Πριν πατήσει το πόδι του στην Ουάσιγκτον ο Ετσεβίτ, σπεύδει να τον «υποδεχτεί» ο εκπρόσωπος του Στ. Ντιπάρτμεντ, ο οποίος παραθέτει ολόκληρη την ατζέντα των συνομιλιών: Οι ΗΠΑ, δήλωσε, «βλέπουν την επίσκεψη σαν μια ευκαιρία δύο φίλων και συμμάχων να συνεχίσουν να καλύπτουν ένα πλήρες φάσμα σημαντικών περιφερειακών και διμερών ζητημάτων, περιλαμβανομένων της συμβολής της Τουρκίας στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, των πρόσφατων εξελίξεων στο Κυπριακό και του ζητήματος της ευρωπαϊκής ασφάλειας και αμυντικής πολιτικής και του προγράμματος οικονομικής μεταρρύθμισης της Τουρκίας». Με άλλα λόγια το Κυπριακό και ο ευρωστρατός είναι, μεταξύ άλλων, ζητήματα που θα συζητηθούν και θα «λυθούν» με την Τουρκία. Αντίθετα ούτε καν καταδέχτηκαν να συζητήσουν το Κυπριακό με τον Κ. Σημίτη, αλλά ούτε και ο τελευταίος τόλμησε να θέσει το θέμα των χαρτών, για να μη «χαλάσει το κλίμα»! Και ενώ τον Τούρκο πρωθυπουργό τον υποδέχονται οι Αμερικανοί με τιμές και ανοιχτές αγκάλες, τον «δικό μας» προσπαθεί να τον παρηγορήσει για την «κρυάδα» ο Τ. Μίλερ, ο οποίος με τη χτεσινή συνέντευξή του στο «Εθνος» ουσιαστικά τον θωπεύει φιλικά στην πλάτη. Τα πήγε περίφημα στην Ουάσιγκτον, δηλώνει και προσθέτει για του λόγου το αληθές: «Ο Πρόεδρος Μπους και ο Ελληνας πρωθυπουργός τα βρήκαν μεταξύ τους αμέσως. Κανείς δεν πίεσε κανέναν».
Μπορούμε, λοιπόν, να αισθανόμαστε εθνικά υπερήφανοι και ήσυχοι...
Σοβαρευτείτε...
Τι θα γίνει βρε παιδιά; Θα προχωρήσει η μεγα - συγχώνευση ή όχι; Γιατί το βασανίζετε τόσο πολύ το ζήτημα; Δε σκέφτεστε λίγο τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τις γυναίκες και τους νέους, τον ελληνικό λαό, τέλος πάντων; Πώς να κοιμηθούν ήσυχοι όλοι αυτοί, όταν ο «γάμος του αιώνα» βρίσκεται στον αέρα; Κι αν τελικά επέλθει διαζύγιο; Τι θα γίνει μετά, με την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τις απαράδεκτες συντάξεις, τα προβλήματα στην Παιδεία και την Υγεία, τις αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις και τις απολύσεις, τον «τρομονόμο» και τις όποιες «βελτιώσεις» του, την ειρήνη στα Βαλκάνια, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, κλπ., κλπ., κλπ.; Πώς θα μπουν όλ' αυτά στο δρόμο της αντιμετώπισής τους;
Σωστά δεν τα λέμε..;
Γράμμα από την Αργεντινή
«Είναι μέρες που δε γράφω, γιατί να σου πω την αλήθεια είμαστε χάλια. Εχουμε τα λεφτά μας μέσα στις τράπεζες και μπορούμε να βγάζουμε από 300 πέσο τη βδομάδα. Ο κόσμος κάνει ώρες ουρές στις τράπεζες. Το δολάριο έχει φτάσει 2 πέσο στη μαύρη αγορά. Σήμερα σε μια περιοχή, στο Σάντα Φε, 200 χιλιόμετρα από το Μπουένος Αϊρες, ο κόσμος, οι αγρότες, βάλανε φωτιά στις τράπεζες και τα δημόσια γραφεία. Είμαστε πολύ απελπισμένοι, γιατί φοβούμαστε πως δε θα μας δώσουνε πίσω τα λεφτά μας. Λένε, π.χ., πως θα τα επιστρέψουν σε 24 δόσεις από το 2003, σε αυτούς που είχαν πάνω από 30.000 δολάρια, γιατί το κράτος δεν έχει τα δολάρια. Λένε πως τα ζητήσανε από τις τράπεζες και πληρώσανε τον τόκο στο FMI μέχρι το Νοέμβρη. Η ανεργία έχει φτάσει στο 30%. Αισθανόμαστε σκλαβωμένοι μέσα στο κράτος μας. Πάνε δύο μήνες που είναι όλα έτσι. Σχεδόν πολύ λίγος κόσμος πήγε διακοπές και αν θέλεις να ταξιδέψεις στο εξωτερικό, δεν μπορείς, αν δεν έχεις λεφτά στο σπίτι, για να αγοράσεις δολάρια ή για το εισιτήριο.
