Τρίτη 26 Φλεβάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Περισσότερο φανερή η ουσία

Γρηγοριάδης Κώστας

Λίγος καιρός έχει περάσει, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός και διάφορα κυβερνητικά στελέχη μιλούσαν, με ύφος δεκαπέντε καρδιναλίων, για «ισχυρή Ελλάδα» και, τώρα, ο Κ. Σημίτης μιλά για «θολά τοπία» και «στρατηγικές πολιτικής εκτροπής». Τι άλλαξε στους δυο αυτούς μήνες; Απλά και μόνον, η σύγκρουση επιχειρηματικών και αντίστοιχων πολιτικών συμφερόντων περνάει σε νέα φάση, με την κυβέρνηση να τρέμει στην ιδέα, ότι οι κατά τα άλλα φίλα προσκείμενοι κύκλοι του κατεστημένου, ίσως και να απεργάζονται σχέδιο ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού.

Η ουσία, βέβαια, δεν αλλάζει και, μάλλον, γίνεται περισσότερο φανερή. Την είχαμε επισημάνει σε ανύποπτο χρόνο πριν από αρκετό καιρό. Οι βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές «σύγκλισης», δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν σε πολύ μεγαλύτερη και πιο εκτεταμένη διαφθορά και σήψη των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών ηθών του συστήματος, κάτι το οποίο γίνεται πλέον αντιληπτό απ' όλους. Το οικοδόμημα του «εκσυγχρονισμένου» ελληνικού καπιταλισμού, εκτός από σαθρό και διεφθαρμένο, αναδίνει δύσοσμες και επικίνδυνες αναθυμιάσεις. Η σαπίλα των συντελεστών του, της οικονομικής ολιγαρχίας και των πολιτικών της υπαλλήλων, δύσκολα μπορεί πλέον να καλυφθεί.

«Αυτή είναι η Ελλάδα»...

Με τις προαναφερόμενες πρωθυπουργικές παλινωδίες ασχολείται και ο Στάθης, στο χτεσινό «Ναυτίλο» του και σημειώνει:

«Πάντως, να πάθουμε πραξικόπημα αποκλείεται!

Απλώς πάθαμε μια ψυχολογία, ακούγοντας τον κ. Πρωθυπουργό να ομιλεί περί "εκτροπής" καθ' ότι λίγες μέρες πριν ο ίδιος είχε δηλώσει ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή "το πολίτευμα ούτε απειλείται ούτε εκβιάζεται!".

Βεβαίως, πάλι ο ίδιος λίγες μέρες ακόμα πιο πριν είχε ομιλήσει περί "συνωμοσίας"!

Αλλά φαίνεται, "αυτή είναι η Ελλάδα" (όπως είχε πει πάλι ο Πρωθυπουργός): Αλλα να λέει τη μιαν ημέρα ο Πρωθυπουργός της κι άλλα την άλλη...»

Ξεριζωμός, πείνα και θάνατος

Ενας πρόσφυγας αντιστοιχεί σε 275 κατοίκους της Γης. (`Η αν υποθέσουμε ότι ο πληθυσμός της Γης είναι έξι δισ. άνθρωποι, οι πρόσφυγες είναι 22 εκατ.). Κάθε χρόνο ένα εκατομμύριο άνθρωποι είναι μόνιμοι μετανάστες και άλλο ένα εκατομμύριο γίνονται πρόσφυγες. Συνολικά κάθε χρόνο μετακινείται ένα δισ. ανθρώπων, που περιλαμβάνονται στη γενική κατηγορία των «διεθνών ταξιδιωτών». Και τα αποτελέσματα αυτών των μετακινήσεων είναι ο θάνατος, η πείνα και η δυστυχία. Για παράδειγμα, σε ένα στρατόπεδο του Μαλάουι το 21% πέθανε από την πείνα, το 26% προσβλήθηκε από χολέρα και το 19% από διάρροιες.

Τα παραπάνω συγκλονιστικά στοιχεία παρουσιάστηκαν χτες σε συνέδριο της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας. Στοιχεία που πιστοποιούν ότι οι κυρίαρχοι της Γης καταδυναστεύουν πρώτα τις χώρες και μετά εξανδραποδίζουν και τους ανθρώπους.

