Διαμαρτύρονται οι ξένοι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι, επειδή, ενώ λειτουργεί από την 1η του περασμένου Σεπτέμβρη το στρατηγείο τους στον Τύρναβο, η συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και του ΝΑΤΟ για τη λειτουργία του στρατηγείου δεν έφτασε ακόμα στην Ελληνική Βουλή για επικύρωση. Αποτέλεσμα - λένε - αυτής της καθυστέρησης είναι ότι δεν μπορούν να κάνουν χρήση των πλεονεκτημάτων που δικαιούνται και προβλέπονται εξαιτίας της μετακίνησής τους στην Ελλάδα.

Ποια είναι αυτά τα πλεονεκτήματα; Ενδεικτικά αναφέρουμε, γιατί υπάρχουν κι άλλα, αυτά της αγοράς αφορολόγητων αυτοκινήτων, της έκδοσης ειδικών πινακίδων κυκλοφορίας, της απαλλαγής από την καταβολή φόρου προστιθέμενης αξίας για αγορά αξίας άνω των 200.000 δρχ., της αγοράς αφορολόγητων ποτών, τσιγάρων και βενζίνης.

Βεβαίως, δεν αποτελούν μόνον ή κυρίως τα πλεονεκτήματα των ΝΑΤΟικών αξιωματούχων το μεγάλο βάρος που πληρώνει η χώρα μας για τη λειτουργία του στρατηγείου του ΝΑΤΟ - το κύριο είναι ότι με το στρατηγείο υπονομεύεται η εθνική ανεξαρτησία και η εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας και ιδιαίτερα στο Αιγαίο - αλλά δεν είναι και λίγο να τα «περνούν στο τζάμπα» οι ΝΑΤΟικοί, λες και βρίσκονται σε κάποια αποικία τους. Και να φανταστείτε πως υπήρχαν κάποιοι στη Λάρισα που πίστευαν πως θα «τα οικονομήσουν χοντρά», εκμεταλλευόμενοι την παρουσία των ΝΑΤΟικών στην περιοχή και γι' αυτό τάσσονταν υπέρ του στρατηγείου. Αφελείς, κουτοπόνηροι και υποτακτικοί μαζί.

Θλίψη προκαλεί, πραγματικά, η εικόνα που παρουσιάζεται στη δίκη Γιαννόπουλου κατά του Θ. Κατριβάνου. θλίψη για τα καμώματα και την όλη συμπεριφορά του υπουργού Δικαιοσύνης στην ακροαματική διαδικασία και γενικότερα προκειμένου να επιβάλει... την άποψή του. Αλλά, ακόμα μεγαλύτερη θλίψη προκαλεί η ίδια η παρουσία ορισμένων, ελάχιστων ευτυχώς, μαρτύρων κατηγορίας, που ήρθαν να καταθέσουν υπέρ του υπουργού τους. Μάρτυρες, οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να προσφέρουν «εκδούλευση», φτάνουν στο σημείο να λένε διάφορες υπερβολές, προβάλλοντας ανύπαρκτες αντιστασιακές περγαμηνές του εκλεκτού τους, τις οποίες αναγκάζονται να αναιρούν αμέσως μετά, στην ακροαματική διαδικασία. Ανθρωποι, που ούτε συνάντησαν ποτέ τον Ε. Γιαννόπουλο στη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα, ούτε γνώριζαν αν και πού έδρασε, ήρθαν να υπερασπίσουν τον μηνυτή, επικαλούμενοι, απλώς, ότι διάβασαν ή άκουσαν πολλές δεκαετίες μετά, μάλιστα. Αν σκεφθεί κάποιος ότι ορισμένοι από αυτούς έχουν και μια ένδοξη ιστορία στην Αντίσταση, η μελαγχολία, πραγματικά, γίνεται αβάσταχτη καθώς ανακαλύπτεις πόσο έχουν αλλάξει...

Από τον αγωνιστή Νίκο Λότσιο (Ναούσης 115, Περιστέρι) δεχτήκαμε, χτες, ένα απρόσμενο τηλεφώνημα. Μας είπε: «Θέλω να διαμαρτυρηθώ για το σημερινό (χτεσινό) δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη" που γράφει ότι ούτε οι μάρτυρες δε γνωρίζουνε για την αντιστασιακή δράση του Γιαννόπουλου. Εγώ, αντιστασιακός και μαχητής του ΔΣΕ, μπορώ να βεβαιώσω για την αντιστασιακή δράση του υπουργού. Καταθέτω λοιπόν ότι εγώ είδα τον Δεκέμβρη του '44 τον Γιαννόπουλο να πολεμάει σαν λιοντάρι! Τον συνάντησα στο Περιστέρι να κάνει αντίσταση από το κέντρο "ΟΠΤΑΣΙΑ", ψυχαγωγώντας το λαό στο πολιτιστικό του κέντρο. Και προπαντός, μπορώ να βεβαιώσω ότι τον είδα να κάνει αντίσταση το 1999 στα νυχτερινά πολιτιστικά κέντρα πετώντας κόκκινα γαρίφαλα στα κορίτσια του μπαλέτου. Λυπάμαι για το "Ριζοσπάστη" που δεν τα γράφει αυτά!».

