Λένε πολλοί ότι οι εισαγγελείς είναι «αστυνομικοί με πολιτικά». Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι αλήθεια, αλλά αυτό που σίγουρα ισχύει είναι ότι πολλοί εισαγγελείς στη χώρα μας εξακολουθούν να πάσχουν από το καταδιωκτικό αντικομμουνιστικό «σύνδρομο», που διακατείχε κάποτε τους εισαγγελείς των Στρατοδικείων. Να, όπως οι δύο «δημόσιοι κατήγοροι» στη δίκη της «17Ν» - οι κύριοι Λάμπρου και Μαρκής - οι οποίοι, αγορεύοντας στο ακροατήριο, προσπάθησαν να συνδέσουν την τρομοκρατία με την κομμουνιστική ιδεολογία και πρακτική. Και το 'καναν παρά το γεγονός ότι και οι ίδιοι γνωρίζουν πως οι κομμουνιστές έχουν τόση σχέση με τους όποιους τρομοκράτες, τύπου Κουφοντίνα και Ξηρού, όση «ο Φάντης με το ρετσινόλαδο». Αλλά, βλέπετε «έξις, δευτέρα φύσις», ο αντικομμουνισμός...

«Είδατε, ο ανταγωνισμός "παγώνει" τις τιμές, χτυπά την ακρίβεια, λειτουργεί προς όφελος του καταναλωτή». Το πανάρχαιο αυτό παραμύθι, από τότε που υπάρχει ο καπιταλισμός, μας ξαναπουλάνε οι θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς», με αφορμή την «επιθετική κίνηση» του γνωστού κολοσσού Carrefour για τετράμηνο πάγωμα στις τιμές των προϊόντων του. Ποια είναι η πραγματικότητα; Αυτό που επιδιώκει η μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ (εκτός συμμετοχής της στα προεκλογικά «παιγνίδια» και του «αντιτίμου» της συμβολής της) είναι να αυξήσει το μερίδιό της στην αγορά και να ισχυροποιήσει τη θέση της σε βάρος των ανταγωνιστών της. Εχοντας τη δυνατότητα να πουλά, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ακόμα και κάτω του κόστους, καταφέρνει να γονατίζει και να βγάζει «εκτός παιχνιδιού», ορισμένους έστω, από τους αντιπάλους της που ολιγοπωλούν το χώρο του λιανεμπορίου. Στο τέλος του κάθε γύρου στο συνεχή αυτό «εμπορικό πόλεμο» υπάρχουν ολοένα και λιγότερα μονοπώλια, τα οποία μπορούν πλέον άνετα να συνεννοηθούν και να καθορίσουν νέες, πολύ πιο ανεβασμένες τιμές στα προϊόντα, με «εξω-οικονομικούς όρους», σύμφωνα με τον προσφιλή όρο της αστικής πολιτικής οικονομίας.

Οι καταναλωτές, λοιπόν, μπορεί να είναι πρόσκαιρα ωφελημένοι, αλλά μακροπρόθεσμα είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Αδιάψευστη απόδειξη ο λεγόμενος τιμάριθμος των τροφίμων που συνεχώς βρίσκεται τρεις και τέσσερις φορές πάνω από τον «κανονικό», ο οποίος συγκαλύπτει την ακρίβεια που πλήττει κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Στα θύματα του πολέμου των γιγάντων στα σούπερ μάρκετ περιλαμβάνονται όμως πλήθος μικρομεσαίων επαγγελματιών στο λιανεμπόριο όσο και στη μεταποίηση, που δεν αντέχουν την πίεση να πωλούν κάτω του κόστους, όπως αξιώνουν οι πολυεθνικές, που μπορούν εξάλλου να κάνουν και φθηνές εισαγωγές. Οσο για τον ανεκδιήγητο «κυνηγό αγγουριών», Κ. Κουλούρη, μπορεί να δηλώνει ευτυχής, αλλά κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν δε μας πιστεύετε, διαβάστε ή δείτε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τις δηλώσεις του υφυπουργού Οικονομίας. «Δεν αντέχει ο κρατικός προϋπολογισμός και η οικονομία την ικανοποίηση των αιτημάτων». Ετσι είπε ο κ. Φωτιάδης...

Κι ο κ. Τηλέμαχος Χυτήρης συμπλήρωσε και επαύξησε: «Είναι εκτός πλαισίου». Προφανώς, εννοεί το πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, μαζί και της διαβόητης «Χάρτας Σύγκλισης».