Και ύστερα, κάποιοι εξ αυτών φορούν κάποιο ανθρωπιστικό προσωπείο, προσπαθώντας να κρύψουν το αποκρουστικό ιμπεριαλιστικό πρόσωπό τους.

Οι ουρές και οι μετανάστες

Συνεχίζεται ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η απερίγραπτη ταλαιπωρία των ασφαλισμένων του ΙΚΑ, σε ορισμένα υποκαταστήματα, αφού οι ουρές ξεκινούν από τ' άγρια χαράματα και φτάνουν τα «τρία χιλιόμετρα», όπως είπε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Κι ενώ, το πρόβλημα ήταν αναμενόμενο -αφού οι πάντες γνώριζαν τη μεγάλη αύξηση της προσέλευσης αλλοδαπών εργαζομένων, αυτή την περίοδο- η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός παρακολουθούν απαθείς, η διοίκηση του ΙΚΑ δεν παίρνει τα απαραίτητα μέτρα και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αρκείται σε κάποιες διαπιστώσεις, ορισμένες από τις οποίες, μάλιστα, μπορούν να ερμηνευτούν και με δυο τρόπους.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι η άθλια αυτή κατάσταση -εκτός πολλών άλλων συνεπειών- δημιουργεί και το πρόσφορο έδαφος, για την καλλιέργεια και ενίσχυση ρατσιστικών και αντιδραστικών αντανακλαστικών; `Η, μήπως, είναι ανάγκη, να αναφέρουμε το πρόσφατο πρωτοσέλιδο θέμα της γνωστής φυλλάδας «Χρυσή Αυγή», με τίτλος «ΙΚΑ Πακιστανών, Αράπηδων και Αλβανών», για να μη θεωρηθούμε υπερβολικοί στις εκτιμήσεις μας;

Τα «μαύρα»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΙΣΤΑ. Υψηλότατα ποσοστά «μαύρης», ανασφάλιστης Εργασίας, ανακάλυψαν οι έλεγχοι που έκαναν το ΙΚΑ και οι Επιθεωρήσεις Εργασίας, σε περιοχές με υψηλή ανεργία και, μάλιστα, ο υπουργός Εργασίας έκανε και δηλώσεις περί της ανάγκης ελέγχου του φαινομένου.

Δηλαδή, τόσα χρόνια που τους το λένε τα συνδικάτα και το χιλιοκαταγγέλλουν, δεν πείθονταν. Περίμεναν τους δειγματοληπτικούς ελέγχους των υπηρεσιών τους, που, βέβαια απλώς επιβεβαιώνουν το πρόβλημα, για να το παραδεχτούν κι αυτοί..;

Και, παρεμπιπτόντως, η συντριπτική πλειοψηφία των ανασφάλιστων ήταν Ελληνες και όχι αλλοδαποί, έτσι για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η εκμετάλλευση δεν ξεχωρίζει καταγωγή, γλώσσα και υπηκοότητα.

Για να δούμε, λοιπόν, τώρα, που υποτίθεται ότι κατάλαβαν την ένταση του φαινομένου, τι θα κάνουν; Θα διπλασιάσουν τους ελέγχους; Θα επανδρώσουν και θα ενισχύσουν οικονομικά τις αρμόδιες υπηρεσίες; Θα πάρουν τα απαραίτητα μέτρα για άμεσους και αποτελεσματικούς ελέγχους; Θα επιβάλουν αυστηρές κυρώσεις σε όσους εργοδότες πιστεύουν ότι μπορούν ασύδοτοι να ξεζουμίζουν διπλά και τρίδιπλα τους εργαζόμενους;

Την απάντηση τη γνωρίζετε, βέβαια. Τίποτε από αυτά δε θα γίνει. Ομως, μεθαύριο, που θα φέρουν το Ασφαλιστικό, θα μας λένε πάλι, για ελλείμματα στα Ταμεία, για προβλήματα εισφοροδιαφυγής και δε συμμαζεύεται...