Εμείς τι να πούμε; Απλώς δημοσιεύουμε αυτολεξεί όσα μας καταμαρτυρεί για την... αντιστασιακή δράση του Γιαννόπουλου προς αποκατάσταση της αλήθειας!

Πάλι σε βάρος των μικρών καταθέτων έγιναν οι πρόσφατες μειώσεις επιτοκίων που ανακοίνωσαν τις ημέρες αυτές οι τράπεζες. Οι τελευταίες προχώρησαν σε μείωση του επιτοκίου καταθέσεων κατά 0,5 μονάδες και των επιτοκίων χορηγήσεων από 0,15 μέχρι και 1 μονάδα. Με δεδομένο ότι η σχέση καταθέσεων - χορηγήσεων είναι περίπου 3 προς 1, οι τράπεζες για να διατηρήσουν την παλιά ισορροπία, θα έπρεπε να είχαν μειώσει τα επιτόκια χορηγήσεων κατά 1,5 μονάδες, κάτι βέβαια που δεν έγινε. Πάλι δηλαδή βγήκαν κερδισμένες σε βάρος βέβαια των καταθέτων τους.

Τώρα αν ρωτήσει κάνεις γιατί η πολιτική αυτή επιβαρύνει μόνο τους μικρούς καταθέτες και όχι και τους μεγάλους, η απάντηση είναι απλή. Το κομπόδεμά τους οι τελευταίοι το διαπραγματεύονται με διαφορετικούς όρους και όχι στα επίπεδα του «λαϊκού» επιτοκίου καταθέσεων...

Το να πούμε στον Γ. Καρελιά της «Ελευθεροτυπίας» να μη γίνεται πιστό φερέφωνο της κυβερνητικής προπαγάνδας, του χειρίστου μάλιστα είδους, σαν αυτό που περιφέρεται σε ορισμένα κανάλια από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θα ήταν μάλλον άδικος κόπος.

Το να του πούμε πάλι να διαβάζει προσεκτικά, καλύτερα και προσωπικά ο ίδιος τα ντοκουμέντα του ΚΚΕ, τις αποφάσεις της ΚΕ του, είτε σημερινές, είτε χτεσινές, είτε με Γραμματέα την Αλ. Παπαρήγα, είτε με Γραμματέα τον Χ. Φλωράκη, αντί να «ακούει» αυτά που λένε δεξιά και αριστερά, πάλι μάλλον θα ήταν «δώρο άδωρο».

Φυσικά, ξέρουμε ότι ακριβώς ότι αυτή η λογική «περί εθνικιστικού» μπαταρίσματος στην πολιτική του ΚΚΕ, είναι συζητημένη και αποφασισμένη στου Μαξίμου και την αναπαράγουν σε κάθε ευκαιρία πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε κανάλια και ραδιόφωνα, καθώς και δημοσιογράφοι φίλοι τους ή φιλικά προσκείμενοι στην προπαγανδιστική αυτή τακτική τους.

Ας προσέξει όμως ο Γ. Καρελιάς, ιδιαίτερα στα κείμενα που υπογράφει... ολογράφως, να μη γελοιοποιηθεί σαν εκείνο τον υπουργό του ΠΑΣΟΚ, που απάντησε σοβαρότατα σε εκπρόσωπο του ΚΚΕ σε τηλεοπτική συζήτηση, κατακεραυνώνοντάς τον για την «εθνικιστική» γραμμή της άσκησης κριτικής στις αποφάσεις του Ελσίνκι: «Μα, τι διεθνιστικό κόμμα είστε εσείς του ΚΚΕ; Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα που πρεσβεύει το διεθνισμό να είναι αντίθετο με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;». Δε χρειάζεται να πούμε ότι έμειναν κόκαλο οι ακροατές!

Ετσι, κύριε Καρελιά μου. Για άλλη, βλέπετε, ελληνοτουρκική φιλία παλεύουμε εμείς και για άλλη οι κύριοι κυβερνώντες και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τους οποίους υπερασπίζεστε. Αυτή η... άλλη, λοιπόν, λέμε εμείς, δεν είναι φιλία, είναι ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ. Και τόσο ο ελληνικός όσο και ο τουρκικός λαός θα τη βρουν αυτή τη λυκοφιλία μπροστά τους και πάλι αυτοί θα την πληρώσουν, ούτε η κυβέρνηση της Ελλάδας, ούτε η κυβέρνηση της Τουρκίας, ούτε οι παρατρεχάμενοί τους... Δυστυχώς.