Δεν έχουμε ακούσει ποτέ, όμως, κάποιο μέλος της κυβέρνησης να πει ότι τα κέρδη της τάδε πολυεθνικής είναι εκτός πλαισίου. `Η, δεν αντέχει η οικονομία τα πλούτη που έχει σωρεύσει η ολιγαρχία της χώρας.

Θα πείτε, βέβαια, ότι αυτά δε συμβιβάζονται με την «ελεύθερη αγορά» και τους νόμους της. Δε λέμε, έτσι είναι. Αναρωτηθήκατε ποτέ, όμως, αν και πότε σας ρώτησαν, για την «ελεύθερη αγορά», που τώρα εφαρμόζουν;

Πάντως, για να μην αδικούμε την κυβέρνηση, το ίδιο συμβαίνει και με άλλους. Για παράδειγμα, με την ηγεσία της ΝΔ. Εχετε ακούσει ποτέ τον Κ. Καραμανλή να πει κάτι σχετικό; Ποτέ.

Ακόμη κι όταν φωνάζουν και χτυπιούνται για τη διαφάνεια και τη διαπλοκή ή τα βάζουν με τον Κόκκαλη και τον χαρακτηρίζουν «εθνικό προμηθευτή», πάντα, με ιδιαίτερη επιμονή και φροντίδα, σπεύδουν να συμπληρώσουν, ότι και η δική τους κυβέρνηση στην ολιγαρχία και πάλι θα τα δίνει, αλλά... με διαφάνεια. Ισως, κρατώντας σειρά προτεραιότητας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ουσία, όμως, παραμένει ίδια. Στην ανακοίνωσή της, η Ομοσπονδία αγνοεί τα προβλήματα που δημιουργεί στους ΕΒΕ η σκληρή φορολογική πολιτική της κυβέρνησης και η αμέριστη υποστήριξή της προς το μεγάλο κεφάλαιο, που επεκτείνεται διαρκώς σε βάρος τους.

Το μόνο τους πρόβλημα φαίνεται να είναι οι ασφαλιστικές εισφορές και δηλώνουν απερίφραστα πως, σε ό,τι τους αφορά, οι ΜΜΕ «έχουν φορτωθεί με πλασματικά χρέη», τα οποία «προέρχονται από επιβολές προστίμων». Παραδέχονται, δηλαδή, επίσημα ότι δεν πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και απαιτούν θρασύτατα να απαλλαγούν από τα πρόστιμα! Νομίζουν ότι αν «ξεζουμίσουν» τους εργαζόμενους θα αναπληρώσουν τις απώλειές τους, αλλά αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική είναι σίγουρη η καταδίκη τους.

Με ενδιαφέρει ως πολίτη, όχι όμως ως συγγραφέα, απαντά ο γνωστός Aμερικανός συγγραφέας Φίλιπ Ροθ, στην ερώτηση αν έχει εκτιμηθεί η διάσταση αυτού που συνέβη στις 11 Σεπτέμβρη («Βήμα», 11 Σεπτέμβρη) και συνεχίζει: «Η 11η Σεπτεμβρίου δεν είναι κάτι που μπορώ να συλλάβω σε φανταστικό επίπεδο. Η μόνη ιστορία που βγάζω από αυτήν είναι το κιτς σε όλη του τη φρίκη. Οχι τη φρίκη αυτού που συνέβη, αλλά την παραμόρφωση αυτού που συνέβη. Αλλες πόλεις έχουν υποστεί χειρότερες καταστροφές και οι ίδιοι οι Αμερικανοί έχουν προκαλέσει καταστροφές στην ιστορία, ακόμη και όταν ήταν για καλούς σκοπούς - δεν είμαι ειρηνιστής. Πρέπει να κρατάμε την έννοια των αναλογιών. Αυτό που βλέπουμε μετά την 11η Σεπτεμβρίου είναι ένα όργιο εθνικού ναρκισσισμού κι ένα αδικαιολόγητο αίσθημα του προφανούς θύματος, πράγματα αποκρουστικά. Και δε σταματάει! Σήμερα ακόμη είναι δυνατόν να δεις ένα ματς του μπέιζμπολ που να μην ξεκινάει με τον εθνικό ύμνο και επικλήσεις στη μνήμη των "ηρώων μας". Σου 'ρχεται να πεις: Σταματήστε, φθάνει.

- Εχει ειπωθεί από πολλούς ότι η Αμερική έχασε την αθωότητά της...