Ο ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΣ στο στόχαστρο. Κάπως έτσι περιγράφεται η επιχείρηση του υπουργείου Οικονομικών, που προσπαθεί να κλείσει τις υποθέσεις ΦΠΑ από το 1998 και δώθε και έχει αναστατώσει την αγορά.

Είπαμε, το έχουμε αντιληφθεί πως το μόνο που έχει στο μυαλό του το υπουργείο Οικονομικών είναι να μαζεύει ό,τι μπορεί. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για πραγματική επέλαση. Και, βέβαια, μη φανταστείτε ότι την πληρώνουν οι «μεγάλοι».


Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτοί και λογιστήρια έχουν και νομικές υπηρεσίες και τα απαραίτητα κονδύλια για τη διευθέτηση τέτοιων καταστάσεων, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Μετά από όλα αυτά πάντως, οι κυβερνώντες θα μας λένε για ενίσχυση της μεσαίας τάξης, της πάλαι πότε ραχοκοκαλιάς του ΠΑΣΟΚ... Να είστε βέβαιοι...

ΕΡΙΞΕ τους τόνους ο πρωθυπουργός, λέγανε τα χτεσινοβραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, αφού ο Κ. Σημίτης δεν επανέλαβε χθες τα περί «θολών τοπίων», «στρατηγικών εκτροπής», κλπ., κλπ.

Την ίδια στιγμή, όμως, δε λέγανε τίποτε, για τις ...έντονες διαρροές, που έλεγαν περίπου τα εξής (σε ελεύθερη μεταφορά, εννοείται): Η χθεσινή μήνυση, κατά Αλαφούζου τη φορά αυτή, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η συνέχιση του πολέμου των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, που έχει ενσκήψει τελευταίως...

Με άλλα λόγια, μπορεί να έπεσαν οι τόνοι ...φραστικά, αλλά ανεβαίνουν ...πρακτικά. Και, μάλλον, το δεύτερο έχει σημασία, αφού με κουβέντες δε βάφονται αυγά - παραφράζοντας τη σχετική παροιμία - αλλά με μηνύσεις και ...ανάλογες πρακτικές πολλά μπορούν να γίνουν.

Αναμένουμε τα επόμενα «επεισόδια» του πολέμου...

Τίποτα για τον Μάκη...

Τίποτα περισσότερο. Τα είπε και τα έκανε όλα μόνος του με το περιεχόμενο της επιστολής του. Διάλεξε εκείνους τους «εξεταστές», που εμείς δε θα πάμε ποτέ να μας εξετάσουν. Είναι άλλη η «ύλη» η δική μας και αλλιώτικες οι «βαθμολογίες». Στην «ύλη» μας έχουμε την οργάνωση, τη συλλογική σκέψη, απόφαση, δράση, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, την κομμουνιστική ηθική... Οι εξεταστές που μας σπρώχνει βαθμολογούν τη διάλυση, την ατομικότητα, το αλληλοφάγωμα, τον εξυπνακισμό, την εντύπωση...

Τίποτα περισσότερο. Θέλησε να μετατρέψει τη ζωή και τα όνειρα του Kόμματος σε φτηνό θέαμα κάλυψης του τηλεοπτικού χρόνου. Τόσο πολύ, φαίνεται, πείστηκε από την ιδεολογία του «Big brother» που φορτώνει το καλάθι του θεάματος με όλα αυτά τα «μου 'πες σου 'πα» ή με τα «διαφωνώ με τον ένα και συμφωνώ με τον άλλο...». Με τέτοια φτηνιάρικα οι ήρωες του τηλεοπτικού παιχνιδιού κατάφερναν να δημιουργούν ρήγματα και εσωτερικά προβλήματα στους συνδιαγωνιζόμενους. Εδώ είναι ΚΚΕ, δεν είναι παίξε γέλασε και... δεν έχει κανένα βραβείο στο τέλος.