Ενα απ' τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης για τη λειτουργία των απογευματινών ιδιωτικών ιατρείων στα δημόσια νοσοκομεία ήταν ότι με αυτά εξασφαλίζεται στον ασθενή ο γιατρός της επιλογής του. Στη στήλη λοιπόν έφτασε η παρακάτω στιχομυθία μεταξύ ασθενούς και του γραμματέα που έκλεινε το ραντεβού για τα ιδιωτικά ιατρεία.
- Θέλω ένα γιατρό για το απόγευμα.
- Ποιο γιατρό θέλετε; ρώτησε ο γραμματέας και άρχισε να διαβάζει τον κατάλογο με τα ονόματα των γιατρών που έχουν δηλώσει συμμετοχή.
- Δεν ξέρω κανέναν, παιδί μου. Θέλω να μου κλείσεις ραντεβού με τον πιο φθηνό, ήρθε η απάντηση του ασθενούς.
Τι να πει κανείς όταν είναι καθηλωμένος και απελπισμένος στην αναμονή της λίστας; Και δεν προσβάλλει αυτή η διατίμηση και τους ίδιους τους γιατρούς που παίρνουν μέρος στη διενέργεια αυτών των ιατρείων; Είναι ένα ερώτημα που το απαντά κανείς ενώπιος ενωπίω και παίρνει αποφάσεις που δεν προσβάλλουν ή δε διατιμούν τη συνείδηση και το επιστημονικό του κύρος.
Ο μύθος της ανεξαρτησίας
Παπαγεωργίου Βασίλης
Για την «υπεράνω υποψίας» εταιρία ορκωτών λογιστών «Αρθουρ Αντερσεν» - τις εκθέσεις της οποίας χρησιμοποιεί συχνά πυκνά και η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τις επιλογές της - γράφαμε χτες, με αφορμή ότι κατέστρεψε επιβαρυντικά στοιχεία, που αφορούν την κατάρρευση του ενεργειακού αμερικανικού κολοσσού «Ενρον». Επανερχόμαστε, λοιπόν, «δανειζόμενοι» από το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της «Καθημερινής» τα παρακάτω: «Η αμφισβήτηση του ελεγκτικού και συμβουλευτικού ρόλου τους γιγαντώνεται διεθνώς, και θέτει ευρύτερο θέμα για την ποιότητα των υπηρεσιών, το επίπεδο των αμοιβών και το ρόλο των 5 - 6 μεγάλων διεθνών οίκων που μονοπωλούν την ελληνική αγορά και έχουν εμπλακεί σε πλήθος ιδιωτικοποιήσεων.
Η μεγάλη Arthour Andersen, που έχει διαχειριστεί πάμπολλες υποθέσεις στην Ελλάδα, είναι τώρα υπόλογη στις ΗΠΑ... Η γνωστή στην Ελλάδα Credit Suisse First Boston, η οποία υποστήριζε μέχρι την πτώχευσή της την ΑΧΟΝ για την εξαγορά της Ολυμπιακής, πλήρωσε πρόστιμο 100 εκατ. δολάρια στις ΗΠΑ για παραβάσεις της χρηματιστηριακής νομοθεσίας.
Ο μύθος της ανεξαρτησίας των ξένων οίκων καταρρέει διεθνώς και δεν είναι τυχαίο ότι οι New York Times έγραψαν προχτές ότι "τα κριτήρια λογιστικής έχουν σε πολλές περιπτώσεις εκπορνευτεί, καθώς στελέχη εταιριών ορκωτών λογιστών φοβούνται να αποκαλύψουν τα ψεύτικα στοιχεία των πελατών τους και τις υπόγειες συμφωνίες, για να μη χάσουν τις υψηλές αμοιβές που λαμβάνουν"».
Ετσι, για να μη νομίσει κανείς ότι υπερβάλλουμε...