- Ποια αθωότητα; Από το 1668 ως το 1865 αυτή η χώρα γνώρισε τη δουλεία. Υστερα, από το 1865 ως το 1995, μια κοινωνία έρμαιο βίαιων φυλετικών διακρίσεων. Δεν καταλαβαίνω για τι ακριβώς μιλάνε».

«Ξοδεύουμε χρόνο, εργασία και χρήμα για να σας οπλίσουμε με γνώση»... «Δεν ξεχωρίζετε από άλλους συμμαθητές σας, λόγω καταγωγής και οικονομικής κατάστασης»... «Η πολιτεία κάνει διαρκώς σπουδαία βήματα: εργαστήρια, κτίρια. Ολα αυτά μας αναδεικνύουν ως έθνος»... «Αυτά που εσείς θεωρείτε αυτονόητα και δεδομένα, άλλοι δεν τα διαθέτουν καν»...

Τα παραπάνω, είναι μερικά απ' όσα είπαν προχτές οι εκπρόσωποι διαφόρων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, στην εκδήλωση έναρξης της σχολικής χρονιάς στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Και δεν τα είπαν σε μαθητές του Δημοτικού ή του Γυμνασίου, αλλά σε αυτούς του Λυκείου. Σε μαθητές, δηλαδή, που πέρασαν το καλοκαίρι τους στα φροντιστήρια, διαβάζοντας και πληρώνοντας ακριβά, για να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους συμμετοχής στο άκρως ανταγωνιστικό και εξεταστικοκεντρικό σύστημα. Σε μαθητές, που ζουν καθημερινά τις ταξικές διακρίσεις στην Παιδεία και γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι όσα περισσότερα χρήματα διαθέτεις, τόσο περισσότερη μόρφωση αποκτάς. Σε νέους, που ξέρουν ότι οι εργαζόμενοι γονείς τους δουλεύουν ολημερίς, για να τα βγάλουν πέρα, έστω και με αρκετές δυσκολίες, ενώ, την ίδια στιγμή, υπάρχουν και οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες», που δε γνωρίζουν τι έχουν...

Τα γεγονότα δείχνουν και τον πραγματικό ένοχο. Είναι ο εχθρός των λαών όλου του κόσμου, ο ιμπεριαλισμός. Γι' αυτό ο αγώνας των Παλαιστινίων για την επιβίωση, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπειά τους δεν είναι μόνο δικός τους. Είναι αγώνας των λαών όλου του κόσμου, που τα συμφέροντά τους συγκρούονται με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Βρισκόμαστε όλοι στο πλευρό τους. Με κινητοποίηση και συνεχή δράση.

Ούτε μια ούτε δύο αλλά δέκα φορές χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Ζάππειο τη λέξη «δεσμεύομαι» προκειμένου να αναπτύξει τα «δέκα μέτωπα της χάρτας σύγκλισης». Μας θύμισε έτσι την «Αγέλαστη Πολιτεία» των αδελφών Κατσιμίχα, όπου ο λαϊκιστής δήμαρχος σε κατάσταση μέθης, χρησιμοποιούσε και αυτός το ρήμα «δεσμεύομαι» κι έταζε υποσχέσεις σε όποιον έβρισκε μπροστά του. Δε θέλουμε να πούμε ότι υπάρχει οποιαδήποτε σχέση μεταξύ του πρωθυπουργού και του δημάρχου της «Αγέλαστης Πολιτείας», εκτός φυσικά από την κοινή χρήση της λέξης «δεσμεύομαι», ίδιον του παλιού και του νέου πολιτικαντισμού και της κοροϊδίας των ψηφοφόρων. Φαίνεται ότι καθόλου δεν προσέχουν τον πρωθυπουργό οι σύμβουλοί του, για να τον προφυλάξουν από τις κακοτοπιές. Οσο για την πρωθυπουργική «δέσμευση», δεν αξίζει και πολλά πράγματα. Το ίδιο ρήμα είχε χρησιμοποιήσει ο πρωθυπουργός παραμονές των εκλογών του 2000 («δεσμεύομαι για κατώτατες συντάξεις 152.000» είχε αναφέρει συγκεκριμένα), αλλά αμέσως μετά τις εκλογές, οι «δεσμεύσεις του» πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων από τον ίδιο και το κόμμα του. Καμένο χαρτί, επομένως, οι πρωθυπουργικές «δεσμεύσεις».