Τίποτα περισσότερο. Γιατί καμιά διαφοροποίηση, κανένας προβληματισμός, καμιά διαπροσωπική όξυνση -απ' αυτές έχουμε χιλιάδες όλοι κάθε μέρα- δε φτάνουν όχι για να αλλάξει η συνείδηση -αυτή είναι ευλύγιστη και ξέρουμε και από τι εξαρτάται- δε φτάνουν όμως όλα αυτά, για να «παραδόσεις» το κόμμα, που για είκοσι οχτώ χρόνια ήταν η ζωή σου, ο ίδιος σου ο εαυτός στον ταξικό αντίπαλο. Στο δικό μας κόσμο, εκεί που «κακιά σκουριά δεν πιάνει» ο αγωνιστής δεν παραδίδει όχι μόνο τους συντρόφους του, όχι μόνο αυτούς που συμφωνεί σε όλα, αλλά ποτέ κανένα, ούτε τους ιδεολογικούς και πολιτικούς αντιπάλους.

Τίποτα περισσότερο. Γιατί στην αγορά, που βγήκε να πουλήσει, η αλήθεια από μόνη της δεν έπιανε μεγάλη αξία και σκάρτεψε το εμπόρευμα, ρίχνοντας πέτρες - ψέματα στη ζυγαριά για να βαρύνει. Στο τέλος έμεινε, να παζαρεύει μόνο τις πέτρες, για διάλυση τάχα της ΓΣΕΕ, για τις συμμαχίες με άλλα κόμματα, για την τρομοκρατία, για τα αδελφά κόμματα και άλλα του είδους που δεν τσιμπούν ούτε τα κουτόψαρα. Την αλήθεια την ξέρουν όλοι. Αν ήταν να την «αγοράσουν» ατόφια, θα το είχαν κάνει ογδόντα τέσσερα χρόνια τώρα, όσα και η ζωή του κόμματος της εργατικής τάξης στη χώρα.

Τίποτα περισσότερο. Γιατί, αν ξημερώθηκε ξαφνικά και μας μιλάει με τη γλώσσα, την ηθική και τα μέσα των «απέναντι» δε θα αλλάξουμε και εμείς να περάσουμε τη γραμμή που μας χωρίζει. Δε θα γίνουμε ίδιοι, γιατί παραμένουμε οι άλλοι ίδιοι, αυτοί που ήμασταν πάντοτε. Αυτή είναι η κληρονομιά, αυτή είναι η περιουσία, αυτή και η μοναδική μας διαθήκη για τους επόμενους. Αλλα δεν έχουμε, αλλά αυτά δεν τα παζαρεύουμε...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Η τραπεζική τοκογλυφία είναι εδώ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενα από τα επιχειρήματα, που προβάλλει η κυβέρνηση, για να εξωραΐσει την αντιλαϊκή της πολιτική, είναι και η σημαντική μείωση στα επιτόκια των τραπεζικών (καταναλωτικών, στεγαστικών και άλλων) δανείων. Η κυβέρνηση, όμως, και στο θέμα αυτό, λέει τη μισή αλήθεια και αποφεύγει, σαν ο διάβολος το λιβάνι, να πει και την άλλη μισή. Γιατί, μπορεί να έγιναν «φτηνότερα» τα τραπεζικά δάνεια, αλλά έγιναν ακόμη «φτηνότερες» οι καταθέσεις ταμιευτηρίου των εργαζομένων και των συνταξιούχων, όπως και η αγοραστική τους δύναμη.

Ακόμη κι αν σταθούμε μόνο στους όρους, που οι τράπεζες αγοράζουν και πουλάνε το χρήμα, θα διαπιστώσουμε, ότι τα τελευταία χρόνια, η μείωση των επιτοκίων καταθέσεων (κυρίως ταμιευτηρίου) είναι πολύ πιο γρήγορη από τη μείωση των επιτοκίων καταναλωτικών, στεγαστικών και λοιπών δανείων. Αυτό είναι κάτι που το επιβεβαιώνουν και οι ισολογισμοί των τραπεζών (κρατικών και ιδιωτικών). Ενδεικτικός από αυτή την άποψη, είναι και ο ισολογισμό της τράπεζας Alpha Bank του Γ. Κωστόπουλου, που μας πληροφορεί, πως ενώ τα κέρδη του Ομίλου εμφανίζουν για το έτος 2001 μείωση κοντά στο 8%, τα καθαρά έσοδα από τόκους παρουσιάζουν αύξηση 35,1%!