Μόνο ως ενδεικτική της ολοκληρωτικής και αυταρχικής νοοτροπίας της κυβέρνησης των «εκσυγχρονιστών» μπορεί να θεωρηθεί η προχτεσινή απαράδεκτη συμπεριφορά του Δ. Ρέππα, ο οποίος ουσιαστικά... απαγόρευσε στους δημοσιογράφους να θέτουν ερωτήσεις γύρω από τη γνωστή επιστολή Λίπονεν. Το επιχείρημα με το οποίο επιχείρησε να «φιμώσει» τους δημοσιογράφους ήταν ότι «δίνουν βάση» και πιστεύουν αυτά που λέει ο Ετσεβίτ και όχι αυτά που λέει ο Ελληνας πρωθυπουργός! Παραπέμπει σε αλήστου μνήμης εποχές αυτή η μεθόδευση, αλλά η κυβέρνηση Σημίτη όλο και πιο συχνά μας οδηγεί σ' αυτές. Επιπλέον, η επίκληση του εθνικού συμφέροντος ακούγεται αστεία όταν προφέρεται σήμερα από κυβερνητικά χείλη...

Υ.Γ. Επί της ουσίας, με ή χωρίς την επιστολή Λίπονεν, η αλήθεια είναι μία: Στο Ελσίνκι η κυβέρνηση Σημίτη υπέγραψε τη μακροχρόνια διαπραγμάτευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας υπό την εποπτεία της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ. Και, δυστυχώς γι΄ αυτή, οι προχθεσινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου απο τουρκικά αεροπλάνα αποτελούν μια ακόμη απόδειξη.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ πράγμα αυτές οι λέξεις. Αλλες φορές ακούς ή διαβάζεις άσπρο και είναι πράγματι άσπρο. Αλλες φορές, όμως, ακούς άσπρο και πρέπει να καταλαβαίνεις μαύρο.

Πολύ άτιμο πράγμα...

Βέβαια, δε φταίνε οι λέξεις. Αυτές ένα και μόνο νόημα έχουν. Υπάρχουν, όμως, μερικοί μερικοί, που τις βασανίζουν συστηματικά.

Πάρτε, για παράδειγμα, τα όσα έλεγε τις προάλλες ο Κ. Σημίτης, σχετικά με την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής, που εξασφαλίζουν οι αποφάσεις του Ελσίνκι.

Ολως... περιέργως και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών τα ίδια ακριβώς είπε χτες. Ενα νέο πλαίσιο σχέσεων ειρήνης και ασφάλειας υπάρχει πλέον μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δήλωσε.

Τώρα, πώς γίνεται, ένα μόλις 24ωρο πριν, τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα να έχουν κάνει «σουρωτήρι» τον ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου και σε ποιο πλαίσιο ειρήνης και ασφάλειας το προκλητικό αυτό γεγονός συμπεριλαμβάνεται, είναι άλλο ζήτημα...

Αλλο παράδειγμα είναι το διαβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας. Προφανώς, δε μιλάνε για τη σταθερότητα, που όλοι νομίζετε, αλλά τη σταθερότητα της αστάθειας, των διχαστικών επεμβάσεων, κλπ., κλπ. `Η, για τη σταθερότητα της εξουσίας και της κυριαρχίας των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. Το ίδιο πράγμα είναι στην ουσία...

Τα ίδια, όμως, έγιναν και στη Βουλή, χτες, στη διάρκεια της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού. Ακουγες τον εισηγητή της πλειοψηφίας κι έλεγες, με «ασημένια κουτάλια» έτρωγαν οι εργαζόμενοι τη χρονιά, που μας αφήνει, με «χρυσά» θα τρώνε το 2000...

Ασε την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια και τους λεγόμενους τομείς κοινωνικού χαρακτήρα. Σωστή κοσμογονία... Τόσο πολύ, που στο τέλος αμφιβάλλεις, αν εσύ δεν ξέρεις σε ποια χώρα ζεις ή ο υπουργός δεν ξέρει στην κυβέρνηση ποιας χώρας συμμετέχει...

Ετσι που λέτε. Περίεργο πράγμα οι λέξεις. Ιδιαίτερα, όταν τις μεταχειρίζονται όλοι όσοι ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν την κοινωνία και πασχίζουν για τα συμφέροντα του λαού, αλλά εκπροσωπούν την ολιγαρχία και φροντίζουν για τα συμφέροντά της.

Τρεις μέρες

μόνον πέρασαν

απ' τη μεγάλη

«νίκη»

και στο Αιγαίο

έφοδο

κάναν

οι «γκρίζοι λύκοι».

«Βολτάραν»

στον αέρα μας,

μέχρι την Πάρο

φτάσαν

και τα... βρακιά

του «νικητή»

γερά

τα κατεβάσαν!

Κι ο Κώστας

πανικόβλητος,

μια κοίταγε

τα ύψη

και μια... σεντόνι

ζήταγε

τ' ακάλυπτα

να κρύψει!

Ο οίστρος