Πέμπτη 18 Απρίλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αδιόρθωτοι...

Αφού, για κάμποσο καιρό, έκαναν «πλάτες» στην ΠΑΣΚΕ και δεν έλεγαν το παραμικρό για τις συνεχείς και απαράδεκτες υποχωρήσεις της, από τις αρχικές, περσινές θέσεις της Συνομοσπονδίας για το Ασφαλιστικό, συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων. Αφού, πήραν μέρος στο δήθεν διάλογο και προσέφεραν τον οβολό τους και στη διαδικασία νομιμοποίησης της αντιασφαλιστικής κυβερνητικής επιχείρησης, κάποια στιγμή, δήλωσαν τη διαφωνία τους και τώρα παίρνουν μέρος στους αγώνες.

Εστω κι έτσι, όμως, κάλιο αργά παρά ποτέ, ίσως πείτε. Δε λέμε όχι. Θα συμφωνούσαμε, όμως, πιο εύκολα, αν έβγαζαν και κάποια διδάγματα από τη μέχρι σήμερα τακτική τους. Για την ηγεσία του ΣΥΝ μιλάμε, η οποία, χτες, έσπευσε να «πιάσει καρέκλα» σ' έναν ακόμη «διάλογο», για το φορολογικό. Κι ας έγινε - ειδικά αυτός - εντελώς διάτρητος και ουσιαστικά άχρηστος, πριν ακόμη ξεκινήσει, αφού έχει ως βάση το διαβόητο πόρισμα της «επιτροπής Γεωργακόπουλου», με το οποίο, υποτίθεται πως διαφωνεί ακόμη και η κυβέρνηση. Τίποτε αυτοί, το χαβά τους.

Προσέξτε παιδιά, το «διάλογο» και τα μάτια σας...

Το «Βήμα» και η Αριστερά

Μπορεί να καταλαβαίνουμε τους λόγους για τους οποίους το κάνουν, αλλά ας πάρουν υπόψη τους ότι έχει ξεπεράσει προ πολλού ακόμη και τα σύνορα του γελοίου. Για το «Βήμα» μιλάμε και, ιδιαίτερα, για ορισμένους αρθρογράφους- στελέχη του, οι οποίοι επιμένουν συστηματικά και μονότονα να χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ αριστερή πολιτική δύναμη.

Ισως, βέβαια, μας αντιτείνουν, ότι όλα σχετικά είναι. Αφού το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στ' αριστερά της ΝΔ, σωστός είναι ο χαρακτηρισμός. Ομως, ακόμη κι αν δεχτούμε την εκτίμηση αυτή, γιατί δεν παίρνουν ως σημείο αναφοράς τη χουντοφασιστική και φιλοβασιλική παράταξη και, επομένως, να ονομάζουν και τη ΝΔ αριστερή δύναμη; Μήπως, επειδή έτσι... σχετικοποιούνται μέχρι αχρηστίας τα γνωστά και ψεύτικα διλήμματα;

Τον πιστεύετε;

Δεν υπήρξε ούτε μία εφημερίδα ή ηλεκτρονικό μέσο μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, την περασμένη βδομάδα, που να μη σημείωσε -- με τον ένα ή άλλο τρόπο -- την ικανοποίηση της Ουάσιγκτον από το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Βενεζουέλα και την ανατροπή του εκλεγμένου Προέδρου της χώρας, Ούγο Τσάβες. Δεν υπήρξε, επίσης, ούτε ένα ΜΜΕ, δυο μέρες αργότερα, που να μη σημείωσε τη δυσαρέσκεια του Λευκού Οίκου από τις γνωστές σε όλους εξελίξεις, τη λαϊκή κινητοποίηση και την επαναφορά του Τσάβες στην Προεδρία της χώρας. Ακολούθησαν οι αποκαλύψεις αμερικανικών εφημερίδων, σύμφωνα με τις οποίες, οι πραξικοπηματίες είχαν ενημερώσει, μήνες πριν, για τα σχέδιά τους την αμερικανική πρεσβεία στο Καράκας και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και είχαν εξασφαλίσει την ανοχή -- τουλάχιστον -- της Ουάσιγκτον. Και μετά απ' όλ' αυτά, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Αρι Φλέισερ, εδέησε να κάνει σχετικές δηλώσεις, βεβαιώνοντας όλο τον κόσμο ότι «τονίσαμε κατηγορηματικώς στους ηγέτες της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, ότι οι ΗΠΑ δε θα υποστήριζαν ένα πραξικόπημα».