Μίλησε κανείς για τοκογλυφία;

Παράδειγμα... κοινωνικής δικαιοσύνης

Το αστρονομικό ποσό των 930 εκατ. κορονών ή 40 δισεκατομμυρίων δραχμών εισέπραξε, ως σύνταξη - αποζημίωση, ο Persy Pornevik, μέχρι πρότινος διευθυντής της σουηδικής εταιρίας BBV. Εξίσου αστρονομικό ήταν και το ποσό που εισέπραξε ο αντικαταστάτης του, παρότι υπηρέτησε μόνο 18 μήνες στην επιχείρηση. Αυτός πήρε... μόνο 575 εκατ. κορόνες ή 24 δισ. δραχμές.

Την ίδια στιγμή, δικαστήρια της «ευαίσθητης» κοινωνικά Σουηδίας απέρριπταν αίτημα 150.000 συνταξιούχων του δημοσίου για μια αύξηση 200 κορονών το μήνα. Εάν το αίτημά τους γινόταν δεκτό, θα κόστιζε 360 εκατ. κορόνες ετησίως. Με άλλα λόγια, δηλαδή, περίπου το 1/3 της αποζημίωσης του Pornevik ή το 1/5 της συνολικής αποζημίωσης και των δύο.

Η καπιταλιστική... κοινωνική δικαιοσύνη σε όλο της το μεγαλείο...

Κι ένα ακόμη...

Αν νομίζετε, πάντως, ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα... κοινωνικής δικαιοσύνης, κάνετε μεγάλο λάθος. Σημειώνουμε ένα από τα πολλά, παίρνοντάς το από την τρέχουσα εργατική ειδησεογραφία των ημερών: Αυξήσεις... ύψους 2,7% (μερικά χιλιάρικα το μήνα, δηλαδή) προτείνει για το 2002 η διοίκηση της «Αλουμίνιον της Ελλάδας», γνωστότερη και ως ΠΕΣΙΝΕ, στις διαπραγματεύσεις της, με το σωματείο των εργαζομένων στην επιχείρηση.

Την ίδια στιγμή, στο εννιάμηνο Γενάρης - Σεπτέμβρης 2001 τα επίσημα καθαρά κέρδη προ φόρων της εταιρίας σημείωσαν αύξηση -συγκριτικά με το αντίστοιχο διάστημα του 2000- κατά 13,4% και ανήλθαν στο αστρονομικό ποσό των 80 εκατ. ευρώ περίπου ή, με άλλα λόγια, των 24 δισεκατ. δραχμών. Και αυτό, παρότι οι πωλήσεις σημείωσαν μείωση κατά 6,8% περίπου.

Είπαμε, καπιταλισμός είναι αυτός. Και είτε είναι «σουηδικός», είτε «ελληνικός», κάνει τους λιγοστούς πλούσιους πλουσιότερους και τους πολλούς φτωχούς φτωχότερους...

Οι ΕΒΕ πληρώνουν τα σπασμένα

Παρά τη γενική κατακραυγή που προκάλεσαν τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα εξόντωσης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε σκοπεύει να αλλάξει ούτε κατά κεραία την πολιτική της. Οι πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών έγιναν κάτω από το βάρος της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων από τους ΕΒΕ και στοχεύουν στον κατευνασμό τους. Η ουσία όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μικρομεσαίοι θα κληθούν να πληρώσουν το νέο χαράτσι - και μάλιστα με το λεγόμενο τεκμαρτό σύστημα προσδιορισμού - και για τον ΦΠΑ και για το εισόδημα. Οι όποιες κυβερνητικές πομφόλυγες δε διασφαλίζουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τα εργαζόμενα νοικοκυριά της χώρας, που καλούνται, για μια ακόμη φορά, να πληρώσουν τις φοροελαφρύνσεις εκατοντάδων δισ. δρχ. στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η λαϊκή απάντηση

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μπροστά στον ελληνικό λαό εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα μια όξυνση της δικομματικής πόλωσης. Οι στόχοι αυτής της επιχείρησης, όσο και αν συσκοτίζονται από τη φραστική οξύτητα και την ένταση της κόντρας, είναι από τη μια ο αποπροσανατολισμός των εργαζομένων από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και από την άλλη η σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, πρώτα της κυβέρνησης, και ο απόλυτος έλεγχος των εξελίξεων.

