχε πάρει κάτι λιγότερο από τις μισές ψήφους. Αρα, είχε γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ και έκανε, όλα όσα έκανε, τα τέσσερα αυτά χρόνια, με τις ψήφους του 23,5% του αμερικανικού εκλογικού σώματος. Κι όταν λέμε η συμμετοχή έφτασε στο 47% του εκλογικού σώματος, δεν εννοούμε, όλων όσοι βρίσκονται σε ηλικία, που επιτρέπει το εκλογικό δικαίωμα. Τα πράγματα στις ΗΠΑ δεν είναι όπως στην Ελλάδα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το δικαίωμα της ψήφου δεν αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα. Εκατομμύρια πολιτών, που έχουν την απαιτούμενη ηλικία, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα 3.900.000 Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα ψήφου - πολλοί απ' αυτούς ισοβίως - επειδή διέπραξαν κάποιο αδίκημα. Στις εκλογές του 2000, μόνον οι πολιτείες του Τέξας και της Φλόριντα απαγόρευσαν σε περισσοτέρους από 600.000 ψηφοφόρους να ψηφίσουν επειδή δεν είχαν λευκό ποινικό μητρώο. Αλλο παράδειγμα αποτελούν οι 570.898 Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι ζουν στην Κολούμπια, αλλά δε διαθέτουν αντιπροσώπους στο Κογκρέσο και δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις προεδρικές εκλογές.

Σας θυμίζουμε τα προαναφερόμενα στοιχεία, ώστε να τα έχετε πρόχειρα και να κάνετε τις σχετικές συγκρίσεις, με τις τωρινές εκλογές.

Τα ερωτήματα είχαν τεθεί, εδώ και αρκετούς μήνες: Θα υπάρξει «παρέμβαση» του Οσάμα μπιν Λάντεν και της «Aλ Κάιντα» στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές; Αν ναι, πότε θα εκδηλωθεί; Με ποιο συγκεκριμένο τρόπο και με ποια μορφή ακριβώς; Και, τελικά, τα ερωτήματα αυτά πήραν την απάντησή τους τις προάλλες. Τέσσερις μόλις μέρες πριν προσέλθουν οι Αμερικανοί στις κάλπες, ο Mπιν Λάντεν «έβγαλε» στον αέρα το γνωστό τηλεοπτικό του μήνυμα, δίνοντας ουσιαστικά χείρα βοηθείας στον Τζ. Μπους, μετατρέποντας το θέμα της τρομοκρατίας σε κυρίαρχο, κάνοντας τους δυο προεδρικούς υποψήφιους να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και κονιορτοποιώντας την όποια διαφορετική εικόνα είχε επιχειρήσει να φιλοτεχνήσει ο Τζ. Κέρι.

Σύμφωνα με όσα μεταδίδονται από τις ΗΠΑ, το τελευταίο ανέκδοτο, που κυκλοφορεί στην Ουάσιγκτον, λέει, ότι το τελευταίο βίντεο του Mπιν Λάντεν το σκηνοθέτησε ο... Καρλ Ρόουβ, στενός συνεργάτης του Τζ. Μπους... Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στα σημερινά εκλογικά αποτελέσματα και τις κατοπινές αναλύσεις τους.