Τα συμπεράσματα είναι δικά σας.

Τα... επικοινωνιακά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΙΣΤΑ, μόλις μια μέρα πριν τη σημερινή απεργία, ο πρωθυπουργός μάς μίλησε για την ...κοινωνική πολιτική της κυβέρνησής του και το πόσο απεχθάνεται τον κοινωνικό αποκλεισμό! Στα σοβαρά πιστεύει ότι μπορεί να πείσει έστω κι έναν εργαζόμενο με κάτι τέτοια;

Να τους χαίρεται τους επικοινωνιολόγους και τους συμβούλους του, πλην όμως, με μερικές τέτοιες δηλώσεις γενικόλογου χαρακτήρα, ούτε το Φορολογικό ξεχνιέται, ούτε το 2,5% της εισοδηματικής πολιτικής, ούτε η ανεργία, ούτε το Ασφαλιστικό.

Ειδικά το τελευταίο πάει από το κακό στο χειρότερο και κανένα επικοινωνιακό κολπάκι δεν μπορεί να κάνει το μαύρο άσπρο. Και μια και μιλήσαμε για «μαύρο», δε φανταζόμαστε ότι η κυβέρνηση περιμένει να μη φανούν οι σχετικές επιπτώσεις στις δημοτικές εκλογές!

Μάλλον το γνωρίζει και γι' αυτό ετοιμάζει από τώρα τις άμυνές της.

ΚΑΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ μας Ιταλία στην ίδια κατάσταση βρίσκεται. Με τη διαφορά βέβαια ότι εκεί κυβερνά ένας ιδιοκτήτης ΜΜΕ και όχι ένας υπάλληλος ιδιοκτητών ΜΜΕ. Μικρή διαφορά ίσως, αλλά έχει σημασία.

Βλέπετε, τελικά οι παράδεισοι της Ενωμένης Ευρώπης δεν είναι καθόλου παράδεισοι. Για τους εργαζόμενους, βέβαια. Και, βέβαια, ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία δεν ασκεί καμιά πολιτική ασύμβατη με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αντιθέτως, κι αυτός διαρθρωτικές αλλαγές για την επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης θέλει να εφαρμόσει.

ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ εντός «ολίγων ημερών» από τα παλαιστινιακά εδάφη, που υποσχέθηκε ο Αριέλ Σαρόν, είναι μια πραγματικά ανατριχιαστική δήλωση. Μιλάμε για λίγες μέρες σφαγών, που βέβαια θα γίνουν τώρα με εντατικούς ρυθμούς.

Και ποια είναι η αντίδραση του «διεθνούς παράγοντα»; Ο Κόλιν Πάουελ να δηλώνει ευτυχής για τη δήλωση του Ισραηλινού πρωθυπουργού και η Ευρωπαϊκή Ενωση να παριστάνει ότι εθελοτυφλεί, στηρίζοντας ουσιαστικά τις εξελίξεις.


Γρηγοριάδης Κώστας

Καταργούν την εισφορά για τα ατυχήματα

Σε 15 δισεκατομμύρια δραχμές ανέρχεται ετησίως το κόστος του ΙΚΑ για την επιδότηση και τη συνταξιοδότηση θυμάτων εργατικών ατυχημάτων, σύμφωνα με τα στοιχεία του 1998. Ατυχήματα, που, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, η ευθύνη ανήκει στους εργοδότες, είτε γιατί δεν παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα ασφάλειας, είτε εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας, στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν περισσότερα κέρδη. Και όμως, αυτούς τους εργοδότες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με τη νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που συμφώνησε, επιδιώκει να απαλλάξει ακόμα και απ' αυτήν την ελάχιστη εισφορά για τον επαγγελματικό κίνδυνο σε ποσοστό 1%. Ολα αυτά, όπως αναγράφεται στο κείμενο συμφωνίας, επειδή «έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες εργασίας και έχει εναρμονιστεί το θεσμικό πλαίσιο με τις ευρωπαϊκές οδηγίες». Και αφού στα χαρτιά εναρμονιστήκαμε, τώρα οι βιομήχανοι μπορούν και να μην πληρώνουν, ούτε αυτά τα ψίχουλα. Θα συνεχίσουν, όμως, να πληρώνουν οι εργαζόμενοι, μέσω των εισφορών τους στο ΙΚΑ. Να, ακόμα ένα παράδειγμα για το πώς η πλειοψηφία βάζει πλάτη ν' απαλλαχτούν οι εργοδότες από τις υποχρεώσεις τους, ν' αυξήσουν τα κέρδη τους και ας βουλιάξουν τα Ταμεία.