Στην πραγματικότητα, οι σκληρές κόντρες μεταξύ των ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων αντανακλούν, με στρεβλό και παραπλανητικό τρόπο, τη μεγάλη σύγκρουση συμφερόντων στην οικονομία. Ο ίδιος ο Κ. Σημίτης μίλησε για συμφέροντα που στοχεύουν στη μοιρασιά της πίτας του Γ' ΚΠΣ (17 τρισ.), αλλά και το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο (τηλεοπτικές άδειες πανελλήνιας εμβέλειας, ψηφιακή τηλεόραση, κ.ο.κ). Είναι, όμως, φανερό ότι τα πράγματα δεν περιορίζονται μόνο στους τομείς αυτούς, αλλά μάλλον βρισκόμαστε μπροστά σε μια συνολικότερη αναμέτρηση για την αναδιάταξη «του επιχειρηματικού τοπίου», ενόψει της εισόδου στην Ευρωζώνη και της εισβολής των πολυεθνικών, του τερματισμού των κοινοτικών επιδοτήσεων το 2006, της λήξης των «εισροών» (διάβαζε υπερκερδών), λόγω ολυμπιακών έργων. Στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο, ασφαλώς, εμπλέκονται και στοιχίζονται πίσω από συγκεκριμένα ισχυρά επιχειρηματικά τόσο η κυβέρνηση όσο και η ηγεσία της ΝΔ. Καθώς, όμως, δε φαίνεται να έχει κριθεί η έκβαση αυτής της σύγκρουσης συμφερόντων, οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων επιχειρούν να κρατήσουν κάποιες αποστάσεις, δίνοντας ταυτόχρονα σκληρή μάχη μεταξύ τους για την εξουσία, πασχίζοντας να αποδείξουν, η καθεμιά για τον εαυτό της, ότι μπορούν να διαχειριστούν τα γενικότερα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, πράγμα που όμως δε φαίνεται να αρκεί στα μεγάλα αφεντικά.

Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ολοφάνερο ότι «όταν τσακώνονται στη λίμνη τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια». Δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πως, ενώ υπάρχει αυτή η εξέλιξη της σύγκρουσης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων με αντανάκλαση και στην αντιπαράθεση των κομμάτων του κατεστημένου, εξελίσσεται με μεγαλύτερη ακόμη ένταση η επίθεση σε πολλά μέτωπα πάνω στις λαϊκές μάζες, προκειμένου να επιβληθούν οι πιο άγριες νεοφιλελεύθερες επιλογές. Στην Κοινωνική Ασφάλιση και την Υγεία, στις εργασιακές σχέσεις, στο εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων που λιγοστεύει κλπ., ενώ περιστέλλονται λαϊκές ελευθερίες και αυξάνεται η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Καμία ψευδαίσθηση και αυταπάτη πάνω σε αυτό δεν επιτρέπεται. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στο δικομματικό σκυλοκαβγά, δεν έχουν κανένα λόγο να στοιχηθούν πίσω από το ένα ή άλλο στρατόπεδο, της μιας ή της άλλης πολιτικής δύναμης του κατεστημένου και των όποιων συμμάχων τους.

Η επιβαλλόμενη απάντηση, λοιπόν, δεν μπορεί παρά να είναι η αγωνιστική πολύμορφη συσπείρωση των εργαζομένων, το δυνάμωμα του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και του ΠΑΜΕ, η ενίσχυση του ΚΚΕ. Τελικά, μόνο η συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία, με στόχο την επιβολή μιας φιλολαϊκής πολιτικής μπορεί να είναι η αναγκαία και ρεαλιστική απάντηση.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