Γρηγοριάδης Κώστας
Σταθεροί στο στόχο τους
«
Πάω αργά γιατί βιάζομαι...» έγραφε η πινακίδα στην πρόσοψη του φορτηγού, όταν παιδί την πρωτοείδα, και το οξύμωρον της φράσης προκάλεσε την προσοχή μου. Το ίδιο οξύμωρον σχήμα εμφανίζει η όλη στάση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, μετά το στραπάτσο της περασμένης Ανοιξης. Το νέο επιτελείο του υπουργείου Εργασίας εμφανίζεται να δίνει τράτο. Να δηλώνει δεξιά και αριστερά ότι η κυβέρνηση είναι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις. Οτι με τους «κοινωνικούς εταίρους» μπορεί να συζητά για πολύ ακόμα. Οτι δεν μπορεί να βρεθεί λύση στο Ασφαλιστικό χωρίς την «κοινωνική συναίνεση»... Αρκεί. Αρκεί το φορτηγό να τσουλήσει, να φτάσει στον προορισμό του. Αρκεί η δουλιά, τελικά, να γίνει.
Και η δουλιά θα γίνει, αν οι εργαζόμενοι δεν αποκωδικοποιήσουν αυτό το οξύμωρον. Αν δε δουν πίσω από το επικοινωνιακό «σλόου μόσιον» το αστροπελέκι που έρχεται. Αν δεν καταλάβουν ότι αυτό το «λάου - λάου», το «κάτσε να συζητήσουμε», είναι μόνον το εξωτερικό του πράγματος. Είναι η μορφή και όχι η ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι η τακτική και όχι ο στόχος. Γιατί ο στόχος παραμένει ο ίδιος: Η ανατροπή της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Η βίαιη αφαίρεση από τους εργαζόμενους και των τελευταίων ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
Από τη μια, δηλώσεις του τύπου «στο Ασφαλιστικό δεν μπορούμε να μιλάμε για λύσεις - σοκ». Να τις εφαρμόζουμε, όμως; «Βεβαίως, κάποιοι θα θιγούν, διότι δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι...». Να τις εφαρμόζουμε βεβαίως, διότι: «Δεν μπορούμε να αντλήσουμε χρήματα, από άλλες πηγές για να χρηματοδοτήσουμε το σύστημα...». Διπροσωπία; Οχι. Αυτό είναι το σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ. Αφού με την κατά μέτωπο επίθεση την άνοιξη δεν πήραμε αυτό που θέλαμε, τώρα θα πάμε κυκλωτικά. Βήμα - βήμα. Καρέ - Καρέ. Η εικόνα, αργά - αργά. Σχεδόν ακίνητη, ώστε να ακινητοποιεί και τον θεατή - εργαζόμενο. Σχεδόν να τον αποκοιμίζει. Είπαμε «Πάω αργά γιατί βιάζομαι..!».
Και, πράγματι, η κυβέρνηση βιάζεται. Βιάζεται να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Βιάζεται να τελειώνει με την Κοινωνική Ασφάλιση. Καίγεται να ξεκαθαρίσει και με το ύψος των συντάξεων, και με τα όρια ηλικίας, και με τα βαριά και ανθυγιεινά, και με τα αποθεματικά, και με τα επικουρικά ταμεία, που πρέπει και αυτά να πάνε στο Χρηματιστήριο, και με τα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών. Καίγεται και προετοιμάζει το αποφασιστικό χτύπημα.
Το ίδιο «καίγονται» και οι εργαζόμενοι. Οχι μόνο γι' αυτά που φέρνει η κυβέρνηση. Καίγονται και από την αβίωτη κατάσταση που ζούνε. Καίγονται οι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι με τις συντάξεις πείνας. Καίγεται η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, που θα βγουν στη σύνταξη στα 65 χρόνια τους. Καίγονται, γιατί πληρώνουν από την τσέπη τους για τον γιατρό, το νοσοκομείο. Καίγονται, όπως «κάηκαν» τα χαρτιά του Χρηματιστηρίου, που αγόρασαν οι επιτήδειοι με τις ασφαλιστικές εισφορές τους.
Καιρός, λοιπόν, να βγούνε απ' αυτήν την πραγματική κόλαση του Δάντη. Και όπως στον πόλεμο, στη φωτιά ν' απαντήσουν με φωτιά!