Σκέψεις για τη Βενεζουέλα

Χώρα της Λατινικής Αμερικής. Με άλλα λόγια, στην περιοχή, που οι ΗΠΑ θεωρούν «κήπο» τους και μπορούν να φυτεύουν, να ποτίζουν και να μεγαλώνουν τους δικούς τους προέδρους, πρωθυπουργούς, κυβερνήσεις και ...αντιπολιτεύσεις, μαζί με τους υπόλοιπους μηχανισμούς εξουσίας και παραεξουσίας.

Ο λαός της Βενεζουέλας, το 1998, αποφάσισε πως ο κήπος είναι δικός του και ψήφισε ένα Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο, που πήρε ένα ποσοστό πάνω από 50%. Από τότε, έγιναν επτά εκλογικές αναμετρήσεις και το περασμένο καλοκαίρι αυτό το Μέτωπο εξασφάλισε ποσοστό 73%. Είναι φανερό πως ο λαός της Βενεζουέλας ενέκρινε τους γενικούς προσανατολισμούς της κυβέρνησης και τα μέτρα που έπαιρνε όλο αυτό τον καιρό. Π.χ., καινούριο Σύνταγμα, γη στους αγρότες, μέτρα για την κρατική εταιρία πετρελαίου κ.ά.

Σ' αυτό το διάστημα, τα «φυτά» των ΗΠΑ ένιωθαν πως, αν αφεθούν έτσι τα πράγματα, θα έρθει η ώρα που θα «μαραθούν». Βέβαια, απ' ό,τι πλέον αποδείχνεται - ακόμα και από αμερικάνικες πηγές - ποτέ οι ΗΠΑ δεν άφησαν «απότιστους» τους ανθρώπους τους στο εσωτερικό της χώρας και ούτε πρόκειται να τους αφήσουν. Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες για την «περίοδο της καρποφορίας» ή για τον τρόπο «συλλογής του καρπού», αλλά δε σημαίνει πως δε θα συνεχίσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «να περνάνε στην αυλή του γείτονα...». Εβρισκαν και θα βρίσκουν πάντα «αφράτο χώμα» να δεχτεί το «σπόρο» τους, τους παραπονεμένους εργοστασιάρχες, τους ανθρώπους του κεφαλαίου, αυτούς που τους υπηρετούν και όλους εκείνους ίσως, που, είτε εξαγοράζονται άμεσα, είτε ελπίζουν στη μελλοντική εξαγορά τους από το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Τις τελευταίες βδομάδες, όλοι αυτοί οι «σπόροι» πήγαν (ίσως πρόωρα, ίσως δοκιμαστικά) να φουντώσουν ταυτόχρονα και, αφού δημιούργησαν μια κατάσταση αποδιοργάνωσης στη χώρα, επιχείρησαν ν' αρπάξουν την κυβερνητική εξουσία, από εκεί που την είχε εμπιστευτεί ο λαός με τη μεγαλύτερη πλειοψηφία. Ισως από βιασύνη, ίσως από υπερβολική σιγουριά, ίσως το αντίθετο από υπερβολική ανασφάλεια για το τι ελέγχουν, οι πραξικοπηματίες, τις λίγες ώρες που κινήθηκαν, πρόλαβαν «να καρφωθούν» για το ποιες ήταν οι προθέσεις τους και ποια τα αληθινά αφεντικά τους. Τα συγχαρητήρια από τις ΗΠΑ, τα διακριτικά χτυπήματα στην πλάτη από την ΕΕ, τα πρώτα διατάγματα για «ούτε ένα βαρέλι πετρέλαιο στην Κούβα» δεν άφηναν περιθώρια για αμφιβολίες.

