Παρασκευή 14 Μάη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Ασφάλεια» και απαγορεύσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κανέναν δεν καθησυχάζουν οι προχτεσινές σκόπιμα ασαφείς και αόριστες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου όσον αφορά τις «σκέψεις» για απαγόρευση των διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Πρώτα απ' όλα γιατί υπάρχουν πιέσεις από διάφορες πλευρές, κυρίως βέβαια από την πρεσβεία των ΗΠΑ, που θεωρεί τις φιλειρηνικές διαδηλώσεις απαράδεκτες εκδηλώσεις «αντιαμερικανισμού» και σαν τέτοιες περίπου θερμοκήπια «τρομοκρατικών ενεργειών». Δεύτερο γιατί η ίδια η ηγεσία της ΝΔ έχει αποδείξει στην πράξη ότι βάζει την «ασφάλεια» πάνω από τα δημοκρατικά δικαιώματα. Χαρακτηριστική περίπτωση η στάση της στην επίσκεψη Κλίντον, όταν «πίεζε» την κυβέρνηση Σημίτη να πάρει μέτρα για την ασφάλεια του αρχιδολοφόνου των λαών, ενώ χειροκρότησε όταν η κυβέρνηση προχώρησε στην απαγόρευση των διαδηλώσεων με αστυνομική διαταγή. Η τελευταία μέθοδος, η διαταγή δηλαδή του αστυνομικού διευθυντή Αττικής, είναι «δελεαστική» και για τη ΝΔ, εκτός των άλλων, γιατί μπορεί να παρθεί την τελευταία στιγμή, ενώ «μετριάζει» το πολιτικό κόστος, μέσω της μετάθεσης ευθυνών σε «όργανα της τάξης»... Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν είναι καθόλου εύκολο για την κυβέρνηση να καταπέσει, όπως ελπίζει, ο «μύθος» της «αυταρχικής δεξιάς»... Ηδη, η Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων αρχίζει να αποκτά εικόνα στρατοπέδου...

Οι... υποσχέσεις

«Θα σας απογοητεύσουμε» είπε προχτές στη Βουλή ο Κ. Καραμανλής, υπογραμμίζοντας, ότι η απογραφή της οικονομίας δε θα αποτελέσει άλλοθι για να μην εφαρμοστούν οι κυβερνητικές υποσχέσεις.

Προφανώς, θα εννοεί τις υποσχέσεις του τύπου, ότι σε μια οκταετία θα συγκλίνουν οι μισθοί της Ελλάδας με το μέσο όρο της ΕΕ. Ας μην κουράζεται... Πολύ φοβούμαστε, ότι μόλις βγουν τα νέα στοιχεία της «Γιουροστάτ», για την ΕΕ των «25» πλέον και όχι των «15», δε θα χρειαστεί να κάνει το παραμικρό. Ισως, βρεθούμε και πάνω από το μέσο όρο...

Αλήθειες και ψέματα

Μια και οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου ανέβασαν τους τόνους, στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, σχετικά με τις αλήθειες και τα ψέματα, για τα ελλείμματα των δημοσίων οικονομικών, θέλουμε να τους ρωτήσουμε τα εξής:

Είναι αλήθεια ή ψέμα, ότι 800.000 συνταξιούχοι (χώρια οι αγρότες) παίρνουν συντάξεις πείνας, που δε φτάνουν ούτε καν στα 500 ευρώ το μήνα;

Είναι αλήθεια ή ψέμα, ότι η επίσημη ανεργία έχει αγγίξει τις 500.000 κι αν βάλουμε κι όσους υποχρεωτικά υποαπασχολούνται τότε το νούμερο γίνεται πολύ μεγαλύτερο, ενώ την ίδια στιγμή, μόνο στους τομείς της δημόσιας Παιδείας και Υγείας υπάρχουν περισσότερες από 80.000 - 100.000 κενές θέσεις;

Είναι αλήθεια ή ψέμα, ότι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι έχουν μηνιάτικα εισοδήματα πείνας κυριολεκτικά;

Είναι αλήθεια ή ψέμα, ότι τα επίσημα κέρδη των τραπεζών αυξήθηκαν το 2003 κατά 51%;

Είναι αλήθεια ή ψέμα, ότι το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων απολαμβάνει περισσότερο κοινωνικό πλούτο, απ' όσο το φτωχότερο 60% του συνολικού πληθυσμού της χώρας;

Να περιμένουμε απαντήσεις;..

Οι τρύπες...