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Οι σακούλες στο κεφάλι...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Στην εξευτελιστική και απάνθρωπη μορφή βασανιστηρίων, αυτή της κάλυψης του κεφαλιού τους με κουκούλες, στην οποία υποβάλλονται οι κρατούμενοι που φέρονται ως μέλη της «Αλ Κάιντα» από τους Αμερικανούς στρατιώτες, αναφέρεται άρθρο του «Ομπσέρβερ». Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα που κονιορτοποιούν, μέσω εξοντωτικής ειρωνείας, τη βάρβαρη συμπεριφορά των αρχιτρομοκρατών του πλανήτη (από τη χτεσινή «Καθημερινή»): «Οι κρατούμενοι για τους οποίους υπήρχαν υποψίες ότι είναι μέλη της Αλ Κάιντα, είχαν δεμένα τα χέρια πίσω από την πλάτη και σακούλες στο κεφάλι τους, δεμένες με ταινία... Αν μη τι άλλο, η σακούλα που καλύπτει το κεφάλι του υπόπτου, προστατεύει εμάς τους άσχετους θεατές από δυσάρεστα συναισθήματα, όπως η συμπάθεια προς τους κρατούμενους... Οι κρατούμενοι έχουν συχνά το φόβο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους, είναι αξιολύπητοι και πεινασμένοι. Και πώς μπορεί να φάει κανείς το πρωινό του όταν, ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα, βλέπει τέτοιες φωτογραφίες; Με μια σακούλα όμως στο κεφάλι δεν προκαλούν κανένα συναίσθημα, αφού δεν είναι πια ανθρώπινα πλάσματα. Αλλά η κάλυψη της κεφαλής έχει και ένα άλλο θετικό αποτέλεσμα: τους κάνει να φαίνονται όλοι ένοχοι. Μια τέτοια εικόνα δεν μπορεί παρά να δημιουργεί τη βεβαιότητα στο θεατή ότι ο ύποπτος αξίζει αυτή τη μεταχείριση και θα έπρεπε να την αναμένει, ύστερα απ' ό,τι έπραξε - ανεξάρτητα αν το έπραξε ή όχι.
... και οι «τυχεροί» Αμερικανοί!
Υπάρχει όμως, συνεχίζει ειρωνικά ο αρθρογράφος, και το οικονομικό επιχείρημα «που στηρίζει το αίτημα για κάλυψη των κεφαλών με σακούλες»: «Από τη στιγμή που ένας ύποπτος δένεται πισθάγκωνα, του φοράνε μια σακούλα στο κεφάλι και τον τριγυρίζουν για κάποιες ώρες στην καρότσα ενός φορτηγού για μεταφορά ζώων, ομολογεί οτιδήποτε του ζητηθεί. Και αυτό είναι κέρδος χρόνου, προσπάθεια και κυρίως χρήματος». Και καταλήγει: «Οι Αμερικανοί είναι τυχεροί. Ο αμερικανικός στρατός μπορεί να βάζει σακούλες στο κεφάλι οποιουδήποτε... Και ο υπόλοιπος κόσμος καλό θα ήταν να συνηθίσει στην ιδέα ότι στο εξής θα φοράει μια σακούλα στο κεφάλι».
Περί «ώριμης» ενημέρωσης...
Ομολογουμένως περίεργες και επικίνδυνες απόψεις έχει ο υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης για τα θέματα ενημέρωσης. Ετσι, μετά από έντονες διαμαρτυρίες των οικονομικών συντακτών για την υποβάθμιση της πληροφόρησης από την πλευρά του υπουργείου, ο υπουργός ζήτησε και τα... ρέστα. Εμφανίστηκε στην αίθουσα Τύπου και άρχισε να αναπτύσσει τις απόψεις του περί ενημέρωσης. Σύμφωνα με το... δόγμα Χριστοδουλάκη «δεν τίθεται θέμα ενημέρωσης για κάποιο θέμα, όταν αυτό βρίσκεται - άκουσον, άκουσον - στο προκαταρκτικό του στάδιο». Ενημέρωση, είπε, θα υπάρξει από τη στιγμή που κάποιο θέμα ωριμάσει. Το άτοπο του δόγματος βέβαια το αντιλήφθηκε και ο ίδιος, καθώς στη συνέχεια διερωτηθηκε μεγαλόφωνα: Υπάρχει βέβαια το ερώτημα ποιος θα κρίνει αν ένα θέμα είναι ώριμο ή όχι;
Ελα ντε...
... και όχι μόνο
Το θέμα όμως με τον κ. Χριστοδουλλάκη έχει και συνέχεια. Οταν ο συντάκτης του «Ρ» του επισήμανε ότι τέτοιες αντιλήψεις επιχειρούν να βάλουν την ενημέρωση σε ελεγχόμενα πλαίσια, ο υπουργός απάντησε ειρωνικά: «Ξέρετε εσείς από αυτά»!