Τίποτα δεν τέλειωσε. Ακόμα και να ήθελαν, -πράγμα που δε γίνεται, αλλά λέμε... - οι διοικούντες τις ΗΠΑ να φρενάρουν την ιμπεριαλιστική φύση του συστήματός τους, δεν το μπορούν. Λειτουργεί με τους δικούς του νόμους και ταχύτητες και αυτοί τους υπηρετούν. Αν δεν μπορούν να τους υπηρετήσουν τυφλά, αντικαθίστανται. Οι λαοί, από την άλλη πλευρά, αντιστέκονται, με την ψήφο, την κινητοποίηση, με κάθε μορφή. Η τελική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Αποκαλυπτικές συγκρίσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αμείωτες συνεχίζονται οι δολοφονικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού -εξοπλισμένου σαν αστακού από τις ΗΠΑ κυρίως και την ΕΕ δευτερευόντως- στην Παλαιστίνη. Οι εκατόμβες των θυμάτων συνεχώς αυξάνονται, αλλά ούτε πέρασε από το μυαλό του Μπους, το ενδεχόμενο να επιβληθεί εμπάργκο στρατιωτικών υλικών στο Ισραήλ.

Είκοσι οκτώ χρόνια κλείνει τον Ιούλη η κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία. Είκοσι οκτώ χρόνια στο μισό νησί είναι εγκατεστημένα τουρκικά στρατεύματα, εξοπλισμένα με αμερικανικά όπλα, αλλά ποτέ δεν έβαλαν κάποιο θέμα οι εκάστοτε ένοικοι του Λευκού Οίκου.

Οπως διαβάσαμε, όμως, στα χτεσινά «Νέα», η Ουάσιγκτον απαιτεί να αποσυρθούν αμέσως από την Κύπρο δύο μεταχειρισμένα στρατιωτικά ελικόπτερα διάσωσης, που έχουν διατεθεί από την Ελλάδα στην κυπριακή κυβέρνηση. Γιατί; Μα, οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες εφαρμόζουν εμπάργκο στρατιωτικών υλικών στην Κύπρο και, αφού τα συγκεκριμένα ελικόπτερα διαθέτουν αμερικανική τεχνολογία, εμπίπτουν στις σχετικές διατάξεις.

Ολα κι όλα... Στα ζητήματα υπεράσπισης της ειρήνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, κλπ., κλπ., δεν αστειεύονται οι ΗΠΑ...

Χωρίς όριο

Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει στην Αρτα η πολιτική και συνδικαλιστική δίωξη του Ν. Γλυνάτση, με ανυπόστατες κατηγορίες, από την πλειοψηφία του ΔΣ του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού. Μια δίωξη, η οποία στην πραγματικότητα οφείλεται στο γεγονός πως ο εν λόγω συνδικαλιστής και στέλεχος του ΚΚΕ αντιτάχθηκε και πρωτοστάτησε στους αγώνες για να μην περάσουν τα σχέδια της ελεγχόμενης από τις κυβερνητικές δυνάμεις διοίκησης του Συνεταιρισμού. Συνδικαλιστικοί και πολιτικοί φορείς της πόλης έχουν ταχθεί αλληλέγγυοι στον Ν. Γλυνάτση. Ακόμη και η ΓΣΕΕ έχει ζητήσει την ανάκληση της σχετικής απόφασης του ΔΣ.

Θλιβερή παραφωνία αποτελεί η στάση του γνωστού δικηγόρου Αλ. Μητρόπουλου, ο οποίος συμπαρίσταται στον «ΠΑΣΟΚο εργοδότη» και παρέχει τις υπηρεσίες του, για να επιτευχθεί η απόλυση του συνδικαλιστή από τη δουλιά του. Στάση, η οποία υποχρέωσε ακόμη και τον τοπικό βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Σωτ. Στολτίδη, να δηλώσει: «Εκφράζω τη θλίψη μου, που βλέπω τον Μητρόπουλο, έναν εργατολόγο, ο οποίος ήταν δίπλα στους εργαζόμενους και ό,τι έγινε, έγινε από τους εργαζόμενους, να έρχεται να υποστηρίξει μια υπόθεση καθαρά συνδικαλιστική, με στενοχωρεί πολύ αυτό».