«Το πολιτικο - οικονομικό και θεσμικό σύστημα, μέσα από το οποίο τρέχει το δημόσιο χρήμα είναι τρύπιο, για να επωφελούνται οι επιθυμητοί και οι διαπλεκόμενοι, τόνισε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος», προχτές στη Βουλή, όπως γράφει και η χτεσινή «Αυγή». Και δε λέμε πως έχει άδικο. Υπαρκτή είναι κι αυτή η πλευρά. Πέρα, όμως, από την ύπαρξη ή όχι της δυνατότητας, να έχεις μια αντιλαϊκή στο περιεχόμενό της πολιτική, αλλά να εφαρμόζεται με μια άσπιλη και αμόλυντη διαχείριση, υπάρχει και το εξής: Σε τι θ' αλλάξει η κατάσταση των απαράδεκτα χαμηλών μισθών και ακόμη περισσότερο των συντάξεων, όπως και των τεράστιων κερδών της πλουτοκρατίας, εάν κλείσουν οι τρύπες του συστήματος; Το πολύ πολύ, να πάψουν να «τρώνε» κάποιοι παρατρεχάμενοι και τσανακογλείφτες της πλουτοκρατίας. Οι εργαζόμενοι και ο λαός, πάντως, δε θα έχουν ουσιαστικό όφελος. Ούτε θα κερδίζουν λιγότερα οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες.

Τόσα χρόνια, υποτίθεται πως θητεύει στην αριστερά ο πρόεδρος του ΣΥΝ, δεν έμαθε ακόμη, ότι δε λύνονται τα προβλήματα του λαού με... καλή διαχείριση του καπιταλισμού.

Τα ... ασφαλισμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΧΙ ΠΩΣ ΜΕΙΝΑΜΕ κι έκπληκτοι από την ανακοίνωση του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης για την παραμονή και λειτουργία των εκατοντάδων ηλεκτρονικών καμερών παρακολούθησης, που εγκαθίστανται ήδη στην Αθήνα και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι μάλλον όμως ένα σημαντικό δίδαγμα για όσους πιστεύουν ότι τα περίφημα «μέτρα ασφάλειας» θα είναι μόνο για την Ολυμπιάδα.

Αν νομίζουν, πάντως, οι κυβερνώντες ότι οι κάτοικοι της Αθήνας είναι ευχαριστημένοι με αυτό και θα κυκλοφοράνε χαμογελαστοί, ψάχνοντας το «ποια κάμερα με παίρνει», κάνουν λάθος. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο και ανεκτό από κανέναν να τον παρακολουθούν και, μάλιστα, χωρίς καν να ξέρει από πού και πώς.

Τελικά, αν αναλογιστεί κανείς, τι θα μας ...αφήσει αυτή η υπόθεση, καταλήγει σε μια εφιαλτική εικόνα: Χρέη, σκάνδαλα, αλλαγές σε ωράρια, ασφυκτικά μέτρα ασφάλειας, τους στρατιώτες στους δρόμους με το χέρι στη σκανδάλη και ποιος ξέρει τι άλλο θα προκύψει ακόμα.

ΩΣΤΕ ΧΑΡΗΚΑΝ οι ΠΑΣΟΚοι - όπως μαθαίνουμε - από την εικόνα του αρχηγού τους στη συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία! Στα προβλήματα αυτού του κόμματος, πρέπει σίγουρα να προσθέσουμε και αυτό του «ελλείμματος αισθητικής»...

Εκτός κι αν τους φαίνεται όμορφο θέαμα να ...ζητά και τα ρέστα από τους πάντες ο αρχηγός ενός κόμματος, του οποίου η οικονομική πολιτική έχει καταδικαστεί απ' το λαό, και μάλιστα πρόσφατα. Τελικά, μάλλον μόνον αυτό τους έμεινε ως χαρακτηριστικό από τη διακυβέρνηση της χώρας: Η αλαζονεία...

ΒΕΒΑΙΑ, κι ο Κ. Καραμανλής δεν πάει πίσω. Πέρα από τη συνέχιση και ενίσχυση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, πολλά λέει, για διαφάνειες και άλλα ανάλογα. Δε θέλουμε να προκαταβάλουμε τίποτε, αλλά μας θυμίζει την παροιμία, «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι»...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο κάτω κάτω της γραφής, η ζωή έχει πολλές φορές αποδείξει, μέχρι σήμερα, τη στενή αλληλεξάρτηση του περιεχόμενου μιας πολιτικής και των μορφών εφαρμογής της...

Η φετιχοποίηση της στατιστικής...

Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό, ίσως και διεθνές. Από τη στιγμή που οι στρατηγικές επιλογές του διεθνούς κεφαλαίου, για την ανάγκη προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στους τομείς της υλικής παραγωγής, της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Δημόσιας Διοίκησης, έγιναν και στρατηγικές επιλογές των νεοσυντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, έχουμε το φαινόμενο της ταυτοποίησης και της πολιτικής τους συμπεριφοράς. Η πολιτική και κοινωνική όσμωση δυνάμεων, του πολιτικού κατεστημένου, είναι το νέο στοιχείο της πολιτικής ζωής της γηραιάς ηπείρου, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια.

Από τη στιγμή, επομένως, που συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες κάθε απόχρωσης συμφωνούν στις στρατηγικές επιλογές, σε τι μπορούν να διαφοροποιηθούν; Μα σε ζητήματα διαχείρισης του συστήματος. Και μάλιστα ο αντιπολιτευτικός λόγος που εκφέρεται σε διαχειριστικά θέματα, πρέπει να είναι έτσι δομημένος και προσαρμοσμένος, ώστε να συγκαλύπτει την αιτιακή σχέση: Πολιτικές εξυπηρέτησης του κεφαλαίου και των προβλημάτων που ανακύπτουν από την εφαρμογή τους.

Λαμπρό παράδειγμα συσκότισης της σχέσης αυτής, έδωσαν τα δύο μεγάλα κόμματα του κατεστημένου, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την κατάσταση στην οικονομία. Ηταν θλιβερή η εικόνα, να βλέπει κανείς τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να «ερίζουν», ούτε καν όμως για ζητήματα έστω διαχείρισης. Αλλά, για το εάν το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 0,9%, 1,7%, ή 3,2% του ΑΕΠ! Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ασφαλώς ποιοτικό άλμα. Από τις κοκορομαχίες για το «κακό κόμμα εξουσίας» που, με μια μεταφυσική προσέγγιση, ευθύνεται για την ανεργία, την ακρίβεια, τα ελλείμματα, τη ρεμούλα και τη σπατάλη, περάσαμε στη ...διαπάλη των στατιστικών δεικτών, στη φετιχοποίηση των δεικτών της στατιστικής! Εχουμε δηλαδή, με χυδαίο μάλιστα τρόπο, προσπάθεια συγκάλυψης των κοινωνικών ταξικών σχέσεων, που δημιουργούνται στη σφαίρα της παραγωγής και της ανταλλαγής του παραγόμενου προϊόντος. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέφυγαν σαν ο διάολος το λιβάνι, να αναφερθούν στην ουσία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μιας πολιτικής που βάθυνε και όξυνε τις ταξικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας.

Κάνοντας σήμερα απολογισμό, διαπιστώνουμε ότι η αντίθεση μεταξύ του πλούτου και της φτώχειας, ποτέ δεν ήταν τόσο διαφανής και ξεκάθαρη στην ελληνική κοινωνία. Αυτό ήταν το μεγάλο επίτευγμα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο Καραμανλής και Παπανδρέου δεν είπαν το παραμικρό. Και οι δυο τους επιδίωξαν να αποκρύψουν από τον ελληνικό λαό ότι ακριβώς οι πολιτικές που αυξάνουν τα καπιταλιστικά κέρδη και τις κοινωνικές ανισότητες, ευθύνονται για την ανεργία, για τις απάνθρωπες εργασιακές σχέσεις, την ακρίβεια, τη λεηλασία του δημοσίου χρήματος.

Δεν τα ανέφεραν όλα αυτά, γιατί η προσέγγιση αυτή είναι έξω από το ταξικό τους πεδίο. Αυτό μπορεί να γίνει από τις δυνάμεις που βρίσκονται απέναντι από τις πολιτικές αυτές, που επιδιώκουν να τις ανατρέψουν. Γι' αυτό στις ευρωεκλογές, ψηφίζουμε Ανυπακοή, Αντίσταση, Απειθαρχία. Ψηφίζουμε ΚΚΕ.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Στην ίδια αντιλαϊκή πορεία