Τι να εννοούσε άραγε; Δε θέλουμε να υποθέσουμε, αλλά θα συμβουλεύαμε τον κ. υπουργό να είναι περισσότερο προσεκτικός σε τέτοιου είδους θέματα. Αν μη τι άλλο, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν κατ' επανάληψη επιδείξει συμπεριφορές ελέγχου και χειραγώγησης του Τύπου στην Ελλάδα. Οσο για το υπουργείο του, είναι γνωστό στην πιάτσα, ότι την ίδια στιγμή που αυτός αρνείται τη στοιχειώδη πληροφόρηση στους αρμόδιους συντάκτες, αυτή παρέχεται απλόχερα σε μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα, το οποίο ανταποδίδει κανακεύοντάς τον.
Κάνουμε λάθος;
Κάποιοι λένε ότι ο θόρυβος που ξέσπασε γύρω από την κρεαταγορά του Ρέντη, συνδέεται - εκτός των άλλων - και με τις μεθοδεύσεις κάποιου μεγαλόσχημου να εγκαταστήσει στην περιοχή γήπεδο για την ομάδα του...
Ποιος να είναι, ποιος να είναι;
Η Παιδεία μάς αφορά όλους
Το τριπλό νομοσχέδιο για την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών, που βρίσκεται στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες και έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις σε δασκάλους και καθηγητές, είναι ακόμα ένα κομμάτι του παζλ των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων στη χώρα μας. Και, σίγουρα, όταν αυτό το παζλ ολοκληρωθεί, η πραγματικότητα θα είναι οδυνηρή για το λαό και τη νεολαία της πατρίδας μας. Για την κατεύθυνση και το χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, το ΚΚΕ έχει μιλήσει εγκαίρως, έχει πάρει θέση κι έχει προειδοποιήσει το λαό, πρωτοστατώντας σε μεγάλες κινητοποιήσεις.
Σήμερα, τα αποτελέσματα αυτών των αναδιαρθρώσεων γίνονται πιο εύκολα ορατά, τα νιώθουν οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία, στο πορτοφόλι και τη ζωή τους. Σ' αυτή τη φάση, λοιπόν, με τα νέα δεδομένα, τη σκληρότερη κατάσταση που συνθέτει η κυβερνητική πολιτική, το ΚΚΕ συνεχίζει κι εντείνει την επικοινωνία του με την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία για την υπόθεση της Παιδείας. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, θα δημοσιευτεί μαζί με το «Ριζοσπάστη» την ερχόμενη Κυριακή, Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, με τα βασικά συμπεράσματα από τις εξελίξεις και τη δράση του Κόμματος στο κίνημα της Παιδείας, τις κατευθύνσεις και τον προγραμματισμό της δουλιάς.
Τη στιγμή, λοιπόν, που ενισχύονται ακόμα περισσότερο οι ταξικοί φραγμοί, η ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση της Παιδείας, ενώ η υποβάθμιση του περιεχομένου της εκπαίδευσης και αντίστοιχα του μορφωτικού επιπέδου της νεολαίας επιδεινώνεται δραματικά, η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ εξηγεί ότι αυτά τα φαινόμενα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι επιπτώσεις από την εφαρμογή της «μεταρρύθμισης». Ανοίγει, ακόμα, τα ζητήματα του περιεχομένου των σπουδών σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, ενώ αναφέρεται και στη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων απέναντι στα θέματα της Παιδείας, αλλά και στη διέξοδο σε όφελος του λαού και της νεολαίας.
Και όλα αυτά, γιατί η αντίσταση απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική στον τομέα της Παιδείας - που στόχο έχει να φτιάξει εκπαίδευση πλήρως συμβατή με τις γενικότερες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εργασία, την οικονομία, την κοινωνία - είναι αναγκαία και επιβεβλημένη για την εργατική, τη λαϊκή οικογένεια. Τα κομμάτια του παζλ, που απομένουν ακόμα για την κυβέρνηση να κολληθούν, οι ρυθμίσεις και τα νομοσχέδια που επίκεινται, ιδιαίτερα στην Ανώτατη Εκπαίδευση, μπορούν και πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Να χαλάσει η «σούπα» που «μαγειρεύουν» τα επιτελεία της ΕΕ και μας σερβίρει σε δόσεις η ελληνική κυβέρνηση. Η λαχτάρα του λαού και της νεολαίας, που εκφράστηκε μέσα από μεγαλειώδεις αγώνες το προηγούμενο διάστημα, για μια άλλη Παιδεία που ν' αντιστοιχεί στο επίπεδο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, πρέπει να γίνει αγωνιστική ορμή, για όλο το λαό. Γιατί, μπορεί να ακούγεται κοινότοπο, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό: η Παιδεία μάς αφορά όλους!
Feeds