Τι να είναι, άραγε, αυτό που ωθεί τον κ. Μητρόπουλο σ' αυτήν τη στάση; Μήπως η ανάγκη για χρήματα; Η φιλοδοξία της δημοσιότητας; Μήπως ένας ιδιότυπος αντικομμουνισμός; Κάτι άλλο; Δε γνωρίζουμε. Ο,τι και να 'ναι, πάντως, σημειώνουμε το αυτονόητο: Σ' όλα υπάρχουν όρια.

Ούτε ένας

«Είναι ικανοποιητική η αύξηση του 5,4% που συμφώνησαν ΓΣΕΕ - εργοδότες;» Αυτή ήταν «η ερώτηση της ημέρας» στο χτεσινό «Βήμα», το οποίο δημοσιεύει και τις απαντήσεις έξι αναγνωστών του. Ε, λοιπόν, ούτε ένας δε δηλώνει ευχαριστημένος από την αύξηση, η οποία, βέβαια, δεν είναι 5,4%, αλλά αυτά είναι ...ψιλά γράμματα για το «Βήμα».

Φαίνεται, πως ο μόνος ικανοποιημένος σε όλη τη χώρα -αν εξαιρέσουμε τους κυβερνώντες και τους βιομήχανους- είναι ο Χρ. Πολυζωγόπουλος...

Ακόμη η γνώμη των επιστημόνων...

Απεργιακός ξεσηκωμός για το Ασφαλιστικό σήμερα και θυμηθήκαμε πως ακόμη δεν έχουν δημοσιοποιήσει τη γνώμη τους οι ειδικοί επιστήμονες της διοίκησης της ΓΣΕΕ για την κυβερνητική χρηματοδότηση του συστήματος, όπως είχε πει ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας. Εχουμε ξανασημειώσει την παρατηρούμενη δυστοκία κι έχουμε αναρωτηθεί πού να οφείλεται, αλλά καμία απάντηση δεν πήραμε. Οι μέρες, όμως, περνούν και η καθυστέρηση γίνεται όλο και μεγαλύτερη και ακόμη περισσότερο ανεξήγητη. Εκτός και οφείλεται, στην ...αδυναμία» των ειδικών επιστημόνων να «στηρίξουν» τη φιλοκυβερνητική στάση του προέδρου της ΓΣΕΕ...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οι πραγματικοί τρομοκράτες

Κάθε οικονομική ενίσχυση σε λαϊκά κινήματα, που παλεύουν εναντίον της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, αποτελεί ποινικό αδίκημα... Αυτό επικύρωσε χτες, στη βουλή, η κυβέρνηση με τη βοήθεια της ΝΔ και του ΣΥΝ, οι οποίοι υπερψήφισαν τη διεθνή σύμβαση για την «καταστολή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας». Τα χρήματα, δηλαδή, που θα συγκεντρώνουν μαζικές οργανώσεις της πατρίδας μας, ως εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης, προκειμένου να ανακουφίσουν λαούς που δολοφονούνται από την πολεμική μηχανή της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, μπορεί να χαρακτηριστεί παράνομη, άρα ποινικά κολάσιμη πράξη, αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι χρηματοδοτούν τρομοκράτες!