Γρηγοριάδης Κώστας

Κάμποσες φορές μεταχειρίστηκε, και πάλι προχτές, ο Κ. Καραμανλής τον όρο «νέα οικονομική πολιτική», στην ομιλία του στη Βουλή, επιχειρώντας να διαφοροποιηθεί από την πολιτική της απελθούσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μάταιος, όμως, ήταν ο κόπος του. Η μόνη διαφορά του - στο βαθμό, που μπορεί να εννοηθεί ως τέτοια και μόνο στο επίπεδο της διαχείρισης - βρίσκεται στην εξαγγελία, πως η κυβέρνησή του δε θα έχει διπλά βιβλία και δε θα συντάσσει πλαστούς κρατικούς προϋπολογισμούς. Κατά τ' άλλα, όλα συνεχίζονται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Για τους πολλούς, τους εργαζόμενους και το λαό, συνεχίζονται και, όπως όλα δείχνουν, θα ενταθούν η μονόπλευρη σκληρή λιτότητα, η παραπέρα αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ανεργία και η κάθε μορφής μερική απασχόληση, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια. Για τους λίγους, την ολιγαρχία των μεγάλων επιχειρήσεων και του πλούτου - την «ατμομηχανή της ανάπτυξης», κατά τον Κ. Καραμανλή - θα συνεχιστούν και θα διευρυνθούν ακόμη παραπέρα οι κάθε λογής παροχές και προνόμια, τα «κίνητρα» και οι φοροαπαλλαγές, όπως και η παραπέρα «απελευθέρωση» των αγορών (διάβαζε: της ασυδοσίας), το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, κλπ.

Με άλλα λόγια, η ίδια και χειρότερη αντιλαϊκή πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτή ακριβώς, που καταδίκασε ο λαός μας στις πρόσφατες εκλογές.

Σαφάρι...

Τα σκήπτρα στην κατοχή του Ιράκ κατέχει, όπως είναι γνωστό, η Αμερική, που διατηρεί στη χώρα και γενικότερα στη Μέση Ανατολή περίπου 200.000 στρατιώτες. Η δεύτερη θέση, ωστόσο, δεν ανήκει, όπως θα περίμενε κανείς, στην Αγγλία, τον έτερο ένθερμο οπαδό της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας», οι δυνάμεις της οποίας αγγίζουν τις 7.500 στο Ιράκ και συνολικά τις 11.000 στην ευρύτερη περιοχή. Αντίθετα, η δεύτερη πολυπληθέστερη δύναμη στο Ιράκ είναι οι ιδιωτικοί στρατοί, οι οποίοι, σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές, αριθμούν έως και 15.000 στρατιώτες! Πρόκειται για βετεράνους του αμερικανικού στρατού οι οποίοι αρχικά πήγαν στο Ιράκ ως σύμβουλοι ασφάλειας μεγάλων επιχειρήσεων και διπλωματών και έχουν μετατραπεί σήμερα σε μια πάνοπλη πολεμική μηχανή που παρέχει προστασία σε «υψηλά» πρόσωπα και εταιρίες που έχουν υπογράψει συμβόλαια για την «ανοικοδόμηση» του Ιράκ.

Το μεροκάματό τους κυμαίνεται από 1.000 έως 2.000 δολάρια, πολλαπλάσιο του μεροκάματου που παίρνει ένας μισθοφόρος του αμερικανικού στρατού. Οι εν λόγω τυχοδιώκτες παραστρατιωτικοί, πέρα από το παχυλό μεροκάματο, απολαμβάνουν ένα ακόμα «προνόμιο»: Για τα όποια εγκλήματά τους δεν είναι υπεύθυνη - έστω και για τα μάτια του κόσμου - η στρατιωτική Δικαιοσύνη της Αμερικής, αλλά η ιρακινή Δικαιοσύνη, η οποία, ως γνωστόν, είναι ανύπαρκτη στη χώρα. Κατά συνέπεια, στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ζούγκλας που εγκαθίδρυσαν οι Αμερικανοευρωπαίοι στο Ιράκ, μπορούν με την άνεσή τους να επιδίδονται σε ένα σαφάρι Ιρακινών, χωρίς μάλιστα να δίνουν πουθενά λογαριασμό...

Παρωπίδες...

«Ο λόγος της γραμματέως του ΚΚΕ διαπνεόταν από τον αντιευρωπαϊσμό» σημείωνε η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την προχτεσινή ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή. Με άλλα λόγια, δηλαδή, όχι μόνον... αναστατώνεται και δυσανασχετεί η «Αυγή» με όποια κριτική ενάντια στην ΕΕ και στην πολιτική της, αλλά και τη θεωρεί, ως... απόδειξη «αντιευρωπαϊσμού». Προφανώς, έχει σε πολύ μικρή εκτίμηση τις... γεωγραφικές γνώσεις του ΚΚΕ. Την πληροφορούμε, πάντως, ότι γνωρίζουμε σε ποια ήπειρο ανήκει γεωγραφικά η Ελλάδα. Απλά αρνούμαστε να ταυτίσουμε το σήμερα και, πολύ περισσότερο, το αύριο της Ευρώπης και των λαών της, με τον ευρωσυνεταιρισμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Πού να δει η «Αυγή, όμως, πέρα από τις παρωπίδες του ευρωμονόδρομου, του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ...