Η εκστρατεία «κατά της τρομοκρατίας», ιδιαίτερα μετά την 11η του Σεπτέμβρη, στην πραγματικότητα, είναι μια ακόμη τρομοκρατική επίθεση, για την καταστολή των λαϊκών εθνικοαπελευθερωτικών και επαναστατικών κινημάτων, που αμφισβητούν και αντιπαλεύουν τον ιμπεριαλισμό. Την ίδια στιγμή που οι λαοί βαφτίζονται «τρομοκράτες», μια εξόφθαλμη τρομοκρατική πολιτική επίθεση από τους πραγματικούς τρομοκράτες, τους ιμπεριαλιστές, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Τη βιώνουν στο πετσί τους οι χιλιάδες δολοφονούμενοι από τον ισραηλινό στρατό Παλαιστίνιοι. Τη γνωρίζει ο λαός του Αφγανιστάν. Την έζησε ο λαός της Γιουγκοσλαβίας. Τη γνώρισαν τα 1.000.000 παιδιά στο Ιράκ, που καταδικάστηκαν άδικα σ' έναν αργό θάνατο, λόγω του εμπάργκο. Για πάνω από 40 χρόνια, βιώνει τις συνέπειες του αποκλεισμού ο λαός της Κούβας. Ολοι αυτοί οι λαοί έχουν χαρακτηριστεί «τρομοκράτες»... Οι αντιιμπεριαλιστές, οι πατριώτες, οι αγωνιστές όπου Γης χαρακτηρίζονται από τις ΗΠΑ και τους συνεταίρους τους ως τρομοκράτες. Εχουν σαν στόχο μέχρι και αγωνιστές της αντίστασης, της αντιδικτατορικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης, ακόμη και στη χώρα μας, να τους χαρακτηρίζουν «τρομοκράτες», μόνο και μόνο γιατί αντιστάθηκαν. Εξάλλου, όπως ξεκάθαρα είπε και ο υφυπουργός Εξωτερικών, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της συγκεκριμένης σύμβασης, «σήμερα το τι είναι τρομοκρατία το ορίζει ο ισχυρός»! Οι ΗΠΑ, λοιπόν, δίνουν τον τίτλο!

Οι ιμπεριαλιστές κάνουν πολέμους, δολοφονούν ανθρώπους, ασκούν κρατική τρομοκρατία, μοιράζοντας τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής, προωθώντας τα συμφέροντά τους. Παράλληλα, φροντίζουν να αντιμετωπίσουν και τις τεράστιες λαϊκές κινητοποιήσεις, που καταδικάζουν την πολιτική τους, «χτίζοντας» νέα νομικά «οπλοστάσια», με «αντιτρομοκρατικούς νόμους», ενώ, την ίδια στιγμή, οι μυστικές τους υπηρεσίες οργανώνουν πραξικοπήματα, καθοδηγούν προβοκάτσιες και άλλες δολοφονικές τρομοκρατικές ενέργειες, που είναι ξένες με το λαϊκό κίνημα. Στο μέλλον, δεν αποκλείεται να καταδικάζουν και να απαγορεύουν ακόμα και τη φραστική εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους αγωνιζόμενους λαούς...

Μπροστά στην εξελισσόμενη αντιδραστική πραγματικότητα. Μπροστά στην τρομοκρατική πολιτική τους. Μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση, που εξαπολύει η «νέα τάξη», οι λαοί δεν έχουν άλλο όπλο, από το δικό τους μαχητικό, μαζικό κοινωνικοπολιτικό αγώνα, με τις μορφές πάλης που επιλέγουν οι ίδιοι. Οταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δηλώνει με περίσσιο θράσος ότι «η τρομοκρατία πυροδοτεί τον κύκλο της βίας», για να καθαγιάσει τη βία του δικού τους πολέμου, οι λαοί μπορούν και πρέπει να αντισταθούν στην κρατική τρομοκρατία σε κάθε χώρα, να δυναμώσουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, να συγκρουστούν με την πολιτική της βίας και του πολέμου, αλλά και με τις δυνάμεις που την ασκούν έως την οριστική ανατροπή τους.

Ξεσηκωμός

Στο πόδι

όλη η εργατιά,

λάβα και φλόγα

η ματιά

και αντηχεί παντού

στους δρόμους

«όχι» τρανό

στους μαύρους νόμους.

* * *

Στο πόδι

ο κόσμος που μοχθεί,

η οργή του

δίκοπο σπαθί

κι η θέλησή του

σαν ατσάλι

ν' αντισταθεί

να δώσει πάλη.

* * *

Στο πόδι

η τάξη η «ταπεινή»,

γροθιά υψώνει

και φωνή,

έχει ξεσπάσει

κι όρκο δίνει

σκλάβα σ' αφέντες

να μη γίνει!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