«Ο αποκεφαλισμός σώζει (πιθανώς) τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας» έλεγε ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ στο χτεσινό «Βήμα» και ήταν, πράγματι, εύστοχος. Πέρα απ' όσα αναφέρει η εφημερίδα, σχετικά με την επιφυλακτική έως επικριτική στάση αραβικών ΜΜΕ για τον αποκεφαλισμό, ορισμένες πλευρές της όλης υπόθεσης... μυρίζουν, για να μην πούμε... βρωμάνε.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μ' όλες μας τις δυνάμεις στην εκλογική μάχη

Η διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές έχει από καιρό δημοσιευτεί. Χτες, ανακοινώθηκαν και τα ονόματα των αγωνιστών που απαρτίζουν το ψηφοδέλτιό του. Εχει ήδη ξεκινήσει το σχεδιασμένο πλατύ άνοιγμα στον ελληνικό λαό έτσι ώστε η μάχη των ευρωεκλογών να καταγραφεί στις νικηφόρες για το Κόμμα μας. Εχουμε στη διάθεσή μας ακριβώς ένα μήνα. Δυνατότητες για την επίτευξη των εκλογικών μας στόχων υπάρχουν. Από μόνες τους όμως δεν αρκούν. Η μετατροπή τους σε μια πραγματικότητα υπέρ του ΚΚΕ, υπέρ του λαϊκού κινήματος, από την επομένη των εκλογών, προϋποθέτει την ασίγαστη δράση από σήμερα και κάθε μέρα κάθε μέλους και φίλου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η προσπάθειά μας να φτάσουν πλατιά στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα οι θέσεις και οι προτάσεις του ΚΚΕ είναι ο «σπόρος» που θα καρπίσει το γόνιμο έδαφος, και όσο πιο έντονη, όσο πιο επίμονη και στοχοπροσηλωμένη, τόσο περισσότερα θα είναι αυτά που θα «θερίσουμε» στις 13 του Ιούνη. Από σήμερα και κάθε μέρα χτυπάμε κάθε πόρτα, μπαίνουμε στα εργοστάσια και στα γραφεία, στα σχολεία και στις σχολές, οργώνουμε τις συνοικίες, μεταφέρουμε παντού το κάλεσμα για «απειθαρχία - αντίσταση - ανυπακοή» στις επιταγές της ΕΕ. Το κάλεσμα να μετατραπεί η συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία, η οργή για τα έργα και τις ημέρες της Ενωσης των ιμπεριαλιστών, σε ψήφο υπέρ του ΚΚΕ, εναντίον των δυνάμεων που τη στηρίζουν και στη χώρα μας.

Συνοδεύουμε το κάλεσμά μας αυτό με ουσιαστική συζήτηση. Τα επιχειρήματά μας είναι πολλά και ακλόνητα, πηγάζουν άλλωστε κι από την ίδια τη λαϊκή εμπειρία, εναρμονίζονται με αυτήν. Η δική μας παρέμβαση, άνθρωπο τον άνθρωπο, στις συσκέψεις, στις συγκεντρώσεις, στις περιοδείες, θα είναι τόσο πιο ουσιαστική όσο περισσότερο αναδεικνύει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος για τους λαούς της Ευρώπης, για τον ελληνικό λαό. Πως ακόμα κι όσοι δε δέχονται σήμερα να παλέψουν για την αποδέσμευση από την ΕΕ, μπορούν και έχουν καθήκον να αγωνιστούν ενάντια στις αποφάσεις της, να μην ενταφιάσουν την προοπτική, να μην εξουσιοδοτήσουν με την ψήφο τους τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον Συνασπισμό να συμφωνούν στις Βρυξέλλες την καρατόμηση εργασιακών, ασφαλιστικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Από σήμερα, κάθε στιγμή έως τις 13 του Ιούνη η μάχη για την ανάδειξη ισχυροποιημένου του ΚΚΕ από την κάλπη των ευρωεκλογών απαιτεί να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις και τις ικανότητες. Γιατί ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ψήφος υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, σημαίνει ενδυνάμωση του αγώνα για την υπεράσπισή τους εντός και εκτός Ελλάδας, σημαίνει ώθηση στη συσπείρωση δυνάμεων, στο συντονισμό και στην κοινή δράση κομμάτων αλλά και κινημάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενίσχυση του ελληνικού εργατικού λαϊκού κινήματος, σημαίνει ότι φέρνουμε μια καλύτερη για το λαό προοπτική κοντύτερα. Γι' αυτό ο λαός έχει κάθε συμφέρον να ρίξει τέτοια ψήφο στην κάλπη. Κι εμείς, όλοι, χρέος και καθήκον να παλέψουμε για μια τέτοια εξέλιξη με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